Het peutertopic (2-4 jaar) deel 197

hahaha, herkenbaar. lekker alles op jezelf betrekken!

Als ik W vraag of ze iets wil eten en ze zegt nee en ik ga vervolgens een boterham maken, krijg je vervolgens zo'n zeurhuil met "Nee! Ik wil geen pindakaas..." "Nee lieverd, maar ik wil zelf wél iets eten, jij wilde toch niks?"

Ik liep met L langs een parkeerplaats. Hij loopt keurend langs de auto's. Handje op elke bumper. Stopt bij een nogal duur uitziende bak, handje op bumper en uit zijn tenen zei hij: "Auto Mooi!"
Kwam de eigenaar er net aanlopen. Echt die trotse blik van die meneer

Jep, dat gebeurt hier ook. En J bedenkt ook regelmatig wat zijn broertje wil. "Mama, F wil ook hagelslag op zijn boterham hoor". Ehr, nee J, dat vind jij lekker, je broertje krijgt jam/ worst/ appelstroop...

Verder vind ik het gedoe rondom prinsessen en het schoonheidsideaal enorm lastig. Ik ben opgegroeid met een extreem verstoord zelfbeeld, en eigenlijk is dat met regelmaat nog wel een dingetje. Mijn man zegt wel eens dat ik op een ongezonde manier me bewust ben van mijn eigen uiterlijk, ik verontschuldig me er ook vaak voor.. 'Sorry dat ik er zo slecht uitzie jongens, het was een zware dag' Of gewoon heel verdrietig worden van hoe lelijk je bent inclusief dramatische huilbui in foetushouding (je zou denken dat ik na alles wat er is gebeurd wel goed weet dat uiterlijk niet het belangrijkste is he..) Dat voortdurend bezig zijn met hoe ik er uit zie, het is vermoeiend. En geen goed voorbeeld voor mijn kinderen. Vreemde is dat ik echt niet wakker lig van andermans mening over mijn uiterlijk, ik wil zelf gewoon aan zekere eigen bedachte standaarden voldoen ofzo? Het gaat wel ver terug, ik weet niet beter dan dat mijn familie het heeft over hoe bleek/dun ik ben. Tel daarbij op dat ik flink gepest werd en je hebt een ijzersterk recept voor een knaller van een gebrek aan zelfvertrouwen

Mijn therapeute en ik zouden net aan de slag gaan met mijn zelfbeeld toen Elva overleed, het is er sindsdien niet meer van gekomen. Misschien wel goed om weer op de agenda te zetten..

quote:

Op dinsdag 25 oktober 2016 16:07 schreef L-E het volgende:
Ik ken eigenlijk heel weinig ouders/mensen die enorm benoemen dat iets voor een jongen of meisje is/zou zijn. En ik geloof niet dat mijn kinderen ergens last van hebben, toen ik vanmorgen een leuk zalmroze truitje bij Vero Moda zag (voor mezelf!) en tegen Sticker zei 'Wat vind je hier van?' reageerde hij met 'Wel leuk, maar dat is echt veel te groot voor mij'

Ik hoor het echt heel vaak (niet zozeer bij vrienden hoor, vooral op straat in het wild zoals svane omschrijft).
Hehehe sticker

quote:

Op dinsdag 25 oktober 2016 16:16 schreef mousemicky het volgende:
Jep, dat gebeurt hier ook. En J bedenkt ook regelmatig wat zijn broertje wil. "Mama, F wil ook hagelslag op zijn boterham hoor". Ehr, nee J, dat vind jij lekker, je broertje krijgt jam/ worst/ appelstroop...

Oh jaaa, hier wordt ook regelmatig kleine broer op pad gestuurd met discutabele vragen. 'Mogen wij zes snoepjes en patat eten en laat opblijven en pizza bestellen?'
-Nee.
'Oke dan nemen we een hond'

Wait whut

ja, ik hoorde gister nog: niet zo piepen, je bent toch geen meisje!
(mogen die wél piepen dan?)

Oh en zag een t-shirt met: girls can also have fun, just like boys (dat trek je je dochter toch niet aan?)

