GC General Chat
Hier kun je praten over van alles en nog wat. Eigenlijk alles wat niet in een van de andere rubrieken thuishoort.
tjacka wordt al zo volwassenquote:Op dinsdag 29 november 2016 02:41 schreef Tjacka het volgende:
[..]
Geen act opzetten om gek te doen en grapjes te maken. Als ik een keer een chick date niet een goede foto laten zien maar gewoon een normale. Heftig gedrag allemaal
Alles dankzij God en alles op eigen kracht
Doe sowieso niet meer aan vrienden.quote:Op dinsdag 29 november 2016 02:42 schreef Tjacka het volgende:
Ik kan met iedereen vrienden worden als ik mijn best doe. Maar ik heb er eigenlijk vrijwel nooit zin in.
Alles dankzij God en alles op eigen kracht
Grappen maken doe ik nog wel in sociale situaties, maar dat is ook gewoon een kant van me die dan tot uiting komt. Anders vind ik dat maar erg saaiquote:
[..]
Geen act opzetten om gek te doen en grapjes te maken. Als ik een keer een chick date niet een goede foto laten zien maar gewoon een normale. Heftig gedrag allemaal
Oh.
Ik zeker niet met iedereen, aan veel te veel mensen erger ik me echt dood.quote:
Ik kan met iedereen vrienden worden als ik mijn best doe. Maar ik heb er eigenlijk vrijwel nooit zin in.
En ben heel laks met het onderhouden van contacten.
Oh.
Hoort toch bij volwassen worden.quote:
niet zoveel waarde meer aan jan en alleman hechten
Alles dankzij God en alles op eigen kracht
Omdat ze dement zijn?quote:
Waarom denk je dat die bejaarden geen fuck geven.
Oh.
Genoeg volwassenen die zich juist nog druk maken om hun status en iedereen om zich heenquote:
[..]
Hoort toch bij volwassen worden.
niet zoveel waarde meer aan jan en alleman hechten
Ligt gewoon aan de persoon die je bent
Oh.
Niet iedere volwassene is dan ook volwassen.quote:
Genoeg volwassenen die zich juist nog druk maken om hun status en iedereen om zich heen
Alles dankzij God en alles op eigen kracht
Ik ook.quote:
[..]
Ik zeker niet met iedereen, aan veel te veel mensen erger ik me echt dood.
En ben heel laks met het onderhouden van contacten.
Ik kan daarentegen maar moeilijk nee zeggen dus meld ik mij maar gewoon op een afspraak ziek.
Groot fan van User Wotte
quote:
[..]
Maar wel vaak seniel
Net als Sjakie Swart
Dat ging helemaal nergens meer over
“And forget not that the earth delights to feel your bare feet and the winds long to play with your hair.”
Wat het begrip "volwassen" dan ook maar vaag maakt.quote:
[..]
Niet iedere volwassene is dan ook volwassen.
Deed ik vroeger wel maar nu zeg ik gewoon dat ik geen zin heb.quote:
[..]
Ik ook.
Ik kan daarentegen maar moeilijk nee zeggen dus meld ik mij maar gewoon op een afspraak ziek.
Oh.
Sjaak is Jiskefet.quote:
[..]
Oh.
is ook zo'n gedoe als je geen natuurlijke interesse in andere hebtquote:
Ik kan met iedereen vrienden worden als ik mijn best doe. Maar ik heb er eigenlijk vrijwel nooit zin in.
Joh alles in het leven is een non-probleem (vooral religie hihaho)quote:Op dinsdag 29 november 2016 02:47 schreef Insomnia_ het volgende:
Ik vind het alemaal nogal veel non-problemen.
Maar we moeten toch ergens over ouwehoeren
Oh.
Nouja voor veel van die problemen lijkt gewoon zo makkelijke oplossing.quote:
[..]
Joh alles in het leven is een non-probleem (vooral religie hihaho)
Maar we moeten toch ergens over ouwehoeren
Het lijkt me toch behoorlijk kut om zoveel te interesseren in zoveel mensen
Alles dankzij God en alles op eigen kracht
Mwa weet ik niet hoor. Ik heb het gevoel dat iedereen en ook volwassenen elkaar enorm serieus neemtquote:
[..]
Hoort toch bij volwassen worden.
niet zoveel waarde meer aan jan en alleman hechten
Groot fan van User Wotte
Geen probleemquote:
[..]
Ik heb Sjaak anders nog nooit warrige columns zien schrijven.
Wat is een probleem
Imca Marina
Vandaag bij Pr. Obleem langsgeweest
Kale Harrie vond het ook grappig.
Alles dankzij God en alles op eigen kracht
Muah als het je echt interesseert vind iemand dat zeker wel fijn.quote:
[..]
Nouja voor veel van die problemen lijkt gewoon zo makkelijke oplossing.
Het lijkt me toch behoorlijk kut om zoveel te interesseren in zoveel mensen
Ik heb dat zelf ook niet zo, maar best in een bepaalde mate. Als het mensen zijn die iets kunnen toevoegen aan mijn leven
Oh.
En nu moet ik nog een dorp opnoemen waar nog nooit iemand van heeft gehoord.
Langenboom.
Langenboom.
Alles dankzij God en alles op eigen kracht
Dat heb ik wel oprecht. Als mijn beste vriend een verhaal verteld over zijn zieke oma oid haak ik gewoon af.quote:
[..]
is ook zo'n gedoe als je geen natuurlijke interesse in andere hebt
Groot fan van User Wotte
Zou iemand in Zaltbommel zijn stukjes lezen?quote:
En nu moet ik nog een dorp opnoemen waar nog nooit iemand van heeft gehoord.
