BrandweerSam 
dat is volgens mij echt een geniaal concept. Hier ook een grote held.
Ik lees allemaal fijne communicatietips. Hoe je het zegt of vraagt kan zo veel verschil maken! Maar je moet er wel de ruimte voor hebben. Hier ook wel eens een dag waar het beduidend minder goed lukt. Hier is de slaaprust weder gekeerd! Iedereens humeur is er ook een stuk beter van 
.
Franny
morgen al!! Niet! Jeetje wat vliegt de tijd.
Fazz
voor je (be)moeder. Lastig inderdaad. Kun je haar niet nog eens aan het verstand peuteren waaaaarom je het niet wilt dat ze zo ingrijpt in je huishouden? Ik vind het zelf zo'n oordeel vellen over mijn leven en aanpak als mijn moeder de ramen gaat staan zemen ofzo, of de stofzuiger pakt. Inmiddels doet ze dat niet meer 
dat is volgens mij echt een geniaal concept. Hier ook een grote held. Ik lees allemaal fijne communicatietips
. Hoe je het zegt of vraagt kan zo veel verschil maken! Maar je moet er wel de ruimte voor hebben. Hier ook wel eens een dag waar het beduidend minder goed lukt. Hier is de slaaprust weder gekeerd! Iedereens humeur is er ook een stuk beter van . Franny
morgen al!! Niet! Jeetje wat vliegt de tijd. Fazz
voor je (be)moeder. Lastig inderdaad. Kun je haar niet nog eens aan het verstand peuteren waaaaarom je het niet wilt dat ze zo ingrijpt in je huishouden? Ik vind het zelf zo'n oordeel vellen over mijn leven en aanpak als mijn moeder de ramen gaat staan zemen ofzo, of de stofzuiger pakt. Inmiddels doet ze dat niet meer
Haha, brandweerman Sam, ook leuk! Ik heb dus echt een meisjemeisje: ze is gek op chocolade, haar lievelingskleur is roze en ze wil alleen maar poppen.quote:Op donderdag 26 januari 2017 13:34 schreef Burdie het volgende:
Wow, morgen al? Snel is het gegaan hè Franny! Waar is ze op uit gekomen qua traktaties, feest etc?
Kuiken wil alleen maar brandweerman Sam op zijn verjaardagsfeestje. En commandant Staal, en Elvis, en Venus en Jupiter etc.(Allemaal karakters uit brandweerman Sam)
.
. Dus morgen deelt ze mini-stukjes brownie uit, die we straks samen gaan maken, met aardbeien op een mooie roze prikker. En ze krijgt een rietenpoppenwagen + een nieuwe pop, en verder heb ik aan vrienden/familie dingen gevraagd als puzzeltjes en boeken. Zaterdagmiddag geven we een feestje en naast onze familie (voornamelijk de opa's, oma's en mijn zussen
) komen een paar vrienden en twee kinderen die ze kent van het kdv. Deze pop heb ik voor haar uitgezocht, daar kan ze al haar moedergevoelens op loslaten.
. SPOILER2Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
De theatervoorstelling is ook een hele dikke aanrader!quote:Op donderdag 26 januari 2017 14:35 schreef Crumpette het volgende:
BrandweerSam
Ik zit al bijna twee uur te niksen (
) omdat beide jongens slapen (ja echt! Tegelijkertijd! Self-five! ) en de laptop waarop ik vanmiddag de administratie van 2016 had willen sluiten vond dat Windows aan een tergend lang durende update toe was.
Heerlijk Burdie, synchroonslaaps!
Iemand hier nog tips voor het volgende? Lucas' winterjas is te klein aan het worden, maar een andere jas wil hij NIET aan. Als in: ik ben vrij nuchter en doe na kort overleg in principe wat moet, zoals de andere jas aan in dit geval, maar dat krijg ik al haast niet of helemaal niet voor elkaar. En als het wel lukt, huilt hij, plukt aan de jas en doet 'm als het lukt zelf weer uit. De oude jas gaat nog net, maar kom op, dit moet toch gewoon kunnen lukken..?
Ter aanvulling: nieuwe jas nr 1 had ik zelf gekocht, in een poging iets beter beslagen ten ijs te komen heb ik net geprobeerd samen een jas te kiezen in de stad.
Iemand hier nog tips voor het volgende? Lucas' winterjas is te klein aan het worden, maar een andere jas wil hij NIET aan. Als in: ik ben vrij nuchter en doe na kort overleg in principe wat moet, zoals de andere jas aan in dit geval, maar dat krijg ik al haast niet of helemaal niet voor elkaar. En als het wel lukt, huilt hij, plukt aan de jas en doet 'm als het lukt zelf weer uit. De oude jas gaat nog net, maar kom op, dit moet toch gewoon kunnen lukken..?
