GGZ in Nederland slecht geregeld?

Eerst op een wachtlijst.
Toen gaf ik aan dat ik regelmatig in het buitenland zit, en het lastig zou worden om elke week of elke twee weken langs te komen, of het mogelijk was afspraken te combineren met therapie via internet of weet ik veel wat.
Toen kreeg ik iemand toegewezen die alleen maar op vrijdagmiddag werkte
Na een maand was het me gelukt naar 1 afspraak te gaan, en daarna kreeg ik te horen dat ze niet verder konden gaan met de behandeling als ik niet regelmatig langs kon komen.
Nog gevraagd om iemand die wat flexibeler was zodat ik wat vaker een afspraak kon maken, maar dat kon niet.
Einde behandeling GGZ.

Overigens werd dit wel als een volledige behandeling geclaimd bij mijn zorgverzekering. Tuig

Dit is een topic naar mijn hart. Ik ben erg blij met dit topic. Ik moet wel lachen om alle ervaringsverhalen hier. GGZ is kut omdat door de bezuinigingen? mensen niet (meer) het werk doen dat de buitenwereld denkt dat ze doen. Opschrijven om het opschrijven , maar wat er met de client gebeurt maakt niet uit. Zo is het mij letterlijk door personeel gezegd: "wij vinden het ook jammer, maar de client komt helaas op de laatste plaats".
Je komt daar omdat je hoopt er iets mee op te schieten maar zo denkt men daar gewoon niet. Ze zijn niet met jou bezig. Ze zijn bezig met de standaard protocollen die ze moeten volgen en als dat geheel toevallig (in een zeldzaam geval) tot een oplossing voor het probleem van de client leidt is dat mooi meegenomen, maar dat is niet hun doel of iets waar ze zich voor interesseren. Ze doen natuurlijk wel alsof, anders zou hun salaris in gevaar komen.

[ Bericht 6% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 24-04-2017 16:59:25 ]

quote:

Op zaterdag 22 april 2017 03:29 schreef JaJammerJan het volgende:
Hebben anderen hier soortgelijke bedenkingen?

Ik ben geen professional maar op mij kom je over als een te makkelijk persoon die prima kan werken maar ergens een houding heeft dat werken optioneel is en iedereen het recht heeft om de rest van diens leven gratis te leven. Zo van "oh ik heb hoofdpijn ik geef het op waar is dat gespreide bedje waar iedereen het over heeft". Het kan prima zijn dat ik daar naast zit, ik ken je verder niet en of je misschien wel degelijk een alternatief plan hebt bedacht voor jezelf met vrijwilligerswerk al was het maar gewoon rondlopen en vuilnis oprapen, dan maak je het makkelijker voor behandelaren om je sympathiek te vinden en zullen ze misschien behulpzamer worden.

Verder is GGZ niet zo geweldig, er is niemand die alle antwoorden heeft en zelfs als dat zo was is het voornamelijk risico beperking en medicatie vanwege te weinig tijd voor ellenlange gesprekken over wat je dwars zit in een poging tot op de bodem van je psychisch wezen te komen en een manier vinden om er zo goed mogelijk mee om te gaan (er is namelijk maar 1 manier; die van GGZ).

quote:

Op zaterdag 22 april 2017 07:29 schreef -PesteNoire- het volgende:
Ik ben over het algemeen zeer tevreden met de GGZ in Nederland.

In 2005 kwam ik bij het Centrum Eerste Psychose (of zoiets was het, weet naam niet precies meer). Kon daar direct terecht. Jaren daarna wel enkele complete kut psychiaters gehad maar als ik dan een andere vroeg kreeg ik die ook.

Weet verder niet hoe het zit met lichtere psychische klachten en wachtlijsten.

Sinds die tijd is er gigantisch veel veranderd. De bezuinigingen hebben er hard ingehakt, niet voor niets dat we de afgelopen jaren regelmatig de worden 'verwarde man' horen.

Heb hier zelf een jongen met een acute drugs psychose tijden opgevangen, het duurde /maanden/ voordat er een keer een opname was, ondertussen zijn we meer dan een half jaar verder en hij wordt nog steeds niet goed geholpen.
Andere kennis die er een einde aan probeerde te maken, ambulance, 6 agenten met een bammetje naar binnen. In het ziekenhuis is zijn maag leeggepompt en weigerden ze hem via RM op te nemen want 'hij wou niet en geen gevaar voor zichzelf of anderen'

Ben dus echt niet te spreken over de GGZ op dit moment, gaat dan ook vooral juist niet over de mensen die er werken (er zitten echt veel helden daar tussen!) maar het beleid tot op de cent na en de hele management cultuur

quote:

Op zaterdag 29 april 2017 18:00 schreef JaJammerJan het volgende:

[..]

Iedere hulpverlener die zo denkt, zou per direct ontslagen moeten worden.

Oh nee hoor.
Het is ook een kwestie van inzet van de persoon die behandeld wordt.

Als de psych zegt, zorg voor afleiding en inspanning zodat je snachts beter slaapt of dat je een beetje onder de mensen komt.

Dan zullen ze je echt wel prima behandelen, maar die stapjes extra die de patient niet wil doen in het kader van zijn herstel, die gaat de psych ook niet zetten dan in bepaalde gevallen.

Met zijn tweeen flink de schouders eronder ja, maar bv geen slaapmedicatie voorschrijven omdat de patient geen energie overdag verbruikt? Dat snap ik dan weer wel.

quote:

Op zaterdag 29 april 2017 18:19 schreef JaJammerJan het volgende:

[..]