Oh en zo'n verstoord zelfbeeld is naar. Mijn moeder heeft daar ook veel last van gehad. Altijd vergeleken met een stuk jonger en tengerder en pienterder zusje. dacht ook lang dat ze lelijk en dom was. Ik heb er zelf geen last van gelukkig, vind uiterlijk gewoon niet zo belangrijk. Loop ook het liefst in een grote slobbertrui en het zal me worst wezen of dat mooi gevonden wordt of niet. Hij zit lekker en is warm
Maar onder enige dwang van mijn moeder heb ik ook heus leuke kleren (ze gaat nog steeds mee shoppen, want ik vind het lastig, zie het gewoon niet of iets mooi geacht wordt te zijn). Trouwens bij anderen valt me wel altijd meteen op hoe hun stemming is. Heb daar al vaak profijt van gehad, maar ik zou het waarschijnlijk niet doorhebben als iemand zijn haar paars geverft heeft

[ Bericht 35% gewijzigd door watmoetikkiezen op 25-10-2016 16:26:56 ]

quote:

Op dinsdag 25 oktober 2016 16:07 schreef L-E het volgende:
Ik ken eigenlijk heel weinig ouders/mensen die enorm benoemen dat iets voor een jongen of meisje is/zou zijn. En ik geloof niet dat mijn kinderen ergens last van hebben, toen ik vanmorgen een leuk zalmroze truitje bij Vero Moda zag (voor mezelf!) en tegen Sticker zei 'Wat vind je hier van?' reageerde hij met 'Wel leuk, maar dat is echt veel te groot voor mij'

Mijn moeder heeft er wel een handje van om verschillende cadeaus te kopen voor de kleinkinderen en dan bijv een Cars badpakket voor de jongens en een Minnie Mouse pakket voor de meisjes. M'n nichtje was echt zo teleurgesteld

quote:

Op dinsdag 25 oktober 2016 16:30 schreef Dot. het volgende:

[..]

Mijn moeder heeft er wel een handje van om verschillende cadeaus te kopen voor de kleinkinderen en dan bijv een Cars badpakket voor de jongens en een Minnie Mouse pakket voor de meisjes. M'n nichtje was echt zo teleurgesteld

Dat heb ik vroeger ook vaak gehad en ik voel de teleurstelling nu nog als ik eraan terugdenk..brrr...

quote:

Op dinsdag 25 oktober 2016 14:52 schreef kwakz0r het volgende:

[..]

Volgens mij is dat nou juist niet de insteek van stevig ouderschap. Er moet sowieso nogal wat gebeuren voor daar uberhaupt over gepraat wordt (je kind geen eten geven, stelselmatig lichamelijk mishandelen, opsluiten in zijn kamer urenlang... dat soort dingen doe jij niet )

De instantie die dat soort dingen verzorgt is nu eenmaal de jeugd GGZ en die zijn daar voor opgeleid.

Als ze zien dat t goed gaat of als jij aangeeft dat je het goed vindt gaan dan is dat gewoon prima, klaar. Je bent niet onder toezicht gesteld ofzo.

Stevig ouderschap wordt gewoon door een wvpk gedaan van het cb. Dit is echt een stap verder omdat stevig ouderschap in principe maar eens in de drie maanden is en ze dacht dat er meer nodig is. Dat vind ik ook hoor. Maar er zit een hoop tussen wekelijks en driemaandelijks. Eens in de tweea drie weken zou wat mij betreft voldoende zijn. Dan kan ik ook echt wat dingen uitproberen. Nu heb ik met 1 week maar 1 dag dat ik alleen ben met twee Kids. Die andere dag komen die vrouwen (ja ook nog twee man sterk).

En ik weet dat er heel wat aan de hand moet zijn voor uithuisplaatsing. Maar t voelt alsof er nu iemand op mijn vingers kijkt en ik moet presteren en ik faalde met de intake al. Zij stonden op het punt weer te gaan. Amélie werd boven wakker dus die ging ik halen. Lucas wilde mee maar moest van mij beneden wachten. Vervolgens zat hij op de derde trede en wilde er niet af. Dus heb m laten zitten en dacht leg Amélie in de box en ga hem dan halen. Kukelt meneer natuurlijk van de trap (echt al eeuwig niet gebeurd). Dus ik met baby op de arm hem moeten oprapen en moeten troosten voor mijn gevoel staat er direct een vinkje achter mijn naam omdat ik mijn kind zonder toezicht op de trap heb gelaten.

Chanty, met jouw voorbeeld. Als ze daar over gaan vallen kunnen ze denk ik 90% van de ouders zou 'falen'.
Heel jouw voorbeeld klinkt voor mij als een vrij normale dag met peuter en baby

Chanty vraag eens waarom ze met 2 tegelijk komen, en waarom de keus is van wekelijks.
Ik denk dat je dan al meer duidelijkheid krijgt dan alle vraagtekens die er nu zijn en die je zelf probeert in te vullen waardoor je ontzettend onzeker aan het worden bent maar wat m.i. echt niet nodig is.

en zulke dingen gebeuren ook juist als er mensen zijn.