Ter aanvulling: nieuwe jas nr 1 had ik zelf gekocht, in een poging iets beter beslagen ten ijs te komen heb ik net geprobeerd samen een jas te kiezen in de stad.
Everything will be fine in the end. If it's not fine, it's not the end
Weet je ook waarom hij hem niet aan wil? Misschien zit ie niet lekker (strakke boord onder of kriebel plaatje in de nek?) of niet mooi of is het gewoon een principe kwestie van hem?
Ik zou zelf de oude jas weg leggen en als ie de nieuwe niet aan wil, dan maar zonder jas naar buiten, komen vanzelf wel weer binnen als ze het koud hebben (dat zouden ze hier doen namelijk.. weet niet hoe volhardend Lucas dan is hoor)
Ik zou zelf de oude jas weg leggen en als ie de nieuwe niet aan wil, dan maar zonder jas naar buiten, komen vanzelf wel weer binnen als ze het koud hebben (dat zouden ze hier doen namelijk.. weet niet hoe volhardend Lucas dan is hoor)
Een tweedehands extra jas op de kop tikken en dan laten kiezen tussen de 2 jassen die wel passen? Bij J heeft dat ook een hele tijd geduurd, hij wilde regie, en die kreeg hij dus (en beetje). Inmiddels is dat weer over, en is ie met 4 jaar (soms) vatbaar voor argumenten (het vriest 7 graden dus je mag je dunne gympen en dunne jas niet aan 
)
)
Lastig JM, maar wellicht dat een tweedehands dezelfde op de kop tikken wel een goede oplossing is.
Ik had vandaag het gesprek over T en S bij het kdv. Het grootste probleem is dat vooral S geen 'nee' accepteert. Dan wordt hij keer op keer heel driftig. Een paar keer per dag, dus ik vind het eigenlijk helemaal niet wereldschokkend. En dan vraag ik me af wat ik daaraan kan doen. Ik ben er niet bij als het gebeurt, dus ik kan ook geen hele specifieke tips over die situatie geven. Veel verder dan uitleggen dat er ook alternatieven zijn voor 'nee' zeggen, zoals 'dat kan/mag niet of dat is niet de bedoeling' kwam ik niet. Ik heb wel uitgelegd dat wij thuis heel erg letten op het bieden van alternatieven. Dus niet de nadruk leggen op wat niet kan, maar juist op wat wél kan. En ook keuzes geven indien mogelijk, waarbij we als twee dingen hoe dan ook gedaan moeten worden vragen wat ze eerst willen doen. Dat werkt bijvoorbeeld heel goed met naar bed brengen. Ze weten dat tandenpoetsen/pyjama aan/plassen moet en mogen zelf de volgorde bepalen en dat helpt. En met tandenpoetsen mogen ze bijvoorbeeld kiezen of zij zelf eerst poetsen of eerst wij. Of aangeven dat de tv uit moet als de wekker gaat. Dan gaat hij zonder morren uit als de wekker gaat, in plaats van met heel groot drama. Het kost wat energie, maar het maakt het wel gezelliger. Geduld is met twee peuters in huis bij ons echt de sleutel tot succes. En nee, dat heb ik heus niet altijd.
Toen ik vroeg wat voor puzzels S op het kdv deed zeiden ze dat hij nooit puzzelt daar. Dat vond ik vreemd, want thuis puzzelt hij het liefst de hele dag. Het bleek dat er alleen houten legpuzzeltjes waren en die zijn echt te simpel voor hem. Ik ga nu zelf een aantal puzzels meegeven, om te kijken of hij die daar wel wil doen. Het komt namelijk een beetje op mij over alsof S zijn ei niet helemaal kwijt kan daar. Met wat extra uitdaging hoop ik dus dat het wat beter zal gaan.
Maar ze zeiden tijdens het gesprek ook nog wat zaken waar ik achteraf heel verbaasd en eigenlijk ook wel een beetje geschokt over ben. T had iets gedaan bij S (geslagen of iets dergelijks) en wilde geen sorry zeggen. Toen heeft hij een half uur op een stoel moeten zitten naast de juf tot hij wel sorry wilde zeggen. Tussendoor hebben ze meerdere keren gevraagd of hij al sorry wilde zeggen, maar als het antwoord dan 'nee' was moest hij blijven zitten. Serieus, een peuter van bijna 3 een half uur op een stoel laten zitten? Hoe langer ik erover nadenk hie bozer ik word. T heeft daar vast hekemaal niets van begrepen.
Natuurlijk praat ik zijn gedrag niet goed, maar deze straf vind ik echt niet passend. T heeft simpelweg moeite met sorry zeggen en ik dwing hem er dan ook niet toe omdat ik weet dat het averechts werkt. Een paar minuten niet mee mogen spelen met de rest van de kindjes is wat mij betreft echt straf genoeg.
