Het dreumestopic (1 - 2 jaar) deel 385

Brrr, dat filmpje kijkt wel naar ja, maar goed om te weten is het wel. Hopelijk knapt hij snel op McLaura, de koorts is in ieder geval hoog genoeg geweest om de meeste ziekteverwekkers af te schrikken lijkt me . Verse dreumes hier begint zijn jaar met veel nieuws: voor de tweede en derde x stapjes los gezet, veel minder vaak om een voeding komen (4x per etmaal ipv 6-7), overdag maar 1 slaapje van een uur doen, de afgelopen drie nachten op 1 nachtvoeding na doorslapen en ook nog eens voor zijn doen uitgeslapen (7:15 ipv 6) . Nu maar hopen dat dat slaapgedrag doorzet

Gefeliciteerd met je dreumes LeSage!

McLaura, filmpje gekeken, dank je wel. Wolk heeft 2 ouders met epilepsie dus in principe kennen we het wel maar goed om nog eens te zien. Ik hoop dat Koen snel opknapt.

Over eten en fases: ik geloof dat dat ons allemaal staat te wachten nu. Ze eet altijd heel goed, behalve als ze ziek is. Ze wil altijd met bestek eten en als ze dat zat is dan kijkt ze een van ons aan, doet haar mond open en zegt 'eh!' zo van 'stop d'r wat in'. Dat doet ze ook vanaf de andere kant van de kamer trouwens, als ze ziet dat ik iets aan het eten ben wat zij ook wil.

Enige wat ze niet zo meer wil eten is brood, dus ze krijgt in de ochtend nu pap. Op het KDV krijgt ze door de middag dan warm eten en bij ons als ze thuis komt nog een keer warm eten. Hopelijk groeit ze ervan! Op mijn vrije dagen verzin ik ook vaak een alternatief, zoals pannenkoeken of ei. Eigenlijk ook warm dus.

We zijn verder niet streng met eten, als ze niet wil dan wil ze niet en dan mag ze later ook best wat anders. Maar dat is eigenlijk nog niet voorgekomen (tenzij ziek, maar ik neem aan dat dan voor iedereen de regels anders zijn).

Avondeten. Soms leven ze van lucht en soms gaat er een bord leeg. Ze moeten niks eten. Vanavond heeft L me erg verbaasd. Ze heeft een heel ei op (de helft lag op het bord van N, maar die heeft ze gepikt. N moest hem toch niet) ze heeft een opscheplepel spinazie op (vorige keer moest ze dat niet). Ze heeft gehaktbal op (moet ze ook nooit) en een paar aardappelen. Prima score dacht ik zo. N heeft alleen wat aardappelen op. Ook prima. Als ze echt honger heeft, eet ze wel.
Vlees eten ze sowieso amper. Alleen braadworst vinden ze echt lekker. De laatste tijd werd het avondeten steeds minder, maar het lijkt weer wat beter te gaan.

Oh ja, kwam hier even wat polsen.

Mijn man is een beetje helikopterouder, mijns inziens. Erg voorzichtig. Maar misschien komt dat omdat ik juist (te) zorgeloos ben. Ben dus wel benieuwd hoe dat bij jullie zit.

Zo kan Wolk nu op de bank klimmen en dan gaat ze daarop heen en weer rennen. Ik laat haar dat doen, als ze eraf valt dan heeft ze pijn en is dat vervelend maar dan leert ze er misschien van. Man wil haar absoluut niet zonder toezicht op de bank hebben. Die ziet in gedachte helemaal voor zich dat ze haar nek breekt.

Een ander voorbeeld: Wolk zat vandaag in haar plastic tuinstoeltje aan de woonkamertafel blauwe bessen te eten. Op een gegeven moment ging ze zich met haar voeten afzetten tegen de tafel om ze de stoel heen en weer te wippen. We hadden het beiden niet door maar op een gegeven moment kukelt ze dus met stoel en al achterover. Au, huilen, bult op haar achterhoofd. Niks ernstigs vind ik, en geen reden om haar voortaan alleen onder toezicht in de stoel te laten zitten. Man is het hier niet mee eens en wil de stoel verbannen.

Hoe doen jullie dit? Het is natuurlijk geen kwestie van gelijk hebben ofzo want dit is gewoon heel persoonlijk maar ik vraag me een beetje af aan welke kant van het spectrum wij beiden zitten.

