Borstvoeding deel 225

Wat vervelend dat je omgeving en m.n. je man zo reageert, Chanty! Vinden ze het gek ofzo? Ze hebben er toch geen last van denk ik dan?

quote:

Op woensdag 21 september 2016 16:27 schreef Dot. het volgende:

[..]

Wij hebben ook geen comfort food nodig, maar we worden er wel heel blij van. Vooral als je het kan delen met de favoriete persoon in je leven

Maar dat lijkt me wel erg vervelend ja. Ik wil ook nog lang niet stoppen, maar het idee van een 2-jarige die bij me drinkt vind ik dan toch wel wat gek. Maar misschien komt dat ook doordat mijn peuter maar 6 weken bij me dronk en ik hem nu echt zo groot vind.

Dat had ik ook toen Lucas nog klein was. Had nooit gedacht zo lang door te gaan. Maar je groeit erin mee.

Ik kreeg tot een aantal maanden geleden ook nooit van dat soort opmerking. Als ik vertelde dat ik nog borstvoeding gaf was het hooguit interesse waarom zo lang maar nu is de toon anders. En ja ze vinden het gek en nee ze hebben er geen last van maar ze hebben er wel een mening over die geuit moet worden.

Dat van dat comfortfood is een goede. Zal tegen mijn man eens zeggen dat hij geen chips nodig heeft las ook een keer de opmerking dat we het raar vinden dat een peuter nog moedermelk drinkt maar dat we het doodnormaal vinden dat een volwassene afgekolfde moedermelk van de koe drinktn maar als ik commentaar krijg denk ik natuurlijk niet aan dat soort opmerkingen.

Saskia ik kan niet over alle bv-kindjes oordelen maar die van mij at en eet ook slecht.

Dr Brown pakt ze ook niet. Ze haakt al af zodra ze het rubber voelt. Ik kan me niet voorstellen dat een andere fles wel gaat werken want ze voelt gewoon da het geen tepel is

heb haar in borstvoedinghouding gelegd en met de speen tegen haar wang getikt maar ze trapt er niet in. Zelfs met borst ernaast niet maar zodra ze de tepel voelt hapt ze toe.

Ze had wel goed honger toen ik probeerde. Vervolgens maar eens een borst gegeven omdat ze helemaal over de flos was. Na een minuut nog een paar keer geprobeerd de tepel voornd de fles in te wisselen. En vervolgens dus geprobeerd na 1 borst toen de ergste honger gestild was. Maar toen lag ze alleen wat te spelen en liet wat melk in haar mond druppelen. Uiteindelijk was ze het zat en wilde ze toch echt de andere borst en geen fles.

Ik zou proberen om je borst juist zo ver weg mogelijk te houden. Die ruikt en ziet ze, en dan snap ik dat ze geen flesje wil. Hoe gaat het als je man de fles geeft?

quote:

Op woensdag 21 september 2016 20:00 schreef Roomsnoes het volgende:
Ik zou proberen om je borst juist zo ver weg mogelijk te houden. Die ruikt en ziet ze, en dan snap ik dat ze geen flesje wil. Hoe gaat het als je man de fles geeft?

Werkte ook niet dat hadden we eerst geprobeerd maar ze werd woest. Vandaar dat ik geprobeerd heb met borst erbij. Morgenavond ben ik weg en morgen overdag gaat ze vier uur naar t kdv dus kijken hoe dat gaat.

Ik heb mijn man altijd de flesjes laten geven. Scheelt een boel in de verwarring denk ik.

quote:

Op woensdag 21 september 2016 20:15 schreef WupWup het volgende:
Ik heb mijn man altijd de flesjes laten geven. Scheelt een boel in de verwarring denk ik.

+1. In het begin was ik ook in een andere kamer of in elk geval uit het zicht, zodra ze me zag wilde ze het flesje niet meer.. Nu (6mnd) maakt het niet meer uit

Gaan het meemaken morgen. De afgelopen weken wilde ze van hem ook geen fles iig.

Succes ermee, Chanty.

Het lijkt me echt vervelend om weinig steun nog te voelen voor het langvoeden van je eigen man, Chanty. Ik voed I ook nog steeds; ze is echt nog fan van de borst. Vooral aan het einde van de middag, en 's ochtends in bed: het zijn echt bijkom momentjes voor haar, en knusse mama-dochtermomenten. Dat fysieke contact lijkt ze soms nodig te hebben om bij te tanken en zich op te laden voordat ze weer de stoere eigenwijze peuter kan zijn.

Het gekke is dat ik het dus in de intimiteit van ons gezin heel vanzelfsprekend vind, maar het voor de buitenwereld eigenlijk verzwijg en me er ook snel ongemakkelijk over voel als het toch ter sprake komt. Dat komt denk ik omdat ik vroeger zelf ook maar moeilijk kon begrijpen dat je zo'n groot kind nog aan de borst wilde hebben en ik kan me dus goed voorstellen dat mensen dat raar vinden. Het voelt voor mij nu ook als iets dat privé is, want no way dat ik me naar wie dan ook ga 'verantwoorden'; de mening van een ander doet er niet toe. En daarom wil ik ook liever niet met die mening geconfronteerd worden, geloof ik en probeer ik het te vermijden.

Succes Chanty

Hier lijkt het zo goed als klaar te zijn met voeden _{(tot over een maand of 6 )}. Hij heeft de afgelopen 2 weken nog 2x gedronken waarbij ik me afvroeg of er überhaupt nog wel melk uit kwam... Tijdens zwangerschap loopt het toch sowieso terug?

De timeline
0 - 7 maanden fulltime bv incl kolven op werk
7 - 20 maanden ochtend- en avondvoeding
20 - 24 maanden ochtendvoeding
Na z'n 2e verjaardag alleen nog ochtendvoeding op mijn vrije dagen en dat is langzaam aan van 3/4x per week geminderd naar wat het nu is.

Ik vind het mooi zo, het is heel natuurlijk afgebouwd en volgens mij hebben we daar allebei vrede mee

Wat gaaf zeg, zo lang voeden
Ik voed al de hele tijd, dus 13,5 maanden, bijna alleen maar live (ik werk thuis, dus dan kan dat). Misschien dat N daarom wat langzamer overstapt naar meer vaste voeding? Ze weet dat ze gewoon altijd bij mij terecht kan voor verse melk
Het zou wel fijn zijn als ik eens wat langer weg kon; aan de andere kant mis ik haar ook wel als ik een paar uurtjes weg ben, dus ach het komt vast ooit wel goed!

Ik heb zo'n respect voor al die lange tijden bv! Ik heb het na 2 weken opgegeven

Maar kan je daarin ook niet een beetje sturen, Saskia?
Ik ben op een gegeven moment geen borst meer gaan aanbieden tussendoor. Ik voed alleen 's-ochtends en 's-avonds. Anders zat ik nu nog steeds op 6 voedingen ofzo.

quote:

Op woensdag 21 september 2016 21:53 schreef Mariposas het volgende:
Maar kan je daarin ook niet een beetje sturen, Saskia?
Ik ben op een gegeven moment geen borst meer gaan aanbieden tussendoor. Ik voed alleen 's-ochtends en 's-avonds. Anders zat ik nu nog steeds op 6 voedingen ofzo.

Hhmm ja, maar dan zou ze een tijdje honger hebben voordat ze doorheeft dat ze geen borst krijgt, dat lijkt me toch zielig. Als ze huilend op me af kruipt en mn shirt optilt, ga ik haar niet tegenhouden. En ander eten pikt ze echt niet. Idd krijgt ze nu nog 4-6 voedingen per dag ja. Hoe heb jij dat gestuurd?

quote:

Op woensdag 21 september 2016 21:52 schreef Nazil het volgende:
Ik heb zo'n respect voor al die lange tijden bv! Ik heb het na 2 weken opgegeven

Bij mij ging het ook echt wel makkelijk hoor! Ok, in het begin wel zere tepels gehad, maar nooit problemen met niet willen drinken, spugen, ontevreden baby etc. Geen spruw, kloven, ontstekingen of wat dan ook. En thuis werken, dus niet kolven

quote:

Op woensdag 21 september 2016 22:18 schreef SaskiaR het volgende:

[..]

Hhmm ja, maar dan zou ze een tijdje honger hebben voordat ze doorheeft dat ze geen borst krijgt, dat lijkt me toch zielig. Als ze huilend op me af kruipt en mn shirt optilt, ga ik haar niet tegenhouden. En ander eten pikt ze echt niet. Idd krijgt ze nu nog 4-6 voedingen per dag ja. Hoe heb jij dat gestuurd?

Op deze leeftijd lijkt het me wel lastig. Ze is het nu zo gewend. Ze heeft nooit niet over de borst kunnen beschikken. Mijn situatie was heel anders aangezien ik buitenshuis werkte en hij dus ook maar 3 dagen per dag de hele dag over de borst beschikte. Toen ik niet meer overdag wilde voeden gaf ik een fles met water of gekolfde melk of kunstvoeding. Of eten.
Er is voor haar borstvoeding beschikbaar, dat heeft ze liever dan andere voeding, blijkbaar. En dat krijgt ze ook steeds, dus waarom dan iets eten wat je minder graag lust of lastiger vind.
Persoonlijk zou ik met dat dwingende echt direct klaar zijn, daar gaan mijn nekharen recht overeind van staan. Dan zou ik het dus zéker tegenhouden.
Maar ik ben ook erg op mijn vrijheid gesteld, dus het zou niets voor mij zijn, maar als het voor jullie werkt ...

Ik vind het juist wel lief en ook niet zo heel erg allemaal. Ooit zal ze vast wel wat meer gaan eten... Net als zindelijk worden, je kan het niet afdwingen. Nouja, een beetje misschien.

Hmm, dat je het niet kan afdwingen (minderen met borstvoeding), ben ik niet met je eens. Kwestie van niet meer aanbieden. Dat ze het daarmee eens is, dat kan je inderdaad niet afdwingen.
Maar als het voor jullie zo werkt, prima toch? Anders zou je er ongetwijfeld wat aan doen.

Vandaag op het consultatiebureau nog een compliment gehad dat ik nog steeds bv geef Het begin (vooral de eerste 3 maanden) was vreselijk moeilijk (door de ks kwam de boel maar moeilijk op gang) en pijnlijk. Die scherpe pijn heeft nog zeker 3 maanden geduurd ofzo. Vanaf het moment dat het makkelijker en pijnloos ging, was - en is - het gewoon genieten en ben ik trots dat ik het ondanks die moeilijke start heb volgehouden! Nu krijgt A alleen nog 's ochtends en 's avonds bv en we genieten allebei van die momentjes samen

Saskia, ik voed nu nog 2-3 keer overdag, en dan snachts 3-4x. Overdag zal snel minder worden als ik weer ga werken. Net als jij heb ik bijna 100% live gevoed tot nu toe. Ik probeer meestal T eerst eten te geven, en dan als 'toetje' de borst nog. En hij krijgt eigenlijk alleen maar de borst voor het slapen gaan. Hoewel eten in vlagen gaat, eet hij soms best veel. Gister net zoveel pasta als ik, bijvoorbeeld...

Mijn punt: misshcien kun je wat kritischer kijken wanneeer je overdag voedt, en zo eten een beetje stimuleren?

Oh, en Nazil: bij mij ging het ook super makkelijk, de bv. Anders had ik het ook niet zo lang volgehouden. In het begin deed het pijn, maar dat was na 6 weken weg. Verder nog nooit spruw of een borstontsteking gehad, en net zoals saskia niet hoeven kolven...

quote:

Op woensdag 21 september 2016 22:18 schreef SaskiaR het volgende:

[..]

Hhmm ja, maar dan zou ze een tijdje honger hebben voordat ze doorheeft dat ze geen borst krijgt, dat lijkt me toch zielig. Als ze huilend op me af kruipt en mn shirt optilt, ga ik haar niet tegenhouden. En ander eten pikt ze echt niet. Idd krijgt ze nu nog 4-6 voedingen per dag ja. Hoe heb jij dat gestuurd?

Maar heeft ze dan ook altijd honger, of is het ook dorst? Want bij dat laatste kun je ook iets anders aanbieden.
Ik wilde vanaf dat I ongeveer zeven maanden was niet meer buitenshuis voeden. Dus als ze dan toch vroeg, dan zei ik dat het nu niet ging, maar dat ze wel iets anders kon krijgen: en dan bood ik haar iets te drinken en te eten aan. Ook al is I gek op bv, dan ging eigenlijk heel gemakkelijk. Hoe doe jij dat buitenshuis?

quote:

Op donderdag 22 september 2016 10:53 schreef Franny_G het volgende:

[..]

Maar heeft ze dan ook altijd honger, of is het ook dorst? Want bij dat laatste kun je ook iets anders aanbieden.
Ik wilde vanaf dat I ongeveer zeven maanden was niet meer buitenshuis voeden. Dus als ze dan toch vroeg, dan zei ik dat het nu niet ging, maar dat ze wel iets anders kon krijgen: en dan bood ik haar iets te drinken en te eten aan. Ook al is I gek op bv, dan ging eigenlijk heel gemakkelijk. Hoe doe jij dat buitenshuis?

Ze drinkt wel veel water, dus ik geef haar idd niet altijd bv tegen de dorst.
Ze eet weinig, ook als ze wel honger heeft. Bijv gisteren was ze van 13 tot 17.30 op het kdv, toen heeft ze alleen een rijstwafel gegeten. Thuis dus meteen 15 min aan de borst gedronken. Het is dus niet zo dat ze meer gaat eten als ik er niet ben en ze heeft honger.

Ik voed ook buitenshuis, als ik denk dat ze echt honger heeft. Natuurlijk heb ik ook wel snacks mee, maar als ze echt honger heeft, wil ze bv.

quote:

Op woensdag 21 september 2016 21:03 schreef Franny_G het volgende:
Succes ermee, Chanty.

Het lijkt me echt vervelend om weinig steun nog te voelen voor het langvoeden van je eigen man, Chanty. Ik voed I ook nog steeds; ze is echt nog fan van de borst. Vooral aan het einde van de middag, en 's ochtends in bed: het zijn echt bijkom momentjes voor haar, en knusse mama-dochtermomenten. Dat fysieke contact lijkt ze soms nodig te hebben om bij te tanken en zich op te laden voordat ze weer de stoere eigenwijze peuter kan zijn.

Het gekke is dat ik het dus in de intimiteit van ons gezin heel vanzelfsprekend vind, maar het voor de buitenwereld eigenlijk verzwijg en me er ook snel ongemakkelijk over voel als het toch ter sprake komt. Dat komt denk ik omdat ik vroeger zelf ook maar moeilijk kon begrijpen dat je zo'n groot kind nog aan de borst wilde hebben en ik kan me dus goed voorstellen dat mensen dat raar vinden. Het voelt voor mij nu ook als iets dat privé is, want no way dat ik me naar wie dan ook ga 'verantwoorden'; de mening van een ander doet er niet toe. En daarom wil ik ook liever niet met die mening geconfronteerd worden, geloof ik en probeer ik het te vermijden.

Mijn omgeving zou dus nu tegen je zeggen dat intimiteit ook kan door gewoon een knuffel Zoooo irritant, wat moet je daar dan op zeggen.

En ik ben altijd wat tegendraads Maar zeker tegenover mijn partner en ouders moet ik hier gewoon eerlijk over kunnen zijn vind ik. Ik zal het dan weer niet meer zomaar tegen bv een collega vertellen (tenzij ze ernaar vragen dan ga ik ook niet liegen).

Fazz wel fijn dat het zo natuurlijk is afgebouwd, daar hoop ik hier ook nog steeds op maar geloof niet dat meneer van plan is om te stoppen voorlopig. Het is dat ik het heb afgebouwd naar 1 voeding, als het aan hem lag kwam hij vaker.

Saskia vooral doen waar je je goed bij voelt. Verder geen tips.

Ik denk dat je hierin best de behoefte van N kunt volgen. Er komt zeker weten vanzelf een moment waarop ze de overstap maakt naar vast voedsel. Ik vraag me af of borstvoeding onthouden haar daarbij gaat helpen (gebaseerd op mijn beeld van N, dit is niet gericht aan de andere mama's bij wie het wel heeft geholpen) Je hebt mini zien bunkeren, die wil daarnaast ook nog een keer of vijf, zes per dag aan de borst en als dat niet lukt, haalt ze dat gerust 's nachts in. En ik haal ela's grote ook gewoon weer aan: die ging rond anderhalf vast voedsel eten, omdat eerder de behoefte (en de noodzaak) er nog niet was. Die behoefte aan borstvoeding/vast voedsel en de ontwikkeling daarin is per kind zo verschillend. Ik geloof er sterk in dat je die behoefte kunt volgen (als je daar de ruimte voor hebt en dat ziet zitten).

quote:

Op woensdag 21 september 2016 21:03 schreef Franny_G het volgende:
Succes ermee, Chanty.

Het lijkt me echt vervelend om weinig steun nog te voelen voor het langvoeden van je eigen man, Chanty. Ik voed I ook nog steeds; ze is echt nog fan van de borst. Vooral aan het einde van de middag, en 's ochtends in bed: het zijn echt bijkom momentjes voor haar, en knusse mama-dochtermomenten. Dat fysieke contact lijkt ze soms nodig te hebben om bij te tanken en zich op te laden voordat ze weer de stoere eigenwijze peuter kan zijn.

Het gekke is dat ik het dus in de intimiteit van ons gezin heel vanzelfsprekend vind, maar het voor de buitenwereld eigenlijk verzwijg en me er ook snel ongemakkelijk over voel als het toch ter sprake komt. Dat komt denk ik omdat ik vroeger zelf ook maar moeilijk kon begrijpen dat je zo'n groot kind nog aan de borst wilde hebben en ik kan me dus goed voorstellen dat mensen dat raar vinden. Het voelt voor mij nu ook als iets dat privé is, want no way dat ik me naar wie dan ook ga 'verantwoorden'; de mening van een ander doet er niet toe. En daarom wil ik ook liever niet met die mening geconfronteerd worden, geloof ik en probeer ik het te vermijden.

Ik voel me er niet ongemakkelijk bij, maar de mening van anderen kan ik ook goed naast me neerleggen. Maar L drinkt gewoon echt alleen voor naar bed gaan en bij opstaan (ok en bij ziek of héél naar gevallen). Dus het komt héél soms ter sprake als er vrienden zijn en ik L dus naar bed breng en man dat dan niet kan overnemen, maar de meeste mensen weten het gewoon niet en dat doe ik eigenlijk niet bewust. gelukkig krijg ik áls het ter sprake komt zelden negatieve reacties. Laatst kwam het op het werk toevallig op borstvoeding en het ging over hoe lang iedereen gevoed had. Toen waren ze wat verbaasd dat ik nog voed, maar geen negatieve reacties eigenlijk.

Vond een groot kind aan de borst vroeger ook raar, nu vind ik het eigenlijk raarder om zon dreumes/peuter met speentje in zijn mond te zien lopen die daardoor ook nauwelijks verstaanbaar is.