En ook vonden ze dat het afscheid 's morgens te lang duurt. T en S willen altijd een paar kussen en knuffels voor ik vertrek. Ik vind dat prima, maar de juffen blijkbaar niet. Dit is het punt waar ik misschien nog wel het meeste over val. Ik snap echt niet wat het probleem is. Of eigenlijk snap ik het wel. Ze zwaaien namelijk in de vensterbank, waar ze op klimmen via een bank. Er moet dus een juf bij blijven als je afscheid neemt. Maar of dat dan mijn probleem is? Ik vind van niet. Ik heb naar aanleiding van die opmerking aangegeven dat ik het klimmen in de vensterbank via een bank sowieso niet vind kunnen. Dat is opgeschreven, dus ik ben heel benieuwd of ik daar nog iets van ga horen.
Al met al niet een gesprek waar ik een heel goed gevoel aan over heb gehouden. Ik heb aangegeven dat ik over 2 maanden weer een gesprek wil. Ik hoop dat dat een positiever gesprek wordt, want anders ga ik mijn keuze voor dit kdv toch wel heel serieus heroverwegen.
Ik had vandaag het gesprek over T en S bij het kdv. Het grootste probleem is dat vooral S geen 'nee' accepteert. Dan wordt hij keer op keer heel driftig. Een paar keer per dag, dus ik vind het eigenlijk helemaal niet wereldschokkend. En dan vraag ik me af wat ik daaraan kan doen. Ik ben er niet bij als het gebeurt, dus ik kan ook geen hele specifieke tips over die situatie geven. Veel verder dan uitleggen dat er ook alternatieven zijn voor 'nee' zeggen, zoals 'dat kan/mag niet of dat is niet de bedoeling' kwam ik niet. Ik heb wel uitgelegd dat wij thuis heel erg letten op het bieden van alternatieven. Dus niet de nadruk leggen op wat niet kan, maar juist op wat wél kan. En ook keuzes geven indien mogelijk, waarbij we als twee dingen hoe dan ook gedaan moeten worden vragen wat ze eerst willen doen. Dat werkt bijvoorbeeld heel goed met naar bed brengen. Ze weten dat tandenpoetsen/pyjama aan/plassen moet en mogen zelf de volgorde bepalen en dat helpt. En met tandenpoetsen mogen ze bijvoorbeeld kiezen of zij zelf eerst poetsen of eerst wij. Of aangeven dat de tv uit moet als de wekker gaat. Dan gaat hij zonder morren uit als de wekker gaat, in plaats van met heel groot drama. Het kost wat energie, maar het maakt het wel gezelliger. Geduld is met twee peuters in huis bij ons echt de sleutel tot succes. En nee, dat heb ik heus niet altijd.
Toen ik vroeg wat voor puzzels S op het kdv deed zeiden ze dat hij nooit puzzelt daar. Dat vond ik vreemd, want thuis puzzelt hij het liefst de hele dag. Het bleek dat er alleen houten legpuzzeltjes waren en die zijn echt te simpel voor hem. Ik ga nu zelf een aantal puzzels meegeven, om te kijken of hij die daar wel wil doen. Het komt namelijk een beetje op mij over alsof S zijn ei niet helemaal kwijt kan daar. Met wat extra uitdaging hoop ik dus dat het wat beter zal gaan.
Maar ze zeiden tijdens het gesprek ook nog wat zaken waar ik achteraf heel verbaasd en eigenlijk ook wel een beetje geschokt over ben. T had iets gedaan bij S (geslagen of iets dergelijks) en wilde geen sorry zeggen. Toen heeft hij een half uur op een stoel moeten zitten naast de juf tot hij wel sorry wilde zeggen. Tussendoor hebben ze meerdere keren gevraagd of hij al sorry wilde zeggen, maar als het antwoord dan 'nee' was moest hij blijven zitten. Serieus, een peuter van bijna 3 een half uur op een stoel laten zitten? Hoe langer ik erover nadenk hie bozer ik word. T heeft daar vast hekemaal niets van begrepen.
Natuurlijk praat ik zijn gedrag niet goed, maar deze straf vind ik echt niet passend. T heeft simpelweg moeite met sorry zeggen en ik dwing hem er dan ook niet toe omdat ik weet dat het averechts werkt. Een paar minuten niet mee mogen spelen met de rest van de kindjes is wat mij betreft echt straf genoeg.En ook vonden ze dat het afscheid 's morgens te lang duurt. T en S willen altijd een paar kussen en knuffels voor ik vertrek. Ik vind dat prima, maar de juffen blijkbaar niet. Dit is het punt waar ik misschien nog wel het meeste over val. Ik snap echt niet wat het probleem is. Of eigenlijk snap ik het wel. Ze zwaaien namelijk in de vensterbank, waar ze op klimmen via een bank. Er moet dus een juf bij blijven als je afscheid neemt. Maar of dat dan mijn probleem is? Ik vind van niet. Ik heb naar aanleiding van die opmerking aangegeven dat ik het klimmen in de vensterbank via een bank sowieso niet vind kunnen. Dat is opgeschreven, dus ik ben heel benieuwd of ik daar nog iets van ga horen.
