GGZ in Nederland slecht geregeld?

Eerst op een wachtlijst.
Toen gaf ik aan dat ik regelmatig in het buitenland zit, en het lastig zou worden om elke week of elke twee weken langs te komen, of het mogelijk was afspraken te combineren met therapie via internet of weet ik veel wat.
Toen kreeg ik iemand toegewezen die alleen maar op vrijdagmiddag werkte
Na een maand was het me gelukt naar 1 afspraak te gaan, en daarna kreeg ik te horen dat ze niet verder konden gaan met de behandeling als ik niet regelmatig langs kon komen.
Nog gevraagd om iemand die wat flexibeler was zodat ik wat vaker een afspraak kon maken, maar dat kon niet.
Einde behandeling GGZ.

Overigens werd dit wel als een volledige behandeling geclaimd bij mijn zorgverzekering. Tuig

Dit is een topic naar mijn hart. Ik ben erg blij met dit topic. Ik moet wel lachen om alle ervaringsverhalen hier. GGZ is kut omdat door de bezuinigingen? mensen niet (meer) het werk doen dat de buitenwereld denkt dat ze doen. Opschrijven om het opschrijven , maar wat er met de client gebeurt maakt niet uit. Zo is het mij letterlijk door personeel gezegd: "wij vinden het ook jammer, maar de client komt helaas op de laatste plaats".
Je komt daar omdat je hoopt er iets mee op te schieten maar zo denkt men daar gewoon niet. Ze zijn niet met jou bezig. Ze zijn bezig met de standaard protocollen die ze moeten volgen en als dat geheel toevallig (in een zeldzaam geval) tot een oplossing voor het probleem van de client leidt is dat mooi meegenomen, maar dat is niet hun doel of iets waar ze zich voor interesseren. Ze doen natuurlijk wel alsof, anders zou hun salaris in gevaar komen.

[ Bericht 6% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 24-04-2017 16:59:25 ]

quote:

Op zaterdag 22 april 2017 03:29 schreef JaJammerJan het volgende:
Hebben anderen hier soortgelijke bedenkingen?

Ik ben geen professional maar op mij kom je over als een te makkelijk persoon die prima kan werken maar ergens een houding heeft dat werken optioneel is en iedereen het recht heeft om de rest van diens leven gratis te leven. Zo van "oh ik heb hoofdpijn ik geef het op waar is dat gespreide bedje waar iedereen het over heeft". Het kan prima zijn dat ik daar naast zit, ik ken je verder niet en of je misschien wel degelijk een alternatief plan hebt bedacht voor jezelf met vrijwilligerswerk al was het maar gewoon rondlopen en vuilnis oprapen, dan maak je het makkelijker voor behandelaren om je sympathiek te vinden en zullen ze misschien behulpzamer worden.

Verder is GGZ niet zo geweldig, er is niemand die alle antwoorden heeft en zelfs als dat zo was is het voornamelijk risico beperking en medicatie vanwege te weinig tijd voor ellenlange gesprekken over wat je dwars zit in een poging tot op de bodem van je psychisch wezen te komen en een manier vinden om er zo goed mogelijk mee om te gaan (er is namelijk maar 1 manier; die van GGZ).

quote:

Op zaterdag 22 april 2017 07:29 schreef -PesteNoire- het volgende:
Ik ben over het algemeen zeer tevreden met de GGZ in Nederland.

In 2005 kwam ik bij het Centrum Eerste Psychose (of zoiets was het, weet naam niet precies meer). Kon daar direct terecht. Jaren daarna wel enkele complete kut psychiaters gehad maar als ik dan een andere vroeg kreeg ik die ook.

Weet verder niet hoe het zit met lichtere psychische klachten en wachtlijsten.

Sinds die tijd is er gigantisch veel veranderd. De bezuinigingen hebben er hard ingehakt, niet voor niets dat we de afgelopen jaren regelmatig de worden 'verwarde man' horen.

