R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Denk dat ze eens een goed gesprek met de leidinggevende moet hebben dan. Want als zij andere collega's loopt te beledigen dan mag ze daar wel eens goed op worden aangesproken.
Praat eens met háár.quote:Op dinsdag 13 december 2016 13:06 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
[..]
[..]
Ik ga het sowieso bespreken met mijn leidinggevende. Het is voor mij niet fijn werken zo. Misschien dat hij of iemand anders met haar kan praten of dat ik toch een andere plek toegewezen kan krijgen. Ze snauwt niet alleen mij af maar ook andere collega's en als ik dan hun gezicht zie, weet ik dat zij zich daardoor gekwetst voelen.
Ik weet wel dat het geen kwade onwil is, maar dat zij vooral moeite heeft met het schakelen van aandacht en dat zij zich slecht in andere mensen kan inleven.
The love you take is equal to the love you make.
Ze beledigt geen andere collega's.quote:Op dinsdag 13 december 2016 13:31 schreef DoubleDip het volgende:
Denk dat ze eens een goed gesprek met de leidinggevende moet hebben dan. Want als zij andere collega's loopt te beledigen dan mag ze daar wel eens goed op worden aangesproken.
Het gaat meer zo van:
- "Hey, Suzanne. Kan jij mij helpen met..."
- "IK WIL NIET DAT JE MIJ ZO OVERVALT! IK BEN NU MET DIT BEZIG EN NU BEN IK HELEMAAL DE KLUTS KWIJT!"
Als ze van haar a propos is, reageert ze dus heel fel. Je krijgt dus echt een standje van haar omdat je het hebt gewaagd haar uit haar concentratie te halen. Na een halve minuut reageert ze wel weer normaal. Dan heeft ze zeg maar de schakeling verwerkt, reageert ze rustig en kan ze jou als collega van dienst zijn.
Ze heeft zelf niet in de gaten dat ze heel fel en kwetsend reageert. Dat maakt het ook moeilijker door te zeggen of ze zich wilt inbinden. Het punt is dat je collega's van elkaar bent en dus met elkaar moet samenwerken.
ze doet dus eigenlijk exact hetzelfde wat jijzelf ook aangeeft soms te doen; jouw manier van reageren kan anderen soms irriteren en daarna bied je je excuses aan:
ik denk niet dat dit voor jullie beiden heel anders zal zijn, tenzij ze voor jullie allebei een solo kantoorruimte kunnen vinden waar je niet door anderen gestord wordt of je anderen kunt storen
misschien heeft je chef jullie wel bewust samen gezet omdat hij vreest dat als jullie bij andere collega's zitten, jullie allebei enkel anderen kunnen storen en hij dubbel zoveel te regelen heeft
Natuurlijk kun je vragen om een andere werkplek te krijgen, maar is het ook niet gewoon een kwestie van omgaan met intermenselijk gedrag voor jullie beiden?quote:Goed, ik ben iemand die weleens impulsief iemand anders in de rede kan valle en ik snap dat mensen zoiets irritant kunnen vinden. Ik zeg dan direct achteraf "Oh excuus, ik moet mij er niet mee bemoeien". Vrijwel iedereen reageert dan zo van "Ah ok, het geeft niet hoor". Niet dat zoiets dan voor mij een vrijbrief is om ermee door te gaan en ik probeer erop te letten, maar het lukt niet altijd.
ik denk niet dat dit voor jullie beiden heel anders zal zijn, tenzij ze voor jullie allebei een solo kantoorruimte kunnen vinden waar je niet door anderen gestord wordt of je anderen kunt storen
misschien heeft je chef jullie wel bewust samen gezet omdat hij vreest dat als jullie bij andere collega's zitten, jullie allebei enkel anderen kunnen storen en hij dubbel zoveel te regelen heeft
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Dat is dus niet een collega waar je een kantoorgeintje mee kan uithalen: naar toe sluipen met een toeter en dan keihard HONK!quote:
[..]
Ze beledigt geen andere collega's.
Het gaat meer zo van:
- "Hey, Suzanne. Kan jij mij helpen met..."
