OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Nou zal ik dan meteen ff weer on topic gaan?
Ow (die ik absoluut niet wil labelen, maar wel een handleiding heeft, die jullie het beste snappen
) wordt echt intens verdrietig als ik hem ergens op aan spreek. Dan praat ik bijna altijd over gebeurtenissen waar ik hem echt op moet aanspreken (oversteken zonder kijken, een krukje pakken om bij het gasfornuis te spelen of zijn broertje slaan).
Ik spreek hem rustig aan, leg hem uit waarom iets niet mag en geef de gebeurtenis juist weinig aandacht.
Maar juist dan wordt hij zo verdrietig. Hij trekt zich terug, duikt in mijn armen en is zo een half uur van slag. Hij heeft het er vervolgens nog de hele dag over en kan weer verdrietig worden als hij erover begint.
Het voelt zo rot om hem zo intens verdrietig te zien, maar niet aanspreken is geen optie vind ik.
Jullie misschien herkenning of ideeën?
Ow (die ik absoluut niet wil labelen, maar wel een handleiding heeft, die jullie het beste snappen
) wordt echt intens verdrietig als ik hem ergens op aan spreek. Dan praat ik bijna altijd over gebeurtenissen waar ik hem echt op moet aanspreken (oversteken zonder kijken, een krukje pakken om bij het gasfornuis te spelen of zijn broertje slaan). Ik spreek hem rustig aan, leg hem uit waarom iets niet mag en geef de gebeurtenis juist weinig aandacht.
Maar juist dan wordt hij zo verdrietig. Hij trekt zich terug, duikt in mijn armen en is zo een half uur van slag. Hij heeft het er vervolgens nog de hele dag over en kan weer verdrietig worden als hij erover begint.
Het voelt zo rot om hem zo intens verdrietig te zien, maar niet aanspreken is geen optie vind ik.
Jullie misschien herkenning of ideeën?
Wat voel jij op het moment dat je m aanspreekt? Ergernis?
Der Zauber halt nur eine Nacht lang. Wir tanzen in den Sonnenaufgang, und wir fliegen auf den Mond.
Heute scheint ein Vollmond. Für dich und mich, sicherlich für dich und mich
Heute scheint ein Vollmond. Für dich und mich, sicherlich für dich und mich
Loj, dat herken ik wel. Meestal bespreek ik dat naderhand. Kan hij aangeven waar hij precies verdrietig van wordt? Dankt hij dat jij boos op hem bent?
Herkenning... ik krijg de indruk dat ze op zo'n moment heel klein wordt.quote:Op zondag 8 januari 2017 09:10 schreef Loj het volgende:
Nou zal ik dan meteen ff weer on topic gaan?
Ow (die ik absoluut niet wil labelen, maar wel een handleiding heeft, die jullie het beste snappen
Ik spreek hem rustig aan, leg hem uit waarom iets niet mag en geef de gebeurtenis juist weinig aandacht.
Maar juist dan wordt hij zo verdrietig. Hij trekt zich terug, duikt in mijn armen en is zo een half uur van slag. Hij heeft het er vervolgens nog de hele dag over en kan weer verdrietig worden als hij erover begint.
Het voelt zo rot om hem zo intens verdrietig te zien, maar niet aanspreken is geen optie vind ik.
Jullie misschien herkenning of ideeën?
Fake it till you make it...
Is het een idee om het negatieve ('dit mag niet') weg te laten en het anders in te steken? 'Kijk Ow, daar rijden auto's en het is gevaarlijk als je zonder te kijken oversteekt. Zullen we volgende keer samen kijken of het veilig is om over te steken?'quote:
Nou zal ik dan meteen ff weer on topic gaan?
Ow (die ik absoluut niet wil labelen, maar wel een handleiding heeft, die jullie het beste snappen
Ik spreek hem rustig aan, leg hem uit waarom iets niet mag en geef de gebeurtenis juist weinig aandacht.
Maar juist dan wordt hij zo verdrietig. Hij trekt zich terug, duikt in mijn armen en is zo een half uur van slag. Hij heeft het er vervolgens nog de hele dag over en kan weer verdrietig worden als hij erover begint.
Het voelt zo rot om hem zo intens verdrietig te zien, maar niet aanspreken is geen optie vind ik.
Jullie misschien herkenning of ideeën?
Die vervolgvragen kan ik wat mee LE 
Dat doe ik nu niet
Ik denk dat ik zelf bijna altijd al redelijk neutraal het gesprek in ga. Ik probeer oordelen juist weg te laten. Ik vind het wel echt situaties die ik moet benoemen.
Vandaag een interessante les gehad bij mijn opleiding kindercoach vandaag. Ging over de verschillende manieren van benaderen en daar echt wel wat nieuwe inzichten opgedaan. Nu proberen in praktijk te brengen
Tnx!
Dat doe ik nu niet
Ik denk dat ik zelf bijna altijd al redelijk neutraal het gesprek in ga. Ik probeer oordelen juist weg te laten. Ik vind het wel echt situaties die ik moet benoemen.
Vandaag een interessante les gehad bij mijn opleiding kindercoach vandaag. Ging over de verschillende manieren van benaderen en daar echt wel wat nieuwe inzichten opgedaan. Nu proberen in praktijk te brengen
Tnx!
Chris was als mini echt allergisch voor Nee.. Dan vroeg ik mijn man of hij koffie wilde, en antwoordde hij me met nee.. Hadden we een brullende peuter..
Maar wat anderen ook zeggen, rustig op lieve toon vertellen dat we het de volgende keer anders gaan doen, omdat het gevaarlijk/eng/pijnlijk/onaardig is (Je broertje wordt er verdrietig als je hem slaat, slaan hoort niet thuis in ons huis. Als je de volgende keer boos bent op x, dan zeg je dat met woorden tegen hem of tegen mij). Af en toe ging hij dan door, en dan pakte ik wel door. Hij zat ook gerust op de trap als hij doordraafde. Maar dat was bij hem echt overwogen momenten. Nu nog: De ene keer moet je voorzichtig inschieten als je iets wil bereiken. Een andere keer juist duidelijk en strikt om je doel te bereiken. Ik werd er steeds handiger is. Nu probeer ik het toch steeds meer "doorsnee" op te lossen, omdat de rest van de wereld ook zo doet.
Maar wat anderen ook zeggen, rustig op lieve toon vertellen dat we het de volgende keer anders gaan doen, omdat het gevaarlijk/eng/pijnlijk/onaardig is (Je broertje wordt er verdrietig als je hem slaat, slaan hoort niet thuis in ons huis. Als je de volgende keer boos bent op x, dan zeg je dat met woorden tegen hem of tegen mij). Af en toe ging hij dan door, en dan pakte ik wel door. Hij zat ook gerust op de trap als hij doordraafde. Maar dat was bij hem echt overwogen momenten. Nu nog: De ene keer moet je voorzichtig inschieten als je iets wil bereiken. Een andere keer juist duidelijk en strikt om je doel te bereiken. Ik werd er steeds handiger is. Nu probeer ik het toch steeds meer "doorsnee" op te lossen, omdat de rest van de wereld ook zo doet.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Deepfreece, same here. Omdat hij het uit zichzelf niet doet moet ik hem vaak een (figuurlijk, soms letterlijk) zetje geven zodat hij merkt dat hij het wel kan.
Tussen de middag bij het uit school halen vergeet hij constant zijn sleutel en doet zijn handschoenen aan voordat hij zijn fiets opgemaakt heeft, mag hij lekker iedere keer zelf achter komen en oplossen. En ik ben bijvoorbeeld ook de enige ouder in het zwembad die zijn kind pertinent weigert te helpen met omkleden en afdrogen, gegil en gejammer stoïcijns negerend.
Door schade en schande wijs geworden. Dan duurt het maar wat langer.
Normaal gesproken gaan kinderen zelf uitdagingen aan en worden zo zelfstandiger, maar N moet beetje bij beetje losgepeuterd worden
[ Bericht 5% gewijzigd door Twinkly op 10-01-2017 18:02:06 ]
Tussen de middag bij het uit school halen vergeet hij constant zijn sleutel en doet zijn handschoenen aan voordat hij zijn fiets opgemaakt heeft, mag hij lekker iedere keer zelf achter komen en oplossen. En ik ben bijvoorbeeld ook de enige ouder in het zwembad die zijn kind pertinent weigert te helpen met omkleden en afdrogen, gegil en gejammer stoïcijns negerend.
