Zwangerschap en geboorte deel 1784

Even een algemene vraag tussendoor (meelezer en af en toe meeschrijver hier)

Ik ben inmiddels ruim 35 weken zwanger en dus gaan we langzaam richting de bevalling.
Ik kan echter maar niet de knoop doorhakken, poliklinisch bevallen of thuis.

Altijd geroepen in het ziekenhuis te willen bevallen, gaf me een gevoel van (schijn?)veiligheid want als er dan wat is dan ben je al in het zkh.
Maar, ik woon 5 min van het zkh vandaan dus je bent er eventueel zo, verloskundigen kunnen zelf ook een hoop, dus waarom persé ziekenhuis als het ook lekker thuis in je eigen omgeving kan.

Wat gaf voor jullie de doorslag in je keuze?
Ik merk dat het mij nu wat spanning geeft dat ik de knoop niet echt doorgehakt krijg. We hebben het nu zo afgesproken dat ik nog helemaal niet hoef te beslissen, we kijken wat er goed voelt als het zo ver is.

quote:

Op woensdag 17 mei 2017 11:20 schreef VikaMustyGrishi het volgende:
Even een algemene vraag tussendoor (meelezer en af en toe meeschrijver hier)

Ik ben inmiddels ruim 35 weken zwanger en dus gaan we langzaam richting de bevalling.
Ik kan echter maar niet de knoop doorhakken, poliklinisch bevallen of thuis.

Altijd geroepen in het ziekenhuis te willen bevallen, gaf me een gevoel van (schijn?)veiligheid want als er dan wat is dan ben je al in het zkh.
Maar, ik woon 5 min van het zkh vandaan dus je bent er eventueel zo, verloskundigen kunnen zelf ook een hoop, dus waarom persé ziekenhuis als het ook lekker thuis in je eigen omgeving kan.

Wat gaf voor jullie de doorslag in je keuze?
Ik merk dat het mij nu wat spanning geeft dat ik de knoop niet echt doorgehakt krijg. We hebben het nu zo afgesproken dat ik nog helemaal niet hoef te beslissen, we kijken wat er goed voelt als het zo ver is.

Doorslaggevend voor mij was mogelijkheid tot pijnbestrijding.. En dat ik het niet zie zitten om met een kind half tussen mijn benen nog naar het ziekenhuis vervoerd te moeten worden..
Maar uiteindelijk is de keuze toch aan jou. Geef je nu aan dat je een thuisbevalling wil, en op het moment zelf wil je toch liever naar het ziekenhuis dan kan je alsnog naar het ziekenhuis. En andersom. Dat is wat mijn vk heeft verteld in ieder geval..

UD voor GvE

Vika, hier de vorige keer de keuze voor ziekenhuis vanwege pijnbestrijding (niet gehad uiteindelijk ) en een zus met een problematische bevalling waardoor ik liever mensen stand by had staan. Maar je kan idd op elk moment nog wijzigen.

Ik heb een sticker van de gyn gehad! Baby's liggen nog steeds niet goed, maar hebben nog ruimte om te draaien. En ze zijn flink gegroeid, worden nu rond de 1750 gram geschat en ik moest alvast een nieuwe afspraak maken voor over vier weken, dus inleiden/keizersnede gaat volgens planning niet voor 36.4 gebeuren Alleen maar goed nieuws hier dus!

UD voor GvE Jammer van de kaartjes.

Vika, ik wilde pijnstilling. Dus daarom naar het ziekenhuis. Man wil ook per se ziekenhuis (die werkt in het ziekenhuis en ziet net even te vaak de gevallen waar het níet goed gaat, hij vond vooral de veiligheid van het ziekenhuis belangrijk). En wat ik ook niet onbelangrijk vond vorige keer is dat ze airco hadden in het ziekenhuis en ik tijdens een hittegolf ben bevallen.

Ik kreeg net een mailtje van de opvang dat er vijfde ziekte is. Met het advies om naar de huisarts te gaan. Maar ik zie het nut daar niet helemaal van in. Of ik heb al afweerstoffen, of ik ben nu besmet waardoor er een grotere kans op een miskraam is. In beide gevallen kan de huisarts toch niks voor me betekenen?
L. heeft het overigens (nog) niet. Die had vorige week de zesde ziekte. Ik hoop dat ze de vijfde overslaat.

quote:

Op woensdag 17 mei 2017 11:20 schreef VikaMustyGrishi het volgende:
Altijd geroepen in het ziekenhuis te willen bevallen, gaf me een gevoel van (schijn?)veiligheid want als er dan wat is dan ben je al in het zkh.
Maar, ik woon 5 min van het zkh vandaan dus je bent er eventueel zo, verloskundigen kunnen zelf ook een hoop, dus waarom persé ziekenhuis als het ook lekker thuis in je eigen omgeving kan.

