OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Dank je wel voor je ervaring en lief dat je speciaal ervoor registreertquote:Op donderdag 18 augustus 2016 11:34 schreef PaperTiger het volgende:
Hoi! Ik lurk hier zo af en toe en heb een nieuw account aangemaakt om te reageren op Chanty. Mijn oudste dochter was en is namelijk ook zo extreem op haar vader gericht. Heel vervelend! Bij ons was het het ergst tussen haar 2e en 3e jaar. En hoe hard ik mezelf ook voorhield dat ze me niet bewust wilde kwetsen, bij de zoveelste keer: 'NEE! Papa moet het doen! Jij bent stom!' heb ik echt wel eens een traantje gelaten.
Mijn tactiek was om zo veel mogelijk te blijven afwisselen met mijn man, maar niet ten koste van alles. Ik wilde mezelf ook niet opdringen; het is niet leuk om de slechtste optie te zijn. Het idee was dat ze dan zelf het gevoel kreeg dat ze wat meer controle had.
Ook heb ik mijn best gedaan (voor zover het ging) niet aan haar te laten merken dat ik er zo mee zat. Als ik te emotioneel werd, liep ik liever even weg. Mijn gedachte was dat ze nog niet oud genoeg was om te beseffen dat zo'n afwijzing mij verdrietig kon maken; zij wilde gewoon het allerliefst haar papa. En daar was ik dan ook weer trots op (wat een goede vader heb ik toch uitgezocht voor mijn kinderen). Maar het bleef een gevoelig punt, want als je het er met mensen over hebt lijken ze er toch van uit te gaan dat jij wel iets verkeerd zult doen, en dat ga je ook van jezelf denken.
Toen ze wat ouder werd heb ik af en toe wel gezegd dat ik er verdrietig van werd (bij uitspraken als: 'Ik hou van papa, maar niet van jou!'). Daar leek ze alleen niet echt een boodschap aan te hebben. Wat wel leek te helpen was af en toe tijd met zijn tweetjes te hebben waarin ik haar een beetje kon verwennen; we gingen dan bijvoorbeeld de stad in en dan mocht zij een prulletje uitzoeken bij de Hema en kreeg ze een ijsje.
Of het allemaal gewerkt heeft, weet ik niet, maar voor mezelf vond ik het prettig om een vaste manier te hebben om ermee om te gaan. In ieder geval werd het tussen 3 en 4 jaar steeds minder; ze is er toch echt gewoon overheen gegroeid en ik ben nu soms zelfs de favoriet. Het heeft alleen wel lang geduurd en ik heb heel erg aan mezelf getwijfeld, vandaar dat ik je even een hart onder de riem wilde steken. Haar zusje is overigens meer een moederskindje (hoera) maar heeft dat extreem afwijzende helemaal niet zo; ook een kwestie van karakter dus...
Dit gezegd hebbend hoop ik natuurlijk dat het bij jullie minder lang zal duren
ik heb toevallig net op het cb ook een gesprek erover gehad en ze adviseerde me soms 1 op 1 iets met Lucas te gaan doen idd. Dus dat ga ik zeker invoeren. En verder idd voor ogen houden dat het niet persoonlijk is en over een paar maanden kan ik het hem hopelijk wat beter uitleggen zoals Franny ook zegt. Ik merk nu dat het totaal zinloos is want alles wat ik dan doe of zeg zorgt voor boosheid bij m en geschreeuw. Ik ga sowieso wat gesprekken bij het cb voeren ondat ik het erg moeilijk vind om met zijn driftbuien te dealen. Meestal gaat het goed maar soms dan word ik zo boos op m dat ik tegen hem schreeuw en ontplof en dat wil ik absoluut niet. Dus net besproken dat ik toch wat gesprekken ga doen in het kader van stevig ouderschap. Wel aangegeven dat ik 1 bepaalde wijkverpleegkundige echt niet wil maar dat was geen probleem.
Chanty's wegen zijn ondoorgrondelijk :p
Ach ja, geef ik ook eens wat terug na al die jaren meelezen (vooral in de borstvoedingsperioden las ik intensief mee, sindsdien kijk ik af en toe nog eens hoe het met iedereen gaat). Goed dat je het er bij het CB over gehad hebt! Zoals ik al zei werkte dat uitleggen bij ons de eerste tijd niet echt; ze stond denk ik zelf nog iets te centraal in haar eigen wereldje 
Maar ieder kind is anders natuurlijk, haar nichtje was op die leeftijd al een stuk empathischer.