Door schade en schande wijs geworden. Dan duurt het maar wat langer.
Normaal gesproken gaan kinderen zelf uitdagingen aan en worden zo zelfstandiger, maar N moet beetje bij beetje losgepeuterd worden
[ Bericht 5% gewijzigd door Twinkly op 10-01-2017 18:02:06 ]
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Hebben jullie ervaring met mensen die boos worden op je kind en/ of je kind ongewild aanraken en hoe ga je hiermee om?
N heeft moeite met leren zwemmen omdat hij het heel eng vindt om water in zijn gezicht/ ogen te krijgen. Hij zwemt best wel goed, maar komt niet verder omdat hij niet in het water durft te duiken en bijvoorbeeld ook zijn ogen dichthoudt bij het op zijn rug zwemmen (en dan tegen de rand van het zwembad botst). Deze dinsdag zag ik hem door het raam weer worstelen met leren duiken: hij gaat in de duikhouding staan, maar durft niet het water in te gaan en als hij dan eindelijk zover is om wel te duiken draait hij direct zo dat hij springt in plaats van duikt en zijn hoofd dus droog blijft. Wij hadden het er thuis al met hem over gehad om een oefenschema met hem op te stellen en dan iedere week in het zwembad te oefenen met duiken.
Maar dinsdag werd de zwemjuf dus heel boos op hem. Ze duwde hem op een stoeltje naast het zwembad en ging voor hem staan met een opgeheven vinger, terwijl ze hem dwong om haar aan te kijken door onder zijn kin te duwen en door hem bij zijn wangen te pakken. Ik stond in de kantine, achter glas, dus ik heb geen idee wat ze zei, maar ze kwam erg kwaad en dreigend over. N had geen idee wat ze had gezegd, hij was zo van streek dat hij helemaal dichtgeklapt was (logisch, vind ik).
De volgende dag, woensdag, had hij gymnastiek op school en vertelde hij mij thuis dit: Zijn vriendje was de tikker en N was aan het dromen, dus werd getikt. Waarop N helemaal beledigd was, want hij was er nog niet klaar voor om getikt te worden en zijn vriendje had toch kunnen zien dat hij er nog niet klaar voor was? Hij is zelf heel gevoelig voor de signalen van andere kinderen en zou dus ook werkelijk, ook wanneer het tijdens een gymspelletje is, iemand niet tikken als hij het gevoel heeft dat het niet eerlijk is omdat iemand niet oplet
Ik heb hem dus uitgelegd dat zijn vriendje precies deed wat de bedoeling was, namelijk iemand tikken. Dat was de opdracht, ook als iemand staat te dromen.
Maar zijn juf dacht dus dat hij boos was omdat hij niet tegen zijn verlies kon en sprak dit ook zo uit naar N en daarvan was hij nog meer beledigd. Ze heeft hem op schoot getrokken en probeerde hem blijkbaar te troosten, maar N gaf aan dit niet te willen. Toch bleef ze ermee doorgaan en N beschreef dat hij op de grond zat en dat zij met haar knieën tegen zijn oren drukte om hem vast te houden. Daarna was hij zo boos dat hij niks meer wilde en toen iedereen al uit de kleedkamer was nog in de kleedkamer zat toen de volgende klas binnenkwam.
N heeft moeite met leren zwemmen omdat hij het heel eng vindt om water in zijn gezicht/ ogen te krijgen. Hij zwemt best wel goed, maar komt niet verder omdat hij niet in het water durft te duiken en bijvoorbeeld ook zijn ogen dichthoudt bij het op zijn rug zwemmen (en dan tegen de rand van het zwembad botst). Deze dinsdag zag ik hem door het raam weer worstelen met leren duiken: hij gaat in de duikhouding staan, maar durft niet het water in te gaan en als hij dan eindelijk zover is om wel te duiken draait hij direct zo dat hij springt in plaats van duikt en zijn hoofd dus droog blijft. Wij hadden het er thuis al met hem over gehad om een oefenschema met hem op te stellen en dan iedere week in het zwembad te oefenen met duiken.
Maar dinsdag werd de zwemjuf dus heel boos op hem. Ze duwde hem op een stoeltje naast het zwembad en ging voor hem staan met een opgeheven vinger, terwijl ze hem dwong om haar aan te kijken door onder zijn kin te duwen en door hem bij zijn wangen te pakken. Ik stond in de kantine, achter glas, dus ik heb geen idee wat ze zei, maar ze kwam erg kwaad en dreigend over. N had geen idee wat ze had gezegd, hij was zo van streek dat hij helemaal dichtgeklapt was (logisch, vind ik).
De volgende dag, woensdag, had hij gymnastiek op school en vertelde hij mij thuis dit: Zijn vriendje was de tikker en N was aan het dromen, dus werd getikt. Waarop N helemaal beledigd was, want hij was er nog niet klaar voor om getikt te worden en zijn vriendje had toch kunnen zien dat hij er nog niet klaar voor was? Hij is zelf heel gevoelig voor de signalen van andere kinderen en zou dus ook werkelijk, ook wanneer het tijdens een gymspelletje is, iemand niet tikken als hij het gevoel heeft dat het niet eerlijk is omdat iemand niet oplet
Ik heb hem dus uitgelegd dat zijn vriendje precies deed wat de bedoeling was, namelijk iemand tikken. Dat was de opdracht, ook als iemand staat te dromen. Maar zijn juf dacht dus dat hij boos was omdat hij niet tegen zijn verlies kon en sprak dit ook zo uit naar N en daarvan was hij nog meer beledigd. Ze heeft hem op schoot getrokken en probeerde hem blijkbaar te troosten, maar N gaf aan dit niet te willen. Toch bleef ze ermee doorgaan en N beschreef dat hij op de grond zat en dat zij met haar knieën tegen zijn oren drukte om hem vast te houden. Daarna was hij zo boos dat hij niks meer wilde en toen iedereen al uit de kleedkamer was nog in de kleedkamer zat toen de volgende klas binnenkwam.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Twinkly, heel normaal kindergedrag dat je beschrijft. Veel kinderen zijn bang om hun hoofd onder water te doen. Mijn oudste dochter heeft er even voor nodig gehad om koppie onder te gaan. Het 'gat' is berucht bij zwemles.
En ook het niet helemaal snappen van spelletjes inclusief de regels over starten en stoppen klinkt heel gewoon een iets dat mijn kinderen ook hebben soms.
Ik zie eigenlijk niets bijzonders behalve dat het leven van een kind best pittig is soms. Een gefrustreerde juf omdat hij niet doet wat gezegd wordt een op school blijkbaar ook, ben geen voorstander van geschreeuw. Is hij wel gewend zich aan stricte regels te houden of ben je los in de opvoeding ? Iets dat op school voor meer moeite met aanpassen kan zorgen.
En ook het niet helemaal snappen van spelletjes inclusief de regels over starten en stoppen klinkt heel gewoon een iets dat mijn kinderen ook hebben soms.
Ik zie eigenlijk niets bijzonders behalve dat het leven van een kind best pittig is soms. Een gefrustreerde juf omdat hij niet doet wat gezegd wordt een op school blijkbaar ook, ben geen voorstander van geschreeuw. Is hij wel gewend zich aan stricte regels te houden of ben je los in de opvoeding ? Iets dat op school voor meer moeite met aanpassen kan zorgen.
Whatever...
Dat het normaal kindergedrag is dat weet ik en daar heb ik het ook niet over. Ik heb het over het gedrag van de leerkrachten.quote:
Twinkly, heel normaal kindergedrag dat je beschrijft. Veel kinderen zijn bang om hun hoofd onder water te doen. Mijn oudste dochter heeft er even voor nodig gehad om koppie onder te gaan. Het 'gat' is berucht bij zwemles.
En ook het niet helemaal snappen van spelletjes inclusief de regels over starten en stoppen klinkt heel gewoon een iets dat mijn kinderen ook hebben soms.
Ik zie eigenlijk niets bijzonders behalve dat het leven van een kind best pittig is soms. Een gefrustreerde juf omdat hij niet doet wat gezegd wordt een op school blijkbaar ook, ben geen voorstander van geschreeuw. Is hij wel gewend zich aan stricte regels te houden of ben je los in de opvoeding ? Iets dat op school voor meer moeite met aanpassen kan zorgen.