Langenboom.
Oh.
Uit meelij wellichtquote:
[..]
Zou iemand in Zaltbommel zijn stukjes lezen?
Alles dankzij God en alles op eigen kracht
Ja maar het dan ook nog echt goed vinden van jezelfquote:
[..]
Geen probleem
Wat is een probleem
Imca Marina
Vandaag bij Pr. Obleem langsgeweest
Kale Harrie vond het ook grappig.
Oh.
De genialiteitquote:
[..]
Ja maar het dan ook nog echt goed vinden van jezelf
Is niet
Aan velen besteed
Kim Holland
De onwetenden
De niet intellectuelen
Karel Appel
Alles dankzij God en alles op eigen kracht
bij vrienden heb ik dat nietquote:
[..]
Dat heb ik wel oprecht. Als mijn beste vriend een verhaal verteld over zijn zieke oma oid haak ik gewoon af.
Maar van die vage kennissen of gewoon vreemden die dan met je gaan praten in OV ofzo. Pff
Ik ga stuk hier.quote:
[..]
De genialiteit
Is niet
Aan velen besteed
Kim Holland
De onwetenden
De niet intellectuelen
Karel Appel
Oh.
Karel Appel, (Amsterdam, 25 april 1921 – Zürich, 3 mei 2006), was een Nederlands schilder en beeldhouwer in de moderne kunst uit de tweede helft van de twintigste eeuw, die tot de expressionisten kan worden gerekend. Hij brak door met zijn lidmaatschap van de Cobra-groep.
Van jongs af aan wist Appel dat hij kunstschilder wilde worden, maar zijn ouders zagen hem liever in de kapperszaak. Hij moest enkele jaren bij zijn vader werken. In 1942 ging hij toch schilderkunst studeren aan de Rijksacademie in Amsterdam. Uit onvrede over deze beroepskeuze zetten zijn ouders hem op straat.
Appel volgde deze opleiding tot in 1944. Op de academie leerde hij over kunstgeschiedenis, waarover hij van huis uit weinig had meegekregen. Hij bekwaamde zich in de traditionele teken- en schilderkunst. Om zijn studie mogelijk te maken ontving Appel een beurs van het Departement van Volksvoorlichting en Kunsten. Voor het verkrijgen van die beurs had Appel volgens Adriaan Venema regelmatig contact met de nationaalsocialist Ed Gerdes, hoofd van de afdeling Bouwkunst, Beeldende Kunsten en Kunstnijverheid van de Academie, aan wie hij vaak een extra ondersteuning vroeg, die hij niet altijd kreeg.
Achteraf is Appel verweten dat hij ging studeren tijdens de Duitse bezetting, terwijl de Duitsers in eigen land een zeer repressief beleid voerden tegen de zogenoemde Entartete Kunst en binnen Nederland vooral tegen kunstenaars van Joodse afkomst. Appel zelf verklaarde dat hij nooit met de Duitsers had meegewerkt, wel graag een beurs wilde, maar verder alleen op de academie had gezeten om goed te leren schilderen. Appel voelde zich dan ook niet verbonden met de Duitsers. Kunst was een kwestie van het hart en politieke voorkeuren interesseerden hem weinig. Andere kunstenaars waren tijdens de oorlog principiëler en weigerden bijvoorbeeld om lid te worden van de Kultuurkamer, waardoor ze het zonder inkomsten moesten doen.
In de periode aan de academie ontmoette Appel Corneille. Iets later maakte hij kennis met Constant. Er ontstond een intense vriendschap tussen hen die vele jaren zou standhouden. Met Constant maakte Appel na de oorlog reizen naar Luik en Parijs. De twee exposeerden samen.
Aan het begin van de hongerwinter ontvluchtte Appel zijn huis - hij woonde inmiddels niet meer bij zijn ouders - uit angst om door de Duitse bezetters te worden opgepakt vanwege zijn weigering in Duitsland te werken. Tijdens de winter zwierf hij door Nederland, in de richting van zijn broer die bij Hengelo woonde. Schilderen lukte in die periode nauwelijks, hoewel hij wel enkele portretten tekende van hongerende mensen.
Na de oorlog kwam Appel verzwakt terug in Amsterdam, waar hij een korte relatie had met Truusje, die echter al spoedig overleed aan tuberculose. Er waren toen weinigen die iets in Appel zagen. Uitzonderingen waren de kunstcriticus H. Klinkenberg, die een positief artikel over Appel schreef, en de rijke Luikse verzamelaar Ernest van Zuylen, die jaarlijks kunst van Appel aankocht.
1946–1956 Cobra
In 1946 had Appel zijn eerste solo-expositie in Het Beerenhuis in Groningen. Wat later nam hij deel aan de expositie Jonge Schilders in het Stedelijk Museum in Amsterdam. Hij liet zich in deze periode vooral beïnvloeden door de kunst van Picasso, Matisse en Jean Dubuffet. Vooral de laatste maakte rauwe werken met andere materialen dan alleen verf.
Appel begon in 1947 met beeldhouwen, nadat hij beeldhouwer Carel Kneulman daarover had geraadpleegd. Tijdgenoten van Appel noemden diens producten echter geen beeldhouwwerken. Appel verzamelde allerlei afval, sloopte zelfs de houten luiken van zijn ramen en de haak van de hijsbalk van zijn zolderkamer. Van dat hout, een bezemsteel en een stofzuigerslang maakte hij het werk Drift op Zolder. Met rode en zwarte verf bracht hij de vorm van een hoofd en ogen aan. In deze periode leefde Appel samen met Tony Sluyter.
