Het grote FEIJENOORD topic #1990: GioGOD

quote:

Op vrijdag 19 mei 2017 22:43 schreef asco het volgende:

[..]

Is iets van millennials. Ik stoor me daar ook altijd aan.

quote:

Op vrijdag 19 mei 2017 16:28 schreef Typisch het volgende:

ᴴᴰ ➤ FEYENOORD IS KAMPIOEN! || Compilatie van het KAMPIOENSCHAP 2016/2017

quote:

Op vrijdag 19 mei 2017 22:19 schreef klaasweetalles het volgende:
De meeste seizoenskaarthouders van Feyenoord komen uit Barendrecht en niet uit Rotterdam zelf meer...

Feyenoord is meer als een Rotterdamse club, het is meer een regioclub geworden van Zuid Holland.

quote:

El Ahmadi: Ik was na de titel helemaal kapot

Karim El Ahmadi (32) is de winnaar van het spelerklassement van AD Sportwereld.

De middenvelder van Feyenoord kreeg de bijbehorende schaal uit handen van drie kinderen. ,,Dit doet mij echt iets.''

Van Karim El Ahmadi hoeft het eigenlijk allemaal niet. Een bekende naam die de schaal uitreikt aan de beste speler van de eredivisie? Familie, vrienden en ploeggenoten die in een sjiek restaurant aanschuiven? De 32-jarige aanjager van Feyenoord houdt het bij voorkeur klein, zoals hij ook bij de huldiging van Feyenoord in de Kuip een plekje achter in de rij zocht naast de al even terughoudende topscorer Nicolai Jørgensen. ,,Daar kon ik lekker filmen'', zegt hij lachend. ,,Maar ik ben wel trots, hoor.''

In het Japanse restaurant Ono op de Kop van Zuid staat een tafel vol sushi. Drie kinderen kijken met grote ogen naar de beste speler van de eredivisie. Zij mogen straks de schaal uitreiken. Jochies die Feyenoord voor het eerst in hun leven een hoofdprijs zagen pakken. Die deze zomer trots op de camping of op het strand over hun club zullen vertellen. El Ahmadi legt uit waarom dit misschien wel mooier is dan de schaal uit handen te krijgen van een oud-trainer of speler. ,,Toen we Heracles hadden verslagen en ik de schaal even had vastgehouden, was ik al tevreden. Ik hoef niet voorop te lopen en ik denk dat al die mensen die Feyenoord een warm hart toedragen hun waardering al maandenlang hadden getoond. Ik was niet op zoek naar waardering.''

Begrijp hem niet verkeerd, stelt hij. Hij veroordeelt de spelers die wel vooropliepen om hun blijdschap te tonen absoluut niet. Integendeel. En zeker voor Dirk Kuyt heeft de international van Marokko grenzeloos respect. ,,Ik was gewoon heel erg blij'', zegt El Ahmadi. ,,Ik heb het al eerder gezegd, na de nederlaag tegen Excelsior was ik toch nerveus. De druk op de laatste wedstrijd tegen Heracles was opeens weer enorm. In die week voor de laatste wedstrijd waren er drie mensen die in alles uitstraalden dat het in orde zou komen. De trainer, Dirk Kuyt en Nicolai Jørgensen. Vooral Nicolai was zo ontzettend zelfverzekerd, hij zei meteen 'don't worry guys'. Die landstitel zou voor ons zijn.''

Hunkering
El Ahmadi haalde in de slotwedstrijd ook weer zijn gebruikelijke, hoge niveau. Zoals hij eigenlijk nooit verzaakte dit seizoen. ,,De uitduels met Ajax, Sparta, PEC Zwolle en Excelsior waren minder'', lepelt hij op. ,,Maar ik ben er trots op dat ik zo'n constant seizoen heb gedraaid. Ik ben in al die jaren bij Feyenoord een beetje Rotterdammer geworden. Ik wist al hoe groot de hunkering van de aanhang was naar die landstitel. Maar toch was het nog groter en intenser dan ik had verwacht. Ik sprak spelers van Heracles die zich echt afvroegen wat er na de 1-0 van Kuyt na veertig seconden allemaal gebeurde in de Kuip. Die sfeer, dat was niet te beschrijven. Ik zie ook zo vaak tegenstanders die in hun eigen stadion opendraaien, maar die in de Kuip dat lef niet hebben en voor zekerheid kiezen. In die sfeer voel je gewoon dat het niet meer fout kan gaan.''

