EMMA WIL LEVEN, MAAR FILMT HAAR EIGEN DOOD
Na een strijd van zes jaar met anorexia neemt de 18-jarige Emma in een kliniek in Portugal de belangrijkste beslissing van haar leven: ze kiest voor het leven. Maar het is te laat: de schade aan haar lichaam is zo enorm, dat deze het langzaamaan opgeeft. Het kwetsbare portret ‘Emma Wil Leven’ geeft een intiem beeld van de strijd tegen anorexia. De documentaire wordt vertoond tijdens de Anorexia Special op NPO 3. De laatste weken voor Emma’s overlijden zijn gefilmd door Emma zelf en haar verzorgers. Dit unieke beeldmateriaal is te zien in de film die documentairemaker Jessica Villerius maakte over het gevecht van Emma tegen anorexia. In Emma Wil Leven komen Emma zelf, haar artsen, behandelaren, ouders en vriendinnen aan het woord. Emma Wil Leven is dinsdag 22 november om 21.20 uur te zien bij BNN op NPO 3.
http://pers.bnnvara.nl/do(...)xia-special-bij-bnn/
Wie gaat ook kijken?
[ Bericht 30% gewijzigd door Mishu op 15-11-2016 22:12:59 ]
Dus ik vind het geen spoiler alert.
Lijkt mij wel een boeiend documentaire .
Niet dat ik weet, alleen eentje op TV.quote:
Er is er nu wel eentje te zien op de Facebook pagina van Jessica Villerius maar ik weet niet hoe ik moet linken. Vanavond gaat het er ook over bij RTL late night, mocht iemand interesse hebben.quote:Op dinsdag 15 november 2016 22:58 schreef Mishu het volgende:
[..]
Niet dat ik weet, alleen eentje op TV.
Omdat ze ziek was...quote:
gewoon vreten joh
Sensatie? Zo kan ik het echt niet zien, vraag me af waarom je zoiets sensatie tv vindt. Oh oh cherso is sensatie tv.quote:Op maandag 21 november 2016 22:40 schreef BasEnAad het volgende:
Heftig, het is toch een soort van sensatie-tv
Zo is het niet bedoeld natuurlijk, maar zo kijk ik er wel naar, als een soort shock-doc.quote:
[..]
Sensatie? Zo kan ik het echt niet zien, vraag me af waarom je zoiets sensatie tv vindt. Oh oh cherso is sensatie tv.
Ah oké. Ik ga (hopelijk) meer informatie en inzicht krijgen in het ziektebeeld (of stoornis, ik weet nooit hoe je het moet noemen). Meestal gaat het om het uithongeren en dergelijke, maar nu dus ook over het feit dat je op een gegeven moment je lichaam zo kapot maakt dat je lichaam alles afstoot en je dus langzaamaan sterft.quote:
[..]
Zo is het niet bedoeld natuurlijk, maar zo kijk ik er wel naar, als een soort shock-doc.
Maar ik vind documentairs van Jessica Valerius altijd kut en krijg er nooit goede informatie uit
dus hopen dat deze docu wel goed is.Ja is ook wel zo, ik ben ook wel nieuwsgierig hoe het kan dat je niet eet, zelfs als je weet dat je dan doodgaat. En al helemaal als je zo graag wil leven.quote:
[..]
Ah oké. Ik ga (hopelijk) meer informatie en inzicht krijgen in het ziektebeeld (of stoornis, ik weet nooit hoe je het moet noemen). Meestal gaat het om het uithongeren en dergelijke, maar nu dus ook over het feit dat je op een gegeven moment je lichaam zo kapot maakt dat je lichaam alles afstoot en je dus langzaamaan sterft.
Maar ik vind documentairs van Jessica Valerius altijd kut en krijg er nooit goede informatie uit
Ik hoop inderdaad ook op een beetje inhoud.
Dat heeft ermee te maken dat bepaalde functies in je lichaam het niet meer doen als je jezelf dusdanig hebt uitgehongerd. En je dus, ook al heb je (op de een of andere manier) een switch gemaakt dat je beter wil worden in je hoofd, het kan dat je lichaam simpelweg al niet meer goed functioneert. Bijvoorbeeld geen voeding meer kan opnemen. Je maakt je lichaam kapot door jarenlange uithongering. En dan kan je dus doodgaan.quote:
[..]
Ja is ook wel zo, ik ben ook wel nieuwsgierig hoe het kan dat je niet eet, zelfs als je weet dat je dan doodgaat. En al helemaal als je zo graag wil leven.
Ik hoop inderdaad ook op een beetje inhoud.
En dat gaan ze hopelijk in die documentaire goed uitleggen.
Overigens vind ik de titel van de documentaire een beetje scheef. Emma wilt niet leven Emma wilt dood.
Ik ga kijken iig.
Een anorexia-patiënt wilt NIET dood. De meesten willen dolgraag beter worden, alleen lukt het ze niet, soms zelfs niet met hulp. Zoals Emma dusquote:
We kunnen dan wel stellen dat die 7 (?) jaar intensieve zorg voor zulke meiden geen nut heeft gehad. Ik hoop dat ze ook kritisch naar zichzelf kunnen kijken.
Overigens vind ik de titel van de documentaire een beetje scheef. Emma wilt niet leven Emma wilt dood.
Iemand die mij dat goed uit kan leggen?
Je organen houden er op een gegeven moment mee op.quote:
Ik heb er weinig verstand van, maar wat wordt er van binnen dan zo beschadigt dat ze - bijv Emma - eraan overlijdt, ondanks hulp?
Iemand die mij dat goed uit kan leggen?
Maar hoe komt dat dan precies?quote:
[..]
Je organen houden er op een gegeven moment mee op.
Dat zullen ze wel uitleggen in de documentaire.quote:
[..]
Maar hoe komt dat dan precies?
Hoe het precies gaat in je lichaam durf ik niet te zeggen (ben geen dokter), maar te snel afvallen (weinig voedingsstoffen) zorgt vaak al voor huidproblemen, haaruitval etc. Als je helemaal geen voedingsstoffen binnenkrijgt of opneemt hebben je organen ook niks te doen en daarvoor zijn ze niet gemaakt. Je hebt wel een bepaald aantal kcal en voedingsstoffen nodig om in leven te blijven en te zorgen dat je lichaam 'werkt' zeg maar, zelfs als je alleen in bed ligt.quote:
[..]
Maar hoe komt dat dan precies?
Er zijn vrouwen die anorexia overwonnen hebben en nu nog steeds niet ongesteld worden. Dat is gewoon kapot gemaakt door onbalans in het lichaam.
Het kan onder andere ook komen doordat de vetlagen rond bepaalde organen worden aangetast/ afnemen denk aan maag, darmen, nieren met infectiegevaar en eventueel uitval als gevolg. Plus je spieren worden zwakker, dus niet alleen die in je been waardoor je wat minder hart loopt ofzo maar alles gaat trager functioneren, zo ook het hart.....zoiets dus.quote:
[..]
Hoe het precies gaat in je lichaam durf ik niet te zeggen (ben geen dokter), maar te snel afvallen (weinig voedingsstoffen) zorgt vaak al voor huidproblemen, haaruitval etc. Als je helemaal geen voedingsstoffen binnenkrijgt of opneemt hebben je organen ook niks te doen en daarvoor zijn ze niet gemaakt. Je hebt wel een bepaald aantal kcal en voedingsstoffen nodig om in leven te blijven en te zorgen dat je lichaam 'werkt' zeg maar, zelfs als je alleen in bed ligt.
Er zijn vrouwen die anorexia overwonnen hebben en nu nog steeds niet ongesteld worden. Dat is gewoon kapot gemaakt door onbalans in het lichaam.
Dat betwijfel ik.quote:
[..]
Een anorexia-patiënt wilt NIET dood. De meesten willen dolgraag beter worden, alleen lukt het ze niet, soms zelfs niet met hulp. Zoals Emma dus
de docu begint al.
Dat zo'n ziekte dan toch weer de macht overneemt
die ogenquote:
Ik kon niet naar haar kijken. Ze was een hartstikke mooi meisje en wat zag ze er op een gegeven moment ongezond en eng uit. Echt eng.
Die benen
Toch vind ik het moeilijk om me in te leven in de moeilijkheden die anorexia met zich meebrengt.
Ik snap dat dubbelzinnige niet. Wel willen leven (ga dan gewoon eten, hoe moeilijk kan dat zijn) maar ook controle willen houden en niet willen eten.
Ik kan me er gewoon geen voorstelling van maken dat iemand in die fase waarin Emma zat niet kan eten terwijl ze wel zegt te willen leven. Hoe werkt dat in het hoofd vraag ik me dan af.
Ja, alsnog mager maar mooi stralend. Sowieso een knap kind!quote:
Heftig hoor. Ze mocht naar New York en wat zag ze er goed uit!
Dat zo'n ziekte dan toch weer de macht overneemt
Maar hoe ze eruitziet was gewoon niet te beschrijven zo bizar slecht en eng. Ik kon er echt niet naar kijken eigenlijk, zo ontzettend onsmakelijk en naar. Ik heb echt respect voor de behandelaars. En ook voor de ouders en zusjes (hoe erg moet het ook voor ze zijn, hartverscheurend).
En moeilijk en onbegrijpelijk om te zien dat ze zelfs op het randje van de dood, nog zo bezig is met het eten. Ik kan het niet begrijpen. Maar ik weet dat het psychisch is en ja. Vreselijk.
Dit inderdaad. Totaal niet te begrijpen dit. En hoe kun je overlijden aan ondervoeding terwijl je sondevoeding had kunnen krijgen?quote:
Ik vind het ook ontzettend heftig.
Toch vind ik het moeilijk om me in te leven in de moeilijkheden die anorexia met zich meebrengt.
Ik snap dat dubbelzinnige niet. Wel willen leven (ga dan gewoon eten, hoe moeilijk kan dat zijn) maar ook controle willen houden en niet willen eten.
Ik kan me er gewoon geen voorstelling van maken dat iemand in die fase waarin Emma zat niet kan eten terwijl ze wel zegt te willen leven. Hoe werkt dat in het hoofd vraag ik me dan af.
Dat is nu juist de hele ziekte.quote:
ga dan gewoon eten, hoe moeilijk kan dat zijn
Waarom is het zo moeilijk? Wat is hier verschillend met een andere verslaving? Bv drugs of drank. Ook daar ga je dood aan als je er teveel mee doorgaat. Hoe ver je ook leven wil.quote:
Ik vind het ook ontzettend heftig.
Toch vind ik het moeilijk om me in te leven in de moeilijkheden die anorexia met zich meebrengt.
Ik snap dat dubbelzinnige niet. Wel willen leven (ga dan gewoon eten, hoe moeilijk kan dat zijn) maar ook controle willen houden en niet willen eten.
Ik kan me er gewoon geen voorstelling van maken dat iemand in die fase waarin Emma zat niet kan eten terwijl ze wel zegt te willen leven. Hoe werkt dat in het hoofd vraag ik me dan af.
Het is dus voor een heel groot deel geestelijk.
Maar sondevoeding of dwangvoeding hersteld de ziekte niet, helaas. Als je weer aangekomen bent, ben je niet ineens beter.quote:
[..]
Dit inderdaad. Totaal niet te begrijpen dit. En hoe kun je overlijden aan ondervoeding terwijl je sondevoeding had kunnen krijgen?
Het is idd allemaal niet te begrijpen.
Ik heb zitten huilen.
Oh wat erg, dat dat zo'n knap kind overkomt.
Ik heb in mijn jaren in de psychiatrie ook wat anorexia patiënten tegengekomen, en elke keer is het gewoon zwaar kut.
Verplichte sondevoeding, camera op de kamer, de hele dag in een bedje liggen huilen op zo'n steriele afdeling.
Wat zwaar kut voor die meisjes.
Ik vond het goed dat ze dat aanstipten. Dwangvoeding gaat over het overschrijden van grenzen van personen die moeten leren zelf hun grenzen te kennen, respecteren en daarvoor op moeten gaan komen.quote:
[..]
Maar sondevoeding of dwangvoeding hersteld de ziekte niet, helaas. Als je weer aangekomen bent, ben je niet ineens beter.
Het is idd allemaal niet te begrijpen.
Iemand een heel leven dwangvoeding geven en kunstmatig in leven houden die dat niet wil is geen optie. Daar had ik eerder eigenlijk nooit zo over na gedacht.
Dat trekken ze er wel uit.. Sondevoeding lost het psychische probleem niet op.quote:
[..]
Dit inderdaad. Totaal niet te begrijpen dit. En hoe kun je overlijden aan ondervoeding terwijl je sondevoeding had kunnen krijgen?
Volgens mij is de enige oplossing ze zo in de war maken (andere omgeving, meer noodzaak zelf te overleven) dat hun gewoontes/dwang niet meer hun leven kán bepalen om te overleven.
Maar dan moet je er wel op tijd bij zijn, als ze zelf nog veel kunnen..
Ook bizar hoe manipulatief die meisjes zijn. Echt raar.
Ik vond het ook erg heftig. Meisje, wat doe je jezelf aan? Dacht ik regelmatig
Wat als je zo iemand naar Thailand stuurt ofzo? Gaan ze dan uiteindelijk eten en voor zichzelf zorgen of is het een ticket to a funeral?quote:
[..]
Dat trekken ze er wel uit.. Sondevoeding lost het psychische probleem niet op.
Volgens mij is de enige oplossing ze zo in de war maken (andere omgeving, meer noodzaak zelf te overleven) dat hun gewoontes/dwang niet meer hun leven kán bepalen om te overleven.
Maar dan moet je er wel op tijd bij zijn, als ze zelf nog veel kunnen..
Al was 't een lelijk kind, het blijft kut natuurlijk.quote:
Wat verschrikkelijk.
Ik heb zitten huilen.
Oh wat erg, dat dat zo'n knap kind overkomt.
Ik heb in mijn jaren in de psychiatrie ook wat anorexia patiënten tegengekomen, en elke keer is het gewoon zwaar kut.
Verplichte sondevoeding, camera op de kamer, de hele dag in een bedje liggen huilen op zo'n steriele afdeling.
Wat zwaar kut voor die meisjes.
quote:
[..]
Al was 't een lelijk kind, het blijft kut natuurlijk.
Het gaat ook om een dwang/eetstoornis. Vreselijk om te zien dat Emma wel wil leven maar nog op het einde haar dwang het overneemt.
Ook fijn om te zien dat er ook meisjes zijn die om kunnen gaan met de ziekte en het toch overleven zoals dat meisje in de studio.
quote:
[..]
Wat als je zo iemand naar Thailand stuurt ofzo? Gaan ze dan uiteindelijk eten en voor zichzelf zorgen of is het een ticket to a funeral?
Ze moeten de baas worden over hun dwang. Dus eigenlijk dat er andere zaken zijn dan hun dwang die ineens belangrijker zijn.. dat de dwang onderdrukt wordt.
Ik denk best dat voor jezelf móeten zorgen, zorgen dat je de dag doorkomt in de Sahara bv het kan onderdrukken.
Maar dan kan het inderdaad ook een ticket naar een begrafenis zijn, klopt..
Maar wat je ook merkte, Emma was op het einde bang voor zaken die ze zou tegenkomen als ze beter werd.. wat dus feitelijk betekende dat ze een probleem met anorexia had én weer leren lopen bv.. Allemaal angsten dus.
Dus is het ene probleem 'voedingsstoffentekort' geen vervanger voor bv 5 kleinere problemen die ze zag? En leek het wellicht simpeler om 1 groot probleem te hebben, dan meerdere kleine? Want 1 groot probleem = 1 ding niet goed, 5 kleine problemen =5 dingen niet goed
Ik houd gewoon niet van dit soort "entertainment" op tv.
[ Bericht 60% gewijzigd door Ixnay op 22-11-2016 23:32:47 ]
Waarom kijken mensen het dan?quote:
Het zegt iets over jou dat je dit als entertainment ziet.
Bewustwording? Een kijkje in de wereld van een meisje met een ziekte waar te weinig over bekend is zodat de signalen hopelijk voortaan door meer mensen gezien worden.quote:
Jouw reactie ja echt respectloos in dit topic.
Ik heb veel empathie voor mensen met dit soort problemen.quote:
[..]
Bewustwording? Een kijkje in de wereld van een meisje met een ziekte waar te weinig over bekend is zodat de signalen hopelijk voortaan door meer mensen gezien worden.
Jouw reactie ja echt respectloos in dit topic.
Daar ging mijn reactie niet over. Het gaat om onze cultuur waar dit soort uitzendingen commercieel gebruikt worden.
Ik heb sinds lange tijd weer eens een 'eerlijk' programma gezien m.i.quote:
[..]
Ik heb veel empathie voor mensen met dit soort problemen.
Daar ging mijn reactie niet over. Het gaat om onze cultuur waar dit soort uitzendingen commercieel gebruikt worden.
Emma wilde hier mee bereiken dat mensen het begrijpen.quote:
[..]
Ik heb veel empathie voor mensen met dit soort problemen.
Daar ging mijn reactie niet over. Het gaat om onze cultuur waar dit soort uitzendingen commercieel gebruikt worden.