Al met al niet een gesprek waar ik een heel goed gevoel aan over heb gehouden. Ik heb aangegeven dat ik over 2 maanden weer een gesprek wil. Ik hoop dat dat een positiever gesprek wordt, want anders ga ik mijn keuze voor dit kdv toch wel heel serieus heroverwegen.
Vervelend dat het gesprek zo tegenviel Nikki. Van dat knuffelen gaat natuurlijk nergens over. Hoezo moeten zij daarbij blijven? Jij bent er bij en als je weggaat en uitgeknuffeld bent dan stuur je ze naar de juf toe. Ik snap hun issue niet.
En een half uur op een stoel zitten is wel erg lang. Persoonlijk wil ik ook dat Lucas sorry zegt als hij iemand pijn heeft gedaan. Nu doet hij dat ook altijd vrij snel dus geen idee eigenlijk hoe ik ermee zou omgaan als hij weigert. Makkelijk praten dus, maar een half uur laten zitten lijkt me niet effectief. Ook omdat het leereffect dan gewoon weg is omdat er teveel tijd tussen zit voor zo'n uk. Misschien zouden ze het anders kunnen formuleren? Ipv sorry zeggen, een knuffel of high 5? Maakt het wellicht wat minder beladen en roept minder weerstand op terwijl je wel op een positieve manier het contact herstelt?
En een half uur op een stoel zitten is wel erg lang. Persoonlijk wil ik ook dat Lucas sorry zegt als hij iemand pijn heeft gedaan. Nu doet hij dat ook altijd vrij snel dus geen idee eigenlijk hoe ik ermee zou omgaan als hij weigert. Makkelijk praten dus, maar een half uur laten zitten lijkt me niet effectief. Ook omdat het leereffect dan gewoon weg is omdat er teveel tijd tussen zit voor zo'n uk. Misschien zouden ze het anders kunnen formuleren? Ipv sorry zeggen, een knuffel of high 5? Maakt het wellicht wat minder beladen en roept minder weerstand op terwijl je wel op een positieve manier het contact herstelt?
Chanty's wegen zijn ondoorgrondelijk :p
Oei Nikki, ik snap dat je bij sommige punten je vraagtekens zegt. Sowieso al dat je voor het eerste deel al "opgeroepen" wordt. Hij zal toch niet de eerste peuter zijn die geen "nee" accepteert denk ik?
Het straffen vind ik ook wel een ding en het afscheid lijkt me ook niet heel overdreven dus dat lijkt me meer hun probleem dan het jouwe.
Hopelijk is het volgende gesprek wat positiever.
Het straffen vind ik ook wel een ding en het afscheid lijkt me ook niet heel overdreven dus dat lijkt me meer hun probleem dan het jouwe.
Hopelijk is het volgende gesprek wat positiever.
Een half uur op een stoel? Daat word ik op afstand al pissig om zeg! Volledig uit zn verband gerukte straf. Arm ding.
Nikki. Wat een rottig gesprek. En zo'n klein knulletje zo lang op de stoel laten zitten 
Ik snap dat je over twee maanden weer een gesprek wil
Want dit soort dingen zorgen ervoor dat je je kinderen daar niet met een gerust hart achterlaat
Ik snap dat je over twee maanden weer een gesprek wil
Want dit soort dingen zorgen ervoor dat je je kinderen daar niet met een gerust hart achterlaat
Och Nikki, wat klinkt dat naar allemaal 
Ik vind het ook opmerkelijk dat er een 'ding' gemaakt wordt van een peuter die niet goed met nee weet om te gaan. No shit Ik vind de juffen (op grond van alleen wat ik hier nu lees) niet heel kundig overkomen. Zijn dit de juffen die er elke keer zijn?
Ik vind het ook opmerkelijk dat er een 'ding' gemaakt wordt van een peuter die niet goed met nee weet om te gaan. No shit Ik vind de juffen (op grond van alleen wat ik hier nu lees) niet heel kundig overkomen. Zijn dit de juffen die er elke keer zijn?
Ach, Nikki. Wat een gesprek zo. Ik ben wel benieuwd eigenlijk hoe ze zelf terugkeken op dat verhaal van die stoel. Vonden ze dat een aanpak waar ze ook achteraf gezien tevreden over zijn? Past dit in hun pedagogisch beleid? Wat heeft T hiervan geleerd, denken zij? Zitten er wel vaker kinderen langdurig op een stoel of op een andere plek bij wijze van straf of om 'tot inkeer' te komen?