Over dit werk zou Lucebert in zijn bundel uit 1974 schrijven:
tussen ladingen zakspiegeltjes zeepbellen
bakpoeder
kurken schuimspanen parapluus krijt messen
speelgoedautoos tuinsproeiers pijpewissers
newtonringen
akademische busten geprepareerde darmen
limonaderietjes
ontlok je aan het leven al de elkaar omarmende
en de elkaar verscheurende kleuren
Op 16 juli 1948 richtten de kunstenaars Karel Appel, Corneille en Constant samen met Anton Rooskens, Theo Wolvecamp, die zich Theo Wolvé noemt, en Jan Nieuwenhuys, de broer van Constant, de Experimentele Groep in Holland op. Ook Tjeerd Hansma was bij de oprichting, maar deze vrijbuiter en vechtersbaas verliet de groep. De Belgische schrijver Hugo Claus sloot later aan.
De eerste publicatie van de groep bevatte een sterk links georiënteerd manifest van Constant. Appel voelde zich hier niet bij horen, het ging hem om de kunst alleen; "l'art pour l'art". Toen Appel een serie schilderijen maakte genaamd Kampong bloed, naar aanleiding van de politionele acties van Nederland in Indonesië, ging het hem eerder om de menselijke verontwaardiging over het leed van de individuele mens dan om het uitdragen van een marxistisch standpunt.
Vragende kinderen
in een 3-dimensionale versie
1949
Tate Modern, Londen
In november 1948 bezochten enkele leden van de Experimentele Groep een internationale conferentie over avant-garde kunst in Parijs, die was georganiseerd door Franse en Belgische surrealistische collega's. Constant las er een vertaling van zijn manifest voor, dat echter niet aansloeg bij het publiek.
Onder anderen de Belg Christian Dotremont vond de benadering van de Fransen te sektarisch. Enkele Deense, Nederlandse en Belgische kunstenaars trokken zich daarop terug uit het congres en richtten de groep Cobra op. Cobra is een afkorting van Copenhagen, Brussel, Amsterdam. Intussen werd het werk van de Experimentele Groep in Nederland slecht ontvangen.
Een christelijk maandblad, Op den uitkijk, schreef dat ze maar beter met hun werken de Kalverstraat konden gaan plaveien, of het werk in het IJ konden gooien, dan het onder de ogen te brengen van het goedburgerlijke Nederlandse volk. Niettemin exposeerde De Bijenkorf het werk van Appel, Corneille en Constant, waar het onder anderen de architect Aldo van Eyck onder ogen kwam. De directeur van het Stedelijk Museum, Willem Sandberg, had echter "geen ruimte" om kunst van de Experimentele Groep te exposeren. In Denemarken werd het werk van Cobra door de pers welwillend ontvangen. Toen Appel naar Kopenhagen reisde, genoot hij daar van de gemoedelijke sfeer.
Tot verbazing van de leden kreeg Cobra in 1949 toch een expositie in het Stedelijk Museum in Amsterdam. De tentoonstelling werd een schandaal. Teleurgesteld daarover vestigde Appel zich in 1950 in Parijs. Later vertelde hij dat het voortdurende gescheld hem uit Nederland had verjaagd. Dezelfde expositie als in het Stedelijk Museum was vervolgens te zien in Parijs en werd daar veel beter ontvangen dan in Amsterdam.
In Parijs introduceerde Hugo Claus Appel bij Michel Tapié, die daarop verschillende tentoonstellingen van het werk van Appel organiseerde. Zo kreeg Appel in 1953 een solo-expositie in het Paleis van de Schone Kunsten in Brussel. In 1954 ontving hij de UNESCO-prijs in de biënnale van Venetië.
Nog steeds werd Appel niet geaccepteerd in Nederland. Hij kreeg weliswaar een opdracht van de gemeente Amsterdam om een wandschildering te maken voor de kantine van het stadhuis, het huidige hotel Sofitel Amsterdam The Grand, maar dit leidde tot een rel. Na protest van de ambtenaren werd het werk met als titel Vragende kinderen, destijds de twistappel genoemd, tien jaar lang onder behang bedekt. De ambtenaren vonden de schildering barbaars, wreed en gewelddadig.
Eind 1950 maakten Appel en Hugo Claus samen een set geïllustreerde gedichten, De blijde en onvoorziene week, die mensen op voorinschrijving konden ontvangen. Er bleken slechts drie inschrijvers te zijn. Het boekje verscheen in 200 exemplaren, gekopieerd, en eigenhandig ingekleurd. Claus schrijft hierover in 1968: "Het was onze ‘policy’ om zo'n boekje op één namiddag te maken. Met een minieme aanmoediging hadden we er toen vijftig per jaar gemaakt." Maar die aanmoediging bleef gezien het aantal intekenaars uit. Momenteel is zo'n boekje een van de 100 hoogtepunten van de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag.
Na het uiteenvallen van Cobra begon Karel Appel met steeds dikkere verf, impasto te schilderen. Zijn werk werd steeds wilder en ogenschijnlijk minder beheerst.
De internationale doorbraak van Appel begon rond 1953, toen zijn werk te zien was op de Biënnale van São Paulo. In 1954 kwamen er solotentoonstellingen van Appel in Parijs en New York. Hij maakte talloze muurschilderingen voor openbare gebouwen. In 1955 maakte hij een 80 meter lange muurschildering voor de Nationale Energie Manifestatie 1955.