Heb hier zelf een jongen met een acute drugs psychose tijden opgevangen, het duurde /maanden/ voordat er een keer een opname was, ondertussen zijn we meer dan een half jaar verder en hij wordt nog steeds niet goed geholpen.
Andere kennis die er een einde aan probeerde te maken, ambulance, 6 agenten met een bammetje naar binnen. In het ziekenhuis is zijn maag leeggepompt en weigerden ze hem via RM op te nemen want 'hij wou niet en geen gevaar voor zichzelf of anderen'

Ben dus echt niet te spreken over de GGZ op dit moment, gaat dan ook vooral juist niet over de mensen die er werken (er zitten echt veel helden daar tussen!) maar het beleid tot op de cent na en de hele management cultuur

quote:

Op zaterdag 29 april 2017 18:00 schreef JaJammerJan het volgende:

[..]

Iedere hulpverlener die zo denkt, zou per direct ontslagen moeten worden.

Oh nee hoor.
Het is ook een kwestie van inzet van de persoon die behandeld wordt.

Als de psych zegt, zorg voor afleiding en inspanning zodat je snachts beter slaapt of dat je een beetje onder de mensen komt.

Dan zullen ze je echt wel prima behandelen, maar die stapjes extra die de patient niet wil doen in het kader van zijn herstel, die gaat de psych ook niet zetten dan in bepaalde gevallen.

Met zijn tweeen flink de schouders eronder ja, maar bv geen slaapmedicatie voorschrijven omdat de patient geen energie overdag verbruikt? Dat snap ik dan weer wel.

quote:

Op zaterdag 29 april 2017 18:19 schreef JaJammerJan het volgende:

[..]

Dus dat soort mensen verdienen volgens jou niet dezelfde inzet van de psych dan. Mooi is dat. Kunnen we dan niet beter euthanasie vanaf 18jaar oud toestaan? Als zelfs de psychiater zich niet meer voor je in wil zetten om je te helpen, dan kan er maar beter een einde aan gemaakt worden.

Het is geven en nemen.
Als jij hulp zoekt, je krijgt hulp en advies en jij denkt het beter te weten dan de psych.
Dan is de koek bij de psych ook een keer op.

Het is niet alleen de psych die zich moet inzetten he.
Zelfde als een dietiste die adviseert om minder te gaan eten.
Je krijgt dan toch ook geen maagband als jij je ongezonde
gedrag doorzet.

Ik kreeg pas slaapmedicatie van de psych als ik 60 minuten per avond gewandeld had.

Hij doet je best helpen hoor, maar je moet zelf ook inzet tonen en luisteren

quote:

Op zaterdag 29 april 2017 18:39 schreef JaJammerJan het volgende:

[..]

Je legt de verantwoordelijkheid van het herstel van psychische ziektes dus neer bij het gedrag en de overtuiging van een patiënt die door zijn ziekte juist een verkeerde overtuiging en standaard verkeerd gedrag vertoont.

Ik ben blij dat jij geen zorgverlener bent.

De meeste zorgverleners kunnen vaak prima beoordelen of iemand 100% inzet kan tonen of dat het door zijn stoornis komt dat er beperkingen zijn qua draagkracht.
Net zoals veel mensen dat bij het UWV kunnen en moeten beoordelen.

Kan niet is wat anders dan wil niet in veel gevallen.

[ Bericht 1% gewijzigd door Droopie op 29-04-2017 18:53:19 ]

Nou, het vrijblijvende karakter van de ggz maakt het psychologen en psychiaters anders wel zeer makkelijk om de schuld op de client zelf af te schuiven.
Zit er een consequentie aan als ze niet hun volle inzet tonen? Nee, geen enkele, want niemand kan de uitslag controleren en al kon dat, dan was dat alleen in het belang van de clienten en die staan te zwak om voor zichzelf op te komen. Klachten worden niet eens meer behandeld vanwege te weinig tijd of veel te laat en door een interne commissie. Het beroep heeft geen verantwoordelijkheid.

quote:

Op zaterdag 29 april 2017 22:25 schreef [quote] [b]Op maandag 24 april 2017 15:26 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Dit is een topic naar mijn hart. Ik ben erg blij met dit topic. Ik moet wel lachen om alle ervaringsverhalen hier. GGZ is kut omdat door de bezuinigingen? mensen niet (meer) het werk doen dat de buitenwereld denkt dat ze doen. Opschrijven om het opschrijven , maar wat er met de client gebeurt maakt niet uit. Zo is het mij letterlijk door personeel gezegd: "wij vinden het ook jammer, maar de client komt helaas op de laatste plaats".
Je komt daar omdat je hoopt er iets mee op te schieten maar zo denkt men daar gewoon niet. Ze zijn niet met jou bezig. Ze zijn bezig met de standaard protocollen die ze moeten volgen en als dat geheel toevallig (in een zeldzaam geval) tot een oplossing voor het probleem van de client leidt is dat mooi meegenomen, maar dat is niet hun doel of iets waar ze zich voor interesseren. Ze doen natuurlijk wel alsof, anders zou hun salaris in gevaar komen.

Er valt ontzettend veel aan te merken op de GGZ en dat is voor 99% te wijten aan de van bovenaf (door beleidsmakers/bestuur) opgelegde protocollen. Dit is het gevolg van de privatisering van de zorg. De medewerkers doen (op een enkeling nagelaten) wat ze kunnen om de cliënt te helpen, maar zij zijn gebonden aan strenge protocollen die het​ bieden van de juiste hulp vaak onmogelijk maken.

De medewerkers verdienen enorm veel respect voor het werk dat ze doen, zeker gezien de omstandigheden waaronder zij hun werk moeten doen.

Ik vind het echt ontzettend kortzichtig en respectloos dat je hun (de medewerkers) ervan beticht dat ze zich niet voor hun cliënten en het welzijn van hun cliënten zouden interesseren.

De politiek, zorgverzekeraars, beleidsmakers, het bestuur, dat zijn de mensen die verantwoordelijk zijn voor de slechte zorg, niet de medewerkers.

quote:

Op zondag 30 april 2017 00:12 schreef madam-april het volgende:

[..]

Er valt ontzettend veel aan te merken op de GGZ en dat is voor 99% te wijten aan de van bovenaf (door beleidsmakers/bestuur) opgelegde protocollen. Dit is het gevolg van de privatisering van de zorg. De medewerkers doen (op een enkeling nagelaten) wat ze kunnen om de cliënt te helpen, maar zij zijn gebonden aan strenge protocollen die het​ bieden van de juiste hulp vaak onmogelijk maken.

Zou je hier misschien wat meer over kunnen vertellen? Welke strenge protocollen belemmeren wat voor type zorg dan?

Ik moet eerlijk zeggen dat zelfs -als- een hulpverlener al bepaalde opties heeft, dat het vaker dan eens gebeurt dat ze simpelweg geen motivatie lijken te hebben om te helpen. Het komt ook voor dat ze hun eigen agenda's hebben of dat ze simpelweg niet capabel genoeg zijn (waarbij ze zichzelf behoorlijk overschatten en hun cliëntele meer zien als interessante aanvulling voor hun c.v.'s (waarmee ze later eventueel nog meer aanzien zouden kunnen verdienen)).

quote:

Op zondag 30 april 2017 00:12 schreef madam-april het volgende:

[..]

Er valt ontzettend veel aan te merken op de GGZ en dat is voor 99% te wijten aan de van bovenaf (door beleidsmakers/bestuur) opgelegde protocollen. Dit is het gevolg van de privatisering van de zorg. De medewerkers doen (op een enkeling nagelaten) wat ze kunnen om de cliënt te helpen, maar zij zijn gebonden aan strenge protocollen die het​ bieden van de juiste hulp vaak onmogelijk maken.

De medewerkers verdienen enorm veel respect voor het werk dat ze doen, zeker gezien de omstandigheden waaronder zij hun werk moeten doen.

Ik vind het echt ontzettend kortzichtig en respectloos dat je hun (de medewerkers) ervan beticht dat ze zich niet voor hun cliënten en het welzijn van hun cliënten zouden interesseren.