Dus dat soort mensen verdienen volgens jou niet dezelfde inzet van de psych dan. Mooi is dat. Kunnen we dan niet beter euthanasie vanaf 18jaar oud toestaan? Als zelfs de psychiater zich niet meer voor je in wil zetten om je te helpen, dan kan er maar beter een einde aan gemaakt worden.

Het is geven en nemen.
Als jij hulp zoekt, je krijgt hulp en advies en jij denkt het beter te weten dan de psych.
Dan is de koek bij de psych ook een keer op.

Het is niet alleen de psych die zich moet inzetten he.
Zelfde als een dietiste die adviseert om minder te gaan eten.
Je krijgt dan toch ook geen maagband als jij je ongezonde
gedrag doorzet.

Ik kreeg pas slaapmedicatie van de psych als ik 60 minuten per avond gewandeld had.

Hij doet je best helpen hoor, maar je moet zelf ook inzet tonen en luisteren

quote:

Op zaterdag 29 april 2017 18:39 schreef JaJammerJan het volgende:

[..]

Je legt de verantwoordelijkheid van het herstel van psychische ziektes dus neer bij het gedrag en de overtuiging van een patiënt die door zijn ziekte juist een verkeerde overtuiging en standaard verkeerd gedrag vertoont.

Ik ben blij dat jij geen zorgverlener bent.

De meeste zorgverleners kunnen vaak prima beoordelen of iemand 100% inzet kan tonen of dat het door zijn stoornis komt dat er beperkingen zijn qua draagkracht.
Net zoals veel mensen dat bij het UWV kunnen en moeten beoordelen.

Kan niet is wat anders dan wil niet in veel gevallen.

[ Bericht 1% gewijzigd door Droopie op 29-04-2017 18:53:19 ]

Nou, het vrijblijvende karakter van de ggz maakt het psychologen en psychiaters anders wel zeer makkelijk om de schuld op de client zelf af te schuiven.
Zit er een consequentie aan als ze niet hun volle inzet tonen? Nee, geen enkele, want niemand kan de uitslag controleren en al kon dat, dan was dat alleen in het belang van de clienten en die staan te zwak om voor zichzelf op te komen. Klachten worden niet eens meer behandeld vanwege te weinig tijd of veel te laat en door een interne commissie. Het beroep heeft geen verantwoordelijkheid.

quote:

Op zaterdag 29 april 2017 22:25 schreef [quote] [b]Op maandag 24 april 2017 15:26 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Dit is een topic naar mijn hart. Ik ben erg blij met dit topic. Ik moet wel lachen om alle ervaringsverhalen hier. GGZ is kut omdat door de bezuinigingen? mensen niet (meer) het werk doen dat de buitenwereld denkt dat ze doen. Opschrijven om het opschrijven , maar wat er met de client gebeurt maakt niet uit. Zo is het mij letterlijk door personeel gezegd: "wij vinden het ook jammer, maar de client komt helaas op de laatste plaats".
Je komt daar omdat je hoopt er iets mee op te schieten maar zo denkt men daar gewoon niet. Ze zijn niet met jou bezig. Ze zijn bezig met de standaard protocollen die ze moeten volgen en als dat geheel toevallig (in een zeldzaam geval) tot een oplossing voor het probleem van de client leidt is dat mooi meegenomen, maar dat is niet hun doel of iets waar ze zich voor interesseren. Ze doen natuurlijk wel alsof, anders zou hun salaris in gevaar komen.

Er valt ontzettend veel aan te merken op de GGZ en dat is voor 99% te wijten aan de van bovenaf (door beleidsmakers/bestuur) opgelegde protocollen. Dit is het gevolg van de privatisering van de zorg. De medewerkers doen (op een enkeling nagelaten) wat ze kunnen om de cliënt te helpen, maar zij zijn gebonden aan strenge protocollen die het​ bieden van de juiste hulp vaak onmogelijk maken.

De medewerkers verdienen enorm veel respect voor het werk dat ze doen, zeker gezien de omstandigheden waaronder zij hun werk moeten doen.

Ik vind het echt ontzettend kortzichtig en respectloos dat je hun (de medewerkers) ervan beticht dat ze zich niet voor hun cliënten en het welzijn van hun cliënten zouden interesseren.

De politiek, zorgverzekeraars, beleidsmakers, het bestuur, dat zijn de mensen die verantwoordelijk zijn voor de slechte zorg, niet de medewerkers.

quote:

Op zondag 30 april 2017 00:12 schreef madam-april het volgende:

[..]

Er valt ontzettend veel aan te merken op de GGZ en dat is voor 99% te wijten aan de van bovenaf (door beleidsmakers/bestuur) opgelegde protocollen. Dit is het gevolg van de privatisering van de zorg. De medewerkers doen (op een enkeling nagelaten) wat ze kunnen om de cliënt te helpen, maar zij zijn gebonden aan strenge protocollen die het​ bieden van de juiste hulp vaak onmogelijk maken.

Zou je hier misschien wat meer over kunnen vertellen? Welke strenge protocollen belemmeren wat voor type zorg dan?

Ik moet eerlijk zeggen dat zelfs -als- een hulpverlener al bepaalde opties heeft, dat het vaker dan eens gebeurt dat ze simpelweg geen motivatie lijken te hebben om te helpen. Het komt ook voor dat ze hun eigen agenda's hebben of dat ze simpelweg niet capabel genoeg zijn (waarbij ze zichzelf behoorlijk overschatten en hun cliëntele meer zien als interessante aanvulling voor hun c.v.'s (waarmee ze later eventueel nog meer aanzien zouden kunnen verdienen)).

quote:

Op zondag 30 april 2017 00:12 schreef madam-april het volgende:

[..]