Zij wil ook meisjes bereiken die ook bezig zijn met deze ziekte. Dat je er ook aan kan overlijden.
Dat heeft niets met entertainment te maken. Een documentaire wil iets bereiken, dat je het begrijpt bewust wording, taboes doorbreekt, dat je het bespreekt met anderen, etc.
Entertainment is Gordon etc..
Om als ouder te weten dat je het serieus moet nemen en niet af moet doen als 'puberproblemen'. Omdat je er dus echt dood van kan gaan.quote:
Was het minder erg als het een iets lelijker meisje was?quote:
Oh wat erg, dat dat zo'n knap kind overkomt.
En ik miste het hoe,waarom, wat...
Wat gebeurt er nou precies in je lichaam. Waarom? Etc
Ik vraag me af in hoeverre het nu een eye opener is voor iemand die nu ziek is
Sophie was verschrikkelijk. "Waar waren de ouders ?!?!?" zei ze op een gegeven moment. Ik had haar een hoek gegeven als ouder.quote:
Ik vond de nabespreking wel wat zuur en aanvallend (vanuit Sophie)
En ik miste het hoe,waarom, wat...
Wat gebeurt er nou precies in je lichaam. Waarom? Etc
Ik vraag me af in hoeverre het nu een eye opener is voor iemand die nu ziek is
Verder een aantal zaken: Ik heb zitten janken als een klein kind. Dat een meisje dit zichzelf aan doet. Niemand die er iets aan kan doen. Kan mij voorstellen (zelf twee dochters) dat je als ouders ongelooflijk schuldgevoel overhoudt aan dit hele gebeuren.
De dame van de instelling in Portugal vond ik ijzersterk. De overtuiging dat persoonlijke aandacht en warmte helpt, daar ben ik van overtuigd. Niet zoals die "dame" daarna in de studio, die in een wirwar van jargon, even kwam vertellen dat in hun instelling patienten mooi niet op schoot worden genomen
Nee van die kille, klinische, ijzige ziekenhuisomgeving worden deze mensen met een storing in eigenwaarde (want dat is het volgens mij) beter. Ongelooflijk.Respect voor de ouders en hulpverleners die zo mooi hun (beter gezegd Emma haar) verhaal vertelden. Dat moet je maar kunnen.
Hier ben ik het zeker mee eens. Vond het prachtig om te zien hoeveel liefde en warmte Emma nog kreeg in haar laatste dagen/weken daar. Je moet er toch niet aan denken dat ze in een kille kliniek haar laatste adem zou uitblazen. Ze is nu in ieder geval heen gegaan op een plek waar ze zich zeer prettig voelde. Ik denk dat dit ook voor de ouders erg fijn geweest is.quote:
[..]
Sophie was verschrikkelijk. "Waar waren de ouders ?!?!?" zei ze op een gegeven moment. Ik had haar een hoek gegeven als ouder.
Verder een aantal zaken: Ik heb zitten janken als een klein kind. Dat een meisje dit zichzelf aan doet. Niemand die er iets aan kan doen. Kan mij voorstellen (zelf twee dochters) dat je als ouders ongelooflijk schuldgevoel overhoudt aan dit hele gebeuren.
De dame van de instelling in Portugal vond ik ijzersterk. De overtuiging dat persoonlijke aandacht en warmte helpt, daar ben ik van overtuigd. Niet zoals die "dame" daarna in de studio, die in een wirwar van jargon, even kwam vertellen dat in hun instelling patienten mooi niet op schoot worden genomen
De ouders waren er vast liever zelf geweest voor hun Emma, maar als je weet dat ze in goede handen is, en dit door middel van Facetime en filmpjes ook kunt terugzien, kan je het denk ik wel eerder een plekje geven.
Blijft wel hangen, hele documentaire blijft een beetje in mijn hoofd zitten.
Sophie was inderdaad echt vreselijk gister. Ik had totaal niet stilgestaan bij de aandacht die Emma kreeg van de mannelijke hulpverlener. Vond het een heel mooi moment om te zien. Dat Sophie daar gelijk uithaalt dat het ongepast is laat wel zien dat zij niet de juiste persoon is voor dit soort onderwerpen.
Mjah. Misschien is het maar goed dat het daar wel werd besproken. Over de manier waarop en door wie heb ik verder geen mening. Maar er zijn een heleboel mensen die waarschijnlijk wel wát vinden van het lichamelijke contact dat er was tussen hulpverlener en patiënt. Door het daar te bespreken kreeg de dame van Human Concern wel de kans om gewoon een praatje bij het plaatje te geven in plaats van dat zij zich achteraf moet gaan verdedigen of dat mensen er een andere invulling aan geven. Want je kunt er vergif op innemen dat dit gebeurd.quote:
Sophie was inderdaad echt vreselijk gister. Ik had totaal niet stilgestaan bij de aandacht die Emma kreeg van de mannelijke hulpverlener. Vond het een heel mooi moment om te zien. Dat Sophie daar gelijk uithaalt dat het ongepast is laat wel zien dat zij niet de juiste persoon is voor dit soort onderwerpen.
[ Bericht 0% gewijzigd door BasEnAad op 23-11-2016 09:07:55 ]
Dit is makkelijk praten. Vanuit de GGZ kliniek werken ze met behandeldoelen. In Portugal hadden ze die eigenlijk niet opgesteld. Dit meisje kreeg een soort hospicezorg in die specifieke kliniek in Portugal. De gewone zorg in die kliniek in Portugal is ook anders.quote:
[..]
Sophie was verschrikkelijk. "Waar waren de ouders ?!?!?" zei ze op een gegeven moment. Ik had haar een hoek gegeven als ouder.
Verder een aantal zaken: Ik heb zitten janken als een klein kind. Dat een meisje dit zichzelf aan doet. Niemand die er iets aan kan doen. Kan mij voorstellen (zelf twee dochters) dat je als ouders ongelooflijk schuldgevoel overhoudt aan dit hele gebeuren.
De dame van de instelling in Portugal vond ik ijzersterk. De overtuiging dat persoonlijke aandacht en warmte helpt, daar ben ik van overtuigd. Niet zoals die "dame" daarna in de studio, die in een wirwar van jargon, even kwam vertellen dat in hun instelling patienten mooi niet op schoot worden genomen
Deze werkwijze was dus meer te vergelijken geweest met die van een hospice.
Dat is anders dan de behandelingen in NL.
Dat was het niet. Dat werd het. Ze gingen voor hetstel op eigen wil met risico op overlijden.quote:
Portugal was palliatief.
Dat is anders dan de behandelingen in NL.
Uiteindelijk ja, maar dat was niet de insteek naar mijn idee. Op mij kwam het over als een laatste redmiddel waar ze met meerdere mensen alle aandacht geven die mogelijk is, met als doel de patiënt weer langzaam aan het eten te krijgen. Tijd speelde geen rol, eten duurde minstens een uur begreep ik.quote:
Portugal was palliatief.
Dat is anders dan de behandelingen in NL.
Het laatste stadium was wel palliatief, en dat zal ongetwijfeld besproken zijn vooraf. Op een gegeven moment bereik je een punt waarop je niet meer terugkan, als het lichaam het opgeeft dan kan je nog wel 10.000 calorieën eten maar die worden toch niet meer opgenomen. Als het stervensproces eenmaal in gang is gezet, dan is het onomkeerbaar.
Wat ik niet overigens niet begrijp is waarom de gedwongen zorg niet onder een soort van coma plaatsvind. Stel dat je iemand gewoon 6 maanden in coma houdt en eten geeft, dan kan die persoon daar niks tegen doen en gaat wel lichamelijk herstellen. Of denk ik dan te simpel?
Je lost de ziekte er niet mee op, dat begint weer van vooraf aan.quote:
Wat ik niet overigens niet begrijp is waarom de gedwongen zorg niet onder een soort van coma plaatsvind. Stel dat je iemand gewoon 6 maanden in coma houdt en eten geeft, dan kan die persoon daar niks tegen doen en gaat wel lichamelijk herstellen. Of denk ik dan te simpel?
Er zijn natuurlijk veel mensen met een storing in de eigenwaarde. Dit is meer en veel extremer. Laten we niet vergeten dat dit meisje ernstig ziek in haar hoofd was. Psychisch niet in orde om het maar zo hard te zeggen.quote:
[..]
Sophie was verschrikkelijk. "Waar waren de ouders ?!?!?" zei ze op een gegeven moment. Ik had haar een hoek gegeven als ouder.
Verder een aantal zaken: Ik heb zitten janken als een klein kind. Dat een meisje dit zichzelf aan doet. Niemand die er iets aan kan doen. Kan mij voorstellen (zelf twee dochters) dat je als ouders ongelooflijk schuldgevoel overhoudt aan dit hele gebeuren.
De dame van de instelling in Portugal vond ik ijzersterk. De overtuiging dat persoonlijke aandacht en warmte helpt, daar ben ik van overtuigd. Niet zoals die "dame" daarna in de studio, die in een wirwar van jargon, even kwam vertellen dat in hun instelling patienten mooi niet op schoot worden genomen
Dat begrijp ik.quote:
[..]
Je lost de ziekte er niet mee op, dat begint weer van vooraf aan.
Wat ik begrijp is dat de ziekte zowel lichamelijk als geestelijk is, maar het geestelijke probleem los je niet op bij iemand die nog 37 kilo weegt denk ik. Wat de hulpverlener gisteren ook aangaf, er was geen ruimte meer voor onderhandeling of compromissen.
Als je dan het lichamelijke probleem, tijdelijk, wegneemt door te zorgen dat iemand weer weet ik het 60 kilo weegt. Dan zou je daarna volle bak op het psychische in kunnen zetten.
Het lijkt mij in ieder geval humaner dan iemand vastbinden, voedsel erin proppen en iemand zichzelf talloze keren pijn laten doen met het eruit wurmen van sondes.
Ik noem 37 kilo omdat dat getal genoemd werd. Maar of het 28, 32, 37 of 43 is maakt niet eens zoveel uit. Het was werkelijk niks meer op het eindquote:
Zij was echt geen 37 kilo meer toen ze eruitzag zag als een zombie.
In Portugal werd bewust niet aan dwang gedaan begreep ik. En aangezien een sonde mij redelijk als dwang overkomt..quote:
Hoe er met de longontsteking werd omgegaan vond ik trouwens wel discutabel (of er werd eea weggelaten). Ook hadden ze er voor kunnen kiezen om de behandeling weer echt op te pakken zodra ze daar weer ging eten (dus met sonde/TPV). Daar is niet voor gekozen/dit bespreken is niet in beeld gebracht. Er waren best wat beslismomenten waar de ouders dus niet van op de hoogte waren. Dat vond ik wel erg lastig.
Denk dat je lang niet alles gezien hebt. Als ik de releatie met de ouders mag inschatten vanaf afstand waren ze nauw betrokken bij het proces, alhoewel Emma dat niet wilde ivm de belasting die het met zich meebracht. Ze stuurde haar vader niet voor niets naar huis en liet ze op het laatst ook niet komen.
Maar afgezien van dat, bepaalde gevoelens vallen weg op een gegeven moment en die komen weer terug als je een bepaald gewicht hebt bereikt. In één keer zo veel negatieve gevoelens en wanhoop verwerken als je dan na zes maanden uit je coma komt kan toch niet. Als iemand daar niet mee om kan gaan dan is dat lichaamsgewicht zo weer weg of er wordt wel een andere uitweg voor het probleem gezocht.quote:
[..]
Dat begrijp ik.
Wat ik begrijp is dat de ziekte zowel lichamelijk als geestelijk is, maar het geestelijke probleem los je niet op bij iemand die nog 37 kilo weegt denk ik. Wat de hulpverlener gisteren ook aangaf, er was geen ruimte meer voor onderhandeling of compromissen.
Als je dan het lichamelijke probleem, tijdelijk, wegneemt door te zorgen dat iemand weer weet ik het 60 kilo weegt. Dan zou je daarna volle bak op het psychische in kunnen zetten.
Het lijkt mij in ieder geval humaner dan iemand vastbinden, voedsel erin proppen en iemand zichzelf talloze keren pijn laten doen met het eruit wurmen van sondes.
Het aantal mensen met een eetstoornis dat overlijdt door zelfmoord is dan ook vrij hoog.
kromme zinnen sorry
Maar alles was al gedaan, alle behandelingen.
Een client/patiënt moet natuurlijk gemotiveerd zijn en aangeven dat zij of hij de ziekte wil overwinnen.
Maar tot het laatste moment bleef Emma controle houden op het eten.
Ook al wist zij dat ze ging sterven, zij leidde tot het laatste moment.
Haar ziekte had haar in haar macht.
Behandelaars Portugal wisten dat de kans zeer groot was dat ze daar zou sterven. Werd gister nog gemeld. Ze hebben de laatste strohalm gepakt, wetende dat de kans klein was.quote:
[..]
Uiteindelijk ja, maar dat was niet de insteek naar mijn idee. Op mij kwam het over als een laatste redmiddel waar ze met meerdere mensen alle aandacht geven die mogelijk is, met als doel de patiënt weer langzaam aan het eten te krijgen. Tijd speelde geen rol, eten duurde minstens een uur begreep ik.
Het laatste stadium was wel palliatief, en dat zal ongetwijfeld besproken zijn vooraf. Op een gegeven moment bereik je een punt waarop je niet meer terugkan, als het lichaam het opgeeft dan kan je nog wel 10.000 calorieën eten maar die worden toch niet meer opgenomen. Als het stervensproces eenmaal in gang is gezet, dan is het onomkeerbaar.
Wat ik niet overigens niet begrijp is waarom de gedwongen zorg niet onder een soort van coma plaatsvind. Stel dat je iemand gewoon 6 maanden in coma houdt en eten geeft, dan kan die persoon daar niks tegen doen en gaat wel lichamelijk herstellen. Of denk ik dan te simpel?
Sowieso. Ik kende iemand die met anorexia 35 kilo woog en dat was super eng en ongezond, maar ze zag d'r wel beter uit dan dat. Alsnog veel te mager hoor.quote:
Was zij al niet 28 kilo of nog minder geloof ik
Op die foto's in Amerika moest ze boven de 40 kilo zijn en dat was haar ook niet gelukt zei haar moeder, dus moet je bedenken dat ze op die foto's in Amerika waar ze er dus 'leuk' uitzag zwaar ondergewicht had met een gewicht van iets in de 30 kilo.
Maar dan nog is het anders dan erheen gaan met een palliatieve instelling, want dan is er geen hoop meer en laat je iemand gewoon dood gaan op een enigszins humane manier. Dat was niet de insteek van de reis naar Portugal.quote:
[..]
Behandelaars Portugal wisten dat de kans zeer groot was dat ze daar zou sterven. Werd gister nog gemeld. Ze hebben de laatste strohalm gepakt, wetende dat de kans klein was.
Ik zeg niet dat ze een sonde had moeten krijgen (maar wel bespreken als mogelijkheid!) zodra ze een lepel accepteerde, maar dat het wel een markeringsmoment had kunnen zijn om de beslissing te nemen om van therapeutisch naar palliatief te gaan. Nu ging dat geruisloos in elkaar over. Het was fijn voor d'r dat ze een beetje at, maar als je dan niet doorzet blijft het palliatief. Nu is een wilsonbekwame patient geruisloos van therapeutisch naar palliatief beleid omgezet en daar heb ik als arts moeite mee.quote:
[..]
In Portugal werd bewust niet aan dwang gedaan begreep ik. En aangezien een sonde mij redelijk als dwang overkomt..
Denk dat je lang niet alles gezien hebt. Als ik de releatie met de ouders mag inschatten vanaf afstand waren ze nauw betrokken bij het proces, alhoewel Emma dat niet wilde ivm de belasting die het met zich meebracht. Ze stuurde haar vader niet voor niets naar huis en liet ze op het laatst ook niet komen.
Geeft niet, ik begrijp je strekking.quote:
[..]
Maar afgezien van dat, bepaalde gevoelens vallen weg op een gegeven moment en die komen weer terug als je een bepaald gewicht hebt bereikt. In één keer zo veel negatieve gevoelens en wanhoop verwerken als je dan na zes maanden uit je coma komt kan toch niet. Als iemand daar niet mee om kan gaan dan is dat lichaamsgewicht zo weer weg of er wordt wel een andere uitweg voor het probleem gezocht.
Het aantal mensen met een eetstoornis dat overlijdt door zelfmoord is dan ook vrij hoog.
kromme zinnen sorry
Dat is volgens mij ook het moeilijke, je hebt 2 problemen en je kan eigenlijk niet beide apart oplossen als iemand bij bewustzijn is en zich verzet. Ook al bind je iemand vast, dan nog komen ze los zoals aangegeven werd tijdens de nababbel.
Er is helaas geen methode die altijd werkt, hoe goed we dat ook bedoelen en zouden willen geven
Dat begrijp ik, het is een lastig dilemma.
Maar ik begrijp dat alles al was besproken en gedaan, uiteindelijk is de regie bij Emma gelaten.
Hopende dat zij controle kreeg over haar ziekte in samenwerking met de hulpverleners in Portugal.
Bij ieder vorm van dwang weigerde Emma, zij bleef tot haar dood toe beslissen hoe haar vitamines gegeven moest worden en hoe haar thee of sapje gemaakt moest worden.