Wij staan er allebei in zoals jij Lu. Boem = ho. Als je pijn hebt troost ik je. En natuurlijk behoeden we voor echt gevaarlijke dingen. Ik laat d'r niet alleen de trap op en af gaan, messen zijn niet om mee te spelen en nee, met de hete pannen mag je ook niet spelen. Maar verder klimt ze maar een eind raak. Ben ik erbij in de buurt dat behoed ik haar, maar dat gaat niet altijd, ik ben niet snel genoeg.

Moet toegeven dat ik dat wel heb moeten leren. Juist van man, die er al vanaf het begin zo in staat.

Soms ben je er overigens wel op tijd bij. Dat levert dit soort taferelen op. Oude foto, maar ik moet nog steeds zo hard lachen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Van mij mag ze wel veel rennen enzo, maar ik sta er dan altijd wel naast om haar op te vangen. Op de bank zou wel mogen, daar kan ze zelf wel op en af klimmen. Maar bijv in een speelhel loop ik de hele tijd met haar mee.

Ik doe het ook zoals Kris en jij, Lu. Hoe eerder ze haar vingers tussen de deur heeft, hoe sneller ze weet dat daar geen vingers horen (bij wijze van dan hč...)

quote:

Op zondag 29 januari 2017 20:17 schreef LuDann het volgende:
Oh ja, kwam hier even wat polsen.

Mijn man is een beetje helikopterouder, mijns inziens. Erg voorzichtig. Maar misschien komt dat omdat ik juist (te) zorgeloos ben. Ben dus wel benieuwd hoe dat bij jullie zit.

Zo kan Wolk nu op de bank klimmen en dan gaat ze daarop heen en weer rennen. Ik laat haar dat doen, als ze eraf valt dan heeft ze pijn en is dat vervelend maar dan leert ze er misschien van. Man wil haar absoluut niet zonder toezicht op de bank hebben. Die ziet in gedachte helemaal voor zich dat ze haar nek breekt.

Een ander voorbeeld: Wolk zat vandaag in haar plastic tuinstoeltje aan de woonkamertafel blauwe bessen te eten. Op een gegeven moment ging ze zich met haar voeten afzetten tegen de tafel om ze de stoel heen en weer te wippen. We hadden het beiden niet door maar op een gegeven moment kukelt ze dus met stoel en al achterover. Au, huilen, bult op haar achterhoofd. Niks ernstigs vind ik, en geen reden om haar voortaan alleen onder toezicht in de stoel te laten zitten. Man is het hier niet mee eens en wil de stoel verbannen.

Hoe doen jullie dit? Het is natuurlijk geen kwestie van gelijk hebben ofzo want dit is gewoon heel persoonlijk maar ik vraag me een beetje af aan welke kant van het spectrum wij beiden zitten.

oh ja, ik ben net zoals jij. Grensen ontdekken. De duutser is ook veel voorzichtiger, en ziet overal problemen. Vandaag hadden we het over de zomervakantie, en dat we misschien wel konden kamperen nu T zo goed slaapt. "Ja, maar wat als we dan op een camping staat met een riviertje, dan kunnen we T nooit loslaten buiten.."..."En als hij achter iemands tent loopt dan zie je hem niet meer...". Ik vind het lastig, want al die beren op de weg moet ik eerst weer wegpraten voordat we een normaal gesprek kunnen hebben...

Mijn man is ook veel voorzichtiger dan ik ben, O moet zelf leren dat sommige dingen niet handig zijn. Maar op de bank lopen mag hij sowieso niet, maar niet vanwege het risico van vallen. Maar de bank opklimmen om er te gaan zitten zonder toezicht is prima, dat vond mijn man vandeweek ook geen goed plan tot hij zag dat het heel goed ging. En O is er ook wel eens afgevallen, zolang het niet tegen de punt van de tafel is leert hij er van (hoop ik...).

Alleen de glijbaan is nog een lastig puntje. O vindt ze erg leuk, maar heeft de neiging om met z'n hoofd achterover op de baan te klappen omdat hij niet blijft zitten, of zoals gisteren opeens met z'n schoenen te remmen waardoor hij voorover kukelt, bijna over de rand heen. Dat vinden we beiden nog lastig, vooral omdat het hoog is met meestal harde ondergrond ernaast. We hebben hier ook geen mini glijbanen om het op te kunnen bouwen/leren.

Ik zit er een beetje tussenin, ze mag vrij veel proberen en als ze een keer omkukelt dan is dat zo. Maar ik leer haar ook wel (probeer het althans) om niet op stoelen te gaan staan of over de bank te rennen.

Ze kan sinds kort de 'ui' zeggen en het is echt heel komisch volgens mij heb ik een filmpje, even zoeken.

