Namens Tong iedere dag iets opmerkelijks.......

quote:

Op vrijdag 10 februari 2017 18:58 schreef Fred_B het volgende:
Goed topic

Dank je wel

quote:

Op vrijdag 10 februari 2017 19:27 schreef Idisrom het volgende:

[..]

Ik vind juist jammer dat Jack van Gelder met zijn commercieel getinte geschreeuw juist aan dit mooie moment van schoonheid afbreuk heeft gedaan.

Dat mag.

Ewald Lienen was in zijn tijd een goede Bundesliga-voetballer. Zoals er zoveel waren, en nog altijd zijn. Hij behaalde successen met Borussia Mönchengladbach. Zoals het winnen van de UEFA-Cup in 1979. Hij leeft vooral voort door zijn gedrag buiten het veld. Zo kreeg profvoetballer Lienen internationale publiciteit, toen hij zijn vakantie als begeleider van gehandicapte kinderen invulde. Niet omdat hij moest van zijn club, maar omdat hij dat zelf wilde. Ook richtte de sociaal voelende Lienen in 1987 in Duitsland een vakbond voor profvoetballers op.



Toen de Amerikaanse president Ronald Reagan in Europa een nieuwe generatie lange afstandsraketten tegen de Sovjet Unie wilde plaatsen, liet Ewald Lienen een krachtig protest horen. Dat deed hij in het begin van de jaren tachtig, samen met een paar miljoen andere Europeanen. De tijd heeft hen gelijk gegeven, want in 1987 vloog de 19-jarige Duitser Matthias Rust in een sportvliegtuigje onopgemerkt van Helsinki naar Moskou, en landde op het Rode Plein. Zijn stunt kostte veel hoge Sovjet-militairen hun baan, waarna de Sovjet Unie enkele jaren later zelf ook uiteen viel.




Het meest markante moment uit Ewald Lienen’s vijftienjarige voetbalcarričre kwam op 14 augustus 1981, toen hij in een Bundesliga-wedstrijd tegen Werder Bremen grof werd geblesseerd. Tegenstander Norbert Siegmann ritste met zijn noppen Lienen’s dijbeen open, en de foto’s van deze indrukwekkende wond gingen heel Europa door. Lienen legde de verantwoordelijkheid bij Werder-trainer Otto Rehhagel, die zijn spelers onverantwoordelijk had opgehitst. Zijn actie leidde in het Duitse voetbal tot bezinning.

Video in de link....

Van alle culthelden die Feyenoord begin jaren negentig op het veld had staan, was hij de grootste. John de Wolf was stoer, Ed de Goey goed en Mike Obiku exotisch. József was vooral gewoon. Hij stond in het telefoonboek en woonde in een eengezinswoning in Sterrenburg, een rustige jaren-zeventigwijk in Dordrecht. Net zoals de doorsnee-supporter. Die hem zag als een buurman die er af en toe uit het niets een bal in trapte.



Heel veel doelpunten maakte József niet. Maar als hij ze maakte, waren ze vaak belangrijk. Neem nou de wedstrijd thuis tegen PSV, in het seizoen ’94-’95. In de vijftigste minuut kreeg Feyenoord een strafschop. József stond net in het veld, zonder warming-up, en had nog geen bal aangeraakt. Geen enkele twijfel wie ‘m zou nemen. Hij slofte naar de stip. Wachtte net zo lang tot keeper Stanley Menzo een hoek koos. En schoot ‘m niet overdreven hard in de andere: 2-2. Twintig minuten later scoorde hij het winnende doelpunt. Het publiek was uitzinnig en scandeerde de rest van de wedstrijd ‘Jóóóózsef, Jóóóózsef’. De Tovenaar van Tatabánya maakte zijn bijnaam weer waar.

17 lijkt wel de leeftijd waarop iedere aanstaande topper debuteert. Cruijff, van Basten en Bergkamp bijvoorbeeld. Faas Wilkes ging ze voor bij Xerxes. Faas Wilkes was ook de eerste Nederlandse speler die als prof furore maakte in het buitenland.



Abe lenstra durfde niet en Gerrit keizer bij Arsenal te onbeduidend. Er zijn bejaarde Italianen die Faas heten. Door hun ouders vernoemd naar de weergaloze dribbelaar. Bij Inter Milaan en Torino schrijven ze zijn naam in gouden letters.