Haar controle op het eten was zij kwijt.
Ps:
Men spreekt over ervaringproffesionals in Portugal. Hadden de proffesionals ook zo iets meegemaakt?
Deze patiënten kan je niet dwingen tot eten. Het begint met afvallen en een negatief zelfbeeld.
Maar uiteindelijk wordt het dwang en eten voor hun iets als een nachtmerrie.
Op welk punt gebeurde dat precies?quote:
Nu is een wilsonbekwame patient geruisloos van therapeutisch naar palliatief beleid omgezet en daar heb ik als arts moeite mee.
Ik heb respect voor je insteek als arts. Ik denk echter dat dwangvoeden in dit geval contraproductief werkt. Het breekt namelijk weer haar eigen wil en waarde af. "Nee meisje, wij weten wat goed voor je is, jij niet". Feitelijk is daar ook geen speld tussen te krijgen, maar bij psychisch zieke mensen als Emma is dat alleen maar een bevestiging van haar gebrek aan waarde, controle en recht op haar eigen keuzes.quote:
[..]
Ik zeg niet dat ze een sonde had moeten krijgen (maar wel bespreken als mogelijkheid!) zodra ze een lepel accepteerde, maar dat het wel een markeringsmoment had kunnen zijn om de beslissing te nemen om van therapeutisch naar palliatief te gaan. Nu ging dat geruisloos in elkaar over. Het was fijn voor d'r dat ze een beetje at, maar als je dan niet doorzet blijft het palliatief. Nu is een wilsonbekwame patient geruisloos van therapeutisch naar palliatief beleid omgezet en daar heb ik als arts moeite mee.
Ik denk niet dat Emma te redden is geweest.
Een sonde staat niet gelijk aan dwangvoeding hè! Je kan prima vrijwillig met een slang in je neus zitten. Ze was zodanig slecht dat niet eten en zelfstandig eten beide een palliatief beleid inhield. Om te genezen of te verlengen had ze zo'n voedingswaarde nodig gehad, dat het per sonde zou moeten. Het moment waarop ze weer ging eten, was een goed moment geweest om te bespreken of ze vrijwillig die sonde of TPV zou willen. Wilde ze dat niet, prima. Maar ik vind het niet eerlijk om te doen alsof ze met orale voeding een kans had.quote:
[..]
Ik heb respect voor je insteek als arts. Ik denk echter dat dwangvoeden in dit geval contraproductief werkt. Het breekt namelijk weer haar eigen wil en waarde af. "Nee meisje, wij weten wat goed voor je is, jij niet". Feitelijk is daar ook geen speld tussen te krijgen, maar bij psychisch zieke mensen als Emma is dat alleen maar een bevestiging van haar gebrek aan waarde, controle en recht op haar eigen keuzes.
Ik denk niet dat Emma te redden is geweest.
Dit.quote:
[..]
Een sonde staat niet gelijk aan dwangvoeding hè! Je kan prima vrijwillig met een slang in je neus zitten. Ze was zodanig slecht dat niet eten en zelfstandig eten beide een palliatief beleid inhield. Om te genezen of te verlengen had ze zo'n voedingswaarde nodig gehad, dat het per sonde zou moeten. Het moment waarop ze weer ging eten, was een goed moment geweest om te bespreken of ze vrijwillig die sonde of TPV zou willen. Wilde ze dat niet, prima. Maar ik vind het niet eerlijk om te doen alsof ze met orale voeding een kans had.
Plus het feit dat ik, behalve knuffelen, geen therapie oid gezien heb, deed mij het gevoel geven dat het palliatief was.
Op de site van Human Concern staat een blog hierover van gisteravond Ik weet niet of het je duidelijkheid heeft want ik heb het niet gelezen. Concentratieproblemen. Maar misschien verduidelijkt het de keuze. Dat weet ik dus niet.quote:
[..]
Een sonde staat niet gelijk aan dwangvoeding hè! Je kan prima vrijwillig met een slang in je neus zitten. Ze was zodanig slecht dat niet eten en zelfstandig eten beide een palliatief beleid inhield. Om te genezen of te verlengen had ze zo'n voedingswaarde nodig gehad, dat het per sonde zou moeten. Het moment waarop ze weer ging eten, was een goed moment geweest om te bespreken of ze vrijwillig die sonde of TPV zou willen. Wilde ze dat niet, prima. Maar ik vind het niet eerlijk om te doen alsof ze met orale voeding een kans had.
hier
Wat wou je er verder aan therapieën dan op zo'n moment? Het therapeutische zit dan toch nog alleen maar in het luisteren, begeleiden, zorgen voor dat er gerust en gegeten wordt. Totdat er ruimte komt voor meer. Ja of de dood volgt dus. Helaas.quote:
[..]
Dit.
Plus het feit dat ik, behalve knuffelen, geen therapie oid gezien heb, deed mij het gevoel geven dat het palliatief was.
Maar goed, als iemand geestelijk zo in de knel zit is dat ook uitstel van executie natuurlijk. Maar het geeft wel fysieke uitstel van executie om te kunnen werken aan de geest. Ik vond de oplossing welke nu werd geboden te zweverig en vooral begeleid sterven. Vooral die discussie over het eten van "zand", dit soort mensen moet je toch tegen zichzelf in bescherming nemen en desnoods onder dwang er fysiek weer bovenop helpen. De geest komt daarna weer. Komt het allemaal goed, ik weet het niet, maar zo'n meid had toch nog wel kans op enigszins herstel. Op deze manier had je haar beter gelijk kunnen laten inslapen..
Wat een hel voor de ouders ook..
Mevrouw Puff is de arts, ik reageerde op haar reactie.quote:
[..]
Op welk punt gebeurde dat precies?
Komt daar ook Anorexia voor? Zo ja welke landen en welke landen het meest?
http://www.rightdiagnosis(...)sa/stats-country.htmquote:
Ik vraag mij af hoe dat bij andere culturen is en andere landen is?
Komt daar ook Anorexia voor? Zo ja welke landen en welke landen het meest?
Ok, kan me vinden in het feit dat het op bespreekbaar gemaakt had kunnen worden.quote:
[..]
Een sonde staat niet gelijk aan dwangvoeding hè! Je kan prima vrijwillig met een slang in je neus zitten. Ze was zodanig slecht dat niet eten en zelfstandig eten beide een palliatief beleid inhield. Om te genezen of te verlengen had ze zo'n voedingswaarde nodig gehad, dat het per sonde zou moeten. Het moment waarop ze weer ging eten, was een goed moment geweest om te bespreken of ze vrijwillig die sonde of TPV zou willen. Wilde ze dat niet, prima. Maar ik vind het niet eerlijk om te doen alsof ze met orale voeding een kans had.
Je hebt gezien hoe ze er bij zat toch? Wat stel je voor? Intensieve praatsessies? Opdrachten in zelfverkenning?quote:
[..]
Dit.
Plus het feit dat ik, behalve knuffelen, geen therapie oid gezien heb, deed mij het gevoel geven dat het palliatief was.
Je hebt meegekregen dat ze al jaren intensief werd behandeld, dwangvoeding heeft plaatsgevonden (tot aan vastbinden aan het bed aan toe)? Geen enkel resultaat, omdat dit het probleem niet oplost: een gebrek aan eigen waarde, angst, het gevoel geen controle te hebben op het leven, denken dat je een last bent, denken dat alle aandacht aan jou teveel is. Over je inslapen-opmerking zullen we het maar niet hebben. Dit meisje wilde er dolgraag bovenop komen. Wat mij betreft dien je dan alle mogelijke behandelingen een kans te geven.quote:
Alles in me riep: "Slang erin en dwangvoeding..."
Maar goed, als iemand geestelijk zo in de knel zit is dat ook uitstel van executie natuurlijk. Maar het geeft wel fysieke uitstel van executie om te kunnen werken aan de geest. Ik vond de oplossing welke nu werd geboden te zweverig en vooral begeleid sterven. Vooral die discussie over het eten van "zand", dit soort mensen moet je toch tegen zichzelf in bescherming nemen en desnoods onder dwang er fysiek weer bovenop helpen. De geest komt daarna weer. Komt het allemaal goed, ik weet het niet, maar zo'n meid had toch nog wel kans op enigszins herstel. Op deze manier had je haar beter gelijk kunnen laten inslapen..
Wat een hel voor de ouders ook..
Dolgraag bovenop komen vond ik eigenlijk niet echt naar voren komen.quote:
[..]
Ok, kan me vinden in het feit dat het op bespreekbaar gemaakt had kunnen worden.
[..]
Je hebt gezien hoe ze er bij zat toch? Wat stel je voor? Intensieve praatsessies? Opdrachten in zelfverkenning?
[..]
Je hebt meegekregen dat ze al jaren intensief werd behandeld, dwangvoeding heeft plaatsgevonden (tot aan vastbinden aan het bed aan toe)? Geen enkel resultaat, omdat dit het probleem niet oplost: een gebrek aan eigen waarde, angst, het gevoel geen controle te hebben op het leven, denken dat je een last bent, denken dat alle aandacht aan jou teveel is. Over je inslapen-opmerking zullen we het maar niet hebben. Dit meisje wilde er dolgraag bovenop komen. Wat mij betreft dien je dan alle mogelijke behandelingen een kans te geven.
Voor mij: op het moment dat ze aangaf wel weer eten binnen te willen krijgen om te overleven. Op dat moment had ze de keuze en de duidelijkheid moeten krijgen:quote:
[..]
Op welk punt gebeurde dat precies?
Het tart alle natuurwetten om te denken dat ze er met eigen voedinginname zou zijn gekomen. Dan kan je lief zeggen dat ze het maximale eraan gedaan is, maar ik vraag me af of ze die informatie had en of ze wilsbekwaam was. Nu was ze aan het vechten om te overleven, terwijl dat met de huidige insteek niet reëel was. Ik zou haar gunnen om zelf die keuze te maken.
Mogelijk had dat meer rust en een comfortabel einde gegeven. Ook medisch gezien. Er is daar in Portugal amper een arts bij haar geweest.
Was ik zo mee klaar als ouder.
Exact, maar als in de basis het lichaam opgeeft, is geestelijk herstel kansloos. Daarom, desnoods onder dwang, toch het lichaam in leven houden en werken aan de geest. Ze wilde dolgraag maar maakte zichzelf kapot. Als ze uitspreekt wel te willen moet je haar helpen. Maar ik denk dat dit een kansloze missie is geweest, helaas.quote:
[..]
Je hebt meegekregen dat ze al jaren intensief werd behandeld, dwangvoeding heeft plaatsgevonden (tot aan vastbinden aan het bed aan toe)? Geen enkel resultaat, omdat dit het probleem niet oplost: een gebrek aan eigen waarde, angst, het gevoel geen controle te hebben op het leven, denken dat je een last bent, denken dat alle aandacht aan jou teveel is. Over je inslapen-opmerking zullen we het maar niet hebben. Dit meisje wilde er dolgraag bovenop komen. Wat mij betreft dien je dan alle mogelijke behandelingen een kans te geven.
Was ook mijn gedachte, maar dan heb je het programma niet gekeken. Haar geest was gewoon kapot. Blijkbaar te kapot om nog te repareren. Maar de poging die werd gedaan was echter ook niet iets waar ik achterstond. Iemand die zo ver heen is moet je twee keuzes geven. Of begeleid sterven, of er vol voor gaan maar accepteren dat je dan ook echt geholpen gaat worden en dat dit vervelend gaat worden (dwang voeding). Nu was het meer sterven buiten de bekende omgeving..quote:
Gewoon vastbinden thuis aan bed en een trechter in de keel.
Was ik zo mee klaar als ouder.
Dan heb je met je ogen dicht gekeken. Ik zag een gekweld, gefrustreerd meisje. Haar ontlading op het moment dat ze met een lepel gevoerd werd was wat dat betreft veelzeggend.quote:
[..]
Dolgraag bovenop komen vond ik eigenlijk niet echt naar voren komen.
Heldquote:
Gewoon vastbinden thuis aan bed en een trechter in de keel.
Was ik zo mee klaar als ouder.
Maar hoe weet je dit allemaal? Alles wat jij zegt is niet naar voren gekomen toch? Misschien had ze wel de keuze gehad en wilde ze niet anders dan dit. Of is er ergens nog meer informatie? Heb niet alles helemaal gevolgd bij de nabespreking.quote:
[..]
Voor mij: op het moment dat ze aangaf wel weer eten binnen te willen krijgen om te overleven. Op dat moment had ze de keuze en de duidelijkheid moeten krijgen:
Het tart alle natuurwetten om te denken dat ze er met eigen voedinginname zou zijn gekomen. Dan kan je lief zeggen dat ze het maximale eraan gedaan is, maar ik vraag me af of ze die informatie had en of ze wilsbekwaam was. Nu was ze aan het vechten om te overleven, terwijl dat met de huidige insteek niet reëel was. Ik zou haar gunnen om zelf die keuze te maken.
Mogelijk had dat meer rust en een comfortabel einde gegeven. Ook medisch gezien. Er is daar in Portugal amper een arts bij haar geweest.
Tussen de regels door is dit wel aan bod gekomen. En dat is precies wat ik bedoel met geruisloos: er lijkt geen echte duidelijkheid gegeven over de aard van het traject ook niet toen ze doodziek was. Dat ontnam haar de kans om zich echt in te stellen op de dood.quote:
[..]
Maar hoe weet je dit allemaal? Alles wat jij zegt is niet naar voren gekomen toch? Misschien had ze wel de keuze gehad en wilde ze niet anders dan dit. Of is er ergens nog meer informatie? Heb niet alles helemaal gevolgd bij de nabespreking.
Waarom zeg je zoiets als iemand een andere mening heeft? Ik zag een psychisch ziek meisje. Zo ziek dat ze zelfs, terwijl ze op het randje van de dood zat, over voedsel zat te piekeren. Ik denk dat ze al zo ver heen was dat je niet eens van een redelijk verstand kan praten zeg maar. Klinkt harder dan ik bedoel, maar ze was gewoon beschadigd.quote:
[..]
Dan heb je met je ogen dicht gekeken. Ik zag een gekweld, gefrustreerd meisje. Haar ontlading op het moment dat ze met een lepel gevoerd werd was wat dat betreft veelzeggend.
Jij doet alsof Emma zelf niet de keuze voor deze oplossing heeft gemaakt. Ook het feit dat er een jarenlange behandeling aan vooraf is gegaan, door verschillende artsen die haar geen van allen hebben kunnen helpen. De patient heeft aangegeven hier doodongelukkig van te worden..quote:
[..]
Voor mij: op het moment dat ze aangaf wel weer eten binnen te willen krijgen om te overleven. Op dat moment had ze de keuze en de duidelijkheid moeten krijgen:
Het tart alle natuurwetten om te denken dat ze er met eigen voedinginname zou zijn gekomen. Dan kan je lief zeggen dat ze het maximale eraan gedaan is, maar ik vraag me af of ze die informatie had en of ze wilsbekwaam was. Nu was ze aan het vechten om te overleven, terwijl dat met de huidige insteek niet reëel was. Ik zou haar gunnen om zelf die keuze te maken.
Mogelijk had dat meer rust en een comfortabel einde gegeven. Ook medisch gezien. Er is daar in Portugal amper een arts bij haar geweest.
Ik vind het nog al wat om dan te zeggen: we gaan gewoon lekker door met een behandeling waar de patient niet achter staat.
Dat ze beschadigd was ben ik helemaal eens. Dat maakte het juist zo ingewikkeld en complex. Een geest die beter wil worden, maar een ziekte die sterker is.quote:
[..]
Waarom zeg je zoiets als iemand een andere mening heeft? Ik zag een psychisch ziek meisje. Zo ziek dat ze zelfs, terwijl ze op het randje van de dood zat, over voedsel zat te piekeren. Ik denk dat ze al zo ver heen was dat je niet eens van een redelijk verstand kan praten zeg maar. Klinkt harder dan ik bedoel, maar ze was gewoon beschadigd.
Dan lees je mij niet goed.quote:
[..]
Jij doet alsof Emma zelf niet de keuze voor deze oplossing heeft gemaakt. Ook het feit dat er een jarenlange behandeling aan vooraf is gegaan, door verschillende artsen die haar geen van allen hebben kunnen helpen. De patient heeft aangegeven hier doodongelukkig van te worden..
Ik vind het nog al wat om dan te zeggen: we gaan gewoon lekker door met een behandeling waar de patient niet achter staat.
Ik zeg of ze wordt therapeutisch behandeld (Emma wil leven) dan had ze een sonde nodig (dwang hoeft niet)
Of ze wordt palliatief behandeld en ze gaat dood en ze is het daarmee eens.
Doen alsof ze het kon halen met die lepeltjes is oneerlijk.
Ok, dan begreep ik je verkeerd inderdaad. Alleen mij is wel helder dat de therapeutische aanpak was uitgeput. Been there, done that.quote:
[..]
Dan lees je mij niet goed.
Ik zeg of ze wordt therapeutisch behandeld (Emma wil leven) dan had ze een sonde nodig (dwang hoeft niet)
Of ze wordt palliatief behandeld en ze gaat dood en ze is het daarmee eens.
