De kunst van het loslaten van je ex #241 Rust im kopf bitte :(

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 12:21 schreef Trashcanman het volgende:
Had hij niet 'gewoon' een aardige lading alcohol op?

Ja vast wel, maar geen excuus. Vaker discussie met hem gehad over gehad.

Maar goed, mag er vandaag even vanaf zijn en morgen weer zand erover Hoe is het daar?

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 12:34 schreef Trashcanman het volgende:

[..]

Jup daarvoor hebben we deze reeks, lekker even luchten

Ex is zo goed als uit beeld hier, dus ben er minder mee bezig.

Wat fijn!

quote:

Op zaterdag 6 mei 2017 08:15 schreef Flylib het volgende:

[..]

Goed bezig Ben benieuwd jij het 'leven weer oppakken' ervaart. Het kostte mij veel moeite om de draad weer op te pakken zonder aan haar te denken. Bij alles wat ik deed kwam zij voorbij in mijn gedachten, incl. het verdriet ed. Nu merk dat ik veel meer plezier beleef aan de dingen die ik leuk vind en zij alleen verschijnt op de momenten dat ik even niks voorhanden heb, en dat zonder verdriet ed. Loslaatproces is in uitvoering

Vooral aan mijn danslessen en de daaraan gerelateerde feestjes beleef ik veel plezier. Lekker random dames aanspreken en even een dansje mee doen, geeft een flinke boost. Met wat voorzichtigheid ga ik ook maar weer de datingmarkt op, maar nog zonder serieuze intenties. Vind het toch leuker om nieuwe mensen te leren kennen

Ik moet ook de hele tijd aan hem denken, meer dan toen we nog een relatie hadden. Elke keer is het "oh dit is zijn favoriete film" en "dat zei hij ook altijd" en "waarschijnlijk doet hij nu dit" en weet ik het.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ja, ik herken het. Ineens beheerst iemand zo je gedachten, soms zelfs meer dan het eerder deed. Heeft tijd nodig, en dan zullen het leuke snippers zijn die je gewoon een glimlach bezorgen en geen pijn of verdriet

Ik had zoiets vandaag ook. Vandaag is het precies een jaar geleden dat ik een dierbaar familielid ben verloren. Zij was er voor me gedurende het hele proces en gaf me steun, knuffels en nog veel meer. Ik zal nooit vergeten dat zij er voor me was toen ik het zo moeilijk had en daar ben ik haar ontzettend dankbaar voor.

Het leuke was: vanmiddag had ik met wat andere familieleden afgesproken om bij het overlijden stil te staan. Daarvoor was ik aan het werk, en het is dat zij me appte om me sterkte te wensen anders was ik haar steun in het proces helemaal vergeten. Rondom het overlijden was ik met mijn ex een weekendje weg. Een fantastisch weekend dat rond de uitchecktijd in ons hotel ineens helemaal omsloeg toen ik het slechte nieuws hoorde. Maar toen dacht ik ook ineens aan de herdenkingsdienst, het uitstrooien van de as enzovoort. Maar ik liet het op dat moment zelf toe, anders had ik dat bijzondere weekend en alles wat daarna kwam even over het hoofd gezien.

Ben blij dat zij er toen was, maar ben ook blij om te constateren dat ze mijn gedachten niet meer volledig domineert

@Broccolitaartje: en, ga je 't doen?

Het is echt niet raar dat je zo aan je ex denkt. Juist als je dat gaat onderdrukken, komt het vroeg of laat sterker terug.

quote:

Op maandag 8 mei 2017 14:39 schreef MidnightB00m het volgende:
@Broccolitaartje: en, ga je 't doen?

Het is echt niet raar dat je zo aan je ex denkt. Juist als je dat gaat onderdrukken, komt het vroeg of laat sterker terug.

Ja. Hij zal wss de redenen wat meer willen weten. Ik moest namelijk vorige week zo erg huilen dat ik echt niet meer goed uit mn woorden kwam. En hij verdient het om die redenen te weten, dan kan hij het ook allemaal een plekje geven...