Ook in Spanje, en dan vooral Valencia, dragen ze hem nog steeds virtueel op de schouders. Iets dat ooit letterlijk gebeurde na een historische overwinning. Samen met Alfredo di Stefano van Real Madrid en Kubala van Barcelona was hij de ster in zijn periode destijds. Vergelijkbaar met Messi en Ronaldo tegenwoordig. Wilkes was het grote voorbeeld voor Johan Cruijff. Doordat de KNVB tegen profvoetbal was speelde hij tussen 1949 en 1956 geen interlands. Uiteindelijk speelde hij er toch nog 38, waarin hij 35 keer scoorde. Een ongekend gemiddelde.



Dennis Bergkamp was de speler die in 1998 pas het aantal doelpunten overtrof. De Tulp, zoals Faas Wilkes in Italië werd genoemd, gaf het stokje door aan een protegé van Cruijff. Daar waar ie zelf de verlosser stimuleerde en inspireerde. Faas Wilkes zou 82 jaar worden. De eerste wegbereider van het Nederlandse topvoetbal.

Niemand kent de zus van Zinedine Zidane. Ook de Italiaanse international Marco Materazzi niet. De Italiaan wist wel tegen Zidane te vertellen dat ze als prostituée werkte.



Juli 2006, één van de beste voetballers ooit wilde zijn tweede wereldbeker winnen. Een kopstoot stond in de weg. De sierlijke voetballer liet zich provoceren door een zuigende Italiaanse houwdegen.



Het is de smet op een smetteloze carričre van een geweldige voetballer. De WK finale ging verloren voor Frankrijk. Zidane en zijn teamgenoten namen afscheid van zichzelf. Eén van de minste WK-finales ging verloren.



Italië werd wereldkampioen. Een wereldkampioen die niet in het geheugen gegrift staat. De afgang van de koning van Frankrijk was, en is historischer. Zelfs met het hoofd als een stier vooruit, torent ie over het Catenaccio uit. De afgang van Zidane had door Salvadore Dali geschilderd kunnen worden. Zidane, een meesterwerk als voetballer. Kunnen geen horens afbreuk aan doen.

Mei 1985. De dag dat de voetbalwereld de adem inhield. Voor de EC-1 finale live in beeld in miljoenen huiskamers. In Brussel de finale tussen Juventus en Liverpool. twee gerenomeerde clubs. Iedereen verwachtte een voetbalfeest. Het werd het tegenovergestelde. Eén van de grootste voetbaldrama's zou er plaatsvinden.



In mei 1985 was Liverpool de nummer 1 van Europa, en had het in de voorgaande acht seizoenen vier keer de Europacup gewonnen. Het team bereikte in 1985 opnieuw de finale en stond voor de taak om de titel te verdedigen die ze het jaar daarvoor van Roma had gewonnen. Ook deze keer moesten ze het opnemen tegen een Italiaanse club: Juventus was op dat moment de houder van de Europacup II, en het team bestond grotendeels uit voetballers die hadden meegedaan aan het Wereldkampioenschap voetbal in 1982, dat door Italië was gewonnen. Daarnaast maakte de Franse sterspeler Michel Platini, die in 1983 en 1984 was benoemd tot Europees voetballer van het jaar, deel uit van het team.



Het is te veel om alles op te noemen. Het Heizelstadion was verouderd, de brokstukken lagen klaar. De politie bestond uit twee delen en functioneerden daarom niet. Dronken Liverpool-supporters waren in het neutrale vak. En vak juist om de supporters te scheiden. De zwarte markt hield daar geen rekening mee.



Liverpoolers vielen het Juventus-vak aan. Ze vluchtten en zochten een uitweg. Het hek was dicht diegenen die het probeerden te onvluchten werden door de Belgische politie terug het vak ingeslagen.

De Berlijnse muur viel met minder doden. In Brussel was het die avond de hel, of Heils op aarde. 39 doden door een omvallende muur en 400 gewonden.



Live op tv. Voetbal stierf een beetje. De Engelsen werden jaren teruggeworpen.



De Engelse clubs en Football Association besloten zeer kort nadien om alle clubs uit die competitie voor vijf jaar uit te sluiten van de Europese competities, een beslissing die later door de UEFA werd bekrachtigd. Vanwege het feit dat Liverpoolsupporters de oorzaak waren van de ramp werd Liverpool nog een extra jaar uitgesloten van Europees voetbal.

quote:

Op woensdag 15 februari 2017 15:46 schreef Idisrom het volgende:
De dag die je nog helemaal in je geheugen staat gegrift.

En de UEFA durfde het niet aan om de wedstrijd niet door te laten gaan.