O mensen. Ik heb vandaag de schoolfoto's gehad. En wat een plaatjes Ik ben echt nog verliefder dan dat ik al was. Wat zijn ze mooi

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op dinsdag 25 oktober 2016 17:56 schreef BlueEyes het volgende:
Chanty vraag eens waarom ze met 2 tegelijk komen, en waarom de keus is van wekelijks.
Ik denk dat je dan al meer duidelijkheid krijgt dan alle vraagtekens die er nu zijn en die je zelf probeert in te vullen waardoor je ontzettend onzeker aan het worden bent maar wat m.i. echt niet nodig is.

Ja ga idd wat vragen op papier zetten.

Waar een mooie meiden

Ik had gewoon een hele bladzijde gemist. Waaronder een paar geweldige opmerkingen van Sticker en broer. Zo'n geweldig duo

En ik hoor inderdaad ook wel op straat benoemen. Gisteren was Riley lekker aan het spelen met de buurjongen (rondjes aan het fietsen) en vertelde zijn moeder hoe haar zoontje laatst bij een vriendin met de poppenwagen had gespeeld en de vader dat toch heel ongemakkelijk vond. Dat snap ik dan echt weer niet

Tally, wat een prachtige meiden

Het prikje ging goed. Ze huilde niet en vond de pleister machtig interessant
Ogentest mag weer over. Ze werkte echt heel goed mee maar leek toch moeite te hebben met de onderste lijntjes.

Jan neemt hier vandaag afscheid hij is nu een echte kleuter

Tally wat een mooie dames .

Chanty, dat klinkt echt als mij x aantal maanden geleden. De rust is pas weder gekeerd en weer wat stabieler sinds april (toen ze beter gingen slapen). Herkenbaar dus .

Nog een leuke zelfbeeldtip: op dagen dat ik vrij ben ga ik altijd met de kinderen voor de spiegel staan en dan gaan we iets leuks over jezelf tegen jezelf zeggen en je zegt iets leuks over een ander tegen de ander.

Op dagen dat ik moet werken vraag ik of hij iets leuks vertelt over hem of over de dag (vandaag vond hij het leuk dat hij had gevraagd of hij lang op mocht blijven en heeeel veel chips mocht eten ) en vraag ik hem of hij nog wat dingen spannend of moeilijk vond. Die vraag kan hij niet zo goed beantwoorden nog. Dus dan vertel ik wat ik moeilijk vond die dag.

Vooral het vertellen wat ze leuk vinden aan zichzelf is .

Ik vind echt dat je dat supergoed doet Always!

Wat een leuk idee Always

Chanty, jouw verhaal klinkt mij echt niet gek in de oren, hier zo zo hetzelfde kunnen gebeuren. Ik vind het juist knap dat jij wel om hulp hebt gevraagd. Ik ben daar zelf te eigenwijs voor, maar denk soms wel dat tips van een buitenstaander wel heel prettig kunnen zijn.

Slaap maakt hier trouwens ook een wereld van verschil. Ik trek weinig slaap erg slecht, breekt me altijd op.

Fijn dat het herkenbaar is, dat heb ik de laatste week ook van wat collega's gehoord met kleine kinderen.

Hier idd ook vooral een kort lontje bij weinig slaap of stress. Gelukkig slaapt Amélie meestal goed en heb ik tot nu toe geen stress van het werk. En dat ik dan ontplof richting Lucas komt ook alleen voor als hij net een dwarse dag heeft op de dag dat ik laag in mijn energie zit. Dus al met al is dat hooguit een drie keer per maand. En ik probeer op dagen dat ik weet dat ik moe ben of stress heb, afleiding te zoeken buiten de deur. Dat werkt vaak goed. Maar los van dat ik wel eens een kort lontje heb, wil ik ook de relatie verbeteren of iig meer begrip hebben waarom hij zo op papa is gericht als die er is. Daar heb ik het soms best moeilijk mee. En hem zijn emoties laten ervaren en hem daarin goed begeleiden. Hij kan net als ik exploderen en dan lijkt aandacht geven alleen averechts te werken. Wat voel je je dan een faalmoeder. Dat je er niet voor je kind mag zijn. Dus misschien doe ik daar iets verkeerd in, geen idee.

quote:

Op dinsdag 25 oktober 2016 17:41 schreef Chanty het volgende:

[..]

Stevig ouderschap wordt gewoon door een wvpk gedaan van het cb. Dit is echt een stap verder omdat stevig ouderschap in principe maar eens in de drie maanden is en ze dacht dat er meer nodig is. Dat vind ik ook hoor. Maar er zit een hoop tussen wekelijks en driemaandelijks. Eens in de tweea drie weken zou wat mij betreft voldoende zijn. Dan kan ik ook echt wat dingen uitproberen. Nu heb ik met 1 week maar 1 dag dat ik alleen ben met twee Kids. Die andere dag komen die vrouwen (ja ook nog twee man sterk).