Van jongs af aan wist Appel dat hij kunstschilder wilde worden, maar zijn ouders zagen hem liever in de kapperszaak. Hij moest enkele jaren bij zijn vader werken. In 1942 ging hij toch schilderkunst studeren aan de Rijksacademie in Amsterdam. Uit onvrede over deze beroepskeuze zetten zijn ouders hem op straat.
Appel volgde deze opleiding tot in 1944. Op de academie leerde hij over kunstgeschiedenis, waarover hij van huis uit weinig had meegekregen. Hij bekwaamde zich in de traditionele teken- en schilderkunst. Om zijn studie mogelijk te maken ontving Appel een beurs van het Departement van Volksvoorlichting en Kunsten. Voor het verkrijgen van die beurs had Appel volgens Adriaan Venema regelmatig contact met de nationaalsocialist Ed Gerdes, hoofd van de afdeling Bouwkunst, Beeldende Kunsten en Kunstnijverheid van de Academie, aan wie hij vaak een extra ondersteuning vroeg, die hij niet altijd kreeg.
Achteraf is Appel verweten dat hij ging studeren tijdens de Duitse bezetting, terwijl de Duitsers in eigen land een zeer repressief beleid voerden tegen de zogenoemde Entartete Kunst en binnen Nederland vooral tegen kunstenaars van Joodse afkomst. Appel zelf verklaarde dat hij nooit met de Duitsers had meegewerkt, wel graag een beurs wilde, maar verder alleen op de academie had gezeten om goed te leren schilderen. Appel voelde zich dan ook niet verbonden met de Duitsers. Kunst was een kwestie van het hart en politieke voorkeuren interesseerden hem weinig. Andere kunstenaars waren tijdens de oorlog principiëler en weigerden bijvoorbeeld om lid te worden van de Kultuurkamer, waardoor ze het zonder inkomsten moesten doen.
In de periode aan de academie ontmoette Appel Corneille. Iets later maakte hij kennis met Constant. Er ontstond een intense vriendschap tussen hen die vele jaren zou standhouden. Met Constant maakte Appel na de oorlog reizen naar Luik en Parijs. De twee exposeerden samen.
Aan het begin van de hongerwinter ontvluchtte Appel zijn huis - hij woonde inmiddels niet meer bij zijn ouders - uit angst om door de Duitse bezetters te worden opgepakt vanwege zijn weigering in Duitsland te werken. Tijdens de winter zwierf hij door Nederland, in de richting van zijn broer die bij Hengelo woonde. Schilderen lukte in die periode nauwelijks, hoewel hij wel enkele portretten tekende van hongerende mensen.
Na de oorlog kwam Appel verzwakt terug in Amsterdam, waar hij een korte relatie had met Truusje, die echter al spoedig overleed aan tuberculose. Er waren toen weinigen die iets in Appel zagen. Uitzonderingen waren de kunstcriticus H. Klinkenberg, die een positief artikel over Appel schreef, en de rijke Luikse verzamelaar Ernest van Zuylen, die jaarlijks kunst van Appel aankocht.
1946–1956 Cobra
In 1946 had Appel zijn eerste solo-expositie in Het Beerenhuis in Groningen. Wat later nam hij deel aan de expositie Jonge Schilders in het Stedelijk Museum in Amsterdam. Hij liet zich in deze periode vooral beïnvloeden door de kunst van Picasso, Matisse en Jean Dubuffet. Vooral de laatste maakte rauwe werken met andere materialen dan alleen verf.
Appel begon in 1947 met beeldhouwen, nadat hij beeldhouwer Carel Kneulman daarover had geraadpleegd. Tijdgenoten van Appel noemden diens producten echter geen beeldhouwwerken. Appel verzamelde allerlei afval, sloopte zelfs de houten luiken van zijn ramen en de haak van de hijsbalk van zijn zolderkamer. Van dat hout, een bezemsteel en een stofzuigerslang maakte hij het werk Drift op Zolder. Met rode en zwarte verf bracht hij de vorm van een hoofd en ogen aan. In deze periode leefde Appel samen met Tony Sluyter.
Over dit werk zou Lucebert in zijn bundel uit 1974 schrijven:
tussen ladingen zakspiegeltjes zeepbellen
bakpoeder
kurken schuimspanen parapluus krijt messen
speelgoedautoos tuinsproeiers pijpewissers
newtonringen
akademische busten geprepareerde darmen
limonaderietjes
ontlok je aan het leven al de elkaar omarmende
en de elkaar verscheurende kleuren
Op 16 juli 1948 richtten de kunstenaars Karel Appel, Corneille en Constant samen met Anton Rooskens, Theo Wolvecamp, die zich Theo Wolvé noemt, en Jan Nieuwenhuys, de broer van Constant, de Experimentele Groep in Holland op. Ook Tjeerd Hansma was bij de oprichting, maar deze vrijbuiter en vechtersbaas verliet de groep. De Belgische schrijver Hugo Claus sloot later aan.
De eerste publicatie van de groep bevatte een sterk links georiënteerd manifest van Constant. Appel voelde zich hier niet bij horen, het ging hem om de kunst alleen; "l'art pour l'art". Toen Appel een serie schilderijen maakte genaamd Kampong bloed, naar aanleiding van de politionele acties van Nederland in Indonesië, ging het hem eerder om de menselijke verontwaardiging over het leed van de individuele mens dan om het uitdragen van een marxistisch standpunt.
