Kleine intro.
Mijn zus heeft mij ooit aangestoken met het kookvirus. Zoals een aantal hier wel weten; ik kook graag en uitgebreid en daar helpt zij bij mij wel eens mij. Inmiddels ben ik haar wel voorbijgestreefd in kwaliteit en dat vindt ze soms vervelend (snap ik, ik ben haar 'broertje' maar
), maar we delen de passie voor eten wel nog steeds allebei heel erg. Haar grote droom is al tijden om naar FG te gaan. Haar partners waren/zijn niet zo van het exclusieve eten en zij zet iets minder makkelijk geld opzij, dus duurde het lang voordat ze kon. Maar na lang erover praten en een financiële meevaller vorig jaar, hebben we eindelijk gereserveerd en konden we gisteren naar FG 2.0.
Voor ons beiden was het de eerste keer dat we naareen sterrenrestaurant gingen, dus stiekem een klein beetje spannend (want hoe moet je je gedragen? Ik weet het, nergens voor nodig, maar zo zijn we nu eenmaal). Aan kosten zouden we niet denken, dus namen we een zevengangendiner met wijnarrangement - negen is teveel voor mijn zus - en hebben we ons lekker laten vermaken. Normaal houd ik niet van foto’s maken en hoewel ik best kan koken en films tot op het bot kan analyseren, heb ik dat met het eten zelf veel minder. Maar voor deze keer maakten we een uitzondering (foto's zijn van mijn zus) en omdat Iwanius het de laatste tijd minder doet, drop ik hier voor een keertje maar een uitgebreide review over eten bij FG 2.0.
We begonnen met een amuse: piccalillyijs in een tomatenhoorntje met drop. Heel bijzonder. Er zat ook knettersuiker in of iets anders dat knettert, want het knetterde hard! De dropsmaak viel wel heel erg weg en dat vond ik wel jammer, want dat had dit heel goed kunnen maken. Nu was het ‘gewoon’ goed (8-).
Toen kregen we iets waarvan ik niet meer precies weet wat het was (sorry, de drank vloeide rijkelijk
). Maar het was lekker! Op de foto mist een torentje van iets wat qua smaak wat weghad van dadel, met daarop iets van een leverpaté. En op dat stokbroodje (zo werd het echt genoemd) zat een waanzinnig lekker stukje gedroogde ham (geen idee welke), met een smaak die intenser was dan alle andere soorten gedroogde ham die ik ooit heb gehad. (8-)
Het tweede gerecht was kabeljauw met een Aziatische bouillon met zoetzure sjalot. De kabeljauw was waanzinnig zacht, echt perfect gegaard, en de bouillon had iets zoetigs, hartigs, vissigs en pittigs. Heel mooie en diverse smaken in zoiets kleins dus. Het miste wel een beetje de wow-factor, maar was wederom gewoon goed. (8)
Daarna kregen we in een bepaald soort houten vat (sorry, vergeten hoe en wat precies) gesmoorde prei met coquilles, kreeft, aardappelmousseline, krokantje van aardappel, truffel en kaviaar. Ik had pas nog een discussie met mijn vader, die zei dat kaviaar geen smaak had. Ik zei toen al dat hij dan geen goede had, want deze kaviaar… Zo lekker! Bij het serveren werden we al weggeblazen door de fantastische geuren en dat gold ook voor de rest; alles was boterzacht en met een hapje van alles was het geen smaakexplosie, maar een hele subtiele bundeling van textuur en smaak. Enorm verrassend en het eerste echte hoogtepunt van de avond voor ons. (9)
Maar het klapstuk kwam hierna: sukade met steak tartare en teksturen van pastinaak. Die sukade was werkelijk ongelooflijk lekker. Woorden schoten tekort om dit te omschrijven, maar toen de chef langsliep bij een ander gerecht en wij hem complimenteerden over dit gerecht, noemde hij het een feestje. En mijn god, wat was dit een feestje. Zo boterzacht en toch krokant (volgens mij zei hij dat dat een crumble was), zo vol van smaak en simpelweg zo bizar lekker. Hier konden we helemaal niets op aanmerken en als er niet nog meer gerechten aan waren gekomen, had ik deze op zijn Iwanius’ nog een keer uitgevraagd. En daarna nog een keer. Wat een toppert.
