Hooggevoelige (HSP) en Hooggevoelige Strong-Willed (HSS) Kinderen

Ik zou dus ook pleiten voor een andere, meer 'alledaagse' titel van dit topic. Opvoeden en de problemen die je tegenkomt ofzo.

Ik merk wel echt dat de titel veel weerstand oproept bij mij. Hooggevoelig, strong-willed (, hoogbegaafd, ook zoiets)...

Ik spreek liever van begaafde kinderen, gevoelige kinderen en/ of kinderen met een sterke wil... Maar bovenal vooral van gewoon kinderen.

[ Bericht 2% gewijzigd door groofskendezoveelste op 07-01-2017 10:51:10 ]

quote:

Op zaterdag 7 januari 2017 09:33 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Ik zou dus ook pleiten voor een andere, meer 'alledaagse' titel van dit topic. Opvoeden en de problemen die je tegenkomt ofzo.

Daarvoor hebben we de andere topicreeksen.

Ik denk nog steeds dat dit topic wel degelijk meerwaarde heeft voor de mensen die zich er wel in herkennen. Vind je het zwevering of mutserig? Prima! Dan post je in topics waar je wel aansluiting in hebt.

quote:

Op zaterdag 7 januari 2017 09:38 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Ik merk wel echt dat de titel veel weerstand oproept bij mij. Hooggevoelig, strong-willed (, hoogbegaafd, ook zoiets)...

Ik spreek liever van begaafde kinderen, gevoelige kinderen en/ of kinderen met een sterke wil... Maar bovenal vooral gewoon van kinderen.

Maar dat is dan jouw allergie he

Uiteraard. Volgens mij ben ik heel duidelijk in dat dat mijn mening is, mijn idee, mijn allergie. Ik stel nergens een absolute waarheid.

Allergie vind ik trouwens ook zo'n woord

quote:

Op zaterdag 7 januari 2017 09:39 schreef Kyara het volgende:

[..]

Daarvoor hebben we de andere topicreeksen.

Ik denk nog steeds dat dit topic wel degelijk meerwaarde heeft voor de mensen die zich er wel in herkennen. Vind je het zwevering of mutserig? Prima! Dan post je in topics waar je wel aansluiting in hebt.

Volgens mij gaat het gewoon over opvoeden en het omgaan met de eigenschappen en (tijdelijk) gedrag van je kind.

Er zijn dus gezien de reacties op mijn post best veel mensen die problemen hebben met het (in onze ogen) overbodig 'medisch maken' van gewoon of licht afwijkend gedrag.

Ik zou zeggen tegen mensen die dat punt niet vatten: kom uit je bubbel van meepraters en ga eens wel de discussie aan.

Overigens zijn er ook veel kinderen met echte aandoeningen waar veel of weinig extra aandacht bij nodig is. Maar uiteindelijk pleit ik om elke kind als persoon te behandelen en er zo het meeste uit te halen.

Het grootste gevaar van labeltjes vind ik dat je als je niet oppast alle 'schuld' en verantwoordelijkheden buiten jezelf en je kind gaat leggen. En als je niet oppast ga je vanwege bepaalde zaken de lat voor kinderen te hoog of juist laag leggen.

Dat is van alle tijden, maar ik wil iig de goegemeente hier daar wel mijn mening over geven. Ookal is die toevallig niet zo poezelig en meelevend dan het gros van de Posts in dit topic.

Zo en nu zal ik me verder gereisd houden hier.

Ik snap zelf nooit zo goed waarom mensen die zich niet aangesproken voelen door het onderwerp toch vinden dat ze een mening moeten spuien over de invulling van een topic. Dat zie ik nog steeds vrij veel op fok. Het zal wel aan mij liggen hoor, maar ik ga me in VBL toch ook niet bemoeien met de manier waarop mensen de speltactiek benoemen?

Ja hoor, special snowflake Spanky, wij - als goegemeente - zullen je mening meenemen in onze gedachten.

quote:

Op zaterdag 7 januari 2017 10:50 schreef Stormqueen het volgende:
Ik snap zelf nooit zo goed waarom mensen die zich niet aangesproken voelen door het onderwerp toch vinden dat ze een mening moeten spuien over de invulling van een topic. Dat zie ik nog steeds vrij veel op fok. Het zal wel aan mij liggen hoor, maar ik ga me in VBL toch ook niet bemoeien met de manier waarop mensen de speltactiek benoemen?