Doen alsof ze het kon halen met die lepeltjes is oneerlijk.
Ze heeft toch meerdere malen sonde voeding gehad?quote:
[..]
Dan lees je mij niet goed.
Ik zeg of ze wordt therapeutisch behandeld (Emma wil leven) dan had ze een sonde nodig (dwang hoeft niet)
Of ze wordt palliatief behandeld en ze gaat dood en ze is het daarmee eens.
Doen alsof ze het kon halen met die lepeltjes is oneerlijk.
Of ik begrijp je boodsschap niet
Geen idee in hoeverre je het echt meent, maar het was wel min of meer mijn beeld wat ik altijd bij anorexia had. Ik had het idee dat als je de patiënt dwangvoeding gaf, het wel weer goed zou komen. Deze documentaire was in die zin een eye-opener dat het echt een mentale stoornis is. Je kunt nog zoveel aankomen tijdens dwangvoeding, als je het mentale probleem niet aanpakt dan komt het gewoon niet meer goed.quote:
Gewoon vastbinden thuis aan bed en een trechter in de keel.
Was ik zo mee klaar als ouder.
Of Emma nog te redden was, geen idee. Eerlijk gezegd lijkt me dat iets waar wij weinig over te zeggen hebben. We kennen de details niet en ze is er nu toch niet meer. Misschien is het echter wel goed om de behandelmethoden eens goed te heroverwegen, maar dat zal ongetwijfeld continu gebeuren.
Ik heb inderdaad alleen een fragmentje gezien. Maar daarin was wel duidelijk hoe extreem het was. Jezus wat zag dat kind er vreselijk uit. Dat het te laat was kan ik me dus wel voorstellen. Maar ik snap niet dat de omgeving het überhaupt zover heeft laten komen. Ik was al veel eerder op dwangvoeding over gegaan.quote:
Was ook mijn gedachte, maar dan heb je het programma niet gekeken. Haar geest was gewoon kapot. Blijkbaar te kapot om nog te repareren. Maar de poging die werd gedaan was echter ook niet iets waar ik achterstond. Iemand die zo ver heen is moet je twee keuzes geven. Of begeleid sterven, of er vol voor gaan maar accepteren dat je dan ook echt geholpen gaat worden en dat dit vervelend gaat worden (dwang voeding). Nu was het meer sterven buiten de bekende omgeving.
In Nederland zijn we echt te soft met dit soort dingen. En anderzijds juist heel tegenstrijdig. Bejaarde mensen die er bewust voor willen kiezen uit het leven te willen stappen worden daarin belemmerd. Maar een 18 jarig meisje dat wel wil leven maar door haar geestesziekte zichzelf de dood in werkt laten we onder toeziend oog letterlijk creperen.
Ja, daar ben ik het dus volledig mee eens. Zapte wat laat in, maar dacht ook hoe kan dit zover komen. Zelfde heb ik altijd met het andere uiterste, obesitas. Dan moet je toch ook als omgeving eerder zien en aanpakken. Hoe kan iemand zover komen..quote:
[..]
Ik heb inderdaad alleen een fragmentje gezien. Maar daarin was wel duidelijk hoe extreem het was. Jezus wat zag dat kind er vreselijk uit. Dat het te laat was kan ik me dus wel voorstellen. Maar ik snap niet dat de omgeving het überhaupt zover heeft laten komen. Ik was al veel eerder op dwangvoeding over gegaan.
In Nederland zijn we echt te soft met dit soort dingen. En anderzijds juist heel tegenstrijdig. Bejaarde mensen die er bewust voor willen kiezen uit het leven te willen stappen worden daarin belemmerd. Maar een 18 jarig meisje dat wel wil leven maar door haar geestesziekte zichzelf de dood in werkt laten we onder toeziend oog letterlijk creperen.
Ze heeft wel dwangvoeding gehad. Maar als je daar dan weer los van bent dan ben je niet opeens genezen.quote:
[..]
Ik heb inderdaad alleen een fragmentje gezien. Maar daarin was wel duidelijk hoe extreem het was. Jezus wat zag dat kind er vreselijk uit. Dat het te laat was kan ik me dus wel voorstellen. Maar ik snap niet dat de omgeving het überhaupt zover heeft laten komen. Ik was al veel eerder op dwangvoeding over gegaan.
In Nederland zijn we echt te soft met dit soort dingen. En anderzijds juist heel tegenstrijdig. Bejaarde mensen die er bewust voor willen kiezen uit het leven te willen stappen worden daarin belemmerd. Maar een 18 jarig meisje dat wel wil leven maar door haar geestesziekte zichzelf de dood in werkt laten we onder toeziend oog letterlijk creperen.
Het meisje was echt ziek in haar hoofd, dus hoe vaak je haar ook dwangvoeding zou geven, dat lost het probleem uiteindelijk niet op. Het probleem zat in haar hoofd.
Het leek een soort doorbraak, Emma gaf toe.quote:
[..]
Dan lees je mij niet goed.
Ik zeg of ze wordt therapeutisch behandeld (Emma wil leven) dan had ze een sonde nodig (dwang hoeft niet)
Of ze wordt palliatief behandeld en ze gaat dood en ze is het daarmee eens.
Doen alsof ze het kon halen met die lepeltjes is oneerlijk.
Zij at voor het eerst van een lepel. Had daarvoor jaren of geruime tijd enkel met rietje, sonde gegeten.
De proffesionals en Emma hoopten dat dit hierna meer zou opleveren.
Dat was maar een momentopname geweest. Zo kreeg ik het mee.
Dat snap ik. Zeker is het een geestesziekte. Je zult zeker meer moeten dan dwangvoeden. Maar in the mean time zul je haar toch echt van de dood moeten behoeden.quote:Op woensdag 23 november 2016 11:37 schreef Waterdrinker het volgende:
[..]
Geen idee in hoeverre je het echt meent, maar het was wel min of meer mijn beeld wat ik altijd bij anorexia had. Ik had het idee dat als je de patiënt dwangvoeding gaf, het wel weer goed zou komen. Deze documentaire was in die zin een eye-opener dat het echt een mentale stoornis is. Je kunt nog zoveel aankomen tijdens dwangvoeding, als je het mentale probleem niet aanpakt dan komt het gewoon niet meer goed.
Of Emma nog te redden was, geen idee. Eerlijk gezegd lijkt me dat iets waar wij weinig over te zeggen hebben. We kennen de details niet en ze is er nu toch niet meer. Misschien is het echter wel goed om de behandelmethoden eens goed te heroverwegen, maar dat zal ongetwijfeld continu gebeuren.
Misschien had dit meisje over een jaar of twee wel het licht gezien. Was ze dan wel gaan inzien dat het fout was waar ze mee bezig was. Maar die tijd heeft ze nu niet gekregen. Dwangvoeding had haar leven kunnen redden.
Moet je je voorstellen wat je als ouder en zeker als moeder al hebt moeten investeren in 18 jaar leven. 9 maanden een kind dragen, haar van baby tot nét volwassenen helpen opgroeien, je onvoorwaardelijk hechten aan zo'n kind. En dan glipt ze je na 18 jaar uit je handen.
Niet omdat ze geboren is met een afwijking, niet omdat ze een virus heeft opgelopen, niet omdat ze verongelukt is. Nee omdat ze in de ban is geraakt van schijt televisie als Next Topmodel, reclame ads met ongezonde lelijke dunne vrouwen en het kijken naar modeshows waar diezelfde vrouwen achter de schermen letterlijk dood omvallen.
Daar ging ik mijn 18 jaar van houden van en investeren echt niet aan gewonnen geven. Ik zou het zeker niet met plezier doen maar ik duwde het eten gewoon door haar strot. Het zij niet anders!
Het kan beide heel goed samengaan. Haar angst hield haar tegen om te eten. Zij wilde juist wel graag leven. Bovendien zijn de gevoelens van dergelijke personen zo complex, dat ze het vaak zelf niet kunnen begrijpen. Laat staan anderen die er totaal geen last van hebben.quote:
Ik vind het ook ontzettend heftig.
Toch vind ik het moeilijk om me in te leven in de moeilijkheden die anorexia met zich meebrengt.
Ik snap dat dubbelzinnige niet. Wel willen leven (ga dan gewoon eten, hoe moeilijk kan dat zijn) maar ook controle willen houden en niet willen eten.
Ik kan me er gewoon geen voorstelling van maken dat iemand in die fase waarin Emma zat niet kan eten terwijl ze wel zegt te willen leven. Hoe werkt dat in het hoofd vraag ik me dan af.
Maar om terug te komen wat er (waarschijnlijk) in haar hoofd om ging: dit meisje had een continue gevecht met haar interne zelf op het gebied van eten, grote angst om te eten (want zij heeft dit in haar hoofd heel groot gemaakt). Stel: ze gaat eten, dan weet ze dat ze die grote spanning weer gaat voelen, waardoor ze extreem bang wordt om te eten. Ze wilt het wel, maar ze wordt tegengehouden door die angst. Zij weet in haar hoofd dat ze er haar hele leven tegen moet vechten, wat als dit en dit en dit gebeurt. Totaal irreel, maar in haar hoofd heel logisch en in feite ook gewoon de werkelijkheid voor haar. Aan de andere kant zit ze al jaren in die anorexia rol, wat haar waarschijnlijk ook een veilig gevoel geeft. De ziekte had ze al heel jong. Ik heb ook iemand gekend met anorexia, zijn vaak neurotische mensen die op een bepaald gebied(en) sterk de controle willen hhebben. Ik ben verder geen deskundige, maar ik weet wel hoe het voelt als angst je kan verlammen...dan gaat het vaak op zelfdestructieve af zeg maar. Ook al weet je echt wel wat het juiste is.
Ik denk ook dat ze in haar geval, althans wat ik zag in Portugal, niet zo de nadruk hadden moeten leggen met dat ''eten'', maar meer met haar angst. Dus een prettige associatie aan eten koppelen. In de documentaire vond ik dat ze haar heel geforceerd zaten te voeden. Zo zou zij natuurlijk nooit beter kunnen worden, want haar hersenen roepen meteen stressreactie op bij het eten. Toen haar vader vertelde dat ze graag naar New York wilde, moest zij 40 kg wegen en met de rest mee eten en toen lukte haar het wel. Eten kreeg voor haar op die manier een prettige betekenis.
[ Bericht 11% gewijzigd door Miss.X op 23-11-2016 12:03:48 ]
Please kijk goed naar de docu, men is al vanaf haar twaalfde het meisje aan het redden.
Men heeft alles geprobeerd, het meisje had tig opnames.
Maar iedere keer viel zij terug.
Ook ik dacht vaak bij mensen met Anorexia, vreet nou maar.
Maar hier ben ik toch op terug gekomen. Je ziet het meisje lijden , zij wil niet geconfronteerd worden met het eten maar wilde ook niet dood.
Ik hoop dat dmv dit docu op beter behandelingen komen en vooral meer gaan afstemmen.
Pff wat komt het in veel landen voor.quote:
[..]
http://www.rightdiagnosis(...)sa/stats-country.htm
Goed uitgelegd.quote:
[..]
Het kan beide heel goed samengaan. Haar angst hield haar tegen om te eten. Zij wilde juist wel graag leven. Bovendien zijn de gevoelens van dergelijke personen zo complex, dat ze het vaak zelf niet kunnen begrijpen. Laat staan anderen die er totaal geen last van hebben.
Maar om terug te komen wat er (waarschijnlijk) in haar hoofd om ging: dit meisje had een continue gevecht met haar interne zelf op het gebied van eten, grote angst om te eten (want zij heeft dit in haar hoofd heel groot gemaakt). Stel: ze gaat eten, dan weet ze dat ze die grote spanning weer gaat voelen, waardoor ze extreem bang wordt om te eten. Ze wilt het wel, maar ze wordt tegengehouden door die angst. Zij weet in haar hoofd dat ze er haar hele leven tegen moet vechten, wat als dit en dit en dit gebeurt. Totaal irreel, maar in haar hoofd heel logisch en in feite ook gewoon de werkelijkheid voor haar. Aan de andere kant zit ze al jaren in die anorexia rol, wat haar waarschijnlijk ook een veilig gevoel geeft. De ziekte had ze al heel jong. Ik heb ook iemand gekend met anorexia, zijn vaak neurotische mensen die op een bepaald gebied(en) sterk de controle willen hhebben. Ik ben verder geen deskundige, maar ik weet wel hoe het voelt als angst je kan verlammen...dan gaat het vaak op zelfdestructieve af zeg maar. Ook al weet je echt wel wat het juiste is.
Jou wel, haar (en haar ouders) blijkbaar niet. Dat gaat toch het best in een serieus gesprek.quote:
[..]
Ok, dan begreep ik je verkeerd inderdaad. Alleen mij is wel helder dat de therapeutische aanpak was uitgeput. Been there, done that.
Ik miste ook wel een medische verklaring van wat er in je lichaam gebeurt onder zulke extreme omstandigheden.quote:
Ik vond de nabespreking wel wat zuur en aanvallend (vanuit Sophie)
En ik miste het hoe,waarom, wat...
Wat gebeurt er nou precies in je lichaam. Waarom? Etc
Ik vraag me af in hoeverre het nu een eye opener is voor iemand die nu ziek is
Ik vraag me zelf af of haar dood uiteindelijk niet veroorzaakt is doordat ze opeens voor haar doen heel veel ging eten. Dat kan een lichaam namelijk ook niet aan.quote:
Hoe er met de longontsteking werd omgegaan vond ik trouwens wel discutabel (of er werd eea weggelaten). Ook hadden ze er voor kunnen kiezen om de behandeling weer echt op te pakken zodra ze daar weer ging eten (dus met sonde/TPV). Daar is niet voor gekozen/dit bespreken is niet in beeld gebracht. Er waren best wat beslismomenten waar de ouders dus niet van op de hoogte waren. Dat vond ik wel erg lastig.
Dat kan. Je kan stoornissen krijgen in je water- en zouthuishouding. Maar dat kan je controleren in het lab en corrigeren. Daarom ook de opmerking dat ze amper een arts heeft gezien. Ik vraag me af of deze mensen medisch goed genoeg zijn om te weten wanneer een arts moest komen.quote:
[..]
Ik vraag me zelf af of haar dood uiteindelijk niet veroorzaakt is doordat ze opeens voor haar doen heel veel ging eten. Dat kan een lichaam namelijk ook niet aan.
Ik ook. Zonde dat dat niet is uitgelegd.quote:
[..]
Ik miste ook wel een medische verklaring van wat er in je lichaam gebeurt onder zulke extreme omstandigheden.
Ik vraag me af wat het voor haar als meerwaarde gehad als ze hadden gezegd 'en nu gaan we de palliatieve fase in'. Ofwel: je gaat nu dood.quote:
[..]
Ik zeg niet dat ze een sonde had moeten krijgen (maar wel bespreken als mogelijkheid!) zodra ze een lepel accepteerde, maar dat het wel een markeringsmoment had kunnen zijn om de beslissing te nemen om van therapeutisch naar palliatief te gaan. Nu ging dat geruisloos in elkaar over. Het was fijn voor d'r dat ze een beetje at, maar als je dan niet doorzet blijft het palliatief. Nu is een wilsonbekwame patient geruisloos van therapeutisch naar palliatief beleid omgezet en daar heb ik als arts moeite mee.
Ik vraag me wel af of haar uiteindelijke overlijden uiteindelijk als een verrassing kwam en of ze een niet reanimeren verklaring hadden enzo.
Afscheid nemen van het leven en de mensen om je heen is ook belangrijk. Maar daar moet je wel aan toe komen.quote:
[..]
Ik vraag me af wat het voor haar als meerwaarde gehad als ze hadden gezegd 'en nu gaan we de palliatieve fase in'. Ofwel: je gaat nu dood.
Ik vraag me wel af of haar uiteindelijke overlijden uiteindelijk als een verrassing kwam en of ze een niet reanimeren verklaring hadden enzo.
Valse hoop geven vind ik kwalijk. Er zijn culturen waar ze daar anders mee om gaan.
Die niet reanimeren verklaring hadden ze al in het vliegtuig.
Inderdaad hoe zat het met de medische begeleiding, kwam er iedere dag een arts of om de dag haar controleren?
Goede vraag ook hoe zat het met de labwaardes?
Lijkt mij wel omdat men wist dat zij kon sterven.
Dat had ook beter uitgelicht kunnen worden, maar dat had ook Sophie ook kunnen vragen.
Maar wat dat betreft kon ze gisteren niet goed doorvragen.
Ik merk aan mijzelf wel dat de docu veel indruk op mij heeft achtergelaten.
Bot gezegd, maar niet rot bedoeld: gewoon een spook eigenlijk. Dat was mijn 1e gedachte bij het zien van de eerste foto van haar graatmager.quote:
Ik kon niet naar haar kijken. Ze was een hartstikke mooi meisje en wat zag ze er op een gegeven moment ongezond en eng uit. Echt eng.
Kan je nagaan wat niet eten met je uiterlijk doet.quote:
[..]
Bot gezegd, maar niet rot bedoeld: gewoon een spook eigenlijk. Dat was mijn 1e gedachte bij het zien van de eerste foto van haar graatmager.
Ik had een goede vriendin die er ook mee kampte, zij is wel er redelijk boven op gekomen.