Ik zou hier eerlijk gezegd ook wel buikpijn van krijgen. I zegt de ene keer wel direct sorry nadat ze iets bij een ander kind heeft gedaan, de andere keer niet. In het laatste geval is dat meestal omdat er een complexere situatie is (bijv omdat ze zich echt in het nauw gedreven voelde en het slaan een laatste uitweg was) of omdat ze zich zo aangesproken voelt dat ze een beetje dichtklapt en moeilijk te bereiken is, of omdat ze gewoon nog boos is en (nog) geen sorry kan/wil zeggen. In alle gevallen vind ik en merk ik dat het beter is om het dan maar even te laten rusten. En er dan op een ander moment, als ze weer een beetje afstand heeft kunnen nemen, op terug te komen. Ik vind het op deze leeftijd veel te veel gevraagd van een kind om al direct tot inkeer te komen, te kunnen 'reflecteren' op het eigen gedrag en sorry te kunnen zeggen. Dit is toch juist het leerproces waarin ze zitten. En een kind maar gewoon te dwingen sorry te zeggen, is een heel autoritaire en straffende manier van opvoeden, waar naar mijn idee niet een duidelijke visie uitspreekt over hoe dit leerproces werkt, noch echt liefde en compassie voor het kind zelf en voor de interactie die tussen de peuters plaatsvindt. Ik vraag me nl ook af hoe het voor S was om te zien hoe z'n broertje zo op die stoel werd gedwongen te blijven omdat hij sorry tegen hem moest zeggen.
Ik zou denk ik al eerder dan over twee maanden weer afspreken en het is volgens mij ook goed als je aangeeft hoe dit gesprek op jou overkwam en waar je moeite mee hebt.
[ Bericht 2% gewijzigd door Franny_G op 27-01-2017 00:16:05 ]
Ik zou hier eerlijk gezegd ook wel buikpijn van krijgen. I zegt de ene keer wel direct sorry nadat ze iets bij een ander kind heeft gedaan, de andere keer niet. In het laatste geval is dat meestal omdat er een complexere situatie is (bijv omdat ze zich echt in het nauw gedreven voelde en het slaan een laatste uitweg was) of omdat ze zich zo aangesproken voelt dat ze een beetje dichtklapt en moeilijk te bereiken is, of omdat ze gewoon nog boos is en (nog) geen sorry kan/wil zeggen. In alle gevallen vind ik en merk ik dat het beter is om het dan maar even te laten rusten. En er dan op een ander moment, als ze weer een beetje afstand heeft kunnen nemen, op terug te komen. Ik vind het op deze leeftijd veel te veel gevraagd van een kind om al direct tot inkeer te komen, te kunnen 'reflecteren' op het eigen gedrag en sorry te kunnen zeggen. Dit is toch juist het leerproces waarin ze zitten. En een kind maar gewoon te dwingen sorry te zeggen, is een heel autoritaire en straffende manier van opvoeden, waar naar mijn idee niet een duidelijke visie uitspreekt over hoe dit leerproces werkt, noch echt liefde en compassie voor het kind zelf en voor de interactie die tussen de peuters plaatsvindt. Ik vraag me nl ook af hoe het voor S was om te zien hoe z'n broertje zo op die stoel werd gedwongen te blijven omdat hij sorry tegen hem moest zeggen.
Ik zou denk ik al eerder dan over twee maanden weer afspreken en het is volgens mij ook goed als je aangeeft hoe dit gesprek op jou overkwam en waar je moeite mee hebt.
[ Bericht 2% gewijzigd door Franny_G op 27-01-2017 00:16:05 ]
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Franny gefeliciteerd met I! Ik lees altijd zo graag over haar, want een half jaar later vertoont mijn meisje altijd precies hetzelfde gedrag
NIKKI, ik zou eigenlijk geneigd zijn om nu alvast naar een ander kdv op zoek te gaan
Ik heb zo ook een gesprek bij het kdv, gewoon zo'n jaarlijks tienminutengesprek. Ik was een van de weinige ouders die dat wilden Ik heb ook eigenlijk helemaal niets te melden, maar ik wil vooral horen hoe het gaat, kijken of mijn indruk klopt. En samen bekijken of we die kleine gup toch wat meer kunnen laten eten.
NIKKI, ik zou eigenlijk geneigd zijn om nu alvast naar een ander kdv op zoek te gaan
Ik heb zo ook een gesprek bij het kdv, gewoon zo'n jaarlijks tienminutengesprek. Ik was een van de weinige ouders die dat wilden
Ik heb ook eigenlijk helemaal niets te melden, maar ik wil vooral horen hoe het gaat, kijken of mijn indruk klopt. En samen bekijken of we die kleine gup toch wat meer kunnen laten eten.
Franny gefeliciteerd met je 3!jarige
Nikki een half uur op een stoeltje moeten zitten en als ze niet willen dat ze in de vensterbank klimmen, moeten ze ervoor zorgen dat dat niet kan. Lijkt me niet dat alleen T en S dat bedenken.
