Geen passie en saai seksleven

Hoi,

Ik wil graag even de mening van wat 'buitenstaanders' op een situatie. Ik heb nu anderhalf jaar een vriend. Wij zijn beide jonge twintigers en dit is voor ons beide onze eerste serieuze relatie. Ik heb daarvoor wel wat seksuele ervaring opgedaan met langdurige scharrels, hij vrij weinig (een paar one night stands).

Omdat wij een paar uur reizen van elkaar af wonen kunnen we elkaar wegens studie en werk alleen in de weekenden zien. We zien elkaar dan wel vaak drie volle dagen. Een deel van onze relatie speelt zich dus (ook) af via o.a. whatsapp.

De eerste maanden van de relatie ben je beide natuurlijk erg verliefd en heb je constant zin in elkaar. We hadden het ook op whatsapp regelmatig over seks en bespraken daarin o.a. ons libido (van beide heel hoog) en wat we allemaal wel en niet lekker vinden, welke fantasieën we hebben, etc. Dit is ook in het echt besproken, maar ik moet eerlijk zeggen dat hij vooral op whatsapp erg veel praatjes had en uiteindelijk maar weinig heeft waargemaakt. Toch was de seks in die tijd best goed, we hadden er allebei veel en vaak zin in en hoewel hij erg snel klaar kwam (en nog steeds) was ik alsnog tevreden met ons seksleven.

Het laatste half jaar merk ik wat veranderingen in onze relatie. Een aantal dingen zijn, denk ik, heel normaal: de eerste verliefdheid is voorbij, je geeft heel veel om elkaar en je bent dol op elkaar, maar het wordt toch allemaal wat 'gewoner'. Dit op alle vlakken van onze relatie, wat ik wel een beetje jammer vindt (want oh wat was die eerste tijd leuk), maar wat zeker logisch en onvermijdelijk is.

Ook op ons seksleven heeft dit invloed, in zo'n mate dat ik er niet meer tevreden over ben. Ik mis de passie, de pure lust en geiligheid. Ik zou willen dat hij mij af en toe zou bespringen en me het gevoel geeft dat hij me wil en zin in me heeft. In plaats daarvan ben ik meestal degene die initiatief neemt en dan ook maar lauw ontvangen word. Om eerlijk te zijn hoeft seks van mij op deze manier ook niet echt meer, ik voel me totaal niet aantrekkelijk en het voelt soms alsof hij alleen maar seks heeft om mij te plezieren.

De dingen waar ik van baal, zijn dus dat hij heel weinig initiatief neemt, en als hij een keer initiatief neemt gebeurt dat door wat te aaien en vervolgens meteen z'n piemel erin te stoppen. Voor (uitgebreid) vingeren neemt hij bijna nooit de tijd en de laatste keer dat ik gebeft ben is ook al meer dan 3 maanden geleden (toen ben ik maar op zijn gezicht gaan zitten omdat hij er toen ook al drie maanden niet uit zichzelf mee was gekomen). Ik word erg snel nat, maar dat betekent natuurlijk niet dat voorspel daarmee onnodig is Hij komt ook nooit zelf met een voorstel om mij een keer te masseren, vast te binden, een nieuw standje uit te proberen of iets anders om mee te experimenteren. Dit moet allemaal vanuit mij komen, en dan vindt hij dat wel leuk maar hij zal er nooit zelf moeite voor doen. Daarnaast merk ik niet aan hem dat hij écht geil van me wordt. Hij heeft wel een stijve en hij komt (snel) klaar, maar er is verder in niks van zijn handelingen of woorden te merken dat hij geil van me wordt. Het is allemaal zo vlakjes en saai.

Ik heb dit al meermaals bij hem proberen aan te kaarten, maar het lijkt alsof ik niet tot hem doordring. Ik word ten eerste afgeschilderd als een aansteller (dat zegt hij niet, maar ik merk wel dat hij dat denkt), het lijkt wel alsof hij seks helemaal niet belangrijk vindt. En dat terwijl hij er in het begin van onze relatie zo anders in stond. Daarnaast denkt hij dat ik vooral ontevreden ben omdat hij zo snel klaarkomt. Dat vind ik soms inderdaad jammer, maar is zeker niet het grootste probleem. Als hij wat meer aandacht zou hebben voor mij en wat enthousiaster zou zijn tijdens de seks, dan zou ik daar best mee kunnen leven. Dat lijkt niet echt binnen te komen bij hem.

Hij zegt zelf ook nog dat dit normaal is in een langdurige relatie, omdat de verliefdheid dan een beetje over is en je niet meer vijf keer per dag seks met elkaar hoeft te hebben. Dat laatste is niet het probleem, want dat hoeft voor mij ook niet meer. Ik kan me alleen niet voorstellen dat de seks in elke relatie echt zo is als je voorbij de eerste verliefdheid bent? Vervolgens belooft hij wel beterschap, maar verandert er helemaal niks. Overigens hebben we als we samen zijn wel bijna elke dag seks, met de frequentie is wat dat betreft niks mis. Het gaat mij meer om de manier wáárop.

Ik ben inmiddels op het punt beland dat ik zelf geen zin meer heb om wéér initiatief te nemen of nieuwe dingen uit te proberen en er dus ook vrij weinig gebeurd. Ik gedraag me nu zelfs zo kinderachtig dat ik hem ook maar niet meer aftrek en ik heb hem ook al even niet gepijpt, gewoon om eens te kijken of dat wél een belletje doet rinkelen, maar het lijkt hem niet op te vallen of niks uit te maken.

Ik merk nu dat ik wat twijfels begin te krijgen over onze relatie. Wil ik zo wel verder gaan? Tegelijkertijd vind ik dat heel kortzichtig van mezelf, want seks is immers niet het belangrijkste in een relatie en op alle andere punten zit onze relatie wel ontzettend goed. Ik vind het zo zonde om zoiets weg te gooien alleen om de seks, maar om eerlijk te zijn wil ik ook niet de rest van mijn leven saaie seks hebben. Er moet echt iets veranderen, maar ik weet niet hoe ik tot hem doordring. Hebben jullie iets soortgelijks meegemaakt? Tips? Of misschien vanaf zijn kant meegemaakt?

Bedankt voor alle reacties! Ik ben het eigenlijk eens met iedereen, en dat is nu ook precies waar ik tegenaan loop. Aan de ene kant denk ik: dit werkt zo niet, we passen op dit gebied niet bij elkaar en ik wil dit niet over een aantal jaar nog steeds hebben. Aan de andere kant is het momenteel nog niet zó slecht dat ik echt bereid ben om al op te geven, juist omdat we het buiten de seks zo ontzettend leuk hebben met elkaar. Maar er zal wel iets moeten veranderen, want dit trek ik niet nog heel lang en dat wil ik ook niet. Fijn om te lezen dat er wel lange relaties bestaan waarin er nog steeds geile seks is, ik was al aan mezelf gaan twijfelen of ik daarin te onrealistische verwachtingen had, maar dat blijkt dus niet zo te zijn gelukkig.

Ik denk ook dat ik de vorige keren dat ik dit heb proberen te bespreken te lief en voorzichtig ben geweest. Bang om hem te kwetsen, wilde niet overkomen alsof alles alleen maar om seks draait en daarnaast gaf hij me ook het gevoel dat ik me aanstelde, omdat hij zelf helemaal niet vond dat de seks slecht of eenzijdig was. Ik ga nogmaals het gesprek met hem aan, maar dit keer wil ik duidelijker en fermer zijn. Ik ga precies benoemen wat ik graag wil, zodat hij er ook niet onderuit kan dat hij dit zogenaamd niet zo ziet, want het zijn harde feiten dat hij mij bijna nooit beft of vingert of zelf eens met een voorstel komt.

Daarnaast denk ik dat hij met de tijd enorm lui geworden is, want hij komt toch wel aan zijn trekken en dat is wel lekker makkelijk zo, als je er geen moeite voor hoeft te doen. Als ik er nu over nadenk word ik er eigenlijk zelfs een beetje boos om, dat ik hem zo lang zijn gang heb laten gaan zonder dat hij ook maar iets voor mij (terug) doet in bed. Niet dat alles altijd perfect in evenwicht moet zijn, maar eenrichtingsverkeer is ook weer het andere uiterste. De verwachtingen die ik heb zijn volgens mij heel normaal in een relatie en niet onhaalbaar; hij moet maar eens wat meer moeite voor me gaan doen. En kan of wil hij dat niet, dan weet ik ook meteen waar ik sta...

quote:

Op woensdag 14 december 2016 11:31 schreef DancingPhoebe het volgende:
Zoenen jullie?

Dat is ook een puntje van ergernis bij mij inderdaad. Een kus op de mond geven we elkaar regelmatig en we knuffelen ook veel. Maar echt zoenen, met tong, gebeurt erg weinig. Ik hou heel veel van zoenen en gebruik het ook graag als een soort voorspel, ik word er ook opgewonden van. Hij houdt helemaal niet van zoenen. Hij heeft er vaak gewoon geen zin in, zegt hij. De enige momenten waarop wij zoenen zijn soms tijdens seks (maar nooit ervoor, terwijl ik dat zelf juist heel fijn vindt om een beetje 'op te warmen') of als hij wat gedronken heeft, dan wil hij ineens wel. Hij heeft me al vaak afgewezen als ik hem probeerde te zoenen, met als excuus dat hij er echt even geen zin in had. Het kan natuurlijk dat iemand niet echt een 'zoener' is, maar ik vind het zelf wel jammer. Inmiddels heb ik me er wel bij neergelegd en het min of meer geaccepteerd dat dit zo is.