(10)
Vervolgens kregen we een wat lichter gerechtje, wat de smaken in de mond mooi reinigde. En hoewel dat in het totaalplaatje natuurlijk heel goed was, miste hier ik ook wel weer een beetje de wow-factor. Kwartelgelei met een mousse (denk ik) met dragon en munt en een toastje met eendenleverpaté. Die paté was to die for, de kwartelgelei was heerlijk fris en de kruidenmousse was erg mooi subtiel. (8-)
Dat was de opmaat voor dat waar mijn zus al jaren naar smachtte: de wagyu. Die zat niet standaard in het menu en daar betaalden we dus extra voor, maar dat vonden we prima. Het was erg lekker, maar ik werd hier niet weggeblazen. De stukjes waren niet allemaal even mals (maar goed, mals waren ze nog steeds), maar ook dit was weer gewoon goed. De bijgerechtjes (kaassaus en iets met paddenstoelen) waren ook dik in orde. (8)
Tussendoor kregen we nog een cocktail, die we zelf samenstelden door wat kaarten te trekken. Dat waren er drie: sinaasappel, cognac en rook. Dus daar werd de cocktail mee samengesteld en die werd redelijk fris, met een goed aanwezige maar niet overheersende rooksmaak. (7)
Hierna kwam weer iets om de smaakpapillen op te frissen. Wat het was? Iets met kokos, chocolade, limoen en lychee. Het was lekker, qua smaak natuurlijk heel anders, maar qua beleving vrijwel hetzelfde als bij de kwartelgelei. Prima opfrisser, maar niet súper bijzonder. (7.8)
En toen kwam het vanille-ijs. En door dat te zeggen doe je dat ijs heel erg tekort, want qua smaak en textuur was dit werkelijk het beste ijs dat ik ooit had. Zo zacht, zo romig, zo perfect op smaak en temperatuur. Fantastisch. Erbij gekarameliseerde macadamianoot met ook weer iets van eendenlever en de beste olijfolie ter wereld (naam vergeten, sorry). Die combinatie van zoet met hartig was heel bijzonder om te ervaren en hoewel ik daar heel erg van moest glimlachen, was het qua smaken net iets minder bijzonder, omdat het ijs zo waanzinnig lekker was en ik het stukje zout op de eendenlever net iets te groot vond en dus overheersend. (8)
Tot slot kregen we een bakje koffie met wat friandises. Welke allemaal? Goede vraag, want er is geen foto van gemaakt... Het zat in een kelk met rook en daarin zat in ieder geval mango-ijs (wat verschrikkelijk lekker was icm de rook) en nog twee dingen. In de ‘raampjes’ van de kelk zat een stukje cheesecake en nog een lekker zacht koekachtig iets met kaneel. Goed, je raadt het al: het was genoeg geweest, ik zat vol, de alcohol had zijn werk gedaan en we zaten lekker uit te buiken en na te genieten, terwijl het restaurant langzaam leegliep. (7.5)
Los van het eten, vonden we de sfeer heel fijn: netjes, maar toch los. Er hing een soort informele formele sfeer die prima paste. De bediening was waanzinnig. Die hebben we natuurlijk nog nooit op sterrenniveau meegemaakt, maar met mijn ervaring in productiewerk en teamverbanden vond ik het schitterend om te zien hoe geolied alles liep; men was aanwezig, maar viel eigenlijk niet op en we hebben ons nergens om hoeven bekommeren. Top dus. Ook leuk dat de chef zelf veel aanwezig was en met veel bezoekers een klein praatje maakte.
Conclusie: het eten was goed, de sfeer was top en we hebben het heel gezellig gehad, maar ik had verwacht vwb het eten nog wat vaker weggeblazen te worden. Helaas gebeurde dat nu maar twee keer en voor de prijs die we voor dit zevengangendiner en wat extraatjes betaalden (¤650 voor 2 personen) had ik daar net iets meer van verwacht. Ik zou hier nog wel een keer heengaan, gewoon omdat het kan en geld niet altijd heel belangrijk hoeft te zijn als je jezelf wilt trakteren, maar achteraf vroegen we ons af: was het die 650 waard? En dat vonden we eigenlijk niet. Het gemiddelde van alle gerechtjes bij elkaar komt uit op een goede 8, met de sfeer en gezelligheid erbij is mijn eindoordeel een 8+.