Het peutertopic (2-4 jaar) deel 207

quote:

Op vrijdag 10 februari 2017 16:34 schreef Franny_G het volgende:

[..]

Haha, bijdehandje. . I gaat gewoon keihard in de ontkenning als ze iets anders wil. "Nee hoor, dat ga ik niet doen."

Ik hoor mezelf dan terug via een 2,5 jarige... 'Ik zeg nee!'

Hier: 'ik dacht het niet!' en 'hhmmmm echt niet/wel!'

quote:

Op vrijdag 10 februari 2017 16:34 schreef Franny_G het volgende:

[..]

Haha, bijdehandje. . I gaat gewoon keihard in de ontkenning als ze iets anders wil. "Nee hoor, dat ga ik niet doen."

Herkenbaar, alleen gaat alles meteen in standje drama.

"Mama mag ik muesli?"
"Ja 'tuurlijk jongen, ga maar even zitten dan pak ik het als ik mijn koffie heb ingeschonken"
"Nee NU! NU! NUUUUUUUUUUU MAMA IK WIL NU MUESLI MAMMAAAAAAA NUUUUUUUUUUU "
Met een beetje geluk inclusief schoppen en slaan en gooien .



Verder is 'ie wel lief hoor .

Ja, je hoort jezelf inderdaad terug. Hier is dat vooral bij 'ja zeker wel'. Dat klinkt ook zo grappig pedant uit de mond van driejarige.
I zullen we naar het kdv gaan?
'Ja zeker wel mama'. .

En ze heeft nu de toevoeging 'hoor' ontdekt. En dat dus de hele dag.
I wil je een stukje appel? "Jaaa hooooorrrrrr'

Fee is boos. Haar grote zus heeft de hele dag al koorts en zij wil dat ooooohooook!!! Het is niet eerlijk

Hier gisteren aan tafel: 'Weet je mama, toen jij nog een kleine baby was ging jij ook uit mijn navel eten '


Ik had geprobeerd uit te leggen dat zusje in de buik eten krijgt door de navelstreng

quote:

Op vrijdag 10 februari 2017 17:06 schreef Tally het volgende:
Fee is boos. Haar grote zus heeft de hele dag al koorts en zij wil dat ooooohooook!!! Het is niet eerlijk

Hahaha arme Fee .

F aan de bellyshots .

Ik had eens tegen kuiken gezegd dat als hij niet zo dicht bij de tv moest gaan staan, want dan zou hij een bril moeten.
Prompt werd hij boos omdat hij een bril wilde en dat niet mocht .

Haha, Fazz! .

Burdie, ja, die kun je al bijna zien aankomen. . Dit kan ik beter niet zeggen want anders... Ik kan dat inmiddels vrij goed, maar mijn vriend totaal niet. Dus dan hoor ik hem iets zeggen of doen, en dan wéét ik gewoon: nu gaat het mis. En ja hoor. Ze krijst, gilt en jengelt bij hem dus ook echt meer dan bij mij, Maar ik weet ook niet wat daarin nou goed is. Mijn vriend weigert zich ook op die manier 'aan te passen' aan haar en daar zit ook wel wat in.

Ik heb nu even rust, want ze zijn samen naar peuterdansles. Waar I voor haar doen behoorlijk timide en verlegen is tot nu toe. Er zitten wat meisjes bij die net wat ouder zijn (paar maanden tot een half jaar ongeveer) en heel goed zijn in het doen van alle dingen, het nadoen en de juf volgen in alles en I is volgens mij een beetje onzeker. Wel apart om te zien, want we zijn gewend dat ze altijd redelijk makkelijk ergens in duikt en meedoet. Maar na toch al zo'n vijf lessen blijft het een beetje zo. Ze voelt zich gewoon niet zo op haar gemak. Ach ja. Ook leerzaam.

Franny herkenbaar die papa's die wat minder aanpassingsbereid zijn. Zijn verklaring is dat hij er geen geduld voor heeft om het op mijn manier aan te pakken. Ik kan me dat indenken, maar het is ook zonde dat de jongens daardoor driftbuien hebben die in mijn ogen voorkomen hadden kunnen worden. Toch laat ik het maar zo, want 50 opvoeders 50 andere ideeën. En zolang de ideeën niet helemaal bizar zijn en de peuters er niet te veel last van hebben wil ik de andere aanpak best gedogen.

