Maar iedereen mag hier een gedicht posten over ouderen en ouder worden natuurlijkquote:Op woensdag 19 oktober 2016 10:32 schreef Treehut362 het volgende:
[..]
daar ken ik een rijmpje over
ik ben al heel erg oud en ik mis mijn vrouw
en m'n ouwe handen trillen heel de dag
beneden kun je kaarten bij de automaat
alhoewel dat van m'n dochter niet mag
dan zeggen ze dat ik zo goed de kaarten schudt
en dan lach ik elke keer maar weer mee
ik ken een raadsel over eenzaamheid en het gaat als volgt:
wat doet pijn en telt voor twee
[quote]
[..]
Spinvis
Spinvis is de eenmansband van Erik de Jong (Spijkenisse, 2 februari 1961).
Het dooit op de Overtoom
maar het vriest ook alweer op
melden mijn voeten
die mijn dag verlopen
ik blijf dicht bij huis
steeds dichter
dat is mijn leeftijd
wolken worden zwaarder van onkleur
de geur van gisteren hangt nog aan me
ik at met mijn vriend
we braken het brood
en deelden de doden
we zijn al bijna uit zicht
wij lachen nog
wat moet je anders?
omhelzen elkaar ten afscheid
misschien je weet maar nooit
Remco Campert
uit: ‘Nieuwe herinneringen’
Youp van 't hek - Oude Man
Oude man in de hal van het station
kijkt naar de veel te grote klok
leunt op een been en op een stok
weet dat op elk perron
een trein vertrekt
naar daar waar hij wil wezen
naar zijn overleden vrouw en kind
hij vreest niet
want hij heeft niets te vrezen
niets te verliezen
dus hij wint alleen maar
door die sprong te wagen
maar springen gaat heel moeilijk
met zo'n stok
en aan wie kan je dat duwtje vragen?
er staat een oude man te kijken naar de klok
Oude man in de hal van het station
kijkt wanhopig naar de hordes mensen
niemand begrijpt iets van z'n wens
hij wil naar dat perron
hij heeft zijn oudste broer
dement zien worden
zijn zus is doof
en ook nog bijna blind
hij is op zijn been na
goed in orde
niets te verliezen
dus hij wint
alleen maar
door die sprong te wagen
maar springen gaat heel moeilijk
met zo'n stok
en aan wie kan je dat duwtje vragen
er staat een oude man te kijken naar de klok
vroeger had hij last van angsten
de dood was een tiran die zei:
'je moet'
van al zijn vrienden was hij
veruit de bangste
maar nu wil hij
als voorste in de stoet
vertrekken naar een beter leven
naar zijn vrouw en naar zijn kind
hij kiest de trein van negen over zeven
en weet dat hij die waagt
heel zeker wint
alles is beter dan verpleegtehuizen
denkt hij
als hij valt
van dat perron
wat zal hij horen?
een krachtig suizen?
hoe gaat de lucht
uit de ballon?
hij valt
met zijn twee benen
precies verkeerd
onder de trein
zodat alleen zijn benen
zijn verdwenen
en hij er nog een jaar of wat
moet zijn
in het tehuis zegt men:
'Die man die heeft geen leven'
hij ligt daar in een bed
niet in de goot
en acht jaar later
om negen over zeven
gaat hij natuurlijk
dood
Als de sneeuw niet meer
Smelten wil,
Een boterham met dubbel jam
De mond niet opent,
een oog kijkt eerder scheel
naar een gebroken ruit –
Dan hangt men lakens voor het raam,
De kille bloedsomloop
Zakt naar de modder,
Er is geen wakker worden aan.
Jan Wolkers
Uit: Wintervitrines
Ooit of toen.
Alleen of met anderen aan de haal.
In jezelf gekeerd, of wachtend op die zoen.
Uitkijken naar.
Vergeet dat niet.
Ken het gebaar.
Iemand die mij ziet?
Op mijn plek.
Gevonden wat voldoet.
Geen gebek.
Maar iemand die doet zonder dat het moet.