Ik denk dat er best vaak een Ajacied in een Feyenoordtopic iets komt posten bijvoorbeeld. En dat hier ook niet per se mensen reageren die niks met kinderen/ouderschap/opvoeding te maken hebben, maar inderdaad wel iets zeggen over de benadering (speltactiek), dat maakt het wel een verschil in mijn ogen. Al snap ik dat het wel lastig is te kijken waar dan de balans zit, rondom 'er iets mogen zeggen als je er niets mee hebt'.

Je mag best iets zeggen en je mening geven hoor. Daar zijn we een forum voor. Maar dat er wordt gezegd dat het onderwerp eigenlijk helemaal niet zo besproken of benoemd moet worden, daar heb ik moeite mee.
Iedereen heeft het recht om het ergens mee eens of oneens te zijn, maar je kan niet bepalen dat een ander het maar op een bepaalde manier moet zien

quote:

Op zaterdag 7 januari 2017 11:01 schreef Stormqueen het volgende:
Je mag best iets zeggen en je mening geven hoor. Daar zijn we een forum voor. Maar dat er wordt gezegd dat het onderwerp eigenlijk helemaal niet zo besproken of benoemd moet worden, daar heb ik moeite mee.
Iedereen heeft het recht om het ergens mee eens of oneens te zijn, maar je kan niet bepalen dat een ander het maar op een bepaalde manier moet zien

Het soort mensen dat een safe space wil, waar je niet tegengesproken of geconfronteerd wordt.

quote:

Op zaterdag 7 januari 2017 10:51 schreef Franny_G het volgende:
Ja hoor, special snowflake Spanky, wij - als goegemeente - zullen je mening meenemen in onze gedachten.

Dit mag wel gemodereerd worden. Maar dat is vast een vriendinnetje...

quote:

Op zaterdag 7 januari 2017 11:11 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Het soort mensen dat een safe space wil, waar je niet tegengesproken of geconfronteerd wordt.

daar zijn echt tachtig miljoen andere topics voor op fok en dat weet je zelf ook wel het hoeft écht niet overal.

quote:

Op zaterdag 7 januari 2017 11:17 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

Dit mag wel gemodereerd worden. Maar dat is vast een vriendinnetje...

ik heb helemaal niemand gemodereerd hier. En ga nu maar ergens anders je onvrede over de wereld uitspreken. Doei.

quote:

Op zaterdag 7 januari 2017 11:24 schreef Stormqueen het volgende:

[..]

daar zijn echt tachtig miljoen andere topics voor op fok en dat weet je zelf ook wel het hoeft écht niet overal.

Aangezien je mij nu tegenspreekt en confronteert..
HSP en HSS kinderen, hyperactive kinderen, nieuwetijdskinderen, indigokinderen, kristalkinderen, regenboog kinderen....
Echt, wtf, laat je kind gewoon kind zijn en zit niet de hele dag er bovenop.

Ik kan me wel vinden in wat spanky zegt. En ik begrijp echt niet waarom dat hier niet gezegd mag worden.

Ik vind het veel storender als er mensen in een topic zich ineens ermee gaan bemoeien als één iemand iets opvallend zegt (zoals regelmatig in het babytopic gebeurt bv). Dàt zou ik dan aan de vaste posters overlaten. Maar hier betreft het volgens mij een veel algemenere discussie. Namelijk of het helpt om dingen op deze manier te benoemen. Maar wellicht moet daar dan een ander topic voor aangemaakt worden?

Er is ook nog een groot verschil tussen labelen en hier posten. Ik kan mij vinden in de aanpak van de posts hier, maar zal naar buiten toe mijn kind nooit hooggevoelig/strong willed/ whatever noemen.

Maak dat onderscheid ook even tijdens de discussie .

