Kostgeld betalen aan ouders

Als mijn ouders kostgeld zouden eisen van me, dan zou ik ze uitschelden en bespugen, the fuck you mean?!

quote:

Op maandag 3 oktober 2016 20:30 schreef Broodje_Koe het volgende:
Als mijn ouders kostgeld zouden eisen van me, dan zou ik ze uitschelden en bespugen, the fuck you mean?!

Haha, stoere boii. Dan mag je lekker onder de brug slapen en je kontje voor een tientje verkopen.

quote:

Op maandag 3 oktober 2016 20:31 schreef finsdefis het volgende:

[..]

Haha, stoere boii. Dan mag je lekker onder de brug slapen en je kontje voor een tientje verkopen.

Maar niemand vroeg jou wat, ga zitten.

quote:

Op maandag 3 oktober 2016 20:32 schreef Broodje_Koe het volgende:

[..]

Maar niemand vroeg jou wat, ga zitten.

Jou ook niet, buk dus maar alvast.

Ik betaalde 100 euro per maand, in de tijd dat ik fulltime werkte (1900 netto per maand).
Bij ons was dat dat standaard als je niet studeerde maar wel thuis woonde, ik begrijp niet waarom je daar zo moeilijk over zou doen.
Het is niet dat mn ouders dit nodig hadden, of dat ik het later weer terug heb gekregen. Ik denk dat ze er van op vakantie gegaan zijn ofzo. Mocht overigens ook altijd een van de auto's lenen, dus dat was ook wel chill.
Als je die lousy 100e niet kan missen moet je maar een kamertje gaan huren.

quote:

Op maandag 3 oktober 2016 18:21 schreef Jiang153 het volgende:

[..]

Zoals?

1/4 van g/w/e , en een gemiddelde voor de boodschappen. Zal op pakweg 200 - 250 komen. Denk ik. Misschien komt het niet eens voor en zijn ze al eerder de deur uit. Ze zijn 22 en 24.

quote:

Op maandag 3 oktober 2016 20:38 schreef Mute_Me het volgende: Mocht overigens ook altijd een van de auto's lenen, dus dat was ook wel chill.

Ook dat gebeurt hier.
Overigens zijn zij de grootverbruikers van energie hier in huis. Dan is een kwart daarvan nog een koopje.

quote:

Op maandag 3 oktober 2016 15:04 schreef Grems het volgende:

Precies, sowieso terwijl ze studeren maar ook als ze daarna nog even thuis willen blijven wonen. Ik hoop dat ze er flink van genieten of een lekker vette pot opbouwen voor het moment dat ze op zichzelf gaan.

Na het afstuderen nog een paar jaartjes thuis en met ¤50-100k het huis uit, helemaal mooi

Of een leuke auto, beetje feesten, beetje verre reizen, ook helemaal mooi

quote:

Op maandag 3 oktober 2016 14:28 schreef Scarface150993 het volgende:

[..]

Deze man weet hoe je werkt aan een toekomst voor je kinderen. Gun ze even fucking wat fucking ruimte en fucking geld om een fuck toekomst op te fucking kunnen bouwen fuck.

Wat een lelijk woord; kostgeld. Natuurlijk kost het allemaal weer geld he bah.

Allereerst dank voor de lovende woorden. Ik wil echter wel benadrukken dat ik zelf een student ben (géén ouder). Mijn mening en standpunt zijn dan ook slechts gebaseerd op mijn persoonlijke situatie en hetgeen ik bij medestudenten/vrienden zie, welke hierdoor wellicht vertekend zijn.

quote:

Op maandag 3 oktober 2016 12:28 schreef Gia het volgende:

Wij zorgen ervoor dat onze kinderen niet met een studieschuld hoeven te beginnen.
Als ze na hun studie nog een tijd thuis willen blijven wonen, mag dat, maar dan vragen we wel een bijdrage in de kosten.
Als ze dat niet willen, mogen ze ook op zichzelf gaan wonen.

Overigens heb ik al aangegeven dat dit geen hoge bijdrage is, maar een billijke bijdrage.