En ik weet dat er heel wat aan de hand moet zijn voor uithuisplaatsing. Maar t voelt alsof er nu iemand op mijn vingers kijkt en ik moet presteren en ik faalde met de intake al. Zij stonden op het punt weer te gaan. Amélie werd boven wakker dus die ging ik halen. Lucas wilde mee maar moest van mij beneden wachten. Vervolgens zat hij op de derde trede en wilde er niet af. Dus heb m laten zitten en dacht leg Amélie in de box en ga hem dan halen. Kukelt meneer natuurlijk van de trap (echt al eeuwig niet gebeurd). Dus ik met baby op de arm hem moeten oprapen en moeten troosten voor mijn gevoel staat er direct een vinkje achter mijn naam omdat ik mijn kind zonder toezicht op de trap heb gelaten.

Joh laatst zei spock uhmm goits Teun staat op mijn kamer. Was 2 trappen opgelopen terwijl ik even snel wat weg zette. Normaal zit hij grappig te doen dan bij het traphekje. Het is goed gegaan maar hij is niet zo stevig op de trap!

Jan stond afgelopen zomer opeens op de trampoline terwijl ik hem net maar bed had gebracht. Meneer was op zolder geweest, over een traphekje geklommen en beneden hekje open gemaakt, voordeur stond een keer niet op de klip dus voordeur uit, langs het huis het huis gelopen, naar de achtertuin op de trampoline

Iedereen gebeurt dit soort dingen ene keer gaat het goed andere keer gaat het mis. Vandaag raakte hij met Zijn hoofd de salontafel omdat hij op mijn nek klom en ik zei dat ik hem zo niet kon houden en daar ging hij al

Ze zijn daar niet gek weten hoe kinderen zijn

Interview in de Volkskrant van vandaag met de schrijfster van 'Zoete kinderen eten geen suiker' sluit goed aan bij het gesprek hier (ik wil dat boek!).

'Kijk maar naar de speelgoedfolders rond Sinterklaas: alle gave dingen zoals telescopen en technisch lego worden gepresenteerd als jongensspeelgoed, poppen en prinsessenjurken als typisch iets voor meisjes. De stereotypes zijn diep verankerd. Op scholen vragen ze doodleuk vaders om te helpen bij de conputerles; alsof vrouwen niks van computers weten.'

quote:

Op dinsdag 25 oktober 2016 20:53 schreef Razztwizzle het volgende:
Chanty, even ter illustratie dat dit soort dingen gebeuren: toen ik gisteravond de avondshift alleen moest doen liet ik Annie even op ons bed TV kijken terwijl ik Tas op zijn kamer de fles gaf. (Hij komt anders niet genoeg tot rust om daarna in slaap te vallen). Dat gaat altijd goed, mijn peuter wordt namelijk een TV-zombie zodra dat ding aangaat . Maar, nu hoorde ik ergens rond Tas z'n laatste slok en boer ineens "MAMA KIJK KOPPOL!" gevolgd door een harde bonk en een boem gekrijs.. Was ze dus in haar slaapzak van ons bed afgekoprold . Dikke bult op d'r hoofd. En toen ik na het troosten vroeg waarom ze nou zonder mij ging rollen zei ze: "Annie kanne koppol mama. Isse heel knap." .

Nouja. Je hoeft je dus echt niet schuldig te voelen over die derde tree en dat weten die dames vast ook wel

Ik vind het ook heel knap! slimme timing niet misschien maar wel knap!

Sarah sprong vanmiddag ineens in de armen vd kraamverzorgster, terwijl ze de trap afliepen... goddank ging dat goed maar dat zijn kinderen..

Mag ik heel even de megatrotse moeder uithangen... Sarah doet het echt super als grote zus, baby kusjes geven, alles vertellen tegen de baby, soms is ze even heel erg driftig en tegendraads mja als je hele leventje op zn kop staat...
En van dit soort momenten smelt ik echt.

Away, wat een goed idee om daar zo bewust mee om te gaan! Heel mooi, ik jat het

Razz

Gelukkig dat jullie kids ook overal vanaf stuiteren. Maar de timing ook! Ik ben best (over?)beschermend en roep de hele dag: Pas op! Kijk uit! Voorzichtig! En dan denk je een keer: hij kan zich prima redden op die trap en dan duikt hij er af

Wat is Saar ineens groot dan hé