Er valt ontzettend veel aan te merken op de GGZ en dat is voor 99% te wijten aan de van bovenaf (door beleidsmakers/bestuur) opgelegde protocollen. Dit is het gevolg van de privatisering van de zorg. De medewerkers doen (op een enkeling nagelaten) wat ze kunnen om de cliënt te helpen, maar zij zijn gebonden aan strenge protocollen die het​ bieden van de juiste hulp vaak onmogelijk maken.

De medewerkers verdienen enorm veel respect voor het werk dat ze doen, zeker gezien de omstandigheden waaronder zij hun werk moeten doen.

Ik vind het echt ontzettend kortzichtig en respectloos dat je hun (de medewerkers) ervan beticht dat ze zich niet voor hun cliënten en het welzijn van hun cliënten zouden interesseren.

De politiek, zorgverzekeraars, beleidsmakers, het bestuur, dat zijn de mensen die verantwoordelijk zijn voor de slechte zorg, niet de medewerkers.

Klopt helemaal. Ik heb vaak genoeg van psychologen gehoord dat ze graag meer voor mij wilden doen, maar dat het simpelweg niet werd toegestaan. Vaak hing dat samen met gemaakte kosten.

Maar waarom staken de medewerkers dan niet in 1 van de keren dat ze nu op vakantie gaan? (Zo'n 4 keer per jaar). Toen de psychiaters staakten was dat voor hun eigen pensioen en omdat de buitenwereld hen niet genoeg credit gaf. En ik ben ook benieuwd naar details zoals magnetronkoffie zegt. Wij kunnen niet achter de schermen kijken he. Dat maakt het lastiger voor ons om te oordelen maar legt ook alle macht bij jullie. Hoe weten wij nou of het klopt wat jullie zeggen?

[ Bericht 8% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 30-04-2017 10:45:33 ]

quote:

Op zondag 30 april 2017 10:37 schreef geeninspiratie1235 het volgende:
Maar waarom staken de medewerkers dan niet in 1 van de keren dat ze nu op vakantie gaan? (Zo'n 4 keer per jaar). Toen de psychiaters staakten was dat voor hun eigen pensioen en omdat de buitenwereld hen niet genoeg credit gaf. En ik ben ook benieuwd naar details zoals magnetronkoffie zegt. Wij kunnen niet achter de schermen kijken he. Dat maakt het lastiger voor ons om te oordelen maar legt ook alle macht bij jullie. Hoe weten wij nou of het klopt wat jullie zeggen?

Zeg, ik weet niet hoor, maar als je onder cao GGZ valt (zo ook de psychiaters en psychologen) heb je 4,5 week aan vakantiedagen per jaar.. vrijgevestigden daargelaten; als je voor jezelf werkt val je niet onder de cao. Maar grote instellingen wel.

quote:

Op zondag 30 april 2017 04:20 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Zou je hier misschien wat meer over kunnen vertellen? Welke strenge protocollen belemmeren wat voor type zorg dan?

In mijn ervaring (cao ggz) is het eerder een geldkwestie dan een protocolkwestie, maar we zijn wel gebonden aan moeten voldoen aan bepaalde eisen.

Een behandeltraject mag max. Uit X minuten bestaan (en dat is niet bijster veel). Zijn die minuten op, dan pech; ik krijg dan niks meer betaald door gemeente/zorgverzekeraar.

Daarnaast geldt ook dat bij een bepaald "probleem" een bepaalde "zorg" hoort. Zo kent alles dan een soort standaardbehandeling. Werkt die niet (wat vaak zo is, want welk mens is nu standaard) dan is vaak je behandeltijd op en kun je dus niet meer verder met iets anders. En dan doen ze soms ook aan de vergoedende kant moeilijk; stel ik heb in eerste instantie een dwangstoornis behandeld en later blijkt er sprake te zijn van een trauma, dan kan ik niet onder het kopje "dwang" nog dat trauma behandelen. Dan moet die cliënt dus weer door de hele molen van administratie etc. En in sommige instellingen dus ook opnieuw op de wachtlijst.

quote:

Op zondag 30 april 2017 15:29 schreef silliegirl het volgende:

[..]

Zeg, ik weet niet hoor, maar als je onder cao GGZ valt (zo ook de psychiaters en psychologen) heb je 4,5 week aan vakantiedagen per jaar.. vrijgevestigden daargelaten; als je voor jezelf werkt val je niet onder de cao. Maar grote instellingen wel.

Dan moet je wel gelegenheid krijgen om ze op te nemen. In sommige instellingen is de werkdruk nogal hoog, zodat vakantie nemen moeilijk blijkt.

Die vergoedende kant heb je ook wel een goed punt.
Want soms wil de GGZ er nog best 2 of 3 extra nazorg aan verlenen.

Maar als ze die niet betaald krijgen, houd het voor beide partijen vaak op.

Tuurlijk kan een GGZ medewerker er best een telefoontje uit gooien in zijn of haar pauze.
En een Zilveren Kruis denken, ach die 3 extra afspraken, prima.

Maar er zijn grenzen aan en idd protocolen. Heb het idee dat ik het goed getroffen heb qua zorgverlening.

Daarom stap ik trouwens nooit over naar een andere zorgverzekering.
Waar de mogelijkheden er waren heeft niemand ooit moeilijk gedaan.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op zondag 30 april 2017 15:51 schreef MevrouwPuff het volgende:

[..]

Dan moet je wel gelegenheid krijgen om ze op te nemen. In sommige instellingen is de werkdruk nogal hoog, zodat vakantie nemen moeilijk blijkt.