Vragende kinderen
in een 3-dimensionale versie
1949
Tate Modern, Londen
In november 1948 bezochten enkele leden van de Experimentele Groep een internationale conferentie over avant-garde kunst in Parijs, die was georganiseerd door Franse en Belgische surrealistische collega's. Constant las er een vertaling van zijn manifest voor, dat echter niet aansloeg bij het publiek.
Onder anderen de Belg Christian Dotremont vond de benadering van de Fransen te sektarisch. Enkele Deense, Nederlandse en Belgische kunstenaars trokken zich daarop terug uit het congres en richtten de groep Cobra op. Cobra is een afkorting van Copenhagen, Brussel, Amsterdam. Intussen werd het werk van de Experimentele Groep in Nederland slecht ontvangen.
Een christelijk maandblad, Op den uitkijk, schreef dat ze maar beter met hun werken de Kalverstraat konden gaan plaveien, of het werk in het IJ konden gooien, dan het onder de ogen te brengen van het goedburgerlijke Nederlandse volk. Niettemin exposeerde De Bijenkorf het werk van Appel, Corneille en Constant, waar het onder anderen de architect Aldo van Eyck onder ogen kwam. De directeur van het Stedelijk Museum, Willem Sandberg, had echter "geen ruimte" om kunst van de Experimentele Groep te exposeren. In Denemarken werd het werk van Cobra door de pers welwillend ontvangen. Toen Appel naar Kopenhagen reisde, genoot hij daar van de gemoedelijke sfeer.
Tot verbazing van de leden kreeg Cobra in 1949 toch een expositie in het Stedelijk Museum in Amsterdam. De tentoonstelling werd een schandaal. Teleurgesteld daarover vestigde Appel zich in 1950 in Parijs. Later vertelde hij dat het voortdurende gescheld hem uit Nederland had verjaagd. Dezelfde expositie als in het Stedelijk Museum was vervolgens te zien in Parijs en werd daar veel beter ontvangen dan in Amsterdam.
In Parijs introduceerde Hugo Claus Appel bij Michel Tapié, die daarop verschillende tentoonstellingen van het werk van Appel organiseerde. Zo kreeg Appel in 1953 een solo-expositie in het Paleis van de Schone Kunsten in Brussel. In 1954 ontving hij de UNESCO-prijs in de biënnale van Venetië.
Nog steeds werd Appel niet geaccepteerd in Nederland. Hij kreeg weliswaar een opdracht van de gemeente Amsterdam om een wandschildering te maken voor de kantine van het stadhuis, het huidige hotel Sofitel Amsterdam The Grand, maar dit leidde tot een rel. Na protest van de ambtenaren werd het werk met als titel Vragende kinderen, destijds de twistappel genoemd, tien jaar lang onder behang bedekt. De ambtenaren vonden de schildering barbaars, wreed en gewelddadig.
Eind 1950 maakten Appel en Hugo Claus samen een set geïllustreerde gedichten, De blijde en onvoorziene week, die mensen op voorinschrijving konden ontvangen. Er bleken slechts drie inschrijvers te zijn. Het boekje verscheen in 200 exemplaren, gekopieerd, en eigenhandig ingekleurd. Claus schrijft hierover in 1968: "Het was onze ‘policy’ om zo'n boekje op één namiddag te maken. Met een minieme aanmoediging hadden we er toen vijftig per jaar gemaakt." Maar die aanmoediging bleef gezien het aantal intekenaars uit. Momenteel is zo'n boekje een van de 100 hoogtepunten van de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag.
Na het uiteenvallen van Cobra begon Karel Appel met steeds dikkere verf, impasto te schilderen. Zijn werk werd steeds wilder en ogenschijnlijk minder beheerst.
De internationale doorbraak van Appel begon rond 1953, toen zijn werk te zien was op de Biënnale van São Paulo. In 1954 kwamen er solotentoonstellingen van Appel in Parijs en New York. Hij maakte talloze muurschilderingen voor openbare gebouwen. In 1955 maakte hij een 80 meter lange muurschildering voor de Nationale Energie Manifestatie 1955.
Alles dankzij God en alles op eigen kracht
Die paar dagen dat Tong nuchter was ging ie best zinnige dingen zeggen.
Alles dankzij God en alles op eigen kracht
Woehaaa ha ha haquote:
Karel Appel, (Amsterdam, 25 april 1921 – Zürich, 3 mei 2006), was een Nederlands schilder en beeldhouwer in de moderne kunst uit de tweede helft van de twintigste eeuw, die tot de expressionisten kan worden gerekend. Hij brak door met zijn lidmaatschap van de Cobra-groep.
Van jongs af aan wist Appel dat hij kunstschilder wilde worden, maar zijn ouders zagen hem liever in de kapperszaak. Hij moest enkele jaren bij zijn vader werken. In 1942 ging hij toch schilderkunst studeren aan de Rijksacademie in Amsterdam. Uit onvrede over deze beroepskeuze zetten zijn ouders hem op straat.
Appel volgde deze opleiding tot in 1944. Op de academie leerde hij over kunstgeschiedenis, waarover hij van huis uit weinig had meegekregen. Hij bekwaamde zich in de traditionele teken- en schilderkunst. Om zijn studie mogelijk te maken ontving Appel een beurs van het Departement van Volksvoorlichting en Kunsten. Voor het verkrijgen van die beurs had Appel volgens Adriaan Venema regelmatig contact met de nationaalsocialist Ed Gerdes, hoofd van de afdeling Bouwkunst, Beeldende Kunsten en Kunstnijverheid van de Academie, aan wie hij vaak een extra ondersteuning vroeg, die hij niet altijd kreeg.