Wij hebben vandaag de schrik van ons leven gekregen. Ik was met T en S door de sneeuw naar mijn zusje gewandeld. Genieten was dat, eindelijk sneeuw! Bij mijn zusje gingen we even een kopje koffie drinken om op te warmen. Op een gegeven moment ging T achter mjn zusje aan mee naar boven omdat mijn zusje haar baby (en T's grote liefde) uit bed ging halen. Hij kan normaal prima traplopen en doet dat thuis inmiddels ook alleen. Keurig aan de brede kant naar boven en op zijn billen naar beneden. Helaas ging het ditkeer gruwelijk mis en is hij vanaf de bijna bovenste trede achterover naar beneden gevallen. Ik was in de woonkamer met S en hoorde alleen een enorme knal. Ik stond binnen no-time in de gang en daar lag T op de grond. Gelukkig was hij wel gewoon bij bewustzijn. Ik had in eerste instantie niet door dat hij van boven naar beneden gevallen was. Ik dacht dat hij de eerste trede niet helemaal goed had genomen of iets dergelijks. Dus ik pakte hem op, wat ik eigenlijk nooit had mogen doen na zo'n grote val, maargoed. Ik zag blauwe strepen op zijn hoofd en bloed in zijn neus en mond en ben gelijk richting de kraan gegaan om te koelen. Daar werd hij enorm boos van want dat deed natuurlijk hardstikke veel pijn. Mijn zusje was in totale paniek en is een paar minuten bezig geweest om het nummer van de dokterspost te bellen. Nadat zij daar haar verhaal heeft gedaan ging het snel. We mochten niet komen, nee er werd met spoed een ambulance gestuurd omdat de val van zo'n grote hoogte was. Er waren zelfs een ook nog een politie eenheid, tweede ambulance en een helikopter onderweg. Uiteindelijk zijn alleen de eerste ambulance en de politie ter plaatse geweest. Toen de ambulancebroeders zagen dat T enigszins aanspreekbaar was hebben ze de rest afgebeld. Ik zat toen inmiddels omgeven door koude natte doeken tegen de zwelling met T op de bank. Mijn zusje en zwager waren beiden compleet in paniek, mijn zwager had het zien gebeuren, maar stond net te ver weg om hem nog te kunnen pakken. Dat is natuurlijk vreselijk en hij liep bijna huilend rond in huis. Ik ga, thank god, op dit soort momenten altijd in overlevingsmodus, blijf bijna ijskonijn achtig koel, en doe wat gedaan moet worden. Ik heb dus continue nieuwe koude doekjes besteld bij mijn zusje, bleef tegen T praten en probeerde ondertussen nog te achterhalen of er nog ergens anders pijn zat. Hij klaagde over zijn buik en been.

Toen de ambulance er eenmaal was, wat echt wel minimaal 10 minuten heeft geduurd omdat de post waar hij normaal staat al naar een ander geval was, is T nagekeken. Een korte checkup waarbij zijn buikje is bekeken en even aan zijn overige ledematen is gevoeld werd gedaan. Er zat een rode streep op een gedeelte van zijn buikje, maar dat deed volgens T geen pijn. Van de aanwezige agenten kreeg T een traumabeer en S kreeg een konijntje voor de schrik. Het was bijzonder om te zien hoe T de beer gelijk omarmde en hij heeft hem de rest van de dag ook niet meer losgelaten. De beer werd daarom voor mij onderdeel van het proces 'T wakker houden'. Ik stelde zoveel mogelijk vragen, je kunt ze zo gek niet bedenken, over de beer. Omdat T nog zo klein is mochten hij en ik samen op de brancard en zo reden we naar het ziekenhuis. T heeft de rit niet bewust meegemaakt. Eenmaal in het ziekenhuis werden we ondanks de grote drukte (heel veel gebroken benen/armen enzo ivm gladheid) snel geholpen. Een eerste check werd gedaan en dat zag er allemaal goed uit gelukkig, geen breuken of andere verdachte plekken op zijn lijfje te zien. Ondertussen lag T nog wel suf op het bed overigens en dat was echt wel een beetje eng. Vorige keren is hij niet zo lang suf geweest nadat hij gevallen was (ja hij heeft al een aardig lijstje ongelukken op zijn naam staan).
Na de arts was het wachten op de neuroloog om wat aanvullende tests te doen. Toen zij binnenkwam was T inmiddels iets meer bij en daardoor kon hij ook goed meewerken met de testjes. Bij volwassenen doen ze in dit soort gevallen een scan van het hoofd, maar bij kinderen is dat door 2 punten een lastige overweging, het stilliggen tijdens de scan en de straling wil je liever niet bij zo'n kleintje. De vervanger voor een scan is opnemen ter observatie. Dat is besproken in het team, maar omdat T inmiddels weer praatjes had, zelfs een zuster achter haar vodden aan zat omdat ze hem eerder een ijsje had beloofd en weer speelde mochten we hem als wij er comfortabel bij waren ook thuis observeren. Omdat het nog middag was vond ik dat geen probleem, hij zou de komende uren toch nog wakker zijn en dan konden we hem prima thuis monitoren. T was toen we naar huis gingen teleurgesteld dat de ambulance hem niet bracht, hij vond het maar half werk zo'n enkeltje ziekenhuis.

