OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Over normaal doen... Toen ik begon met lesgeven had ik daar met een stage begeleider een goed gesprek over. Zij vertelde dat veel docenten dat tegen leerlingen zeggen 'Doe eens normaal'. Maar dat werkt niet, omdat wat jij voor ogen hebt bij dat 'normaal doen' voor het kind in kwestie helemaal niet zo duidelijk is, of hoeft te zijn. Ik leerde daarvan om in mijn communicatie heel erg duidelijk en expliciet te zijn over mijn verwachtingen: welk gedrag ik wel wil zien, en welk gedrag ik afkeur. En het liefst ook met een uitleg erbij. Dat voelde voor mij soms raar, omdat je dan ook dingen uitlegt of aangeeft die voor jezelf zo duidelijk zijn. Maar ik heb daar nu wel wat aan bij de opvoeding ook.
(en misschien had Mark Rutte deze stage begeleider ook eens moeten spreken, met z'n. Normaal. Doen.
.)
(en misschien had Mark Rutte deze stage begeleider ook eens moeten spreken, met z'n. Normaal. Doen.
.)
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Ja, dat doe normaal is ook wel een goede. Dat flap ik er al mopperend ook nog wel eens uit. Maar goed, ik heb ook wel eens geroepen dat ze niet zo "kinderachtig" moeten doen
Ik weet het, Haha.quote:Op donderdag 26 januari 2017 11:05 schreef Franny_G het volgende:
Over normaal doen... Toen ik begon met lesgeven had ik daar met een stage begeleider een goed gesprek over. Zij vertelde dat veel docenten dat tegen leerlingen zeggen 'Doe eens normaal'. Maar dat werkt niet, omdat wat jij voor ogen hebt bij dat 'normaal doen' voor het kind in kwestie helemaal niet zo duidelijk is, of hoeft te zijn. Ik leerde daarvan om in mijn communicatie heel erg duidelijk en expliciet te zijn over mijn verwachtingen: welk gedrag ik wel wil zien, en welk gedrag ik afkeur. En het liefst ook met een uitleg erbij. Dat voelde voor mij soms raar, omdat je dan ook dingen uitlegt of aangeeft die voor jezelf zo duidelijk zijn. Maar ik heb daar nu wel wat aan bij de opvoeding ook.
(en misschien had Mark Rutte deze stage begeleider ook eens moeten spreken, met z'n. Normaal. Doen.
De theorie is zo klaar als een klontje. Maar je in de praktijk, ook in frustrerende en boze momenten, je hieraan houden is zooo lastig.
Ghehe, herkenbaar Kyara.
En gefeliciteerd met je kleuters! Wat een mooie foto's
En gefeliciteerd met je kleuters! Wat een mooie foto's
Ignorance is bliss, but knowledge is power.
Haha. Bij mij komt er ook wel eens een "doe normaal" uit. Om mezelf daarna te beseffen dat ze volkomen normaal handelt qua leeftijd 
Venco. Probeer het los te laten dat elke dag even goed en geduldig moet. Dat is niet haalbaar. Moeders zijn soms net mensen en mogen dus ook fouten maken. Of dagen dat ze zich niet fijn voelen. Probeer die dagen ook te accepteren
En dit inzicht heeft mij maar vier jaar gekost, voordat ik het besefte en begreep
Venco. Probeer het los te laten dat elke dag even goed en geduldig moet. Dat is niet haalbaar. Moeders zijn soms net mensen en mogen dus ook fouten maken. Of dagen dat ze zich niet fijn voelen. Probeer die dagen ook te accepteren
En dit inzicht heeft mij maar vier jaar gekost, voordat ik het besefte en begreep
O kan wel eens zo'n bui hebben, dan wil ze niets en alles is per definitie nee. Dan is ze ook een beetje moe of chaggo. Ik doe dan vaak dingen verkeerd, zodat zij uit die bui getrokken wordt. "Kom O, dan doen we ge schoenen aan je handen!", of ik loop de deur uit zonder jas "mamma dakkantochnieee! Jasse aan! Ila ook jasse aan!". Of ik zeg: we gaan nu naar buiten, wat moeten we dan aan trekken? Regent het? Moet de plu mee? Vaak heeft ze dan iets anders om aan te denken en is de bui over.
Ik merk ook dat zeggen wat je wil ipv wat je niet wil erg goed werkt. De boodschap is hetzelfde, maar voor kind en mijzelf veel gezelliger.