Verder lees ik hier (nog) geen herkenbaarheid. O is voorlopig nog een aardig meegaande peuter. Merk wel veel verschil tussen mij en man.
Ik vertel dat we nu een jas aan gaan doen omdat we boodschappen gaan doen en man vraagt zullen we nu je jas aan gaan doen en boodschappen gaan doen en dan is het antwoord vaak nee en wel drama.
Nikki een half uur op een stoeltje moeten zitten
en als ze niet willen dat ze in de vensterbank klimmen, moeten ze ervoor zorgen dat dat niet kan. Lijkt me niet dat alleen T en S dat bedenken. Verder lees ik hier (nog) geen herkenbaarheid. O is voorlopig nog een aardig meegaande peuter. Merk wel veel verschil tussen mij en man.
Ik vertel dat we nu een jas aan gaan doen omdat we boodschappen gaan doen en man vraagt zullen we nu je jas aan gaan doen en boodschappen gaan doen en dan is het antwoord vaak nee en wel drama.
Gefeliciteerd Franny en Kyara 
.
.
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Dank jullie wel, vroege vogels!
Ik heb haar net naar het kdv gebracht, helemaal blij en uitgelaten. Met haar poppenwagen en nieuwe pop. De leidsters zijn zo lief en ook zo blij voor haar. Die gaat vast een top dag hebben. . Ze gaan niet alleen taart eten maar ook beschuit met muisjes omdat er baby visjes zijn geboren. . .
Ik heb haar net naar het kdv gebracht, helemaal blij en uitgelaten. Met haar poppenwagen en nieuwe pop. De leidsters zijn zo lief en ook zo blij voor haar. Die gaat vast een top dag hebben.
. Ze gaan niet alleen taart eten maar ook beschuit met muisjes omdat er baby visjes zijn geboren. . . SPOILER2Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Shuttleruntest?quote:Op woensdag 25 januari 2017 20:51 schreef Stormqueen het volgende:
Ahw Anne
Scheldwoorden omdraaien: ik verbeter mijn shit altijd in chips.
Waarop een zekere peuter meteen naar de voorraadkast rent om "sip" te pakken
Shampoo?
Sugar (zei mijn aunty June altijd)
Chimpansee?
Ik ben blij dat ik van kut over ben op kak, en elukkig vindt melle 1 keer herhalen meestal genoeg....
Kwak
Omg, honderd procent herkenbaar! Het is net of hij gewoon heel hard schreeuwt/blaft, uit het niks... en ik schrik altijd nogquote:Op woensdag 25 januari 2017 21:31 schreef L-E het volgende:
Away
Mijn man niest ONTZETTEND hard altijd (echt op het volume dat bejaarde dames in de supermarkt achter hun rollator omvallen van de schrik) en omdat ik na zes jaar nog steeds ook zo schrik zeg ik altijd 'Jezus liefje!' bij zijn genies.
Maar goed, elke keer dat iemand anders niest zegt Sticker dus heel beleefd, met zo'n vriendelijk knikje richting degene die niest 'Jezus liefje' want dat zeggen we altijd als iemand niest ja toch
'gotsamme Juul (ik schrik me de tering)' is hier de reactie die ik soms nog in kan slikken Over jezelf terughoren:
Mijn moeder paste gisteren en eergisteren op (want Melle was ziek en benauwd). Zat ze op een gegeven moment iets in haar tas te zoeken (voorovergebogen) komt Melle eraan, legt een armpje op haar rug en zegt: "aaaach lieverd, wat zoek je?"
ze kwam niet meer bijDuidelijk een combi van dingen die hij ons los van elkaar weleens hoort zeggen
Kwak
Dat sorry zeggen. Ik vind dat een lastige..
Kinderen zijn ook zo verschillend daarin. L geeft altijd zodra hij merkt dat hij een ander pijn heeft gedaan een zoentje of zegt sorry. Soms niet meteen uit zichzelf, maar wel zodra je t hem vraagt. Hij is sowieso goed in sociaal wenselijk gedrag (lacht terug als je naar hem lacht, zegt volledig uit zichzelf (asse)bieft en dankewel enzo).
Onze kleuter (W) is totaal anders, ook altijd al geweest. Als je (als vreemde) naar haar lacht staart ze neutraal terug (kan soms bedreigend overkomen),ze zegt niet uit zichzelf sorry en boosheid blijft langer hangen. Maar haar vragen om sorry te zeggen lukt niet, ze voelt zich dan aangevallen, vind het zelf ook al héél erg dat ze iets fout heeft gedaan dat zie je wel. Als je er dan iets van zegt holt ze boos of huilend naar haar kamer en gaat onder de deken liggen. Haar dwingen om sorry te zeggen gaat niet lukken, dan kun je dagen wachten. Ik vind dat wel een lastig iets, want hulp vragen bij dingen wil ze bijvoorbeeld ook niet...We zijn bij sommige dingen echt nog zoekende hoe we haar kunnen leren dat fouten maken niet erg is en je zonder drama je kan verontschuldigen of iets kan vragen als je hulp nodig hebt..
