Het peutertopic (2-4 jaar) deel 197

quote:

Op dinsdag 25 oktober 2016 06:38 schreef AwayTL het volgende:


Eigenlijk vind ik jongen jongen en meisje meisje net zo'n kriebelige term als dat ik roze is voor meisjes kriebelig vind.

Ik heb niet zoveel moeite met die term. Het geeft mij meer aan dat ik een idee heb wat voor kindje het is.
Het maakt voor mij niet dat een prinsessenjongen of riddermeisje minder jongen of meisje is.

Ik vind het namelijk zo mooi om te zien hoe bepaalde verschillen er vanaf het begin aan al zijn. Zonder enige invloed van buitenaf.

Vanmiddag moet Riley naar het cb. De laatste keer. Raar idee. En ze is zo nerveus voor de prikjes. Moest er vanmorgen heel erg om huilen.

Heb je haar dus verteld dat ze prikjes krijgt? Ik moet over drie weken voor het laatst en zat er al over te twijfelen. Niet vertellen voelt niet goed, maar wel vertellen wordt een drama

Verder snap ik de term jongen-jongen ook wel. Ow is qua spelen iemand die altijd autootjes, Duplo en dino's uitzoekt. Poppenhuizen en Barbies heeft hij echt geen interesse in (en is wel / wordt nog wel regelmatig aangeboden) Maar hij houdt niet van vechten/stoeien/druk doen, zijn lievelingskleur is roze en hij slaapt onder een frozenplaid. Dus wat is Ow dan? Een jongen-jongen, jongen-meisje of zichzelf

Tnx voor t artikel Kwak. Het heeft mij doen realiseren dat ik Ow niet altijd te mager en dun moet noemen

quote:

Op dinsdag 25 oktober 2016 09:01 schreef Omentielvo het volgende:

[..]

Ik heb niet zoveel moeite met die term. Het geeft mij meer aan dat ik een idee heb wat voor kindje het is.
Het maakt voor mij niet dat een prinsessenjongen of riddermeisje minder jongen of meisje is.

Ik vind het namelijk zo mooi om te zien hoe bepaalde verschillen er vanaf het begin aan al zijn. Zonder enige invloed van buitenaf.

Vanmiddag moet Riley naar het cb. De laatste keer. Raar idee. En ze is zo nerveus voor de prikjes. Moest er vanmorgen heel erg om huilen.

Ik breek even in want had het hier laatst ook over met iemand, en toen probeerde ik precies wat jij zegt te verwoorden. Want dit is hoe ik er ook over denk. Ik ben helemaal niet bezig met genderneutraal opvoeden, ik koop eigenlijk gewoon speelgoed dat aansluit bij hun interesses. En hier dus een gevoelig jongetje dat nagellak prachtig vindt maar ook vanaf baby al een grote voorliefde voor alles met wielen heeft en al heel lang blauw als favoriete kleur heeft. Bijzonder te zien dat dat er toch ergens al in zit. Want ik kan hem op elke baby die voorbij komt wijzen, want dat valt mij dan op, en dat vindt hij oprecht leuk en lief (die baby is nog heel klein he mama!) maar hij ziet toch echt die vuilniswagen verderop en ommegot daar moeten we echt naar kijken!

Er zit ongetwijfeld een nurture factor in bij dit soort dingen maar ik denk dat er van nature ook al duidelijk verschillen zijn, en ik vind het niet stereotyperend of zo om dat te benoemen.

En succes vanmiddag Omen! Ik vond het ook zo zielig van die prikken omdat ze het zo bewust mee krijgen nu, maar het viel enorm mee. De arts prikte goed en het was voorbij voor hij het door had. Hopelijk bij jullie ook zo! (Loj, ik had het dus niet verteld, het meten en wegen was hier de vorige keer al een heikel punt dus ik wilde er vooral relaxed over zijn)

Een ochtend met twee gefrustreerde peuters

Ik ga maar ff een rondje Blijdorp doen

Hier gister intake gehad voor de extra hulp met Lucas. Ik weet niet wat ik ervan moet vinden. Ze komen 1 keer per week 1,5 uur langs. Voor mijn gevoel is zo'n inzet wat buitenproportioneel. Ik voel me nu een probleemgezin terwijl het 9 van de 10 keer prima gaat en ik ben andere moeders soortgelijke issues hoor.

Succes Loj

Prikjes bij Djenna viel echt mee .. vpk pakte het heel tof aan en ze gaf toen geen kik.