De politiek, zorgverzekeraars, beleidsmakers, het bestuur, dat zijn de mensen die verantwoordelijk zijn voor de slechte zorg, niet de medewerkers.

Klopt helemaal. Ik heb vaak genoeg van psychologen gehoord dat ze graag meer voor mij wilden doen, maar dat het simpelweg niet werd toegestaan. Vaak hing dat samen met gemaakte kosten.

Maar waarom staken de medewerkers dan niet in 1 van de keren dat ze nu op vakantie gaan? (Zo'n 4 keer per jaar). Toen de psychiaters staakten was dat voor hun eigen pensioen en omdat de buitenwereld hen niet genoeg credit gaf. En ik ben ook benieuwd naar details zoals magnetronkoffie zegt. Wij kunnen niet achter de schermen kijken he. Dat maakt het lastiger voor ons om te oordelen maar legt ook alle macht bij jullie. Hoe weten wij nou of het klopt wat jullie zeggen?

[ Bericht 8% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 30-04-2017 10:45:33 ]

quote:

Op zondag 30 april 2017 10:37 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Maar waarom staken de medewerkers dan niet in 1 van de keren dat ze nu op vakantie gaan? (Zo'n 4 keer per jaar). Toen de psychiaters staakten was dat voor hun eigen pensioen en omdat de buitenwereld hen niet genoeg credit gaf. En ik ben ook benieuwd naar details zoals magnetronkoffie zegt. Wij kunnen niet achter de schermen kijken he. Dat maakt het lastiger voor ons om te oordelen maar legt ook alle macht bij jullie. Hoe weten wij nou of het klopt wat jullie zeggen?

Zeg, ik weet niet hoor, maar als je onder cao GGZ valt (zo ook de psychiaters en psychologen) heb je 4,5 week aan vakantiedagen per jaar.. vrijgevestigden daargelaten; als je voor jezelf werkt val je niet onder de cao. Maar grote instellingen wel.

quote:

Op zondag 30 april 2017 04:20 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Zou je hier misschien wat meer over kunnen vertellen? Welke strenge protocollen belemmeren wat voor type zorg dan?

In mijn ervaring (cao ggz) is het eerder een geldkwestie dan een protocolkwestie, maar we zijn wel gebonden aan moeten voldoen aan bepaalde eisen.

Een behandeltraject mag max. Uit X minuten bestaan (en dat is niet bijster veel). Zijn die minuten op, dan pech; ik krijg dan niks meer betaald door gemeente/zorgverzekeraar.

Daarnaast geldt ook dat bij een bepaald "probleem" een bepaalde "zorg" hoort. Zo kent alles dan een soort standaardbehandeling. Werkt die niet (wat vaak zo is, want welk mens is nu standaard) dan is vaak je behandeltijd op en kun je dus niet meer verder met iets anders. En dan doen ze soms ook aan de vergoedende kant moeilijk; stel ik heb in eerste instantie een dwangstoornis behandeld en later blijkt er sprake te zijn van een trauma, dan kan ik niet onder het kopje "dwang" nog dat trauma behandelen. Dan moet die cliënt dus weer door de hele molen van administratie etc. En in sommige instellingen dus ook opnieuw op de wachtlijst.

quote:

Op zondag 30 april 2017 15:29 schreef silliegirl het volgende:

[..]

Zeg, ik weet niet hoor, maar als je onder cao GGZ valt (zo ook de psychiaters en psychologen) heb je 4,5 week aan vakantiedagen per jaar.. vrijgevestigden daargelaten; als je voor jezelf werkt val je niet onder de cao. Maar grote instellingen wel.

Dan moet je wel gelegenheid krijgen om ze op te nemen. In sommige instellingen is de werkdruk nogal hoog, zodat vakantie nemen moeilijk blijkt.

Die vergoedende kant heb je ook wel een goed punt.
Want soms wil de GGZ er nog best 2 of 3 extra nazorg aan verlenen.

Maar als ze die niet betaald krijgen, houd het voor beide partijen vaak op.