Achteraf is Appel verweten dat hij ging studeren tijdens de Duitse bezetting, terwijl de Duitsers in eigen land een zeer repressief beleid voerden tegen de zogenoemde Entartete Kunst en binnen Nederland vooral tegen kunstenaars van Joodse afkomst. Appel zelf verklaarde dat hij nooit met de Duitsers had meegewerkt, wel graag een beurs wilde, maar verder alleen op de academie had gezeten om goed te leren schilderen. Appel voelde zich dan ook niet verbonden met de Duitsers. Kunst was een kwestie van het hart en politieke voorkeuren interesseerden hem weinig. Andere kunstenaars waren tijdens de oorlog principiëler en weigerden bijvoorbeeld om lid te worden van de Kultuurkamer, waardoor ze het zonder inkomsten moesten doen.
In de periode aan de academie ontmoette Appel Corneille. Iets later maakte hij kennis met Constant. Er ontstond een intense vriendschap tussen hen die vele jaren zou standhouden. Met Constant maakte Appel na de oorlog reizen naar Luik en Parijs. De twee exposeerden samen.
Aan het begin van de hongerwinter ontvluchtte Appel zijn huis - hij woonde inmiddels niet meer bij zijn ouders - uit angst om door de Duitse bezetters te worden opgepakt vanwege zijn weigering in Duitsland te werken. Tijdens de winter zwierf hij door Nederland, in de richting van zijn broer die bij Hengelo woonde. Schilderen lukte in die periode nauwelijks, hoewel hij wel enkele portretten tekende van hongerende mensen.
Na de oorlog kwam Appel verzwakt terug in Amsterdam, waar hij een korte relatie had met Truusje, die echter al spoedig overleed aan tuberculose. Er waren toen weinigen die iets in Appel zagen. Uitzonderingen waren de kunstcriticus H. Klinkenberg, die een positief artikel over Appel schreef, en de rijke Luikse verzamelaar Ernest van Zuylen, die jaarlijks kunst van Appel aankocht.
1946–1956 Cobra
In 1946 had Appel zijn eerste solo-expositie in Het Beerenhuis in Groningen. Wat later nam hij deel aan de expositie Jonge Schilders in het Stedelijk Museum in Amsterdam. Hij liet zich in deze periode vooral beïnvloeden door de kunst van Picasso, Matisse en Jean Dubuffet. Vooral de laatste maakte rauwe werken met andere materialen dan alleen verf.
Appel begon in 1947 met beeldhouwen, nadat hij beeldhouwer Carel Kneulman daarover had geraadpleegd. Tijdgenoten van Appel noemden diens producten echter geen beeldhouwwerken. Appel verzamelde allerlei afval, sloopte zelfs de houten luiken van zijn ramen en de haak van de hijsbalk van zijn zolderkamer. Van dat hout, een bezemsteel en een stofzuigerslang maakte hij het werk Drift op Zolder. Met rode en zwarte verf bracht hij de vorm van een hoofd en ogen aan. In deze periode leefde Appel samen met Tony Sluyter.
Over dit werk zou Lucebert in zijn bundel uit 1974 schrijven:
tussen ladingen zakspiegeltjes zeepbellen
bakpoeder
kurken schuimspanen parapluus krijt messen
speelgoedautoos tuinsproeiers pijpewissers
newtonringen
akademische busten geprepareerde darmen
limonaderietjes
ontlok je aan het leven al de elkaar omarmende
en de elkaar verscheurende kleuren
Op 16 juli 1948 richtten de kunstenaars Karel Appel, Corneille en Constant samen met Anton Rooskens, Theo Wolvecamp, die zich Theo Wolvé noemt, en Jan Nieuwenhuys, de broer van Constant, de Experimentele Groep in Holland op. Ook Tjeerd Hansma was bij de oprichting, maar deze vrijbuiter en vechtersbaas verliet de groep. De Belgische schrijver Hugo Claus sloot later aan.
De eerste publicatie van de groep bevatte een sterk links georiënteerd manifest van Constant. Appel voelde zich hier niet bij horen, het ging hem om de kunst alleen; "l'art pour l'art". Toen Appel een serie schilderijen maakte genaamd Kampong bloed, naar aanleiding van de politionele acties van Nederland in Indonesië, ging het hem eerder om de menselijke verontwaardiging over het leed van de individuele mens dan om het uitdragen van een marxistisch standpunt.
Vragende kinderen
in een 3-dimensionale versie
1949
Tate Modern, Londen
In november 1948 bezochten enkele leden van de Experimentele Groep een internationale conferentie over avant-garde kunst in Parijs, die was georganiseerd door Franse en Belgische surrealistische collega's. Constant las er een vertaling van zijn manifest voor, dat echter niet aansloeg bij het publiek.
Onder anderen de Belg Christian Dotremont vond de benadering van de Fransen te sektarisch. Enkele Deense, Nederlandse en Belgische kunstenaars trokken zich daarop terug uit het congres en richtten de groep Cobra op. Cobra is een afkorting van Copenhagen, Brussel, Amsterdam. Intussen werd het werk van de Experimentele Groep in Nederland slecht ontvangen.
Een christelijk maandblad, Op den uitkijk, schreef dat ze maar beter met hun werken de Kalverstraat konden gaan plaveien, of het werk in het IJ konden gooien, dan het onder de ogen te brengen van het goedburgerlijke Nederlandse volk. Niettemin exposeerde De Bijenkorf het werk van Appel, Corneille en Constant, waar het onder anderen de architect Aldo van Eyck onder ogen kwam. De directeur van het Stedelijk Museum, Willem Sandberg, had echter "geen ruimte" om kunst van de Experimentele Groep te exposeren. In Denemarken werd het werk van Cobra door de pers welwillend ontvangen. Toen Appel naar Kopenhagen reisde, genoot hij daar van de gemoedelijke sfeer.