Ja, hij is regels gewend.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Ik zou dus echt pislink worden als een zwemjuf zo met mijn kind om zoi gaan. Ze had beter met jou moeten overleggen hoe en wat te doen.
Ik zou die gene zeker aanspreken op haar gedrag.
De juffrouw van school had misschien beter kunne luisteren maar denk wel dat de intentie goed was en misschien ook daar even in overleg mee gaan.
Maar goed dat is wellicht ook waar ik intussen aan gewend ben hoe de regels hier zijn.
Hier mogen de onderwijzers dat echt niet. Sterker nog, een van de nieuwe onderwijs assistenten is onze kapster en kennen we al jaren prive.
Nu was O. laatst intens verdrietig.. ik ben paar weken terug met spoed aantal dagen in NL geweest zonder de kindjes ivm pa die kritiek lag.
Sindsdien is hij weer tig keer wakker en heeft enorme verlatingsangst. Dus zo ook op school kan hij ineens intens bang worden. Onze kennis zei dus ook vind het zo hartverscheurend dat ik hem dan niet mag troosten anders dan even zijn handje vast te houden.
Sterker nog vanaf year 1 moeten ze als ze vallen zelf hun pleisters plakken...
Ik zou die gene zeker aanspreken op haar gedrag.
De juffrouw van school had misschien beter kunne luisteren maar denk wel dat de intentie goed was en misschien ook daar even in overleg mee gaan.
Maar goed dat is wellicht ook waar ik intussen aan gewend ben hoe de regels hier zijn.
Hier mogen de onderwijzers dat echt niet. Sterker nog, een van de nieuwe onderwijs assistenten is onze kapster en kennen we al jaren prive.
Nu was O. laatst intens verdrietig.. ik ben paar weken terug met spoed aantal dagen in NL geweest zonder de kindjes ivm pa die kritiek lag.
Sindsdien is hij weer tig keer wakker en heeft enorme verlatingsangst. Dus zo ook op school kan hij ineens intens bang worden. Onze kennis zei dus ook vind het zo hartverscheurend dat ik hem dan niet mag troosten anders dan even zijn handje vast te houden.
Sterker nog vanaf year 1 moeten ze als ze vallen zelf hun pleisters plakken...
Engaging Infinite Improbability Drive..
De zwemjuf is in de jaren 50 blijven hangen? Aangezien je dit met eigen ogen hebt zien gebeuren, zou ik haar daar direct op aanspreken. Het is voor ieder kind een manier van doen die onprettig is en zeer autoritair. Bovendien ook echt niet effectief. Een kind intimideren leidt niet tot een beter resultaat.
Wat betreft de gym: daar was je niet bij en dan is het wel lastiger. Je kunt dan wel vragen naar wat er is gebeurd omdat je kind zo van streek was en eventueel vragen of het klopt dat ze hem heeft vastgehouden. Als ze dat inderdaad heeft gedaan, kun je denk ik prima uitleggen daf dit voor jouw kind geen fijne manier is en dat je dit liever niet hebt.
Ik begrijp wel dat je geschrokken bent. Mij verbazen deze opvoedtechnieken ook wel. Ik kan me voorstellen dat er kinderen zijn bij wie het wel goed werkt om ze op schoot te nemen en vast te houden maar het lijkt me logisch dat je deze methode alleen zo gebruikt na overleg met de ouders. Fysiek contact is altijd iets waar je zeer terughoudend mee om hoort te gaan.
Wat betreft de gym: daar was je niet bij en dan is het wel lastiger. Je kunt dan wel vragen naar wat er is gebeurd omdat je kind zo van streek was en eventueel vragen of het klopt dat ze hem heeft vastgehouden. Als ze dat inderdaad heeft gedaan, kun je denk ik prima uitleggen daf dit voor jouw kind geen fijne manier is en dat je dit liever niet hebt.
Ik begrijp wel dat je geschrokken bent. Mij verbazen deze opvoedtechnieken ook wel. Ik kan me voorstellen dat er kinderen zijn bij wie het wel goed werkt om ze op schoot te nemen en vast te houden maar het lijkt me logisch dat je deze methode alleen zo gebruikt na overleg met de ouders. Fysiek contact is altijd iets waar je zeer terughoudend mee om hoort te gaan.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Het is soms lastig om de signalen goed te lezen door een juf. En als ze dan hun eigen beste manier gebruiken, is dat niet altijd de beste voor een kind.. Ik had vanochtend even iets met de oudste op school. En juf zei daarbij "als ik Chris nu zo zie, dan moet ik nu geen nee zeggen, want dat trekt hij niet".. Het is de eerste juf die dat bij hem ziet. Hij is heel subtiel in emotisch tonen, hij duikt iets ineens, beetje rode ogen, maar dit is dus de eerste juf die het echt ziet, en ondanks de subtiele uiting er wel goed op handelt (ipv doordouwen)..
Als ik moet gokken, dan heeft de juf hem bij gym echt proberen te kalmeren, alleen heeft ze de situatie niet goed overzien. En als hij in zijn drama het niet goed kan overbrengen(logisch op die leeftijd), dan kan het uit de hand lopen. Misschien even met juf overleggen hoe jullie hem kalmeren, en of ze iets aan jullie tips heeft?
Zwemles was hier ook een drama. Expres een zwemclub gevonden die het rustig aanpakten. Maar na een half jaar zul je toch eens je neus onder water moeten doen. De juffen durfden juist niet door te pakken, omdat ze bang waren dat Chris banger zou worden voor water EN hun niet meer zouden vertrouwen..
Met zo'n juf zou ik snel klaar zijn, dat zou ook niet meer goedkomen qua vertrouwen bij Chris..
en qua duiken:
Als ik moet gokken, dan heeft de juf hem bij gym echt proberen te kalmeren, alleen heeft ze de situatie niet goed overzien. En als hij in zijn drama het niet goed kan overbrengen(logisch op die leeftijd), dan kan het uit de hand lopen. Misschien even met juf overleggen hoe jullie hem kalmeren, en of ze iets aan jullie tips heeft?
Zwemles was hier ook een drama. Expres een zwemclub gevonden die het rustig aanpakten. Maar na een half jaar zul je toch eens je neus onder water moeten doen. De juffen durfden juist niet door te pakken, omdat ze bang waren dat Chris banger zou worden voor water EN hun niet meer zouden vertrouwen..
Met zo'n juf zou ik snel klaar zijn, dat zou ook niet meer goedkomen qua vertrouwen bij Chris..
en qua duiken:
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Mag ik het "een soort van" opnemen voor de juffen.
Zoals je vertelde over de zwemjuf klinkt het absoluut niet wenselijk. Maar ik zou eerst even vragen naar de situatie. Misschien duwde ze de kin omhoog om te laten zien waar die heen moest in het bad ja, onwaarschijnlijk... weet ik ook wel
Dan is het nog niet fijn voor jouw zoontje, maar is zij daarvan op de hoogte?
De schooljuf had vast goede intenties en kwam misschien zelf tot de conclusie dat ze verkeerd had gereageerd en heeft dit op een voor jouw zoon verkeerde manier op geprobeerd te lossen.
Ik zou in beide gevallen even open het gesprek in gaan waarbij je uitleg vraagt over de situatie en vervolgens uitlegt hoe ze dit bij jouw zoon moeten aanpakken. Ik ga altijd uit van de goede intenties van leerkrachten dus verwacht dat ze daar dan graag in meegaan...
nou misschien die zwemjuf niet, dan zou ik op zoek gaan naar een ander
Voorbeeld van een juf:
Zoals je vertelde over de zwemjuf klinkt het absoluut niet wenselijk. Maar ik zou eerst even vragen naar de situatie. Misschien duwde ze de kin omhoog om te laten zien waar die heen moest in het bad ja, onwaarschijnlijk... weet ik ook wel
Dan is het nog niet fijn voor jouw zoontje, maar is zij daarvan op de hoogte?
De schooljuf had vast goede intenties en kwam misschien zelf tot de conclusie dat ze verkeerd had gereageerd en heeft dit op een voor jouw zoon verkeerde manier op geprobeerd te lossen.