Chanty das ook niet tof dat je je er nu zo onder voelt
hoe zou je het zelf graag zien? Eens per maand bv?

quote:

Op dinsdag 25 oktober 2016 09:52 schreef Chanty het volgende:
Hier gister intake gehad voor de extra hulp met Lucas. Ik weet niet wat ik ervan moet vinden. Ze komen 1 keer per week 1,5 uur langs. Voor mijn gevoel is zo'n inzet wat buitenproportioneel. Ik voel me nu een probleemgezin terwijl het 9 van de 10 keer prima gaat en ik ben andere moeders soortgelijke issues hoor.

Kijk eerst eens hoe het is, dan kan je altijd nog aangeven of het werkt of niet en of je ermee door wilt gaan.
Het klinkt veel maar denk dat die tijd om is voor je er erg in hebt.

Het is een instantie voor jeugd ggz. Ik vind het nogal wat want er is niks mis met Lucas en ook niet zozeer met mij. Ik heb vooral behoefte aan een luisterend oor. Dat helpt al om mijn gedachten en gevoelens te ordenen en thuis de rust te kunnen bewaren als Lucas eens extreem dwars ik en ik mijn dag niet heb. Aanvullende tips zijn dan ook welkom met betrekking tot hoe we hem kunnen aanspreken op zijn gedrag en hem kunnen steunen in zijn emoties zodat het voor ons niet teveel wordt. Maar elke week iemand over de vloer die komt meekijken (wat al niet werkt want Lucas plakt bij mij op schoot omdat eng en ik schiet in de stress dat ik misschien iets verkeerd doe), die ook filmopnames gaat maken. Lijkt wel alsof ik mijn kinderen mishandel. Ik schreeuw af en toe tegen Lucas, dat vind ik zelf niet ok en daarom wil ik wat begeleiding. Stevig ouderschap leek me prima, of dat ik gewoon wat extra gesprekken met de wel aardige wvpk kan voeren. Die vertrouw ik ook dus dat voelt veel fijner.

En of ik zomaar kan stoppen vraag ik me af...

Oh en stevig ouderschap loopt hier ook gewoon nog naast.

Eens met Blue, ik neem aan dat ze zelf ook wel de inschatting kunnen maken of 1x per week nodig is/blijft Wel een dappere stap hoor Chanty, ik hoop dat het je veel goeds brengt

Mooie discussie over jongens/meisjes. Ik probeer F ook vrij te laten in zijn keuzes en allerlei verschillende opties aan te bieden. Zo vond hij de rode regenlaarsjes van de hema veel mooier dan de 'jongens' donkerblauwe en heeft hij vandaag zijn roze sokken weer aan. Maar vandaag is hij bij oma en gaan ze toch echt weer kijken bij het bomen rooien en hout versnipperen want dat had vorige week al een enorme indruk gemaakt

Ik geloof trouwens wel dat je interesses/voorkeuren enorm kunt versterken door juist datgene steeds aan te bieden.

Ik denk juist doordat ze elke week komen het voor Lucas ook normaler wordt en hij minder plakken zal.
VIB (video interactie begeleiding) is echt een heel mooi ding om de relatie tussen ouders en kind te zien en te evalueren. En zie het niet als dat je moet presteren. Ze zijn er niet om je aan of af te vallen maar om je te ondersteunen.
Ze hebben alleen wel observatiemomenten nodig om je advies te kunnen geven.
Geef het de tijd, je bent al zo goed op weg!

Chanty, ik vind het een hele dappere keus van jou.
Ik heb ook weleens dat ik schreeuw tegen Riley en ik voel mezelf dan echt vreselijk. En Riley ook.
Bij mij komt het ook, omdat ik te laat mijn eigen grenzen herken en pas reageer als mijn grens niet meer te zien is (zover overschreden is die dan). Ik wil absoluut niet mijn gedrag goed praten overigens. Maar ik weet bijvoorbeeld dat daar voor mij een leerpunt ligt. En ik wilde aangeven dat ik veel van jouw twijfels herkent

AwayTL, voor mij ook alles behalve een waarde oordeel, ik ken iets teveel vrouwelijke mannen, transgenders etc om daar ook maar enigszins iets mee te bedoelen. Het is voor mij inderdaad om aan te geven dat B volledig voldoet aan de stereotypering van een jongen. Vandaar dat roze wat mij betreft meer dan prima is. Een jongen is een jongen, PUNT.

Ik vind dat voorgeprogrammeerde juist apart om te zien, wonderbaarlijk zelfs. Ook omdat B 2 mama's heeft die vroeger ook veel meer met auto's dan met poppen had. Ik paste als kind niet in de hokjes van buitenaf. Er was echt opluchting bij mensen dat ik lesbisch bleek te zijn, kon ik toch nog in een hokje. Die mensen maken geen onderdeel meer uit van mijn leven.