'Landskampioen 2017' zal er voor eeuwig achter zijn naam staan. Het besef begint langzaam te komen. ,,Dit succes doet iets met ontzettend veel mensen. Er zijn mensen die Feyenoord, op de beker na, nog nooit iets hadden zien winnen.''

Drie van deze fans (jongetjes van 9, 10 en nog eens 10 jaar oud) staan buiten aan de Antoine Platekade in Rotterdam klaar om de schaal voor beste speler uit te reiken. Ze zijn uitgelaten. Hún club, eindelijk de beste van Nederland. ,,En ook als Ajax de Europa League wint, verandert dat niet'',zegt El Ahmadi met een grijns. ,,Dat zou zelfs enorm goed zijn voor het Nederlandse voetbal. Als Ajax van Manchester United wint, zegt dat ook nog eens iets over onze prestatie in de eredivisie. Bovendien ben ik niet zo van haat en nijd. Natuurlijk wil ik van Ajax winnen, dolgraag zelfs. Maar Hakim Ziyech was één van de eerste spelers die mij feliciteerden met de landstitel. Mooi toch?''

Tonny Vilhena
Aan de festiviteiten in Rotterdam is inmiddels een einde gekomen. El Ahmadi viert vijf dagen vakantie in Spanje en meldt zich daarna bij de nationale ploeg van Marokko. Op 31 mei staat hij in Agadir misschien wel oog in oog met ploeggenoot en vriend Tonny Vilhena, bij de oefeninterland tussen Marokko en Oranje. ,,Dat zal speciaal zijn'', zegt hij. ,,Zoals we binnen deze selectie eigenlijk allemaal wel goed met elkaar omgaan. Dit elftal is volwassen, we geloven in onze kwaliteiten en liggen niet wakker van kritiek. Dat is een proces, in het verleden was ik ook weleens geïrriteerd als er kritisch over mij werd geschreven. Nu weet ik dat het erbij hoort, dat het juist bij de status van een topclub past. We reageren op het veld, zoals het hoort.''

El Ahmadi kijkt met genoegen terug op de laatste weken van het voorbije seizoen. ,,De trainer liet voor de wedstrijden tegen FC Utrecht en Heracles motivatiefilmpjes zien'', vertelt hij. ,,Voor het laatste duel waren er beelden van familieleden in gemonteerd. De familie van Bilal Basacikoglu die ons naar voren schreeuwde, de vrouw van Jan-Arie van der Heijden (bijnaam: 'Jan-Scharie', red.) die een knippende schaar met haar vingers nadeed. Dat was prachtig.''

Vorige week pakte Feyenoord de titel, eindelijk, na 18 jaar. ,,Nee, na afloop heb ik niet gehuild, zoals veel spelers het gewoon drooghielden, hoor. Er was later een feest op de SS Rotterdam met de familieleden en vrienden. Voor de rappers van Broederliefde aan hun optreden waren begonnen, was ik al naar huis. Ik was echt helemaal kapot. De avond voor het duel met Heracles lag ik tot half vier in de nacht wakker, terwijl ik normaal altijd prima in slaap kan komen. Die wedstrijd zat maar in mijn hoofd. Bij het feest op de SS Rotterdam dacht ik: ik wil die huldiging deze keer heel bewust meemaken. Een jaar geleden, toen we het bekertoernooi hadden gewonnen, was ik brak en moe toen we op het balkon stonden. Nu heb ik alles heel bewust meegemaakt. Onvergetelijk. Dan zie je wat het écht met mensen doet. Daarom is het leuk dat deze drie jongetjes mij de schaal uitreiken, want zij zien hun club voor het eerst een échte prijs pakken. Laten we hopen dat dit het begin is van meer moois.''