Ik zou in beide gevallen even open het gesprek in gaan waarbij je uitleg vraagt over de situatie en vervolgens uitlegt hoe ze dit bij jouw zoon moeten aanpakken. Ik ga altijd uit van de goede intenties van leerkrachten dus verwacht dat ze daar dan graag in meegaan...
nou misschien die zwemjuf niet, dan zou ik op zoek gaan naar een ander
Voorbeeld van een juf:
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Ik heb trouwens de juffen van Ow uitgelegd dat hij het niet fijn vindt om in de aandacht te staan of bijvoorbeeld op schoot te worden genomen. En ze een tip gegeven om hem in "vreemde" situaties te koppelen aan een ander kindje dat net iets ouder is.
Oh ik zou dat van die zwemjuf ook niet tof vinden. Maar hee, ik reageer ook wel eens op een manier die niet de schoonheidsprijs verdient, ik zou zeker het gesprek aangaan (zonder daarin beschuldigend te zijn).
Oke, mijn Oudste lijkt een beetje vast te lopen op school. Al vanaf dit schooljaar is er veel onvrede, soms met duidelijke oorzaak maar vaker niet. Hij vindt alles moeilijk, wil elke dag niet naar school, huilt erg veel als hij uit school komt. Ik wijt het aan de afwezigheid van de vaste juf (waar hij een heel goede band mee heeft) vanwege zwangerschapsverlof. Ze wordt vervangen door twee juffen waar hij niets mee heeft, dat is duidelijk.
Gisteren kwam hij heel verdrietig uit school: ze hadden cito gehad en hij zei 'Ik voelde dat het heel belangrijk was en dat het heel erg was als ik een fout zou maken en daardoor ging ik bij elke vraag twijfelen en uiteindelijk heb ik alles maar gegokt omdat ik gewoon snel weg wilde'. Wat ik eerder vermoedde lijkt dus wel te kloppen: hij vindt zo'n toetsmoment niet fijn, verklaart ook zijn wisselende scores (soms foutloos, soms ronduit slecht). Ik heb gezegd dat ik denk dat het belangrijk is dat we juf inlichten, maar hij wil dit niet. Hij zegt dat ze dan nog meer dingen gaan uitleggen op een manier die hij 'toch niet begrijpt'. Ik vind het zo naar, hij was echt heel lang een kind dat met plezier naar school ging en nu is hij elke dag verdrietig en onzeker. En ik weet echt niet wat ik moet doen om het voor hem makkelijker te maken
Oke, mijn Oudste lijkt een beetje vast te lopen op school. Al vanaf dit schooljaar is er veel onvrede, soms met duidelijke oorzaak maar vaker niet. Hij vindt alles moeilijk, wil elke dag niet naar school, huilt erg veel als hij uit school komt. Ik wijt het aan de afwezigheid van de vaste juf (waar hij een heel goede band mee heeft) vanwege zwangerschapsverlof. Ze wordt vervangen door twee juffen waar hij niets mee heeft, dat is duidelijk.
Gisteren kwam hij heel verdrietig uit school: ze hadden cito gehad en hij zei 'Ik voelde dat het heel belangrijk was en dat het heel erg was als ik een fout zou maken en daardoor ging ik bij elke vraag twijfelen en uiteindelijk heb ik alles maar gegokt omdat ik gewoon snel weg wilde'. Wat ik eerder vermoedde lijkt dus wel te kloppen: hij vindt zo'n toetsmoment niet fijn, verklaart ook zijn wisselende scores (soms foutloos, soms ronduit slecht). Ik heb gezegd dat ik denk dat het belangrijk is dat we juf inlichten, maar hij wil dit niet. Hij zegt dat ze dan nog meer dingen gaan uitleggen op een manier die hij 'toch niet begrijpt'. Ik vind het zo naar, hij was echt heel lang een kind dat met plezier naar school ging en nu is hij elke dag verdrietig en onzeker. En ik weet echt niet wat ik moet doen om het voor hem makkelijker te maken
Zo verdrietig om kinderen zo te zien LE....
Je oudste zit toch in groep 5? Ik heb namelijk gemerkt dat kinderen vanaf 8-10 jaar zich echt bewust worden van toetsen en hoe belangrijk die zijn. *bleh stomme prestatiemaatschappij*.
Wat ideetjes waarvan er misschien iets bij je Oudste past...
-zou hij het fijn vinden belangrijke toetsen buiten de klas te maken
-toetsen in kleinere stukjes opdelen
-heeft hij was van een leuk plaatje/dingetje waar hij vrolijk van wordt en dit op zijn tafel plakken/leggen om naar te kijken als hij baalt.
-als hij iets moeilijk vind dat hij het meeneemt naar huis en dat jullie samen op zoek gaan naar welke manier/strategie er voor hem werkt, ook al is het een andere manier dan op school.
-samen thuis strategieboekje maken waarin hij af en toe terug kan kijken op school als hij er niet achter komt.
- hij heeft weinig vertrouwen in deze juffen toch? Is er een juf van een vorig jaar waar hij wel vertrouwen in heeft?
Ik vind het altijd heel "erg" als een kind echt niet graag meer naar school gaat.
Is er heel toevallig een kindercoach (of leerkracht met ervaring in kindergesprekken) op school? Dan blijft het nog "klein" en met 1 krachtgericht (dus niet meteen oplossingsgericht) gesprek kan je al heel ver komen
Je oudste zit toch in groep 5? Ik heb namelijk gemerkt dat kinderen vanaf 8-10 jaar zich echt bewust worden van toetsen en hoe belangrijk die zijn. *bleh stomme prestatiemaatschappij*.
Wat ideetjes waarvan er misschien iets bij je Oudste past...
-zou hij het fijn vinden belangrijke toetsen buiten de klas te maken
-toetsen in kleinere stukjes opdelen
-heeft hij was van een leuk plaatje/dingetje waar hij vrolijk van wordt en dit op zijn tafel plakken/leggen om naar te kijken als hij baalt.
-als hij iets moeilijk vind dat hij het meeneemt naar huis en dat jullie samen op zoek gaan naar welke manier/strategie er voor hem werkt, ook al is het een andere manier dan op school.
-samen thuis strategieboekje maken waarin hij af en toe terug kan kijken op school als hij er niet achter komt.
- hij heeft weinig vertrouwen in deze juffen toch? Is er een juf van een vorig jaar waar hij wel vertrouwen in heeft?
Ik vind het altijd heel "erg" als een kind echt niet graag meer naar school gaat.
Is er heel toevallig een kindercoach (of leerkracht met ervaring in kindergesprekken) op school? Dan blijft het nog "klein" en met 1 krachtgericht (dus niet meteen oplossingsgericht) gesprek kan je al heel ver komen
Ik vind dat er echt een duidelijk verschil zit tussen een kind streng en eventueel 'intimiderend' toespreken en een kind daarbij ook aanraken. Zoals ik het lees, heeft de zwemjuf hem bij de kin en de wangen gepakt. Dat is een fysieke intimidatie waarvan ik vind (als docent) dat die een (ontoelaatbare) grens overgaat en waar ik als ouder iets van zou zeggen. Uiteraard op een nette manier en door eerst vragen te stellen. Als een ouder gaat schelden of ruzie zoeken, houdt het natuurlijk ook op.quote:Op dinsdag 24 januari 2017 10:00 schreef Loj het volgende:
Mag ik het "een soort van" opnemen voor de juffen.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Ben ik het helemaal mee eens, Maar ik bedoelde meer te zeggen... ga open het gesprek in.quote:Op dinsdag 24 januari 2017 11:08 schreef Franny_G het volgende:
[..]
Ik vind dat er echt een duidelijk verschil zit tussen een kind streng en eventueel 'intimiderend' toespreken en een kind daarbij ook aanraken. Zoals ik het lees, heeft de zwemjuf hem bij de kin en de wangen gepakt. Dat is een fysieke intimidatie waarvan ik vind (als docent) dat die een (ontoelaatbare) grens overgaat en waar ik als ouder iets van zou zeggen. Uiteraard op een nette manier en door eerst vragen te stellen. Als een ouder gaat schelden of ruzie zoeken, houdt het natuurlijk ook op.
Misschien had hij op zijn tong gebeten en wou ze daarnaar kijken (natuurlijk denk ik dat ook niet, maar je weet maar nooit).