Zonder studieschuld afstuderen is al een mooi begin wat ik iedere student toewens (ik val onder het nieuwe leenstelsel ). Mijn kritiek was dan ook niet zozeer gericht op mensen als u, immers u geeft aan dat u ervoor zorgt dat de kinderen zonder studieschuld afstuderen (dus hoogstens ontneemt u hen weer geld wat zij voorheen van u hebben gekregen). Zoals ik al eerder aangaf richtte ik mijn kritiek voornamelijk op vermogende ouders die hun kinderen desondanks kostgeld lieten betalen (dan wel niet/nauwelijks hun kinderen financieel supporten terwijl zij daartoe wel in staat zijn).

Ik meen dat u in een latere post aanhaalde dat u slechts van uw kinderen verwacht dat zij pro rata bijdragen aan de g/w/l en kosten van voedsel, resulterend in ongeveer 250 euro/maand. Bent u het er dan ook mee eens dat u (indien ik uw zoon was) voor iedere keer dat u mij om hulp vraagt wanneer u bejaard bent een factuur op de mat krijgt? Rekeningen versturen doet men in het economisch verkeer, niet binnen het gezin.

Ik heb het gevoel dat veel ouders zich niet realiseren wat voor negatieve gevolgen een start op nul (dan wel negatief cq. studieschuld) hebben op de kwaliteit van iemands leven. Geankerd worden aan hoge hypotheekkosten, enorme beperkingen in financiële keuzes, etc. Waarom niet aan het begin van de carrière van uw kinderen een mooie bedrage maken in plaats van jarenlang 4,687% rendementsgrondslag af te tikken (effectief 1,41%, getallen à 2017 vanaf 75k vermogen) i.c.m. inflatie om vervolgens van ellendigheid te sterven waarna nogmaals 20% erfbelasting dient te worden betaald.

Mocht ik ooit kinderen krijgen (en daar ben ik overigens nog niet zo zeker van) dan zou ik ze alles gunnen en als ik daarin niet kan voorzien zou ik dat mijzelf niet vergeven. Of ben ik nu te idealistisch?

[ Bericht 0% gewijzigd door Census op 04-10-2016 01:18:18 ]

quote:

Op dinsdag 4 oktober 2016 01:02 schreef Census het volgende:

Ik meen dat u in een latere post aanhaalde dat u slechts van uw kinderen verwacht dat zij pro rata bijdragen aan de g/w/l en kosten van voedsel, resulterend in ongeveer 250 euro/maand. Bent u het er dan ook mee eens dat u (indien ik uw zoon was) voor iedere keer dat u mij om hulp vraagt wanneer u bejaard bent een factuur op de mat krijgt?

Mocht ik bij hun in gaan wonen, op hun verzoek, uiteraard, dan vind ik het heel normaal dat ik daar een x-bedrag aan bijdraag. Mijn ouders hebben ooit een half jaar bij mijn zus gewoond (gingen van koop naar seniorenwoning en de koop was te snel rond). Zij hebben mijn zus daar gewoon een bijdrage voor betaald.

Ik heb mijn kinderen ook nooit iets gerekend voor hulp die ze nodig hebben.

Overigens zit een andere zus van mij in de schulden. Mocht zij geen eten kunnen betalen voor haar en haar kinderen, dan mogen ze hier gratis meeëten.

quote:

Ik heb het gevoel dat veel ouders zich niet realiseren wat voor negatieve gevolgen een start op nul (dan wel negatief cq. studieschuld) hebben op de kwaliteit van iemands leven. Geankerd worden aan hoge hypotheekkosten, enorme beperkingen in financiële keuzes, etc. Waarom niet aan het begin van de carrière van uw kinderen een mooie bedrage maken in plaats van jarenlang 4,687% rendementsgrondslag af te tikken (effectief 1,41%, getallen à 2017 vanaf 75k vermogen) i.c.m. inflatie om vervolgens van ellendigheid te sterven waarna nogmaals 20% erfbelasting dient te worden betaald.

