R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Laatste tijd ben ik er meer van bewust geworden dat ik eigenlijk anders ben dan de rest. Na het overlijden van mijn tante viel me op dat ik de enigste was die er niets voor voelde, ook heb ik moeite met het troosten van anderen. Vaak hoor ik ook van mijn ouders en mensen uit mijn omgeving dat zij weinig emoties van mijn gezicht kunnen aflezen, ook heb ik een hoge toleratie voor fysieke pijn, maar ik ben vast niet de enigste die dat heeft. Achteraf vraag ik mij weleens af waarom ik vrijwel mijn hele leven zo ben en of dit naarmate ik ouder word verdwijnt.
[ Bericht 2% gewijzigd door Danz22 op 23-05-2017 21:58:11 (Spellingsfout) ]
[ Bericht 2% gewijzigd door Danz22 op 23-05-2017 21:58:11 (Spellingsfout) ]
En wat zeggen je ouders? Kon je dit als kind wel? Toen je nog niet vervuild was door de wereld zeg maar.
And so is the past
Als het iets is wat je altijd al hebt dan kan het bijvoorbeeld op het autisme spectrum zitten, of met iets anders te maken hebben. Wij kunnen daar moeilijk een zinnig antwoord op geven, daarvoor kun je beter langs een psycholoog die je écht onderzoekt. Er zijn zoveel factoren van belang en diagnoses die op elkaar lijken. Maar weinig mimiek en emoties kunnen duiden op autisme.
Je klinkt eerlijk gezegd als een typische man qua uiten van emoties en dergelijke.
Kan helemaal niets jou raken TS?
Kan helemaal niets jou raken TS?
It's my life, it's now or never, I ain't gonna live forever.
-
Headstrong to take on anyone.
-
Headstrong to take on anyone.
Ervaar je het als probleem TS? Heb je moeite met bepaalde gesprekken? Snappen mensen jou soms niet, of jij hun niet? Valt je dit gewoon op, of wordt je er ook wel eens vreemd op aangekeken?
Als iedereen eerst vraagt, luistert en niet zomaar lukraak diagnoses gaan stellen, dan heeft TS misschien nog wat aan dit topic.
Hell To The Liars
Mijn moeder dacht ooit ook dat ik een beetje autistisch was, omdat ik weinig oog contact houd met anderen ( belachelijk ) en ik heb gewoon vrienden.quote:Op dinsdag 23 mei 2017 22:22 schreef -Strawberry- het volgende:
Als het iets is wat je altijd al hebt dan kan het bijvoorbeeld op het autisme spectrum zitten, of met iets anders te maken hebben. Wij kunnen daar moeilijk een zinnig antwoord op geven, daarvoor kun je beter langs een psycholoog die je écht onderzoekt. Er zijn zoveel factoren van belang en diagnoses die op elkaar lijken. Maar weinig mimiek en emoties kunnen duiden op autisme.
Ik heb ook geen last van enorme stress
Ik was zelf ook nooit echt empathisch, maar heb inderdaad het idee dat ik het iig niet kan ontwikkelen in deze maatschappijquote:Op dinsdag 23 mei 2017 22:22 schreef nogeenoudebekende het volgende:
En wat zeggen je ouders? Kon je dit als kind wel? Toen je nog niet vervuild was door de wereld zeg maar.
Ik maak bijna dagelijks mee dat mensen mij niet snappen of dat ik iemand anders niet snap. Ik let niet echt op hoe vreemd mensen naar mij kijken.quote:Op dinsdag 23 mei 2017 22:57 schreef maffehenkie het volgende:
Ervaar je het als probleem TS? Heb je moeite met bepaalde gesprekken? Snappen mensen jou soms niet, of jij hun niet? Valt je dit gewoon op, of wordt je er ook wel eens vreemd op aangekeken?
Ik begrijp echt niet waarom ik zo ben. Ik heb het al mijn hele leven.
Aanmelden bij een ggz kan altijd, en zeker als je er last van hebt en vragen hebt is dat handig! Google eventueel eens wat over autisme of ASS, evt. PDD-nos, misschien herken je veel, of niet.quote:
[..]
Ik maak bijna dagelijks mee dat mensen mij niet snappen of dat ik iemand anders niet snap. Ik let niet echt op hoe vreemd mensen naar mij kijken.
Ik begrijp echt niet waarom ik zo ben. Ik heb het al mijn hele leven.
Voor je gevoel? Ik heb dit zelf ook (behalve als het op mijn gezin aankomt) en na gesprekken met anderen over mijn jeugd bleek dat ik als kind wel die emoties had. Ook veel spontaner was etc. Het is gewoon de wereld en hoe we met elkaar omgaan die mij heeft afgestompt. Zal ook deels een verdedigingsmechanisme zijn waar we onbewust weinig invloed op hebben.quote:
And so is the past
Ik heb zojuist erover gelezen, maar ik voldoe niet aan sommigen kenmerken en eigenlijk vind ik het een beetje belachelijk. Als ik echt autisme heb was dit al ontdekt toen ik nog klein was.quote:
[..]