Tot verbazing van de leden kreeg Cobra in 1949 toch een expositie in het Stedelijk Museum in Amsterdam. De tentoonstelling werd een schandaal. Teleurgesteld daarover vestigde Appel zich in 1950 in Parijs. Later vertelde hij dat het voortdurende gescheld hem uit Nederland had verjaagd. Dezelfde expositie als in het Stedelijk Museum was vervolgens te zien in Parijs en werd daar veel beter ontvangen dan in Amsterdam.
In Parijs introduceerde Hugo Claus Appel bij Michel Tapié, die daarop verschillende tentoonstellingen van het werk van Appel organiseerde. Zo kreeg Appel in 1953 een solo-expositie in het Paleis van de Schone Kunsten in Brussel. In 1954 ontving hij de UNESCO-prijs in de biënnale van Venetië.
Nog steeds werd Appel niet geaccepteerd in Nederland. Hij kreeg weliswaar een opdracht van de gemeente Amsterdam om een wandschildering te maken voor de kantine van het stadhuis, het huidige hotel Sofitel Amsterdam The Grand, maar dit leidde tot een rel. Na protest van de ambtenaren werd het werk met als titel Vragende kinderen, destijds de twistappel genoemd, tien jaar lang onder behang bedekt. De ambtenaren vonden de schildering barbaars, wreed en gewelddadig.
Eind 1950 maakten Appel en Hugo Claus samen een set geïllustreerde gedichten, De blijde en onvoorziene week, die mensen op voorinschrijving konden ontvangen. Er bleken slechts drie inschrijvers te zijn. Het boekje verscheen in 200 exemplaren, gekopieerd, en eigenhandig ingekleurd. Claus schrijft hierover in 1968: "Het was onze ‘policy’ om zo'n boekje op één namiddag te maken. Met een minieme aanmoediging hadden we er toen vijftig per jaar gemaakt." Maar die aanmoediging bleef gezien het aantal intekenaars uit. Momenteel is zo'n boekje een van de 100 hoogtepunten van de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag.
Na het uiteenvallen van Cobra begon Karel Appel met steeds dikkere verf, impasto te schilderen. Zijn werk werd steeds wilder en ogenschijnlijk minder beheerst.
De internationale doorbraak van Appel begon rond 1953, toen zijn werk te zien was op de Biënnale van São Paulo. In 1954 kwamen er solotentoonstellingen van Appel in Parijs en New York. Hij maakte talloze muurschilderingen voor openbare gebouwen. In 1955 maakte hij een 80 meter lange muurschildering voor de Nationale Energie Manifestatie 1955.
ik schater
Oh.
Ik kon zowaar leuk met hem praten jaquote:
Die paar dagen dat Tong nuchter was ging ie best zinnige dingen zeggen.
Jammer dat hij zijn terugval kreeg
Oh.
Die man heeft het woord zelfspot niet uitgevondenquote:
[..]
Ja maar het dan ook nog echt goed vinden van jezelf
Groot fan van User Wotte
Al had ik vorige week ook een vriend van mijn broer die filmpjes ging sturen op whatsapp hoe hij coke snoof
Oh.
hoezo door wat sosquote:
Topvermaak was dat toen een hele groepschat van slag was
Alles dankzij God en alles op eigen kracht
omdat ze dachten dat hij stoer wilde doen en hem verslaafd vondenquote:
en toen werden ze nog kwaad op mij en mijn broer enzo die stuk gingen want hem al langer kennen
Oh.
Dat lukt mij wel. Even sociale Tjacka aan en het is weer overleefd. Maar het is dan wel meer verhalen vertellen dan luisteren ja.quote:
[..]
bij vrienden heb ik dat niet
Maar van die vage kennissen of gewoon vreemden die dan met je gaan praten in OV ofzo. Pff
Groot fan van User Wotte
Ging je bij mij ook sociale Tjacka aanzetten?quote:
[..]
Dat lukt mij wel. Even sociale Tjacka aan en het is weer overleefd. Maar het is dan wel meer verhalen vertellen dan luisteren ja.
Oh.
Was het mislukt?quote:
[..]
Ging je bij mij ook sociale Tjacka aanzetten?
Groot fan van User Wotte
Stop eens met dat flirten zegquote:
[..]
Je kan bij mij ook gewoon jezelf zijn hoor
Groot fan van User Wotte
Ik had laatst een discussie met tong80 toen vertelde hij mij dat als ik zo door zou gaan niet meer in zijn favoriete fokkers lijst zou staan.
Ik heb toen moeten huilen.
Ik heb toen moeten huilen.
Groot fan van User Wotte
Begon al vanaf jongs af aan met een achterstand waardoor ik me nooit helemaal ergens heb kunnen tussen plaatsen. Aan de ene kant zo enorm gefrustreerd en onbegrepen voelen en aan de andere kant juist een enorme dromer die zich het liefst opsluit in z`n eigen wereld. Dat is naarmate ik ouder werd wel wat veranderd, maar het zit er nog steeds onbewust in.quote:
[..]
Jammer, was er wel benieuwd naar.