quote:

Nicolai Jørgensen: De weg naar onsterfelijkheid

Hij kwam, zag en overwon. De topscorer van Feyenoord groeide op in het Deense Ballerup, 818 kilometer van Rotterdam. Winnen was het kernwoord in de opvoeding van de 26-jarige Nicolai Jørgensen. ‘Ik weet wat er bij een kampioenschap komt kijken’, vertelde hij bij zijn aankomst. Na één seizoen is hij al onsterfelijk in Rotterdam.

‘Mag ik zelf ook even wat zeggen? Ik ben hier ontzettend gelukkig, Feyenoord heeft al mijn verwachtingen overtroffen. Ik wil hier volgend jaar absoluut weer spelen, we zijn nog lang niet klaar.’

Iedere afleiding in de titelrace is er een te veel en het laatste wat de nummer 9 nu vlak voor het einde van de competitie wil, is een discussie over zijn toekomst. Het was twee weken terug een moment waar hij van tevoren over had nagedacht. Daar kwam geen persvoorlichter aan te pas. Die weken werd in Engeland zijn naam genoemd in verband met Everton. Elders werd een transferbedrag van 25 miljoen euro genoemd. Volgens de Franse kranten stond hij boven aan het lijstje bij Olympique Marseille. Allemaal afleiding. ‘Je kunt nooit honderd procent nee zeggen in het voetbal, daarvoor zijn er te veel partijen betrokken en kun je zelf niet altijd helemaal bepalen hoe het gaat. Maar voor mij is het echt simpel: ik blijf bij Feyenoord.’

‘Soms is het net een politicus’, grinnikt vader Lars, die we het afgelopen seizoen goed hebben leren kennen. Een bevlogen, vriendelijke vent, die het liefst over zijn zoon en voetbal praat. Rond iedere wedstrijd is hij een paar dagen in Nederland. Vaak met de auto, soms met het vliegtuig. Daarnaast runt hij en passant nog wat bedrijfjes. De afgelopen weken werd hij bijkans gek van de clubs, makelaars en tussenpersonen op zijn display. ‘Buitenlandse nummers neem ik niet eens meer op.’ De waarde van zijn zoon op de markt stijgt met de week. Topscorer, speler van het jaar, kampioen, dit was hoe dan ook het seizoen van Nicolai Jørgensen. Een man naar het hart van Het Legioen. Meer een bokser dan een ballerina.

Hij bleek het missende puzzelstukje in de Coolsingel-compositie. De race met Ajax en PSV was hoe dan ook niet gewonnen zonder zijn doelpunten en assists. ‘Ik moet er nog steeds aan wennen dat ik topscorer ben, hier in Rotterdam word ik ineens een echte nummer 9. Ik ontdek mezelf.’

OORLOG IN DE BOX

In de lounge van het Rotterdamse Hilton roert Lars eens in zijn koffie. Kernwoord van zijn opvoeding? ‘Winnen.’ Niet bepaald een motto dat in bladen als Ouders van nu en door pedagogen gepredikt wordt. Maar dat winnen zat al in het DNA van de peuter, die superlief was. Tot iemand zijn bal afpakte, dan ontplofte het mannetje. Zelfs toen zorgde hij al voor oorlog in de box. ‘Het was niet altijd even makkelijk vader te zijn van Nicolai’, is vader Lars eerlijk. ‘Hij was ons tweede kind, we hadden al een dochter, later kwam er nog een jongere broer bij. Nicolai kon niet verliezen.’

In het huisje in de Kopenhaagse voorstad Ballerup draaide veel om sport. Moeder Vibeke was een fantastische tafeltennisster en werd zelfs Deens kampioene Onder-19. Pa was een bonkige spits op het derde niveau van Denemarken. Daarnaast trainde en traint senior toptalenten in zowel het voetbal als tafeltennis. De kleine Nicolai groeide op tussen sporttassen op de achterbank van de auto, met het geluid van balletjes op een tafel en ballen op een veld. Thuis zag hij vooral ballen op de tv. ‘Echt niemand kan hem zich anders herinneren dan rennend achter een bal, eerst binnen en later buiten.’