Aanmelden bij een ggz kan altijd, en zeker als je er last van hebt en vragen hebt is dat handig! Google eventueel eens wat over autisme of ASS, evt. PDD-nos, misschien herken je veel, of niet.
Heb je plannen eens te bellen naar een ggz?quote:
[..]
Ik heb zojuist erover gelezen, maar ik voldoe niet aan sommigen kenmerken en eigenlijk vind ik het een beetje belachelijk. Als ik echt autisme heb was dit al ontdekt toen ik nog klein was.
Ben je daar dan op getest toen je nog klein was?quote:
[..]
Ik heb zojuist erover gelezen, maar ik voldoe niet aan sommigen kenmerken en eigenlijk vind ik het een beetje belachelijk. Als ik echt autisme heb was dit al ontdekt toen ik nog klein was.
Nou nou, niks voelen voor een dode tante.
Kijk, als je nou niks voelde als je moeder overleed. Dan was er wel wat mis met je.
Ik was bijvoorbeeld als kind al een klootzakje dus aan de maatschappij kan het niet liggen
Kijk, als je nou niks voelde als je moeder overleed. Dan was er wel wat mis met je.
Ik was bijvoorbeeld als kind al een klootzakje dus aan de maatschappij kan het niet liggen
Hoe oud ben je dan?
Ik herken het probleem, ik ben ook altijd al emotieloos geweest (behalve op de verkeerde manier). Diverse keren getest op autisme maar daar kwam niets uit. Ik vind autisme ook een dooddoener, want strl dat dit voorkomt bij autisme , betekent dit dan dat dit normaal is? Net alsof voor mensen met autisme lagere levens of morele standaarden gelden. Ook ligt het niet aan de maatschappij, want als kind was ik al overdreven kritisch op mijn ouders vanwege hoe ze aten, dat is 1 van mijn eerste herinneringen. Ik voel mij soms ver verwijderd van familie en vrienden alsof het vreemden zijn. Het is heel vervelend. Ik ben zelf eind 20.
[ Bericht 9% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 24-05-2017 13:08:49 ]
Ik herken het probleem, ik ben ook altijd al emotieloos geweest (behalve op de verkeerde manier). Diverse keren getest op autisme maar daar kwam niets uit. Ik vind autisme ook een dooddoener, want strl dat dit voorkomt bij autisme , betekent dit dan dat dit normaal is? Net alsof voor mensen met autisme lagere levens of morele standaarden gelden. Ook ligt het niet aan de maatschappij, want als kind was ik al overdreven kritisch op mijn ouders vanwege hoe ze aten, dat is 1 van mijn eerste herinneringen. Ik voel mij soms ver verwijderd van familie en vrienden alsof het vreemden zijn. Het is heel vervelend. Ik ben zelf eind 20.
[ Bericht 9% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 24-05-2017 13:08:49 ]
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Er zijn vele gradaties natuurlijk.quote:
[..]
Ik heb zojuist erover gelezen, maar ik voldoe niet aan sommigen kenmerken en eigenlijk vind ik het een beetje belachelijk. Als ik echt autisme heb was dit al ontdekt toen ik nog klein was.
Hoezo toen je al klein was? Tenzij je onderzocht bent kan een diagnose heel lang uitblijven. Helemaal bij vrouwen.
Waarmee ik niet zeg dat het zoiets is, maar nogmaals wij kunnen daar weinig zinnigs over zeggen. We kennen je niet en de psyche is complex.
Weinig emoties, mimiek, en anderen verkeerd begrijpen zijn in ieder geval drie belangrijke kenmerken. Het feit dat je er sinds je geboorte al last van hebt ook. Daar kan een psycholoog echt wel wat mee.
Laat ik het anders stellen, heb jij er last van? Ik ben ook niet zo van de emotie, mijn moeder heeft mij ooit op mijn 14e naar het Riagg gebracht omdat ze ook vond dat ik te weinig emotie toonde omtrent haar scheiding, nog steeds zeg ik, die hele scheiding kon mij geen ruk schelen, de psycholoog zei ook tegen mijn moeder dat ik gewoon gezonde meid was en dat haar problemen mij niet interesseerden en zelfs een heel hoog EQ had..
Sommige dingen raken je meer dan andere dingen, toen mijn opa stierf heb ik geen traan gelaten, had weinig met die man.
Een ander wil altijd maar dat je overdreven gaat reageren, zie je nu ook op facebook, een aanslag en de boe's en bah's vliegen je om de oren en dan denk ik, ja erg wat daar is gebeurd, maar wat zullen we vanavond eten. Zelfs in de familie kring kan iets een ver van je bed show zijn.
Sommige dingen raken je meer dan andere dingen, toen mijn opa stierf heb ik geen traan gelaten, had weinig met die man.
Een ander wil altijd maar dat je overdreven gaat reageren, zie je nu ook op facebook, een aanslag en de boe's en bah's vliegen je om de oren en dan denk ik, ja erg wat daar is gebeurd, maar wat zullen we vanavond eten. Zelfs in de familie kring kan iets een ver van je bed show zijn.
Aan een diagnose op zich heb he ook helemaal niets, behalve een 'stickertje' waarmee je je gaat identificeren. Het risico daarvan is dat je naar dat stickertje gaat leven en bepaalde symptomen van dat stickertje alleen nog maar meer op gaan vallen (omdat ze de diagnose bevestigen).quote:
[..]
Er zijn vele gradaties natuurlijk.
Hoezo toen je al klein was? Tenzij je onderzocht bent kan een diagnose heel lang uitblijven. Helemaal bij vrouwen.
Doe geen moeite om daar achteraan te gaan als het je geen begrip of ondersteuning oplevert, want dan kost het je alleen maar een hoop ellende.
En vergeet niet dat er geen voorschrift is over wat je wel of niet aan emoties "moet" uiten.
Hier had uw advertentie kunnen staan! -- On a hot summer night, would you offer your throat to the wolf with the red roses?
Dat is dus het voornaamste probleem idd: anderen hebben er last van ook al heb jij dat zelf misschien niet. Ikzelf krijg er daardoor wel last van maar dat kan per persoon natuurlijk verschillenquote:
Laat ik het anders stellen, heb jij er last van? Ik ben ook niet zo van de emotie, mijn moeder heeft mij ooit op mijn 14e naar het Riagg gebracht omdat ze ook vond dat ik te weinig emotie toonde omtrent haar scheiding, nog steeds zeg ik, die hele scheiding kon mij geen ruk schelen, de psycholoog zei ook tegen mijn moeder dat ik gewoon gezonde meid was en dat haar problemen mij niet interesseerden en zelfs een heel hoog EQ had..
Sommige dingen raken je meer dan andere dingen, toen mijn opa stierf heb ik geen traan gelaten, had weinig met die man.
Een ander wil altijd maar dat je overdreven gaat reageren, zie je nu ook op facebook, een aanslag en de boe's en bah's vliegen je om de oren en dan denk ik, ja erg wat daar is gebeurd, maar wat zullen we vanavond eten. Zelfs in de familie kring kan iets een ver van je bed show zijn.
❣ °º¤,¸🖤 ♡º💕♡💚,ø¤°º¤💛♡`°º¤,¸❣ https://bit.ly/3oMY5yM ; https://bit.ly/39EZXor ; https://bit.ly/309QhN5 ; https://bit.ly/3fUlDyP
Mensen vinden het altijd vreemd als je niet emotioneel reageert als iemand doodgaat.
Maar dan denk ik: ja, dat is de natuur. Mensen gaan dood. Mensen komen en gaan. Plus er zijn ergere dingen dan de dood (ondraaglijk lijden bijvoorbeeld).
Dus tja, deal with it denk ik dan. Maar dat zeg ik niet natuurlijk.
Maar dan denk ik: ja, dat is de natuur. Mensen gaan dood. Mensen komen en gaan. Plus er zijn ergere dingen dan de dood (ondraaglijk lijden bijvoorbeeld).
Dus tja, deal with it denk ik dan. Maar dat zeg ik niet natuurlijk.
Tja ik niet, mensen worden wel boos of kijken verward als ik mijn mening zeg, ik kan gewoon niet overdreven doen zoals ik dat zie. Wil niet zeggen dat iets mij niet kan raken, maar ik hoef niet zo nodig overal bij de huilen of meelevend te zijn, ook als het mezelf betrefd kap ik dingen snel af van doe normaal, men kon zo doorzagen over het verlies van mijn man en na mijn ongeluk bleven mensen maar zagen dat ik wel dood had kunnen zijn, ja en morgen val ik misschien van de trap en breek ik mijn nek. Ben ik dan gevoelloos of gewoon nuchter, aan de andere kant, van de week ging hier een cavia dood, ach dat raakt mij wel, dat ik even een traantje weg moet wrijven, ach en bij een film met name over verlies van een geliefde kan ik ook wel even een traantje wegpinken, maar denk dat je die beelden meer aan mijn eigen herinnering gelinkt zijn.quote:
[..]
Dat is dus het voornaamste probleem idd: anderen hebben er last van ook al heb jij dat zelf misschien niet. Ikzelf krijg er daardoor wel last van maar dat kan per persoon natuurlijk verschillen
Dat heb ik alleen bij mensen die al oud zijn.quote:
Mensen vinden het altijd vreemd als je niet emotioneel reageert als iemand doodgaat.
Maar dan denk ik: ja, dat is de natuur. Mensen gaan dood. Mensen komen en gaan. Plus er zijn ergere dingen dan de dood (ondraaglijk lijden bijvoorbeeld).
Dus tja, deal with it denk ik dan. Maar dat zeg ik niet natuurlijk.
En het verdriet is natuurlijk dat die persoon verdwijnt, dat je nooit meer gezellig kunt praten met elkaar, etc. Dat gemis voel jij ook niet?
Het lijkt me vooral ook een stuk empathie. Dat dood gaan vanuit je eigen perspectief niet het ergst is, betekent niet dat anderen dat ook zo zien (of de dode persoon zelf).
|
|