- "IK WIL NIET DAT JE MIJ ZO OVERVALT! IK BEN NU MET DIT BEZIG EN NU BEN IK HELEMAAL DE KLUTS KWIJT!"
Maar serieus echt droevige boel. Kun je niet vantevoren een aantal standaard zinnen bedenken (ik snap dat het op dat moment moeilijk is) als in "Ik kon niet zien dat je bezig was" en dan een lampje voorstellen: rood voor bezet, oranje voor bijna klaar voor menselijke interactie en groen voor Kom maar binnen! ? Je moet toch iets afspreken want anders is het onmogelijk rekening met elkaar te houden lijkt me. Aanpassen moet wel bij beiden gebeuren op een manier die gelijkwaardig wordt bevonden door beide partijen.
Is helemaal geen gek idee, een of ander systeem waarmee ze aan kan geven 'nu liever niet storen'.quote:
[..]
Dat is dus niet een collega waar je een kantoorgeintje mee kan uithalen: naar toe sluipen met een toeter en dan keihard HONK!
Maar serieus echt droevige boel. Kun je niet vantevoren een aantal standaard zinnen bedenken (ik snap dat het op dat moment moeilijk is) als in "Ik kon niet zien dat je bezig was" en dan een lampje voorstellen: rood voor bezet, oranje voor bijna klaar voor menselijke interactie en groen voor Kom maar binnen! ? Je moet toch iets afspreken want anders is het onmogelijk rekening met elkaar te houden lijkt me. Aanpassen moet wel bij beiden gebeuren op een manier die gelijkwaardig wordt bevonden door beide partijen.
Ik herinner me uit een timemanagementcursus iets met een rood, geel en groen blokje, soort stoplichtidee.
The love you take is equal to the love you make.
Beetje (ver)oordelende diagnotiserende reacties die niet van toepassing zijn op dit topic.quote:
Daarom verwijderd.
Lambo of Rekt
Eh nee. Daar zal ze op zijn zachtst gezegd niet de humor van kunnen inzienquote:
[..]
Dat is dus niet een collega waar je een kantoorgeintje mee kan uithalen: naar toe sluipen met een toeter en dan keihard HONK!
Ik denk toch eerst maar een gesprekje met mij leidinggevende. Ik weet ook niet goed hoe ik met haar moet omgaan. Ik kan wel merken dat ze haar best doet. Op veel momenten is het contact ook wel gelijkwaardig en kan ze zich opstellen als een leuke sociale collega. Maar soms het heel erg eendimensionaal als je snapt wat ik bedoel. Ze heeft het tegenover andere vrouwelijke collega's op dezelfde werkplek heel vaak over haar problemen met haar vriend en dan begint ze ook weleens te huilen. Dan voel ik zoiets van "ik kan maar beter even weggaan". Maar ik moet ook gewoon mijn werk doen. Dus ik hoor al die perikelen aan. Dan vind ik het ook wel zielig dat ze met die problemen zit, maar daar kan ik mij verder niet over uitlaten, want dan zal ze denk ik zeggen dat het mij allemaal niks aangaat.
quote:
[..]
Misschien was ze ongesteld, dan zijn vrouwen wat prikkelbaarder. Valt niets aan te doen. Probeer jezelf rustig te houden. Als het echt niet lukt, vraag aan je baas of je niet van bureau met een andere collega kan wisselen.
Ja hoor, al het irrationele gedrag komt door 'vrouw zijn'.
Ervaren andere collega's het ook als probleem?
Ik kan me voorstellen dat het erg vervelend is als zij het elke keer op zon manier brengt. Maar ik kan me ook voorstellen dat zij het misschien niet op een andere manier kan verwerken.
Zoals hier als geopperd is; een stoplichtsysteem. Misschien is het een idee om haar over minder dringende zaken te mailen zodat zij zelf kan beslissen wanneer zij daar tijd voor heeft?
Bij mij op de werkvloer is het vaak razend druk en communiceren wij ook op een korte en soms botte manier met elkaar. Bijv. door een hand op te steken die aangeeft: nu niet of door te zeggen NEE.