Dankje nelisb! Ik weet dat ik hem inderdaad niet zoveel kan veranderen, het is ook nog de vraag of dit uiteindelijk wel goed zal aflopen, maar ik wil er in ieder geval alles aan gedaan hebben om het te proberen.

Wat betreft het zoenen weet ik inderdaad dat ik hem daarin niet kan veranderen, het is gewoon niet zijn ding en ik kan hem niet dwingen het ineens wel leuk te gaan vinden natuurlijk. Hoewel ik het jammer vind, kan ik hier wel mee leven. Ik vind het een heel ander punt dat hij wat seks betreft zo weinig moeite voor mij doet, want dat heeft natuurlijk niks te maken met een voorkeur (behalve een voorkeur voor laksheid, haha).

quote:

Op woensdag 14 december 2016 17:49 schreef meIIyou het volgende:
Ik lees tussen de regels door een beetje of er iets bij hem speelt waar hij mee zit en niet open over is/durft te zijn.

Misschien is hij bang geworden om te falen in bed, misschien heeft hij andere twijfels over de relatie. Of misschien is er wel iets totaal anders aan de hand in zijn leven waardoor hij niet goed in zijn vel zit.

Ik denk dat het heel belangrijk is om hem eens in een gesprek uit te nodigen om open te zijn over wat hem dwars zit. Dat vergt van jou wel wat moeite misschien. Je moet je gesprek goed openen en hem vervolgens alle ruimte bieden om te praten, dat kan best moeilijk zijn omdat jij juist met het 'probleem' in je maag zit momenteel.

Als je tips nodig hebt voor het voeren van zo'n lastig gesprek, ik kan je vanuit mijn achtergrond wel wat gesprekstechnieken uitleggen.

Hier heb ik inderdaad ook aan gedacht, maar ik moet zeggen dat ik niks aan hem merk verder. Hij is nog altijd zijn eigen, vrolijke zelf. Hij is ook juist degene die heel zeker is over onze relatie en dat hij met mij oud wil worden, dat geeft hij regelmatig aan en ik geloof ook dat hij dat meent. Bij eerdere pogingen om over dit onderwerp te praten gaf hij zelf ook aan dat hij het prima vond zoals het nu ging.

Stress op een ander gebied in zijn leven heb ik wel aan gedacht, omdat hij een tijdje last heeft gehad van stress op zijn werk. Maar lang voordat dat begon hadden we deze problemen al en heb ik het eerste gesprek er al met hem over gevoerd. En inmiddels is er van deze stress ook sinds een maandje geen sprake meer.

Misschien is hij inderdaad bang geworden om te falen, omdat ik ook wat meer ervaring heb dan hij. Hij heeft daar nooit iets over gezegd in eerdere gesprekken, maar het zou kunnen. Ik zal er in ieder geval zeker voor open staan, want uiteindelijk is zijn probleem ook mijn probleem en als zoiets de achterliggende oorzaak is, is dat ook voor hemzelf belangrijk om aan te werken.

quote:

Op woensdag 14 december 2016 17:58 schreef Veldmedewerker het volgende:
En hoe gaan jullie verder met elkaar om? Ben jij nog de vrouw van toen en hij de man van toen, of is het joggingbroek op de bank zeg maar? Druk leventje en blij dat je zit.

Tsja, joggingbroek op de bank komt wel eens voor, dat vinden we allebei lekker op een luie zondag. Maar het is niet zo dat we onszelf verslonzen, qua uiterlijk zijn we beide niks veranderd ten opzichte van anderhalf jaar geleden. We zijn beide niet aangekomen en verzorgen ons nog steeds goed. Ik scheer me altijd netjes, douche elke dag en doe wat make-up op. We gaan ook regelmatig avondjes uit samen en doen dan ook allebei ons best om er extra goed uit te zien. Hij zegt ook wel dat hij me mooi vindt, en hoewel ik dat geloof mis ik toch de echte aantrekkingskracht van in het begin. Volgens hem ligt dat eraan dat de spanning verdwijnt als je elkaar langer kent en elkaar al ontzettend vaak naakt hebt gezien. Je raakt eraan gewend. Ik vind hem echter nog steeds om op te vreten dus ik snap niet waarom hij dat andersom niet heeft