O is nu ook erg gevoelens aan het ontdekken en benoemen.
Vanochtend werd ze wakker "Niete slapen meer!". Ze loopt naar me toe en en zegt: "Ila blij! Ja, ila niete fedrietig. Gisteren ila fedrietig". Of zomaar out of the blue: "ila blij" Ila niete drietig!"
Zo lief. En elke dag sta ik met mijn oren te klapperen over wat ze nu weer zegt en vertelt. Ik vind het echt een heerlijke tijd nu. Het is zo gezellig met haar, doorgaans.
We waren bij de tandarts eergisteren en alles zag er goed uit. Doorgaan met zachte ten en over 3 weken weer terug. Het gat is mooi geheeld. En zij praatjes joh, tegen de tandarts, ze praatte echt honderuit over wat er op het ijs was gebeurd. En toen we wegliepen hoorde ik de tandarts tegen de assistent zeggen: Oh wat een leuk kind, wat een gezellig en lief meisje.
Ik merk ook dat zeggen wat je wil ipv wat je niet wil erg goed werkt. De boodschap is hetzelfde, maar voor kind en mijzelf veel gezelliger.
O is nu ook erg gevoelens aan het ontdekken en benoemen.
Vanochtend werd ze wakker "Niete slapen meer!". Ze loopt naar me toe en en zegt: "Ila blij! Ja, ila niete fedrietig. Gisteren ila fedrietig". Of zomaar out of the blue: "ila blij" Ila niete drietig!"
Zo lief. En elke dag sta ik met mijn oren te klapperen over wat ze nu weer zegt en vertelt. Ik vind het echt een heerlijke tijd nu. Het is zo gezellig met haar, doorgaans
. We waren bij de tandarts eergisteren en alles zag er goed uit. Doorgaan met zachte ten en over 3 weken weer terug. Het gat is mooi geheeld. En zij praatjes joh, tegen de tandarts, ze praatte echt honderuit over wat er op het ijs was gebeurd. En toen we wegliepen hoorde ik de tandarts tegen de assistent zeggen: Oh wat een leuk kind, wat een gezellig en lief meisje.
Room, mijn vriend doet dat ook vaak (iets verkeerd zeggen/doen), helpt inderdaad goed.
Fijn dat het er allemaal goed uitziet en complimentjes horen over je kind is per definitie !
Morgen is I gewoon al jarig! Drie jaar.
. En nu is ze er voor het eerst ook wel bewust mee bezig. Wat ze gaat uitdelen op het kdv, wie er naar het feestje komen, de cadeautjes. Ik ben erg benieuwd hoe ze het zal vinden allemaal.
Fijn dat het er allemaal goed uitziet en complimentjes horen over je kind is per definitie
!Morgen is I gewoon al jarig! Drie jaar.
. En nu is ze er voor het eerst ook wel bewust mee bezig. Wat ze gaat uitdelen op het kdv, wie er naar het feestje komen, de cadeautjes. Ik ben erg benieuwd hoe ze het zal vinden allemaal.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Wat morgen al 3?! 
En wat een goede tips allemaal. Ik ga ze denk ik op een blaadje zetten en op de koelkast plakken en mezelf aanleren om daar eerst te kijken als ik het even niet meer weet.
En wat een goede tips allemaal. Ik ga ze denk ik op een blaadje zetten en op de koelkast plakken en mezelf aanleren om daar eerst te kijken als ik het even niet meer weet.
Chanty's wegen zijn ondoorgrondelijk :p
BrandweerSam dat is volgens mij echt een geniaal concept. Hier ook een grote held.
Ik lees allemaal fijne communicatietips. Hoe je het zegt of vraagt kan zo veel verschil maken! Maar je moet er wel de ruimte voor hebben. Hier ook wel eens een dag waar het beduidend minder goed lukt. Hier is de slaaprust weder gekeerd! Iedereens humeur is er ook een stuk beter van 
.
Franny morgen al!! Niet! Jeetje wat vliegt de tijd.