Knip

[ Bericht 98% gewijzigd door IsabellaMariaAnna op 30-01-2017 08:14:55 ]

Wij staan er net zo in als jij Lu. Ze mogen alleen niet op de eettafel klimmen. Voor de rest zijn ze heel handig met overal op en af klimmen. Ikea keukentje klimmen ze dus ook op. Ze gaan ook op de leuning van de bank zitten om hem daarna als glijbaan te gebruiken. Grootste lol!

Ik ben bij team 'roekeloos' en vrouw is bij team 'Nee, voorzichtig, kom daar eens af, handje vast'. Lekker laten ontdekken vind ik. Sjaak heeft dus al met zijn vingers tussen de deur gezeten (sindsdien nooit meer), in een kaars gehangen met zijn vinger (als de kaarsen nu aan zijn zegt hij: "kaas, au!") en zijn hand tegen de warme oven en verwarming gehad. Die heten nu ook au. Net als de leeslamp in de slaapkamer. Prima, hij weet het nu heel goed. Hij houdt er verder niets lichamelijks aan over.

Ik probeer haar natuurlijk ook wel te leren dat de bank is om op te zitten enzo, maar ach, ik ben daar niet heel streng in. Ze weet het ook wel, maar soms doet ze dat rennen dus juist om uit te dagen zeg maar. Dan helpt het negeren beter dan er de aandacht op te vestigen door haar op de grond te zetten. Ze klimt dan opnieuw op de bank (x20) om dan lachend op en neer te springen 'mama mama!'. Negeer ik het, dan is al snel de lol eraf en gaat ze zitten of van de bank af om wat anders te doen.

Kris; die foto weet ik nog wel.

quote:

Op zondag 29 januari 2017 20:34 schreef Jagärtrut het volgende:

[..]

oh ja, ik ben net zoals jij. Grensen ontdekken. De duutser is ook veel voorzichtiger, en ziet overal problemen. Vandaag hadden we het over de zomervakantie, en dat we misschien wel konden kamperen nu T zo goed slaapt. "Ja, maar wat als we dan op een camping staat met een riviertje, dan kunnen we T nooit loslaten buiten.."..."En als hij achter iemands tent loopt dan zie je hem niet meer...". Ik vind het lastig, want al die beren op de weg moet ik eerst weer wegpraten voordat we een normaal gesprek kunnen hebben...

Ik vind het ook lastig! Helemaal als hij dan alle mogelijke doemscenario's op gaat sommen, dan ga ik ook een beetje aan mezelf twijfelen. 'Wat als ze nu eens wel haar nek breekt, dat draai je niet meer terug'.

Ja uhhh, best een punt inderdaad maar helikopteren lijkt me ook niet zo goed eigenlijk, al kan ik moeilijk uitleggen waarom.

En als er dan iets gebeurt dan schrikt hij enorm en kan zijn eerste reactie best heftig zijn. 'Zie je nu wel!'

Ik ben ook wel van lekker laten stuntelen, ik waarschuw dreumes alleen even van te voren om op te passen. Het enige wat ik echt niet wil, is gekloot en gesmijt met deuren.
Mijn man heeft de gewoonte om al er wat gebeurt een heel erg schrikgeluid te maken. Ik stoor me daar aan, want ik merk dat dreumes daar juist van schrikt. Ik wil hem niet angstig maken door onze reactie.

Zodra Sjaak valt (of bijna valt) springt vrouw op om zo snel mogelijk bij hem te zijn. Ik schrik juist altijd weer van haar. Het is gewoon een automatische reactie van haar. Ik wil ook graag dat Sjaak zo min mogelijk angst ontwikkelt. Mijn moeder was altijd angstig en ik heb daar best wat van over gehouden. Dat wil ik voor Sjaak voorkomen.

Ik heb Sjaak geleerd om "tadaaaa" te zeggen als hij valt en weer opstaat. Dus als hij zich geen pijn doet, zegt hij dat heel trots

quote:

Op zondag 29 januari 2017 21:27 schreef MevrouwCactus het volgende:
Zodra Sjaak valt (of bijna valt) springt vrouw op om zo snel mogelijk bij hem te zijn. Ik schrik juist altijd weer van haar. Het is gewoon een automatische reactie van haar. Ik wil ook graag dat Sjaak zo min mogelijk angst ontwikkelt. Mijn moeder was altijd angstig en ik heb daar best wat van over gehouden. Dat wil ik voor Sjaak voorkomen.