Als je je kind niet zo wilt noemen naar buiten toe, maakt de titel van dit topic je dan niet terughoudend om hier mee te posten? Ook al deel je ervaringen en vind je de besproken aanpak wellicht interessant?

quote:

Op zaterdag 7 januari 2017 11:30 schreef groofskendezoveelste het volgende:


Ik kan me wel vinden in wat spanky zegt. En ik begrijp echt niet waarom dat hier niet gezegd mag worden.

Ik vind het veel storender als er mensen in een topic zich ineens ermee gaan bemoeien als één iemand iets opvallend zegt (zoals regelmatig in het babytopic gebeurt bv). Dàt zou ik dan aan de vaste posters overlaten. Maar hier betreft het volgens mij een veel algemenere discussie. Namelijk of het helpt om dingen op deze manier te benoemen. Maar wellicht moet daar dan een ander topic voor aangemaakt worden?

ik zal zo even wat uitgebreider reageren. Maar als er behoefte is aan een algemeen opvoedtopic is iedereen vrij om dat aan te maken natuurlijk. Ik snap niet zo goed waarom men perse wel dat een reeds bestaand topic dat kennelijk wel een aardige doelgroep dient dan maar tot zoiets moet worden omgevormd.
En als er geflamet wordt in andere topics grijp ik ook echt wel in als dat nodig is

Tijdje terug op de hondenspeelweide, waren een slordige dertig heerlijk vrolijke honden aan het spelen. Jochie van een jaar of 8 rende er lekker achteraan, honden speelden ook met hem.
Modern Sikorskymoedertje die iedere twee minuten liep te roepen, Jonas, Dit, Jonas Dat! Doe bla, doe niet wah. En zich tussendoor beklagen dat het zoooo een moeilijk kind was. Echt, vind je het gek?

Niet de kinderen zijn het probleem, maar ouders

quote:

Op zaterdag 7 januari 2017 11:37 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Als je je kind niet zo wilt noemen naar buiten toe, maakt de titel van dit topic je dan niet terughoudend om hier mee te posten? Ook al deel je ervaringen en vind je de besproken aanpak wellicht interessant?

Waarom zou mij dat terughoudend maken? Al staat er 'leer een aapje een trucje' als ik mij kan vinden in de verhalen en de aanpak en dat helpt mij en mijn kind verder in het dagelijks leven, waarom zou een topictitel dan de doorslaggevende factor moeten zijn?

Als de titel van een boek mij niet aanspreekt, wil dat niet zeggen dat ik de inhoud niet fantastisch kan vinden.

Er wordt wmb veel te veel gekeken naar het labeltje van de topictitel dan naar de werkelijke inhoud van het topic, dus dan vraag ik mij af wie hier nou precies aan het labelen is...

Oké, helder .

Nou ja, verder heb ik er ook niet zoveel over te zeggen. Dus ik ben er weer vandoor.

quote:

Op zaterdag 7 januari 2017 11:43 schreef Stormqueen het volgende:

[..]

ik zal zo even wat uitgebreider reageren. Maar als er behoefte is aan een algemeen opvoedtopic is iedereen vrij om dat aan te maken natuurlijk. Ik snap niet zo goed waarom men perse wel dat een reeds bestaand topic dat kennelijk wel een aardige doelgroep dient dan maar tot zoiets moet worden omgevormd.
En als er geflamet wordt in andere topics grijp ik ook echt wel in als dat nodig is

Hoeft niet hoor, ik begrijp wel hoe jij het ziet. Ik vind het gewoon storend en voelde me geroepen (eerder ook al eens) om er toch ook wat van te zeggen, dus haakte in op het gegeven tegengeluid, waar ik het dus mee eens ben.

quote:

Op zaterdag 7 januari 2017 11:17 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

Dit mag wel gemodereerd worden. Maar dat is vast een vriendinnetje...

Boehoe. Hooggevoelig ook nog.

