Het dreumestopic (1 - 2 jaar) deel 389

Razz gefeliciteerd met Tas!

Ben benieuwd Bloesem!

Sillie: ik heb geen idee. A heeft 2 weken last gehad (een kleine maand geleden), toen waren er 2 door (boven). De onderste kan ik ook al een poos zien zitten, maar die zijn nog niet echt door. Wel kwijlt ze veel en zit ze er continu aan te voelen. Kan dus best lang duren!

Verder ben ik alweer vergeten waar het vorige topic over ging

Wat zijn trouwens echt goede (maar niet al te dure) eerste schoentjes?
A loopt een paar stapjes los nu maar loopt steeds schuin naast haar veel te soepele aapies-slofjes, dus wil goede schoentjes halen!

Er is inmiddels weer nieuw toiletpapier Kleuter gaat niet akkoord met alternatieven, die doen pijn aan meneer zn delicate billen, of zijn gewoon niet 'echt'. F heeft drie kwartier geslapen in de wagen, was echt heel lang geleden dat dat gebeurde.

Hier wil F 's middags soms ook niet slapen. De laatste tijd werkt het dan als ik naast hem ga zitten en door de spijlen zn hand vast houd. Ik zit dan half met mn rug naar m toe en maak geen oogcontact. Vaak slaapt ie dan toch binnen 5 minuten.

Qua schoenen: hier hadden beide jongens als echte eerste schoenen Shoesme extreme flex. Niet goedkoop, maar hier in de stad zit een shoesme winkel die regelmatig goede aanbiedingen heeft, dus ik had ze volgens mij voor ¤30? Daarna overgestapt maar de Dr Visser schoenen van Scapino. Vriendelijker geprijsd, goede kwaliteit, iets minder flexibel.

quote:

Op woensdag 8 maart 2017 13:48 schreef Aerenia het volgende:
Razz gefeliciteerd met Tas!

Ben benieuwd Bloesem!

Sillie: ik heb geen idee. A heeft 2 weken last gehad (een kleine maand geleden), toen waren er 2 door (boven). De onderste kan ik ook al een poos zien zitten, maar die zijn nog niet echt door. Wel kwijlt ze veel en zit ze er continu aan te voelen. Kan dus best lang duren!

Verder ben ik alweer vergeten waar het vorige topic over ging

Wat zijn trouwens echt goede (maar niet al te dure) eerste schoentjes?
A loopt een paar stapjes los nu maar loopt steeds schuin naast haar veel te soepele aapies-slofjes, dus wil goede schoentjes halen!

Bij Poppedijn verkopen ze slofjes van Nanga. Lekker zacht en warm! Er werd bij gezegd dat ze niet buiten gebruikt mogen worden, maar N draagt ze nu al 3 maanden elke dag buiten en dat gaat prima. Niet duur ook, minder dan 30 euro (dan wel oppassen dat je niet de rest van Poppedijn leegkoopt...)

Mehh, ik heb er zoéen uit al die vreselijke opvoedprogramma's hoe kán dat nou?! Dit kind krijgt zo extreem veel liefde van zijn omgeving, we buigen mee, ik probeer al zijn behoeften te vervullen, ik weet niet zo goed wat ik verkeerd doe.

Slaan en stompen terwijl hij keihard lacht, terwijl ik steeds kleiner word want verdrietig en boos, en ik wil niet boos moeten worden op mn dreumes. Boos grenzen aangeven, uiteindelijk janken (want pijn, fysiek en psychisch), en hij kan alleen maar gieren van het lachen en slaan, recht in mijn gezicht.
Mijn kind lijkt niet bij ons te passen en het doet zo'n zeer als ik dat denk

Ach lieve Pinq!

Heb ook geen advies, anderen hier zijn daar wat beter in en hebben vast nuttige tips!

Maar wel een knuf omdat ik me goed kan voorstellen dat je hier moedeloos van wordt. Verdien je niet, je bent volgens mij zo'n toffe, lieve moeder!

Pinq, dat klinkt niet fijn. Doet dreumes dit alleen bij jou, of ook bij anderen? Ik bedoel, ben jij zijn veilige (uitprobeer en afreageer) haven? En hoe gaat je partner er mee om?