Hier hetzelfde. Ik zei als kind al dat ik liever in het ziekenhuis zou bevallen en dat standpunt veranderde niet tijdens mijn studie (als co-assistent op de verloskamers) of tijdens de zwangerschap. Wij wonen op 7 minuten rijden van het ziekenhuis.

Toen ik eenmaal thuis was begonnen aan de bevalling en binnen no time op 7 centimeter zat, wilde ik echter nergens meer heen. Uit mijn cocon, kronkelend van de weeën de auto in en dan wachten tot ik daar gesetteld zou zijn in mijn kamertje. Ik had het idee dat de ontsluiting daardoor minder goed zou doorzetten.

Je kan het dus prima op dat moment bekijken: hoe sta je ervoor, heb je behoefte aan pijnstilling, etc en dan beslissen.

GvsE, je UD! . Spannend!
FF, wat fijn, alleen maar goed nieuws.

Vika, ik ben thuis bevallen. Ik koos daar tijdens de zwangerschap voor, omdat ik hoe langer hoe meer merkte dat ik durfde en kon vertrouwen op de kracht van mijn lijf. Alles wat ik tijdens de zwangerschap hoorde (tijdens informatieavonden bijvoorbeeld) en las over ziekenhuisbevallingen en pijnbestrijding, stond me zo tegen.
Uiteindelijk ging mijn bevalling ook zo snel, dat het ziekenhuis überhaupt geen optie was geweest, maar dat wist ik van te voren natuurlijk niet.
Als deze tweede zwangerschap net zo goed gaat als de vorige en er geen complicaties optreden waardoor ik naar het ziekenhuis moet, ga ik hoe dan ook weer thuis bevallen.

quote:

Op woensdag 17 mei 2017 11:20 schreef VikaMustyGrishi het volgende:

Altijd geroepen in het ziekenhuis te willen bevallen, gaf me een gevoel van (schijn?)veiligheid want als er dan wat is dan ben je al in het zkh.

Dit was en is voor mij doorslaggevend. Mocht mijn kind en/of ik zelf acute hulp nodig hebben, dan wil ik dat die er ook zo snel mogelijk is/kan zijn. Er kunnen altijd onvoorziene complicaties optreden. Verder ga ik wel helemaal voor een zo natuurlijk mogelijke bevalling: dus zo min mogelijk interventies en het liefst geen pijnbestrijding. Of dat in mijn eigen omgeving is of in het ziekenhuis maakt mij verder niet uit, want ik trek me terug in mezelf en het maakt dan eigenlijk niet uit waar ik ben.

Wat fijn FF en 36.3 is gewoon al bijna helemaal afgebakken!

Vika: ons plan is nu naar het ziekenhuis te gaan. Man is hier vooral heel stellig in (inderdaad gevoel van veiligheid, pijnbestrijding die dicht bij is en hij "heeft geen zin in al die troep in huis" )
Ik was in het begin geen voorstander omdat ik vooral verhalen hoorde/las waar er (onnodig?) snel ingegrepen werd en ik was bang daardoor het vertrouwen kwijt te raken dat ze op dat moment echt het beste besluiten en niet makkelijk/voor handen. Ook vind ik de nadelen van pijnbestrijding heftig klinken en denk ik er nu geen gebruik van te willen maken.
Maar, in mijn omgeving heb ik net te veel verhalen gehoord waar het "kantje boord" was (extreem veel bloedverlies, placenta die niet los liet) of waar alles soepel thuis ging behalve de hechtingen en ze dus alsnog naar het ziekenhuis moeten om echt comfortabel voor thuis te kiezen. Ook kreeg in bij de voorlichtingsavond heel erg het gevoel dat ze bij poliklinische bevallingen eigenlijk zo veel mogelijk de natuur haar werk laten doen. Als dat betekent dat er geen weeën zijn 24 uur na het breken van de vliezen (en iedereen maakt het nog goed), dan wachten ze gewoon wat langer. Dat gaf mij in elk geval een fijn gevoel. En als ik na uren weeën uitgeput ben op 4 of 5 cm is het toch wel prettig dat er wel pijnbestrijding voor handen is.
Ook werken ze in ons ziekenhuis met het idee dat moeder en kind nooit gescheiden worden (tenzij absoluut noodzakelijk). Artsen komen dus naar jou/kind toe etc. Dat versterkte bij mij het gevoel dat wij en onze wensen wel echt centraal zouden blijven staan.