Dus ik zou bijvoorbeeld een gesprek starten met: "ik zag dat je vorige week Hem bij zijn kin en wangen pakte, was dat om hem terecht te wijzen of was er iets anders aan de hand....
Twinkly, ik zou denk ik met de zwemjuf in gesprek gaan. Vragen wat er gebeurde. En dat je ziet dat hij zo moeite heeft met water in zijn gezicht. Of ze wellicht tips heeft.
En ik denk dat jij haar misschien nog wel een tip kan geven over hoe ze N. dingen uit kan leggen op een manier die beter bij hem past.
Bij het gymmen, lees ik dat N heeft aangegeven dat hij niet op schoot wilde om getroost te worden en dat N. aangaf dit niet te willen en zij doorging.
Juf had vast goede bedoelingen, maar hij geeft een grens aan en zij gaat er overheen, ik snap wel dat hij dan nog bozer wordt. Misschien goed om het eens met juf over te hebben. Of misschien samen met juf en N over te hebben over hoe hij wel getroost wil/kan worden.
Ik vind trouwens dat N. het best wel duidelijk kan vertellen (zoals je het schrijft tenminste komt het vrij duidelijk over )
Evenstar
L-E: wat naar dat je oudste het zo niet naar zijn zin heeft op school. En dat hij zo worstelt met die stomme Cito… is het een idee om samen met hem het gesprek met juf aan te gaan?
Onze jongste maakt het zichzelf zo lastig… die kan zichzelf zo in de weg zitten.
Vind dat ze alles moet kunnen en het ook gelijk goed moet doen.
Vanmorgen wilde ze iets kleuren en de stift deed het niet, dan wordt ze kwaad. Ze moet NU een nieuwe stift. Die heb ik niet 's ochtends vroeg en ook geen tijd om op zoek te gaan naar een die het wel doet. Kwaad was ze. Vervolgens gooit ze haar tekening weg, wil een nieuw strookje knippen, maar dat ging scheef. Nog kwader.
Ze legt de lat heel hoog voor zichzelf en dan is ze boos dat het niet gelijk lukt.
Zo durfde ze op school ook niks te vragen, want dan ben je dom, had ze bedacht.
Hier heb ik het met juf over gehad en later nog met jongste erbij. Dat juf haar op het hart heeft gedrukt dat ze echt mag vragen als ze het niet weet. En ze hebben afgesproken dat juf af en toe ook even aan haar vraagt of het lukt. Dat ging eigenlijk wel beter.
Maar op het moment is het weer een bonk frustratie…
En ik denk dat jij haar misschien nog wel een tip kan geven over hoe ze N. dingen uit kan leggen op een manier die beter bij hem past
.Bij het gymmen, lees ik dat N heeft aangegeven dat hij niet op schoot wilde om getroost te worden en dat N. aangaf dit niet te willen en zij doorging.
Juf had vast goede bedoelingen, maar hij geeft een grens aan en zij gaat er overheen, ik snap wel dat hij dan nog bozer wordt. Misschien goed om het eens met juf over te hebben. Of misschien samen met juf en N over te hebben over hoe hij wel getroost wil/kan worden.
Ik vind trouwens dat N. het best wel duidelijk kan vertellen (zoals je het schrijft tenminste komt het vrij duidelijk over
)Evenstar
L-E: wat naar dat je oudste het zo niet naar zijn zin heeft op school. En dat hij zo worstelt met die stomme Cito… is het een idee om samen met hem het gesprek met juf aan te gaan?
Onze jongste maakt het zichzelf zo lastig… die kan zichzelf zo in de weg zitten.
Vind dat ze alles moet kunnen en het ook gelijk goed moet doen.
Vanmorgen wilde ze iets kleuren en de stift deed het niet, dan wordt ze kwaad. Ze moet NU een nieuwe stift. Die heb ik niet 's ochtends vroeg en ook geen tijd om op zoek te gaan naar een die het wel doet. Kwaad was ze. Vervolgens gooit ze haar tekening weg, wil een nieuw strookje knippen, maar dat ging scheef. Nog kwader.
Ze legt de lat heel hoog voor zichzelf en dan is ze boos dat het niet gelijk lukt.
Zo durfde ze op school ook niks te vragen, want dan ben je dom, had ze bedacht.
Hier heb ik het met juf over gehad en later nog met jongste erbij. Dat juf haar op het hart heeft gedrukt dat ze echt mag vragen als ze het niet weet. En ze hebben afgesproken dat juf af en toe ook even aan haar vraagt of het lukt. Dat ging eigenlijk wel beter.
Maar op het moment is het weer een bonk frustratie…
Fake it till you make it...
Er worden vrij veel faalangst reductietrainingen gegeven, misschien is dat iets, L-E? En Nijna misschien ook?
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Twinkly, wat betreft het zwemmen zou ik naar de juf gaan een aangeven wat je zag gebeuren en dat jij er geen fijn gevoel van kreeg.
Wat betreft bet gymen zou ik open vragen wat er gebeurd is.
L-e, wat naar dat je oudste het zo moeilijk heeft
Loj, wat een nare gebeurtenis waarin jij niet eens iets kon uitleggen. Ik geloof dat ik meteen een beetje snap waar het gedrag vandaan komt bij het jongetje
Hier is ze vandaag op school begonnen. Zin had ze echt niet. Ze wilde ook niet bij de juf. Hopelijk went ze snel
Wat betreft bet gymen zou ik open vragen wat er gebeurd is.
L-e, wat naar dat je oudste het zo moeilijk heeft
Loj, wat een nare gebeurtenis waarin jij niet eens iets kon uitleggen. Ik geloof dat ik meteen een beetje snap waar het gedrag vandaan komt bij het jongetje
Hier is ze vandaag op school begonnen. Zin had ze echt niet. Ze wilde ook niet bij de juf. Hopelijk went ze snel
Dankjulliewel voor jullie input Ja, ik ga sowieso open in gesprek, helemaal bij de leerkracht, want ik heb het natuurlijk alleen maar van horen zeggen. Ik twijfel nog wel of ik in gesprek wil gaan, omdat ze de vorige keer dat ik haar sprak over een ander incident heel duidelijk liet blijken dat ik niet zo moest zeuren (Ik vroeg toen, ook open en niet beschuldigend, waarom N voor straf met zijn hand op zijn rug moest staan tijdens het rekenen toen hij over de tafel leunde tijdens het werken). We hebben dus geen relatie waarin je gewoon samen overlegd over hoe je N het beste kunt helpen. En ik denk ook eigenlijk wel dat ze nu wel doorheeft dat dit niet de manier is om met N om te gaan? Hij liet het in ieder geval duidelijk blijken.
Ja, hij kan heel goed verwoorden wat er gebeurd is en waarom.
Wat betreft de zwemjuf. Dat is een hele directe en autoritaire tante. De zwemvereniging werkt met vrijwilligers en zij is juist gevraagd om N te begeleiden omdat ze een SPW diploma heeft.
N zit al 1,5 jaar op zwemles en komt niet verder. Ze duwen hem iedere les een aantal keren onder water en hij snapte ook wel dat dat moet, maar het werkt tot nu toe nog niet om hem minder angstig te maken.
Ja, ik ga sowieso open in gesprek, helemaal bij de leerkracht, want ik heb het natuurlijk alleen maar van horen zeggen. Ik twijfel nog wel of ik in gesprek wil gaan, omdat ze de vorige keer dat ik haar sprak over een ander incident heel duidelijk liet blijken dat ik niet zo moest zeuren (Ik vroeg toen, ook open en niet beschuldigend, waarom N voor straf met zijn hand op zijn rug moest staan tijdens het rekenen toen hij over de tafel leunde tijdens het werken). We hebben dus geen relatie waarin je gewoon samen overlegd over hoe je N het beste kunt helpen. En ik denk ook eigenlijk wel dat ze nu wel doorheeft dat dit niet de manier is om met N om te gaan? Hij liet het in ieder geval duidelijk blijken.Ja, dit dus. Precies! Het ging niet over het incident daarvoor, dat was voor de duidelijkheid en om aan te geven dat zijn grote rechtvaardigheidsgevoel hem in de weg zat en dan daaroverheen dus nog dat de juf zijn grens niet respecteert.quote:
Bij het gymmen, lees ik dat N heeft aangegeven dat hij niet op schoot wilde om getroost te worden en dat N. aangaf dit niet te willen en zij doorging.