Succes ermee!
Maar ieder kind is anders natuurlijk, haar nichtje was op die leeftijd al een stuk empathischer.Succes ermee!
Chanty, 
Ik herken het wel. Hier ook wel periodes dat ik echt ontplof.
Ik hoop dat die gesprekken gaan helpen. 
Ik herken het wel. Hier ook wel periodes dat ik echt ontplof.
Ik hoop dat die gesprekken gaan helpen.
Chanty, wat goed dat je er eerlijk over gesproken hebt en daar iets mee gaat doen. Echt bijzonder hoor, hoe jij direct werk maakt van waar je tegenaan loopt! .
.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Dank je maar vind het niet bijzonder maar mijn plicht naar mijn kinderen toe om een zo goed mogelijke ouder te zijn en dat ben ik op dit moment gewoon niet. Ik hoop maar dat het me gaat helpen om zijn explosieve humeur en afwijzing meer los te laten en los te zien van mezelf.
Chanty's wegen zijn ondoorgrondelijk :p
Super Chanty, dat je iets aan je driftheid wilt doen. Ik herken het heel erg.
Ik heb ook aan vraag aan jullie.
Aiden is nogal een flapuit.
Laatst in de winkel riep hij vrij luid: "Mama, waarom is die mevrouw zo heel dik"? Wijzend op een stevige vrouw.
En als iemand hem kietelt, knuffelt of zoiets en hij wilt dat niet, dan roept hij ook duidelijk: laat mij los, ik wil dat niet, hou op! En echt grommen en z'n handjes tot vuisten maken.
Aiden weet goed wat hij wilt, dat stimuleer ik en hij geeft goed grenzen aan maar hij wijst daarmee ook de mensen af die alleen een knuffel of kus willen. Zelfs zijn eigen oma.
Soms reageert hij heftiger en lelijker dan nodig lijkt.
Mijn schoonzus (die haar mening niet tactvol zegt) vindt dat nogal raar en wijst Aiden nogal bot op die dingen.
Anyway, samengevat: Aiden nogal onvriendelijk en heftig daar in.
Verwacht ik teveel of herkennen jullie dit?
Hoe kan ik dit toch een beetje sturen?
Ik heb ook aan vraag aan jullie.
Aiden is nogal een flapuit.
Laatst in de winkel riep hij vrij luid: "Mama, waarom is die mevrouw zo heel dik"? Wijzend op een stevige vrouw.
En als iemand hem kietelt, knuffelt of zoiets en hij wilt dat niet, dan roept hij ook duidelijk: laat mij los, ik wil dat niet, hou op! En echt grommen en z'n handjes tot vuisten maken.
Aiden weet goed wat hij wilt, dat stimuleer ik en hij geeft goed grenzen aan maar hij wijst daarmee ook de mensen af die alleen een knuffel of kus willen. Zelfs zijn eigen oma.
Soms reageert hij heftiger en lelijker dan nodig lijkt.
Mijn schoonzus (die haar mening niet tactvol zegt) vindt dat nogal raar en wijst Aiden nogal bot op die dingen.
Anyway, samengevat: Aiden nogal onvriendelijk en heftig daar in.
Verwacht ik teveel of herkennen jullie dit?
Hoe kan ik dit toch een beetje sturen?
Lastig Venco.
Wat betreft het eerste. Dat is helaas kinderlijke observatie. Ze benoemen het gewoon hoe ze het zien.
Het tweede. Ik vind dat niet zo heel brutaal. Ik vind dat sommige mensen erg lang kunnen doorgaan met het plagen van kinderen en pas gaan reageren als een kind boos wordt. En dan ligt het nog aan het kind ook. Dat ze zelf te lang doorgegaan zijn zien ze niet dan.
Wat betreft het eerste. Dat is helaas kinderlijke observatie. Ze benoemen het gewoon hoe ze het zien.