Hij was al vroeg zo koppig als een ezel. ‘Toen hij twee was, kreeg hij zijn eerste paar sportsokken. Daar was hij heel blij mee, maar toen hij naar bed moest wilde hij die niet meer uitdoen, wat we ook probeerden. Het huis was te klein. Tja, hebben we hem maar gewoon met zijn sokken naar bed laten gaan. Klinkt niet echt als een goede opvoeding, maar als hij wat in zijn kop had, kreeg je het er domweg niet uit. Daarnaast is vrijheid ook belangrijk voor een kind. Er moeten grenzen zijn, maar je moet ook zijn karakter respecteren.’

Bladerend door de foto’s ontvouwt zich een gelukkige jeugd met de bal als epicentrum. ‘Hij kon al snel fantastisch tafeltennissen, maar de keuze voor voetbal werd later als vanzelf gemaakt. Hij begon bij de club in ons stadje, maar al snel was hij veel te goed en werd het dus rijden richting AB, een veel betere club iets verderop. Daar blonk hij altijd uit. Ik weet nog dat Onder-14 over twee wedstrijden de nationale beker kon winnen. Een grote happening, waarbij de hele club langs de lijn stond. Dat werd 3-2 en 3-1. Zes doelpunten van Nicolai. Iedereen zag al snel dat hij een uitzonderlijk talent was.’

Maar vooral een talent dat niet zo bijzonder geboeid was door het spel, maar vooral door de knikkers. De kleine Nicolai was anders dan zijn speelse ploeggenoten. Pa werd dan ook regelmatig gebeld door jeugdtrainers en bestuursleden over zijn gedrag binnen de lijnen. Dat paste niet echt bij de gezellige voetbalclub. Lars lacht en schakelt over op twee stemmen:

quote:

Kampioen
The last time that Feyenoord were Eredivise Champions, nobody wrote about it on Facebook, because Facebook didn’t exist. Nobody at the stadium took a picture on their iPhone, because that didn’t exist either. Bill Clinton was president, and everyone was starting to worry about the Millennium Bug.

In that time leading up to the 2016/17 season, the club genuinely nearly died. Humiliated 10 – 0 by PSV, and a season spent facing relegation. Many supporters believed that not only would they never see Feyenoord win a title, there might not even be a Feyenoord.

But this is a huge club, and one that can’t be held down forever, no matter how long it might take. With the sunshine beating down on a packed and incredibly noisy De Kuip, the 50,000+ supporters inside knew that this was it – this was the day. Win against Heracles Almelo and they’d be champions. Any other result, and the title would almost certainly be lost. Not only would it be lost, but it would be lost to Ajax.

The 14th May is a date that has a tragic connection to Rotterdam. In 1940 it was the date on which the city was mostly destroyed in the Second World War, and a silence is held every year to observe the date. These would be the only two minutes all day that Rotterdam would be silent, as the 14th May also wrote itself into the history of the city as a day of triumph.

Varkenoord, one of the most popular spots for supporters to gather before games, was full on insanity before the match. I’ve been there before matches against Ajax, a Champions League qualifier against Beskitas, playoff matches, some huge Europa League nights…and nothing has ever come close to the scenes of mayhem that were unfolding. I was still five minutes walk away when I first saw the clouds of green smoke, and more flares were on show than a disco hall in the 70’s. Some supporters were already wearing shirts with ‘Kampioen 16-17’, and I had also seen people online buying replica trophies in the weeks before the game. I admired their confidence, because I was absolutely certain we were going to let in a 94th minute equaliser and throw away a magical season where many teams had been blown away.