Mocht ik ooit kinderen krijgen (en daar ben ik overigens nog niet zo zeker van) dan zou ik ze alles gunnen en als ik daarin niet kan voorzien zou ik dat mijzelf niet vergeven. Of ben ik nu te idealistisch?

Heel vermogend zijn we niet, maar hetgeen wat we hebben gaat zoveel als mogelijk, op tijd naar mijn kinderen. Uiteraard zonder zelf op een houtje te hoeven bijten. Met de overwaarde wordt dat wat lastig, ons huis is ouderdomsproof, maar wellicht kunnen we ook daar tzt nog wel een oplossing voor vinden.

En ja, je bent wel een tikkeltje idealistisch. Kinderen moeten ook leren dat niet alles in het leven gratis is. Als je altijd elke wens vervult, leren ze niet omgaan met teleurstellingen.

quote:

Op dinsdag 4 oktober 2016 14:27 schreef Gia het volgende:

[..]

Mocht ik bij hun in gaan wonen, op hun verzoek, uiteraard, dan vind ik het heel normaal dat ik daar een x-bedrag aan bijdraag. Mijn ouders hebben ooit een half jaar bij mijn zus gewoond (gingen van koop naar seniorenwoning en de koop was te snel rond). Zij hebben mijn zus daar gewoon een bijdrage voor betaald.

Ik heb mijn kinderen ook nooit iets gerekend voor hulp die ze nodig hebben.

Overigens zit een andere zus van mij in de schulden. Mocht zij geen eten kunnen betalen voor haar en haar kinderen, dan mogen ze hier gratis meeëten.

[..]

Heel vermogend zijn we niet, maar hetgeen wat we hebben gaat zoveel als mogelijk, op tijd naar mijn kinderen. Uiteraard zonder zelf op een houtje te hoeven bijten. Met de overwaarde wordt dat wat lastig, ons huis is ouderdomsproof, maar wellicht kunnen we ook daar tzt nog wel een oplossing voor vinden.

En ja, je bent wel een tikkeltje idealistisch. Kinderen moeten ook leren dat niet alles in het leven gratis is. Als je altijd elke wens vervult, leren ze niet omgaan met teleurstellingen.

Dan verschillen wij daarin enigszins van mening. Ik ben ervan overtuigd dat het op bepaalde momenten niet te verantwoorden is om ervoor te kiezen uw kinderen níet financieel te ondersteunen waar zich wel de mogelijkheid voordoet (i.e. u kan dat geld missen). Stel dat uw zoon na zijn studie nog een half jaartje thuis blijft wonen waarvoor u hem 6*250=1,5k in rekening brengt. Dit is voor een 20-jarige 168 uur zwoegen à minimumloon. Heeft u dan niet liever dat hij eventjes lage lasten geniet en wat kan sparen voordat hij de grote boze wereld ingaat - uitgaande dat hij dit geld niet verbrast en gebruikt voor e.g. inboedel? Wat ik duidelijk probeer te maken is dat de utiliteit van geld voor uw kinderen waarschijnlijk een stuk hoger ligt dat voor uzelf. Waar u 250E een billijke bijdrage acht, kan dit voor een student vrij veel zijn. Om het voorbeeld van eerder aan te houden, 250E betekent voor u misschien twee keertjes extra uit eten, terwijl dit voor een student betekent nog 30 uur extra werken in de horeca ondanks dat hij al mentaal uitgeput was van die zware tentamenweek. Geloof me, afgestudeerden hebben het zwaar genoeg dezer dagen. Wanneer ik over enkele jaren afstudeer en van een startsalaris van een schamele 2300,- bruto geacht word 45-50h per week te werken, in maatpakken rond te lopen en huur op te hoesten.. dan denk ik dat je (goed bedoelde) levensles leuk is, maar ik er meer aan zou hebben om de kans te hebben gehad enig vermogen op te bouwen.

Het is in ieder geval goed dat u zich bewust bent van de mogelijkheid om overwaarde te schenken, het gros van de mensen realiseert zich dat niet.