Ook dat, maar ik reageerde vooral op de "staken in de 1 van de 4 keer dat ze op vakantie gaan". Dat is onzin; zoveel ruimte voor vakantie is er niet. Qua uren én inderdaad qua werkdruk.

quote:

Op zondag 30 april 2017 15:35 schreef silliegirl het volgende:

[..]

In mijn ervaring (cao ggz) is het eerder een geldkwestie dan een protocolkwestie, maar we zijn wel gebonden aan moeten voldoen aan bepaalde eisen.

Een behandeltraject mag max. Uit X minuten bestaan (en dat is niet bijster veel). Zijn die minuten op, dan pech; ik krijg dan niks meer betaald door gemeente/zorgverzekeraar.

Daarnaast geldt ook dat bij een bepaald "probleem" een bepaalde "zorg" hoort. Zo kent alles dan een soort standaardbehandeling. Werkt die niet (wat vaak zo is, want welk mens is nu standaard) dan is vaak je behandeltijd op en kun je dus niet meer verder met iets anders. En dan doen ze soms ook aan de vergoedende kant moeilijk; stel ik heb in eerste instantie een dwangstoornis behandeld en later blijkt er sprake te zijn van een trauma, dan kan ik niet onder het kopje "dwang" nog dat trauma behandelen. Dan moet die cliënt dus weer door de hele molen van administratie etc. En in sommige instellingen dus ook opnieuw op de wachtlijst.

En in bepaalde gevallen krijg je hulpverleners die er vooral voor hun eigen agenda zitten en het geen klap uitmaakt wat er uiteindelijk met hun eigen cliënten gebeurt (ach is die overleden/opgenomen? Ach dat zat er toch al in ('t was toch maar een psychiatrisch patiënt)).

Halsstarrig vast blijven houden aan hun eigen overtuigingen en met veel te veel moeite kan je er nog wel een excuus uit krijgen...maar de gedane schade repareren ho maar (zelfde voor leren van hun fouten (en ik bedoel -echt- leren, niet alleen maar hun pakkans leren verkleinen)).

De wachtlijsten zijn best lang ja.... dus kan mij voorstellen dat het slecht geregeld is, aangezien ik zelf ook een tijdje moest wachten tot ik terecht kon bij de GGZ.

quote:

Op zondag 30 april 2017 16:53 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

En in bepaalde gevallen krijg je hulpverleners die er vooral voor hun eigen agenda zitten en het geen klap uitmaakt wat er uiteindelijk met hun eigen cliënten gebeurt (ach is die overleden/opgenomen? Ach dat zat er toch al in ('t was toch maar een psychiatrisch patiënt)).

Halsstarrig vast blijven houden aan hun eigen overtuigingen en met veel te veel moeite kan je er nog wel een excuus uit krijgen...maar de gedane schade repareren ho maar (zelfde voor leren van hun fouten (en ik bedoel -echt- leren, niet alleen maar hun pakkans leren verkleinen)).

Ja weet je, "rotte appels" heb je in alle vakgebieden, dat is nou niet echt kennerkend voor de ggz hoor. In de medische gezondheidszorg is dat niet anders.

Mijn "inside" ervaring zegt me dat mensen die in de ggz zitten daar (grotendeels) bewust voor hebben gekozen vanuit het willen helpen. Niet om maar hun tijd uit te zitten.

quote:

Op zondag 30 april 2017 15:35 schreef silliegirl het volgende:

[..]

In mijn ervaring (cao ggz) is het eerder een geldkwestie dan een protocolkwestie, maar we zijn wel gebonden aan moeten voldoen aan bepaalde eisen.

Een behandeltraject mag max. Uit X minuten bestaan (en dat is niet bijster veel). Zijn die minuten op, dan pech; ik krijg dan niks meer betaald door gemeente/zorgverzekeraar.

Daarnaast geldt ook dat bij een bepaald "probleem" een bepaalde "zorg" hoort. Zo kent alles dan een soort standaardbehandeling. Werkt die niet (wat vaak zo is, want welk mens is nu standaard) dan is vaak je behandeltijd op en kun je dus niet meer verder met iets anders. En dan doen ze soms ook aan de vergoedende kant moeilijk; stel ik heb in eerste instantie een dwangstoornis behandeld en later blijkt er sprake te zijn van een trauma, dan kan ik niet onder het kopje "dwang" nog dat trauma behandelen. Dan moet die cliënt dus weer door de hele molen van administratie etc. En in sommige instellingen dus ook opnieuw op de wachtlijst.

Dat bedoel ik met protocollen. Een behandeling mag maar x aantal uren duren en je dient de 'standaardbehandeling', voor dat type 'probleem', als eerste te proberen en er is weinig ruimte voor een 'meer persoonsgerichte' aanpak. De reden voor deze protocollen is inderdaad gewoon geld.

De reden voor die protocollen is misschien vooral dat voor de meerderheid van de mensen die daar komen het werkt. En ieder persoon die geestelijk speciaal is een voorkeursbehandeling wil krijgen. Om enigzins met al die mensen om te kunnen gaan moet je structuur hebben. En ja dan vervalt een persoonsgerichte aanpak soms tenzij het heel erg duidelijk is dat het nodig is, en niet slechts iets wat een behandeling 10% efficienter zou maken ofzo.

Uiteindelijk is zorg ook gewoon maatwerk. Anders hadden alle psychische problemen m.b.v. een simpel gecompliceerd online vragenlijstje/flowchart afgedaan kunnen worden en hadden we geen psychologen meer nodig gehad

quote:

Op zondag 30 april 2017 19:55 schreef jodelahity het volgende:
De reden voor die protocollen is misschien vooral dat voor de meerderheid van de mensen die daar komen het werkt. En ieder persoon die geestelijk speciaal is een voorkeursbehandeling wil krijgen. Om enigzins met al die mensen om te kunnen gaan moet je structuur hebben. En ja dan vervalt een persoonsgerichte aanpak soms tenzij het heel erg duidelijk is dat het nodig is, en niet slechts iets wat een behandeling 10% efficienter zou maken ofzo.