A 5 – 0 win on the first day set the tone for the season, and I also equalled my record for most goals seen in a game (8 – 0 against Go Ahead Eagles, which I enjoyed much more than Peterborough 4 – Cardiff 4). Feyenoord spent the entire season top of the league, something that has only been done once before in Dutch football history. However, last week had been a warning. The title could have been secured with a win away at Excelsior, the club that had once been Feyenoord’s feeder club, and had not scored a single goal against their Rotterdam neighbours since 2010. Well, they had not had that trouble this time around, winning 3 – 0 and ruining planned parties all across Rotterdam.

So, I was anxious. I think most people wouldn’t be willing to admit it, but I’m sure deep down everyone else was also a little worried that this day of destiny would turn sour. I got in to the stadium with an hour to go until kick-off, a sure sign that it’s a big game. I consistently say that De Kuip has one of the best atmospheres in the world, but it was far beyond anything else I had seen before. 18 years of hurt were being released by a crowd which was absolutely desperate for success, and were doing anything they could to help achieve the ultimate goal. When Feyenoord came out to warmup they were greeted as if they had just won the treble, and when Heracles came out they were greeted as if they had just walked in to your house on Christmas Day and taken a dump on the presents, while wearing an Ajax shirt and kicking your dog. It was the most hostile atmosphere I’d ever seen, and at this moment, 30 minutes before kickoff, I knew we weren’t going to lose.

The players emerge, for real this time, and the stadium is engulfed in fire and flames. Hundreds of flares and dozens of smokebombs are ignited, while thousands of streamers are thrown. I looked around and saw 50,000 people completely and utterly losing their mind, while 11 people wearing Heracles shirts looked like they just wanted to go home.

Kick off. Smoke engulfs the pitch, and the roar is the loudest I have ever heard. A mistake. Kuyt has the ball in the penalty area. A second of silence.

Goal.

Madness.

The stadium literally feels as if it’s about to collapse under the strain of the celebrations. A guy who has just got to his seat with a cardboard beer holder dumps all eight of them over his own head. The people behind me are suddenly the people in front of me, and the people in front of me are suddenly the people behind me. It is pure, complete and joyous chaos. This is not just one section of the stadium losing their minds while the rest politely applaud and take videos on their phone, but instead a stadium full of people having the best moment of their lives.

For me that feeling game in Lille almost one year ago as Wales went 3 – 1 up against Belgium with minutes to play, and it was a huge honour to share it with the city of Rotterdam. Because of course, despite the fact I have followed Feyenoord for the last four years after finding myself without a club, this title was not for me. This title was for every kid who had gone to school and been made fun of by the Ajax fans because they never won the title. It was for every supporter who witnessed the 10 – 0, and it was for everyone who welcomed that same team as heroes a week later. It was for the 30-year-old who was 12 the last time this happened. For the child who was born on the day of the last league victory and is now an adult. For every single member of Het Legioen who has suffered, and suffered, and suffered. For Dirk Kuyt, who promised to come back and win the league, and did it.

With the nerves lifted inside 40 seconds, De Kuip goes in to party mode. A little over ten minutes later and Kuyt scores again. Now it’s happening, it’s really happening. Supporters direct a chant at Ajax sponsors Ziggo, an internet provider in the Netherlands who had promised free internet and TV to the Heracles players if they managed to stop Feyenoord from winning. “ZIGGO, ZIGGO…..ZIGGO, ZIGGO….ZIGGO ZIGGO….WE WORDEN KAMPIOEN!” Even if you don’t speak Dutch, you can probably guess what that means.

Ajax are winning their game against Willem II, but it doesn’t matter, and it won’t matter. Heracles do come into the game a little more in the second half, but they never really have a serious chance on goal. With six minutes to go, it really is all over. A foul in the box that might not have been a foul results in a penalty, and who else but Dirk Kuyt steps up to take it. On the line is not only a hat-trick, but confirmation of the league title for the club he loves. If he was nervous, he didn’t show it – rolling the ball into the bottom corner and putting the seal on a day that will never be forgotten by any who witnessed it. Kuyt takes off his shirt and puts it on the corner flag, lifting it high into the air in salute to the masses of celebrating supporters.