Soms roep ik mijn ikken bij elkaar
Ik heb inmiddels al een aardig reservoir
En als ik dan vraag: "He welke ik is eigenlijk waar"
"Ik, ik, ik", roepen mijn ikken dan door elkaar
En dan zwaai ik met mijn voorzittershamer
Verzoek om stilte in mijn bovenkamer
En dan geef ik met een vorstelijk gebaar
Het woord aan mijn ik van negen jaar
Hij woont nog in mijn binnenkant
Kijk, daar loopt-ie met een gulden voor de kapper
Maar hij geeft zijn gulden uit aan veterdrop
Want hij vindt: 't maar een stomme lul, die kapper
Wat je ook vraagt, hij knipt altijd zo'n stekelkop
Kijk hem daar nou huilend op de gang staan
Hij is er weer een keertje uitgezet
Omdat-ie, en dat was gewaagd
Bij godsdienst heeft gevraagd
"Pater, God die weet toch alles?"
"Dus hij weet ook wat ik wil"
"Als dat dan het geval is, heb ik toch geen vrije wil!"
Kijk, daar bindt-ie met een elastiekje
Vier pennen op een rijtje naast elkaar
Omdat-ie na moet blijven, strafwerk moet schrijven
Met vier pennen is hij lekker sneller klaar
Kijk hem daar nu eens fantastisch scoren
Juichend loopt ie terug over het plein
"Goed he, met zijn linkerbeen"
"Hoezo? Hij was er overheen!"
"Joh, hij was er helemaal niet overheen"
Roept hij over het plein
"Joh, dat leek maar zo d'r overheen
Dat komt door die keeper joh
Die is veel te klein!"
Kijk, daar loopt-ie met zijn rood-oranje vlieger
Naar het landje waar je zo goed vliegeren kan
Zijn vlieger klimt omhoog, nog hoger dan de regenboog
En dan verstuurt-ie langs de draad een telegram
Waarop-ie met een potlood heeft geschreven
"Sorry God, misschien een beetje raar
Maar ik wil iets hebben, wat zelfs Sinterklaas maar niet wil geven
Ik wil zo graag een Lassiehond, met van dat Lassiehaar
Een Lassiehond, met van dat Lassiehaar"
Kijk, daar wordt-ie wakker in de winter
Hij kan even niet geloven wat ie ziet
Moet je horen hoe ie schreeuwt
"Het heeft vannacht gesneeuwd!"
Moet je zien hoe snel-ie in zijn kleren schiet
Kijk hem daar nu kwaad op Sinterklaas zijn
Wat-ie gekregen heeft, vindt ie geen flikker aan
Hij vindt het: 'achterlijk en stom
Vooral die goudvis in die kom!'
Op zijn verlanglijst stond een Lassie boven aan
En in de lente gaat-ie kikkervisjes vangen
En in de zomer fietst-ie helemaal naar Wassenaar
Hij knikkert in de knikkertijd
Daar raakt-ie dan zijn knikkers kwijt
Dan huilt-ie thuis weer nieuwe bij elkaar
Ach, mijn ik van negen jaar die alles meeheeft
Die door zijn moeder op zijn wenken wordt bediend
Hij snapt niet dat-ie in een paradijs leeft
Dat zijn vader elke dag voor hem verdiend
Maar het stomste van mijn ik van negen jaar is
Dat weet ik zeker, omdat ik hem goed ken
Het stomste wat-ie wil, met zijn kleine vrije wil
Hij wil groot zijn, net zo groot als ik nu ben
Hij wil groot zijn, net zo groot, als ik nu ben
Soms roep ik mijn ikken bij elkaar
Het woord is nu aan mijn ik van twintig jaar
Mijn ik van twintig jaar, die denkt in uitroeptekens
In zwart en wit, dwars tegen alles in
Gematigd en voorzichtig zijn, vindt-ie
Water bij de wijn
Hij wil alles of niks en niks er tussen in
En later, joh, da's voor hem allang begonnen
Hij heeft genoeg aan een acoustische gitaar
En dat later zal er trouwens later anders uitzien
Voor 'The times they're changing', reken maar
Kijk, daar zit-ie op zijn kamer met zijn vrienden
Hij heeft die middag alle platenzaken afgezocht
En voor het geld dat-ie op zaterdag verdiend heeft
De nieuwste van Bob Dylan net gekocht
Kijk, ze drinken en ze praten over vriendschap
Die zal voor eeuwig zijn, 'an everlasting song'
Ze gaan nooit meer uit elkaar, zeker weten, reken maar
En Bob Dylan zingt: 'May you stay forever young!'