Nee maar, even serieus dan. Ook als reactie op Groofs: het is niet zo dat deze discussie niet gevoerd wordt. Dat wordt het wel. En het is ook niet zo dat in OUD allemaal ouders (= moeders met name) meeposten die hier hetzelfde over denken. Ik heb bijvoorbeeld in grote lijnen volgens mij exact dezelfde mening als jij Groofs. Maar er schrijven hier nu eenmaal allerlei soorten ouders mee, met ook verschillende meningen over opvoeding. Sommigen heel uitgesproken, anderen weer meer pragmatisch. De één is wel bezig met etiketten, de ander niet. Je kunt die opvoed discussies als je wilt 24 uur per dag gaan voeren hier, maar dat is voor mij niet wat dit forum meerwaarde geeft. Hier kom ik vooral om ervaringen uit te wisselen.

quote:

Op zaterdag 7 januari 2017 08:45 schreef AwayTL het volgende:

[..]

Deels eens, behalve dat het verder gaat dan gedrag dat nog onder de noemer 'normaal' valt. Bij mij is het zo dat ik het gebruik als een google zoekterm om maar te kunnen voorkomen dat het gelabelt hoeft te worden. Ik denk namelijk dat mijn zoon best goed kan functioneren als IK maar mijn gedrag aan ga passen aan wat hij nodig heeft en hem handvatten kan geven om wel normaal door het leven te kunnen gaan. Om dat te kunnen doen moet ik anders handelen dan dat in mijn aard zit.

Jij hebt het over je kind laten vallen en weer oprapen als het mis gaat. Mijn kind zal al niet in een situatie komen waarbij het enigszins mogelijk is om te kunnen vallen, dat vallen en opstaan werkt dus niet, omdat hij uit zichzelf niet valt. Aan mij de taak om te stimuleren dat hij wel zijn hoofd stoot en daarvan kan leren.

Nu zal je waarschijnlijk zeggen, dan zet je hem in een situatie waar hij dat gewoon moet. Als ik dat ga doen, dan weet ik zeker dat hij nooit meer in die situatie normaal kan handelen. Hij raakt in paniek. Een heel ander soort paniek als een kind mee maakt die niet iets ingewikkelder bedraad is. Dat kan ik zeggen, omdat ik ook een kind heb waarbij ik dat allemaal wel kan doen en wel kan handelen naar hoe mijn aard denkt zoiets op te kunnen lossen. Die laat ik vallen en bij de volgende keer zal hij het niet meer doen.

De term is gewoon heel duidelijk voor mensen die een kind hebben die je net wat anders moet benaderen om ervoor te zorgen dat ze later weerbaar zijn. Dat ze niet instorten onder de druk van social media, dat ze hun hoofd durven te stoten, dat ze door ze bepaalde richtlijnen mee te krijgen wel normaal kunnen functioneren in een maatschappij die zij eigenlijk overweldigend vinden.

Dus je kan vallen over de terminologie of je kan gewoon accepteren dat wij niets meer of minder doen dan onze kinderen opvoeden en klaar maken voor een wereld waar zij niet perse aan toe zijn, maar wel mee overweg moeten kunnen. Ik kan dit alleen door de ervaring van anderen, omdat die manier van opvoeden niet in mijn natuur zit.

Het is geen garantie dat het goed gaat, maar ik heb zo het idee dat een dergelijke aanpak best wel wat probleemgevallen gaat schelen op lange termijn.

Hulde voor deze post Jij beschrijft precies hoe ik er over denk

De discussie vind ik nog niet eens zo erg. Zoveel mensen, zoveel ideeën. Wat ik niet snap is meteen de oordeel over de ouders (mutserig/zweverig)

quote:

Op zaterdag 7 januari 2017 09:21 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Dit dus.
Imho zijn het vooral helicopterouders die al deze problemen veroorzaken

Ik quote je even hier en niet in het topic wat je hebt geopend. Ik heb er moeite mee dat je het als ouders gewoonweg niet goed kan doen in de ogen van anderen. Als je heel bewust bezig bent met de opvoeding ben je een helicopterouders, maar als je meer laissez-faire bent, dan heb je te weinig aandacht voor je kind en is de bron van alle kwaad en criminaliteit kinderen die naar de opvang gaan. Ik geloof oprecht dat het gros van de ouders, of eigenlijk gewoon mensen in het algemeen, ook maar gewoon zijn best doet. Ook al is dat niet altijd volgens de norm die anderen er langs leggen.

quote:

Op vrijdag 6 januari 2017 22:18 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

Sinds wanneer is wetenschap en aantoonbaarheid onbelangrijk? Leuk al die ervaringen, maar natuurlijk vindt iedere moeder of vader zijn/haar kinderen geweldig en heel speciaal. Zo zijn mijn kinderen ook de beste ter wereld.