Ik heb zo geen directe tips, behalve elke keer als er geslagen/ pijn gedaan wordt op dezelfde manier reageren (nee zeggen, uit de situatie halen, alternatief bieden). Heb je de box nog in huis? Is misschien een oplossing, niet als strafplek, maar als veilige plek zodat jij even weg kunt uit de situatie en rustig kunt worden, en dreumes de woonkamer niet sloopt?

quote:

Op woensdag 8 maart 2017 14:01 schreef pinquit het volgende:
Mehh, ik heb er zoéen uit al die vreselijke opvoedprogramma's hoe kán dat nou?! Dit kind krijgt zo extreem veel liefde van zijn omgeving, we buigen mee, ik probeer al zijn behoeften te vervullen, ik weet niet zo goed wat ik verkeerd doe.

Slaan en stompen terwijl hij keihard lacht, terwijl ik steeds kleiner word want verdrietig en boos, en ik wil niet boos moeten worden op mn dreumes. Boos grenzen aangeven, uiteindelijk janken (want pijn, fysiek en psychisch), en hij kan alleen maar gieren van het lachen en slaan, recht in mijn gezicht.
Mijn kind lijkt niet bij ons te passen en het doet zo'n zeer als ik dat denk

Pinq, mijn peuter slaat, schopt, stompt en bijt. Daarnaast heeft hij het ook altijd op mij gemunt, ik moet ook altijd 'wegwezen' en 'niet jij mama, papa moette doen '.

Het helpt mij om mij te realiseeen dat hij dit niet doet om de reden waarom volwassenen het zouden doen. Hij weet nog niet wat kwetsen en pijn doen is. Zijn primaire instinct is actie-reactie. De manier waarop ik reageer triggert hem kennelijk om dit gedrag te laten zien. Vriend reageert heel anders op peuter, die wordt niet boos het gedrag, maar maakt er een spelletje van waardoor peuter het gedrag alleen bij vriend vertoont als hij wil spelen.

Ik probeer die taktiek ook, maar de realiteit is nou eenmaal dat ik niet altijd tijd heb om die taktiek te hanteren. Er moet of iets gebeuren of er is er nog 1 die zit te hannessen en aandacht moet hebben.

Als ik geen tijd heb zet ik hem dus gewoon met een simpele 'nee' voor de deur en loop ik weg. Geen reactie op de actie dus.

Wat nu wel helpt als ik niks mag doen bij hem is zeggen:' Frans, je mag nu kiezen, of je gaat nu zitten om je schoenen aan te doen of ik neem je mee naar de bank om je schoenen aan te doen' . Ik denk niet dat dit al op gaat op dreumes leeftijd, maar wellicht iets voor in de toekomst.

Ik geloof ook echt niet dat hij het doet om zeer te doen, maar ik vind het zo erg dat mijn reactie hem totaal koud laat. Het zal een spelletje zijn voor hem, maar ik wil tot hem doordringen dat dit geen spelletje is. Dat werkt dus niet.

Hij doet het ook bij mn lief en ook bij zn broer, maar een beetje hetzelfde als bij jou Away, die reageren een beetje lacherig erop, en vriend probeert wel eens streng te doen maar het lukt hem heel slecht om het echt te menen.

Ik ben nogal snel geraakt door zulke dingen, dus mijn reactie is altijd wel heftiger (ik schrik er bijvoorbeeld ook hardop van, en bij mn oudste was dat vroeger genoeg om te zien dat het serious business was, en daardoor leerde hij ook dat zulke dingen niet ok zijn), en ik kan me bijna niet voorstellen dat mijn hevige gevoel niet voor hem te voelen is, maar misschien is dat te zweverig gedacht en werkt het zo niet.
Misschien is hij inderdaad te klein om te beseffen dat zulk gedrag niet fijn is.

Ik wil er eigenlijk ook helemaal geen spelletje van maken. Wat als dat erin blijft zitten? Slaan = spelen.

Wat lastig Pinq! Ik postte er van de week nog wat over, dat ik het moeilijk vind om met driftbuien om te gaan. Maar gelukkig komen die hier niet zo vaak voor, alleen als we echt over haar grenzen gaan (zoals bij tandenpoetsen of nagels knippen) of als ze echt NU melk wil (leuk, zo'n kind dat nog bv krijgt, maar soms ook wel vermoeiend, als ze erg vaak wil drinken). Heel soms slaat ze dan ook, dan zet ik haar neer en zeg 'niet slaan'. Dan is ze meestal snel wel weer rustig.

Oh Pinq wat naar

Ik herken het wel een beetje. Mijn dochter is ook zelden onder de indruk van mijn reactie, behalve als ik echt giftig boos word en ga schreeuwen (dan gilt ze nu dat ik dat niet moet doen omdat het zeer doet aan haar oren ).