En Dylan zingt 'May you stay forever young!'
Een rugzak vol met idealen, dat is mijn ik van twintig jaar
Dat wordt later bakzeil halen, want die zak is veel te zwaar
Soms roep ik mijn ikken bij elkaar
Het woord is nu aan mijn ik van dertig jaar
Mijn ik van dertig jaar is teruggekomen
Van: "Zeker weten, zwart en wit" en "Ik heb gelijk!"
Hij nuanceert met zijn verstand
De waarheid tot een diamant
Die steeds van kleur verandert als je anders kijkt
Hij geeft absoluut het voordeel aan de twijfel
Maar soms krijgt-ie opeens zo'n heimwee naar
Dat stompzinnige geloof in idealen
Van zijn uitgesproken ik van twintig jaar
Kijk, daar kiest-ie nog een keertje voor de vrijheid
Maakt z'n verkering uit en zegt z'n baantje op
Maar hij heeft veel te snel beslist, zich vreselijk vergist
Hij kan geen kant met al die nieuwe vrijheid op
Kijk, daar wordt-ie wakker met een kater
De grote ongebonden, vrije twijfelaar
Ach, kwam zijn moeder maar, met een glaasje water
Ach, was-ie maar weer veilig negen jaar
Ach, mijn ik van dertig jaar, wordt nooit geen negen meer
Hij wordt al aangesproken met: meneer
Laatst riep ik weer mijn ikken bij elkaar
En toen ik weer eens vroeg "He‚ welke ik is eigenlijk waar?"
Zeiden mijn ikken opeens: "Zeg jij het maar
Jij bent de oudste, de ik van veertig jaar!"
En toen ik zei: "Dat zou ik eigenlijk niet weten"
Zeiden mijn ikken: "Da's helemaal niet waar
Weet je wat jij bent, joh? Je bent ons niet vergeten
Daarom roep je ons nog altijd bij elkaar"
Je bent die jongen met die rood-oranje vlieger
Die af en toe nog blij is als het sneeuwt
Je bent die jongen met lang haar
Van twintig jaar, met een gitaar
Die af en toe nog weleens over onrecht schreeuwt
En soms ben je die jongen weer van dertig
Van: "Ik weet niet, misschien, bekijk het maar"
Je bent een dromer, een drammer, een twijfelaar
Een ik van veertig jaar, die nog geen ikje is vergeten
En nog vaak van ons wil weten
Maak ik jullie af en toe nog wel eens waar
Read more: http://muzikum.eu/nl/123-(...)t.html#ixzz4NWUVDqTv
te stom om te poepen
te duf om te eten
broek vol
holle kreten
scheten bij de vleet
uitgekakt
treuzelende zakken
Is het vandaag of gistren, vraagt mijn moeder,
bladstil, gewichtloos drijvend op haar witte bed.
Altijd vandaag, zeg ik. Ze glimlacht vaag
en zegt: zijn we in Roden of Den Haag?
Wat later: kindje ik word veel te oud.
Ik troost haar, dierbare sneeuwwitte astronaut
zo ver al van de aarde weggedreven,
zo moedig uitgestapt en in de ruimte zwevend
zonder bestek en her en der.
Zij zoekt - het is een S.O.S.-
haar herkomst en haar zijn als kind
en niemand niemand, die haar vindt
zoals zij was. Haar Franse les
herhaalt zij van haar 8e jaar:
'bijou, chou, croup, trou, clou, pou, où,
die eerste juffrouw, weet je wel
die valse ouwe mademoiselle
hoe heet ze nou. Ik ben zo moe.'
Had ik je maar als kind gekend,
die nu mijn kind en moeder bent.