Ook na klinische settings. Toch blijft zij met het eten bezig.. maar heeft het aardig onder controle.
een skelet eigenlijk. heel naar.quote:
[..]
Bot gezegd, maar niet rot bedoeld: gewoon een spook eigenlijk. Dat was mijn 1e gedachte bij het zien van de eerste foto van haar graatmager.
Voor het eerst heb ik gezien wat een duistere kracht anorexia is. En vele met mij, dat heeft Emma in elk geval voor elkaar gekregen. Nogmaals: respect daarvoor.
Er is op het laatst wel een arts bij geroepen toen ze die longontsteking had. Waar ze uiteindelijk aan overleden is zeggen ze niet.quote:
Ik vond het wel een goede docu, maar ik begrijp ook wel dat er meer uitgelegd had kunnen worden.
Inderdaad hoe zat het met de medische begeleiding, kwam er iedere dag een arts of om de dag haar controleren?
Goede vraag ook hoe zat het met de labwaardes?
Lijkt mij wel omdat men wist dat zij kon sterven.
Dat had ook beter uitgelicht kunnen worden, maar dat had ook Sophie ook kunnen vragen.
Maar wat dat betreft kon ze gisteren niet goed doorvragen.
Ik merk aan mijzelf wel dat de docu veel indruk op mij heeft achtergelaten.
Blijkbaar al sinds 1800 ofzo: www.wikipedia.nl/anorexianervosaquote:
Erg zielig voor nabestaanden en meisjes die hierdoor leiden. Sinds wanneer bestaat deze ziekte eigenlijk, is het niet een welvaartsziekte
Volgens mij vielen haar organen uit. Er is gezegd dat er om de organen zelf ook geen vet meer zat.quote:
[..]
Er is op het laatst wel een arts bij geroepen toen ze die longontsteking had. Waar ze uiteindelijk aan overleden is zeggen ze niet.
Maar dit is giswerk hoor
Ik heb ook nooit eerder deze kant van de ziekte gezien en het heeft echt heel veel indruk gemaakt. Het heeft wel met eten te maken, maar heeft eigenlijk niks met eten te maken.
Zo zonde van zo'n meisje.
.Dat kan je raden toch? Hart hield er 'gewoon' mee op. Het was een lichaam in ontbinding.quote:
[..]
Er is op het laatst wel een arts bij geroepen toen ze die longontsteking had. Waar ze uiteindelijk aan overleden is zeggen ze niet.
Ook was er geen weerstand meer tegen bacteriën.quote:
[..]
Dat kan je raden toch? Hart hield er 'gewoon' mee op. Het was een lichaam in ontbinding.
Ik zag bij RTL boulevard dat ze ook bij Leontien van Moorsel is geweest.
Nee alles is uitgewerkt.quote:
[..]
Ook was er geen weerstand meer tegen bacteriën.
Hebben wij een ander programma bekeken?quote:
[..]
Tussen de regels door is dit wel aan bod gekomen. En dat is precies wat ik bedoel met geruisloos: er lijkt geen echte duidelijkheid gegeven over de aard van het traject ook niet toen ze doodziek was. Dat ontnam haar de kans om zich echt in te stellen op de dood.
Dat denk ik niet.quote:
[..]
Hebben wij een ander programma bekeken?
Ik heb de overgang van hulp en therapie naar het palliatieve stadium niet duidelijk gezien.quote:
[..]
Hebben wij een ander programma bekeken?
Ik snap die opmerking dus wel.
Een kind wat kiest om te sterven zonder haar ouders, zo heftig. En de ouders die niet wisten dat het zo slecht ging. En dat het dus het laatste telefoongesprek was. Zo pijnlijk...droevig.
Maar de kans dat ze ging sterven toen ze maar Portugal ging, was al groot.
Voor mij staat de onmacht centraal. Van Emma. Van haar ouders. Van de hulpverleners.
Wat een verdriet.
Vond het echt heftig.
Dan heb je er niets van begrepen. Sorry.quote:
Ik zit het even terug te kijken maar het enigste wat ik kan denken is waarom ze haar niet hebben vastgebonden en aan een infuus hebben gelegd? Dat is mij niet helemaal duidelijk.
quote:
[..]
Dan heb je er niets van begrepen. Sorry.
[ Bericht % gewijzigd door Mike op 24-11-2016 00:01:23 ]
In Portugal leek ze wel 106. Bizar..quote:Op woensdag 23 november 2016 23:09 schreef Postbus100 het volgende:
Heb de docu vanavond gezien, soms met een half schuin oog vanwege klusjes in huis. Maar mensen, wat heftig. Vooral haar laatste dagen. Ik zat gewoon naar een skelet te kijken, sorry, ik kan het niet anders verwoorden. Verschrikkelijk hoe ver dit is gegaan.
Misschien mis ik het empathisch vermogen om me hierin in te leven, dat kan. Daarnaast op basis van enkel de documentaire kon je niet achterhalen wat men voor die trip naar Portugal had gedaan. Wat uit link die onder ons gepost werd wel duidelijk werd.quote:
[..]
Dan heb je er niets van begrepen. Sorry.
Toch ook bijzonder verteld.quote:
Er was wel een arts bij betrokken. Hier het duidelijke verhaal van hoe en wat: https://www.humanconcern.nl/blog/blog-carmen-netten-emma
Let op. Ik zeg niet dat mensen met anorexia gek zijn, maar de oorzaak van haar dood zat tussen haar oren.
Mogelijk in combinatie met deze maatschappij die op uiterlijk gefixeerd is.
Hoe zit het met hoogbegaafde jongeren die zich volledig gedissocieerd en daardoor depressief voelen met de wereld. Niemand begrijpt ze en men zal ze daardoor eerder dom, raar, anders dan heel slim vinden.
- Komt daarover ook een documentaire? Over jongeren met problemen door hun hoogbegaafdheid?
Omroep: "Dat hangt af van hoeveel mensen het gaan kijken. Hoeveel mensen het interessant vinden."
-Hoeveel mensen zullen dat gaan kijken dan denkt u?
Omroep: "Dat hangt af van of het uiterlijk gerelateerd is en of we beelden kunnen laten zien van bijvoorbeeld dunne of juist dikke mensen die het probleem visueel maken. Mensen willen sprekende beelden zien. Zodat ze iets om over te praten hebben op straat tijdens de hond uitlaten of tijdens de koffie."
- Kunnen we het probleem visueel maken?
Omroep: "Nee dat kunnen we niet bij hoogbegaafden. Dat kunnen we wel bij mensen met morbide obesitas of anorexia nervosa. Daarom maken wij juist daar programma's over en niet over hoogbegaafden."
- Is dat niet hypocriet? De media en die maatschappij die sterk beïnvloed is door die media is een van de veroorzakers van dit soort problemen.
Omroep: "Interesseert ons niet, wij willen geld."
- Maar jullie programma's worden toch gemaakt om mensen het probleem te laten begrijpen en het gaat toch helemaal niet om puur vermaak?
Omroep: Wij willen heel graag dat jullie dat geloven. Zo nemen jullie onze programma's serieus, of ontvangen wij zelfs subsidies.
Gevolg: De maatschappij blijft lekker denken dat hoogbegaafde jongeren met problemen niet of nauwelijks bestaan en dat het allemaal aanstellerij is. Zij herkennen het probleem niet in hun omgeving.
De maatschappij en de media zijn de bron van het probleem.
Ja het is iedere keer een shock om te zien, hoe zo'n meisje veranderd door zo'n ziekte.quote:
Deze foto is iets meer dan een jaar voor haar dood gemaakt:
[ afbeelding ]
En kan je nagaan dat ze hier ook al niet veel woog, in de 40 dacht ik.
Ja op afstand. In Portugal was ze afhankelijk van een arts uit de buurt die alleen gekomen was bij die longontsteking.quote:
Er was wel een arts bij betrokken. Hier het duidelijke verhaal van hoe en wat: https://www.humanconcern.nl/blog/blog-carmen-netten-emma
Wil niet zeggen dat ik het niet sneu vind, maar iemand zijn of haar hele leven sponsoren tegen de wil in vind ik ook overdreven en niet respectvol tegenover de wensen van de patiënt. Deze dingen gebeuren nu eenmaal en zolang 99% kan genezen bijvoorbeeld is dat genoeg, je kan niet iedereen redden.
Ik denk ook dat ze de confrontatie met haar ouders niet aankon. Want doordat zij dood wilde moesten zij dit nu meemaken. En dat je dan het verdriet moet zien wat je geeft. Iemand die voor de trein springt wil daar ook zijn geliefden niet bij hebben.
Die hulpverleners van Portugal hebben ook zo'n forum. Aan de ene kant goed dat ze anoniem hulp kunnen zoeken maar anorexia heeft een hoog manipulatief 'dweep' gehalte, wat irriteert. Kijk mij eens goed slecht bezig zijn
Ga zelf weg, hij/zij heeft gewoon een punt.quote:
@ Ixnay: Ga toch weg je met je onzin.
Niets meer te maken met het meisje dat ze was.
Ook voor die ouders een drama. Lijkt me echt hel om he dochter zo te zien en niets wat je doet helpt.
Dat zei die psycholoog ergens aan het einde ook: wanneer het ook maar iets beter met (het eten van) Emma zou gaan, zou ze aan de slag moeten met haar emoties, boosheid, angsten, en dat was teveel, dus niet eten was een beter alternatief. Domweg een vlucht.quote:
Ik twijfel eerlijk gezegd of ze wel echt wilde leven of dat ze eigenlijk heel lang dood wilde en daarom op deze manier zich letterlijk uitgehongerd heeft. En misschien dan op het laatste moment uit doodsangst toch niet (maar toen was het al te laat).
Ik denk ook dat ze de confrontatie met haar ouders niet aankon. Want doordat zij dood wilde moesten zij dit nu meemaken. En dat je dan het verdriet moet zien wat je geeft. Iemand die voor de trein springt wil daar ook zijn geliefden niet bij hebben.
Denk dat de psycholoog een goed punt heeft.
Dit is zo tegennatuurlijk.
Ik heb het idee dat de medische wetenschap en ook al die behandelaars ook eigenlijk niet echt weten wat die ziekte daadwerkelijk veroorzaakt.
Elke behandeling richt zich op het doorbreken van die voedselweigering. Maar ik vraag me af in hoeverre er ook onderzoek wordt gedaan naar oorzaken ook bijvoorbeeld in de hersenen.
Bij veel psychiatrische aandoeningen zijn zijn er naast behandelingen door een psychiater ook medicijnen. Omdat het vaak een mix is van gebeurtenissen, aanleg en een fysiek probleem in de hersenen of stofwisseling.
In hoeverre is dit dezelfde categorie als verslaving of dwangneurose? Mensen verwoesten zichzelf ook met drank of drugs en ook daarbij heb je niet te helpen gevallen tussen.
Maar daarvan kun je nog enigszins begrijpen dat iemand geen weerstand kan bieden aan de roes die het middel geeft. Bij anorexia gaat het juist om het tegenovergestelde.
Wat me ook opvalt dat zowel
Ouders, als vriendinnen als de artsen eigenlijk nooit concreet kunnen duiden hoe en waarom een meisje zover komt.
Het blijft hangen bij niet zo gelukkig zijn, eenzaam voelen, gepest worden. Maar eigenlijk zijn het allemaal op zich geen hele aparte schokkende zaken. Waarom leidt het bij een aantal meisjes tot anorexia??
Veel anorexia meisjes komen uit prima gezinnen met warme en lieve ouders. Ze zijn slim, hebben vriendinnen en toch is er blijkbaar een aanleiding om jezelf te gaan uithongeren.quote:
[..]
Dat zei die psycholoog ergens aan het einde ook: wanneer het ook maar iets beter met (het eten van) Emma zou gaan, zou ze aan de slag moeten met haar emoties, boosheid, angsten, en dat was teveel, dus niet eten was een beter alternatief. Domweg een vlucht.
Denk dat de psycholoog een goed punt heeft.
Zo op het oog lijken ze geen zwaardere problemen of ellende te hebben als ern gemiddelde puber. Er zijn geen aanwijsbare opgelopen trauma's of een jeugd met geweld of misbruik of wat dan ook.
Die vader die na de documentaire aan tafel zat ken ik goed. Een heel normaal gezin, leuke dingen gedaan met de kinderen. Intelligente kinderen en ouders.
Niks afwijkends naars en toch gaat een dochter ineens zichzelf uithongeren. Onbegrijpelijk.
Men heeft een dwangstoornis, men heeft er op een gegeven moment geen grip meer op.quote:
[..]
Veel anorexia meisjes komen uit prima gezinnen met warme en lieve ouders. Ze zijn slim, hebben vriendinnen en toch is er blijkbaar een aanleiding om jezelf te gaan uithongeren.
Zo op het oog lijken ze geen zwaardere problemen of ellende te hebben als ern gemiddelde puber. Er zijn geen aanwijsbare opgelopen trauma's of een jeugd met geweld of misbruik of wat dan ook.
Die vader die na de documentaire aan tafel zat ken ik goed. Een heel normaal gezin, leuke dingen gedaan met de kinderen. Intelligente kinderen en ouders.
Niks afwijkends naars en toch gaat een dochter ineens zichzelf uithongeren. Onbegrijpelijk.
Altijd maar blijven controleren hoeveel calorieën je binnen krijgt.
Het liefst zo min mogelijk, bij Emma zag je voor het overlijden dat ze nog steeds de controle op het eten wilde houden. Ze zag dat haar einde naderde, toch overwon de stoornis.
Je zag haar vechten, zij wilde de baas zijn over haar dwang maar dat lukte niet.
Het is een psychische ziekte wat vaak overschat wordt ( ze kan toch eten? Dan maar onder dwang, komt ze weer bij, het is aanstelleritus, aandacht vragen, ze ziet toch zelf wel dat ze dun wordt etc. Etc.)
Door de docu en inlezen van informatie over deze ziekte weet ik meer dan daarvoor.
Ongelooflijk.
Ik zie wel een groot verschil in die berichten en echte anorexia. Echte anorexia is een ziekte waar je niets aan kunt doen.quote:
http://believeinana.intropagina.nl/ana-gastenboek.html
Ongelooflijk.
Dit zijn voornamelijk meisjes van 15 die janken om aandacht en beetje af willen vallen. Ze willen bijna allemaal gemotiveerd worden of blijven, als je anorexia hebt dan heb je dat niet nodig (zie Emma maar).
Ik vraag me af, kan anorexia ook voorkomen bij jongens? Want daar heb ik eigenlijk nog nooit iets over gehoord.
Ja, dat kan wel, maar negen van de tien keer zijn het meisjes/vrouwen.quote:
Heb er met interesse naar gekeken, want eigenlijk wist ik ook niet zoveel van de ziekte. Je denkt: ga toch eten, maar zo simpel ligt het niet. Moeilijk te begrijpen hoe iemand zover kan komen dat de dood erop volgt.
Ik vraag me af, kan anorexia ook voorkomen bij jongens? Want daar heb ik eigenlijk nog nooit iets over gehoord.
Zeker.quote:
Ik vraag me af, kan anorexia ook voorkomen bij jongens? Want daar heb ik eigenlijk nog nooit iets over gehoord.
Alleen zijn jongens er minder gevoelig voor omdat ze, gemiddeld genomen, minder bezig zijn met hun uiterlijk en een perfectie bereiken. Voor de meeste jongens geldt dat opgepompte spieren het doel zijn om te halen, en dan moet je juist eten.
Hoe kun je n.a.v. die docu 'ook graag ana' willen krijgen? Leek me nou geen reclamespotje. Vrouwen.. 😐quote:
http://believeinana.intropagina.nl/ana-gastenboek.html
Ongelooflijk.
Verknipte wereld inderdaad.quote:
[..]
Hoe kun je n.a.v. die docu 'ook graag ana' willen krijgen? Leek me nou geen reclamespotje. Vrouwen.. 😐
[ Bericht 13% gewijzigd door NoXia op 24-11-2016 12:23:07 ]
Anorexia is een welvaartsziekte. Je ziet het nauwelijks in arme landen.quote:
Ik vraag mij af hoe dat bij andere culturen is en andere landen is?
Komt daar ook Anorexia voor? Zo ja welke landen en welke landen het meest?
Linkje naar de documentaire appenquote:
[..]
Verknipte wereld inderdaad.
[ afbeelding ]
Ik ben bang dat de documentaire juist aanleiding is geweest om weer terug te vallen. Misschien contact opnemen met haar vader aangezien ze makkelijk te vinden is op social media.quote:
[..]
Linkje naar de documentaire appen
Kan ook. Zoals ik al eerder schreef, vraag ik me af of de docu wel een ene opener is geweest.quote:
[..]
Ik ben bang dat de documentaire juist aanleiding is geweest om weer terug te vallen. Misschien contact opnemen met haar vader aangezien ze makkelijk te vinden is op social media.
Waarom bizar. Verhongeren is iets van alle tijden, vreemde hieraan is dat de meeste mensen die het overkomt er niet zelf voor kiezen.quote:
Ik heb het nog niet gezien, maar ik vind het echt zo ontzettend bizar dat je aan zoiets dood kan gaan.