'Het is wel echt een jongen he?' krijgen wij vaak te horen dan ben ik altijd wat geïrriteerd.

quote:

Op dinsdag 25 oktober 2016 10:11 schreef Chanty het volgende:
Het is een instantie voor jeugd ggz. Ik vind het nogal wat want er is niks mis met Lucas en ook niet zozeer met mij. Ik heb vooral behoefte aan een luisterend oor. Dat helpt al om mijn gedachten en gevoelens te ordenen en thuis de rust te kunnen bewaren als Lucas eens extreem dwars ik en ik mijn dag niet heb. Aanvullende tips zijn dan ook welkom met betrekking tot hoe we hem kunnen aanspreken op zijn gedrag en hem kunnen steunen in zijn emoties zodat het voor ons niet teveel wordt. Maar elke week iemand over de vloer die komt meekijken (wat al niet werkt want Lucas plakt bij mij op schoot omdat eng en ik schiet in de stress dat ik misschien iets verkeerd doe), die ook filmopnames gaat maken. Lijkt wel alsof ik mijn kinderen mishandel. Ik schreeuw af en toe tegen Lucas, dat vind ik zelf niet ok en daarom wil ik wat begeleiding. Stevig ouderschap leek me prima, of dat ik gewoon wat extra gesprekken met de wel aardige wvpk kan voeren. Die vertrouw ik ook dus dat voelt veel fijner.

En of ik zomaar kan stoppen vraag ik me af...

Oh en stevig ouderschap loopt hier ook gewoon nog naast.

Ik denk dat iedere ouder hier iets van zou kunnen leren.
Om even een voorbeeld te noemen: er worden ook wel eens registraties van mijn lessen gemaakt. Afschuwelijk vind ik dat, om mezelf terug te zien. Maar het is wel zo dat je bij het terugkijken van bepaalde beelden ineens veel beter snapt waarom iets niet goed werkt. Je krijgt een spiegel voorgehouden, en al gaat het om kleine dingen (bij mij is het dan ook niet zo dat een les helemaal verkeerd gaat of zo) dan is het toch heel leerzaam. Confronterend, maar leerzaam. Ik ben ook best benieuwd hoe het zou zijn als ik bepaalde momenten met I op film zou hebben en terug zou kijken, hoogstwaarschijnlijk zie ik dan ook ineens dingen die ik nu niet in de gaten heb. En als iemand dan ook nog meekijkt en met je meedenkt over hoe je dat anders kan doen, dan is dat echt wel heel goed. Dus, ik zou het proberen te zien als een mooie gelegenheid om als ouder te groeien. En het niet te zien als een soort brevet van onvermogen.

quote:

Op dinsdag 25 oktober 2016 09:23 schreef Loj het volgende:
Heb je haar dus verteld dat ze prikjes krijgt? Ik moet over drie weken voor het laatst en zat er al over te twijfelen. Niet vertellen voelt niet goed, maar wel vertellen wordt een drama

Verder snap ik de term jongen-jongen ook wel. Ow is qua spelen iemand die altijd autootjes, Duplo en dino's uitzoekt. Poppenhuizen en Barbies heeft hij echt geen interesse in (en is wel / wordt nog wel regelmatig aangeboden) Maar hij houdt niet van vechten/stoeien/druk doen, zijn lievelingskleur is roze en hij slaapt onder een frozenplaid. Dus wat is Ow dan? Een jongen-jongen, jongen-meisje of zichzelf

Tnx voor t artikel Kwak. Het heeft mij doen realiseren dat ik Ow niet altijd te mager en dun moet noemen

Zeker niet doen nee!
Mijn moeder zat altijd te mopperen dat ik zo'n magere plank was en leuke broeken kopen geen doen was, maar ik verafschuwde jurken. Dat ik dus blijkbaar geen leuke kleding paste, voelde ik me altijd erg rot tegenover m'n moeder over. (Zij voelde zich overigens ook rot, want kreeg altijd maar commentaar dat ze me meer te eten moest geven of mij in de gaten moest houden want ik zal het wel uitkotsen als ze niet keek Zo is er altijd wel commentaar bij alles)

Om dan bij te dragen aan de discussie: het kan me werkelijk geen fluit schelen als Lou een prinsesje wil zijn en dat mooi vindt. Als ze zich daar goed bij voelt, koop ik die roze glittertutu met tiara wel. Niet uit mezelf overigens

Nou bij mij komen momenteel alleen de grootste doemscenario's naar boven dat ze mijn kinderen afpakken het gaat de laatste maand trouwens hartstikke goed. Lucas komt ineens ook knuffels geven, gewoon zomaar. Niet een keer tegen hem geschreeuwd en al zijn driftbuien kunnen tackelen op voorhand of kunnen begeleiden. Gewoon omdat ik mij ei kwijt kon en wat algemene tips kreeg.