Structuur, regelmaat, liefde, echte aandacht en een beetje geduld, duidelijke regels met duidelijke consequenties. En dan maar hopen dat het goed komt.

En oja, iets meer mannelijke rolmodellen die de goedbedoelde maar verstikkende mutserigheid van veel lieve moeders in dit topic een beetje 'lcuhtiger' make. Want jeumig wat serieus allemaal.

Ik laat die van mij gewoon wel eens lekker op hun bek gaan, als het niet al te gevaarlijk is raap ik ze op, bedenk samen met ze hoe dat nou kon gebeuren en hoppa verder. Daar worden ze ook een stuk minder hoogsensitief van.. als je elk piepje gaat zitten voeden met Oeh's en Aah's dan krijg je van die onzelfstandige zeurkousen.

De hele hypothese dat er biologische verschillen zijn in temperament is vrij breed geaccepteerd inmiddels hoor. Mensen worden verschillend geboren en bezitten ook van nature al meer of minder van bepaalde karaktertrekken. Alles wat in het gemiddelde valt is mooi makkelijk want daar is (onze) maatschappij op aangepast, maar mensen die meer uitersten bezitten, lopen sneller tegen obstakels aan. Daar kun je allerlei labeltjes opplakken maar de ervaring blijft voor veel mensen hetzelfde.

Herinner ik me nou correct dat jij ook wel eens gepost hebt in het hoogbegaafdheidstopic en daar over je eigen ervaringen en die van je kinderen vertelde? Wat maakt het voor jou zo verschillend of het gaat om de cogntieve ontwikkeling of sociaal-emotionele ontwikkeling die anders dan normatief verloopt? Of verwar ik je met iemand? In dat geval, mijn excuus.

Los daarvan, als je je een beetje verdiept in psychopathologie dan merk je dat de algemeen heersende gedachte is een sensitieve, (over)beschermende opvoedstijl niet zozeer problematisch is voor de toekomst van een kind. Juist (vooral introverte, angstgevoelige) kinderen die voortdurend over hun grenzen geduwd zijn, lopen meer risico om later in de problemen komen. Hoe irritant je 'zalvende' ouders ook vindt. En dat brengt me op de vraag wat nou precies de meerwaarde van commentaar geven op de opvoedstijl van een ander? Gaat het om je superieur voelen of doe je zoiets in het belang van het kind, omdat je écht bezorgd bent om zijn of haar welzijn? Want in dat laatste geval is het mijns inziens vrij zinloos er met gestrekt been in te gaan. Want de kans dat dat enige reflectie oproept bij de ander is nihil.

Ik ben oprecht bezorgd dat door zo oveebeschermend te zijn, je kinderen kapotknuffelt. En met name het toeschrijven van fictieve 'stoornissen' en labels doen mi meer kwaad dan goed. Het leert kinderen in een aantal gevallen dat ze er niets aan kunnen doen want ze zijn zo.... X of y.

Omgaan met het gedrag van je kind hoort erbij. En het niet altijd weten wat daarin het beste is ook.

Mijn eigen labeltje is dan ook geheim voor de buitenwereld behalve mensen echt dichtbij. Het voegt namelijk niets toe. En ik wil ook geen speciale behandeling voor mij vanwege een hoog iq. Ze moeten me maar gewoon beoordelen om wat ik doe en hoe ik me gedraag, als mens, collega, vriend of buurman.

quote:

Op zaterdag 7 januari 2017 17:45 schreef Clubsoda het volgende:

[..]

Ik quote je even hier en niet in het topic wat je hebt geopend. Ik heb er moeite mee dat je het als ouders gewoonweg niet goed kan doen in de ogen van anderen. Als je heel bewust bezig bent met de opvoeding ben je een helicopterouders, maar als je meer laissez-faire bent, dan heb je te weinig aandacht voor je kind en is de bron van alle kwaad en criminaliteit kinderen die naar de opvang gaan. Ik geloof oprecht dat het gros van de ouders, of eigenlijk gewoon mensen in het algemeen, ook maar gewoon zijn best doet. Ook al is dat niet altijd volgens de norm die anderen er langs leggen.

Heel bewust bezig zijn met de opvoeding is wat anders dan helicopterouders, bewust bezig zijn met opvoeding, dan laat je kinderen gewoon leren van hun fouten, geef je ze vrijheden. Helicopterouders micromanagen hun kind en laten het geen minuut met rust.

quote:

Op zaterdag 7 januari 2017 19:05 schreef Spanky78 het volgende:
Ik ben oprecht bezorgd dat door zo oveebeschermend te zijn, je kinderen kapotknuffelt. En met name het toeschrijven van fictieve 'stoornissen' en labels doen mi meer kwaad dan goed. Het leert kinderen in een aantal gevallen dat ze er niets aan kunnen doen want ze zijn zo.... X of y.

Omgaan met het gedrag van je kind hoort erbij. En het niet altijd weten wat daarin het beste is ook.

Mijn eigen labeltje is dan ook geheim voor de buitenwereld behalve mensen echt dichtbij. Het voegt namelijk niets toe. En ik wil ook geen speciale behandeling voor mij vanwege een hoog iq. Ze moeten me maar gewoon beoordelen om wat ik doe en hoe ik me gedraag, als mens, collega, vriend of buurman.

Nou heb ik geen indigo regenboog of whatsoever kind. Wel een met sensorische integratie stoornis.
Dat is geen interesant doenerij of nieuwerwetse shit.
Hij is gewoon O. en mensen in directe omgeving weten dat op bepaalde fronten hij een iets andere aanpak vereist.
Je ziet er niks aan en vaak tot het op eten aankomt is er niks aan de hand.
Voor jou lijkt het misschien mutserig en wat dan ook, maar voor mij als ouder heeft het wel degelijk gevolgen. Dus als ik dan via een omweg die misschien niet alledaags is mijn kind normaal kan laten functioneren wat is daar mutserig aan?

Zonder de situatie zelf te zien oordeel je mensen op posts hier. Gewoon omdat mensen soms hun frsutratie kwijt willen of ideetjes op doen.
Dat het dan toevallig in dit topic ik het meeste mensen tegenkom die ook soortgelijke ervaringen hebben , maakt dat dan uit?

Ik heb echt geen problemen met een goede discussie,prima juist!Maar je velt een oordeel en dat vind ik wel jammer.

quote:

Op zaterdag 7 januari 2017 19:05 schreef Spanky78 het volgende:
Ik ben oprecht bezorgd dat door zo oveebeschermend te zijn, je kinderen kapotknuffelt. En met name het toeschrijven van fictieve 'stoornissen' en labels doen mi meer kwaad dan goed. Het leert kinderen in een aantal gevallen dat ze er niets aan kunnen doen want ze zijn zo.... X of y.

Omgaan met het gedrag van je kind hoort erbij. En het niet altijd weten wat daarin het beste is ook.

Mijn eigen labeltje is dan ook geheim voor de buitenwereld behalve mensen echt dichtbij. Het voegt namelijk niets toe. En ik wil ook geen speciale behandeling voor mij vanwege een hoog iq. Ze moeten me maar gewoon beoordelen om wat ik doe en hoe ik me gedraag, als mens, collega, vriend of buurman.

Dankje. Ik kan me de zorg om kapotknuffelen wel indenken. Maar ik denk ook dat je een heleboel tussen de regels doorleest en allerlei aannames doet. Ik denk namelijk dat het gros van de mensen wat hier post niets anders doet dan omgaan met het gedrag van hun kind en soms twijfelen wat het beste is. Ik voel in ieder geval in de verste verte niet de behoefte om mijn kind een label op te plakken. Wel wil ik hem helpen en begeleiden om zichzelf te ontwikkelen en zich staande te houden in de maatschappij, met alle eigenschappen die hij bezit. Of dat nou bovengemiddeld intelligent of bovengemiddeld introvert is. Dus eigenlijk niet veel anders dan hoe jij beschrijft.

quote:

Op zaterdag 7 januari 2017 19:08 schreef Pietverdriet het volgende:

[..]

Heel bewust bezig zijn met de opvoeding is wat anders dan helicopterouders, bewust bezig zijn met opvoeding, dan laat je kinderen gewoon leren van hun fouten, geef je ze vrijheden. Helicopterouders micromanagen hun kind en laten het geen minuut met rust.

Maar wat geeft je het gevoel dat er hier zoveel helicopterouders zitten in plaats van mensen die bewust bezig zijn met de opvoeding?

quote:

Op zaterdag 7 januari 2017 19:27 schreef Twinkly het volgende:
Spanky, misschien lees je er overheen, maar het is geen stoornis. En juist door de karakterverschillen bespreekbaar te maken houden wij onze kinderen uit een stoornishokje.
Ben je ook kritisch over het wel of niet bestaan van intro- en extroversie? Mi is hooggevoeligheid net zoiets.

Introversie is prima bewezen en meetbaar. Hooggevoeligheid niet voor zover ik weet.

quote:

Op zaterdag 7 januari 2017 19:29 schreef Clubsoda het volgende:

[..]

Maar wat geeft je het gevoel dat er hier zoveel helicopterouders zitten in plaats van mensen die bewust bezig zijn met de opvoeding?

Dat maakte jij ervan

Ah, dus je kwam in een random topic posten over helicopterouders die 'al dat soort problemen' veroorzaken terwijl deze uitspraak geen betrekking had op het onderwerp van het topic of de mensen die erin posten? Raar vind het wel, maar goed, dat kan.

quote:

Op zaterdag 7 januari 2017 19:22 schreef _evenstar_ het volgende:

[..]

Nou heb ik geen indigo regenboog of whatsoever kind. Wel een met sensorische integratie stoornis.
Dat is geen interesant doenerij of nieuwerwetse shit.
Hij is gewoon O. en mensen in directe omgeving weten dat op bepaalde fronten hij een iets andere aanpak vereist.
Je ziet er niks aan en vaak tot het op eten aankomt is er niks aan de hand.
Voor jou lijkt het misschien mutserig en wat dan ook, maar voor mij als ouder heeft het wel degelijk gevolgen. Dus als ik dan via een omweg die misschien niet alledaags is mijn kind normaal kan laten functioneren wat is daar mutserig aan?

Zonder de situatie zelf te zien oordeel je mensen op posts hier. Gewoon omdat mensen soms hun frsutratie kwijt willen of ideetjes op doen.
Dat het dan toevallig in dit topic ik het meeste mensen tegenkom die ook soortgelijke ervaringen hebben , maakt dat dan uit?

Ik heb echt geen problemen met een goede discussie,prima juist!Maar je velt een oordeel en dat vind ik wel jammer.

Nou, als je kind daadwerkelijk een echte stoornis heeft, zoeentje die je kunt diagnosticeren of zelfs meten in de hersenen hoef je je niet aangesproken te voelen.

Over oordelen vellen: wie de schoen past trekke hem aan.

quote:

Op zaterdag 7 januari 2017 20:19 schreef Spanky78 het volgende:

[..]

Nou, als je kind daadwerkelijk een echte stoornis heeft, zoeentje die je kunt diagnosticeren of zelfs meten in de hersenen hoef je je niet aangesproken te voelen.

Over oordelen vellen: wie de schoen past trekke hem aan.

Waar vel ik een oordeel over jou?

Voor mij hoeft de titel niet veranderd te worden. Niet iedereen hoeft het ermee eens te zijn, maar het topic is voor heel veel mensen wel fijn. En als de titel verandert zal er vast een andere reden komen waar je over kan vallen of over wil discussiëren.

Wat dit topic voor mij beteken is dat ik heel veel herken. Zowel bij mezelf als bij Riley en dat ik graag de tips lees. Daarbij haal ik eruit wat voor mij werkt.