En dan kom je ineens je ex tegen op de fiets, bijna een jaartje terug dat ik die voor 't laatst gezien heb, best apart

Viel me nog mee dat ze vriendelijk glimlachte, had verwacht dat ze weg zou kijken, oh well

quote:

Op dinsdag 9 mei 2017 14:40 schreef BredeBroeder het volgende:
En dan kom je ineens je ex tegen op de fiets, bijna een jaartje terug dat ik die voor 't laatst gezien heb, best apart

Viel me nog mee dat ze vriendelijk glimlachte, had verwacht dat ze weg zou kijken, oh well

Hoezo verwachtte je dat? Zijn jullie op een slechte manier uit elkaar gegaan?

quote:

Op dinsdag 9 mei 2017 23:33 schreef Broccolitaartje het volgende:

[..]

Hoezo verwachtte je dat? Zijn jullie op een slechte manier uit elkaar gegaan?

Jawel, grote golfbeweging van goede periodes na de break naar slechte. Toen leek het een aantal maanden terug goed te gaan voor langere tijd. 1 (wat heftigere) ruzie, daarna nooit meer gesproken.

Moet er wel bij zeggen dat we beide al een tijd over elkaar heen zijn, de break was 2 zomers terug, dusja contact is wel mogelijk maar we hadden af en toe nog wel eens van die boze momentjes Als diegene je ex is durf je toch wat makkelijker dingen te zeggen zegmaar.

quote:

Op zondag 7 mei 2017 16:23 schreef Broccolitaartje het volgende:

[..]

Ik moet ook de hele tijd aan hem denken, meer dan toen we nog een relatie hadden. Elke keer is het "oh dit is zijn favoriete film" en "dat zei hij ook altijd" en "waarschijnlijk doet hij nu dit" en weet ik het.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Ik zou vooral niet met hem afspreken en alles laten varen want zo komt er nooit een einde aan.

quote:

Op maandag 8 mei 2017 22:48 schreef Broccolitaartje het volgende:

[..]

Ja. Hij zal wss de redenen wat meer willen weten. Ik moest namelijk vorige week zo erg huilen dat ik echt niet meer goed uit mn woorden kwam. En hij verdient het om die redenen te weten, dan kan hij het ook allemaal een plekje geven...

Heb je inmiddels afgesproken of staat het nog in de planning? Zelf zou ik liever bellen ipv afspreken. Hou je voor jezelf toch iets meer afstand dan als je elkaar weer ziet terwijl het al moeilijk genoeg is.

En toen was m'n ex 8 maanden nadat het uit ging ineens weer heel actueel...

Zeer kort nadat het uit is gegaan op een voor mij erg lullige manier, kregen we (als in mijn familie en ik) te horen dat mijn tante ongeneeslijk ziek was. En niet zomaar een tante, maar de eeneiige tweelingzus van m'n moeder. Dat was dus iemand waar ik echt een sterke band mee had en die eigenlijk gewoon m'n tweede moeder was. Daar heb ik toen gelijk alle aandacht op gevestigd en ik heb de gevoelens en gedachtes die er nog richting m'n ex zaten daarmee heel erg weg gemaakt. Ik was dan ook altijd in de overtuiging dat ik over haar heen was en ik nergens meer last van zou hebben als het over haar zou gaan. Ook later nog een gesprek met haar gehad over de manier waarop ze het uitmaakte waarin ik tevens heb aangegeven dat ik er vrede mee had.

Flash forward naar nu. Ik loop al dik 12 jaar tegen bepaalde psychische problemen aan (die overigens 0,0 te maken hebben met de relatie of de reden dat het uit is gegaan). Ik was daar zo klaar mee dat ik ben begonnen aan een zeer pittige therapie. Na een tijd op een wachtlijst te hebben gestaan en een aantal losse gesprekken te hebben gevoerd, is de "echte" therapie zo'n anderhalve maand geleden begonnen. Tijdens die therapie is er aardig wat los gewrikt en er blijkt nog behoorlijk wat boosheid in me te zitten jegens m'n ex en de manier waarop het is uit gegaan (die ik dus in dat gesprek niet heb uitgesproken tegen haar). En toen iemand uit mijn therapiegroep afgelopen maandag aan me vroeg "heb je misschien nog gevoelens voor haar?" triggerde dat heel veel bij me.
Ik ben nu een halve week thuis (de behandeling is een klinische opname van 2 keer 6,5 week, ik zit nu in de halve week er tussen) en het hoofddoel voor dat halve weekje is dat ik voor mezelf op een rijtje ga zetten hoe ik die boosheid wil gaan verwerken en onderzoeken of er misschien nog meer gevoel voor haar in me zit.

En wat gebeurt er vandaag? Stuurt m'n ex ineens een berichtje... Alsof ze aanvoelt waar ik deze dagen mee bezig ben ofzo (ons laatste contact is van een maand of 4 geleden en dat ging niet verder dan "hoi, hoe is het nu?" "ja goed, en met jou" "ook goed").... Ik zit nu me heel erg af te vragen of het briljante of beroerde timing van haar is, want dat rijtje is nog niet bepaald klaar te noemen...

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 15:34 schreef HSG het volgende:

[..]

Ik zou vooral niet met hem afspreken en alles laten varen want zo komt er nooit een einde aan.

Nee, ik heb ook al wel voor mezelf besloten dat ik het niet nu aan ga maken om het gemis op te vullen, om het later weer uit te maken en wéér door zo'n klote tijd te moeten gaan. Het is wmb klaar nu.

quote:

Op donderdag 11 mei 2017 23:52 schreef Flylib het volgende:

[..]

Heb je inmiddels afgesproken of staat het nog in de planning? Zelf zou ik liever bellen ipv afspreken. Hou je voor jezelf toch iets meer afstand dan als je elkaar weer ziet terwijl het al moeilijk genoeg is.

Morgenavond ga ik bij hem langs. Ik heb hem gevraagd waarover hij het wil hebben, en dat blijkt idd vooral het "waarom" te zijn. En ik realiseer mij ook dat ik dat niet goed duidelijk heb gemaakt omdat ik niet goed uit mn woorden kon komen. Dit is de laatste kans om nog vragen te stellen, daarna wil ik dit niet meer, want ook bij mij haalt het de wond weer open.

Jammer dat dit topic een beetje wegvalt want heb meerdere edities doorgespit toen ik erg veel last had van mijn beëindigde relatie.

Hoe is het met iedereen hier?

Ik heb even een klein ex-dipje.

Ik ging de afgelopen tijd de goede kant op qua verwerken en voelde me een stuk optimistischer en energieker. Ben zelfs weer de datingmarkt opgegaan.

Maar afgelopen zaterdag werd ik weer eens met mijn neus op de feiten gedrukt. Het verwerken van je ex is een proces van vallen en opstaan. Ik was op een salsafeestje, en deed voor aanvang van het feestje ook nog mee met proeflessen voor beginners. Tijdens die proeflessen liep mijn ex ineens binnen. Het was onvermijdelijk dat we elkaar weer een keer tegen het lijf zouden lopen aangezien we in dezelfde stad wonen en bij dezelfde dansschool dansen, maar toch....haar verschijning; mijn hart begon overuren te draaien en ik begon te shaken toen ik haar ineens weer zag, voor het eerst sinds we afscheid van elkaar hebben genomen.

Toen de proeflessen waren afgelopen en het feestje begon ben ik even naar buiten gelopen om te roken. Mijn ex kwam toen naar me toe en we hebben even 5 minuten gekletst. De rest van de avond hebben we geen woord met elkaar gewisseld, behalve zo nu en dan een vriendelijke glimlach naar elkaar. Ik had me voorgenomen lekker te dansen, dus dat zou ik ook doen...maar damn, wat was het een rare avond. Voelde me ineens weer die onzekere en verdrietige man. Ik dacht dat die gevoelens weg begonnen te gaan. Daarna nog een paar keer over haar gedroomd en de laatste paar dagen veel aan haar gedacht....maar verder geen gekke dingen gedaan. Ik had het contact met haar verbroken, en ik ben een man van mijn woord, ook naar mezelf.

Moraal van het verhaal: het verwerken heeft tijd nodig, en kent pieken en dalen. Was een duidelijke eye opener

Werd ook automatisch weer geveld door een algeheel gevoel van eenzaamheid. Maar goed, ik weet dat dit weg gaat en alles tijd nodig heeft. Ik moet het er maar gewoon laten zijn.

Mijn dans aspiraties zijn er niet minder om in ieder geval. Was een tijdje terug al overgestapt van Salsa naar Kizomba. O.a. omdat ik behoefte had aan iets nieuws, maar ook omdat ik geen zin meer had met mijn ex in dezelfde klas te dansen. Beste beslissing ooit, al was het maar vanwege het hoge knuffelgehalte met andere dames. Vanavond weer lekker naar de les om mijn roes eruit te dansen

@Broccolitaartje: hoe is de afspraak verlopen?

quote:

Op dinsdag 30 mei 2017 13:36 schreef Flylib het volgende:
Ik heb even een klein ex-dipje.

Ik ging de afgelopen tijd de goede kant op qua verwerken en voelde me een stuk optimistischer en energieker. Ben zelfs weer de datingmarkt opgegaan.

Maar afgelopen zaterdag werd ik weer eens met mijn neus op de feiten gedrukt. Het verwerken van je ex is een proces van vallen en opstaan. Ik was op een salsafeestje, en deed voor aanvang van het feestje ook nog mee met proeflessen voor beginners. Tijdens die proeflessen liep mijn ex ineens binnen. Het was onvermijdelijk dat we elkaar weer een keer tegen het lijf zouden lopen aangezien we in dezelfde stad wonen en bij dezelfde dansschool dansen, maar toch....haar verschijning; mijn hart begon overuren te draaien en ik begon te shaken toen ik haar ineens weer zag, voor het eerst sinds we afscheid van elkaar hebben genomen.

Toen de proeflessen waren afgelopen en het feestje begon ben ik even naar buiten gelopen om te roken. Mijn ex kwam toen naar me toe en we hebben even 5 minuten gekletst. De rest van de avond hebben we geen woord met elkaar gewisseld, behalve zo nu en dan een vriendelijke glimlach naar elkaar. Ik had me voorgenomen lekker te dansen, dus dat zou ik ook doen...maar damn, wat was het een rare avond. Voelde me ineens weer die onzekere en verdrietige man. Ik dacht dat die gevoelens weg begonnen te gaan. Daarna nog een paar keer over haar gedroomd en de laatste paar dagen veel aan haar gedacht....maar verder geen gekke dingen gedaan. Ik had het contact met haar verbroken, en ik ben een man van mijn woord, ook naar mezelf.

Moraal van het verhaal: het verwerken heeft tijd nodig, en kent pieken en dalen. Was een duidelijke eye opener

Werd ook automatisch weer geveld door een algeheel gevoel van eenzaamheid. Maar goed, ik weet dat dit weg gaat en alles tijd nodig heeft. Ik moet het er maar gewoon laten zijn.

Mijn dans aspiraties zijn er niet minder om in ieder geval. Was een tijdje terug al overgestapt van Salsa naar Kizomba. O.a. omdat ik behoefte had aan iets nieuws, maar ook omdat ik geen zin meer had met mijn ex in dezelfde klas te dansen. Beste beslissing ooit, al was het maar vanwege het hoge knuffelgehalte met andere dames. Vanavond weer lekker naar de les om mijn roes eruit te dansen

@Broccolitaartje: hoe is de afspraak verlopen?

Kan gebeuren hé, als je 't niet verwacht kan je je er ook niet op voorbereiden.

Dat is waar. Ik laat de dip maar gewoon even over me heen komen. Gaat wel weer over. Hopelijk voel ik me bij een volgende keer weer wat sterker.

quote:

Op dinsdag 30 mei 2017 22:21 schreef Flylib het volgende:
Dat is waar. Ik laat de dip maar gewoon even over me heen komen. Gaat wel weer over. Hopelijk voel ik me bij een volgende keer weer wat sterker.

Toen het pas uit was met mijn ex had ik dat ook wel hoor. Als ik haar dan onverhoopt tegenkwam of zelfs mee praatte probeerde ik alles om zo normaal mogelijk over te komen. Wat resulteerde in juist een heel onnatuurlijke reactie had ik uiteindelijk door

Dat ging met de tijd steeds beter, tot we elkaar nauwelijks tot niet spraken/zagen. Ik blijf het vreemd vinden hoe gevoelens zo sterk kunnen veranderen. Van de eerste verliefdheid met klamme handen haar proberen te versieren tot met klamme handen tegenover haar staan, genegeerd worden omdat je rela over is, tot uiteindelijk haar niet meer als speciaal beschouwen maar gewoon een meid met gedeelde herinneringen die de oude jij als enige zo goed kent.

Hoe verder ik kom in mijn huidige relatie, hoe meer eye-opening het wordt dat ik eigenlijk een hele kinderachtige relatie had met mijn ex, wat niet heel gek is eigenlijk maargoed.

Van fouten moet je leren toch

Even een soort van depressiedagje.. Vandaag was de dag dat ik het aanzoek had gepland...
Gelukkig ben ik al ver met het verwerken van het verlies en ben ik alweer lekker aan het daten en lol aan het hebben

Gister nog een laatste poging gewaagd om tot een gesprek te komen.. toch. Mailtje gestuurd zodat ze zelf kan beslissen of ze wil antwoorden, zo niet dan is dat ook prima, weet ik iig met wat voor iemand ik nu te maken heb, al weet ik zelf ook niet of ik wel zou antwoorden in haar plaats.

Naja goed ik zie het meer als beleefdheid, ik bedoel je kan ook gewoon zeggen van nee dankje toch? Maargoed, voor m'n verjaardag ook geen berichtje o.i.d. gehad terwijl dat vorige jaren nog wel zo was, dus ik verwacht er niks meer van.

Dan had ze me ook wel kunnen negeren toen ze me tegenkwam op straat maar dat is dan nog net iets te "rude" blijkbaar. Of wellicht antwoord ze toch wel, het zou me werkelijk verrassen.

Ik meld mij. Relatie van 19 maanden is - vermoedelijk - stukgelopen op het feit dat er vanuit haar kant geen aantrekkingskracht meer was. Donderdagavond hebben we besloten tot maandagavond geen contact meer te hebben, zodat zij kan bedenken wat zij nog echt wilt.

De situatie is delicaat omdat wij over 1.5 maand op vakantie zouden gaan en wij nog nooit een sleur hebben gehad. Ik heb donderdag dan ook benadrukt dat ik het graag nog eens zou proberen, al is het maar om te kijken of de vakantie weer nieuw leven doet inblazen.

Maar goed, overtuigen heeft geen zin. Ik ben nu vanaf donderdag al met mezelf in de knoop over de vraag of het nou door zal gaan, ja of nee. 'welnietwelnietwelnietwelniet' en dat is zo slopend. Ik heb misschien nog wel liever dat het uit is dan dat 'welnietwelnietwelnietwelniet' gedoe. Dan weet ik waar ik aan toe ben.

Maandagavond hebben we een gesprek. Voor mij is het simpel. Je kunt in vier dagen best bepalen of je het nog een keer wilt proberen, op een andere manier. Dus elkaar wat minder zien en meer ruimte geven. Als ze het maandag nog steeds niet weet, dan moet ik er zelf maar een eind aan maken..

Sterkte deman13! Niks vervelenders dan dat soort onzekerheid. Hopelijk kunnen jullie goede knopen doorhakken vanavond, hoe de uitkomst ook zal zijn.

Hier is alles weer helemaal ok en stabiel. Ben inmiddels weer aan het daten en dat gaat de goede kant op. En verder zit ik ook gewoon weer lekker in mijn vel. Tijd heeft al behoorlijk wat van de wonden echt geheeld

Inmiddels ook het contact met mijn ex weer opgepakt. Ik wil de mogelijkheid om als vrienden verder te gaan graag een kans geven. Binnenkort gaan we iets drinken en zie ik wel hoe het verder loopt.

Voel me in ieder geval goed. En niet verward, verdrietig etc bij het hebben van contact. Goed teken...en verder zien we het wel

Het is uit...

Tips?