Het tweede. Ik vind dat niet zo heel brutaal. Ik vind dat sommige mensen erg lang kunnen doorgaan met het plagen van kinderen en pas gaan reageren als een kind boos wordt. En dan ligt het nog aan het kind ook. Dat ze zelf te lang doorgegaan zijn zien ze niet dan.
Maar als hij niet wil knuffelen is het toch logisch dat hij dat roept? Als ik geen zin heb in lichamelijk contact en m'n vriend gaat toch door zou ik ook erg bot worden 
Ik zou hierin eerder oma aanspreken dat ze toch doorduwt terwijl hij aangeeft dat hij niet wil. Hij is z'n eigen persoon, met eigen behoeftes en oma moet dat gewoon erkennen wmb.
Ik zou hierin eerder oma aanspreken dat ze toch doorduwt terwijl hij aangeeft dat hij niet wil. Hij is z'n eigen persoon, met eigen behoeftes en oma moet dat gewoon erkennen wmb.
Weet ik, weet ik.quote:
Maar als hij niet wil knuffelen is het toch logisch dat hij dat roept? Als ik geen zin heb in lichamelijk contact en m'n vriend gaat toch door zou ik ook erg bot worden
Ik zeg dat ook altijd. Er zijn al meerdere gesprekken over geweest inderdaad en hoe goed en grappig ze het ook allemaal bedoelen: ik leer Aiden zijn grenzen aan te geven en te respecteren. Ik had vroeger ook een oom die heel overdreven wilde knuffelen terwijl ik daar absoluut niet van hield. Vreselijk als die man kwam. Terwijl het na dat knuffel-moment gewoon goed ging.
Anyway, mensen schrikken soms van Aiden's duidelijke reacties. Ik heb vooral zoiets van: hallo, kan dat niet wat vriendelijker?
Terwijl ik zijn mening wel begrijp en respecteer.
Ik haat het zelf ook hoor, als mensen hem plagen en doorgaan tot hij boos wordt. Maar kan moeilijk constant die mensen aanspreken als zij het als spel zien? Dan is het straks net alsof ze helemaal niets meer bij hem mogen.
Wat dat betreft hebben mijn man en ik toch een heel andere manier van omgang met hem dan de rest van mijn schoonfamilie.
Moeilijk vind ik dat.
Wat Dot. zegt inderdaad.
En misschien kun je hem leren hoe je dingen wat minder bot zegt? Bijvoorbeeld "stop hou op" roepen. En daar moet dan ook echt naar geluisterd worden natuurlijk. Doorgaan terwijl een kind duidelijk aangeeft dat hij het niet wil
dan zou ik ook gaan grommen en slaan.
En misschien kun je hem leren hoe je dingen wat minder bot zegt? Bijvoorbeeld "stop hou op" roepen. En daar moet dan ook echt naar geluisterd worden natuurlijk. Doorgaan terwijl een kind duidelijk aangeeft dat hij het niet wil
dan zou ik ook gaan grommen en slaan.
Misschien wil hij wel een handje geven ipv een kus of knuffel? Of even zwaaien? Dan is er wel contact maar niet het fysieke deel. Het fysieke deel kan hij dan zelf bepalen.
Slaan doet hij nog net niet. Maar je weet hoe sommige mensen zijn. Zij willen plagen/spelen en gaan door en door.quote:Op donderdag 18 augustus 2016 16:03 schreef Kyara het volgende:
Wat Dot. zegt inderdaad.
En misschien kun je hem leren hoe je dingen wat minder bot zegt? Bijvoorbeeld "stop hou op" roepen. En daar moet dan ook echt naar geluisterd worden natuurlijk. Doorgaan terwijl een kind duidelijk aangeeft dat hij het niet wil
En ik maar waken en aangeven dat Aiden gewoon niet wilt.
Mijn man doet het bij mij ook soms. Plagen tot ik boos wordt.
Dat leer ik hem inderdaad ook.quote:
Misschien wil hij wel een handje geven ipv een kus of knuffel? Of even zwaaien? Dan is er wel contact maar niet het fysieke deel. Het fysieke deel kan hij dan zelf bepalen.