M. Vasalis
uit: Tirade (1974)
kreeg hem niet meer stijf
ze deed hem uitgeleide
koud in de kist
gleed ie nog een keer naar binnen
ze lopen ons te snel voorbij
en wij
wij kunnen niet mee met de tijd
De uren …
ze zijn te vlug om …
verdrietig gevoel …
want hoe sneller de uren voorbijgaan
hoe sneller er weer een dag om is …
en …
hoe vlugger wij weer ouder worden
De tijd zal niet lang duren
op deze manier …
de uren
ze gaan aan ons voorbij
nee
het maakt ons niet blij
want …
we hebben geen tijd om te doen
wat we werkelijk willen doen
de uren
ze gaan echt veel te snel …
Kon de tijd maar trager gaan …
dan konden wij opnieuw
dit leven aan!
Gevonden op het grote internet.
wat we werkelijk willen doen'
Lelijk
Misschien oprechter en bewustertrouw.
Want toch steeds weer is een dag zonder haar een verloren dag,
een stil verlangen naar.
Weer een dag als toen, waarop ze zei:
"Jij bent mijn leven sta aan mijn zij.
En wat, wat er ook gebeuren mag.
Ik hou nog meer van jou,
als toen die dag."
Ik weet nog goed hoe alles eens begon.
Hoe vol geheimen was de weg die voor ons lag.
Een weg waarvan je soms de rand niet zag.
Maar wat er ook gebeurde, aan 't einde scheen de zon.
Ik tel de dagen die sindsdien verstreken,
al lang niet meer op de vingers van 1 (één) hand.
Maar ook de tijd kan niets meer van jouw beeld verbleken,
al is de weg ook nog zo lang, naar ons land.
Als de dag van toen, hou ik van jou.
Misschien oprechter en bewustertrouw.
Want toch steeds weer is een dag zonder haar een verloren dag,
met stil verlangen naar.
Weer een dag als toen, waarop ze zei:
"Jij bent mijn leven sta aan mijn zij.
En wat, wat er ook gebeuren mag.
Ik hou nog meer van jou,
als toen die dag."
Ik heb zo vaak geprobeert je te doorgronden,
zoals je in ieder boek lezen kan waardoor.
en zag toch na al die lessen het doel versomberen.
Want vandaag weet ik nog minder dan ooit tevoor.
Ik heb 100 maal gezien zonder te begrijpen,
wat gij nu werkelijk wilde en ook elke keer.
als ik verwachtte alles te bereiken,
Want vandaag weet ik nog minder dan ooit tevoor.
kwam weer de wind en blies me weg als een veer.
Als de dag van toen, hou ik van jou.
Misschien oprechter en bewustertrouw.
Want toch steeds weer is een dag zonder haar een verloren dag,
met stil verlangen naar.
Weer een dag als toen, waarop ze zei:
"Jij bent mijn leven sta aan mijn zij.
En wat, wat er ook gebeuren mag.
Ik hou nog meer van jou,
als toen die dag."
Verdriet en geluk zijn aan elke tijd verbonden.
In sneltrein vaart en sneller langs ons huis
nog steeds heel de tijden al een wonder.
al denk ik vaak aan de dag dat ik leefde bij jou in huis.
nee geen enkel uur is er dat ik berouw,
al geldt voor mij een troost slechts als herrinnering.
al meer als gisteren dacht ik nu aan jou.
maar minder nog als morgen als de dag begint
Als de dag van toen, hou ik van jou.
Misschien oprechter en bewustertrouw.
Want toch steeds weer is een dag zonder haar een verloren dag,
met stil verlangen naar.
Weer een dag als toen, waarop ze zei:
"Jij bent mijn leven sta aan mijn zij.
En wat, wat er ook gebeuren mag.
Ik hou nog meer van jou,
als toen die dag."
Ze hebben honderd rimpels
en ze hebben grijze haren
en ouderwetse dingen
die ze altijd maar bewaren.
Oude mensen, oude mensen.
Ze hebben snoepjes bij zich
om aan kinderen te geven,
daar moeten ze naar zoeken,
Dus dan wacht je nog maar even.
Oude mensen, oude mensen.
Ze willen graag vertellen
over heel erg lang geleden,
toen 't zo koud was in de winter,
toen er nergens auto's reden.
Oude mensen, oude mensen.
Kinderen, weet je wat zo gek is
aan dit grappige verhaal?
Over dertigduizend nachtjes,
dan zijn jullie allemaal
oude mensen, oude mensen.