We hebben hem vandag thuis goed in de gaten gehouden en nu zijn we bezig met een nachtje elke paar uur wakkermaken. Over 2 uur gaat de wekker weer en moeten we hem weer wakker maken. Voor de zekerheid slaapt hij bij ons in bed, zodat we er als hij eventueel nog gaat overgeven snel bij zijn.

Ik ben blij dat ik het even van me af heb kunnen schrijven nu. We zijn ons echt rotgeschrokken en ik ben al de hele dag bezig met van de schrik proberen te bekomen. Ik ben eigenlijk doodmoe, maar kan niet slapen. Ik hoop echt dat dit voorlopig even het laatste ongeval is, want 2 keer een ongeval in 1.5 week tijd is echt iets teveel van het goede.

Wow Nikki wat een verhaal . Dikke knuffel .

Nikki wat een schrik. En wat een geluk dat T. Er zo goed vanaf is gekomen

Oef Nikki wat ongelofelijk naar zeg. En arme T. Wat een geluk dat het naar onstandigheden zo goed is gegaan zeg.

Hoe was S er onder? Die moet ook geschrokken zijn! En was L er ook bij?

Ik snap dat je van je padje bent zeg. Brr. Ik haddat natuurlijk laatstmet O en het schaatsen. Daar had ik l veel last vn, dus dit lijkt me erg heftig. Sterkte ermee voor jullie allemaal

Jeetje Nikki wat een schrik Hoe gaat het nu met T? Ging het wakker maken goed?
Poeh, ik kan me voorstellen dat het voor jullie en je zusje en zwager wel even duurt voor jullie hier weer van bekomen zijn.

Oh nikki wat heftig .

Wat is dat schrikken, Nikki! Hopelijk zijn jullie de nacht goed doorgekomen.

Hoe is de nacht gegaan Nikki?

Ook hier een dikke kus voor de schrik en voor T.

Jeetje Nikki. Wat een vreselijke schrik zeg. Knap dat jij op die momenten de rust kan houden en echt kan handelen.
Hopelijk heeft T een goede nacht gehad

Nikki, wat een verhaal en wat een schrik!! Van de bovenste trede en wat een adequate reacties van alle hulpdiensten en het ziekenhuis!
Hoe is het wekken vannacht gegaan? Ik hoop dat het allemaal goed is met T. en dat hij er alleen blauwe plekken aan over houdt.

Het wekken is goed gegaan maar hij heeft wel veel pijn gehad vanacht. Hij lag tijdens zijn slaap te piepen en te kreunen en soms zelfs te huilen.
Het duurde soms wel een hele tijd voor T goed wakker was. Hij was heel moe en wilde gewoon slapen. Ik heb pakjes joki, speculaasjes, snoepjes uit de kast getrokken om hem wakker te laten worden. Gelukkig werd hij elke keer wel goed wakker en konden we dingen aan hem vragen waar hij op antwoordde.

Hij is nu net wakker en ligt samen met zijn zus liedjes te zingen in bed. Hij heeft net een heel verhaal verteld tegen haar over wat er met hem is gebeurd gisteren. De val lijkt hij zich nog wel te herinneren en de rit in de ambulance heeft veel indruk op hem gemaakt.

Hij heeft zijn humor gelukkig niet verloren, want hij werd net wakker, ziet mij en zegt: "Hallo poepert!" Want alles met poep is tof tegenwoordig.

Ik heb uiteraard geen oog dichtgedaan, dus ik leef vandaag op koffie en liefde.

In de spoiler nog een plaatje van hem in goede en minder goede tijden.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

S heeft er niet zoveel van. Die speelde op de ipad toen het gebeurde en dat hebben we zo gelaten. Daar was hij zo intensief mee bezig dat hij nieteens heeft gereageerd op de komst van de agenten en ambulancemedewerkers. Hij heeft wel ook een traumabeertje gekregen van de agenten voor de schrik. Wat een helden.

Ach nikki je mannetje

Ik hoop dat jullie snel weer een beetje van de schrik bekomen

Jemig Nikki wat een val Arme T, hij ziet er ook erg gehavend uit. Ik snap dat jullie je rot geschrokken zijn Sterkte vandaag!

Nikki, mijn god, jullie blijft ook niets bespaard hè ! Heel veel beterschap voor T.!

Wat een verhaal Nikki blij te horen dat hij alweer praatjes heeft. Pffff

Nikki, wat een grote schrik. Ook voor je zusje en zwager want wat voel je je rot als je het ziet gebeuren maar niets kunt doen. Wel fijn dat jullie zo adequaat geholpen zijn en wat zal het een geruststelling zijn als je z'n praatjes hoort. Sterkte nog!!