Fazz voor je (be)moeder. Lastig inderdaad. Kun je haar niet nog eens aan het verstand peuteren waaaaarom je het niet wilt dat ze zo ingrijpt in je huishouden? Ik vind het zelf zo'n oordeel vellen over mijn leven en aanpak als mijn moeder de ramen gaat staan zemen ofzo, of de stofzuiger pakt. Inmiddels doet ze dat niet meer
dat is volgens mij echt een geniaal concept. Hier ook een grote held. Ik lees allemaal fijne communicatietips
. Hoe je het zegt of vraagt kan zo veel verschil maken! Maar je moet er wel de ruimte voor hebben. Hier ook wel eens een dag waar het beduidend minder goed lukt. Hier is de slaaprust weder gekeerd! Iedereens humeur is er ook een stuk beter van . Franny
morgen al!! Niet! Jeetje wat vliegt de tijd. Fazz
voor je (be)moeder. Lastig inderdaad. Kun je haar niet nog eens aan het verstand peuteren waaaaarom je het niet wilt dat ze zo ingrijpt in je huishouden? Ik vind het zelf zo'n oordeel vellen over mijn leven en aanpak als mijn moeder de ramen gaat staan zemen ofzo, of de stofzuiger pakt. Inmiddels doet ze dat niet meer
Haha, brandweerman Sam, ook leuk! Ik heb dus echt een meisjemeisje: ze is gek op chocolade, haar lievelingskleur is roze en ze wil alleen maar poppen.quote:Op donderdag 26 januari 2017 13:34 schreef Burdie het volgende:
Wow, morgen al? Snel is het gegaan hè Franny! Waar is ze op uit gekomen qua traktaties, feest etc?
Kuiken wil alleen maar brandweerman Sam op zijn verjaardagsfeestje. En commandant Staal, en Elvis, en Venus en Jupiter etc.(Allemaal karakters uit brandweerman Sam)
. Dus morgen deelt ze mini-stukjes brownie uit, die we straks samen gaan maken, met aardbeien op een mooie roze prikker. En ze krijgt een rietenpoppenwagen + een nieuwe pop, en verder heb ik aan vrienden/familie dingen gevraagd als puzzeltjes en boeken. Zaterdagmiddag geven we een feestje en naast onze familie (voornamelijk de opa's, oma's en mijn zussen
) komen een paar vrienden en twee kinderen die ze kent van het kdv. Deze pop heb ik voor haar uitgezocht, daar kan ze al haar moedergevoelens op loslaten.
. SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt."All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
De theatervoorstelling is ook een hele dikke aanrader!quote:
BrandweerSam
Ik zit al bijna twee uur te niksen (
) omdat beide jongens slapen (ja echt! Tegelijkertijd! Self-five! ) en de laptop waarop ik vanmiddag de administratie van 2016 had willen sluiten vond dat Windows aan een tergend lang durende update toe was.
Heerlijk Burdie, synchroonslaaps!
Iemand hier nog tips voor het volgende? Lucas' winterjas is te klein aan het worden, maar een andere jas wil hij NIET aan. Als in: ik ben vrij nuchter en doe na kort overleg in principe wat moet, zoals de andere jas aan in dit geval, maar dat krijg ik al haast niet of helemaal niet voor elkaar. En als het wel lukt, huilt hij, plukt aan de jas en doet 'm als het lukt zelf weer uit. De oude jas gaat nog net, maar kom op, dit moet toch gewoon kunnen lukken..?
Ter aanvulling: nieuwe jas nr 1 had ik zelf gekocht, in een poging iets beter beslagen ten ijs te komen heb ik net geprobeerd samen een jas te kiezen in de stad.
Iemand hier nog tips voor het volgende? Lucas' winterjas is te klein aan het worden, maar een andere jas wil hij NIET aan. Als in: ik ben vrij nuchter en doe na kort overleg in principe wat moet, zoals de andere jas aan in dit geval, maar dat krijg ik al haast niet of helemaal niet voor elkaar. En als het wel lukt, huilt hij, plukt aan de jas en doet 'm als het lukt zelf weer uit. De oude jas gaat nog net, maar kom op, dit moet toch gewoon kunnen lukken..?
Ter aanvulling: nieuwe jas nr 1 had ik zelf gekocht, in een poging iets beter beslagen ten ijs te komen heb ik net geprobeerd samen een jas te kiezen in de stad.
Everything will be fine in the end. If it's not fine, it's not the end
Weet je ook waarom hij hem niet aan wil? Misschien zit ie niet lekker (strakke boord onder of kriebel plaatje in de nek?) of niet mooi of is het gewoon een principe kwestie van hem?