En idealistisch, tja. Als ik later een kind neem wil ik er zeker van zijn dat ik hem/haar ook een zekere (degelijke) kwaliteit van leven kan bieden.

quote:

Op dinsdag 4 oktober 2016 17:02 schreef Census het volgende:

[..]

Dan verschillen wij daarin enigszins van mening. Ik ben ervan overtuigd dat het op bepaalde momenten niet te verantwoorden is om ervoor te kiezen uw kinderen níet financieel te ondersteunen waar zich wel de mogelijkheid voordoet (i.e. u kan dat geld missen). Stel dat uw zoon na zijn studie nog een half jaartje thuis blijft wonen waarvoor u hem 6*250=1,5k in rekening brengt. Dit is voor een 20-jarige 168 uur zwoegen à minimumloon. Heeft u dan niet liever dat hij eventjes lage lasten geniet en wat kan sparen voordat hij de grote boze wereld ingaat - uitgaande dat hij dit geld niet verbrast en gebruikt voor e.g. inboedel?

Tot 700 is sowieso vrij van kostgeld. Daarboven gaan we kostgeld vragen, met een vooraf vastgesteld maximum. Overigens is de jongste 23 wanneer hij klaar is met zijn studie, hopelijk.

quote:

Wat ik duidelijk probeer te maken is dat de utiliteit van geld voor uw kinderen waarschijnlijk een stuk hoger ligt dat voor uzelf. Waar u 250E een billijke bijdrage acht, kan dit voor een student vrij veel zijn. Om het voorbeeld van eerder aan te houden, 250E betekent voor u misschien twee keertjes extra uit eten, terwijl dit voor een student betekent nog 30 uur extra werken in de horeca ondanks dat hij al mentaal uitgeput was van die zware tentamenweek. Geloof me, afgestudeerden hebben het zwaar genoeg dezer dagen. Wanneer ik over enkele jaren afstudeer en van een startsalaris van een schamele 2300,- bruto geacht word 45-50h per week te werken, in maatpakken rond te lopen en huur op te hoesten.. dan denk ik dat je (goed bedoelde) levensles leuk is, maar ik er meer aan zou hebben om de kans te hebben gehad enig vermogen op te bouwen.

Zolang hij geen baan heeft, verdient hij niet meer dan die 700 euro. Simpelzat.
Het is niet zo dat hij 250 euro per maand moet dokken, ongeacht zijn inkomen.

quote:

Het is in ieder geval goed dat u zich bewust bent van de mogelijkheid om overwaarde te schenken, het gros van de mensen realiseert zich dat niet.

Daar verdiepen we ons wel in als het zover is. Wetten veranderen hier jaarlijks.

quote:

En idealistisch, tja. Als ik later een kind neem wil ik er zeker van zijn dat ik hem/haar ook een zekere (degelijke) kwaliteit van leven kan bieden.

Dat wil iedereen.

quote:

Op maandag 3 oktober 2016 12:07 schreef finsdefis het volgende:

[..]

Dit is gewoon een gereduceerde vorm van een persoonlijk voornaamwoord. Het is een zeer gebruikelijke manier om wat meer variatie aan te brengen in informele communicatie.

Ken je feiten.

Overigens is het 'taalnazi' en is er geen enkele reden om na een komma een hoofdletter te gebruiken.

Zegt er ene leer Nederlands

je zat vast bij de traagstroming van je school.

quote:

Op woensdag 5 oktober 2016 05:19 schreef Torstein het volgende:

[..]

Zegt er ene leer Nederlands

je zat vast bij de traagstroming van je school.

Ha ha ha!

Ik betaal de helft van m'n netto inkomen.

(toen ik nog onder het jeugdloon viel dus procentueel gezien meer, maar wel hetzelfde bedrag.)

quote:

Op woensdag 5 oktober 2016 06:25 schreef Sotchi2014 het volgende:
Ik betaal de helft van m'n netto inkomen.

(toen ik nog onder het jeugdloon viel dus procentueel gezien meer, maar wel hetzelfde bedrag.)

Dat is wel veel. Maar als je ouders het nodig hebben, mogen ze heel blij zijn met jouw instelling.