Beste tip is toch om het niet persoonlijk nemen denk ik, en zo min mogelijk gelegenheid bieden tot slaan.

Oh en het hielp mij wel een beetje om te beseffen dat ze zich bij hun veilige baken het meest drakerig laten zien. Dat neem ik dan weer wel persoonlijk

Pinq onze kleine lacht ook voornamelijk als we hem 'streng' toespreken. Begint dan uiteindelijk ook te lachen.

Wat bij ons helpt is het zeggen cq eisen dat hij ons aankijkt, dat maakt het persoonlijker en dan neemt die het wel serieus. Dan merk je aan zijn reactie ook dat het menens is..

Oh ja dat laatste vind ik een goede. Aan moeten kijken maakt bij ons ook wel indruk, alleen weigert hij dus ook wel gewoon al lachend .

Frans doet het bij zijn broer wel alleen uit boosheid. Hij maakt dus wel degelijk onderscheid in de intentie waarmee hij gaat slaan.

Pinq, ik kap zulk gedrag af. Bij slaan pak ik z'n handjes vast en zeg "nee, niet slaan. Doe maar aai". En dan maak ik met zijn handje een aai beweging. Als hij dan volhardt in slaan pak ik weer zijn handjes, zeg nee, en ga dan fysiek uit zijn bereik, zodat hij me niet opnieuw kan slaan. Zelfde doe ik met schoppen (schoppen mag tegen een bal, niet tegen mama) en bijten (nee niet bijten, geef maar kusje!) eerst een alternatief samen doen en bij geen succes ga ik weg. Het lijkt te werken, W. komt nu vaak al "aai aai!" roepend naar me toe om me te aaien ipv slaan..

Ik denk dat ze nog te klein zijn om daadwerkelijk emoties te snappen. Als ik "nee!" brul omdat W. op afstand iets stouts doet lacht 'ie er ook vooral hard om... dus als je boos bent of schrikt snappen ze die "lading" nog niet. Ze voelen denk ik de spanning wel, maar weten nog niet wat het is of wat ze er mee moeten, dus dan maar lachen. Met rustig blijven en een alternatief bieden bereik ik hier het meest..

Ja dat "Niet slaan, aaien!" Doe ik ook idd! Vindt hij ook reuze leuk en interessant hoor Meestal
Ik vind het gewoon heftig, dat uitdagende. Zo lastig als je eerste kind het makkelijkste kind is Ik ben verwend denk ik.

Oh Pinq, wat lastig! Ik heb geen tips voor je maar ik hoop dat je iets kan met wat de dames voor me hebben getypt. Wel een want het lijkt me reuze zwaar!

Ha Pinq: raar he zo'n totaal gebrek aan empathie? Toch is het heus normaal voor een dreumes. Mijn peuter gedroeg zich ook minder fysiek kwetsend dan mijn huidige dreumes (haren trekken=mama trekt moeilijk gezicht=hilarisch), maar zelfs bij haar bemerk ik nu pas (3 jaar) echt dat ze zich begint in te leven in een ander. Jezelf bewaken (wegzetten en kort nee dat doet pijn zeggen) doet het hier goed. Het valt hier ook wel mee (knuffelen is favoriet), maar ik weet van anderen dat ze ook zo'n moeilijke hadden en het wordt echt beter. Nu kun je alleen ontmoedigen, later komt het begrip wel. Kan me zo voorstellen dat het moeite kost ermee om te gaan. Ikzelf trek het me zelfs weleens persoonlijk aan als een kat tijdens een spelletje naar me uithaalt voordat ik me bedenk dat het voor zo'n beessie echt alleen maar spel is

Ik heb nog geen vergelijkingsmateriaal, maar herken veel van mijn dreumes. Daar zit ook echt pit in. Ik denk inderdaad dat ze nog te jong zijn om echt jouw emoties af te lezen (ze zijn in hun eigen reacties ook nog heel primair). Het enige wat hier echt lijkt te werken is afleiden (heeeee, waar is de klok? En wat doet de klok?) en heel veel herhalen...
Soms word ik er ook moedeloos van. En met iets meer last van mijn hormonen moet ik er ook wel van huilen

In ieder geval hoop ik dat je snel een oplossing kunt vinden

Oh Pinq wat moeilijk! Ik heb geen tips voor je, maar wel heel begrijpelijk dat je er veel moeite mee hebt, lijkt me ook heel erg lastig om mee om te gaan!