Dit alles sluit natuurlijk niet uit dat ik tijdens de bevalling weiger nog in de auto te stappen en gewoon toch thuis beval

Het ziekenhuis is voor ons trouwens een kleine 10 minuten rijden. Als het moet kan man het waarschijnlijk in 5

En UD voor GvsE. .

Maar nog geen baby's dus. Ik voel me vandaag behoorlijk fit. Weet niet of dat nu een goed of slecht teken is. . Mijn vriend vindt dit wel een erg mooie datum, maar ik zit nu lekker in de tuin naar mijn peuter te kijken die heerlijk met water aan het kliederen is en zelf ondertussen lekker een boekje te lezen, dus voor mij hoeft het niet zo. .

GvsE, dé mijlpaal!

FF, wat een fijn nieuws allemaal!

Hier ook NIPT laten doen, volgende week de uitslag. NIPT of combinatietest was voor ons sowieso niet echt een afweging waard, aangezien de NIPT gewoon vele malen betrouwbaarder is.
Wij hebben ook wel gekozen voor nevenbevindingen, omdat we allebei van mening zijn dat je beter alle info kunt hebben, en dan altijd nog kunt zien wat je er mee doet.
Maar da's uiteraard heel persoonlijk

Ik wilde sowieso al in het ziekenhuis bevallen; achteraf moest dat ook wel vanwege infuus en ruggenprik. Reden om in het het ziekenhuis te willen bevallen, was inderdaad simpelweg omdat dat mij de veiligste optie leek, mochten zich complicaties voordoen. Ook wij woonden toen op 5 minuten rijden van het ziekenhuis, maar dat maakte voor mijn gevoel weinig uit.
Belangrijk is denk ik ook vooral waar je denkt dat je je het prettigst voelt. Ik voel me in een ziekenhuis juist prima op m'n gemak, maar dat geldt lang niet voor iedereen natuurlijk.

Ik voel me erg in de minderheid. .

Ik wilde de eerste keer ook in het ziekenhuis bevallen, maar het ging zo snel dat ik al volledige ontsluiting had tegen de tijd dat de vk er was. Dus besloten thuis te blijven.
Dat beviel zo goed dat ik de tweede keer gekozen vooraf al gekozen heb voor een thuisbevalling.

Maar het is geen enkel probleem om er voor te kiezen om thuis te starten en dan afhankelijk van hoe je je voelt en hoe het gaat te besluiten of je thuis blijft of alsnog naar het ziekenhuis gaat.

quote:

Op woensdag 17 mei 2017 12:55 schreef DevilsAndDust het volgende:
Ik voel me erg in de minderheid. .

Ik las laatst in een interview met een gynaecoloog dat tegenwoordig ongeveer 70% van de eerste bevallingen medisch zijn. Ik schrok echt van dat enorm hoge percentage, en kan het nog steeds bijna niet geloven.

Toch vind ik het altijd jammer om die vooroordelen over ziekenhuisbevallingen te lezen
Wie beweert er toch steeds dat ze in het ziekenhuis sneller/te snel(?) ingrijpen of niet naar je luisteren?
Noem me naïef, maar ik ga er vanuit dat het personeel in het ziekenhuis ook gewoon het beste voorheeft met mij en mijn kind hoor! En ik geloof best dat er mensen zijn met nare ervaringen in het ziekenhuis, maar a) soms is dat helaas nu eenmaal gewoon door de omstandigheden en b) zijn die ervaringen er ook met thuisbevallingen / poliklinische bevallingen.

Mijn bevalling zelf verliep niet helemaal ideaal maar ik heb geen moment het gevoel gehad dat het personeel te snel ingreep of dingen besloot zonder onze inspraak hoor.
Ik was zelf op een gegeven moment juist op het punt dat ik begon te twijfelen of het een keizersnede zou gaan worden, waarop gezegd werd "Nee joh, jullie doen het allebei nog hartstikke goed, we wachten gewoon nog even hoor! "

quote:

Op woensdag 17 mei 2017 13:04 schreef Stormqueen het volgende:
En als iemand die zowel thuis als in het ziekenhuis een normale vlotte bevalling heeft gehad kan ik zeggen dat ze in het ziekenhuis toch wel sneller en rigoureuzer ingrijpen dan thuis

Dat is niet per se slecht of stom, maar het is wel.

Maar hoe dan bijvoorbeeld?