Ik denk dat je ook zal moeten leren om niet alles persoonlijk op te vatten. Het klinkt namelijk niet alsof ze het vervelend tegen jou bedoelt.
Ik kan me voorstellen dat het erg vervelend is als zij het elke keer op zon manier brengt. Maar ik kan me ook voorstellen dat zij het misschien niet op een andere manier kan verwerken.
Zoals hier als geopperd is; een stoplichtsysteem. Misschien is het een idee om haar over minder dringende zaken te mailen zodat zij zelf kan beslissen wanneer zij daar tijd voor heeft?
Bij mij op de werkvloer is het vaak razend druk en communiceren wij ook op een korte en soms botte manier met elkaar. Bijv. door een hand op te steken die aangeeft: nu niet of door te zeggen NEE.
Ik denk dat je ook zal moeten leren om niet alles persoonlijk op te vatten. Het klinkt namelijk niet alsof ze het vervelend tegen jou bedoelt.
Nja, het is wel re-intergratie. In het echte leven loop je ook niet met een lampje op je hoofd.quote:
[..]
Is helemaal geen gek idee, een of ander systeem waarmee ze aan kan geven 'nu liever niet storen'.
Ik herinner me uit een timemanagementcursus iets met een rood, geel en groen blokje, soort stoplichtidee.
Vind het een beetje dubbel. Iedereen daar mag zich lekker aan gaan passen, en zij kan iedereen afsnauwen.
Alle autisten een lampje, ADDers een eigen rooster en met een depressie gewoon een bed op kantoor zetten met een laptop en telefoon ernaast. 
[ Bericht 7% gewijzigd door #ANONIEM op 13-12-2016 21:57:06 ]
[ Bericht 7% gewijzigd door #ANONIEM op 13-12-2016 21:57:06 ]
Nee, zij en TS zitten daar niet vanuit re-integratie.quote:Op dinsdag 13 december 2016 21:54 schreef Myrr het volgende:
[..]
Nja, het is wel re-intergratie. In het echte leven loop je ook niet met een lampje op je hoofd.
Vind het een beetje dubbel. Iedereen daar mag zich lekker aan gaan passen, en zij kan iedereen afsnauwen.
The love you take is equal to the love you make.
Ah, beter lezen Myrr. Maatgoed, het is natuurlijk wel een beetje van de zotte als iemand met een lampje moet gaan werken. Mensen zitten voor minder problematiek in de Wajong.quote:
[..]
Nee, zij en TS zitten daar niet vanuit re-integratie.
Ik haalde het aan vanuit een cursus time management. Die was voor normale mensen. Zo gek is het niet om aan te geven dat je even een tijdje liever niet gestoord wilt worden.quote:
[..]
Ah, beter lezen Myrr. Maatgoed, het is natuurlijk wel een beetje van de zotte als iemand met een lampje moet gaan werken. Mensen zitten voor minder problematiek in de Wajong.
The love you take is equal to the love you make.
Het is zeker niet raar als mensen even niet gestoord willen worden, maar het is wel een beetje vreemd als al je collega's op eieren moeten lopen wanneer jouw lampje op rood staat. Leidinggevende moet een oplossing gaan zoeken.quote:
[..]
Ik haalde het aan vanuit een cursus time management. Die was voor normale mensen. Zo gek is het niet om aan te geven dat je even een tijdje liever niet gestoord wilt worden.
Snap heus wel dat autisme heel vervelend is, maar kijk dan of je ergens kunt gaan werken wat meer geschikt is voor je situatie.
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 13-12-2016 22:17:28 ]
Hoezo moeten ze dan op eieren lopen? Ze moeten je even niet aanschieten om iets te vragen of overleggen.quote:
[..]
Het is zeker niet raar als mensen even niet gestoord willen worden, maar het is wel een beetje vreemd als al je collega's op eieren moeten lopen wanneer jouw lampje op rood staat. Leidinggevende moet een oplossing gaan zoeken.
The love you take is equal to the love you make.