Willem Wilmink
Schepen vergaan
maar onze liefde
zal altijd bestaan
nah ik had beter verwachtquote:
Rozen verwelken
Schepen vergaan
maar onze liefde
zal altijd bestaan
hij is dood
Wat kan het je nou schelen,quote:
die vouwen en die plooien.
Een mooie 'ouwe kop',
is beter dan een dooie.
quote:
wat ik ook een mooi liedje vind is "Bridge over troubled water" by Paul Simon and Art Garfunkel
SPOILERWhen you're down and oud.....
Of Roosje mijn Roosjequote:
wat ik ook een mooi liedje vind is "Bridge over troubled water" by Paul Simon and Art Garfunkel
laat je toch niet plastisch plakken.
Want na een maand of twee,
gaat toch weer alles zakken.
waarom doe je het dan?quote:
Persoonlijk vind ik dus Limericks niet veel aan.
je bent wel ondankbaar
SPOILER
Er was een man in Cairo,quote:
Gisteren nog een jonge roos,vandaag al een oude doos.SPOILER
die stuurde zijn kwakkie per Giro.
Maar zijn vrouw in Parijs,
die zei ben je niet wijs?
Als je wilt neuken dan doe je dat hiero
Vroeger in de Pep stond elke week een limerick maar die waren allemaal netjes.quote:
[..]
Er was een man in Cairo,
die stuurde zijn kwakkie per Giro.
Maar zijn vrouw in Parijs,
die zei ben je niet wijs?
Als je wilt neuken dan doe je dat hiero
vroeger is vroeger en vroeger was ik ook netjesquote:
[..]
Vroeger in de Pep stond elke week een limerick maar die waren allemaal netjes.
Dit had ik eerder gehoord.
Als de dag van toen, hou ik van jou.
Misschien oprechter en bewuster trouw.
Want toch steeds weer is een dag zonder haar een verloren dag,
een stil verlangen naar.
Weer een dag als toen, waarop ze zei:
"Jij bent mijn leven sta aan mijn zij.
En wat, wat er ook gebeuren mag.
Ik hou nog meer van jou,
als toen die dag."
De limerick maar dan goed
Er was een man te Cairo
die stuurde zijn kwakkie per giro
Zijn vrouw in Milaan,
die vond er niets aan,
En zei kom jij maar liever hiero
Had je dat niet meteen door dan?quote:
Toen je dit gepost werd, bleef ik met een knagend gevoel achter.
Dit had ik eerder gehoord.
Als de dag van toen, hou ik van jou.
Misschien oprechter en bewuster trouw.
Want toch steeds weer is een dag zonder haar een verloren dag,
een stil verlangen naar.
Weer een dag als toen, waarop ze zei:
"Jij bent mijn leven sta aan mijn zij.
En wat, wat er ook gebeuren mag.
Ik hou nog meer van jou,
als toen die dag."
De limerick maar dan goed
Er was een man te Cairo
die stuurde zijn kwakkie per giro
Zijn vrouw in Milaan,
die vond er niets aan,
En zei kom jij maar liever hiero
Ah.. die is beter van Cairo
En hij weet nog precies wat ze zei
Hij vergeet nooit toen zij in z'n armen
Voor 't eerst zei "de liefste ben jij"
Hij vergeet nooit die nacht na de trouwdag
Haar grapjes, haar ernst en haar trouw
En hij weet nog precies hoe ze lachte
Toen hij zei "'k maak een liedje voor jou"
refr.:
Ik geef je een roosje m'n Roosje
Ik geef je een roos elke dag
En ik hou van jou, tot de wei zonder dauw
En de echo niet lacht om een lach
Ik zag ze zo vaak in ons straatje
Een oud heel tevreden lief paar
Als het strand bij de zee waren zij met z'n twee
Want ze hielden zoveel van elkaar
Ieder kind wist, van hem kreeg je dropjes
En zij gaf de kleinste een zoen
Ze schuifelden saam naar het hoekje
En hij zong z'n liedje van toen
refr.
