Ik vind het qua spelletjes en fantasie wel een prachtige leeftijd hoor.
Aiden kijkt regelmatig tekenfilms en verzint daar ook allerlei spelletjes omheen.
Zo kijkt hij weleens brandweerman Sam en sta ik regelmatig in brand waardoor hij aan komt rennen en mij met een fantasie brandslang helemaal gaat blussen.
Het liefst moet ik ook aanwijzen waar ik nog een beetje brand en op de grond rollen is nog hilarischer.

Als ik uitgeblust bent, mag ik opstaan.
En onze hand is vaak een spin die komt vragen wat hij eet en dan moet de spin ook even proeven. Hele gesprekken worden er mee gevoerd of de spin valt om en moet die recht gezet worden.
Of hij komt met regenlaarsjes aangelopen die ruw op zijn armpjes aanvoelen. En dan moet Aiden eerst even de regenlaarsjes uitdoen (is van de vingers schuiven).
Het zijn van die spelletjes waar hij zo makkelijk in mee gaat en lekker in op kan gaan. Makkelijk bedacht en dat probeer ik toch te blijven motiveren.
En wat taal betreft: hij praat mij zoveel na.
Ook dingen als: Hou je mond, stop daar eens mee, doe nou niet, doe even normaal.
En dan komt hij met: Nee,jíj moet ophouden. Jíj moet normaal doen.
Dat proberen we wel af te leren en wij proberen onze taal ook om te buigen en andere zinnen te gebruiken maar Aiden beseft niet dat bepaalde dingen brutaal is, hij niet alles na moet zeggen en dus ook niet zo tegen zijn opa en oma moet praten.
Ik vind zulke dingen ook weer zo lastig. Hij kan heel beleefd zijn tegen vreemden maar als hem iets niet aanstaat, gaat hij zo praten.
Hoe doen jullie dit? Herkennen jullie dit?