Vol ongeloof voor de tv idd.

IJsselmeervogels is een Nederlandse voetbalclub. Het is met zeven landstitels bij de amateurs de succesvolste club in het Nederlandse amateurvoetbal. De rood-witten komen uit Spakenburg, in de Nederlandse provincie Utrecht, aan de boorden van de voormalige Zuiderzee. Op de ranglijst aller tijden, wat betreft het aantal gescoorde punten in wedstrijden op het hoogste amateurniveau in het zaterdagvoetbal, sinds invoering landelijke eerste later Hoofdklasse 1970/71 bezet IJsselmeervogels de eerste plaats Tegenwoordig komt IJsselmeervogels uit in de Derde divisie Zaterdag.



Een rijke historie heeft deze club die in hetzelfde shirt speelt als Ajax. De rode baan op het witte shirt is herkenbaar uit duizenden. Hun plaatsgenoten van VV Spakenburg spelen aanpallend op een even indrukwekkend amateurcomplex. Spakenburg in het blauw. Ze worden in de volksmond dan ook de blauwen genoemd, zoals De Vogels de Rooien heten. Zeven keer werd Ijsselmeervogels algemeen landskampioen, nog vaker districtskampioen.



Hun grootste succes kwam er in 1975. In het seizoen 1974-1975 wisten ze de halve finale te bereiken in de nationale beker. Na Limburgia en SC Amersfoort (buurman in het profvoetbal) te hebben verslagen ging de victorie door tegen FC Groningen in de kwartfinale. Na 2-2 aan het eind van de verlengingen wonnen de Spakenburgers met strafschoppen van de koploper in de Eerste Divisie. In Deventer,in de Adelaarshorst tegen FC Twente volgde de halve finale. Deze destijds Europese topclub bleek een brug te ver voor Jaan de Graaf en zijn ploeggenoten. Met 6-0 werd er verloren. Geen schande, historie was al geschreven. Helemaal toen aan het eind van het jaar Ijsselmeervogels tot sportploeg van het jaar werd gekozen. Dat lukte Feijenoord niet eens in 2002.



Jaan de Graaf, de sterspeler, werd pas in zijn nadagen profvoetballer bij AZ-67. Wegens geloofsovertuiging wilde en mocht hij niet op zaterdag spelen. Toen eind jaren 70 ook op zaterdagavond werd gevoetbald ging hij overstag. Hij bleef wel vissen. En menig doelman nog achter het net.

Het is de favoriete voetballer van Johan Derksen. Bij mij staat ie in de Top-10 allertijden. George Best. 1966, Benfica was een grootmacht in Europa, Manchester United was nog steeds up and coming na de vliegramp. Een andere top-10 speler, die later tijdens het WK de beste speler van het toernooi zou worden was een gearriveerde vedette. Eusebio had al de EC-1 gewonnen in 1961 en 1962.



Op 9 maart 1966 leerde Europa een nieuwe vedette kennen. De Portugezen leden hun eerste Europese thuisnederlaag ooit. Binnen een kwartier stond het 0-3 voor Manchester United. Twee goals en een assist van de net 19jarige George Best Talloze onnavolgbare dribbels volgden. Net zoals ie in de rest van zijn carriere onnavolgbaar bleef.



Het onnavolgbare werd ook zijn ondergang. Hij werd na de wedstrijd in Lissabon de vijfde Beatle genoemd. Hij werd de eerste megaster onder de voetballers. The looks van een moviestar, het charisma van een Beatle. Hij ging zo ook leven. De drank kwam in zijn leven, de starfuckers en de papparazi.



Eerst zou ie nog de EC-1 winnen met Manchester United. Samen met Bobby Charlton en Dennis Law. The Busby babes waren eindelijk terug op het hoogste podium. Daarna viel het verval in. Alcohol werd zijn beste vriend, vriendinnen pakten hem in, louche makelaars deden een duid in het zakje. Hij speelde nog een briljante interland met Noord-ierland in 1976 tegen Nederland. Een land waar ie nooit mee kon schitteren op een groot toernooi. Zijn afscheidsperiode was in Amerika. Waar ie de eer had met Hans Kraaij j.r. te mogen voetballen. Als handtekening zette ie in The Major League nog wel het mooiste doelpunt ooit in the USA.