Tuurlijk kan dat wel. Zij zien het als een spel, hij niet dus klaar.quote:Op donderdag 18 augustus 2016 16:01 schreef vencodark het volgende:
Ik haat het zelf ook hoor, als mensen hem plagen en doorgaan tot hij boos wordt. Maar kan moeilijk constant die mensen aanspreken als zij het als spel zien?
True.quote:
[..]
Tuurlijk kan dat wel. Zij zien het als een spel, hij niet dus klaar.
Het is alleen vermoeiend omdat het vaak voorkomt als ik daar ben.
Ik wil niemand een rot gevoel geven en de omgang in hun gezin is erg plagerig en losjes met elkaar.
Weet niet goed hoe ik dat moet uitleggen maar soms voel ik mij wel bezwaard om ook hun aan te spreken op bepaald gedrag. Ik voed Aiden op maar daar komen echt veel zaken bij kijken.
Dat is wel lastig. Vooral dat ze het blijkbaar niet snappen. Ben jij de enige die er iets van zegt of zegt je man er ook wel eens wat van?
Ik laat mijn man meestal de minder leuke dingen van zijn familie opknappen en ik doe de mijne. Dat is meer "eigen" dus kun je vaak ook wat meer zeggen.
Ik laat mijn man meestal de minder leuke dingen van zijn familie opknappen en ik doe de mijne. Dat is meer "eigen" dus kun je vaak ook wat meer zeggen.
Lastig hoor Venco, maar ik vind het eigenlijk gewoon wel echt goed dat hij zegt dat hij geen kus knuffel wil.
Wat ik wel vaak doe is "excuses" naar ouders maken als een van m'n boys iets doet/zegt naar een ander kind. Vooral m'n dreumes is nogal van het duwen, maar hij snapt het nog niet. Dus dat zeg ik ook dan tegen de ouders, zodat ze wel weten dat ik er mee bezig ben.
Peuter kan ook erg niet tactisch zijn en meestal maak ik dan daarover een luchtige opmerking. "Sorry, het is een peuter, je weet wel..".
Chanty, ik herken alles zo wat je vertelde. Ik ben drie jaar lang een tweede/derde/vierde keus geweest bij peuter. Hij moest me echt niet. Ik heb altijd gedacht dat het kwam door z'n couveusetijd en het meteen weghalen na de ks. Wij hebben wel altijd het naar bed brengen om de beurt gedaan, dus hij moest het vaak met mij doen.
Rond z'n derde verjaardag werd het minder (rond z'n tweede verjaardag was het het ergst, maar ook ik had toen een baby) en nu is er absoluut geen voorkeur meer. Maar stoer dat je gewoon die gesprekken aangaat!
En Ow is nu al 5 hele dagen zonder ongelukjes overdag
! Alleen plast hij weer in z'n bed sinds 5 dagen
Wat ik wel vaak doe is "excuses" naar ouders maken als een van m'n boys iets doet/zegt naar een ander kind. Vooral m'n dreumes is nogal van het duwen, maar hij snapt het nog niet. Dus dat zeg ik ook dan tegen de ouders, zodat ze wel weten dat ik er mee bezig ben.
Peuter kan ook erg niet tactisch zijn en meestal maak ik dan daarover een luchtige opmerking. "Sorry, het is een peuter, je weet wel..".
Chanty, ik herken alles zo wat je vertelde. Ik ben drie jaar lang een tweede/derde/vierde keus geweest bij peuter. Hij moest me echt niet. Ik heb altijd gedacht dat het kwam door z'n couveusetijd en het meteen weghalen na de ks. Wij hebben wel altijd het naar bed brengen om de beurt gedaan, dus hij moest het vaak met mij doen.
Rond z'n derde verjaardag werd het minder (rond z'n tweede verjaardag was het het ergst, maar ook ik had toen een baby) en nu is er absoluut geen voorkeur meer. Maar stoer dat je gewoon die gesprekken aangaat!
En Ow is nu al 5 hele dagen zonder ongelukjes overdag
! Alleen plast hij weer in z'n bed sinds 5 dagen
T 1 of t ander dus Loj. 
Ik vind het wel goed dat hij het aangeeft Venco, dat finetunen komt met de tijd wel denk ik dan, en volwassenen moeten gewoon leren dat ook de kleintjes grenzen hebben.