Nu loopt hij alleen door 't straatje
En staat stil bij de dropjesdrogist
Hij koopt daar wat snoep voor een kleintje
Dat niet weet dat hij oma zo mist
Dan plukt hij een roos uit een tuintje
Dat mag want men kent zijn verdriet
Dan zet hij die bloem bij haar steentje
En zingt daar heel zachtjes haar lied
Ik geef je een roosje m'n Roosje
Ik geef je een roos elke dag
Geen uur gaat voorbij of je bent dicht bij mij
Ik kom nu heel gauw als het mag
Ik geef je een roosje m'n Roosje
Ik geef je een roos elke dag
Ik geef je een roosje m'n Roosje
Ik geef je een roos elke dag
Ik geef je een roosje m'n Roosje
Ik geef je een roos elke dag
Conny Vandenbos
Conny Vandenbos in dit geval ook al niet.
Volgens mij is Roosje m'n Roosje geschreven door Gerrit den Braber.
En inderdaad volgens Wikipedia
Ja maar ik dacht als ik Conny erbij zet snap je wel dat het van dat liedje is, maar niet dusquote:
Nee niet meteen, zeker omdat Reinhard Mey niet bij mijn favorieten behoord.
Conny Vandenbos in dit geval ook al niet.
Volgens mij is Roosje m'n Roosje geschreven door Gerrit den Braber.
En inderdaad volgens Wikipedia
Ik ben al vijf jaar oud
Maar als je mij zou vragen
Wat ik dan worden wou
Nou, later, als ik groot ben
Dan word ik lekker zes
Dan vind ik het het leuke
Dan krijg ik op een school echt les
Dan ben ik niet zo jong meer
Dan ben ik zes jaar oud
Maar als je mij zou vragen
Wat ik dan worden wou
Nou, later, als ik groot ben
Dan word ik zeven jaar
Dan vind ik het het leuke
Dan staan er weer kadootjes klaar
Dan ben ik niet zo jong meer
Dan ben ik zeven jaar
En als je mij zou vragen
Wat word ik dan daarna?
Nou, later, als ik groot ben
Dan word ik lekker acht
Dan komt er een verjaardag
Waar ik een jaar op wacht
Dan ben ik niet zo jong meer
Dan ben ik acht jaar oud
Maar als je mij zou vragen
Wat ik dan worden wou
Nou, later, als ik groot ben
Dan word ik lekker negen
Dan tel ik de kadootjes
Die ik op al mijn verjaardagen
Heb gekregen!
En ik weet er nog iets bij te melden dat het nummer dat ze brengt door Gerrit den Braber geschreven is
Een gedicht wel een beetje somber.
Als het einde nadert
zal het water stoppen met stromen
en de bloemen verwelken
Als het einde nadert
zal het vuur nog heter worden
en nog langer wakkeren
Als het einde nadert
stopt de zon met kleuren
en zal het nog kouder worden
Als het einde nadert
wordt het leven stil
en doven kinderstemmen veel
Al het einde nadert
bloed de liefde dood
wordt het kleine niet meer groot
Als het einde nadert
sterft al het moois uit
is alles in as vergruist
Als het einde nadert
nadert het snel
Laten we dan niet gaan spotten
met datgene wat met ons leven zal tarten
We moeten dan stevig hopen
dat het licht op ons zal wachten
naar de lucht
van je bunker
Waarheen waarvoor van Mieke Telkamp
Waarheen leidt de weg die we moeten gaan
Waarvoor zijn wij op aard
Wie weet wat er is achter ster en maan
Hoe lang duurt nog de nacht
Waar ligt het land waar we mogen zijn
En wat is de taak die ons wacht
Waar is de geest die met ons leeft
Die ons de vrede geeft
Waar staat de poort die ons binnen laat
En die ons ook beschermt
Hoe veel offers werden er gebracht
Toch nog blijft het nacht
Waar dan is het licht op ons duistere pad
De hand die ons geleidt
En hoe lang, ja hoe lang nog duurt de tijd
Dat wij zijn bevrijd
Sterven doe je niet ineens,
maar af en toe een beetje
en alle beetjes die je stierf,
’t is vreemd, maar die vergeet je,
het is je dikwijls zelfs ontgaan,
je zegt ik ben wat moe,
maar op een keer dan ben je aan
je laatste beetje toe.
Toon Hermans