(Gelukkig is ze verder vrolijk en lief hoor, als ik t zo opschrijf lijkt ze heel onaardig, maar dat is ze heus niet).
Maar goed, bij L zou verplicht sorry moeten zeggen in de groep dus prima werken. Bij W heb je dan een kind wat dagen wrok koestert tegen degene die haar probeerde te dwingen, tegen degene waar ze sorry tegen moest zeggen én die boos is op zichzelf en dat is dan toch niet een ideale situatie (en dan heeft ze dus evengoed geen sorry gezegd ook nog eens)..
[ Bericht 12% gewijzigd door watmoetikkiezen op 27-01-2017 10:02:36 ]
Kinderen zijn ook zo verschillend daarin. L geeft altijd zodra hij merkt dat hij een ander pijn heeft gedaan een zoentje of zegt sorry. Soms niet meteen uit zichzelf, maar wel zodra je t hem vraagt. Hij is sowieso goed in sociaal wenselijk gedrag (lacht terug als je naar hem lacht, zegt volledig uit zichzelf (asse)bieft en dankewel enzo).
Onze kleuter (W) is totaal anders, ook altijd al geweest. Als je (als vreemde) naar haar lacht staart ze neutraal terug (kan soms bedreigend overkomen),ze zegt niet uit zichzelf sorry en boosheid blijft langer hangen. Maar haar vragen om sorry te zeggen lukt niet, ze voelt zich dan aangevallen, vind het zelf ook al héél erg dat ze iets fout heeft gedaan dat zie je wel. Als je er dan iets van zegt holt ze boos of huilend naar haar kamer en gaat onder de deken liggen. Haar dwingen om sorry te zeggen gaat niet lukken, dan kun je dagen wachten. Ik vind dat wel een lastig iets, want hulp vragen bij dingen wil ze bijvoorbeeld ook niet...We zijn bij sommige dingen echt nog zoekende hoe we haar kunnen leren dat fouten maken niet erg is en je zonder drama je kan verontschuldigen of iets kan vragen als je hulp nodig hebt..
(Gelukkig is ze verder vrolijk en lief hoor, als ik t zo opschrijf lijkt ze heel onaardig, maar dat is ze heus niet).
Maar goed, bij L zou verplicht sorry moeten zeggen in de groep dus prima werken. Bij W heb je dan een kind wat dagen wrok koestert tegen degene die haar probeerde te dwingen, tegen degene waar ze sorry tegen moest zeggen én die boos is op zichzelf en dat is dan toch niet een ideale situatie (en dan heeft ze dus evengoed geen sorry gezegd ook nog eens)..
[ Bericht 12% gewijzigd door watmoetikkiezen op 27-01-2017 10:02:36 ]
oh watmoetikkiezen, dat vind ik wel herkenbaar allemaal. Ze zitten dan echt met zichzelf klem, er gaan veel tegengestelde emoties om in je kind op zulke momenten. Tot nu werkt het hier het beste om haar op zo'n moment te laten. Er later, soms uren erna, terugkomen op het gebeuren. Niet veroordelend maar belangstellend. Wat gebeurde er nou eigenlijk? Was je boos/verdrietig etc? Weet je nog waarom? Heel vaak zegt I dan na zo'n gesprekje alsnog sorry en dat lucht haar duidelijk ook op.
Ik ben zo benieuwd hoe mijn tweede gaat zijn in deze dingen!
Ik ben zo benieuwd hoe mijn tweede gaat zijn in deze dingen!
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Franny gefeliciteerd met I! En kijk haar eens trots zijn met haar wagentje en pop.
Ik vind het overigens ook vreemd dat ik voor iets dat wat mij betreft normaal peutergedrag is langs moest komen. Het niet goed om kunnen gaan met 'nee' is wat mij betreft inderdaad normaal peutergedrag. En natuurlijk reageert de ene peuter heftiger dan de andere, maar het is wat mij betreft geen redden tot zorgen of het aanvragen van een gesprek. Even aangeven dat T of S of beiden behoorlijk driftig zijn geweest kan wat mij betreft ook prima tijdens de overdracht. En dan is de kans ook groter dat ik tips kan geven of uitleg kan geven waarom ik denk dat ze zo driftig zijn geweest. Vermoeidheid en verkoudheden zijn ook triggers voor meer en heftigere driftbuien bijvoorbeeld.