Punt bij ons is, dat wij het niet nodig hebben, maar er wel flink op vooruit gaan als zij het huis uitgaan. Daarom vind ik het terecht als zij 'voor thuis blijven wonen na hun studie' ook wat bijdragen in hun kosten.

Als we straks kinderen krijgen bouwen we gelijk voor hun een schuld op; die mogen ze op hun 18de terugbetalen met rente uiteraard. Zonder rente (per maand 300) zit je op ¤86.000. Met rente op ¤90.000. Dat mogen ze terugbetalen wanneer ze 18 zijn. Het is niet alsof wij hebben gekozen om kinderen te krijgen.

Een collega van mij (23 jaar) is sinds kort afgestudeerd en moet ook 400 euro aan kostgeld betalen aan pa en ma. Het gekke is dat hij het nog heel normaal vindt ook om 'iets' bij te dragen aan het huishouden. Wat hij volgens mij niet in de gaten heeft is dat je met 400 euro een hele maand kunt eten met een heel gezin. Echt bespottelijk dat je geld aan je kind gaat vragen voor basisbehoeften als onderdak, eten en drinken.

quote:

Op zondag 4 september 2016 17:53 schreef Plompzakker het volgende:
Waarschijnlijk is hun uitkering niet hoog genoeg

Dit.
Plus als je nu nog je kind moet leren hoe het met zijn/haar geld om gaat ben je wel erg laat.

quote:

Op woensdag 5 oktober 2016 10:58 schreef Bananenpap het volgende:
Een collega van mij (23 jaar) is sinds kort afgestudeerd en moet ook 400 euro aan kostgeld betalen aan pa en ma. Het gekke is dat hij het nog heel normaal vindt ook om 'iets' bij te dragen aan het huishouden. Wat hij volgens mij niet in de gaten heeft is dat je met 400 euro een hele maand kunt eten met een heel gezin. Echt bespottelijk dat je geld aan je kind gaat vragen voor basisbehoeften als onderdak, eten en drinken.

Nog altijd een stuk goedkoper dan een commercieel hotel.

quote:

Op woensdag 5 oktober 2016 10:58 schreef Bananenpap het volgende:
Een collega van mij (23 jaar) is sinds kort afgestudeerd en moet ook 400 euro aan kostgeld betalen aan pa en ma. Het gekke is dat hij het nog heel normaal vindt ook om 'iets' bij te dragen aan het huishouden. Wat hij volgens mij niet in de gaten heeft is dat je met 400 euro een hele maand kunt eten met een heel gezin. Echt bespottelijk dat je geld aan je kind gaat vragen voor basisbehoeften als onderdak, eten en drinken.

Het gekke is dat hij nog thuis woont.

Daarnaast: ouders die de hoogte van het kostgeld bepalen op basis van wat zelfstandig wonen kost i.p.v. op werkelijke kosten

quote:

Op woensdag 5 oktober 2016 11:37 schreef IDkaart het volgende:

[..]

Haha zo grappig mijn ma zei ooit dat ze 100 euro per week aan eten koopt voor thuis 😂 Maar dat is nog wel luxe je kan ook iets goedkoper eten

Het hangt er ook van af of je peuken en drank onder boodschappen verstaat.

quote:

Op dinsdag 4 oktober 2016 17:14 schreef Gia het volgende:

[..]

Tot 700 is sowieso vrij van kostgeld. Daarboven gaan we kostgeld vragen, met een vooraf vastgesteld maximum. Overigens is de jongste 23 wanneer hij klaar is met zijn studie, hopelijk.

[..]

Zolang hij geen baan heeft, verdient hij niet meer dan die 700 euro. Simpelzat.
Het is niet zo dat hij 250 euro per maand moet dokken, ongeacht zijn inkomen.

[..]

Daar verdiepen we ons wel in als het zover is. Wetten veranderen hier jaarlijks.

[..]

Dat wil iedereen.

En wat doe jij dan met die 250 euro per maand? Opzij zetten voor hem/haar voor later? Of zelf opmaken?

Indien opmaken, heb je het nodig?