Ik heb zelf ook dat wanneer ik teveel informatie en prikkels krijg ik de kluts kwijt raak, vermoeid raak of juist onrustig en geirriteerd. Ik denk dat iedereen dat wel in een bepaalde mate heeft. Tja, de omstandigheden op een kantoor zijn niet altijd ideaal, maar dat is nou eenmaal zo.
Of je nou autisme hebt of ADHD of helemaal geen label: je moet leren dit soort dingen te kunnen incasseren. Als ik in de winkel sta, kan ik mij gruwelijk irriteren aan een jankend kind, maar ik heb mij maar in te houden, want een kind hoeft niet afgesnauwd te worden door een volwassene, het is niet aan mij om me ermee te bemoeien en kinderen janken nou eenmaal.
Ik heb bij mijn collega een beetje het idee dat ze vroeger niet voor zichzelf durfde op te komen en nu dus wel, maar dat ze doorslaat naar de andere kant. Ze kan niet aanvoelen bij wie of wat je je moet inhouden en wanneer je er wel wat van kan zeggen.
Of je nou autisme hebt of ADHD of helemaal geen label: je moet leren dit soort dingen te kunnen incasseren. Als ik in de winkel sta, kan ik mij gruwelijk irriteren aan een jankend kind, maar ik heb mij maar in te houden, want een kind hoeft niet afgesnauwd te worden door een volwassene, het is niet aan mij om me ermee te bemoeien en kinderen janken nou eenmaal.
Ik heb bij mijn collega een beetje het idee dat ze vroeger niet voor zichzelf durfde op te komen en nu dus wel, maar dat ze doorslaat naar de andere kant. Ze kan niet aanvoelen bij wie of wat je je moet inhouden en wanneer je er wel wat van kan zeggen.
En dit soort mensen (want daar komen er kennelijk steeds meer van) moeten later ons pensioen gaan betalen.quote:Op dinsdag 13 december 2016 11:28 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Op mijn werk is een autistisch meisje en ik botst nogal met haar. Ik zit tegenover haar aan een tafel met allemaal computers
Ik heb zelf ADHD. Dat is op het werk meestal niet echt een probleem. Ik krijg de ruimte om in mijn eigen werktempo te werken en als ik mij niet kan concentreren op mijn werk, zijn er altijd nog wel andere klusjes waarmee ik mij nuttig kan maken. Ze zijn tevreden over mij.
De eerste aanvaring met haar kreeg ik toen ik nog niet wist dat ze autistisch was. Ik kan soms nogal hard praten zonder dat ik het door heb. Daar sprak ze mij op aan en ze was zichtbaar geïrriteerd. Ik bood mijn excuses aan en zei dat ik erop zal letten om haar niet van haar werk af te leiden. Ik merkte ook dat ze door anderen afgeleid werd die in haar beleving te druk waren, dus het lag niet alleen aan mij dus. Later moest ze wat privédingen per telefoon afhandelen en op den duur zat ze heel boos naar die persoon aan de andere kant te schreeuwen. Ik voelde mij heel erg kwaad worden, zo van "Godverdomme! Je zit iedereen te commanderen dat ze rustig moeten zijn en vervolgens ga je zelf een hoop heisa maken."
Ik werd hier ontzettend kwaad om. Ik liep eerst naar buiten om af te koelen, want ik merkte aan mezelf dat mijn woede buitenproportioneel opliep en als je in die toestand reageert, gaat het alleen maar fout. Er zat een collega buiten te roken, heb ik ff mee staan ouwehoeren en ik voelde mij toch wat rustiger worden.
Ik besloot haar er op beschaafde toon aan te spreken dat ik het wel raar vond dat zij zegt dat iedereen rustig moet zijn terwijl ze zelf boos door de telefoon loopt te schreeuwen. Maar blijkbaar waren mijn irritaties nog niet weg, want ik zag dat haar gezicht helemaal vertrok en bang van mij werd. Dat was niet mijn bedoeling. Ik zei achteraf ook dat het absoluut mijn bedoeling niet is om haar te intimideren, dus als zij toch geïntimideerd voelde, mocht ze dat gewoon zeggen. Ze zei dat er niks aan de hand was. "Dus het is weer goed tussen ons?" vroeg ik. Ja, het was goed.