De juf waarmee ik het gesprek had is hun vaste juf, samen met nog een andere vaste juf. Ze was er heel stellig in dat er sorry gezegd MOET worden. En vond het ook helemaal niet vreemd om een peuter een half uur op een stoel neer te zetten. Ze zat tenslotte toch naast hem?! En dit gebeurt vaker, kinderen blijven net zo lang zitten tot er sorry is gezegd, aldus de juf. Haar lichaamstaal toen ze erover vertelde en haar tone of voice lieten inderdaad zien dat het echt haar methode is en dat daar niet van afgeweken wordt. Het is al een wat oudere juf. Niet dat die per saldo minder goed zijn als de jongere juffen, maar blijkbaar kost het haar toch meer moeite om met de buien van peuters om te gaan dan de jongere juffen. Die spreken over het algemeen op een heel andere manier over peuterbuien. Het gesprek gisteren begon gisteren met het opnoemen van wat positieve punten, dat gebeurde ook op een manier van "nou ik moet deze punten even noemen om positief te beginnen, het was lasting om wat te verzinnen, maar zo heb ik toch iets positiefs genoemd." Het kwam echt niet gemeend over, ik kreeg er in ieder geval een heel naar gevoel bij.
Het drama is dat het hier in de buurt waarschijnlijk erg lastig wordt om een ander kdv te vinden, want ik moet wel gelijk 2 peuters kwijt kunnen voor 3,5 dag per week. Toch ga ik me wel verdiepen in eventuele andere mogelijkheden. Er zit hier in de buurt ook een "groen kdv" waar de kinderen veel buiten spelen, op boomstammen klimmen, een moestuin onderhouden etc.. Van wat ik op hun website lees word ik in ieder geval wel enthousiast en dat vele buiten zijn past ook goed bij T en S, want het zijn echte buitenkinderen. Ik zit nu op mijn werk, dus heb nog niet de mogelijkheid gehad om uitgebreid hun pedagogisch beleid te lezen. Wellicht dat ik daar dan toch een afspraak maak om eens te gaan kijken wat mijn gevoel bij dat kdv is en om te bespreken hoe zij met bepaalde situaties omgaan.
En kijk haar eens trots zijn met haar wagentje en pop. Ik vind het overigens ook vreemd dat ik voor iets dat wat mij betreft normaal peutergedrag is langs moest komen. Het niet goed om kunnen gaan met 'nee' is wat mij betreft inderdaad normaal peutergedrag. En natuurlijk reageert de ene peuter heftiger dan de andere, maar het is wat mij betreft geen redden tot zorgen of het aanvragen van een gesprek. Even aangeven dat T of S of beiden behoorlijk driftig zijn geweest kan wat mij betreft ook prima tijdens de overdracht. En dan is de kans ook groter dat ik tips kan geven of uitleg kan geven waarom ik denk dat ze zo driftig zijn geweest. Vermoeidheid en verkoudheden zijn ook triggers voor meer en heftigere driftbuien bijvoorbeeld.
De juf waarmee ik het gesprek had is hun vaste juf, samen met nog een andere vaste juf. Ze was er heel stellig in dat er sorry gezegd MOET worden. En vond het ook helemaal niet vreemd om een peuter een half uur op een stoel neer te zetten. Ze zat tenslotte toch naast hem?! En dit gebeurt vaker, kinderen blijven net zo lang zitten tot er sorry is gezegd, aldus de juf. Haar lichaamstaal toen ze erover vertelde en haar tone of voice lieten inderdaad zien dat het echt haar methode is en dat daar niet van afgeweken wordt. Het is al een wat oudere juf. Niet dat die per saldo minder goed zijn als de jongere juffen, maar blijkbaar kost het haar toch meer moeite om met de buien van peuters om te gaan dan de jongere juffen. Die spreken over het algemeen op een heel andere manier over peuterbuien. Het gesprek gisteren begon gisteren met het opnoemen van wat positieve punten, dat gebeurde ook op een manier van "nou ik moet deze punten even noemen om positief te beginnen, het was lasting om wat te verzinnen, maar zo heb ik toch iets positiefs genoemd." Het kwam echt niet gemeend over, ik kreeg er in ieder geval een heel naar gevoel bij.
Het drama is dat het hier in de buurt waarschijnlijk erg lastig wordt om een ander kdv te vinden, want ik moet wel gelijk 2 peuters kwijt kunnen voor 3,5 dag per week. Toch ga ik me wel verdiepen in eventuele andere mogelijkheden. Er zit hier in de buurt ook een "groen kdv" waar de kinderen veel buiten spelen, op boomstammen klimmen, een moestuin onderhouden etc.. Van wat ik op hun website lees word ik in ieder geval wel enthousiast en dat vele buiten zijn past ook goed bij T en S, want het zijn echte buitenkinderen. Ik zit nu op mijn werk, dus heb nog niet de mogelijkheid gehad om uitgebreid hun pedagogisch beleid te lezen. Wellicht dat ik daar dan toch een afspraak maak om eens te gaan kijken wat mijn gevoel bij dat kdv is en om te bespreken hoe zij met bepaalde situaties omgaan.