Ik vind het vooral bizar dat ze haar dood laten gaan (in feite...).quote:
Ik heb het nog niet gezien, maar ik vind het echt zo ontzettend bizar dat je aan zoiets dood kan gaan.
Ik vind het bizar dat sommige mensen commentaar hebben zonder de documentaire gezien te hebben.quote:
[..]
Ik vind het vooral bizar dat ze haar dood laten gaan (in feite...).
Heb je het over mij? Ik heb de docu namelijk WEL gezien.quote:
[..]
Ik vind het bizar dat sommige mensen commentaar hebben zonder de documentaire gezien te hebben.
Dan ben je nog dommer dan ik al dacht.quote:
[..]
Heb je het over mij? Ik heb de docu namelijk WEL gezien.
Ik denk niet dat je veel kan doen op gegeven moment.quote:
[..]
Ik vind het vooral bizar dat ze haar dood laten gaan (in feite...).
Net zoals iemand met volledig uitgezaaide kanker
Ik ben geenszins dom.quote:
[..]
Dan ben je nog dommer dan ik al dacht.
Wat ik probeer te zeggen snap jij niet, dus ben jij de domme hier. 
Voor het echt te laat is bedoel ik. Waarom helpt dwangvoeding niet? Waarom kunnen ze dat niet nog iets langer erin laten als iemand te ziek is qua anorexia? Waarom helpt alles bij elkaar niet (dwangvoeding, goede psychische hulp, diëtiste, steun van ouders, hulpgroep(?), enz)?quote:
[..]
Ik denk niet dat je veel kan doen op gegeven moment.
Net zoals iemand met volledig uitgezaaide kanker
Dan heb je er niets van begrepen of een troll.quote:
[..]
Heb je het over mij? Ik heb de docu namelijk WEL gezien.
Ik begrijp er (gelukkig!) ook niets van, ik ben echt niet de enige hoor. (En ik heb mezelf ook proberen uit te hongeren jaaaren geleden omdat ik af wilde vallen/dun wilde worden.)quote:
[..]
Dan heb je er niets van begrepen of een troll.
Ja, nogal een ander verhaal dus he. En juist daarom.quote:
[..]
Waarom bizar. Verhongeren is iets van alle tijden, vreemde hieraan is dat de meeste mensen die het overkomt er niet zelf voor kiezen.
Omdat het mentaal is. Dan kan je wel gaan lopen dwangvoederen tot ze 80 is, maar een erg wenselijk leven lijkt me dat niet.quote:
[..]
Voor het echt te laat is bedoel ik. Waarom helpt dwangvoeding niet? Waarom kunnen ze dat niet nog iets langer erin laten als iemand te ziek is qua anorexia? Waarom helpt alles bij elkaar niet (dwangvoeding, goede psychische hulp, diëtiste, steun van ouders, hulpgroep(?), enz)?
Je zelfbeeld is ook niet helemaal wat het moet zijn blijkt.quote:
[..]
Ik ben geenszins dom.
Als je goed opgelet had dan had je geweten dat ze uitbehandeld was. Dwang werkte ook niet meer (als dat sowieso al werkt, zoals je in de nababbel hoorde wurmen anorexia patienten ondanks alle banden waarmee ze vastzitten de sondes toch uit hun lichaam).
HumanConcern neemt deze uitbehandelde personen in behandeling en probeert ze op een andere manier aan het eten te krijgen. Als dat niet lukt, dan is het simpelweg klaar. Dan ga je dood. Want te lang niet eten, dat wordt je dood.
En om het dan even af te maken, Emma had al moeite met 10 vitamine D druppels. Die wilde ze, ondanks dat ze zowat dood was, nog steeds zelf tellen zodat ze er niet 1 teveel binnen kreeg.
Misschien moet je nog een keer kijken.
Hahaha fuck, echt? Ik ga hem vanavond of morgen wel even kijken.quote:
En om het dan even af te maken, Emma had al moeite met 10 vitamine D druppels. Die wilde ze, ondanks dat ze zowat dood was, nog steeds zelf tellen zodat ze er niet 1 teveel binnen kreeg.
Misschien moet je nog een keer kijken.
Jij hebt dan ook geen anorexia gehad.quote:
[..]
Ik begrijp er (gelukkig!) ook niets van, ik ben echt niet de enige hoor. (En ik heb mezelf ook proberen uit te hongeren jaaaren geleden omdat ik af wilde vallen/dun wilde worden.)
Een beetje uit hongeren, daar lachen mensen met anorexia om. Een leuk grapje, maar dat is het dan ook wel weer.
En al lukt die dwang wel, dan is het nog geen oplossing, Omdat de ''patient" er psychisch niet vanaf is.quote:
[..]
Je zelfbeeld is ook niet helemaal wat het moet zijn blijkt.
Als je goed opgelet had dan had je geweten dat ze uitbehandeld was. Dwang werkte ook niet meer (als dat sowieso al werkt, zoals je in de nababbel hoorde wurmen anorexia patienten ondanks alle banden waarmee ze vastzitten de sondes toch uit hun lichaam).
HumanConcern neemt deze uitbehandelde personen in behandeling en probeert ze op een andere manier aan het eten te krijgen. Als dat niet lukt, dan is het simpelweg klaar. Dan ga je dood. Want te lang niet eten, dat wordt je dood.
En om het dan even af te maken, Emma had al moeite met 10 vitamine D druppels. Die wilde ze, ondanks dat ze zowat dood was, nog steeds zelf tellen zodat ze er niet 1 teveel binnen kreeg.
Misschien moet je nog een keer kijken.
Ja, echt.quote:
[..]
Hahaha fuck, echt? Ik ga hem vanavond of morgen wel even kijken.
Op een van haar laatste dagen (denk zelfs de laatste week) dat ze leefde. Ze kreeg een kopje thee (lauw water waar een zakje langs gevlogen was) en daar wilde de hulpverlener direct de druppels indoen. Maar no way dat dat doorging. En toen kon ze echt al bijna niks meer.
Las ergens een stukje dat Emma sommige drang ook als positief had ervaren (bizar eigenlijk), maar algemeen genomen is dwang geen oplossing denk ik.quote:
Dwang was een afgesloten hoofdstuk na al die jaren waarin dat wel is gebeurd.
Inderdaad, zolang je het onderliggende probleem niet oplost helpt het allemaal niks. Het is hooguit uitstel voor de patiënt, dan wordt hij of zij een jaar ouder.quote:
[..]
En al lukt die dwang wel, dan is het nog geen oplossing, Omdat de ''patient" er psychisch niet vanaf is.
Inderdaad. Uiteindelijk moet iemand toch echt zelf weer gaan eten. En als ze door dwangvoeding zijn aangekomen dan voelen ze zich waarschijnlijk wanstaltig dik of vies of volgepropt. Dus velen zullen zo snel mogelijk weer willen afvallen en waarschijnlijk helemaal niks meer eten en heel veel bewegen.quote:
[..]
Omdat het mentaal is. Dan kan je wel gaan lopen dwangvoederen tot ze 80 is, maar een erg wenselijk leven lijkt me dat niet.
Op het moment dat het voor hun zelf duidelijk is dat ze eraan dood kunnen gaan maar dat gedrag niet meer kunnen stoppen, dan ben je toch juist alle controle kwijt? Er zitten zoveel tegenstrijdigheden in deze ziekte, dat het heel moeilijk te bevatten is.
Inderdaad. Die positieve gevoelens en leuke tijd die ze had door wel iets te eten hebben dus geen effect op er vanaf te komen.quote:
Die beelden van een jaar eerder waren toch wel positief. Dat je dan niet inziet dat je leven zoveel leuker is als je eet.. ze kon fietsen, ze kon naar New York, ze kon naar een festival.. toch weer stoppen met eten, I don't get it.
Ik eet--> voel me ineens beter, kan een leuke reis maken, plezier hebben, gelukkig zijn --> eten is dus positief.
Nee: ik ga door met mezelf uithongeren.
It doesn't make any sense.
Het druist in tegen het universele principe dat mensen positieve ervaringen verbinden aan iets en dat dus vaker gaan doen.
Maar dat meisje is toch niet te vergelijken met de gemiddelde mensen. Ze was geestelijk niet in orde.quote:
[..]
Inderdaad. Die positieve gevoelens en leuke tijd die ze had door wel iets te eten hebben dus geen effect op er vanaf te komen.
Ik eet--> voel me ineens beter, kan een leuke reis maken, plezier hebben, gelukkig zijn --> eten is dus positief.
Nee: ik ga door met mezelf uithongeren.
It doesn't make any sense.
Het druist in tegen het universele principe dat mensen positieve ervaringen verbinden aan iets en dat dus vaker gaan doen.
Dat staay ja in die link; die Emma manipuleerde ook de dwangvoeding op de een of andere manier. En dus zullen er wel meer personen zijn die dat kunnen.quote:
[..]
Voor het echt te laat is bedoel ik. Waarom helpt dwangvoeding niet? Waarom kunnen ze dat niet nog iets langer erin laten als iemand te ziek is qua anorexia? Waarom helpt alles bij elkaar niet (dwangvoeding, goede psychische hulp, diëtiste, steun van ouders, hulpgroep(?), enz)?
Niet alleen dat, dit staat ook lijnrecht tegenover de fundamentele overlevingsdrang.quote:
[..]
Inderdaad. Die positieve gevoelens en leuke tijd die ze had door wel iets te eten hebben dus geen effect op er vanaf te komen.
Ik eet--> voel me ineens beter, kan een leuke reis maken, plezier hebben, gelukkig zijn --> eten is dus positief.
Nee: ik ga door met mezelf uithongeren.
It doesn't make any sense.
Het druist in tegen het universele principe dat mensen positieve ervaringen verbinden aan iets en dat dus vaker gaan doen.
Dat zeg ik dan ook nergens.quote:
[..]
Jij hebt dan ook geen anorexia gehad.
Of we leggen het uit, want ik snap best dat sommige mensen het niet snappen.quote:
[..]
Dan heb je er niets van begrepen of een troll.
In het gesprek na de docu werd dit onderwerp ook behandeld: waarom geen dwangvoeding? En dan kom je bij een filosofisch/ethisch vraagstuk: wat is leven? Heeft een mens ook autonomie/eigen keuze? Als iemand niet wil eten, mag je iemand dan toch dwingen te eten? Wanneer mag je dat beslissen? Wanneer mag je ingrijpen? Of moet je iemand laten gaan?
En inderdaad, zoals de user hierboven zegt: waar is het einde? Tot je 80e?
Standpunt aan tafel was inderdaad: je moet de grenzen van de patiënt respecteren. Als iemand niet wil, dan moet je het er niet koste wat het kost (dwangvoeding) doorheen douwen. Dat is grensoverschrijdend en ontoelaatbaar.
Troost je; zijzelf waarschijnlijk ook niet.quote:
Die beelden van een jaar eerder waren toch wel positief. Dat je dan niet inziet dat je leven zoveel leuker is als je eet.. ze kon fietsen, ze kon naar New York, ze kon naar een festival.. toch weer stoppen met eten, I don't get it.
Misschien dat het daarom ook vaak heel jonge meiden (en soms ook jongens) treft. Die hebben in de meeste gevallen nog niet veel toegang tot andere middelen om zichzelf te verdoven/minder te hoeven voelen bij psychische problemen.
Misschien dat het te maken had met haar vriendinnen die inmiddels 18 waren en wel allemaal konden gaan studeren enzo. Dat ze doorhad wat ze gemist had en daardoor zou gaan missen vanaf nu (studententijd en leven opbouwen enzo). Vandaar ook dat 'bedrijfje opbouwen'.quote:
Het komt op mij over als zelfmoord op termijn.
Al haar tijd ging zitten in de controle over het eten idd. Geen ruimte voor andere dingen.quote:
[..]
Misschien dat het te maken had met haar vriendinnen die inmiddels 18 waren en wel allemaal konden gaan studeren enzo. Dat ze doorhad wat ze gemist had en daardoor zou gaan missen vanaf nu (studententijd en leven opbouwen enzo). Vandaar ook dat 'bedrijfje opbouwen'.
Ik heb het nu gekeken, maar ik kan het nog steeds niet begrijpen. Juist om wat jij zegt ook.quote:
Wat ik ook niet begrijp is die uitleg dat het een vorm is van controle te willen hebben.
Op het moment dat het voor hun zelf duidelijk is dat ze eraan dood kunnen gaan maar dat gedrag niet meer kunnen stoppen, dan ben je toch juist alle controle kwijt? Er zitten zoveel tegenstrijdigheden in deze ziekte, dat het heel moeilijk te bevatten is.
Echt, ik snap dat het een zware mentale ziekte is, maar ik kan me er echt niet in verplaatsen en er moeilijk begrip voor opbrengen.
Ja! Daarom is het zo bizar. HOE DAN?!quote:Op donderdag 24 november 2016 18:29 schreef MissLuna het volgende:
[..]
Niet alleen dat, dit staat ook lijnrecht tegenover de fundamentele overlevingsdrang.
Ik hoop dat jullie wel kunnen begrijpen dat het niet zo maar een welvaartsziekte is.quote:
[..]
Ik heb het nu gekeken, maar ik kan het nog steeds niet begrijpen. Juist om wat jij zegt ook.
Echt, ik snap dat het een zware mentale ziekte is, maar ik kan me er echt niet in verplaatsen en er moeilijk begrip voor opbrengen.
Zo'n meisje is zo psychisch ziek, lijdt hier zo onder.
De dwang en controle heeft haar leven overgenomen. Niets kon haar meer redden.
Anorexia is niet meer zo maar een eetstoornis, het gaat verder dan dat.
Hongergevoel wordt op een gegeven moment uitgeschakeld door het lichaam.quote:
Doet het pijn om je zo uit te hongeren? Ik vind een rammelende maag al geen aangenaam gevoel.
Dat ze psychisch goed ziek is lijkt me duidelijk ja.quote:
[..]
Ik hoop dat jullie wel kunnen begrijpen dat het niet zo maar een welvaartsziekte is.
Zo'n meisje is zo psychisch ziek, lijdt hier zo onder.
De dwang en controle heeft haar leven overgenomen. Niets kon haar meer redden.
Anorexia is niet meer zo maar een eetstoornis, het gaat verder dan dat.
quote:
Het komt op mij over als zelfmoord op termijn.
Maar alsnog snap ik niet hoe ze het heeft kunnen volhouden aangezien ze bij d'r ouders woonde. Die merken dat op een gegeven moment toch? En dan worden ze toch boos en zeggen ze: "Jij gaat nú eten meisje, of anders (...)!" Ik zou het echt niet in m'n hoofd moeten halen om avondeten te weigeren bij mijn vriend, die zou me toch een partij kwaad worden...SPOILEREigenlijk zou ik het hierom wel moeten begrijpen, aangezien ik met hetzelfde bezig ben (lichaam kapot maken door verstoord eetpatroon door iets psychisch).
Ik zag laatst een docu over anorexia in Engeland, daar wonen ze in een groot huis en er waren 2 tafels om aan te eten. De ene tafel was voor de ernstigere/nieuwe gevallen, daar zaten medewerkers bij en moesten ze hun eten opeten, anders mochten ze niet van tafel. De tweede tafel was iets vrijer, voor de gevallen die iets beter waren/meer op gewicht. Had dat niet geholpen voor Emma?
Hoe diep moet het zitten, als helemaal niks helpt en je gewoon doodgaat aan anorexia?
Het is het beste te omschrijven als wel beter willen worden maar niet beter willen zijn. Zonder de eetstoornis komen namelijk de echte onderliggende problemen weer boven en die zijn in hun hoofd vaak nog veel angstaanjagender dan de dood.quote:
[..]
Ik heb het nu gekeken, maar ik kan het nog steeds niet begrijpen. Juist om wat jij zegt ook.
Echt, ik snap dat het een zware mentale ziekte is, maar ik kan me er echt niet in verplaatsen en er moeilijk begrip voor opbrengen.
6 jaar lang is alles geprobeerd, maar mocht niet baten.quote:
[..]Maar alsnog snap ik niet hoe ze het heeft kunnen volhouden aangezien ze bij d'r ouders woonde. Die merken dat op een gegeven moment toch? En dan worden ze toch boos en zeggen ze: "Jij gaat nú eten meisje, of anders (...)!" Ik zou het echt niet in m'n hoofd moeten halen om avondeten te weigeren bij mijn vriend, die zou me toch een partij kwaad worden...SPOILEREigenlijk zou ik het hierom wel moeten begrijpen, aangezien ik met hetzelfde bezig ben (lichaam kapot maken door verstoord eetpatroon door iets psychisch).
Ik zag laatst een docu over anorexia in Engeland, daar wonen ze in een groot huis en er waren 2 tafels om aan te eten. De ene tafel was voor de ernstigere/nieuwe gevallen, daar zaten medewerkers bij en moesten ze hun eten opeten, anders mochten ze niet van tafel. De tweede tafel was iets vrijer, voor de gevallen die iets beter waren/meer op gewicht. Had dat niet geholpen voor Emma?
Hoe diep moet het zitten, als helemaal niks helpt en je gewoon doodgaat aan anorexia?
Net als mensen die niet doodgaan aan AIDS maar aan de gevolgen van AIDS nl het falen van je immuunsysteem.
Snap niet zo goed waarom dat niet wil landen bij diverse mensen hier.
Het is als een alcoholverslaafde; je kunt wel alle flessen verstoppen maar de persoon in kwestie is dan niet opeens geen verslaafde meer. Dát is wat je moet genezen.
Goed gezegd.quote:
Anorexia is geen lichamelijke ziekte, het is een psychische ziekte, het visueel waarneembare fysieke gedeelte is een gevolg van de ziekte.
Net als mensen die niet doodgaan aan AIDS maar aan de gevolgen van AIDS nl het falen van je immuunsysteem.
Snap niet zo goed waarom dat niet wil landen bij diverse mensen hier.
Het is als een alcoholverslaafde; je kunt wel alle flessen verstoppen maar de persoon in kwestie is dan niet opeens geen verslaafde meer. Dát is wat je moet genezen.
Ik snap ook niet dat het bij sommige mensen niet kan landen.
Ik begrijp heel goed dat het een hele ernstige aandoening is. Maar het is een heel moeilijk te bevatten ziekte juist omdat er nergens een logica of voorstelbaars inzit.quote:
[..]
Ik hoop dat jullie wel kunnen begrijpen dat het niet zo maar een welvaartsziekte is.
Zo'n meisje is zo psychisch ziek, lijdt hier zo onder.
De dwang en controle heeft haar leven overgenomen. Niets kon haar meer redden.
Anorexia is niet meer zo maar een eetstoornis, het gaat verder dan dat.
Iemand die zich letterlijk dood drinkt is ook ziek en vernietigt zichzelf, maar er zit wel iets begrijpbaar in. De roes van de alcohol die men telkens opzoekt.
Ook dwang en drang kan ik nog begrijpen wat dit psychisch 'oplevert'. Maar dit uithongeren lijkt ogenschijnlijk niets op te leveren. En iets als controle klopt niet. Het is het tegenovergestelde van controle. Bovendien: waarom juist eten en die weerstand tegen calorieën? Is het misschien meer een angststoornis dan???
Het is tweeledig:quote:
[..]
Ik begrijp heel goed dat het een hele ernstige aandoening is. Maar het is een heel moeilijk te bevatten ziekte juist omdat er nergens een logica of voorstelbaars inzit.
Iemand die zich letterlijk dood drinkt is ook ziek en vernietigt zichzelf, maar er zit wel iets begrijpbaar in. De roes van de alcohol die men telkens opzoekt.
Ook dwang en drang kan ik nog begrijpen wat dit psychisch 'oplevert'. Maar dit uithongeren lijkt ogenschijnlijk niets op te leveren. En iets als controle klopt niet. Het is het tegenovergestelde van controle. Bovendien: waarom juist eten en die weerstand tegen calorieën? Is het misschien meer een angststoornis dan???
- Je bent obsessief met iets bezig waar veel tijd in gaat zitten en bent dus afgeleid van je echte problemen.
- Als je er zover in doorgaat dat je echt lichamelijke klachten krijgt komen je lichaam en geest in overlevingsmodus en wordt je helemaal niet meer met de psychische problemen geconfronteerd die je hebt als je "gezond" bent. Die verdwijnen dan helemaal op de achtergrond.
Waarom kunnen jullie dat niet snappen?
Wat is het verschil met jezelf dooddrinken? Dat is ook aangeleerd gedrag dat je op een gegeven moment niet meer kunt stoppen terwijl je donders goed weet wat je je lichaam aandoet.quote:
Ik snap heus wel dat het een zware psychische ziekte is, maar het is gewoon echt heel moeilijk te begrjipen/je erin te verplaatsen dat iemand tegen alle natuurlijke wetten in kan gaan, en gewoon sterft omdat ze haar lichaam jarenlang alle voedingsstoffen heeft kunnen ontzeggen.
Waarom kunnen jullie dat niet snappen?
Op een gegeven moment ben je gewoon zo beschadigd en opereer je alleen nog maar in een negatieve gedachten-loop die niet meer te stoppen is. Normaal rationeel denken is dan simpelweg onmogelijk.
De roes?quote:
[..]
Wat is het verschil met jezelf dooddrinken? Dat is ook aangeleerd gedrag dat je op een gegeven moment niet meer kunt stoppen terwijl je donders goed weet wat je je lichaam aandoet.
Op een gegeven moment ben je gewoon zo beschadigd en opereer je alleen nog maar in een negatieve gedachten-loop die niet meer te stoppen is. Normaal rationeel denken is dan simpelweg onmogelijk.
Wellicht dat een dieet van 650kcals per dag op de lange termijn zelfs een zelfde soort verdovend effect heeft.quote:
Dat moet dan wel, anders doe je dit niet. Komt bij dat ze enorm veel aandacht krijgt. Alles draait om haar. Zou dat ook niet verslavend werken?quote:
[..]
Wellicht dat een dieet van 650kcals per dag op de lange termijn zelfs een zelfde soort verdovend effect heeft.
Als je echt alcoholist bent is het echt niet leuk meer om te drinken en kun je nauwelijks nog van een roes spreken. Dan is het echt alleen maar een ontsnapping aan de realiteit en even rust in je hoofd. Dat is hetzelfde wat een anorexia patiënt probeert te creëren. Rust in haar/zijn hoofd.quote:
Het lijkt me juist vreselijk onrustig. Steeds dat rekenen. Nooit ergens van genieten want de angst om aan te komen.quote:
[..]
Als je echt alcoholist bent is het echt niet leuk meer om te drinken en kun je nauwelijks nog van een roes spreken. Dan is het echt alleen maar een ontsnapping aan de realiteit en even rust in je hoofd. Dat is hetzelfde wat een anorexia patiënt probeert te creëren. Rust in haar/zijn hoofd.
Het enige wat ik kan bedenken waarom men dit de moeite waard is is de aandacht. Maar ik ben een leek dus zal het nooit begrijpen.
Maar misschien zou wiet helpen tegen anorexia?
Overlevingsmodus? Dan grijp je alles aan om te overleven, maar ze doen exact het tegenovergestelde...quote:
[..]
Het is tweeledig:
- Je bent obsessief met iets bezig waar veel tijd in gaat zitten en bent dus afgeleid van je echte problemen.
- Als je er zover in doorgaat dat je echt lichamelijke klachten krijgt komen je lichaam en geest in overlevingsmodus en wordt je helemaal niet meer met de psychische problemen geconfronteerd die je hebt als je "gezond" bent. Die verdwijnen dan helemaal op de achtergrond.
Ja eh het meisje was geestelijk niet in orde. Dat begrijp je toch wel?quote:
[..]
Overlevingsmodus? Dan grijp je alles aan om te overleven, maar ze doen exact het tegenovergestelde...
Dat doet er niets aan af dat hij zegt dat ze in overlevingsmodus komt, wat mij pertinent onwaar lijkt.quote:
[..]
Ja eh het meisje was geestelijk niet in orde. Dat begrijp je toch wel?
Terwijl ze al graatmager zijn, zien ze nog steeds vetrollen en vinden ze zichzelf te dik.
Ik kreeg ineens een heel vreemd idee. Wat voor aanpak of behandeling ook, alles is gericht op iets eten.
Met liefde, met belonen en straffen, met hele uitgewerkte schema's, tot aan dwangvoeding toe.
In feite versterken al die behandelingen en benaderingen die focus op eten en ze genereren er ongelofelijk veel aandacht van hun ouders en hulpverlening mee.
Wat als je juist precies het tegenovergestelde zou doen? Dus.... wel of niet eten totaal negeren en alle aandacht op dingen die niks te maken hebben met eten, gewicht, uiterlijk?
Ze worden niet meer gecontroleerd als ze niet eten. De behandeling bestaat uit praten over de leuke dingen van vroeger, hun dromen, etc. En samen leuke dingen doen.
Dan benader je hetbals het ware van een totaal andere kant en neutraliseer je die fixatie en spanning en strijd over dat eten.
Omdat ik het gaar vind dat je het überhaupt al probeert te snappen. Zo iemand is simpelweg echt niet goed in haar hoofd. Dat is meteen de reden dat je niet kan vatten dat iemand zoiets doet, want er moet al iets mis zijn in je hoofd wil je het jezelf aandoen. Een psychisch gezond persoon doet zoiets niet; die doet zoiets zichzelf niet aan. Simpel.quote:
Ik snap heus wel dat het een zware psychische ziekte is, maar het is gewoon echt heel moeilijk te begrjipen/je erin te verplaatsen dat iemand tegen alle natuurlijke wetten in kan gaan, en gewoon sterft omdat ze haar lichaam jarenlang alle voedingsstoffen heeft kunnen ontzeggen.
Waarom kunnen jullie dat niet snappen?
Waarom kunnen jullie je er dan zo goed in verplaatsen en wordt het gek gevonden dat anderen dat niet kunnen? ugh.quote:
[..]
Omdat ik het gaar vind dat je het überhaupt al probeert te snappen. Zo iemand is simpelweg echt niet goed in haar hoofd. Dat is meteen de reden dat je niet kan vatten dat iemand zoiets doet, want er moet al iets mis zijn in je hoofd wil je het jezelf aandoen. Een psychisch gezond persoon doet zoiets niet; die doet zoiets zichzelf niet aan. Simpel.
Dat is wel duidelijk ja, maar je kunt niet stellen dat ze in een overlevingsmodus komt. Ze komt juist in een heel zelfdestructieve modus.quote:
[..]
Ja eh het meisje was geestelijk niet in orde. Dat begrijp je toch wel?
Het zelfbeeld is ook ernstig verstoord. Terwijl ze alleen nog een geraamte was, had ze het over eem eigen bedrijfje beginnen.
Ik vraag me af hoe ze het vond om naar die filmpjes van zichzelf te kijken.. zag ze wat wij zagen? Een skelet? Of zag zij eigenlijk toch nog een redelijk normaal iemand?
Ik kan me er helemaal niet in verplaatsen. Ik hoef dat ook niet. Je bent ziek in je hoofd als je dit jezelf aandoet. Psychisch niet gezond. Er is dan echt aantoonbaar iets mis met je. Ik kan het niet anders uitleggen. En ik vind het ook onbegrijpelijk dat mensen het dan nog anders proberen te verklaren met een drang naar aandacht, een gebrek aan eigenwaarde of een drang naar perfectie of blabla. Als je dit jezelf aandoet heb je iets niet goed in je hoofd. Ben ik van overtuigd.quote:
[..]
Waarom kunnen jullie je er dan zo goed in verplaatsen en wordt het gek gevonden dat anderen dat niet kunnen? ugh.
Die moeder van haar zij wel dat ze haarzelf op deze manier ook niet mooi vond, dus ze zal het wel gezien hebben ja.quote:
[..]
Dat is wel duidelijk ja, maar je kunt niet stellen dat ze in een overlevingsmodus komt. Ze komt juist in een heel zelfdestructieve modus.
Het zelfbeeld is ook ernstig verstoord. Terwijl ze alleen nog een geraamte was, had ze het over eem eigen bedrijfje beginnen.
Ik vraag me af hoe ze het vond om naar die filmpjes van zichzelf te kijken.. zag ze wat wij zagen? Een skelet? Of zag zij eigenlijk toch nog een redelijk normaal iemand?
Ik zou niet goed worden van zo iemand om me heen in ieder geval, hoe hard dat ook klinkt
Super, daar is iedereen van overtuigd. Maar bedankt voor je posts.quote:
[..]
Ik kan me er helemaal niet in verplaatsen. Ik hoef dat ook niet. Je bent ziek in je hoofd als je dit jezelf aandoet. Psychisch niet gezond. Er is dan echt aantoonbaar iets mis met je. Ik kan het niet anders uitleggen. En ik vind het ook onbegrijpelijk dat mensen het dan nog anders proberen te verklaren met een drang naar aandacht, een gebrek aan eigenwaarde of een drang naar perfectie of blabla. Als je dit jezelf aandoet heb je iets niet goed in je hoofd. Ben ik van overtuigd.
Ook bedankt voor jouw posts waarin je uitgebreid uitlegt waarom je het niet begrijpt. Dat doen we immers allemaal wel.quote:
[..]
Super, daar is iedereen van overtuigd. Maar bedankt voor je posts.
Ik denk juist dat zij zich compleet wilde wegcijferen. Letterlijk.quote:
[..]
Het lijkt me juist vreselijk onrustig. Steeds dat rekenen. Nooit ergens van genieten want de angst om aan te komen.
Het enige wat ik kan bedenken waarom men dit de moeite waard is is de aandacht. Maar ik ben een leek dus zal het nooit begrijpen.
Aangrijpende documentaire, maar in het echt ook al twee mensen gekend (gewoon kennissen, gelukkig niet meer dan dat) die aan anorexia zijn overleden
(die hadden beide naar eigen zeggen overigens wel een traumatische jeugd gehad).[ Bericht 3% gewijzigd door Forbry op 25-11-2016 22:33:19 ]
Klopt, en ik denk juist omdat obesitas ook een welvaartfenomeen is. De hele westerse industrie houdt zich hiermee bezig... overal moet minder suiker en zout in, vet is slecht, er veel te veel mensen met overgewicht, er wordt geadverteerd met manieren om af te slanken, op de catwalk zie je alleen graatmagere mannequins, hele televisieprogramma's worden toegewijd aan mensen die van 170 kg naar 70 kg zijn gegaan, enz. enz.quote:
[..]
Anorexia is een welvaartsziekte. Je ziet het nauwelijks in arme landen.
Afslanken wordt gepresenteerd als iets waar je alleen maar beter en mooier van wordt en bij sommige mensen, vooral meisjes/vrouwen, gaat dat zo in hun kop zitten dat ze obsessief gaan afslanken... daar komt anorexia vandaan.
Was zij op een gegeven moment niet ook psychotisch?quote:
[..]
Die moeder van haar zij wel dat ze haarzelf op deze manier ook niet mooi vond, dus ze zal het wel gezien hebben ja.
Ik zou niet goed worden van zo iemand om me heen in ieder geval, hoe hard dat ook klinkt
Zij vertelde haar vader terwijl hij afscheid nam van zijn dochter, dat zij een bedrijfje wilde beginnen.
Zij was al stervende en ik denk ook al ver heen.
Nogmaals zeer triest, maar ik begrijp deze ziekte beter dan voor de docu.
Nee ik kan niet in haar hoofd kijken of mij verplaatsen in haar of hun ( anorexia patiënten) hoofd.
Gelukkig niet, maar ik weet nu dat deze ziekte geen onzin is of aanstelleritus.
Ik weet Dat zo'n meisje als Emma lijdt, dat zij graag beter wil worden maar het niet kan.
Haar angst en dwang heeft haar lijf overgenomen.
Alles is geprobeerd bij Emma, maar niets kon haar redden.
Zij zag op een gegeven moment ook dat zij er niet meer gezond uit zag.
Toch was de dwang of obsessie om niet te eten sterker.
Ook om te werken en omgaan met Anorexia patiënten
Het komt op mij over alsof ze doelbewust heeft gekozen om niet meer te eten. Daarnaast hield ze erg van aandacht.
Daar werd in deze documentaire met geen woord over gerept.quote:
Afslanken wordt gepresenteerd als iets waar je alleen maar beter en mooier van wordt en bij sommige mensen, vooral meisjes/vrouwen, gaat dat zo in hun kop zitten dat ze obsessief gaan afslanken... daar komt anorexia vandaan.
Ook psychische ziektes hebben een oorzaak en juist door proberen het te begrijpen of oorzaken te vinden, zijn er behandelingen en aanpakken ontwikkeld. We zijn de tijd dat we psychische aandoeningen gewoon allemaal onder de categorie 'gek' schaarden en er niks mee deden voorbij.quote:
[..]
Ik kan me er helemaal niet in verplaatsen. Ik hoef dat ook niet. Je bent ziek in je hoofd als je dit jezelf aandoet. Psychisch niet gezond. Er is dan echt aantoonbaar iets mis met je. Ik kan het niet anders uitleggen. En ik vind het ook onbegrijpelijk dat mensen het dan nog anders proberen te verklaren met een drang naar aandacht, een gebrek aan eigenwaarde of een drang naar perfectie of blabla. Als je dit jezelf aandoet heb je iets niet goed in je hoofd. Ben ik van overtuigd.
Want daar heb je nog erg veel aan als je dood bentquote:
Zojuist de documentaire gekeken. Ik mis daarin de grondslag van de diagnose/ziekte.
Het komt op mij over alsof ze doelbewust heeft gekozen om niet meer te eten. Daarnaast hield ze erg van aandacht.
Mee eens, helaas werken diverse behandelingen niet bij alle psychiatrische patiënten.quote:
[..]
Ook psychische ziektes hebben een oorzaak en juist door proberen het te begrijpen of oorzaken te vinden, zijn er behandelingen en aanpakken ontwikkeld. We zijn de tijd dat we psychische aandoeningen gewoon allemaal onder de categorie 'gek' schaarden en er niks mee deden voorbij.
Er worden nog steeds ieder jaar te veel geslaagde suïcides gepleegd.
Dat geldt voor alles.quote:
[..]
Want daar heb je nog erg veel aan als je dood bent
Beetje nutteloze opmerking.