Vooralsnog kies ik voor de thuisbevalling, al is het nog heel ver weg. De reden is dat ik niet gek ben op ziekenhuizen, thuis kan ik me vast beter ontspannen. Misschien gek maar ik denk ook dat mijn vriend zich thuis beter op zijn gemak voelt, die kan zich dan nog een beetje nuttig maken.

Ik heb al bij de keuze voor de zorgverzekering gekeken naar of thuis of het ziekenhuis bevallen veiliger was. En ik kom er op uit dat het ziekenhuis niet veiliger is. Statistisch was de kans op inknippen in het ziekenhuis wél groter.

Maar wie weet, misschien huil ik uiteindelijk wel om pijnbestrijding en bedenk ik me nog ter plekke. Ik heb sowieso nog heel veel tijd om me te bedenken.

Wij kiezen ook voor de Nipt, omdat die meer zekerheid biedt.

Ik denk idd dat dat puur door pijnbestrijding komt. Als dat ook bij thuisbevallingen zou kunnen scheelt dat al heel veel poliklinische bevallingen denk ik.

En wat betreft sneller ingrijpen is mijn ervaring ook anders. De mogelijke spoedkeizersnede werd tot twee keer toe na nog even afwachten gecanceld en ik heb twee uur moeten wachten voordat ze eindelijk de vacuümpomp en schaar erbij pakten, ondanks het verzoek van de klinisch verloskundige aan de gyn al een uur eerder. Dat had wat mij betreft best wat eerder gemogen.

quote:

Op woensdag 17 mei 2017 13:08 schreef Stormqueen het volgende:

[..]

door bijvoorbeeld METEEN oxytocine in m'n lijf te pompen bij een inleiding zonder mijn lichaam de kans te geven het zelf te begrijpen.

Blijkbaar is dat ook ziekenhuisafhankelijk. Ik kreeg pas oxytocine nadat ik al een nacht weeen achter de rug had die niet zoveel hadden gedaan en ze mijn vliezen hadden gebroken. Dat was zondag eind van de ochtend en mijn inleiding startte op vrijdagochtend vroeg.

quote:

Op woensdag 17 mei 2017 13:08 schreef Stormqueen het volgende:

[..]

door bijvoorbeeld METEEN oxytocine in m'n lijf te pompen bij een inleiding zonder mijn lichaam de kans te geven het zelf te begrijpen.

Oké, ik begrijp het vast verkeerd, maar zo'n infuus is toch juist de inleiding?
Toen ik werd doorgestuurd naar het ziekenhuis om 'doorgeleid' te worden (vliezen waren al gebroken door de vk, maar er gebeurde te weinig), kreeg ik ook meteen een infuus, maar dat wist ik vooraf al, dus dat voelde voor mij niet als snel ingrijpen ofzo...

Edit: lees nu FF's post. Ja oké, dan vatte ik het inderdaad net even anders op. Dan lijkt het me vooral een stukje communicatie wat dan misloopt.

Het heksje is ineens een stuiterbal nadat de verloskundige down under gevoeld heeft.. auw

quote:

Op woensdag 17 mei 2017 13:01 schreef twist02 het volgende:
Toch vind ik het altijd jammer om die vooroordelen over ziekenhuisbevallingen te lezen
Wie beweert er toch steeds dat ze in het ziekenhuis sneller/te snel(?) ingrijpen of niet naar je luisteren?
Noem me naïef, maar ik ga er vanuit dat het personeel in het ziekenhuis ook gewoon het beste voorheeft met mij en mijn kind hoor! En ik geloof best dat er mensen zijn met nare ervaringen in het ziekenhuis, maar a) soms is dat helaas nu eenmaal gewoon door de omstandigheden en b) zijn die ervaringen er ook met thuisbevallingen / poliklinische bevallingen.

Misschien is het een soort urban legend hoor, dat iedereen maar kopieert wat anderen zeggen. Een kennis werkt op de afdeling prenatale zorg met couveuse kindjes en die zei dat ook (maar hoeveel ervaring die heeft met bevallingen weet ik niet). De verloskundige herkende het sentiment maar kon niet zeggen of het echt waar was.
Wat ik begrijp is dat ze vooral sneller bijvoorbeeld een knip zetten of naar een pomp grijpen, maar het is wellicht meer het gevoel dat dingen sneller escaleren?

Een nuancering: als ik zeg dat ze in het ziekenhuis eerder/sneller kiezen voor een uitweg dan thuis, wil dat niet per se zeggen dat dat slechter is. Als de "ingreep" thuis geen optie is, lossen ze het waarschijnlijk anders op, maar dat maakt het niet meteen een betere oplossing. Knippen is niet per definitie slechter dan scheuren (zegt men, ik heb zelf 0 medische achtergrond).