Ik las het in het andere topic Gary_Oak.
Heb op zich wel een antwoord op je vraag daar. Het klinkt allemaal een beetje alsof je het gevoel hebt dat je vanaf nu voor de rest van je leven vast zit aan de keuzes die je maakt, en dat hoeft zeker niet zo te zijn.
Ik heb juist dat in mijn leventje anders opgelost: Bang om maar iets te missen ben ik HEEL VEEL gaan doen. Dingen als fulltime baan, eigen bedrijf ernaast, heel veel op stap, fanatiek sporten en tegelijkertijd nog een universitaire studie aan de OU proberen te volgen. Ik was van 7 's ochtends tot 2 's nachts bezig, snap nog steeds niet hoe ik niet overspannen geraakt ben, zou het echt niet meer kunnen.
Ook qua baan heb ik aardig wat afgewisseld en gezocht, ben een behoorlijke autodidact en daardoor heb ik technische beroepen gehad, maar ook een paar creatieve, en inmiddels ben ik terug bij mijn oude liefde IT. Pas sinds mijn dertigste weet ik welke kant ik op wil en ben ik in heel hoog tempo aan de bijbehorende carriere gaan bouwen. Als je me 2 jaar geleden verteld had dat ik nu vader zou zijn had ik je uitgelachen, maar het is wel echt wat ik wil en wat me nu gelukkig maakt.
Je bent een vent, je hebt nog alle tijd van de wereld om te ontdekken wat je wil. Als je ook papa wil worden: ok, het is misschien niet ideaal, maar over 20 jaar kan jij nog steeds raak schieten - vrouwen hebben die zee van tijd niet, beschouw het als een luxe! Het is ook nooit te laat om je huis te verhuren of verkopen en een jaartje de wijde wereld in te trekken
(on that note: Als je 25 bent en een vast contract hebt kan het best interessant zijn om een betaalbaar appartementje aan te schaffen, als voorlopige woning/investering voor de toekomst. Als je nog niet weet wat je wil is het wel aan te raden om uit te kijken met clausules in het contract die verhuur verbieden, en zorg dat je hier een vertrouwd iemand hebt die eventueel tegen een beperkte betaling beheer/toezicht voor je kan doen).Overigens kan je dit dus ook omdraaien: Het is ook nooit te vroeg om eens de wijde wereld in te trekken. Als je nu die behoefte voelt, dan is nu misschien de tijd om er iets mee te doen. Je schrijft dat je een vast contract hebt, en dat is dan juist misschien een reden om het eens met je werkgever te bespreken. Ze hebben je een vaste aanstelling gegeven, dat betekent op zich iets, maar ze zijn zich er ongetwijfeld ook bewust van dat ze een twintiger aangenomen hebben en twintigers blijven tegenwoordig geen twintig jaar meer. Als je het kan bekostigen zou je bijvoorbeeld eens kunnen overleggen of je een onbetaald verlof kan krijgen, of misschien zelfs bijvoorbeeld 8 uur in de week op afstand zou kunnen werken (ik weet niet wat je doet). Een beetje baas kijkt wat de mogelijkheden zijn en is daar open over (is er misschien een periode waarin het rustiger is bij jullie? Of zit er momenteel misschien een dipje in de markt?). Zo kan je dan een tijd je reishart luchten met de zekerheid dat je inkomsten hebt wanneer je terug komt. Ik ken meerdere mensen die dat gedaan hebben (1 persoon ruim een halfjaar op de fiets de wijde wereld in, de ander heeft zo'n beetje alle zeeën van dichtbij bekeken vanaf z'n zeilboot).
Het enige dat ik mezelf nog altijd verwijt is dat ik m'n brede kansen op de arbeidsmarkt nooit gebruikt heb om langdurig in het buitenland te kijken. Ik had gewoon eens de Arabische wereld in moeten duiken, zat werk voor een IT'er in bijv. UAE en ik wil die cultuur begrijpen en de taal verstaan. Zelfde geldt overigens voor China, Japan en Rusland - ik heb echt iets met tekens die ik nog niet kan lezen en culturen die ik nog niet begrijp.
Dat onderstreept echter ook het laatste wat ik je uit een kleine tien jaar meer levenservaring dan jij mee wil geven: Wat je ook doet, je kan niet alles meemaken en er gaan hoe dan ook dingen zijn waarvan je achteraf denkt dat je ze wél had moeten doen. Het domste wat je nú kan doen is keihard nadenken over hoe jij niks gaat missen, want in die tijd... dat dus