Tuurlijk kan een GGZ medewerker er best een telefoontje uit gooien in zijn of haar pauze.
En een Zilveren Kruis denken, ach die 3 extra afspraken, prima.

Maar er zijn grenzen aan en idd protocolen. Heb het idee dat ik het goed getroffen heb qua zorgverlening.

Daarom stap ik trouwens nooit over naar een andere zorgverzekering.
Waar de mogelijkheden er waren heeft niemand ooit moeilijk gedaan.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op zondag 30 april 2017 15:51 schreef MevrouwPuff het volgende:

[..]

Dan moet je wel gelegenheid krijgen om ze op te nemen. In sommige instellingen is de werkdruk nogal hoog, zodat vakantie nemen moeilijk blijkt.

Ook dat, maar ik reageerde vooral op de "staken in de 1 van de 4 keer dat ze op vakantie gaan". Dat is onzin; zoveel ruimte voor vakantie is er niet. Qua uren én inderdaad qua werkdruk.

quote:

Op zondag 30 april 2017 15:35 schreef silliegirl het volgende:

[..]

In mijn ervaring (cao ggz) is het eerder een geldkwestie dan een protocolkwestie, maar we zijn wel gebonden aan moeten voldoen aan bepaalde eisen.

Een behandeltraject mag max. Uit X minuten bestaan (en dat is niet bijster veel). Zijn die minuten op, dan pech; ik krijg dan niks meer betaald door gemeente/zorgverzekeraar.

Daarnaast geldt ook dat bij een bepaald "probleem" een bepaalde "zorg" hoort. Zo kent alles dan een soort standaardbehandeling. Werkt die niet (wat vaak zo is, want welk mens is nu standaard) dan is vaak je behandeltijd op en kun je dus niet meer verder met iets anders. En dan doen ze soms ook aan de vergoedende kant moeilijk; stel ik heb in eerste instantie een dwangstoornis behandeld en later blijkt er sprake te zijn van een trauma, dan kan ik niet onder het kopje "dwang" nog dat trauma behandelen. Dan moet die cliënt dus weer door de hele molen van administratie etc. En in sommige instellingen dus ook opnieuw op de wachtlijst.

En in bepaalde gevallen krijg je hulpverleners die er vooral voor hun eigen agenda zitten en het geen klap uitmaakt wat er uiteindelijk met hun eigen cliënten gebeurt (ach is die overleden/opgenomen? Ach dat zat er toch al in ('t was toch maar een psychiatrisch patiënt)).

Halsstarrig vast blijven houden aan hun eigen overtuigingen en met veel te veel moeite kan je er nog wel een excuus uit krijgen...maar de gedane schade repareren ho maar (zelfde voor leren van hun fouten (en ik bedoel -echt- leren, niet alleen maar hun pakkans leren verkleinen)).

De wachtlijsten zijn best lang ja.... dus kan mij voorstellen dat het slecht geregeld is, aangezien ik zelf ook een tijdje moest wachten tot ik terecht kon bij de GGZ.

quote:

Op zondag 30 april 2017 16:53 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

En in bepaalde gevallen krijg je hulpverleners die er vooral voor hun eigen agenda zitten en het geen klap uitmaakt wat er uiteindelijk met hun eigen cliënten gebeurt (ach is die overleden/opgenomen? Ach dat zat er toch al in ('t was toch maar een psychiatrisch patiënt)).

Halsstarrig vast blijven houden aan hun eigen overtuigingen en met veel te veel moeite kan je er nog wel een excuus uit krijgen...maar de gedane schade repareren ho maar (zelfde voor leren van hun fouten (en ik bedoel -echt- leren, niet alleen maar hun pakkans leren verkleinen)).

Ja weet je, "rotte appels" heb je in alle vakgebieden, dat is nou niet echt kennerkend voor de ggz hoor. In de medische gezondheidszorg is dat niet anders.

Mijn "inside" ervaring zegt me dat mensen die in de ggz zitten daar (grotendeels) bewust voor hebben gekozen vanuit het willen helpen. Niet om maar hun tijd uit te zitten.