Dames bedankt voor alle tips, Saar heeft vandaag in het babybadje gezeten, waar ze met een bekertje haar haartjes natmaakte en dit alles zonder drama.Ze wilde er zelfs niet uit.
Ik vind het wel goed dat hij het aangeeft Venco, dat finetunen komt met de tijd wel denk ik dan, en volwassenen moeten gewoon leren dat ook de kleintjes grenzen hebben.
Dames bedankt voor alle tips, Saar heeft vandaag in het babybadje gezeten, waar ze met een bekertje haar haartjes natmaakte en dit alles zonder drama.Ze wilde er zelfs niet uit.
S. 2014
J. 2016
J. 2016
2 hele blije jongetjes weer thuis!
Had iemand bij het hotel gezegd wat doen jullie het goed en netjes allemaal! Maar als ik oma zie hebben jullie ook geen keuze
oma is heel gek met ze, doet alle maffe dingen maar luisteren is een must
Maja haar eigen kinderen enbschoondochters maken zich al uit de voeten als ze boos is dus die kleintjes zijn helemaal onder de indruk
Had iemand bij het hotel gezegd wat doen jullie het goed en netjes allemaal! Maar als ik oma zie hebben jullie ook geen keuze
oma is heel gek met ze, doet alle maffe dingen maar luisteren is een must Maja haar eigen kinderen enbschoondochters maken zich al uit de voeten als ze boos is dus die kleintjes zijn helemaal onder de indruk
Venco
Ik zou de omgeving duidelijk maken dat als hij zegt stop dat het ook stop is. Het is dan geen spel hoj wil niet. Onze jongens hebben de "stop hou op" methode ook, geldt ook bij de gastouder en stop hou op is ook echt stop hou op.
Jan slaat snel en reageert ook te fel regelmatig, teun is een knijper dus beiden worden dan gecorrigeerd als ze hun eigen agressieve gedrag vertonen en dan is het wat moet je zeggen als je het niet leuk vindt? Is het antwoord: stop hou op
Dan vraag ik aan de andere wat moet jij dan doen? Antwoord ik moet stoppen hij vindt het niet leuk
Deze regel zou ik ook bij je schoonfamilie doen. Verder als een kind niet wil kussen of knuffelen is hun eigen keuze. Jan en Teun hoeven dat niet. Jan heeft zo zijn buien zat vanavond heerlijk bij oma te knuffelen ander moment wil hij niet ook prima. Kussen houdt hij sowieso niet van
Dat jennen, zuigen en aan je zitten tot je stront chagerijnig bent ken ik ook echt verschrikkelijk. Dan is het voor mij echt geen grapje meer en ben ik ook echt een tijd chagerijnig of wordt echt boos
Ik zou de omgeving duidelijk maken dat als hij zegt stop dat het ook stop is. Het is dan geen spel hoj wil niet. Onze jongens hebben de "stop hou op" methode ook, geldt ook bij de gastouder en stop hou op is ook echt stop hou op.
Jan slaat snel en reageert ook te fel regelmatig, teun is een knijper dus beiden worden dan gecorrigeerd als ze hun eigen agressieve gedrag vertonen en dan is het wat moet je zeggen als je het niet leuk vindt? Is het antwoord: stop hou op
Dan vraag ik aan de andere wat moet jij dan doen? Antwoord ik moet stoppen hij vindt het niet leuk
Deze regel zou ik ook bij je schoonfamilie doen. Verder als een kind niet wil kussen of knuffelen is hun eigen keuze. Jan en Teun hoeven dat niet. Jan heeft zo zijn buien zat vanavond heerlijk bij oma te knuffelen ander moment wil hij niet ook prima. Kussen houdt hij sowieso niet van
Dat jennen, zuigen en aan je zitten tot je stront chagerijnig bent ken ik ook echt verschrikkelijk. Dan is het voor mij echt geen grapje meer en ben ik ook echt een tijd chagerijnig of wordt echt boos
Wat is oma's geheim?quote:
2 hele blije jongetjes weer thuis!
Had iemand bij het hotel gezegd wat doen jullie het goed en netjes allemaal! Maar als ik oma zie hebben jullie ook geen keuze
Maja haar eigen kinderen enbschoondochters maken zich al uit de voeten als ze boos is dus die kleintjes zijn helemaal onder de indruk
@de rest:
Bedankt voor jullie meedenken. Ik ga er inderdaad nog eens op broeien hoe hij soms ds dingen beter/netter kan aangeven.