Als je het echt niet meer ziet zitten dan bel je het toch af?

Klinkt wel pittig Chanty, ik kan je geen enkele tip geven, maar wel een

En dan sta ik te boek als een risico omdat ik hulp weiger? Zoals ik al zei is het me niet duidelijk hoe vrijblijvend dit is.

Anderhalf uur om handvatten te krijgen per week is toch best oké om te beginnen? Als je dan merkt dat het goed gaat kan het altijd naar minder frequent, lijkt me.

Jezelf terugzien doe ik een +1 op Franny. Niet altijd leuk om te zien, maar enorm handig vind ik het wel

Je hebt toch zelf het initiatief genomen: het is toch niet zo dat zij hebben geconstateerd dat er een probleem is? Je kunt zeggen dat je meer baat hebt bij gesprekken met een voor jou bekende therapeut/psycholoog en dat de situatie veranderd is. Dat je bijv nog moest wennen aan het hebben van twee kinderen etc. Allemaal prima verklaringen.

Ik heb initiatief genomen voor stevig ouderschap. Zij hebben me doorverwezen naar dejeugd ggz/ wijkteam als ik hoor en lees waar zij voor staan dan passen we daar gewoon niet in. Ook niet met de situatie van een paar maanden geleden. Maar volgende week komt de vrouw van stevig ouderschap weer langs dus zal sowieso besproken worden wat ik ervan vind.

quote:

Op dinsdag 25 oktober 2016 11:00 schreef exode het volgende:
AwayTL, voor mij ook alles behalve een waarde oordeel, ik ken iets teveel vrouwelijke mannen, transgenders etc om daar ook maar enigszins iets mee te bedoelen. Het is voor mij inderdaad om aan te geven dat B volledig voldoet aan de stereotypering van een jongen. Vandaar dat roze wat mij betreft meer dan prima is. Een jongen is een jongen, PUNT.

Ik vind dat voorgeprogrammeerde juist apart om te zien, wonderbaarlijk zelfs. Ook omdat B 2 mama's heeft die vroeger ook veel meer met auto's dan met poppen had. Ik paste als kind niet in de hokjes van buitenaf. Er was echt opluchting bij mensen dat ik lesbisch bleek te zijn, kon ik toch nog in een hokje. Die mensen maken geen onderdeel meer uit van mijn leven.

'Het is wel echt een jongen he?' krijgen wij vaak te horen dan ben ik altijd wat geïrriteerd.

Nee dat weet ik, daarom zei ik het ook. Maar ik bedoelde meer aan te geven dat we het met die terminologie ook zelf wel een beetje in stand houden. Voldoen aan stereotype jongen is mi net zo'n veelzeggende benadering en voor de kinderen wat minder begrijpelijk, dus zullen zich er niet op aangesproken voelen.

Ik vind die nature zaken ook erg leuk om te zien. Vind het ook heel leuk dat ik 2 verschillende kinderen heb terwijl ze beide jongen zijn.

Over de prikjes heb ik V toen wel verteld en hoewel een het een grote drama man is ging het heel goed. Geen kick.

Maar niemand gebruikt die termen toch waar het kind bij is? Ik roep het zelfs alleen hier. B is gewoon B, en B is een jongen want hij heeft een piemel.
Maar ik snap jou helemaal hoor en ik had wel door dat je gewoon jouw gevoel uitsprak.

Ik geef wel eerlijk toe dat wij stiekem wel blij zijn dat B zo bonkig en blauw is zeg maar, anders krijgen wij simpelweg opmerkingen dat het vast door 2 moeders komt dat ie van roze houdt. En nee daar zou ik me niets van aan moeten trekken, maar ik ben nogal gevoelig wat dat betreft. Al zou dat nooit leiden tot een verbod op roze of zo. Ik wil hem laten opgroeien met alle kleuren en speelgoed die hij leuk vindt, ongeacht voor wie het eigenlijk bedoeld is. Ik vind het nog steeds een kleine beetje dubbel dat wij B in een niet traditioneel gezin op laten groeien maar dat is een heel ander onderwerp.

quote:

Op dinsdag 25 oktober 2016 13:41 schreef exode het volgende:
Maar niemand gebruikt die termen toch waar het kind bij is?

Oh ja zeker wel. Vooral bejaarden .

quote:

Op dinsdag 25 oktober 2016 13:51 schreef AwayTL het volgende:

[..]

Oh ja zeker wel. Vooral bejaarden .

Die zijn dement