Ruud Geels, misschien wel de meest ondergewaardeerde voetballer in Nederland ooit. Veel scorende spits, die speelde voor Ajax, Feijenoord, PSV, Anderlecht en Club Brugge. Zijn doelpuntgemiddelde is vergelijkbaar met die van Gerd Müller



Gerd Müller werd de held van de WK-74 finale, terwijl coach Rinus Michels bij een 2-1 achterstand Geels op de bank liet zitten en de onbekende middenvelder Theo de Jong in het veld bracht. Er wordt vaak gesproken over het feit dat René van der Kerkhof in die wedstrijd Rob Rensenbrink verving ipv Piet keizer. De grootste fout van Michels was Ruud Geels op de bank te laten zitten.

In 132 competitiewedstrijden voor de Amsterdammers scoorde Geels 123 maal. Hiermee werd Geels viermaal op rij topscorer van de eredivisie (seizoenen 1974/1975 tot en met 1977/1978). In één van de wedstrijden scoorde hij vijf doelpunten, tegen Feyenoord op 1 november 1975 (6-0).
Van Hanegem zei later dat ie nooit zoiets had meegemaakt. 'Hij zweef boven de lat uit.' Volgens de kromme.



Hij was in totaal 5 keer topscorer van de eredivisie. Speelde met van Gaal en René van der Gijp nog bij Sparta.
in 473 wedstrijden als prof scoorde hij 318 doelpunten. En dat heel vaak met z'n hoofd, want dat was toch wel het handelsmerk van Geels. Het ene doelpunt was nog fraaier dan het andere.

Hij behoorde tot de selectie voor het WK 1974, maar werd in geen enkele wedstrijd opgesteld. Later beschreef hij het verblijf in West-Duitsland als "de ergste weken uit mijn leven", niet zozeer vanwege het niet spelen maar vooral door de dagelijkse pesterijen van het Ajax-duo Wim Suurbier en Ruud Krol.




Tegenwoordig zou ie miljonair worden in het buitenland. Zou ie ook nooit 5 keer topscorer van de eredivisie zijn. Money rules the football-world. Dan is één jaar schitteren in Nederland genoeg voor een overtocht. Varend op het geldschip.

17 augustus 1995 werd een historische voetbaldag. Weinigen zullen onmiddellijk denken aan Marco van Basten. Toch was het San Marco die schitterde zonder te voetballen in San Siro. AC Milan-Juventus voor de Trofeo Silvio Berlusconi. Een onbeduidende wedstrijd. De 65.000 toeschouwers zullen het nooit vergeten.



Volgens Johan Cruijff kon je een goede wedstrijd spelen terwijl je amper aan de bal bent. Van Basten schitterde in een wedstrijd die hij niet meer kon en mocht spelen. Het afscheid was majestueus. In een bruin jasje, alsof ie even boodschappen ging doen was hij de ster van het veld. Hoe de wedstrijd ook zou zijn. Dit zou nooit overtroffen kunnen worden.



Sterker nog, het was één van de emotioneelste voetbal/sport gebeurtenissen ooit. Trainer Capello van AC Milan zat doorgaans stoďcijns op de bank. Gehard als voetballer en veel gewend als coach.
Er kwamen geen vreugdetranen na een mooi doelpunt. Er kwamen tranen van emotie en verdriet. Daar stond Marco op de middenstip. Officëel afstand genomen als één van de grootste voetballers ooit. Zijn verbrijzelde enkel belette hem echter al 4 jaar om te kunnen voetballen.



De tranen van Capello vertegenwoordigden het verdriet van iedere voetballiefhebber. Faas Wilkes werd in Italië "De Tulp" genoemd. De ploeggenoot van Marco van Basten bij AC Milan Ruud Gullit "De Zwarte Tulp." Hier stond een voetballer die nooit helemaal tot bloei is mogen komen. Niemand weet wat ie allemaal nog had kunnen presteren. Een bloem waar bloemlezingen voor te kort schieten. Raak schieten deed Marco vanaf jonge leeftijd. Dit afscheid raakte iedereen recht in het hart. Op zijn jasje ontbrak alleen nog een roos. ' Grazie, Marco Per Sempre.'

Niet één voetballer wordt door zowel Barcelona als Real Madrid supporters gehaat. Bernd Schuster kreeg het voor elkaar. Als wonderkind maakte hij op z'n 18e zijn debuut voor FC Köln. Tijdens hetzelfde seizoen debuteert ie ook nog eens voor Die manschaft. A Star Was Born.