Juist dat gedeelte ontbreekt in de documentaire.quote:
[..]
Ook psychische ziektes hebben een oorzaak en juist door proberen het te begrijpen of oorzaken te vinden, zijn er behandelingen en aanpakken ontwikkeld. We zijn de tijd dat we psychische aandoeningen gewoon allemaal onder de categorie 'gek' schaarden en er niks mee deden voorbij.
Volgens mij was dat puur omdat zij haar vader/ouders probeerde te ontzien en haar afscheid van het leven en van haar ouders zo positief mogelijk wilde maken.quote:
[..]
Was zij op een gegeven moment niet ook psychotisch?
Zij vertelde haar vader terwijl hij afscheid nam van zijn dochter, dat zij een bedrijfje wilde beginnen.
Zij was al stervende en ik denk ook al ver heen.
Nogmaals zeer triest, maar ik begrijp deze ziekte beter dan voor de docu.
Nee ik kan niet in haar hoofd kijken of mij verplaatsen in haar of hun ( anorexia patiënten) hoofd.
Gelukkig niet, maar ik weet nu dat deze ziekte geen onzin is of aanstelleritus.
Ik weet Dat zo'n meisje als Emma lijdt, dat zij graag beter wil worden maar het niet kan.
Haar angst en dwang heeft haar lijf overgenomen.
Alles is geprobeerd bij Emma, maar niets kon haar redden.
Zij zag op een gegeven moment ook dat zij er niet meer gezond uit zag.
Toch was de dwang of obsessie om niet te eten sterker.
[ Bericht 0% gewijzigd door Forbry op 26-11-2016 00:00:57 ]
In mijn ogen helemaal geen nutteloze opmerking. Als het puur aandacht is wat je met zo'n ziekte zou willen bereiken, blijf je wel in leven.quote:
[..]
Dat geldt voor alles.
Beetje nutteloze opmerking.
[..]
Juist dat gedeelte ontbreekt in de documentaire.
We weten ook nog lang niet alles helaas. En bij psychiatrische aandoeningen kun je niet even een scan doen. De menselijke psyche is enorm complex en ieder mens zit weer anders in elkaar.quote:
[..]
Mee eens, helaas werken diverse behandelingen niet bij alle psychiatrische patiënten.
Er worden nog steeds ieder jaar te veel geslaagde suïcides gepleegd.
In deze docu kwam wel goed naar voren dat het niet maar een beetje aanstellerij is en met wat strenge woorden over.
Het is een ziekte waarbij de omgeving volkomen machteloos is....
Ze was gewoon niet goed in haar hoofd. Psychisch niet in orde. Gek. Hoe je het wil noemen. Dat betekent niet dat er geen oorzaak is of dat het niet aangepakt hoeft te worden, maar 't is nou eenmaal wel zo.quote:
[..]
Ook psychische ziektes hebben een oorzaak en juist door proberen het te begrijpen of oorzaken te vinden, zijn er behandelingen en aanpakken ontwikkeld. We zijn de tijd dat we psychische aandoeningen gewoon allemaal onder de categorie 'gek' schaarden en er niks mee deden voorbij.
Er mist wel meer in de docu, vind het ook gek dat mensen deze docu zo fantastisch goed vinden.quote:
[..]
Dat geldt voor alles.
Beetje nutteloze opmerking.
[..]
Juist dat gedeelte ontbreekt in de documentaire.
Btw: ik weet niet meer wie het zei, maar hoezo was het duidelijk dat ze gek was op aandacht? Waar bleek dat uit?
Ik stel nergens dat ze het puur voor de aandacht deed. Dat maak jij ervan.quote:
[..]
In mijn ogen helemaal geen nutteloze opmerking. Als het puur aandacht is wat je met zo'n ziekte zou willen bereiken, blijf je wel in leven.
Ze was ook een streber en kon goed manipuleren.
Ja ach. Als je dat logisch bekijkt dan ga je niet de aandacht op jezelf vestigen als je jezelf echt wil wegcijferen.quote:
[..]
Ik denk juist dat zij zich compleet wilde wegcijferen. Letterlijk.
Aangrijpende documentaire, maar in het echt ook al twee mensen gekend (gewoon kennissen, gelukkig niet meer dan dat) die aan anorexia zijn overleden
Moeilijk dus. We kunnen niet in haar hoofd kijken, of van wie dan ook, dus ja...
Ten opzichte van haar echte dierbaren (ouders, zusjes, vriendinnen) wilde ze die aandacht helemaal niet. Het is ook niet voor niets dat ze naar Portugal vertrok en uiteindelijk ook zonder echte dierbaren om haar heen is gestorven.quote:
[..]
Ja ach. Als je dat logisch bekijkt dan ga je niet de aandacht op jezelf vestigen als je jezelf echt wil wegcijferen.
Moeilijk dus. We kunnen niet in haar hoofd kijken, of van wie dan ook, dus ja...
Precies.quote:
[..]
Er mist wel meer in de docu, vind het ook gek dat mensen deze docu zo fantastisch goed vinden.
Haar ouders zeiden dat ze erg aanwezig was en moeite had met het gegeven dat ze de middelste van drie kinderen was. Dat haar lijdensweg gefilmd en uitgezonden moest worden en er 3 mensen haar fulltime verzorgden zijn daar allemaal indicatoren van.quote:Btw: ik weet niet meer wie het zei, maar hoezo was het duidelijk dat ze gek was op aandacht? Waar bleek dat uit?
Om haar dierbaren vervolgens haar mediacircus in te trekken. Dat vind ik nogal tegenstrijdig.quote:
[..]
Ten opzichte van haar echte dierbaren (ouders, zusjes, vriendinnen) wilde ze die aandacht helemaal niet. Het is ook niet voor niets dat ze naar Portugal vertrok en uiteindelijk ook zonder echte dierbaren om haar heen is gestorven.
Ik kan dat echt niet weten. Ik was er al die 6/7 jaar niet bij en kan niet in haar hoofd kijken. En of die ouders en zussen er nou niet bij waren in Portugal, die moeten toch ook geleden hebben vanwege het feit dat ze er niet bij mochten/konden zijn en van het feit dat het allemaal speelt. Dat moet toch altijd een rol hebben gespeeld in het leven; of ze er nou lichamelijk was of juist niet.quote:
[..]
Ten opzichte van haar echte dierbaren (ouders, zusjes, vriendinnen) wilde ze die aandacht helemaal niet. Het is ook niet voor niets dat ze naar Portugal vertrok en uiteindelijk ook zonder echte dierbaren om haar heen is gestorven.
Het is dubbel. Maar we kennen al die jaren niet, we kennen die mensen niet en we kennen haar niet.
Ik vond het wel een aangrijpende documentaire, maar echt goed vond ik 'm nietquote:
[..]
Er mist wel meer in de docu, vind het ook gek dat mensen deze docu zo fantastisch goed vinden.
Btw: ik weet niet meer wie het zei, maar hoezo was het duidelijk dat ze gek was op aandacht? Waar bleek dat uit?
Ik had precies hetzelfde.quote:
[..]
Ik vond het wel een aangrijpende documentaire, maar echt goed vond ik 'm niet
Dat van dat zichzelf weg willen cijferen werd volgens mij ook ergens in de documentaire aangegeven (wel in andere woorden dacht ik), dus tja... Helemaal zeker weten hoe het zit, zullen we waarschijnlijk nooit weten. Het is gewoon ook een hele complexe ziekte (zoals veel psychische ziektes dat wel zijn).quote:
[..]
Om haar dierbaren vervolgens haar mediacircus in te trekken. Dat vind ik nogal tegenstrijdig.
Tuurlijk, maar denk dat dat bepaald niet is wat ze wílde en ik kreeg het idee dat ze hen zo veel als mógelijk probeerde te ontzien.quote:
[..]
Ik kan dat echt niet weten. Ik was er al die 6/7 jaar niet bij en kan niet in haar hoofd kijken. En of die ouders en zussen er nou niet bij waren in Portugal, die moeten toch ook geleden hebben vanwege het feit dat ze er niet bij mochten/konden zijn en van het feit dat het allemaal speelt. Dat moet toch altijd een rol hebben gespeeld in het leven; of ze er nou lichamelijk was of juist niet.
Het is dubbel. Maar we kennen al die jaren niet, we kennen die mensen niet en we kennen haar niet.
Ik kreeg eigenlijk helemaal nergens een idee van, vond het echt super vaag allemaal. Ik ga het nog een keer kijken denk ikquote:
[..]
Dat van dat zichzelf weg willen cijferen werd volgens mij ook ergens in de documentaire aangegeven (wel in andere woorden dacht ik), dus tja... Helemaal zeker weten hoe het zit, zullen we waarschijnlijk nooit weten. Het is gewoon ook een hele complexe ziekte (zoals veel psychische ziektes dat wel zijn).
[..]
Tuurlijk, maar denk dat dat bepaald niet is wat ze wílde en ik kreeg het idee dat ze hen zo veel als mógelijk probeerde te ontzien.
Ik raad iedereen aan die het niet begrijpt alle seizoenen van Intervention te bekijken (waar niet alleen mensen met een verslaving voorbij komen maar ook een aantal mensen met eetstoornissen). Dat is wat leerzamer en overtuigender dan korte posts op een forum.quote:
[..]
Dat doet er niets aan af dat hij zegt dat ze in overlevingsmodus komt, wat mij pertinent onwaar lijkt.
de diagnose kwam toen ze 12 was. ik ben van mening dat je meisjes van 12 niet kan veroordelen op wat zij op die leeftijd een vrije keuze vinden. daarmee bedoel ik het volgende; meisjes van 12 kunnen alle gevolgen niet doorzien (en met 12 een diagnose, dan speelde het voordien al). en dat zouden ze ook niet hoeven.quote:
Zojuist de documentaire gekeken. Ik mis daarin de grondslag van de diagnose/ziekte.
Het komt op mij over alsof ze doelbewust heeft gekozen om niet meer te eten. Daarnaast hield ze erg van aandacht.
Nou idd. Daar zeg je me wat.quote:
[..]
de diagnose kwam toen ze 12 was. ik ben van mening dat je meisjes van 12 niet kan veroordelen op wat zij op die leeftijd een vrije keuze vinden. daarmee bedoel ik het volgende; meisjes van 12 kunnen alle gevolgen niet doorzien (en met 12 een diagnose, dan speelde het voordien al). en dat zouden ze ook niet hoeven.
En er van uit gaand dat ze het al had voordat ze die diagnose kreeg, moet ze wel heel erg jong geweest zijn. Ze zal het een tijdlang verstopt hebben voor haar omgeving.
Dan praat je over een meisje van 10 of zo. Mss nog jonger.
Inderdaad en laat daar nu een woord voor zijn: we noemen het ziekte. Die komen in 2 verschijningsvormen, nl fysiek en mentaal en zij had dus de laatste. Dat dit uiteindelijk fysiek aantoonbaar wordt is de overeenkomst met heel veel andere mentale ziekten, zoals verslaving of (andere) dwangneurosen.quote:
[..]
Ze was gewoon niet goed in haar hoofd. Psychisch niet in orde. Gek. Hoe je het wil noemen. Dat betekent niet dat er geen oorzaak is of dat het niet aangepakt hoeft te worden, maar 't is nou eenmaal wel zo.
Ik denk dat iedereen wel weet dat je er op den duur niet lekker van gaat uitzien als je zwaar aan de crystal meth of heroine bent, dat dit een weg is waar eigenlijk geen weg van terug is en het (toch meestal) maar op 1 manier kan eindigen en dat is niet een Disney verhaaltje einde.
Toch zijn er stapels mensen die er mee starten, om welke reden dan ook.
Die mankeren dus iets, mentaal ziek dus.
Ja.quote:
Wat ik vooral erg vind is dat er 7 jarig jonge meisjes er mee bezig zijn..
Dit.
Verschrikkelijk.
Wat kun je daar als ouder aan doen? Hoe voorkom je zoiets?
Zonder iets te mankeren kun je drugs gebruiken of onder onderhoud eten.quote:
Toch zijn er stapels mensen die er mee starten, om welke reden dan ook.
Die mankeren dus iets, mentaal ziek dus.
Goeie. Liefde, aandacht, aangeven dat je goed bent zoals je bent.quote:
[..]
Ja.
Dit.
Verschrikkelijk.
Wat kun je daar als ouder aan doen? Hoe voorkom je zoiets?
En niet dat Emma's ouders dat niet hebben gedaan! Maar denk wel dat je alleen op die manier het kan ondervangen dat iemand begint met gekke gedachten. Denk ook dat het begint met in het geheim experimenteren ('ik wil slanker zijn ') en dat het op een gegeven moment een obsessie wordt.
niet. sommige dingen voorkom je niet. hoe rot het ook klinkt; domme pech bestaat. je kan niet alles maar maken naar hoe jij denkt/vindt dat het 'hoort'. je kan je best doen als ouder en je kinderen alle liefde geven die ze verdienen en dan kunnen ze nog steeds ziek worden en doodgaan.quote:
[..]
Ja.
Dit.
Verschrikkelijk.
Wat kun je daar als ouder aan doen? Hoe voorkom je zoiets?
nou, het is wel waar. op beide vlakken (geestelijk en lichamelijk) zelfs.quote:
[..]
Dat doet er niets aan af dat hij zegt dat ze in overlevingsmodus komt, wat mij pertinent onwaar lijkt.
geestelijk is het overlevingsmodus door de anorexia zelf. dat is eigenlijk een mechanisme om toch maar vooral niet bezig te hoeven zijn met de onderliggende problemen. door de wilskracht te richten op niet eten (en deze mensen hebben doorgaans een formidabele wilskracht) hoeven ze tenslotte daar niet bezig mee te zijn, want er is geen ruimte meer voor iets anders dan niet eten.
lichamelijk gaat zo iemand ook in overlevingsmodus. allerlei fysieke dingen die normaal zijn (menstruatie, spierkracht, je organen) worden afgesloten opdat het lichaam maar blijft leven.
die 2 spelen ook op elkaar in. wanneer je dusdanig een ondergewicht hebt dat je deze staat bereikt dat het lichaam functies niet meer kan, dan wordt je bv ook heel suffig. je kan oprecht niet meer helder denken, want delen van je hersenfuncties doen het niet meer. het is een hele nasty spiraal neerwaarts waar niet zomaar doorheen te breken valt.
overigens nog een andere kwesties;
1) deze personen kampen met een heel laag beeld van zichzelf en nu is er dan iets wat ze blijkbaar wel heel goed kunnen: niet eten. dat geeft op momenten (momenten als kotsen na een maaltijd, wegen en succes hebben) een dusdanig kick dat dit met het gebruik van drugs te vergelijken valt.
2) door het niet eten raakt je lichaam ook in de war. je voelt geen honger meer, je voelt niet meer wanneer je verzadigd bent (vandaar dat anorexia en boulimia vaak hand in hand gaan), je hebt geen enkele perceptie meer van gezond eten en je lijf ook niet meer
Nou niet mijn opmerking uit zijn context halen he, ik had het over dingen als crystal menth / heroine, de dingen waarvan je zeker weet dat het niet bepaald op een fijne manier eindigt, zoals in de gehele post stond.quote:
[..]
Zonder iets te mankeren kun je drugs gebruiken of onder onderhoud eten.
Wellicht start het met een combinatie van factoren en aanleidingen en dunner willen zijn en kunnen ze door die uithongering en veel te weinig voedingsstoffen niet meer helder denken.
Bij ER merken mensen al na 2 of 3 weken dat ze minder alert zijn, verdoofd raken tot depressief aan toe.
Bij deze meisjes heb je het over jaren en dan ook nog in de puberteit waarin het lichaam te stellen krijgt met de hormoonhuishouding.
Ik haal niets uit context. Ook zonder iets te mankeren kun je crystal meth of heroïne proberen.quote:
[..]
Nou niet mijn opmerking uit zijn context halen he, ik had het over dingen als crystal menth / heroine, de dingen waarvan je zeker weet dat het niet bepaald op een fijne manier eindigt, zoals in de gehele post stond.
Dat jij zeker denkt te weten dat als je een van die twee probeert het slecht afloopt is net zo'n kortzichtige gedachte trouwens.
Niet iedereen is te helpen door therapie helaas, hoeveel varianten je ook probeert.quote:
voor alle soorten fobieen bestaan er tegenwoordig therapie`s om je er van af te helpen, angststoornis, spinnen fobie, waarom helpt dat wel?en kun je iemand niet zo makkelijk van een eetstoornis afhelpen?
Of mag je iemand niet tijdelijk een soort van drogeren ,zodat zij die angst om te eten even niet hebben, en zo`n persoon in gewicht laten aankomen tot een gezond gewicht?
Ik zou ,als mijn kind bv 12 is of 16, of 18, de dokters wel toestemming geven om mijn kind verplicht tabletten te laten slikken .zodat die dwangstoornis even uit haar hoofd weg is, en de bijwerkingen, misschien sloom in doen en laten of duf in haar hoofd wel even voor lief kunnen nemen.
In de tijd dat ze aan de tabletten zit kun je rustig werken aan de andere problemen.
[ Bericht 1% gewijzigd door ikmoetdrieten op 28-11-2016 14:35:52 ]