Ik zou zelf de oude jas weg leggen en als ie de nieuwe niet aan wil, dan maar zonder jas naar buiten, komen vanzelf wel weer binnen als ze het koud hebben (dat zouden ze hier doen namelijk.. weet niet hoe volhardend Lucas dan is hoor)
Ik zou zelf de oude jas weg leggen en als ie de nieuwe niet aan wil, dan maar zonder jas naar buiten, komen vanzelf wel weer binnen als ze het koud hebben (dat zouden ze hier doen namelijk.. weet niet hoe volhardend Lucas dan is hoor)
Een tweedehands extra jas op de kop tikken en dan laten kiezen tussen de 2 jassen die wel passen? Bij J heeft dat ook een hele tijd geduurd, hij wilde regie, en die kreeg hij dus (en beetje). Inmiddels is dat weer over, en is ie met 4 jaar (soms) vatbaar voor argumenten (het vriest 7 graden dus je mag je dunne gympen en dunne jas niet aan 
)
)
Lastig JM, maar wellicht dat een tweedehands dezelfde op de kop tikken wel een goede oplossing is.
Ik had vandaag het gesprek over T en S bij het kdv. Het grootste probleem is dat vooral S geen 'nee' accepteert. Dan wordt hij keer op keer heel driftig. Een paar keer per dag, dus ik vind het eigenlijk helemaal niet wereldschokkend. En dan vraag ik me af wat ik daaraan kan doen. Ik ben er niet bij als het gebeurt, dus ik kan ook geen hele specifieke tips over die situatie geven. Veel verder dan uitleggen dat er ook alternatieven zijn voor 'nee' zeggen, zoals 'dat kan/mag niet of dat is niet de bedoeling' kwam ik niet. Ik heb wel uitgelegd dat wij thuis heel erg letten op het bieden van alternatieven. Dus niet de nadruk leggen op wat niet kan, maar juist op wat wél kan. En ook keuzes geven indien mogelijk, waarbij we als twee dingen hoe dan ook gedaan moeten worden vragen wat ze eerst willen doen. Dat werkt bijvoorbeeld heel goed met naar bed brengen. Ze weten dat tandenpoetsen/pyjama aan/plassen moet en mogen zelf de volgorde bepalen en dat helpt. En met tandenpoetsen mogen ze bijvoorbeeld kiezen of zij zelf eerst poetsen of eerst wij. Of aangeven dat de tv uit moet als de wekker gaat. Dan gaat hij zonder morren uit als de wekker gaat, in plaats van met heel groot drama. Het kost wat energie, maar het maakt het wel gezelliger. Geduld is met twee peuters in huis bij ons echt de sleutel tot succes. En nee, dat heb ik heus niet altijd.
Toen ik vroeg wat voor puzzels S op het kdv deed zeiden ze dat hij nooit puzzelt daar. Dat vond ik vreemd, want thuis puzzelt hij het liefst de hele dag. Het bleek dat er alleen houten legpuzzeltjes waren en die zijn echt te simpel voor hem. Ik ga nu zelf een aantal puzzels meegeven, om te kijken of hij die daar wel wil doen. Het komt namelijk een beetje op mij over alsof S zijn ei niet helemaal kwijt kan daar. Met wat extra uitdaging hoop ik dus dat het wat beter zal gaan.
Maar ze zeiden tijdens het gesprek ook nog wat zaken waar ik achteraf heel verbaasd en eigenlijk ook wel een beetje geschokt over ben. T had iets gedaan bij S (geslagen of iets dergelijks) en wilde geen sorry zeggen. Toen heeft hij een half uur op een stoel moeten zitten naast de juf tot hij wel sorry wilde zeggen. Tussendoor hebben ze meerdere keren gevraagd of hij al sorry wilde zeggen, maar als het antwoord dan 'nee' was moest hij blijven zitten. Serieus, een peuter van bijna 3 een half uur op een stoel laten zitten? Hoe langer ik erover nadenk hie bozer ik word. T heeft daar vast hekemaal niets van begrepen.
Natuurlijk praat ik zijn gedrag niet goed, maar deze straf vind ik echt niet passend. T heeft simpelweg moeite met sorry zeggen en ik dwing hem er dan ook niet toe omdat ik weet dat het averechts werkt. Een paar minuten niet mee mogen spelen met de rest van de kindjes is wat mij betreft echt straf genoeg.
En ook vonden ze dat het afscheid 's morgens te lang duurt. T en S willen altijd een paar kussen en knuffels voor ik vertrek. Ik vind dat prima, maar de juffen blijkbaar niet. Dit is het punt waar ik misschien nog wel het meeste over val. Ik snap echt niet wat het probleem is. Of eigenlijk snap ik het wel. Ze zwaaien namelijk in de vensterbank, waar ze op klimmen via een bank. Er moet dus een juf bij blijven als je afscheid neemt. Maar of dat dan mijn probleem is? Ik vind van niet. Ik heb naar aanleiding van die opmerking aangegeven dat ik het klimmen in de vensterbank via een bank sowieso niet vind kunnen. Dat is opgeschreven, dus ik ben heel benieuwd of ik daar nog iets van ga horen.
Al met al niet een gesprek waar ik een heel goed gevoel aan over heb gehouden. Ik heb aangegeven dat ik over 2 maanden weer een gesprek wil. Ik hoop dat dat een positiever gesprek wordt, want anders ga ik mijn keuze voor dit kdv toch wel heel serieus heroverwegen.
Ik had vandaag het gesprek over T en S bij het kdv. Het grootste probleem is dat vooral S geen 'nee' accepteert. Dan wordt hij keer op keer heel driftig. Een paar keer per dag, dus ik vind het eigenlijk helemaal niet wereldschokkend. En dan vraag ik me af wat ik daaraan kan doen. Ik ben er niet bij als het gebeurt, dus ik kan ook geen hele specifieke tips over die situatie geven. Veel verder dan uitleggen dat er ook alternatieven zijn voor 'nee' zeggen, zoals 'dat kan/mag niet of dat is niet de bedoeling' kwam ik niet. Ik heb wel uitgelegd dat wij thuis heel erg letten op het bieden van alternatieven. Dus niet de nadruk leggen op wat niet kan, maar juist op wat wél kan. En ook keuzes geven indien mogelijk, waarbij we als twee dingen hoe dan ook gedaan moeten worden vragen wat ze eerst willen doen. Dat werkt bijvoorbeeld heel goed met naar bed brengen. Ze weten dat tandenpoetsen/pyjama aan/plassen moet en mogen zelf de volgorde bepalen en dat helpt. En met tandenpoetsen mogen ze bijvoorbeeld kiezen of zij zelf eerst poetsen of eerst wij. Of aangeven dat de tv uit moet als de wekker gaat. Dan gaat hij zonder morren uit als de wekker gaat, in plaats van met heel groot drama. Het kost wat energie, maar het maakt het wel gezelliger. Geduld is met twee peuters in huis bij ons echt de sleutel tot succes. En nee, dat heb ik heus niet altijd.
Toen ik vroeg wat voor puzzels S op het kdv deed zeiden ze dat hij nooit puzzelt daar. Dat vond ik vreemd, want thuis puzzelt hij het liefst de hele dag. Het bleek dat er alleen houten legpuzzeltjes waren en die zijn echt te simpel voor hem. Ik ga nu zelf een aantal puzzels meegeven, om te kijken of hij die daar wel wil doen. Het komt namelijk een beetje op mij over alsof S zijn ei niet helemaal kwijt kan daar. Met wat extra uitdaging hoop ik dus dat het wat beter zal gaan.
Maar ze zeiden tijdens het gesprek ook nog wat zaken waar ik achteraf heel verbaasd en eigenlijk ook wel een beetje geschokt over ben. T had iets gedaan bij S (geslagen of iets dergelijks) en wilde geen sorry zeggen. Toen heeft hij een half uur op een stoel moeten zitten naast de juf tot hij wel sorry wilde zeggen. Tussendoor hebben ze meerdere keren gevraagd of hij al sorry wilde zeggen, maar als het antwoord dan 'nee' was moest hij blijven zitten. Serieus, een peuter van bijna 3 een half uur op een stoel laten zitten? Hoe langer ik erover nadenk hie bozer ik word. T heeft daar vast hekemaal niets van begrepen.
Natuurlijk praat ik zijn gedrag niet goed, maar deze straf vind ik echt niet passend. T heeft simpelweg moeite met sorry zeggen en ik dwing hem er dan ook niet toe omdat ik weet dat het averechts werkt. Een paar minuten niet mee mogen spelen met de rest van de kindjes is wat mij betreft echt straf genoeg.En ook vonden ze dat het afscheid 's morgens te lang duurt. T en S willen altijd een paar kussen en knuffels voor ik vertrek. Ik vind dat prima, maar de juffen blijkbaar niet. Dit is het punt waar ik misschien nog wel het meeste over val. Ik snap echt niet wat het probleem is. Of eigenlijk snap ik het wel. Ze zwaaien namelijk in de vensterbank, waar ze op klimmen via een bank. Er moet dus een juf bij blijven als je afscheid neemt. Maar of dat dan mijn probleem is? Ik vind van niet. Ik heb naar aanleiding van die opmerking aangegeven dat ik het klimmen in de vensterbank via een bank sowieso niet vind kunnen. Dat is opgeschreven, dus ik ben heel benieuwd of ik daar nog iets van ga horen.
Al met al niet een gesprek waar ik een heel goed gevoel aan over heb gehouden. Ik heb aangegeven dat ik over 2 maanden weer een gesprek wil. Ik hoop dat dat een positiever gesprek wordt, want anders ga ik mijn keuze voor dit kdv toch wel heel serieus heroverwegen.
Vervelend dat het gesprek zo tegenviel Nikki. Van dat knuffelen gaat natuurlijk nergens over. Hoezo moeten zij daarbij blijven? Jij bent er bij en als je weggaat en uitgeknuffeld bent dan stuur je ze naar de juf toe. Ik snap hun issue niet.
En een half uur op een stoel zitten is wel erg lang. Persoonlijk wil ik ook dat Lucas sorry zegt als hij iemand pijn heeft gedaan. Nu doet hij dat ook altijd vrij snel dus geen idee eigenlijk hoe ik ermee zou omgaan als hij weigert. Makkelijk praten dus, maar een half uur laten zitten lijkt me niet effectief. Ook omdat het leereffect dan gewoon weg is omdat er teveel tijd tussen zit voor zo'n uk. Misschien zouden ze het anders kunnen formuleren? Ipv sorry zeggen, een knuffel of high 5? Maakt het wellicht wat minder beladen en roept minder weerstand op terwijl je wel op een positieve manier het contact herstelt?
En een half uur op een stoel zitten is wel erg lang. Persoonlijk wil ik ook dat Lucas sorry zegt als hij iemand pijn heeft gedaan. Nu doet hij dat ook altijd vrij snel dus geen idee eigenlijk hoe ik ermee zou omgaan als hij weigert. Makkelijk praten dus, maar een half uur laten zitten lijkt me niet effectief. Ook omdat het leereffect dan gewoon weg is omdat er teveel tijd tussen zit voor zo'n uk. Misschien zouden ze het anders kunnen formuleren? Ipv sorry zeggen, een knuffel of high 5? Maakt het wellicht wat minder beladen en roept minder weerstand op terwijl je wel op een positieve manier het contact herstelt?
Chanty's wegen zijn ondoorgrondelijk :p
Oei Nikki, ik snap dat je bij sommige punten je vraagtekens zegt. Sowieso al dat je voor het eerste deel al "opgeroepen" wordt. Hij zal toch niet de eerste peuter zijn die geen "nee" accepteert denk ik?
Het straffen vind ik ook wel een ding en het afscheid lijkt me ook niet heel overdreven dus dat lijkt me meer hun probleem dan het jouwe.
Hopelijk is het volgende gesprek wat positiever.
Het straffen vind ik ook wel een ding en het afscheid lijkt me ook niet heel overdreven dus dat lijkt me meer hun probleem dan het jouwe.
Hopelijk is het volgende gesprek wat positiever.
Een half uur op een stoel? Daat word ik op afstand al pissig om zeg! Volledig uit zn verband gerukte straf. Arm ding.
Nikki. Wat een rottig gesprek. En zo'n klein knulletje zo lang op de stoel laten zitten 
Ik snap dat je over twee maanden weer een gesprek wil
Want dit soort dingen zorgen ervoor dat je je kinderen daar niet met een gerust hart achterlaat
Ik snap dat je over twee maanden weer een gesprek wil
Want dit soort dingen zorgen ervoor dat je je kinderen daar niet met een gerust hart achterlaat
Och Nikki, wat klinkt dat naar allemaal 
Ik vind het ook opmerkelijk dat er een 'ding' gemaakt wordt van een peuter die niet goed met nee weet om te gaan. No shit Ik vind de juffen (op grond van alleen wat ik hier nu lees) niet heel kundig overkomen. Zijn dit de juffen die er elke keer zijn?
Ik vind het ook opmerkelijk dat er een 'ding' gemaakt wordt van een peuter die niet goed met nee weet om te gaan. No shit Ik vind de juffen (op grond van alleen wat ik hier nu lees) niet heel kundig overkomen. Zijn dit de juffen die er elke keer zijn?
Ach, Nikki. Wat een gesprek zo. Ik ben wel benieuwd eigenlijk hoe ze zelf terugkeken op dat verhaal van die stoel. Vonden ze dat een aanpak waar ze ook achteraf gezien tevreden over zijn? Past dit in hun pedagogisch beleid? Wat heeft T hiervan geleerd, denken zij? Zitten er wel vaker kinderen langdurig op een stoel of op een andere plek bij wijze van straf of om 'tot inkeer' te komen?
Ik zou hier eerlijk gezegd ook wel buikpijn van krijgen. I zegt de ene keer wel direct sorry nadat ze iets bij een ander kind heeft gedaan, de andere keer niet. In het laatste geval is dat meestal omdat er een complexere situatie is (bijv omdat ze zich echt in het nauw gedreven voelde en het slaan een laatste uitweg was) of omdat ze zich zo aangesproken voelt dat ze een beetje dichtklapt en moeilijk te bereiken is, of omdat ze gewoon nog boos is en (nog) geen sorry kan/wil zeggen. In alle gevallen vind ik en merk ik dat het beter is om het dan maar even te laten rusten. En er dan op een ander moment, als ze weer een beetje afstand heeft kunnen nemen, op terug te komen. Ik vind het op deze leeftijd veel te veel gevraagd van een kind om al direct tot inkeer te komen, te kunnen 'reflecteren' op het eigen gedrag en sorry te kunnen zeggen. Dit is toch juist het leerproces waarin ze zitten. En een kind maar gewoon te dwingen sorry te zeggen, is een heel autoritaire en straffende manier van opvoeden, waar naar mijn idee niet een duidelijke visie uitspreekt over hoe dit leerproces werkt, noch echt liefde en compassie voor het kind zelf en voor de interactie die tussen de peuters plaatsvindt. Ik vraag me nl ook af hoe het voor S was om te zien hoe z'n broertje zo op die stoel werd gedwongen te blijven omdat hij sorry tegen hem moest zeggen.
Ik zou denk ik al eerder dan over twee maanden weer afspreken en het is volgens mij ook goed als je aangeeft hoe dit gesprek op jou overkwam en waar je moeite mee hebt.
[ Bericht 2% gewijzigd door Franny_G op 27-01-2017 00:16:05 ]
Ik zou hier eerlijk gezegd ook wel buikpijn van krijgen. I zegt de ene keer wel direct sorry nadat ze iets bij een ander kind heeft gedaan, de andere keer niet. In het laatste geval is dat meestal omdat er een complexere situatie is (bijv omdat ze zich echt in het nauw gedreven voelde en het slaan een laatste uitweg was) of omdat ze zich zo aangesproken voelt dat ze een beetje dichtklapt en moeilijk te bereiken is, of omdat ze gewoon nog boos is en (nog) geen sorry kan/wil zeggen. In alle gevallen vind ik en merk ik dat het beter is om het dan maar even te laten rusten. En er dan op een ander moment, als ze weer een beetje afstand heeft kunnen nemen, op terug te komen. Ik vind het op deze leeftijd veel te veel gevraagd van een kind om al direct tot inkeer te komen, te kunnen 'reflecteren' op het eigen gedrag en sorry te kunnen zeggen. Dit is toch juist het leerproces waarin ze zitten. En een kind maar gewoon te dwingen sorry te zeggen, is een heel autoritaire en straffende manier van opvoeden, waar naar mijn idee niet een duidelijke visie uitspreekt over hoe dit leerproces werkt, noch echt liefde en compassie voor het kind zelf en voor de interactie die tussen de peuters plaatsvindt. Ik vraag me nl ook af hoe het voor S was om te zien hoe z'n broertje zo op die stoel werd gedwongen te blijven omdat hij sorry tegen hem moest zeggen.
Ik zou denk ik al eerder dan over twee maanden weer afspreken en het is volgens mij ook goed als je aangeeft hoe dit gesprek op jou overkwam en waar je moeite mee hebt.
[ Bericht 2% gewijzigd door Franny_G op 27-01-2017 00:16:05 ]
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |