Het overkomt iedereen wel eens: liefdesverdriet. En of je nu gedumpt bent, gedumpt hebt of vriendschappelijk uit elkaar gegaan bent, of je nu een maand, een jaar of 10 jaar samen was, de gevoelens die je hebt zijn meestal hetzelfde: verdriet, woede, eenzaamheid, schuld.
Dit topic is bedoeld om je verhaal te kunnen delen met mensen die hetzelfde doorstaan en advies te krijgen over wat je kunt doen. In deze OP staan al aardig wat dingen die je kan doen en lezen, maar iedere situatie is natuurlijk anders. Als je vragen hebt, stel ze vooral, er is altijd wel iemand die je wil helpen.
Dus wat kan ik doen?
Aan welke kant van de breuk je ook staat (dumper of gedumpte), het eerste wat je moet doen is contact verbreken. Dat wil zeggen, blokkeren op sociale media, telefoonnummer weggooien uit je mobiel, bij vrienden aangeven dat je niets van hem/haar wil weten.
Dit is waarschijnlijk ook de moeilijkste stap, zeker als je gedumpt bent. Je ex heeft een belangrijk deel van je leven uitgemaakt, dat 'weggooien' voelt heel tegennatuurlijk. Maar je zal jezelf achteraf heel dankbaar zijn dat je het gedaan hebt. Elke keer als je met je ex spreekt, iets van hem of haar leest, een foto tegenkomt, zal het je herinneren aan het feit dat je niet meer samen bent. En dat doet pijn.
Er zijn maar heel weinig uitzonderingen op deze regel. De voornaamste is als je kinderen hebt. Als dit het geval is, probeer gesprekken met je ex dan kort en zakelijk te houden, en heb het alleen maar over de kinderen. Een andere reden is als er nog zaken geregeld moeten worden, zoals schulden, spullen die nog opgehaald moeten worden, nieuwe woning als je samengewoond hebt. Ook dan moet je proberen het zo kort en to-the-point mogelijk te houden.
Het is heel makkelijk om nu te denken dat je het contact wel aankan, vaak omdat je hoopt dat je hem/haar zo terug kan krijgen of omdat je bang bent om los te laten. Het is heel normaal je zo te voelen, maar het is toch echt het beste voor je om dit te doen. Pas als je het gedaan hebt en het langzaam begint weg te zakken, zul je merken dat het beter is zo.
Contact is weg, en nu?
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.En daten dan?
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Kan ik hem/haar terugkrijgen?
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Wat kan ik leren?
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Gevoelens
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Dingen om te lezen
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Meetverslag 20/21 september
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Wat zeggen je vrienden er op als je dit bij ze aankaart?
Het klinkt trouwens alsof ze nog lang niet over jou heen is, wellicht iets waarmee je je irritaties kan sussen wetende dat haar gedrag wat op paniekvoetbal lijkt.
OT: ik denk wel veel te veel aan mijn ex. Ik hoop dat dat snel slijt en ik mettertijd wel normaal in dezelfde ruimte kan zijn aangezien ik haar nog veel ga tegenkomen.
Zou er niet vanuit gaan. Vanaf het moment dat ik haar niet meer bijna dagelijks zag is het voor mij toen een stuk makkelijker geworden om niet meer aan haar te denken, was in de schoolperiode ontzettend moeilijk. Zeker toen het meer ruzie hebben / elkaar negeren op school was dan normaal met elkaar omgaan zoals we nog deden toen het pas uit was.
Maarja bleef erg lastig, want eerste liefde en eerste gebroken hart en dat compleet loslaten blijft moeilijk hoe graag ik het ook wil. First cuts are the deepest
Zal er iig voor zorgen dat ik nooit meer maanden lang met schuldgevoel en spijt loop te kampen door het in ieder geval voor mezelf goed te doen voortaan, en daar ben ik trots op.
edit: En nu denk ik weer van wtf, vond ik háar eigenlijk wel echt leuk om wie zij was of gewoon omdat ze me geliefd liet voelen? ik weet dat toen ik pas met haar had hieraan ook twijfelde, nooit gezegd omdat ik het niet zeker wist en haar niet wilde kwetsen maar de ene kant is heel duidelijk dat ik haar leuk vond om wie ze is maar aan de andere kant twijfel ik aan mezelf of is het oppervlakkig? Ik snap mezelf niet meer en het is ook al veel te laat, half 5 is geen goeie nadenk tijd.
't eerste meisje waar ik echt verliefd op werd was om haarzelf, en dat voelde toch een heel stuk anders. Maar valt dan weer niet een streep op te trekken omdat we nooit een relatie hadden, ookal voelde dat voor beide wel zo. Is beter als ik ga slapen denk
[ Bericht 11% gewijzigd door BredeBroeder op 16-08-2016 04:33:08 ]
Zijn er hier mensen die hun ex niet kunnen loslaten, maar hem/haar nog wel volgen op allerlei social media? Toen ik mijn ex van social media verwijderde was dat zo'n enorme verademing. Daarna ook maanden geen contact meer gehad, maar laatst wel weer op whatsapp. Dat eindigde uiteindelijk dat ik haar heb geblokkeerd op whatsapp
Herb is the healing of a nation, alcohol is the destruction.
Wat zeggen je vrienden er op als je dit bij ze aankaart?
Het klinkt trouwens alsof ze nog lang niet over jou heen is, wellicht iets waarmee je je irritaties kan sussen wetende dat haar gedrag wat op paniekvoetbal lijkt.
OT: ik denk wel veel te veel aan mijn ex. Ik hoop dat dat snel slijt en ik mettertijd wel normaal in dezelfde ruimte kan zijn aangezien ik haar nog veel ga tegenkomen.
Nja de meeste vrienden vinden het wel naar en kunnen het niet geloven omdat wij volgens hen een leuk stel waren.
Die enkeling ziet haar zitten (althans wilt seks met haar) en die andere vrienden vinden het eigenlijk not done wat hij doet (het uitnodigen van haar naar zijn verjaardag terwijl ik eerder bevriend was met hem maar goed, it is what it is.).
Naar aanleiding van een ander topic dat ik heb lopen moet ik toch wel bekennen dat ik niet compleet over haar heen ben denk ik. Het is nu 2/3 maanden uit, ik weet zeker dat ik niks meer van haar wil en hoef.. ook geen (vriendschappelijk) contact, maar de situatie waarin ik zit zorgt er voor dat ik dus er lang over doe om dit te verwerken.
Ze woont letterlijk 500 meter verderop, er is maar 1 bushalte hier die we beide moeten pakken, de stad is klein, door mij kent ze de halve sportschool (ben sportschool fanaat), ze gaat dus door mij ook naar die sportschool.
Ondanks dat ik haar dus overal heb verwijderd hoor en zie ik toch vaak dingen over haar iets waar ik voorheen dus nooit mee te maken had gekregen.
Op dinsdag 16 augustus 2016 08:27 schreef DuTank het volgende: Zijn er hier mensen die hun ex niet kunnen loslaten, maar hem/haar nog wel volgen op allerlei social media? Toen ik mijn ex van social media verwijderde was dat zo'n enorme verademing. Daarna ook maanden geen contact meer gehad, maar laatst wel weer op whatsapp. Dat eindigde uiteindelijk dat ik haar heb geblokkeerd op whatsapp
Ja, eigenlijk moet je dat vanaf het begin dat het uit is doen, maar weet niet of ik het zou kunnen.
Op dinsdag 16 augustus 2016 08:27 schreef DuTank het volgende: Zijn er hier mensen die hun ex niet kunnen loslaten, maar hem/haar nog wel volgen op allerlei social media? Toen ik mijn ex van social media verwijderde was dat zo'n enorme verademing. Daarna ook maanden geen contact meer gehad, maar laatst wel weer op whatsapp. Dat eindigde uiteindelijk dat ik haar heb geblokkeerd op whatsapp
Ik heb haar op allerlei mogelijkheden geblokkeerd, behalve via e-mail. Mocht ze contact met me willen over iets serieus, kan ze via die manier een bericht sturen.
Op dinsdag 16 augustus 2016 08:27 schreef DuTank het volgende: Zijn er hier mensen die hun ex niet kunnen loslaten, maar hem/haar nog wel volgen op allerlei social media? Toen ik mijn ex van social media verwijderde was dat zo'n enorme verademing. Daarna ook maanden geen contact meer gehad, maar laatst wel weer op whatsapp. Dat eindigde uiteindelijk dat ik haar heb geblokkeerd op whatsapp
Vooral verwijderen van media waar content je 'opgedrongen' wordt. Zeker in het begin is niets zo erg als foto's / updates van je ex ongevraagd voorbij te zien komen op Facebook, instagram etc.
Ik heb haar op allerlei mogelijkheden geblokkeerd, behalve via e-mail. Mocht ze contact met me willen over iets serieus, kan ze via die manier een bericht sturen.
Op dinsdag 16 augustus 2016 08:27 schreef DuTank het volgende: Zijn er hier mensen die hun ex niet kunnen loslaten, maar hem/haar nog wel volgen op allerlei social media? Toen ik mijn ex van social media verwijderde was dat zo'n enorme verademing. Daarna ook maanden geen contact meer gehad, maar laatst wel weer op whatsapp. Dat eindigde uiteindelijk dat ik haar heb geblokkeerd op whatsapp
In het begin wilde ik dr idd blijven volgen. Toen ik uiteindelijk overal een blokje neergelegd had, wat een rust. Ondanks dat ik haar nog 3x in de week moest zien gaf dat al zoveel rust meer. Inmiddels ook het besluit genomen om van vereniging te switchen, ga nu ergens anders korfballen om haar definitief helemaal uit het leven te verwijderen. Kans dat ik nog een keer een wedstrijdje tegen dr moet spelen, maargoed, das niet zo heel erg.
Vooral verwijderen van media waar content je 'opgedrongen' wordt. Zeker in het begin is niets zo erg als foto's / updates van je ex ongevraagd voorbij te zien komen op Facebook, instagram etc.
Ja ik kreeg laatst dus via WhatsApp info die ik niet hoefde te hebben. Ging ze vervolgens een beetje met mijn leven bemoeien en me de les lezen . Ik ben echt al maanden over haar heen hoor, maar ik had nu echt zo iets van: flikker op. Dus maar geblokkeerd op Whatsapp.
Herb is the healing of a nation, alcohol is the destruction.
Om maar met de deur in huis te vallen: met mij gaat het uitstekend. Nu een dik maandje geen relatie meer, maar eigenlijk vind ik het heerlijker dan ooit. Ook komt het besef binnen dat ik al een jaar aan een dood paard aan het trekken was, in combinatie met het feit dat ik nu met een nieuwe leuke dame bezig ben (nog niks serieus of iets, beetje aanklooien). Frappant om te merken dat ik het alleen zijn en wat aankloten met vrouwen toch blijkbaar heb gemist.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 26-08-2016 22:31:38 ]
Om maar met de deur in huis te vallen: met mij gaat het uitstekend. Nu een dik maandje geen relatie meer, maar eigenlijk vind ik het heerlijker dan ooit. Ook komt het besef binnen dat ik al een jaar aan een dood paard aan het trekken was, in combinatie met het feit dat ik nu met een nieuwe leuke dame bezig ben (nog niks serieus of iets, beetje aanklooien). Frappant om te merken dat ik het alleen zijn en wat aankloten met vrouwen toch blijkbaar heb gemist.
Niet teveel mee bezig, soms wat irritante dromen maar dat is t dan ook. Zijn ergere dingen op 't moment waar ik me mee bezig houd.
Ik weet niet zo goed hoe ik me nu moet voelen Een kleine drie maanden geleden maakte mijn toenmalige vriendin het, althans voor mij, vrij plotseling uit na een relatie van een jaar en 2 maanden.
In het begin was ik echt een paar dagen compleet van de rel en emotioneel een wrak. Dat sloeg om in fysieke klachten, namelijk niet/amper eten en slecht slapen. Ik wilde er nog tijd en energie in stoppen, maar het was duidelijk dat het van haar niet meer hoefde.
We hebben een paar keer afgesproken (op mijn initiatief), wat ze altijd op het laatste moment afzegde met een of andere smoes. Uiteindelijk is het van de 7 keer afspreken tot slechts één daadwerkelijke ontmoeting gekomen. Toen voelde alles goed, alsof er niets gebeurd was.
Daarna begon het weer van voren af aan. Afspreken, terwijl ik allang wist dat het niet door zou gaan Ineens ging de knop om en was ik er helemaal klaar mee. Ik ben blij eigenlijk dat die knop om ging, maar ik schrik er van hoe drastisch dat ging. Eerst was ik een emotioneel wrak en nu laat ze me compleet koud.
Ik zou blij moeten zijn, maar ik heb een beetje gemengde gevoelens
[ Bericht 11% gewijzigd door Vox_Populi op 02-09-2016 00:42:38 ]
Op donderdag 1 september 2016 23:30 schreef Vox_Populi het volgende: Ik weet niet zo goed hoe ik me nu moet voelen Een kleine drie maanden geleden maakte mijn toenmalige vriendin het, althans voor mij, vrij plotseling uit na een relatie van een jaar en 2 maanden.
In het begin was ik echt een paar dagen compleet van de rel en emotioneel een wrak. Dat sloeg om in fysieke klachten, namelijk niet/amper eten en slecht slapen. Ik wilde er nog tijd en energie in stoppen, maar het was duidelijk dat het van haar niet meer hoefde.
We hebben een paar keer afgesproken (op mijn initiatief), wat ze altijd op het laatste moment afzegde met een of andere smoes. Uiteindelijk is het van de 7 keer afspreken tot slechts één daadwerkelijke ontmoeting gekomen. Toen voelde alles goed, alsof er niets gebeurd was.
Daarna begon het weer van voren af aan. Afspreken, terwijl ik allang wist dat het niet door zou gaan Ineens ging de knop om en was ik er helemaal klaar mee. Ik ben blij eigenlijk dat die knop om ging, maar ik schrik er van hoe drastisch dat ging. Eerst was ik een emotioneel wrak en nu laat ze me compleet koud.
Ik zou blij moeten zijn, maar ik heb een beetje gemengde gevoelens
Dit is goed. Ik heb het ook zo gehad. Of ja, dat het eigenlijk van de ene op de andere dag gewoon klaar was voor mij. Ik heb namelijk ook een hele periode nog afgesproken met m'n ex, van wat drinken tot ordinaire seksdates. Maar gewoon op een donderdagavond was het ineens over, was ik er helemaal klaar mee .
Wees er vooral blij om, want ze heeft je nou niet echt heel netjes behandeld als ik zo die inschatting maak.
Herb is the healing of a nation, alcohol is the destruction.
Het is nu een maand uit met mijn ex na een relatie van twee jaar. Twee jaar hadden we een leuke relatie, gewoon fijn. We pasten bij elkaar. Ik ben zelf alleen een paar maanden naar het buitenland gegaan afgelopen half jaar. We kregen veel ruzie via whatsapp en ik merkte dat zijn gevoel minder werd. Nadat ik terugkwam van het buitenland zijn we gelijk op vakantie gegaan. Ook daar merkte ik zijn twijfels en het deed me erg pijn. Het liep niet zo lekker op vakantie en ik merkte dat hij zich anders voordeed. Ik heb toen op vakantie op zijn mobiel gekeken en helaas dacht ik het al maar het bleek dat hij is vreemd gegaan. En bleef zelfs nog appen met haar terwijl hij op vakantie was met mij. Ik heb de volgende dag het vliegtuig terug naar huis gepakt. Ik kon er echt niet blijven. Nadat we in NL terug waren, wilde hij een 2 maanden break om 'na te denken' en kijken of hij mij genoeg zou missen. We hebben erna nog een paar keer gebeld en hij bleef dus dat meisje zien waar hij mee is vreemd gegaan. Ik vond dat niet leuk en dat wist hij maar toch ging hij door... Eergisteren heb ik hem voor het laatst gebeld om de knoop door te hakken. Ik heb gezegd dat ik het niet vind kunnen dat hij met haar bleef afspreken en wat ik vooral erg vind is dat hij dus niet aan de relatie wilde werken. Dus ik zei ook dat ik die 2 maanden break niet zie zitten. Ik wilde het gewoon afsluiten. Via de telefoon zei hij enorm spijt te hebben en mij terug te willen en dat dat meisje helemaal niet bijzonder is voor hem. Hij wilt me terug en denkt nog elke dag aan mij. Ik vind zijn gedrag daardoor alleen maar aparter, spijt komt nu te laat vind ik. Het doet mij echt veel pijn nog en heb nog gevoelens voor hem, maar mijn verstand zegt wel dat dit gewoon echt niet kan wat hij heeft gedaan en dat hij mij niet verdient...
Op dinsdag 13 september 2016 20:27 schreef Alana232 het volgende: Het is nu een maand uit met mijn ex na een relatie van twee jaar. Twee jaar hadden we een leuke relatie, gewoon fijn. We pasten bij elkaar. Ik ben zelf alleen een paar maanden naar het buitenland gegaan afgelopen half jaar. We kregen veel ruzie via whatsapp en ik merkte dat zijn gevoel minder werd. Nadat ik terugkwam van het buitenland zijn we gelijk op vakantie gegaan. Ook daar merkte ik zijn twijfels en het deed me erg pijn. Het liep niet zo lekker op vakantie en ik merkte dat hij zich anders voordeed. Ik heb toen op vakantie op zijn mobiel gekeken en helaas dacht ik het al maar het bleek dat hij is vreemd gegaan. En bleef zelfs nog appen met haar terwijl hij op vakantie was met mij. Ik heb de volgende dag het vliegtuig terug naar huis gepakt. Ik kon er echt niet blijven. Nadat we in NL terug waren, wilde hij een 2 maanden break om 'na te denken' en kijken of hij mij genoeg zou missen. We hebben erna nog een paar keer gebeld en hij bleef dus dat meisje zien waar hij mee is vreemd gegaan. Ik vond dat niet leuk en dat wist hij maar toch ging hij door... Eergisteren heb ik hem voor het laatst gebeld om de knoop door te hakken. Ik heb gezegd dat ik het niet vind kunnen dat hij met haar bleef afspreken en wat ik vooral erg vind is dat hij dus niet aan de relatie wilde werken. Dus ik zei ook dat ik die 2 maanden break niet zie zitten. Ik wilde het gewoon afsluiten. Via de telefoon zei hij enorm spijt te hebben en mij terug te willen en dat dat meisje helemaal niet bijzonder is voor hem. Hij wilt me terug en denkt nog elke dag aan mij. Ik vind zijn gedrag daardoor alleen maar aparter, spijt komt nu te laat vind ik. Het doet mij echt veel pijn nog en heb nog gevoelens voor hem, maar mijn verstand zegt wel dat dit gewoon echt niet kan wat hij heeft gedaan en dat hij mij niet verdient...
Ouch! Goed dat je jezelf niet verder laat pijnigen.
Ouch! Goed dat je jezelf niet verder laat pijnigen.
Ik snap het gedrag ook gewoon niet. Merkte dat hij het ook echt niet leuk vond toen ik zei dat ik het contact gewoon wil stoppen en dat hij mij niet meer moet benaderen. Zeggen dat ie van me houdt enzo. Maar waarom dan doorgaan met zo'n meisje waar die niet eens relatiemateriaal in ziet. Als hij nou geen gevoelens meer voor mij had, dan had ik zijn actie wat beter begrepen. Misschien dacht hij 'ze blijft toch wel bij me' ofzo. Geen idee. Wat vooral pijnlijk is, is dat we voordat ik wegging naar het buitenland 1.5. jaar mooie relatie hadden. Hij was altijd lief voor me, nu echt veranderd. Ze zeggen je leert iemand pas kennen in slechte tijden en dat is dan wel zo.
Ik snap het gedrag ook gewoon niet. Merkte dat hij het ook echt niet leuk vond toen ik zei dat ik het contact gewoon wil stoppen en dat hij mij niet meer moet benaderen. Zeggen dat ie van me houdt enzo. Maar waarom dan doorgaan met zo'n meisje waar die niet eens relatiemateriaal in ziet. Als hij nou geen gevoelens meer voor mij had, dan had ik zijn actie wat beter begrepen. Misschien dacht hij 'ze blijft toch wel bij me' ofzo. Geen idee. Wat vooral pijnlijk is, is dat we voordat ik wegging naar het buitenland 1.5. jaar mooie relatie hadden. Hij was altijd lief voor me, nu echt veranderd. Ze zeggen je leert iemand pas kennen in slechte tijden en dat is dan wel zo.
Nouja, je hebt je grenzen goed aangegeven. Zijn motieven kunnen al dan niet oprecht zijn, ik zou aan zijn antwoorden in ieder geval niet teveel waarden hechten, want ook al gelooft hij zelf erin, hij gedraagt zich er niet naar.
Grappig verder, bij mij is het nu 3 weken uit, ook na een relatie van 2 jaar. Zij maakte het min of meer uit.
Het is lastig om te zeggen waarom het uit is, het is een combinatie van vele factoren. In ieder geval geen vreemdgaan, maar deels zaken waarvan ik weet dat ze bij mij spelen en deels een verschil in levensfilosofie.
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b] Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon, Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Ze blijft toch in m'n hoofd, zolang al. Inmiddels al bijna 2 jaar, waarvan een derde hele mooie herinneringen en het grootste gedeelte met nare achtervolgende herinneringen, als een of andere open wond met een half bedekkend verband erop.
Ik vergeet 't niet, hoe graag ik het ook wil. Ze is nog steeds een naam die ik elke dag in m'n hoofd hoor, al is het maar 1x heel kort, toch iedere dag.
@TC, begrijpelijk wel. Zelf zou dat me niet zoveel uitmaken, is best begrijpelijk dat ze ook wel weer iemand tegenkomt en hoop ook dat ze gelukkig is, iig als het dan geen loser is die misbruik van d'r maakt en d'r hart nogmaals breekt, want daar zijn er ook zat van.
Maar bij jou zit het nog vers, ja dan is het best kut om dat te zien ja..
[ Bericht 31% gewijzigd door BredeBroeder op 17-09-2016 09:04:13 ]
Ik weet niet of het normaal is maar: het is inmiddels dik 4 jaar uit met mn ex. Dit was een kortte relatie maar was blijkbaar speciaal genoeg om zelfs nu nog (vooral bij speciale gelegenheden) haar naam in mn hoofd voorbij te horen komen. In de zin van :"goh. Vanavond feestje van mn moeder.. ik had eigenlijk best leuk gevonden als "x" er bij had geweest."
Terwijl het absoluut niet perdoor "x" hoeft te zijn maar toch plaats ik haar in die personage.
Ik vind dit best vervelend en heb al diverse dingen geprobeerd om er eens mee te dealen/van af te komen.
Van boeken lezen hoe ik omga met piekeren tot boeken die mij praktische dingen laat doen (soort van brief schrijven dat het echt echt uit is en dan dit briefje verbranden. Deze psychologisch techniek heeft neer bar veel gewerkt denk ik omdat ik van mezelf een nogal nuchter, kritisch en piekerend karakter heb.)
Ik heb ondertussen zat gedatet en zelfs seks gehad. Dit is of het allemaal net niet geworden of ik gooide mijn eigen glazen is of zij was gewoon niet leuk.
Nu ben ik behoorlijk bezig met mezelf (baan, vrienden, persoonlijke ontwikkeling vooral op psychologie en voeding gebied) maar toch blijf ik er (On)bewust mee bezig.
Ook heb ik diverse date app's geprobeerd.. en regelmatig matches mee.. ik reageer vaak genoeg on pua topic en ik "weet hoe het allemaal hoort en moet".
Toch ben ik gevoelsmatig en mentaal gezien compleet uitge-date-blust en heb ik geen trek in van die halve interview dates waar dan niks uit komt.
Bah. . Zo dat was even van mij afschrijven.
The bearded man: “So many good tunes, I didn't have time to shave!”
Ook heb ik diverse date app's geprobeerd.. en regelmatig matches mee.. ik reageer vaak genoeg on pua topic en ik "weet hoe het allemaal hoort en moet".
Toch ben ik gevoelsmatig en mentaal gezien compleet uitge-date-blust en heb ik geen trek in van die halve interview dates waar dan niks uit komt.
Dit is zo herkenbaar Ook al haak ik in op een oprecht leuk detail in een profiel, het voelt allemaal zo geforceerd. Gevoelsmatig zou ik net zo goed iets als:
"Goedenmiddag mevrouw,
Zou ik U kunnen interesseren in deze man? Hij is dan wel niet meer 1e hands, lichamelijk is alles nog keurig in orde. Geestelijk uiteraard ook, alleen het zelfvertrouwen is aan vervanging toe. Maar als U vandaag nog reageert dan zal er gelijk een kleine nieuwe geplaatst worden.
Mocht U verdere informatie willen voordat U toehapt dan zie ik uw vragen graag tegemoed.
Met vriendelijke groet, TCM"
kunnen plaatsen. Komt op het zelfde neer op dit moment Maar goed, ik laat datingssites nu even voor wat ze zijn en ga bezig met andere dingen waar ik mezelf beter mee in mijn vel ga laten zitten.
Nouja, je hebt je grenzen goed aangegeven. Zijn motieven kunnen al dan niet oprecht zijn, ik zou aan zijn antwoorden in ieder geval niet teveel waarden hechten, want ook al gelooft hij zelf erin, hij gedraagt zich er niet naar.
Grappig verder, bij mij is het nu 3 weken uit, ook na een relatie van 2 jaar. Zij maakte het min of meer uit.
Het is lastig om te zeggen waarom het uit is, het is een combinatie van vele factoren. In ieder geval geen vreemdgaan, maar deels zaken waarvan ik weet dat ze bij mij spelen en deels een verschil in levensfilosofie.
Klopt, had ik toen tegen hem gezegd. Woorden zeggen meer dan daden. Hoe voel je je nu? Ik heb er echt nog moeite mee, huilbuien af en toe. Ik weet dat ik de juiste beslissing heb gemaakt maar het doet wel enorm pijn. Zal blij zijn als ik er overheen ben.
Gisteren een blauwtje gelopen bij een meisjs. Genoeg waar ik er geen blauwtje bij heb gelopen de laatste maanden, maar wat voelt deze kut. Het laat me echt even voelen hoe leeg het ergens van binnen zonder een meisje voelt, de eenzaamheid komt gewoon even hard op.
Ik heb een tof leven en heb het echt welgoed naar m'n zin, alleen merk ik soms als ik geen contact heb met een vrouw dat ik dat juist heel erg nodig heb. Gewoon contact, berichtjes krijgen. Ik denk toch dat dit de keerkant is van single zijn, misschien is het ook dat ik wat ouder wordt.
Toch vermaak ik me en raak ik niet in paniek. Ik ga gewoon door met mijn leven en vindt vanzelf een nieuw meisje😊 Dit moest ik gewoon even kwijt.
Anderhalve week volledig uit het niets (voor mij dan) gedumpt. Nog geen 2 maanden geleden samen op een drieweekse rondreis naar het zuidwesten van Amerika geweest en nog geen 2 weken voor ze het uit maakte waren we een lang weekend naar Barcelona. Ging allemaal prima, niks aan haar gemerkt. Ze heeft ook nooit over haar twijfels gesproken met mij of iets in die richting.
Ik stond dus behoorlijk met m'n bek vol tanden toen ze het uit maakte en heb niet echt antwoord kunnen geven. Heb het wel een paar dagen heel slecht gehad, maar daarna gaat het eigenlijk wel goed met me. Ik heb haar nog op Facebook en dan steekt het wel als ze allerlei foto's en blije statusupdates post over dat ze het zo naar haar zin heeft, maar verder heb ik het contact bewust vermeden en voel ik me dus wel prima. Af en toe even een momentje van "ik mis haar, we hadden het prima samen, waarom heeft ze niks gezegd, had ik iets anders kunnen doen??".
Misschien omdat ik vanwege een aantal omstandigheden die ik hier niet ga neerzetten nog een soort van hoop heb op een hereniging. Ik wil sowieso binnenkort nog even afspreken met haar om m'n hart te luchten (aangezien ik tijdens het uitmaken dus nogal perplex was en nauwelijks iets gezegd heb. Nu ik een weekje afstand heb genomen en nagedacht heb, wil ik nog wel wat zeggen). Aan de andere kant denk ik ook "het gaat eigenlijk wel redelijk goed met me, waarom zou ik haar nog wat zeggen, misschien vind ik het wel helemaal niet zo erg".
In ieder geval was het mijn eerste "echte" vriendin, dus hoe je het ook wendt of keert, ze zal altijd een speciaal plekje blijven houden. Die afspraak komt er dus nog wel, al is het maar omdat ik mezelf op lange termijn nog best op vriendschappelijke basis met haar om zie gaan.
Op maandag 19 september 2016 16:06 schreef Irritatie100 het volgende: Anderhalve week volledig uit het niets (voor mij dan) gedumpt. Nog geen 2 maanden geleden samen op een drieweekse rondreis naar het zuidwesten van Amerika geweest en nog geen 2 weken voor ze het uit maakte waren we een lang weekend naar Barcelona. Ging allemaal prima, niks aan haar gemerkt. Ze heeft ook nooit over haar twijfels gesproken met mij of iets in die richting.
Ik stond dus behoorlijk met m'n bek vol tanden toen ze het uit maakte en heb niet echt antwoord kunnen geven. Heb het wel een paar dagen heel slecht gehad, maar daarna gaat het eigenlijk wel goed met me. Ik heb haar nog op Facebook en dan steekt het wel als ze allerlei foto's en blije statusupdates post over dat ze het zo naar haar zin heeft, maar verder heb ik het contact bewust vermeden en voel ik me dus wel prima. Af en toe even een momentje van "ik mis haar, we hadden het prima samen, waarom heeft ze niks gezegd, had ik iets anders kunnen doen??".
Misschien omdat ik vanwege een aantal omstandigheden die ik hier niet ga neerzetten nog een soort van hoop heb op een hereniging. Ik wil sowieso binnenkort nog even afspreken met haar om m'n hart te luchten (aangezien ik tijdens het uitmaken dus nogal perplex was en nauwelijks iets gezegd heb. Nu ik een weekje afstand heb genomen en nagedacht heb, wil ik nog wel wat zeggen). Aan de andere kant denk ik ook "het gaat eigenlijk wel redelijk goed met me, waarom zou ik haar nog wat zeggen, misschien vind ik het wel helemaal niet zo erg".
In ieder geval was het mijn eerste "echte" vriendin, dus hoe je het ook wendt of keert, ze zal altijd een speciaal plekje blijven houden. Die afspraak komt er dus nog wel, al is het maar omdat ik mezelf op lange termijn nog best op vriendschappelijke basis met haar om zie gaan.
Het is nog kort geleden, ik had in het begin ook dat het 'redelijk' ging. Klap komt later pas, tenminste bij mij wel. Ik ben nu ook pas echt met verwerken bezig omdat ik inzie dat het niks meer gaat worden, daarvoor had ik nog hoop op een hereniging ook. Maar als iemand vreemdgaat en erna schaamteloos doorgaat met diegene om vervolgens weer terug te willen kan gewoon niet..het heeft me echt opgefucked en nog steeds. Echt erge negatieve buien en frustraties, pff zo blij als ik er overheen ben.
Op maandag 19 september 2016 16:06 schreef Irritatie100 het volgende: Anderhalve week volledig uit het niets (voor mij dan) gedumpt. Nog geen 2 maanden geleden samen op een drieweekse rondreis naar het zuidwesten van Amerika geweest en nog geen 2 weken voor ze het uit maakte waren we een lang weekend naar Barcelona. Ging allemaal prima, niks aan haar gemerkt. Ze heeft ook nooit over haar twijfels gesproken met mij of iets in die richting.
Ik stond dus behoorlijk met m'n bek vol tanden toen ze het uit maakte en heb niet echt antwoord kunnen geven. Heb het wel een paar dagen heel slecht gehad, maar daarna gaat het eigenlijk wel goed met me. Ik heb haar nog op Facebook en dan steekt het wel als ze allerlei foto's en blije statusupdates post over dat ze het zo naar haar zin heeft, maar verder heb ik het contact bewust vermeden en voel ik me dus wel prima. Af en toe even een momentje van "ik mis haar, we hadden het prima samen, waarom heeft ze niks gezegd, had ik iets anders kunnen doen??".
Misschien omdat ik vanwege een aantal omstandigheden die ik hier niet ga neerzetten nog een soort van hoop heb op een hereniging. Ik wil sowieso binnenkort nog even afspreken met haar om m'n hart te luchten (aangezien ik tijdens het uitmaken dus nogal perplex was en nauwelijks iets gezegd heb. Nu ik een weekje afstand heb genomen en nagedacht heb, wil ik nog wel wat zeggen). Aan de andere kant denk ik ook "het gaat eigenlijk wel redelijk goed met me, waarom zou ik haar nog wat zeggen, misschien vind ik het wel helemaal niet zo erg".
In ieder geval was het mijn eerste "echte" vriendin, dus hoe je het ook wendt of keert, ze zal altijd een speciaal plekje blijven houden. Die afspraak komt er dus nog wel, al is het maar omdat ik mezelf op lange termijn nog best op vriendschappelijke basis met haar om zie gaan.
Ik zou dat gesprek gewoon hebben, zeg wat je wil zeggen en kijk daarna niet meer om. Eerste vriendin ook, dus dat zal je niet vergeten iig. Had zelf precies hetzelfde (en dat ging een jaar geleden uit) voor mij zal zij ook altijd bijzonder blijven, ondanks ruzies.
Vriendschap zou ik nu niet over nadenken, dat komt later wel misschien (of niet) Sterkte iig
[ Bericht 1% gewijzigd door BredeBroeder op 19-09-2016 17:32:24 ]
Het is nog kort geleden, ik had in het begin ook dat het 'redelijk' ging. Klap komt later pas, tenminste bij mij wel. Ik ben nu ook pas echt met verwerken bezig omdat ik inzie dat het niks meer gaat worden, daarvoor had ik nog hoop op een hereniging ook. Maar als iemand vreemdgaat en erna schaamteloos doorgaat met diegene om vervolgens weer terug te willen kan gewoon niet..het heeft me echt opgefucked en nog steeds. Echt erge negatieve buien en frustraties, pff zo blij als ik er overheen ben.
Tja, gelukkig is er bij mij geen ander in het spel. Ze zei gewoon ineens 'ik vind het nog steeds gezellig met je, ik geef nog steeds veel om je, maar niet meer als partner maar als vriend'. Maar wat ik zei, ik zie nog wel een kans, maar dat hoe en waarom gooi ik niet zomaar op fok
Ik zou dat gesprek gewoon hebben, zeg wat je wil zeggen en kijk daarna niet meer om. Eerste vriendin ook, dus dat zal je niet vergeten iig. Had zelf precies hetzelfde (en dat ging een jaar geleden uit) voor mij zal zij ook altijd bijzonder blijven, ondanks ruzies.
Vriendschap zou ik nu niet over nadenken, dat komt later wel misschien (of niet) Sterkte iig
Bedankt! Gesprek komt er ook sowieso. Ik vind het alleen heel raar om iemand die ik elke dag sprak, meerdere keren per week zag, waar ik mee op een aantal vakanties ben geweest, waar ik persoonlijke dingen mee heb besproken die ik zelfs nooit met m'n vrienden besproken heb, waar ik intiem mee ben geweest etc etc van de ene op de andere dag ineens nooit meer te zien en te spreken.
De verliefdheid zal wel slijten over tijd, maar ik zal altijd om haar blijven geven.
Op maandag 19 september 2016 16:06 schreef Irritatie100 het volgende: Anderhalve week volledig uit het niets (voor mij dan) gedumpt. Nog geen 2 maanden geleden samen op een drieweekse rondreis naar het zuidwesten van Amerika geweest en nog geen 2 weken voor ze het uit maakte waren we een lang weekend naar Barcelona. Ging allemaal prima, niks aan haar gemerkt. Ze heeft ook nooit over haar twijfels gesproken met mij of iets in die richting.
Ik stond dus behoorlijk met m'n bek vol tanden toen ze het uit maakte en heb niet echt antwoord kunnen geven. Heb het wel een paar dagen heel slecht gehad, maar daarna gaat het eigenlijk wel goed met me. Ik heb haar nog op Facebook en dan steekt het wel als ze allerlei foto's en blije statusupdates post over dat ze het zo naar haar zin heeft, maar verder heb ik het contact bewust vermeden en voel ik me dus wel prima. Af en toe even een momentje van "ik mis haar, we hadden het prima samen, waarom heeft ze niks gezegd, had ik iets anders kunnen doen??".
Misschien omdat ik vanwege een aantal omstandigheden die ik hier niet ga neerzetten nog een soort van hoop heb op een hereniging. Ik wil sowieso binnenkort nog even afspreken met haar om m'n hart te luchten (aangezien ik tijdens het uitmaken dus nogal perplex was en nauwelijks iets gezegd heb. Nu ik een weekje afstand heb genomen en nagedacht heb, wil ik nog wel wat zeggen). Aan de andere kant denk ik ook "het gaat eigenlijk wel redelijk goed met me, waarom zou ik haar nog wat zeggen, misschien vind ik het wel helemaal niet zo erg".
In ieder geval was het mijn eerste "echte" vriendin, dus hoe je het ook wendt of keert, ze zal altijd een speciaal plekje blijven houden. Die afspraak komt er dus nog wel, al is het maar omdat ik mezelf op lange termijn nog best op vriendschappelijke basis met haar om zie gaan.
Zure shit wel. Hoop je een verklaring oid voor de breuk te vinden? Ik zou niet te veel verwachten van een hereniging en na je hart gelucht hebben aansturen op een periode van geen contact.
Zure shit wel. Hoop je een verklaring oid voor de breuk te vinden? Ik zou niet te veel verwachten van een hereniging en na je hart gelucht hebben aansturen op een periode van geen contact.
Ik denk zelf de verklaring te weten, ik ben benieuwd of zij dat ook wellicht als verklaring ziet. Zo ja, dan is die opening er wel imo (maar voor meer info moet je maar dm'en als je geïnteresseerd bent, want nogmaals, te privé om op het forum te gooien ).
En ik vraag me af waarom ze nooit aangegeven heeft te twijfelen over onze relatie, dan had ik er wellicht aan kunnen werken. Nu stond ik voor een plompverloren feit.
Klopt, had ik toen tegen hem gezegd. Woorden zeggen meer dan daden. Hoe voel je je nu? Ik heb er echt nog moeite mee, huilbuien af en toe. Ik weet dat ik de juiste beslissing heb gemaakt maar het doet wel enorm pijn. Zal blij zijn als ik er overheen ben.
Beetje een mix. Op en af.
Maar meestal wel dat het toch goed is. En ik ben niet depri, nog genoeg lollige momenten beleefd
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b] Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon, Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Tja, gelukkig is er bij mij geen ander in het spel. Ze zei gewoon ineens 'ik vind het nog steeds gezellig met je, ik geef nog steeds veel om je, maar niet meer als partner maar als vriend'. Maar wat ik zei, ik zie nog wel een kans, maar dat hoe en waarom gooi ik niet zomaar op fok
[..]
Bedankt! Gesprek komt er ook sowieso. Ik vind het alleen heel raar om iemand die ik elke dag sprak, meerdere keren per week zag, waar ik mee op een aantal vakanties ben geweest, waar ik persoonlijke dingen mee heb besproken die ik zelfs nooit met m'n vrienden besproken heb, waar ik intiem mee ben geweest etc etc van de ene op de andere dag ineens nooit meer te zien en te spreken.
De verliefdheid zal wel slijten over tijd, maar ik zal altijd om haar blijven geven.
Jup, ik denk er precies zo over als jij eigenlijk. Nooit is dan ook wel een erg groot woord, maar afstand zal je zeker goed doen de komende tijd. Verliefdheid kan slijten, maar om iemand geven blijft meestal wel, en dat is ook goed, maar daar verschillen de meningen nogal over.
M'n ex staat nog in m'n telefoon, geblokkeerd op wapp dan wel maar mocht er wat zijn kan ze nog steeds bellen, zie ook geen reden om haar dan te negeren alleen omdat we niks meer hebben als zij er wel altijd voor mij was in best wel kut situaties, dus dat kan je ook doen.
Wil zelf graag ook nog een keer irl met d'r praten, nog wat dingetjes kwijt, o.a. schuldgevoel uitspreken en heb zelf ook nog wat vragen, maar das best lastig als je al lang geen contact hebt gehad. Maja komt nog wel een keer.
Jup, ik denk er precies zo over als jij eigenlijk. Nooit is dan ook wel een erg groot woord, maar afstand zal je zeker goed doen de komende tijd. Verliefdheid kan slijten, maar om iemand geven blijft meestal wel, en dat is ook goed, maar daar verschillen de meningen nogal over.
M'n ex staat nog in m'n telefoon, geblokkeerd op wapp dan wel maar mocht er wat zijn kan ze nog steeds bellen, zie ook geen reden om haar dan te negeren alleen omdat we niks meer hebben als zij er wel altijd voor mij was in best wel kut situaties, dus dat kan je ook doen.
Wil zelf graag ook nog een keer irl met d'r praten, nog wat dingetjes kwijt, o.a. schuldgevoel uitspreken en heb zelf ook nog wat vragen, maar das best lastig als je al lang geen contact hebt gehad. Maja komt nog wel een keer.
Veel succes iig met het praten!
Thanks, komt wel goed denk ik!
Gisteravond appte ze uit haarzelf, dus nu een beetje een gesprek over koetjes en kalfjes en haar nieuwe baan waar ze gisteren mee begonnen is enzo. Later vandaag maar vragen of ze een gesprek wil. Heb al wel besloten dat als ze dat niet wil, ik het contact definitief ga verbreken in ieder geval. Ik vind dat ik wel recht heb op een gesprek om mijn zegje te doen nog, aangezien ze over haar twijfels heeft gepraat met zussen/ouders/vriendinnen etc etc etc. In feite met iedereen behalve degene die het ECHT aan gaat (ik dus ).
Hallo. Ik kom maar niet over hem heen. Het is nota bene bijna een jaar uit. Collega's willen me koppelen, maar ik laat het totaal niet toe omdat het zo vreselijk veel pijn nog doet dat iemand na 2,5 jaar niks meer van me wil weten. Ik heb absoluut geen vertrouwen meer in de liefde, maar hoop ergens dat ik weer geheeld raak zodat ik dat vertrouwen terugkrijg. Ik heb nog zoveel verdriet. Helpt het om hem te spreken? Ik denk van wel. Maar hij reageert nergens op. Ik wil weer blij zijn als het op mannen aankomt. Hoe doe ik dat nou?
[edit] o kut, in april zei ik in deze reeks dat ik niet meer over hem ging posten, maar het steekt weer de kop op zodra er naar mijn niet bestaande liefdesleven wordt gevraagd. Ik voel me bij zulke vragen zo rot, heb zo veel verdriet, een heel akelig gevoel, ik wil dan keihard wegrennen. Hoe en wanneer komt het geloof terug dat er ooit nog iemand komt van wie ik kan houden en hij van mij? Ik voel me werkelijk vreselijk op zulke momenten. Ik ben verdorie vandaag jarig (34) maar weer intens bedroefd. Mijn liefdesleven is voorbij nu hij er niet meer is, en het komt nooit meer goed. Ik ben een grote mislukking in de liefde.
[ Bericht 37% gewijzigd door Andromache op 21-09-2016 20:37:50 ]
== houdt van sterke anekdotes voor op feesten en partijen == --- Ga van dat gas af! - Laat Groningen niet zakken --- Don't give up Andro: https://www.youtube.com/watch?v=VjEq-r2agqc O+ *O* ESF-gekkie: justice for Elvana en justice for Keiino :'( *O*
Op woensdag 21 september 2016 20:22 schreef Andromache het volgende: Hallo. Ik kom maar niet over hem heen. Het is nota bene bijna een jaar uit. Collega's willen me koppelen, maar ik laat het totaal niet toe omdat het zo vreselijk veel pijn nog doet dat iemand na 2,5 jaar niks meer van me wil weten. Ik heb absoluut geen vertrouwen meer in de liefde, maar hoop ergens dat ik weer geheeld raak zodat ik dat vertrouwen terugkrijg. Ik heb nog zoveel verdriet. Helpt het om hem te spreken? Ik denk van wel. Maar hij reageert nergens op. Ik wil weer blij zijn als het op mannen aankomt. Hoe doe ik dat nou?
[edit] o kut, in april zei ik in deze reeks dat ik niet meer over hem ging posten, maar het steekt weer de kop op zodra er naar mijn niet bestaande liefdesleven wordt gevraagd. Ik voel me bij zulke vragen zo rot, heb zo veel verdriet, een heel akelig gevoel, ik wil dan keihard wegrennen. Hoe en wanneer komt het geloof terug dat er ooit nog iemand komt van wie ik kan houden en hij van mij? Ik voel me werkelijk vreselijk op zulke momenten. Ik ben verdorie vandaag jarig (34) maar weer intens bedroefd. Mijn liefdesleven is voorbij nu hij er niet meer is, en het komt nooit meer goed. Ik ben een grote mislukking in de liefde.
Nog niet echt tijd gehad om te updaten. Heb dus een gesprek met haar gehad. Zij wees de opening die ik zag/de reden waarom ze het volgens mij uitmaakte pertinent af. Het hoofdstuk relatie is dus helemaal klaar nu. We houden nog wel een beetje oppervlakkig contact via WA, aangezien we totaal niet met ruzie oid uit elkaar zijn gegaan, maar verder niks.
En hoe langer ik er over na heb gedacht de afgelopen weken hoe minder ik behoefte heb gekregen aan verder gaan met haar. Door het zo plotseling uit te maken ipv haar twijfels met mij te delen is er bij mij toch ook wel iets veranderd in m'n gevoel tov haar en ik denk niet dat het ooit nog zou kunnen worden hoe het ooit was.
Verder voel ik me op zich wel prima en heb ik het kutgevoel van de eerste paar dagen niet meer terug gehad. Zelfs niet bij dat gesprek toen ik haar dus weer 'echt' zag.
Op donderdag 29 september 2016 12:04 schreef Irritatie100 het volgende: Nog niet echt tijd gehad om te updaten. Heb dus een gesprek met haar gehad. Zij wees de opening die ik zag/de reden waarom ze het volgens mij uitmaakte pertinent af. Het hoofdstuk relatie is dus helemaal klaar nu. We houden nog wel een beetje oppervlakkig contact via WA, aangezien we totaal niet met ruzie oid uit elkaar zijn gegaan, maar verder niks.
En hoe langer ik er over na heb gedacht de afgelopen weken hoe minder ik behoefte heb gekregen aan verder gaan met haar. Door het zo plotseling uit te maken ipv haar twijfels met mij te delen is er bij mij toch ook wel iets veranderd in m'n gevoel tov haar en ik denk niet dat het ooit nog zou kunnen worden hoe het ooit was.
Verder voel ik me op zich wel prima en heb ik het kutgevoel van de eerste paar dagen niet meer terug gehad. Zelfs niet bij dat gesprek toen ik haar dus weer 'echt' zag.
Jammer man, maar was wel te verwachten een beetje.
Jammer man, maar was wel te verwachten een beetje.
Sterkte met 't verwerken
Bedankt! Gaat wel lukken hoor. Ik voel me op zich wel prima nu. Alleen moet ik nog even niet terug kijken op bijvoorbeeld onze vakantie. Maar dat komt ook wel weer goed!
Loop de mijne nog een paar keer per week tegen het lijf, en volgens mij wordt de sfeer per keer een stukje koeler. Komt denk vooral door mezelf, ik had na het definitief afkappen van wat we hadden gevoelsmatig nog de meeste losse eindjes
Bedankt! Gaat wel lukken hoor. Ik voel me op zich wel prima nu. Alleen moet ik nog even niet terug kijken op bijvoorbeeld onze vakantie. Maar dat komt ook wel weer goed!
Later wordt dat gewoon een mooie herinnering waar je positief op zal terugkijken (neem aan dat het leuk was) en iedereen heeft wel eens in de zoveel tijd een inzak momentje, komt vast goed! Je staat er imo opvallend gemakkelijk in, maar zal wel met de relatie te maken hebben..
Loop de mijne nog een paar keer per week tegen het lijf, en volgens mij wordt de sfeer per keer een stukje koeler. Komt denk vooral door mezelf, ik had na het definitief afkappen van wat we hadden gevoelsmatig nog de meeste losse eindjes
Mja, dat zal bij mij gelukkig wel meevallen. Ik woon in de buurt van Rotterdam wat een stad is waar zij eigenlijk nooit komt, zij woont in de buurt van Leiden wat een stad is waar ik eigenlijk nooit kom
Later wordt dat gewoon een mooie herinnering waar je positief op zal terugkijken (neem aan dat het leuk was) en iedereen heeft wel eens in de zoveel tijd een inzak momentje, komt vast goed! Je staat er imo opvallend gemakkelijk in, maar zal wel met de relatie te maken hebben..
Misschien wel ja, maar ik moet ook zeggen dat ik veel afleiding zoek in m'n werk, sporten, doe de laatste tijd veel dingen met vrienden die ik daarvoor nooit gedaan zou hebben, dus ik heb op zich veel afleiding. En ik ben dus ook steeds meer gaan inzien dat ik ook steeds minder behoefte heb aan weer bij elkaar komen omdat het toch niet meer gaat worden zoals het was.
Aan de andere kant moet ik dus nog even niet terug denken aan de mooie reizen die we gemaakt hebben samen, dat is nog even te vers. En het allerlaatste waar ik op dit moment zin in heb is weer gaan daten
SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ik ben ook na een relatie van 3,5 jaar weer vrijgezel. We zijn jong bij elkaar gekomen, ik was 17, en ik wilde mezelf los van hem ontwikkelen. Ik zit dus nu in het buitenland voor mijn studie, maar dat was heel zwaar voor onze relatie.
Daarvoor ging het al niet lekker. Hij wilde niet meer met me naar bed, wat mij heel veel pijn heeft gedaan en voor frustraties heeft gezorgd. Dit is een paar maanden zo door gegaan. Vlak voor ik weg ging zijn we nog een weekendje weggegaan. Ik voel de verliefdheid weer, hij juist minder dan tijdens eerdere vakanties. Pijnlijk.
Ik ben nu een maand weg en we hebben veel ruzie gemaakt via whatsapp. Hij was heel veel met zijn eigen dingen bezig, en had weinig tijd om contact met mij te houden. Uiteindelijk na een hele pittige ruzie besloten dat het niet meer werkt, in ieder geval niet terwijl ik hier zit.
We hebben nog wel contact nu omdat hij voor mijn kat en mijn kamer zorgt, en omdat we hebben besloten dat we er nog voor willen knokken als ik terug ben. Hier lukt het niet om echt aan de relatie te werken namelijk. Maar nu voelt het wel heel dubbel. Van zijn kant voel ik afstand, wat mij veel pijn doet.
Ik voel me eerlijk gezegd echt gebroken. Overdag gaat het wel, maar als ik alleen op mijn kamer ben heb ik huilbuien, voel me heel erg alleen en eet amper nog. Ik ben ook heel onzeker omdat ik het gevoel heb dat hij zich juist aan het terugtrekken is. Liefdesverdriet zuigt