Razz gefeliciteerd met Tas! 1 jaar alweer !

Razz, gefeliciteerd met Tas!

Wij zijn op vakantie een weekje in een huisje in de ardennen en het is heerlijk. Ivm het weer doen we niet veel meer dan met zijn drieeen in bad zitten :p. We hebben hier een heel groot bubbelbad.

Pinquit, het is erg herkenbaar. Vooral nu ik ruim een week fulltime bij hem ben merk ik het echt. Vooral bijt en knijpt hij mij in mijn gezicht. Bij mijn man doet ie dat veel minder, maar hij blijft rustiger dan ik. Het doet inderdaad pijn, fysiek en emotioneel, en ik MOET zijn nagels knippen anders zitten er overal nageltjes in mijn gezicht. Hoe harder ik au roep en boos word (mijn eerste reactie), hoe grappiger hij het vindt. Deze week kneep ie een keer net onder mijn oog, waardoor ik heel hard ging huilen. Man liet Willem een huilende mama zien ("kijk eens wat je gedaan hebt"), maar dat snapt ie echt nog niet. Ik probeer consequent dat te doen wat Sillie in haar post doet, maar het is zo moeilijk. Mijn primaire reactie is toch heel boos worden als iemand mij pijn doet...
Maar hij kan ook echt heeeeel erg lief doen tegen hoor. Ik heb ook veel knuffels, openmond kusjes en kushandjes gehad deze week.

Ik zit met mijn (nu slapende) dreumesje op de bank bij mijn moeder, terwijl zij naar de nachtapotheek is voor een pufje Wat was mijn kindje benauwd zeg.... bah.

Hij had al eens een pufje gekregen maar daarna niet meer nodig gehad, maar t is echt weer mis nu. Hij werd steeds heel hard huilend wakker, en was te vol (en te misselijk van alle snot) om nog te willen drinken, dus pfff.

Het is de hele winter al de ene bovenste luchtweginfectie na de andere, en ik ben er zo klaar mee!!

Poeh LB, dat is een nare nacht! Hopelijk hielp het puffertje en hebben jullie nog wat slaap kunnen pakken . Tijd voor beter weer en einde snot zou fijn zijn

Oh LB, wat een ellende. Hoe zijn jullie de nacht verder doorgekomen? Beterschap!

Hier ook twee sneue meisjes. N. blaft al weken als een zeehond, maar had gisteren ineens ook 40 graden koorts. Verder geeft ze aan buikpijn te hebben (al schijnen kindjes dat vaker te doen terwijl ze eigenlijk ergens anders last van hebben) en is ze gewoon heel erg sneu. L. klinkt ook als een babyzeehond sinds gisteren, dus ik laat ze zo allebei maar even nakijken bij de huisarts. Niks aan, zieke kindjes.

Ik kan mijn kleine slimmerd trouwens niks meer wijsmaken. Gisteren regende het en wilde ze buiten spelen. Ik zei tegen haar dat het wel heel hard regende, maar dat pareerde ze met "mama papoe (paraplu) pakkuh! "

Welkom S. en Tas!

Hoe is het nu met S. LB?
Selv jij ook beterschap voor de meiden Slimme N. inderdaad! Ik verbaas me nog steeds over hoeveel die kleintjes al snappen.

Pinq wat een vervelende situatie Ik zeg ook consequent dat M. moet aaien -voordoet- en niet slaan/knijpen/etc. en ik leg uit dat het pijn doet, etc. Niet dat de boodschap aankomt, maar als we stug blijven herhalen dan zal het ooit wel aankomen. Hoop ik.

Soms loop ik weg en tel zelf even tot 10 in de hoop dat ze wordt afgeleid door iets anders. En soms heb ik ook gewoon een kort lontje en roep gewoon heel hard 'NEE, ophouden nu!' (Ze gaat vaak ook bovenop me zitten en dan is mijn buik de pineut. Dan ben ik er snel klaar mee.) We krijgen dan een pruillip, soms een harde huilsessie en dan stopt ze. (Dat lijkt me alleen niet echt de meest contructieve manier om met het gedrag om te gaan )

Ach pinq, wat een narigheid, en wat een vervelend gevoel. Hopenlijk draait het snel bij en is het maar een fase.

En LB, zijn jullie de nacht nog een beetje doorgekomen? Beterschap voor je kleintje.

Ik ben de komende week weer alleenstaande moeder. De duutser is eerst in Freiburg, dan in de Ivoorkust, en dan in Brussel _{voor een sollicitatiegesprek}.