quote:
(Uitzending 17 november 2016) Toen we ons aanmeldden voor Ik Vertrek, dachten we dat we alles tot in de puntjes geregeld hadden. Zelfs het financiële plaatje klopte. Nou, dat bleek dus flink mis te gaan.
Zo’n beetje alles wat tegen kon zitten, zat ook echt tegen... Dus gingen we maar voor de volle bingokaart. Het was echt een zwaar jaar en soms hebben we ons afgevraagd, waar we aan waren begonnen. De tegenslagen stapelden zich op, maar van opgeven hebben we nog nooit gehoord. We hielden het vertrouwen en bewaarden de rust. En dat betaalt zich nu ruimschoots terug.
Want wat is het hier heerlijk! Iedere dag genieten we van de rust en de ruimte op ons landgoed. Het heerlijke uitzicht en natuurlijk het mooie weer. We hebben vrienden en familie in Nederland achter gelaten en dat doet pijn. De zoete inval die het bij ons in Beuningen was, is nagenoeg verdwenen, er was altijd wel visite en vrienden of vriendinnen van onze kinderen. Toch zijn er veel bekenden die regelmatig het vliegtuig naar ons pakken en heel soms vliegen we zelf even op en neer. En met 2,5 uur vliegen is dat goed te doen.
Inmiddels hebben we hier ook een aardige vriendenkring opgebouwd van zowel Spanjaarden, Nederlanders als Belgen. Allemaal zulke lieve en fijne mensen, die ons vaak behulpzaam zijn. Het leven is hier in Andalusië echt heel anders dan in Nederland. Het leven wordt hier echt nog geleefd. Met elkaar, voor elkaar en zonder enige jaloezie. Iedereen is gelijk.
Onze zoon Joran gaat, in tegenstelling tot Marit graag naar de Spaanse school. Hij doet de vierde klas van de middelbare school nu nog een keer over, hoewel hij geslaagd is. Hij wil hogere cijfers om volgend jaar te beginnen aan zijn bachillerato, de voorbereiding op de universiteit, waar hij informatica wil gaan studeren om uiteindelijk gamedesigner te worden. Marit was helemaal klaar met school. Ze wilde niet meer en ging dus gewoon niet. Na een goed gesprek met haar mentor werd er voorgesteld dat Marit kon beginnen met twee dagen school per week. De andere leerlingen waren zo oprecht blij dat Marit weer in de klas kwam, dat Marit nu regelmatig op haar “vrije” dagen kiest om toch naar school te gaan. Men is hier zo duidelijk. Ten eerste moet school leuk zijn, daarna komen de prestaties vanzelf. Dat kun je je toch niet voorstellen in het Nederlandse schoolsysteem?
Wij kunnen met recht zeggen dat we de leukste gasten hebben. We hebben ze al van alle rangen en standen voorbij zien komen. En allemaal zijn ze even dankbaar en vol bewondering over de prachtige plek. De hout gestookte hottub en het enorme zwembad worden dagelijks door de gasten gebruikt. Je merkt dat de gasten zich gelijk thuis voelen en tot rust komen.
Ze voelen zich vrij, als een Mariposa libre. En daar was het ons allemaal om begonnen.
We zouden jou ook graag een keer verwelkomen.
Marcel, Maybritte, Joran en Marit