Het is ook allemaal zo enorm tegenstrijdig aan elkaar. Ik ben bijvoorbeeld enorm gevoelig en geprikkeld maar tegelijkertijd hou ik ook soms van drukte en geeft het me energie, terwijl ik helemaal gek wordt als iemand ook maar luid eet in m`n omgeving. Ik heb altijd het idee dat ik zoveel mis in m`n leven maar ik ga er niet actief naar op zoek, ik ben al m`n hele leven depressief maar niet zo depressief dat ik er een eind aan maak, maar ook weer niet positief genoeg om jezelf tevreden te noemen, ik ben zo ambitieus en getergd om wat van m`n leven te maken, maar het zit allemaal in m`n hoofd en het komt er niet uit. Oh en relaties
Ik sta echt al jaren stil wat betreft relaties, seks en shit, en ja hoor: Aan de ene kant smacht je ernaar maar ik ga niet op zoek. Ik ben echt de contradicto in terminis zelve Dat maakt het voor mezelf ook altijd lastig om uit te leggen aan mensen wat er nou precies aan de hand is. Want eigenlijk is er niks aan de hand als je me ziet, maar dat is er wel, genoeg zelfs.
Voor een langdurige tijd echt alleen zijn zorgt er wel echt voor dat je anders naar alles gaat kijken overigens. Je voelt je meer gedistantieerd en alles, meer een soort waarnemer dan een participant.
“And forget not that the earth delights to feel your bare feet and the winds long to play with your hair.”
toppakill
“And forget not that the earth delights to feel your bare feet and the winds long to play with your hair.”
Z`n matras was belangrijker jaquote:
“And forget not that the earth delights to feel your bare feet and the winds long to play with your hair.”
Walgelijk mannetjequote:
[..]
Echt hè
Drop je je levensverhaal gaat die lamlul gewoon offline.
Alles dankzij God en alles op eigen kracht
Geen idee ben 48 uur straalbezopen geweest om iets van de stad mee te krijgen.quote:
Die tuinen rondom Kremlin en architectuur zijn wel mooi dacht ik.
Wel voor 1200 roebel opgelicht in een club
blablablabla
valt meequote:
[..]
Geen idee ben 48 uur straalbezopen geweest om iets van de stad mee te krijgen.
Die tuinen rondom Kremlin en architectuur zijn wel mooi dacht ik.
Wel voor 1200 roebel opgelicht in een club
Alles dankzij God en alles op eigen kracht
They wish to cure us. But I say to you, WE are the cure!
"WHAT IF YOU'RE RIGHT AND THEY'RE WRONG?"
R.I.P DTS.
"WHAT IF YOU'RE RIGHT AND THEY'RE WRONG?"
R.I.P DTS.
Dat is nog geen 20 euro lol, aparte wisselkoersquote:
“And forget not that the earth delights to feel your bare feet and the winds long to play with your hair.”
Was heel raar voordeur club in en entree betalen zo weer naar buiten via achterom lolquote:
[..]
Dat is nog geen 20 euro lol, aparte wisselkoers
Paar van die psycho gasten voor de deur die geen Engels spraken en waar je geen ruzie mee moet maken .
blablablabla
ALS niemand overlijdenquote:
Zo kerk, maar vind toch smerig koud worden
blablablabla
Ik herken me wel in veel dingen in je verhaal o.a. dromer zijn en depressie etcquote:
[..]
Begon al vanaf jongs af aan met een achterstand waardoor ik me nooit helemaal ergens heb kunnen tussen plaatsen. Aan de ene kant zo enorm gefrustreerd en onbegrepen voelen en aan de andere kant juist een enorme dromer die zich het liefst opsluit in z`n eigen wereld. Dat is naarmate ik ouder werd wel wat veranderd, maar het zit er nog steeds onbewust in.
Het is ook allemaal zo enorm tegenstrijdig aan elkaar. Ik ben bijvoorbeeld enorm gevoelig en geprikkeld maar tegelijkertijd hou ik ook soms van drukte en geeft het me energie, terwijl ik helemaal gek wordt als iemand ook maar luid eet in m`n omgeving. Ik heb altijd het idee dat ik zoveel mis in m`n leven maar ik ga er niet actief naar op zoek, ik ben al m`n hele leven depressief maar niet zo depressief dat ik er een eind aan maak, maar ook weer niet positief genoeg om jezelf tevreden te noemen, ik ben zo ambitieus en getergd om wat van m`n leven te maken, maar het zit allemaal in m`n hoofd en het komt er niet uit. Oh en relaties
Dat maakt het voor mezelf ook altijd lastig om uit te leggen aan mensen wat er nou precies aan de hand is. Want eigenlijk is er niks aan de hand als je me ziet, maar dat is er wel, genoeg zelfs.
Voor een langdurige tijd echt alleen zijn zorgt er wel echt voor dat je anders naar alles gaat kijken overigens. Je voelt je meer gedistantieerd en alles, meer een soort waarnemer dan een participant.
Maar dat is niet met het idee dat ik een outcast ben oid. Wel meer waarnemer dan participant, maar dat is juist leuk. Alle gekkigheid van mensen relativeren die ze als normaal beschouwen
Oh.
quote:
quote:
[..]
Echt hè
Drop je je levensverhaal gaat die lamlul gewoon offline.
sow koekoekquote:
Oh.
Jij kan dan ook beter relativeren dan ik. En je accepteert sneller.quote:
[..]
Ik herken me wel in veel dingen in je verhaal o.a. dromer zijn en depressie etc
“And forget not that the earth delights to feel your bare feet and the winds long to play with your hair.”
Mooi is dat.quote:
Alle gekkigheid van mensen relativeren die ze als normaal beschouwen
Alles dankzij God en alles op eigen kracht