De sierlijke middenvelder met de blonde lokken was op weg een wereldster te worden. Zijn doelpunten waren ongekend, zijn passes magistraal en zijn stijl on-Duits. Vergelijkbaar met zijn grote voorbeeld Günter Netzer. In 1980 werd het Europees kampioenschap gespeeld. Een toernooi waarin Lothar Mattheus, de typische Duitse voetballer en het tegenbeeld van Schuster, zijn debuut zou maken tegen Nederland. Schuster was pas 20, maar werd uiteindelijk gekozen tot beste speler van het toernooi.



Het gevolg was een transfer naar het grote Barcelona. Hij zou even vaak schitteren op het veld als opvallen door zijn recalcitrante gedrag. Geen bestuurslid of trainer waar ie geen ruzie mee kreeg. Ruzie die hij ook kreeg met de Duitse Bondscoach Jupp Derwall. Hij en zijn vrouw, tevens zaakwaarneemster, vonden dat ze onder betaald werden door de Duitse bond en dat de coach veel te defensief speelde. Ladenkoller und heibel in de tent. Resultaat, Bernd Schuster bedankte op zijn 23ste, na 21 interlands, voor die Manschaft. Hij kwam nooit meer op deze beslissing terug.

Na 7 jaar kon het niet uitblijven, Barcelona en Schuster scheiden hun wegen na de zoveelste ruzie. Schuster deed een Cruijffie. Hij tekende voor Real Madrid, de vijand van Barca. Ook hier grote successen en met ruzie uit elkaar. Weer nam ie wraak, hij ging voor Atletico Madrid spelen. De gevallen topclub hielp ie aan Spaanse bekers en twee vice-kampioenschappen. Het ultieme verraad. Een geweldenaar als voetballer werd in Spanje als paria beschouwd.



De voetballer die op grote toernooien zou gaan schitteren wordt voornamelijk herinnerd, als ie nog wordt herinnerd, als opstandig buitenbeentje. Als speler die bij de grootsten ooit had kunnen behoren.



In 1994 speelt ie weer in Duitsland, voor Bayern Leverkusen. Alsof ie op zijn ouwe dag wil laten zien wat ze al die jaren hebben gemist maakt ie 3 keer Dass Tor des Monats. Als apotheose behaalt het genie de plaatsen één, twee en drie bij de verkiezing van het doelpunt van het jaar.

Het was mooi geweest, schlüss voor Schuster.

quote:

Op maandag 20 februari 2017 16:28 schreef Doublepain het volgende:

[..]

Een koemannetje deed ie dus, ging niet verder als trainer?

Jawel. Iets van 8 clubs. Ook weer met succes en ruzies.

Verder ook een Ruud Geelsje en Arie haantje.

quote:

Op maandag 20 februari 2017 16:42 schreef Doublepain het volgende:

[..]

Zo zie je maar dat talent niet alles is, mentaal moet je ook topsport aankunnen..

Hij kon het aan. Zijn carriere was geweldig. Alleen niet in verhouding tot zijn talent.

Ruud Gullit werd in 1987 Europees voetballer van het jaar als speler van PSV. Iets dat tegenwoordig niet meer kan als speler van een club uit een kleiner land. Ik zeg kleiner land en niet kleinere competitie. Nederland was toen immers nog een topvoetballand met een topcompetitie.



Het vreemde is dat PSV het jaar erna pas nog groter werd en het grootste succes uit de clubhistorie zou behalen. Het jaar waarin Ajax een EC-2 finale speelde, Oranje Europees kampioen werd, werd PSV Europa Cup-1 winnaar. Een Europa Cup die bij menigeen niet in het geheugen gegrift zal staan. Maar Nederland juichte. Terecht. Het was echter ondanks de sterren in het team de Europese winnaar van de middelmaat.



Lerby, Arnesen, Kieft, Koeman, Vanenburg, Gerets, Kieft, Nielsen. Toch PSV speelde op safe. Hiddink maakte zijn eerste internationale glorie-periode. Dat zat wel snor. PSV had al eerder een grote prijs binnen gesleept onder grootmeester Kees Rijvers de UEFA-Cup in 1978. Toen ook al een mooi Nederlands voetbaljaar. Zoals de jaren '70 en '80 groots waren voor het kleine kikkerlandje. Destijds waren het twee decennia waarin Nederland mede het Europese voetbal beheerste.



We vonden het jammer dat PSV vanaf de kwartfinale geen wedstrijd meer won. Vier gelijke spelen en zelfs de finale bleef Nul-Nul. Tegenwoordig zouden we er een moord voor doen als Nederlandse voetbalsupporter. Bordeaux werd in de kwartfinale overwonnen. Mede door een doodschop van PSV spits Hans Gilhaus, die de Franse uitblinker Tigana uit de wedstrijd schopte. Ronald Koeman verklaarde in de pers dat het een professionele overtreding was van Gilhaus. Die opmerking kwam hem op een schorsing tegen Real Madrid te staan in de halve Finale.