De volgende dag kreeg ik van mijn leidinggevende te horen dat ik haar bedreigd zou hebben en hij wilde weten hoe dat nou zat. Ik schrok nogal van zo'n beschuldiging. Ik heb de situatie uitgelegd en toen kreeg ik van hem te horen dat ze een lichte vorm van autisme heeft en dat het geen kwade opzet van haar is. Na deze uitleg ging ik haar gedrag wat beter begrijpen.
Het is nu een paar maanden verder. Ik probeer veel geduld met haar te hebben en voor mijn gevoel loop ik op eieren, maar ik merk andersom weer dat ze moeite met mij heeft. Pas geleden weer iets. Een collega vroeg aan haar waar bepaalde documenten waren. Ik haakte daarop in, want ik had die documenten pas gebruikt; ik wist dat ze in een postvak lagen die normaal gesproken voor iets anders gebruikt wordt. Daarom had ik er ook een hele poos naar lopen zoeken en ik wilde die collega dat besparen. Krijg ik mij achteraf toch een uitbrander van het autistische meisje. "Ze vroeg het aan mij en niet aan jou!"
Ik weet niet goed hiermee om te gaan, behalve om mij maar elke keer in te houden, waardoor de irritaties steeds groter worden. Goed, ik ben iemand die weleens impulsief iemand anders in de rede kan valle en ik snap dat mensen zoiets irritant kunnen vinden. Ik zeg dan direct achteraf "Oh excuus, ik moet mij er niet mee bemoeien". Vrijwel iedereen reageert dan zo van "Ah ok, het geeft niet hoor". Niet dat zoiets dan voor mij een vrijbrief is om ermee door te gaan en ik probeer erop te letten, maar het lukt niet altijd. Zij heeft er dus heel veel moeite mee. En ik irriteer me andersom aan haar dat ze mensen bits afsnauwt als ze uit haar structuur is gehaald. Die mensen doen dat niet expres; ze komt heel dominant over als ze mensen zo afsnauwt. Als je wat aan haar wilt vragen, moet je eerst haar naam zeggen, want anders weet ze niet goed of het nou aan haar gericht is of aan iemand anders en dat raakt ze van haar a propos. Dat soort dingen.
Dus wat moet ik hiermee?
Was ik maar een babyboomer
"The only sight worse than a sad dwarf is a very sad dwarf"
"Met dubbel s welteverstaan"
"Met dubbel s welteverstaan"
@Pabst ja, je weet het niet, hè. Het lijkt mij wel zinvol dat jullie allebei wat ervaring opdoen met feedback geven.
The love you take is equal to the love you make.
Nou, ik kan me zomaar voorstellen dat als iemand al een paar keer tegen je gesnauwd heeft, je ondanks een of ander lampje je enkel in haar aanwezigheid al anders gaat doen en het is niet de bedoeling dat een hele omgeving zich maar aanpast aan 1 persoon omdat zij het niet kan handelen.quote:
[..]
Hoezo moeten ze dan op eieren lopen? Ze moeten je even niet aanschieten om iets te vragen of overleggen.
Zelf kan ik veel prikkels ook lastig hebben (add/adhd), maar dat is mijn probleem en niet die van mijn omgeving, dus pas ik mij aan en niet mijn omgeving.
Wie weet kan ze zich ook wel aanpassen aan de omgeving als ze daar de kans toe krijgt.quote:
[..]
Nou, ik kan me zomaar voorstellen dat als iemand al een paar keer tegen je gesnauwd heeft, je ondanks een of ander lampje je enkel in haar aanwezigheid al anders gaat doen en het is niet de bedoeling dat een hele omgeving zich maar aanpast aan 1 persoon omdat zij het niet kan handelen.
Zelf kan ik veel prikkels ook lastig hebben (add/adhd), maar dat is mijn probleem en niet die van mijn omgeving, dus pas ik mij aan en niet mijn omgeving.
The love you take is equal to the love you make.
Ze werkt er al een paar maanden...quote:
[..]
Wie weet kan ze zich ook wel aanpassen aan de omgeving als ze daar de kans toe krijgt.
|
|