Heracles actually pull a goal back, by far the best goal of the day, but nobody really even notices. A few minutes of running down the clock in the corners, and it’s all over. Kuyt sinks to his knees in tears, while the other heroes of the season run over to celebrate the greatest triumph of all. There has been Jens Toornstra, a passionate and hardworking player who has contributed plenty of goals. Nicolai Jorgensen, a Danish striker in his first season at the club who will be the top goalscorer in the league. Brad Jones, a player seemingly set to drift into anonymity after leaving Liverpool who has been sensational for the majority of the season. Tonny Vilhena, a product of the youth system who overcame the death of his mother halfway through the season to be one of the star men. In truth, every player on that field will be remembered as a hero. There were even chants which informed Lionel Messi that Miquel Nelom was coming for him.

About twenty minutes after lifting the corner flag high into the Rotterdam sky, Kuyt was able to do the same with the Eredivise trophy. The jokes and taunts which had haunted these supporters for almost two decades melted away in one single perfect moment, and the wait was over.

When did Feyenoord last win the league? Right now.

The celebrations in the stadium went on for around an hour after the game. As people finally drifted away, the party spread to every corner of the city. My tram from De Kuip to the city centre had to stop because it was bouncing so much, and everywhere you turned there were happy faces. There are many shit things about football, but there is also nothing else in the world which has a power quite like it. To see one city united in joy, from small children all the way up to little old ladies, there is simply no comparison to the joy football can bring. People were dancing on top of tram stops, climbing statues and lampposts, hugging random strangers in the street or simply crying their eyes out with pure happiness. Most people who have followed a football club for a long time have had that moment which is simply so perfect you can’t stop crying for about three days (I’ve had about four of those moments, I cry more than a Colombian soap opera when Wales are good at football), and the whole of Rotterdam was currently experiencing that moment.

I jumped (ok, carefully stepped) into the fountain at the heart of the city, where hundreds of people were already celebrating. From bright blue, the water had turned muddy brown from the feet and shoes of countless celebrating people. Eventually I had to go home, with my walk through the city to the station one of the happiest things I have ever done. Hours after the game and everyone was still celebrating, and I passed an old couple who must have been 70 or 75 years old who were walking down the road holding hands, drinking cans of beer and joining in with the chants of “Komen wij uit Rotterdam?”. If there has ever been an image that better sums up why football is the best thing in the world, I haven’t seen it.

Ken je dat niet horen dan? Feyenoord Rotterdam. Champions.

quote:

Op zaterdag 20 mei 2017 11:26 schreef Grifte het volgende:
Stukkie van Ben Dudley staat nu ook online:

[..]

https://supportersnotcustomers.com/2017/05/20/kampioen/

quote:

Op zaterdag 20 mei 2017 11:26 schreef Grifte het volgende:
Stukkie van Ben Dudley staat nu ook online:

[..]

https://supportersnotcustomers.com/2017/05/20/kampioen/

quote:

When did Feyenoord last win the league? Right now.

quote:

Op zaterdag 20 mei 2017 11:26 schreef Grifte het volgende:
Stukkie van Ben Dudley staat nu ook online:

[..]

https://supportersnotcustomers.com/2017/05/20/kampioen/

quote:

Op zaterdag 20 mei 2017 13:34 schreef Elan het volgende:
PSV wil bod op Karsdorp uitbrengen lol wat

quote:

Op zaterdag 20 mei 2017 13:37 schreef Caland het volgende:

[..]

Fake news

quote:

Op zaterdag 20 mei 2017 13:19 schreef Happel het volgende:
Hey! Hebben jullie het al gehoord?

quote:

Op vrijdag 19 mei 2017 13:10 schreef GekkeGerrit- het volgende:

[..]

Haha mad

Elia

quote:

Op zaterdag 20 mei 2017 13:34 schreef Elan het volgende:
PSV wil bod op Karsdorp uitbrengen lol wat