Ik heb Sjaak geleerd om "tadaaaa" te zeggen als hij valt en weer opstaat. Dus als hij zich geen pijn doet, zegt hij dat heel trots

Ik heb de gekke gewoonte ontdekt om "oeps" te zeggen als T valt. ik denk dat hij dat straks ook gaat zeggen als hij valt.

En natuurlijk probeer ik gevaarlijke situaties te voorkomen, dat lijkt me dat iedereen doet. Maar als je 20x een laatje dichtdoet, en de 21ste keer komt je vinger er tussen, dan is dat stom, en troost ik hem heel graag, maar dat is niet te voorkomen, en wellicht leert hij ervan...

Laten doen, maar wel aangeven wat handig/niet handig is hiero. Als je alles weg zou halen waar je kind zich aan zou kunnen bezeren hou je niets over en leren ze nooit belangrijke vaardigheden als: als ik hierop ga staan valt het om, als ik me zomaar laat vallen kan het zeer doen en zo . Ingrijpen als het nodig is is hier het devies

Als ik dit zie en lees, hoor ik bij team voorzichtig, terwijl ik wel echt van het ervaringsleren ben. Maar lopen op de bank of op het grote bed mag hier dus echt niet, ook zoals N en L demonstreren op het keukentje zou hier niet mogen. J schuift wel stoelen aan en weg en klimt erop (en gaat er achterwaarts weer af). Met een opstapje klimt hij zelf op het grote bed of een bureaustoel. Laatst zat hij op de rand van een krat en viel er achterwaarts in. Of hij struikelt over een drempel of tijdens het rennen over zijn speelgoedzooi. We doen niet aan veiligheidsdingen bij deuren of kastdeuren. Bij een laatje heeft hij een paar keer zijn vinger klem gehad en verder hebben we uitgelegd waar je wel en niet een deur vast kunt houden. Maar in de speeltuin sta ik wel achter het trapje van de glijbaan om hem te vangen mocht hij achterover vallen.
Bij vallen zeg ik: oh, gevallen, opstaan' en dat neemt J nu ook over. Het is sowieso geen pieper, hij huilt pas bij écht pijn.

Moet wel zeggen dat mijn peuter een redelijk bedachtzame stuiterbal is (heeeeel fosichtig mama-nie fallen terwijl we op de trap lopen ). Hoe het met onze huidige sloopkogel gaat lopen weet ik niet

Hier ook een schrikreactie waar ik dus weer van schrik, en waar ik een beetje voor vrees dat Wolk er angstig van wordt.

Ik heb dit wel overlegd met hem en hij gaat dat proberen wat in te houden maar het is een instinctieve reactie.

quote:

Op zondag 29 januari 2017 21:16 schreef silliegirl het volgende:
Helikopteren en "niet goed zijn": ik denk dat dat met zelf leren reguleren te maken heeft. Als je je kind laat ervaren en daarmee soms een val oid laat maken, zal angst voor weer een val zorgen dat ze het eerder geprobeerde laten. Ervaringsleren dus. Ook situaties die dan lijken op het vorige zullen dan geclassifeerd worden als eng, want ze hebben een keer pijn gehad.

Als je als ouder alles voorkomt, leert je kind minder goed zelf gevaar inschatten. Dat kan dan 2 kanten op: je krijgt dan of heel impulsieve kinderen die nergsend gevaar van inzien of juist extreem angstige kinderen die niets meer durven omdat ze de zichtbare bezorgdheid van de ouder hebben overgenomen.

Voor zover de theorie. Ik zit in team ervaringsleren, maar ik grijp wel in als het me te gek word, zeg maar.

Ik liet man dit lezen maar die concentreerde zich alleen op je laatste zin. En het is hem, naar mijn mening, al snel te gek.

Hupje dat klinkt als ervaringsleren met dosis veiligheidsborging. Niets mis mee toch? Om alle dingen waar ze zich potentieel mee kunnen bezeren (zoals het stoeltje waar LuDann over vertelde) uit te bannen is natuurlijk weer een ander verhaal.

Gefeliciteerd LeSage!

Bedankt voor het delen Laura. En beterschap voor je kleine man.

Ik was van team roekeloos, maar sinds het (daar issie weerrrr) skippiekoeincident ben ik veel voorzichtiger.

Dat 'tadaaa' zeggen is wel een goed idee!

Ik weet niet wat ik nu zeg, ik geloof dat ik 'uh oh' zeg. En bij traantjes iets als 'ach, viel je zo hard, ja dat is niet leuk he' en knuffelen tot het over is.