Ik denk eigenlijk dat het gros van de kinderen onder de 10 hypergevoelig is. Je zag dat al bij de huidge tieners, en de generatie van nu onder de 10 is nog gevoeliger.
Het is niks raars, het is iets dat voor een 30+er mogelijk wat moeilijker te bevatten is.
Bij die generatie was het misschien een minderheid, bij de huidige de meerderheid. Er zijn 600 etiketten voor die allemaal min of meer op hetzelfde neer komen.

Aarden is het keyword wat mij betrefft. Kinderen krijgen sowieso al heel veel prikkels te verwerken en deze gevoelige generatie heeft het daar moeilijk mee. Misschien ook wel omdat hun volwassen omgeving die behoefte minder heeft (lees, zichzelf al zo afgesloten heeft dat het niet meer zo binnen komt).
Die overtollige prikkels moeten weg. Dus kinderen moeten leren aarden en leren afschermen.
Voor volwassenen ook heel nuttig trouwens.

Dat aarden kan middels simpele acties als trampoline springen (letterlijk weer in je lijf springen), douchen, of op het gemakje een filmpje op youtube kijken (gefocused iets voor zichzelf doen). Ik heb wel eens gehoord van iemand die voor dit doel een hangmat onder keukentafel had gemaakt waar dat kind in ging liggen met de ipad.
Massage, voetreflex, knuffelen, op blote voeten lopen.
En, steentjes. Een mooi bergkristalletjes ofzo, zelf uit laten zoeken. Hypergevoelige kinderen voelen dus wel wat aan zo'n steentje

_{Dit is mijn eerste post in OUD, ik ken de mores hier niet, maar ik wilde heel graag reageren.}

Ik vind dat er überhaupt wel even met een bezem door dit topic geveegd mag worden. De essentie is helemaal weg. Ik wil hier praten over hooggevoelige kinderen en ik heb geen zin in een een discussie met een paar relnichten. Dat hoort mijns inziens thuis in ONZ, KLB of in het nieuw aangemaakte helikopter ouders-topic in OUD.

De titel hoeft voor mij ook niet aangepast te worden, hij stoort mij niet

Ik sta er aardig ambivalent in. Ik ben geen label-fan, maar dat mijn kind een ietwat ingewikkeldere gebruiksaanwijzing heeft dan de andere kinderen die ik ken is voor mij heel duidelijk. De manier waarop er soms in elke situatie wel een link met HSP wordt gelegd.. daar kan ik niet zo goed tegen. Maar in een topic als dit vind ik tips en suggesties om het leven voor ons als ouders en voor mijn kind te vergemakkelijken. Ik haal er uit waar ik iets mee kan, de rest laat ik aan me voorbij gaan.

Waar ik ook niet goed tegen kan is hoe je als tegenwoordige ouder het werkelijk op geen enkele manier goed kan doen. Heeft je kind het soms moeilijk en wil je op een forum daar met mensen die het herkennen ervaringen uitwisselen, komt daar nog gezeik over ook.

quote:

Op zaterdag 7 januari 2017 21:35 schreef L-E het volgende:

Waar ik ook niet goed tegen kan is hoe je als tegenwoordige ouder het werkelijk op geen enkele manier goed kan doen. Heeft je kind het soms moeilijk en wil je op een forum daar met mensen die het herkennen ervaringen uitwisselen, komt daar nog gezeik over ook.

Nou, hier ben ik het roerend mee eens. Hier stopt wat mij betreft de discussie dus ook, en kunnen we weer verder met het uitwisselen van ervaringen. Ik zal hierna ook gaan deleten als er over door wordt gegaan. Iedereen heeft zijn ei weer kunnen leggen.

Mijn excuses!

Mijn aandeel in de discussie had op geen enkele manier te maken met of je het als ouder nog goed kunt doen tegenwoordig. Veel meer daarentegen met een bepaalde tendens in de maatschappij waar ikzelf dus blijkbaar kriegel van word. Franny verwoordt het prima, het is een discussie die (elders) heus wel gevoerd wordt en hier niet nodig is.

Dus excuses als het anders overkwam. Het was geen persoonlijke aanval op de (opvoedende) ouder van hier.

Delete maar als dit ook teveel is.