Juf had vast goede bedoelingen, maar hij geeft een grens aan en zij gaat er overheen, ik snap wel dat hij dan nog bozer wordt. Misschien goed om het eens met juf over te hebben. Of misschien samen met juf en N over te hebben over hoe hij wel getroost wil/kan worden.
Ja, hij kan heel goed verwoorden wat er gebeurd is en waarom.
Wat betreft de zwemjuf. Dat is een hele directe en autoritaire tante. De zwemvereniging werkt met vrijwilligers en zij is juist gevraagd om N te begeleiden omdat ze een SPW diploma heeft.
N zit al 1,5 jaar op zwemles en komt niet verder. Ze duwen hem iedere les een aantal keren onder water en hij snapte ook wel dat dat moet, maar het werkt tot nu toe nog niet om hem minder angstig te maken.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Nijna, wat je beschrijft herken ik ook heel erg. Hij is ervan overtuigd dat hij alles weet, alles kan, en accepteert het niet van zichzelf als hij fouten maakt. Heel zwaar, ook omdat hij dus zelden iets vraagt, want hij weet alles toch al
Aan een faalangst-training oid zat ik ook te denken. Alleen weet ik niet zo goed hoe ik dat in moet bouwen in zijn schema met school en gitaarles en binnenkort weer logopedie. Nog even kijken hoe we dat vorm willen geven.
Loj, kan ik gewoon tegen juf zeggen dat ik denk dat het beter is als hij apart de toetsen maakt? Hij heeft eigenlijk alleen met de eigen juf een band, dat is ook de juf die met de klas mee gaat elk jaar dus hij zit al jaren bij haar in de klas. Geen kindercoach op school, wel een IB'er die op en af ziek is. Ik zal kijken of zij iets kan betekenen.
Aan een faalangst-training oid zat ik ook te denken. Alleen weet ik niet zo goed hoe ik dat in moet bouwen in zijn schema met school en gitaarles en binnenkort weer logopedie. Nog even kijken hoe we dat vorm willen geven.
Loj, kan ik gewoon tegen juf zeggen dat ik denk dat het beter is als hij apart de toetsen maakt? Hij heeft eigenlijk alleen met de eigen juf een band, dat is ook de juf die met de klas mee gaat elk jaar dus hij zit al jaren bij haar in de klas. Geen kindercoach op school, wel een IB'er die op en af ziek is. Ik zal kijken of zij iets kan betekenen.
LE, wat naar dat hij niet naar school wil en dat hij steeds zo verdrietig is 
En Nijna, heel herkenbaar dat de lat heel hoog gelegd wordt en dan alles "mis" gaat.
N volgt nu de training Growie en Fixie om te leren om fouten te maken en uitdagingen aan te gaan. Misschien is dat ook iets voor jullie kinderen LE en Nijna? Alleen moet school er dan ook in meegaan dat fouten maken mag en juist goed is om iets te leren (dat is hier helaas wel het probleem, school legt de nadruk op het eindresultaat).
En Nijna, heel herkenbaar dat de lat heel hoog gelegd wordt en dan alles "mis" gaat.N volgt nu de training Growie en Fixie om te leren om fouten te maken en uitdagingen aan te gaan. Misschien is dat ook iets voor jullie kinderen LE en Nijna? Alleen moet school er dan ook in meegaan dat fouten maken mag en juist goed is om iets te leren (dat is hier helaas wel het probleem, school legt de nadruk op het eindresultaat).
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Oja! Dat is "mindset" toch Twinkly?!
Heel fijn en nuttig! En als ik jou zo hoor zou dat ook iets voor je Oudste kunnen zijn LE
En natuurlijk kan je dan aan de juf vragen (ik zou het "vragen" en niet "eisen" ) want waarom niet, het is geen moeite voor de leerkracht. Ik heb zelf ook bij iedere toets een leerling buiten de klas zitten..
Ik zou misschien een gesprek met de ib'er aanvragen. Dan kunnen jullie samen kijken wat er bij hem past. Er zijn zoveel "dingen" die ze kunnen doen op school of kunnen aanraden via school!
Heel fijn en nuttig! En als ik jou zo hoor zou dat ook iets voor je Oudste kunnen zijn LE
En natuurlijk kan je dan aan de juf vragen (ik zou het "vragen" en niet "eisen"
) want waarom niet, het is geen moeite voor de leerkracht. Ik heb zelf ook bij iedere toets een leerling buiten de klas zitten.. Ik zou misschien een gesprek met de ib'er aanvragen. Dan kunnen jullie samen kijken wat er bij hem past. Er zijn zoveel "dingen" die ze kunnen doen op school of kunnen aanraden via school!
De jongste heeft een juf gehad die bleef herhalen dat fouten maken prima is omdat je daar alleen maar van leert. En ook deze leerkrachten hebben volgens mij die insteek, dus dat is wel fijn.
Ze heeft denk ik ook wat last van grote zus, waarbij een boel dingen gewoon aan komen waaien.
Dat ze (de jongste) zelf dingen kan die zus niet kan, vergeet ze voor het gemak dan maar.
Sinds een half jaar tekent ze bij een tekentherapeute, heel prettig mens. Die op die manier probeert om haar zelfvertrouwen wat te vergroten en ze heeft ook oog voor het faalangstige. De jongste gaat er graag heen en ik heb het idee dat het wel iets doet.
En door de karate is ze ook al enorm gegroeid moet ik zeggen. Maar blijkbaar zijn er van die periodes dat het toch wel weer erg op de voorgrond aanwezig is. En ik wil het er zeker ook weer eens met juf over hebben. Toch horen hoe het in de klas gaat en wellicht dat zij ook nog wel iets te bieden hebben hierin.
Dat van Growie en Fixie ga ik eens op mn gemak bekijken.
Ze heeft denk ik ook wat last van grote zus, waarbij een boel dingen gewoon aan komen waaien.
Dat ze (de jongste) zelf dingen kan die zus niet kan, vergeet ze voor het gemak dan maar.
Sinds een half jaar tekent ze bij een tekentherapeute, heel prettig mens. Die op die manier probeert om haar zelfvertrouwen wat te vergroten en ze heeft ook oog voor het faalangstige. De jongste gaat er graag heen en ik heb het idee dat het wel iets doet.
En door de karate is ze ook al enorm gegroeid moet ik zeggen. Maar blijkbaar zijn er van die periodes dat het toch wel weer erg op de voorgrond aanwezig is. En ik wil het er zeker ook weer eens met juf over hebben. Toch horen hoe het in de klas gaat en wellicht dat zij ook nog wel iets te bieden hebben hierin.
Dat van Growie en Fixie ga ik eens op mn gemak bekijken.
Fake it till you make it...
Oeh, die faalangst herken ik heel erg! Dank voor de tips, die ga ik onthouden. Mijn kleuter ontwijkt alweer maanden de werkjes op school, en vanwege de decemberdrukte zat ik er ook niet genoeg 'bovenop'. Mind you, ik vind het prima als hij liever speelt, maar hij vindt werkjes vreselijk leuk maar is gewoon echt bang. Bang om fouten te maken, bang dat hij niet snapt hoe het moet, bang dat hij het wel kan en weer vergeet. Laatst zei hij: "ik kan het werkje wel doen maar dan vergeet ik het daarna weer hoe het moest en dan kan ik het later niet aan mijn kindjes uitleggen 
" Vier jaar, en dan is dat je grote zorg Vandaag citotoets voor het eerst en hij is gelukkig zo enorm leergierig dat hij, eenmaal gedwongen, het ontzettend leuk vond.
L-E: ziet hij het verband met zijn afwezige juf zelf ook? Heeft hij er grip op wanneer ze weer terug komt? En kan hij vertellen wat hij graag zou willen, wat school voor hem leuker zou maken?
" Vier jaar, en dan is dat je grote zorg Vandaag citotoets voor het eerst en hij is gelukkig zo enorm leergierig dat hij, eenmaal gedwongen, het ontzettend leuk vond. L-E: ziet hij het verband met zijn afwezige juf zelf ook? Heeft hij er grip op wanneer ze weer terug komt? En kan hij vertellen wat hij graag zou willen, wat school voor hem leuker zou maken?
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Ja hoor: hij wil een school waar alleen zijn beste vriendjes in de klas zitten, en waar papa en mama juf en meester zijn. 'Want jij kan goed schrijven mam, dus jij leert ons taal, en papa is goed in alle andere dingen want die werkt op kantoor'
Ergo: heeft niets te maken met HSP en HSS, wat sowieso al niet bestaat trouwens.quote:
[..]
Dat het normaal kindergedrag is dat weet ik en daar heb ik het ook niet over. Ik heb het over het gedrag van de leerkrachten.
Ja, hij is regels gewend.
Misschien moet je er wat minder bovenop zitten. Die zwemjuf is wellicht gewoon een kreng, nou die gaat hij vaker tegenkomen. Daar kun je met je kind over praten, maar het feit dat hij niet doet wat de bedoeling is met zwemmen ook. Dat is in essentie wel de reden dat de juf onaardig doet... ik gok op frustratie.
Dat gaan ze wel vaker meemaken. Die juf op school probeerde hem waarschijnlijk te kalmeren, helaas werkte het niet...
Het klinkt alsof je er veel te veel bovenop zit. Probeer geen helikoptermoeder te worden.
http://www.psychology-spo(...)parents-dangers.html
Want dit hele topic druipt ervan. Ik mag het allemaal natuurlijkniet zeggen van onze helikopter mods hier. Maar geloof me als ik zeg dat ik het echt goed meen met iedereen hier en met name hun kinderen.
Whatever...
COnclusie: zit er eens helemaal niet bovenop en laat dat kind lekker keutelen. Komt bijna altijd wel goed, boeien, die werkjes. Maar die moeder die er steeds bovenop zit legt de druk er wel op...quote:
Oeh, die faalangst herken ik heel erg! Dank voor de tips, die ga ik onthouden. Mijn kleuter ontwijkt alweer maanden de werkjes op school, en vanwege de decemberdrukte zat ik er ook niet genoeg 'bovenop'. Mind you, ik vind het prima als hij liever speelt, maar hij vindt werkjes vreselijk leuk maar is gewoon echt bang. Bang om fouten te maken, bang dat hij niet snapt hoe het moet, bang dat hij het wel kan en weer vergeet. Laatst zei hij: "ik kan het werkje wel doen maar dan vergeet ik het daarna weer hoe het moest en dan kan ik het later niet aan mijn kindjes uitleggen
L-E: ziet hij het verband met zijn afwezige juf zelf ook? Heeft hij er grip op wanneer ze weer terug komt? En kan hij vertellen wat hij graag zou willen, wat school voor hem leuker zou maken?
Whatever...
Laat het gaan, serieus... Je hebt je punt nu wel gemaakt. Dit is niet jouw topic, prima, maar post dan ook gewoon niet.quote:
[..]
COnclusie: zit er eens helemaal niet bovenop en laat dat kind lekker keutelen. Komt bijna altijd wel goed, boeien, die werkjes. Maar die moeder die er steeds bovenop zit legt de druk er wel op...
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Ik hoop echt dat als ik ooit zo gelukkig mag zijn om ALLES beter te weten over ALLES, ik dat wel voor mezelf weet te houden.
ja kijk je mag van mij best je mening geven natuurlijk, maar door dit soort toevoegingen wek je toch vooral de indruk dat je even lekker wil komen rellen in plaats van gewoon de discussie aangaan. Correct me if I'm wrong, maar maak dan ook dit soort statements niet.quote:
disclaimer
Deze opmerking is geplaatst naar aanleiding van de vorige post die ik met de beste intenties heb gepost. Onder andere door jouw eigen rol hierin zet ik dit er nu bij ja. Noem het rellen, ik noem het eerlijk zijn. Ik hoop dat er iemand nadenkt en zijn/haar kind de ruimte gunt die het nodig heeft ipv er bovenop te zitten met echte of zelfbedachte stoornissen.quote:
[..]
ja kijk je mag van mij best je mening geven natuurlijk, maar door dit soort toevoegingen wek je toch vooral de indruk dat je even lekker wil komen rellen in plaats van gewoon de discussie aangaan. Correct me if I'm wrong, maar maak dan ook dit soort statements niet.
Het zou voor mij een stuk makkelijker zijn niets te zeggen. Zodat hier de omerat kan blijven zoals deze is. Ik kies er juist voor wel iets te zeggen. Weliswaar met iets dat niet iedereen prettig zla vinden, maar iets dat ik wel belangrijk vind.
Whatever...
Nee, er is geen druk. Hij keutelt maar een eind raak, allemaal best. Maar hij is dan wel verdrietig omdat hij graag iets wilde maar niet durfde. Moet ik hem dan maar mijn rug toe draaien onder het mom 'ontspannen'? Ik vind dat een moeilijke balans: wat laat ik gaan en waar grijp ik in? Ik ken ook genoeg voorbeelden van mensen die nooit 'moesten' en daar echt last van hebben gehad.quote:
[..]
COnclusie: zit er eens helemaal niet bovenop en laat dat kind lekker keutelen. Komt bijna altijd wel goed, boeien, die werkjes. Maar die moeder die er steeds bovenop zit legt de druk er wel op...
Verder vind ik het irritant dat je een shitstorm op het toneel brengt. Ik heb in dit topic in alle redelijkheid met je gediscussieerd en tegengas neem ik heus serieus. Maar om bij voorbaat me als hysterica neer te zetten op basis van wat zinnen die ik hier typ, daar pas ik voor. Ik zie echt nergens een soort van open mind voor mensen die anders in het leven staan dan jij en al helemaal niet de 'oprechte bezorgdheid' die je claimt te hebben.
I'm not troubled or sad, I'm just ready for bed.
Tsja, ik vind dat ook een moeilijke balans! Net als elke ouder denk ik. Ik wil jou niet neerzetten als hysterica. Maar ik bedoel wel aan te geven dat ik de sfeer/cultuur in OUD en dit topic erg zweverig en slapjes vind. Trek het je niet persoonlijk aan. Ik vind dat er enorm wordt gezwetst over kleine details en zogenaamde gevoeligheden waarvan ik denk: laat dat kind lekker zelf even uitzoeken hoe het moet, gecombineerd met een opvoeding waarin alles aangepast wordt aan het kind.quote:
[..]
Nee, er is geen druk. Hij keutelt maar een eind raak, allemaal best. Maar hij is dan wel verdrietig omdat hij graag iets wilde maar niet durfde. Moet ik hem dan maar mijn rug toe draaien onder het mom 'ontspannen'? Ik vind dat een moeilijke balans: wat laat ik gaan en waar grijp ik in? Ik ken ook genoeg voorbeelden van mensen die nooit 'moesten' en daar echt last van hebben gehad.
Verder vind ik het irritant dat je een shitstorm op het toneel brengt. Ik heb in dit topic in alle redelijkheid met je gediscussieerd en tegengas neem ik heus serieus. Maar om bij voorbaat me als hysterica neer te zetten op basis van wat zinnen die ik hier typ, daar pas ik voor. Ik zie echt nergens een soort van open mond voor mensen die anders in het leven staan dan jij en al helemaal niet de 'oprechte bezorgdheid' die je claimt te hebben.
Ik denk dat uiteindelijk af en toe iets moeten (zonder dat je vader of moeder je in de nek staat te hiijgen) heel gezond is, zoals bij zwemles. En ja, afgeblaft worden door zo'n juf is kut en misschien zelf onacceptabel. Maar ook zoals het echte leven is. Kinderen zullen toch gedoseerd in contact moeten komen met de hardheid van het leven. Anders krijg je allemaal van die tere zieltjes die bij de eerste tegenslag overspannen raken...
Die shitstorm heeft betrekking op de manier waarop je hier wordt bejegend als je eens iets anders zegt dan men hier 'behoort' te zeggen volgens de heersende windrichting hier.
Whatever...
Misschien zou je eens iets minder denigrerend moeten reageren, dat zou helpen.quote:
Ach ja natuurlijk. Ik heb je zo hard aangepakt de vorige keer.
Whatever...
dat is een beetje actie - reactie uiteindelijk. Ik vind namelijk niet dat er überhaupt heel onredelijk is gedaan. Maar goed - jij vindt dat kennelijk wel, ook prima, maar weinig gegrond imo. Ik vraag me gewoon nog steeds oprecht af wat je blijft drijven.quote:
[..]
Misschien zou je eens iets minder denigrerend moeten reageren, dat zou helpen.
disclaimer
Hey, je kunt ook normaal reageren... fijn.quote:
[..]
dat is een beetje actie - reactie uiteindelijk. Ik vind namelijk niet dat er überhaupt heel onredelijk is gedaan. Maar goed - jij vindt dat kennelijk wel, ook prima, maar weinig gegrond imo. Ik vraag me gewoon nog steeds oprecht af wat je blijft drijven.
Wat ik erg vind is dat ik om me heen zo veel ouders zie die de problemen met gedrag van hun kind niet eerst bij zichzelf zoeken. Want hoe pijnlijk ook, vaak is de belangrijkste reden van afwijkend of vervelend gedrag dat van de ouders.
Ja, ook bij mij. Die van mij gedragen zich soms ook ongewenst of anders. Dan kijk ik eerst naar mezelf. En heel vaak ben ik (of mijn vrouw) de reden van dat gedrag. Dat is geen HSP of stoornis, dat is gewoon en tekortkoming in opvoeding, die iedereen heeft, want we zijn allemaal mensen.
Het resulterende helicopterouderen en het zoeken naar allerlei externe oorzaken (want dan heb jij het als ouder tenminste niet fout gedaan) vind ik echt hel zorgelijk. In extreme mate noem je zoiets munchhausen by proxy.
Kortom; ik maak me wel zorgen over zoiets en ik proef in OUD en dit topic een tendens om daar positief op te reageren terwijl ik het zorgelijk vind. Dus ja, wat drijft me; die kinderen die het er maar mee moeten stellen. Want ik ben er van overtuig dat al die mensen wel enorm hun best doen maar in hun onzekerheid juist rare fratsen uithalen. Waaronder het verzinnen van of aan sluiten bij verzonnen syndromen of licht autistiforme trekjes onder gaan brengen in een diagnose met dito label en self-fulfilling prophecy.
Whatever...
Spanky, fijn dat jij fouten van je kind ook bij jezelf zoekt. Want ik heb toch vaak het idee dat jij alleen maar open staat voor mensen die precies zoals jij opvoeden.
Daarnaast geloof ik niet dat al het gedrag van kinderen aan de ouders te wijten is. Kinderen hebben ook slechte dagen, twijfelen ook wel eens of zijn ergens bang voor wat bepaald gedrag veroorzaakt.
En je zorgen maken hoe andere mensen hun kinderen opvoeden? Laat ouders die het op een andere manier doen ook in hun waarde. Jij doet het op de manier hoe het voor jou goed voelt. Ik doe het op mijn manier. Leven en laten leven in mijn ogen.
Daarnaast geloof ik niet dat al het gedrag van kinderen aan de ouders te wijten is. Kinderen hebben ook slechte dagen, twijfelen ook wel eens of zijn ergens bang voor wat bepaald gedrag veroorzaakt.
En je zorgen maken hoe andere mensen hun kinderen opvoeden? Laat ouders die het op een andere manier doen ook in hun waarde. Jij doet het op de manier hoe het voor jou goed voelt. Ik doe het op mijn manier. Leven en laten leven in mijn ogen.
Spanky, dankjewel voor je bezorgdheid, deze is echter niet nodig. Helikopterouders zijn ouders die meer dan andere ouders het leven van hun kinderen proberen te beïnvloeden, ze houden hun kinderen langer klein en afhankelijk.
Wij, school en ouders, zijn juist actief bezig om N zelfstandiger te leren worden, omdat hij het uit zichzelf vaak niet doet of durft. We proberen hem júist tegen grenzen aan te laten lopen, zijn eigen fouten te laten maken, zijn eigen keuzes te leren maken.
Maar als je het topic goed gelezen had, dan had je dat ook begrepen en niet alleen de bevestiging van je eigen overtuiging gelezen.
Je hebt het wel weer voor elkaar, hè. Weer alle aandacht naar jou.
Wij, school en ouders, zijn juist actief bezig om N zelfstandiger te leren worden, omdat hij het uit zichzelf vaak niet doet of durft. We proberen hem júist tegen grenzen aan te laten lopen, zijn eigen fouten te laten maken, zijn eigen keuzes te leren maken.
Maar als je het topic goed gelezen had, dan had je dat ook begrepen en niet alleen de bevestiging van je eigen overtuiging gelezen.
Je hebt het wel weer voor elkaar, hè. Weer alle aandacht naar jou.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
Waarom zou ik niets mogen vinden van wat anderen doen? Ik zie om me heen dat men zelfreflectie ontwijkt en oorzaken elders zoekt. En 'gevoel' wordt weer het belangrijkste argument, net zoals 'geloof' dat was voor de verlichting. Ik ga daar niet in mee.quote:
Spanky, fijn dat jij fouten van je kind ook bij jezelf zoekt. Want ik heb toch vaak het idee dat jij alleen maar open staat voor mensen die precies zoals jij opvoeden.
Daarnaast geloof ik niet dat al het gedrag van kinderen aan de ouders te wijten is. Kinderen hebben ook slechte dagen, twijfelen ook wel eens of zijn ergens bang voor wat bepaald gedrag veroorzaakt.
En je zorgen maken hoe andere mensen hun kinderen opvoeden? Laat ouders die het op een andere manier doen ook in hun waarde. Jij doet het op de manier hoe het voor jou goed voelt. Ik doe het op mijn manier. Leven en laten leven in mijn ogen.
Er zijn allerlei stijlen, geen probleem. Maar los van de door jou genoemde slechte dagen zijn er heel wat kinderen die van psycholoog naar faalcursus naar psychiater worden gesleept. Met ouders die weigeren in de spiegel te kijken en hun eigen onzekerheid op het kind projecteren en het als een levenslange last meegeven.
Het is een vrij land en jij mag binnen grenzen van de wet doen wat je wilt. En ik mag in dit topic zeggen wat ik er van vind. Dat doe ik dan ook. En wie zich aangesproken voelt: wie de schoen past...
Whatever...
Ga je me nou beschuldigen? Of projecteer je je eigen behoeften niet alleen op je kind maar ook op mij?quote:
Spanky, dankjewel voor je bezorgdheid, deze is echter niet nodig. Helikopterouders zijn ouders die meer dan andere ouders het leven van hun kinderen proberen te beïnvloeden, ze houden hun kinderen langer klein en afhankelijk.
Wij, school en ouders, zijn juist actief bezig om N zelfstandiger te leren worden, omdat hij het uit zichzelf vaak niet doet of durft. We proberen hem júist tegen grenzen aan te laten lopen, zijn eigen fouten te laten maken, zijn eigen keuzes te leren maken.
Maar als je het topic goed gelezen had, dan had je dat ook begrepen en niet alleen de bevestiging van je eigen overtuiging gelezen.
Je hebt het wel weer voor elkaar, hè. Weer alle aandacht naar jou.
Whatever...
Aggos, wat denkt hij ver doorquote:
Bang om fouten te maken, bang dat hij niet snapt hoe het moet, bang dat hij het wel kan en weer vergeet. Laatst zei hij: "ik kan het werkje wel doen maar dan vergeet ik het daarna weer hoe het moest en dan kan ik het later niet aan mijn kindjes uitleggen
Heel herkenbaar en ik heb geen idee hoe je ermee om kunt gaan bij een kleuter, behalve vertellen dat je niet leert als je geen fouten maakt, want als je geen fouten maken dan kon je het blijkbaar al. Maar ja, eerlijk gezegd werkte dat hier op kleuterleeftijd ook nog niet. Hij leert nu reflecteren op zijn eigen gedrag.
N probeerde als kleuter werkjes (zowel knutselen als voorbereidend rekenen, taal en schrijven) op alle mogelijke manieren te ontwijken. En nee, wij zijn geen pushende ouders. Maar als heel groep 2 een werkje maakt en jouw kind verstopt zich onder een tafel, terwijl hij als bijna 4-jarige uit zichzelf dezelfde dingen al voor de lol deed, dan zorgt dat bij zowel leerkracht als ouders voor bezorgdheid.
<a href="http://lb4m.lilypie.com/IMTfp1.png" rel="nofollow" target="_blank">Niels</a> en <a href="http://lb1m.lilypie.com/Aonnp2.png" rel="nofollow" target="_blank">Sam</a>
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |