Ik moest vanmorgen bij het ophalen van de PSZ voor het eerst even goed nadenken hoe ik ging reageren in een situatie met mijn kind en een ander kindje. Nu ze ouder wordt vind ik dat een stuk lastiger

omdat je toch moet afwegen wat je haar meegeeft in hoe ze reageert naar anderen.. Ze was aan het wipkippen bij de PSZ en er lagen overal herfstbladeren, dus de andere kindjes waren armen vol met blaadjes naar elkaar aan het gooien.
Annie zat natuurlijk lekker in d'r eigen bubbeltje, want zo is ze daar, en ineens kwam er achter haar een
enorm lompe bijnakleuter heel blij jongetje aangerend wat een werkelijk e n o r m e berg bladeren en zand op het hoofd van mijn peuter plempte.
Ze keek mij aan, ik zag een bibberlipje, en ik moest echt moeite doen om mijn innerlijkegepestekindvanvroeger te onderdrukken dat meteen aan het bedenken was hoe ik dat jongetje kon terugpakken

.
Maar het lukte! Ik riep iets in de trant van "Wat leuk hè lieverd, allemaal blaadjes! Doe je ook mee!" en kon daarna tevreden toekijken hoe mijn kind dat terugpakken prima zelf onder de knie heeft, toen ze hem een fijne natte klont herfstmeuk in z'n gezicht duwde en riep: "JA LEUK! ANNIE OOK MEEDOEN!" en afsloot met een voldaan "Zo. Annie nu naar huis mama. Kentebolletje ete."

.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 31-10-2016 15:06:19 ]