Real Madrid werd destijds getraind door Leo Beenhakker. Dat elftal van Real werd beschouwd als wonderteam. Met spelers als Michael Laudrup, Hugo Chanzes, Michel en Butruagueno. PSV had in de uitwedstrijd echter de lelijkste voetballer na Berry van Aerle op het middenveld. PSV kwam één keer voor het doel in die wedstrijd. Uitgerekend Edward Linskens, de ietwat onbeholpen verdedigende middenvelder. Nooit heeft iemand geweten waarom juist deze onbeduidende middenvelder in scoringspositie kwam. Hij scoorde dan ook het lelijkste doelpunt ooit op dat niveau. Linkskens wilde de bal in de hoek schieten, de doelman dook de hoek in. Linskens raakte de bal met z'n rechter scheenbeen verkeerd. De doelman keek nog naar links, en zag de bal onder zich het doel in hobbelen.



Over de finale tegen Benfica kunnen we kort zijn. Nul-Nul. Verlenging. Nul-Nul. Net zoals in de halve finale thuis tegen Real Madrid een heldenrol voor van Breukelen. Het was een voorbode van het EK-88. PSV won de grootste clubprijs. Mede dankzij Hans van Breukelen. In de EK-finale tegen Rusland stopte hij de strafschop van Belanov. In de EC-1 finale die van Veloso. Een keertje mag de neus de credits krijgen. Koeman zou nog vaker schitteren in een EC-1 finale. PSV, een club om trots op te zijn. En Linskens ? Die ging afbouwen aan de bar bij NAC in de kantine. Daar droegen ze hem na afloop ook op handen.

quote:

Op woensdag 22 februari 2017 17:48 schreef Doublepain het volgende:
Europees speler van het Jaar en de CL winnen

Ben bang dat zoiets niet meer zal gebeuren in Nederland

Zeker weten van niet. Alleen na een revolutie.

EK-76 in Joegoslavië. Er deden maar 4 landen mee. De voorrondes waren eigenlijk al een toernooi op zich. Oranje nog met Cruijff en van Hanegem. Nederland won met 5-0 tegen België. Een wedstrijd waarin Jean Marie Pfaff debuteerde en een wedstrijd waarin Cruijff één van zijn mooiste doelpunten maakte.



De lob van Cruijff vanaf de achterlijn, in de kruising tegen België is uniek. Het zou op het EK worden overtroffen door een strafschop. Nederland werd door een scheidsrechter genaaid, zoals dat heet, in de halve finale. Cruijff werd neergemaaid door ene Panenka. De melancholieke middenvelder van Tjechos-Slowakije deed iets wat ie nooit deed. Hij maakte een doodschop. Dat het leven van de Tsjechen rekte. De scheids gaf achteraf toe dat ie verkeerd geoordeeld had. Neeskens en van Hanegem konden slecht tegen dit onrecht. Oranje eindigde met 9 man.



De finale van het EK ging tussen West-Duitsland en de Tsjechen. Zoals het de Duitsers betaamde maakten ze in de laatste minuut de onterechte 2-2. Na onterecht van de Joegoslaven gewonnen te hebben in de vorige wedstrijd kwamen ze nu weer terug in de wedstrijd. Een wedstrijd die verloren leek.

Het werd verlengingen, daarna strafschoppen. Uli Hoeness, die later in het gevang belandde wegens corruptie als baas van Bayern München, was een mindere baas. Huizenhoog over ging zijn strafschop. Nu was het bij 4-3 in de stand aan Panenka om de eventueel laatste penaltie te nemen.



De melancholie van de naar de strafschopstip lopende Oost-Blokker droop van zijn hangsnor af.
Nooit is het slenteren en de zucht in de wind mooier geweest. Tergend traag trapte hij de bal. Sepp Maier dook de linkerhoek in. Panenka zocht geen hoek uit. Maier keek verbouwereerd naar het midden. Hij zag de bal met een meesterlijke lob, door het midden op en neer dalen. De penalties der strafschoppen was geboren. De Panenka was geboren. Op het hoogste niveau. Europees kampioen. 40 jaar later begrijpt iedere voetballiefhebber wat een Panenka is. Ik kan er vrede mee hebben. Er zijn slechtere voetballers die Cruijffie hebben getackled.