Ik durf te zeggen dat die protocollen bij vrijwel niemand "perfect" passen. Ik doe altijd wel ergens een "maatwerk" aanpassing om aan te sluiten bij degene die voor me zit. De ene keer zijn die aanpassingen forser dan de andere keer, maar ze zijn er eigenlijk altijd.

Dat die protocollen er zijn heeft wel een nuttige reden hoor, dat is vooral om de zorg meer te standaardiseren. Zonder die protocollen zou een ADHD'er bij de één de andere behandeling krijgen en bij een ander totaal iets anders. Voor "leken" is dat niet te overzien, want wie doet het dan goed op zijn manier? Maarja, de zorgverzekeraars zijn een beetje (veel) doorgeslagen met standaardiseren.

quote:

Op zondag 30 april 2017 20:01 schreef silliegirl het volgende:

[..]

Ik durf te zeggen dat die protocollen bij vrijwel niemand "perfect" passen. Ik doe altijd wel ergens een "maatwerk" aanpassing om aan te sluiten bij degene die voor me zit. De ene keer zijn die aanpassingen forser dan de andere keer, maar ze zijn er eigenlijk altijd.

Dat die protocollen er zijn heeft wel een nuttige reden hoor, dat is vooral om de zorg meer te standaardiseren. Zonder die protocollen zou een ADHD'er bij de één de andere behandeling krijgen en bij een ander totaal iets anders. Voor "leken" is dat niet te overzien, want wie doet het dan goed op zijn manier? Maarja, de zorgverzekeraars zijn een beetje (veel) doorgeslagen met standaardiseren.

Eigenlijk zeg je wat ik ook denk, maar krijg het gevoel in je reactie dat het dus zo lijkt alsof dat helemaal niet zo is.

quote:

Op zondag 30 april 2017 20:01 schreef silliegirl het volgende:

[..]

Ik durf te zeggen dat die protocollen bij vrijwel niemand "perfect" passen. Ik doe altijd wel ergens een "maatwerk" aanpassing om aan te sluiten bij degene die voor me zit. De ene keer zijn die aanpassingen forser dan de andere keer, maar ze zijn er eigenlijk altijd.

Dat die protocollen er zijn heeft wel een nuttige reden hoor, dat is vooral om de zorg meer te standaardiseren. Zonder die protocollen zou een ADHD'er bij de één de andere behandeling krijgen en bij een ander totaal iets anders. Voor "leken" is dat niet te overzien, want wie doet het dan goed op zijn manier? Maarja, de zorgverzekeraars zijn een beetje (veel) doorgeslagen met standaardiseren.

Uiteindelijk gaat het erom dat het werkt. Als je automonteur bent, is het voor de klant toch ook niet zo relevant met welke bout je z'n auto weer rijvaardig krijgt? Zolang dat ding maar weer rijdt

quote:

Op zondag 30 april 2017 20:12 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Uiteindelijk gaat het erom dat het werkt. Als je automonteur bent, is het voor de klant toch ook niet zo relevant met welke bout je z'n auto weer rijvaardig krijgt? Zolang dat ding maar weer rijdt

Maar sommige auto's kan je een nieuwe motor in plaatsen.
Maar een hoofd is niet altijd te repareren zoals de klant het wilt

quote:

Op zondag 30 april 2017 20:12 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Uiteindelijk gaat het erom dat het werkt. Als je automonteur bent, is het voor de klant toch ook niet zo relevant met welke bout je z'n auto weer rijvaardig krijgt? Zolang dat ding maar weer rijdt

Maar mensen zijn geen auto's en wat voor persoon A werkt, werkt niet persé ook voor persoon B. En met al die protocollen wordt dat wel verwacht binnen de ggz. En daar gaat het fout.

Edit: om de autovergelijking door te trekken; je zou dan bijv. Een automonteur in een garage zetten met 1 soort schroeven en 1 tang, en met dat gereedschap moet hij een auto repareren. Meer opties zijn er niet. Dat zal misschien voor 1 auto lukken, maar voor de rest zal je meer nodig hebben. In de ggz gaat het dan zo: "dit is de behandeling die we betalen, dus die ga je uitvoeren". *ja maar die gaat niet werken want...* "pech, iets anders betalen we niet".

quote:

Op zondag 30 april 2017 20:17 schreef Droopie het volgende:

[..]

Maar sommige auto's kan je een nieuwe motor in plaatsen.
Maar een hoofd is niet altijd te repareren zoals de klant het wilt

Sommige hoofden kan je met een nieuw gedachtenpatroon repareren (bijvoorbeeld met EMDR of met medicatie of psycho-therapie).
Maar een auto is niet altijd te repareren zoals de auto-eigenaar het wil.

Als cliënt wil je (neem ik aan (en ik neem aan dat jij dat ook aanneemt)) uiteindelijk ook gewoon verder kunnen. Ik neem aan dat je weet dat ik weet dat dit niet -altijd- mogelijk is.

quote:

Op zondag 30 april 2017 20:24 schreef silliegirl het volgende:

[..]

Maar mensen zijn geen auto's en wat voor persoon A werkt, werkt niet persé ook voor persoon B. En met al die protocollen wordt dat wel verwacht binnen de ggz. En daar gaat het fout.

Wat voor auto A werkt, werkt niet persé voor auto B. Dat was een beetje de reden van m'n vergelijking.

Verder lijkt het me voordehandliggend dat ik psychiatrisch patiënten hier niet probeer dezelfde waarde te toe te kennen als een op fossiele brandstof voortgedreven mechanisch rijvoertuig.

Ik ben het trouwens op zich wel eens met wat je zegt (of eigenlijk impliceert) over dat de protocollen niet voor alle psychiatrisch patiënten evengoed werken. Ik weet uit ervaring dat dit een feit is.

quote:

Op zondag 30 april 2017 20:04 schreef jodelahity het volgende:

[..]

Eigenlijk zeg je wat ik ook denk, maar krijg het gevoel in je reactie dat het dus zo lijkt alsof dat helemaal niet zo is.

Laat ik het zo zeggen; als ik in elk protocol maatwerk aanpassingen ga doen, volg ik eigenlijk het protocol niet meer. Dus ik doe iets wat niet "mag", maar als ik het niet doe, help ik de cliënt niet verder.

Ik heb echt niks tegen richtlijnen over welk probleem hoe behandelt moet worden, maar zo vast als het nu ligt.. nee, daarmee mist het middel het doel. Zeg maar.

reactie op edit:

quote:

Op zondag 30 april 2017 20:24 schreef silliegirl het volgende:

[..]

Edit: om de autovergelijking door te trekken; je zou dan bijv. Een automonteur in een garage zetten met 1 soort schroeven en 1 tang, en met dat gereedschap moet hij een auto repareren. Meer opties zijn er niet. Dat zal misschien voor 1 auto lukken, maar voor de rest zal je meer nodig hebben. In de ggz gaat het dan zo: "dit is de behandeling die we betalen, dus die ga je uitvoeren". *ja maar die gaat niet werken want...* "pech, iets anders betalen we niet".

Juist, jij snapt em!
Dit is dus ook waar ik over val en waarom hulpverlening maatwerk dient te zijn. Anders kan je nog zo hard -willen- helpen, maar je kunt een auto niet repareren zonder dat je daar de juiste gereedschappen voor hebt. Goed gereedschap is het halve werk

quote:

Op zondag 30 april 2017 20:30 schreef magnetronkoffie het volgende:
reactie op edit:

[..]

Juist, jij snapt em!
Dit is dus ook waar ik over val en waarom hulpverlening maatwerk dient te zijn. Anders kan je nog zo hard -willen- helpen, maar je kunt een auto niet repareren zonder dat je daar de juiste gereedschappen voor hebt. Goed gereedschap is het halve werk

Maar helaas gaat het dus wel zo, eigenlijk buiten de hulpverleners om. Want degene die uiteindelijk de protcollen afdwingt, is degene die gaat over de financieën, niet de behandelaar op de werkvloer. Helaas.

quote:

Op zondag 30 april 2017 20:35 schreef silliegirl het volgende:

[..]

Maar helaas gaat het dus wel zo, eigenlijk buiten de hulpverleners om. Want degene die uiteindelijk de protcollen afdwingt, is degene die gaat over de financieën, niet de behandelaar op de werkvloer. Helaas.

Ik krijg soms ook de indruk dat behandelaars op deze manier ook meer de neiging krijgen psychiatrisch patiënten binnen hun eigen zorgprotocol zorg te blijven laten afnemen, want dan hebben ze tenminste nog een vaste bron van inkomsten. Alleen jammer als dit voor de psychiatrisch patiënt zelf minder gezond kan blijken te zijn, want die heeft dan dubbel pech.

En wat het financiële plaatje betreft, dat zal van hogerhand veranderd moeten worden, maar dat zie ik niet echt gebeuren. Efficiënter is het er niet op geworden, eerder meer rigide.

quote:

Op zondag 30 april 2017 20:38 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik krijg soms ook de indruk dat behandelaars op deze manier ook meer de neiging krijgen psychiatrisch patiënten binnen hun eigen zorgprotocol zorg te blijven laten afnemen, want dan hebben ze tenminste nog een vaste bron van inkomsten. Alleen jammer als dit voor de psychiatrisch patiënt zelf minder gezond kan blijken te zijn, want die heeft dan dubbel pech.

En wat het financiële plaatje betreft, dat zal van hogerhand veranderd moeten worden, maar dat zie ik niet echt gebeuren. Efficiënter is het er niet op geworden, eerder meer rigide.

Er zijn vooral grote instellingen gespecialiseerd in bepaalde methoden die dan ook protocolair vastliggen, ja. Je moet dat zien als dat er voor angst meerdere "standaardbehandelingen" vergoed worden (bijv. Cgt, medicatie en emdr) en ze daar dan 1 van kiezen om uit te voeren. Dus als je daar komt als cliënt ga je hun programma in, terwijl ze bij de buren net iets meer aanbod hebben. En inderdaad; je wil mensen binnen houden want dan krijg je geld, maar niet iedereen is daar mee geholpen. Gelukkig gaat het echt niet overal zo, waar ik werk leveren we binnen de mogelijkheden zoveel mogelijk maatwerk, maar alle financiële zaken zorgen echt wel voor een beperking in de mogelijkheden.

quote:

Op zondag 30 april 2017 16:53 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

En in bepaalde gevallen krijg je hulpverleners die er vooral voor hun eigen agenda zitten en het geen klap uitmaakt wat er uiteindelijk met hun eigen cliënten gebeurt (ach is die overleden/opgenomen? Ach dat zat er toch al in ('t was toch maar een psychiatrisch patiënt)).

Halsstarrig vast blijven houden aan hun eigen overtuigingen en met veel te veel moeite kan je er nog wel een excuus uit krijgen...maar de gedane schade repareren ho maar (zelfde voor leren van hun fouten (en ik bedoel -echt- leren, niet alleen maar hun pakkans leren verkleinen)).

quote:

Op zondag 30 april 2017 17:25 schreef silliegirl het volgende:

[..]

Ja weet je, "rotte appels" heb je in alle vakgebieden, dat is nou niet echt kennerkend voor de ggz hoor. In de medische gezondheidszorg is dat niet anders.

Mijn "inside" ervaring zegt me dat mensen die in de ggz zitten daar (grotendeels) bewust voor hebben gekozen vanuit het willen helpen. Niet om maar hun tijd uit te zitten.

^^ Dit

Verder ga ik niet met je in discussie over dit onderwerp, ik heb namelijk niet het idee dat jij jouw mening ooit zal bijstellen.

[ Bericht 5% gewijzigd door madam-april op 30-04-2017 21:21:02 ]

quote:

Op zondag 30 april 2017 20:35 schreef silliegirl het volgende:

[..]

Maar helaas gaat het dus wel zo, eigenlijk buiten de hulpverleners om. Want degene die uiteindelijk de protcollen afdwingt, is degene die gaat over de financieën, niet de behandelaar op de werkvloer. Helaas.

Precies.

quote:

Op zondag 23 april 2017 20:19 schreef LordofLeaves het volgende:

[..]

Zeven maanden?! Ik zat binnen 14 dagen al bij het intake gesprek!

Haast onmogelijk binnen gespecialiseerd ggz (die meer dan 12 sessies mogen houden wegens vergoedingen), vergeet het maar. Voor crisis zijn er ook wachtlijsten.

quote:

Op zaterdag 29 april 2017 16:32 schreef shazaam het volgende:

[..]

Sinds die tijd is er gigantisch veel veranderd. De bezuinigingen hebben er hard ingehakt, niet voor niets dat we de afgelopen jaren regelmatig de worden 'verwarde man' horen.

Heb hier zelf een jongen met een acute drugs psychose tijden opgevangen, het duurde /maanden/ voordat er een keer een opname was, ondertussen zijn we meer dan een half jaar verder en hij wordt nog steeds niet goed geholpen.
Andere kennis die er een einde aan probeerde te maken, ambulance, 6 agenten met een bammetje naar binnen. In het ziekenhuis is zijn maag leeggepompt en weigerden ze hem via RM op te nemen want 'hij wou niet en geen gevaar voor zichzelf of anderen'

Ben dus echt niet te spreken over de GGZ op dit moment, gaat dan ook vooral juist niet over de mensen die er werken (er zitten echt veel helden daar tussen!) maar het beleid tot op de cent na en de hele management cultuur

Uiteindelijk duurder uit dan wanneer iemand fatsoenlijk zou zijn geholpen. Voor een dubbeltje op de eerste rang willen zitten; gier cultuur. Om mensen een beeld te geven, een crisis kost ~900 euro, voor ~800 euro 9 sessies excl. contract kortingen op die ~800 euro (na korting ~600 euro)

Nog niet eens over andere kosten gesproken voor o.a. politie personeel, familie en buren die zich ziekmelden op werk wegens drama, materiële schade, inkomen uit werk van de patiënt bij normaal functioneren, etc.

Te triest voor woorden om te concluderen dat Nederland niet in zich heeft om verschillende pijlers in de maatschappij aan te pakken wegens o.a. electorale belangen. Dat problemen steeds progressie vertonen voor tientallen jaren, waarbij geen herstel in vooruitzicht aanwezig is.

[ Bericht 1% gewijzigd door Yiwei op 01-05-2017 00:06:25 ]

quote:

Op zondag 30 april 2017 15:19 schreef JaJammerJan het volgende:
De politiek is gewoon aan het wachten tot er meer mensen met psychische problemen geweld of aanslagen gaan plegen in dit land, voordat zij zien dat er een probleem is. Jammer dat het zo ver zal moeten komen.

We hebben het nu vooral over ggz voor volwassenen gesproken. Kun je nagaan hoe het gaat met jeugdhulp die elk gemeente anders regelt. Ca. 10% van de jongeren krijgt jeugdhulp, dit zijn degenen die aan de beurt komen. Er zijn dus ook nog anderen die op de wachtlijst staan, nog op een wachtlijst moeten komen etc. Het % hulpbehoevende jongeren is dus hoger.

En ook ooit gaat deze groep doorstromen naar de categorie ggz voor volwassenen, als ze nog leven en nog willen. Met niet al te complexe problemen natuurlijk, anders zijn er wederom geen gepaste behandelplekken.

-----------------------------------------------
GGZ: hamburger fastfoodketen (grote instellingen) en hamburger speciaalzaak (vrijgevestigden). Indien van toepassing en de luxe aanwezig is, kiezen voor de burgerspeciaalzaak. De mensen hier zijn over het algemeen gesproken ouder, wijzer en kundiger. De fastfoodketen categorie houden de opleidingsplekken daar, hier zijn de groentjes. En een hulpverlener kiezen binnen de fastfoodketen is vaak n.v.t.

Zelfs tussen grote instellingen zijn de behandeleffectiviteit cijfers anders. Niet elk grote instelling/ medewerker is gepast naar situatie of even goed. We zien graag een held in degene die hulpverlener is, maar dat het aan iedereen en alles ligt behalve aan de hulpverlener. Dat is een illusie. Ook hulpverleners kunnen beter, creatiever, etc. functioneren. Maar wellicht is dit cognitief teveel gevraagd, zelfs aan mensen zijn er limieten. Immers zijn degenen die het beter doen, naar schatting niet in de meerderheid. Waarschijnlijk zijn ze de crème à la crèmes.

[ Bericht 0% gewijzigd door Yiwei op 30-04-2017 23:55:02 ]

quote:

Op zondag 30 april 2017 23:30 schreef Yiwei het volgende:

GGZ: hamburger fastfoodketen (grote instellingen) en hamburger speciaalzaak (vrijgevestigden). Indien van toepassing en de luxe aanwezig is, kiezen voor de burgerspeciaalzaak. De mensen hier zijn over het algemeen gesproken ouder, wijzer en kundiger. De fastfoodketen categorie houden de opleidingsplekken daar, hier zijn de groentjes. En een hulpverlener kiezen binnen de fastfoodketen is vaak n.v.t.

Wat bedoel je daarmee? Mensen kunnen toch zelf bepalen of ze kiezen voor een vrijgevestigde psychotherapeut wanneer ze een verwijzing regelen via bv. de huisarts? Als er sprake is van (een vermoeden van) een stoornis wordt het toch vergoed door de zorgverzekeraar.

Is het verschil tussen de twee echt zo groot, trouwens?

quote:

Op zondag 30 april 2017 15:58 schreef silliegirl het volgende:

[..]

Ook dat, maar ik reageerde vooral op de "staken in de 1 van de 4 keer dat ze op vakantie gaan". Dat is onzin; zoveel ruimte voor vakantie is er niet. Qua uren én inderdaad qua werkdruk.

Niet (overal) waar. Ik heb anders meegemaakt. Lieg ik dan of zo? 4,5 week is best veel, kan ook gespreid worden opgenomen.

quote:

Op maandag 1 mei 2017 06:44 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Niet (overal) waar. Ik heb anders meegemaakt. Lieg ik dan of zo? 4,5 week is best veel, kan ook gespreid worden opgenomen.

Hoeveel dagen zijn dat? 4,5 weken aan werkdagen (20 dagen = 4 werkweken is het wettelijk minimum) of heb je je het over 4,5 x 7 = 31,5 dagen wat ook niet echt riant is.

Daarnaast: of je snel terecht kunt zal zeker aan de regio liggen, is er maar 1 ggz in de buurt of meer, zijn het er meer kent de huisarts die dan ook en is je huisarts bereid om voor je te bemiddelen zodat je snel geholpen kunt worden?

De effectiviteit van een behandeling zit vooral in de mate waarop de patiënt mee wil werken. Ja, je kunt alles bij elkaar liegen, veel verzwijgen en niet doen wat van je gevraagd wordt. Daar heb je vooral jezelf mee. Dat je dan gaat roepen dat er domme mensen werken omdat ze niet doorhadden wat je echt mankeert en dat de hele ggz niet deugt daardoor gaat nergens over, maar heeft vermoedelijk te maken met het taboe op psychische ziekten. Je wilt geen patiënt zijn want taboe, dus manipuleer je het onderzoek om een bepaalde macht te houden over je situatie. Als de dokter gek is, dan ben je het immers zelf niet?

Dat de wachtlijsten lang zijn is bijna overal zo, bij alle soorten medische behandeling, dat is niet typisch ggz.
Ik ga er vanuit dat vrijgevestigden ook wachtrijen zouden hebben als ze voor de patiënt evenveel zouden kosten als de standaard. Heeft met frictie te maken: als er even wat minder patiënten zijn, moet de huur nog steeds betaald worden, dus is het efficiënter om altijd vol te zitten met een wachtlijst (of je vraagt meer per patiënt om de magere perioden te kunnen overbruggen).

Het kan beter, maar dat ligt meer aan de manier waarop medische behandelingen worden gefinancieerd dan aan de behandeling zelf. Als je kijkt hoeveel miljarden worden betaald aan onze nationale veiligheid (dijken, Deltawerken) dan is het vrij absurd dat zoiets (bakken geld voor het geheel in plaats van per patiënt betalen) niet mogelijk is.

Ik ben goed behandeld inNederland maar ik heb geen idee hoe het in het buitenland is.

quote:

Op maandag 1 mei 2017 07:49 schreef Lunatiek het volgende:

[..]

Hoeveel dagen zijn dat? 4,5 weken aan werkdagen (20 dagen = 4 werkweken is het wettelijk minimum) of heb je je het over 4,5 x 7 = 31,5 dagen wat ook niet echt riant is.

Werkdagen. Dus 4,5 werkweek = +- 22,5 dagen.

quote:

Op maandag 1 mei 2017 06:44 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Niet (overal) waar. Ik heb anders meegemaakt. Lieg ik dan of zo? 4,5 week is best veel, kan ook gespreid worden opgenomen.

Het is exact 2 dagen meer dan het wettelijk minimum. Inderdaad een vetpot ja .

En ik ga niet in discussie over een CAO hoor, die is gewoon op te zoeken en na te lezen over het aantal vakantiedagen. Degenen die zelfstandig werken (kleine praktijken) vallen daar niet onder, dus die kunnen meer op vakantie gaan, ja. Maar grote ggz instellingen hebben zich verplicht te houden aan de cao.

quote:

Op maandag 1 mei 2017 08:22 schreef silliegirl het volgende:

[..]

Werkdagen. Dus 4,5 werkweek = +- 22,5 dagen.

Wat een armoe

[ Bericht 1% gewijzigd door Lunatiek op 01-05-2017 12:13:30 ]

Mensen die lang moeten wachten op behandeling voor jeugdtrauma's kunnen hun wachttijd nu melden via
http://strakxisnu.nl/
Het is wel belangrijk om dat te doen, overigens. Het komt geregeld voor dat mensen tussen de één en drie jaar moeten wachten, als ze het niet opgegeven hebben ondertussen.