Nogmaals: ik vind het zeker goed dat hij zijn grenzen aangeeft. Dat vind ik heel belangrijk.
Blugquote:
Lastig hoor Venco, maar ik vind het eigenlijk gewoon wel echt goed dat hij zegt dat hij geen kus knuffel wil.
Wat ik wel vaak doe is "excuses" naar ouders maken als een van m'n boys iets doet/zegt naar een ander kind. Vooral m'n dreumes is nogal van het duwen, maar hij snapt het nog niet. Dus dat zeg ik ook dan tegen de ouders, zodat ze wel weten dat ik er mee bezig ben.
Peuter kan ook erg niet tactisch zijn en meestal maak ik dan daarover een luchtige opmerking. "Sorry, het is een peuter, je weet wel..".
Chanty, ik herken alles zo wat je vertelde. Ik ben drie jaar lang een tweede/derde/vierde keus geweest bij peuter. Hij moest me echt niet. Ik heb altijd gedacht dat het kwam door z'n couveusetijd en het meteen weghalen na de ks. Wij hebben wel altijd het naar bed brengen om de beurt gedaan, dus hij moest het vaak met mij doen.
Rond z'n derde verjaardag werd het minder (rond z'n tweede verjaardag was het het ergst, maar ook ik had toen een baby) en nu is er absoluut geen voorkeur meer. Maar stoer dat je gewoon die gesprekken aangaat!
En Ow is nu al 5 hele dagen zonder ongelukjes overdag
hoop echt dat het hier snel minder wordt. Denk trouwens niet dat het bij jou te maken had met couveuse. Vrees dat er geen zinnige verklaring is behalve: het is een peuter en jij hebt pech dat jij de boerman bent.Ben vanavond met hem gaan douchen en man was beneden met Amélie. Heb gelijk maar doorgepakt en het bedritueel gedaan. Hij heeft niet 1 keer naar papa gevraagd en niet moeilijk gedaan
en sliep binnen 10 minuten 
doordat we al een tijdje boven waren was hij volgens mij vergeten dat papa er is. Eens kijken of ik hem vaker naar bed kan brengen door hem naar boven te lokken
Chanty's wegen zijn ondoorgrondelijk :p
Ooh Chanty, ik herken ook zo! Zo ontzettend naar en verdrietig. Ook al weet je dat het wel weer goed komt, je kunt je zo afgewezen voelen.
Ik heb het met M gehad na de geboorte van zijn zusjes. Ik denk dat ik wel een en ander kan verklaren door de situatie (mama ineens weg, op bezoek bij mama in het ziekenhuis in een bed, weer weg bij mama, mama bleef een hele week weg, mama thuis maar mama kon niks want ks...). Maar hij ging huilen als oma of papa de kamer uit ging, ondank dat ik er gewoon nog wel was. Moest echt helemaal niks van me weten. Ik heb gejankt, echt. Had 2 kinderen in het ziekenhuis waar ik niks voor kon doen en de ene thuis moest me ook niet meer. Denk dat zijn vertrouwen echt een flinke deuk heeft opgelopen toen. Ik was er altijd voor hem en toen ineens niet. Dat is op zich allemaal weer hersteld maar heeft echt wel even geduurd. En de verhoudingen werden natuurlijk ook anders met nog 2 baby's in huis.
voor jou. En verstandig om even wat een op een tijd zonder baby met hem door te brengen. Heeft hier ook geholpen 
Ik heb het met M gehad na de geboorte van zijn zusjes. Ik denk dat ik wel een en ander kan verklaren door de situatie (mama ineens weg, op bezoek bij mama in het ziekenhuis in een bed, weer weg bij mama, mama bleef een hele week weg, mama thuis maar mama kon niks want ks...). Maar hij ging huilen als oma of papa de kamer uit ging, ondank dat ik er gewoon nog wel was. Moest echt helemaal niks van me weten. Ik heb gejankt, echt. Had 2 kinderen in het ziekenhuis waar ik niks voor kon doen en de ene thuis moest me ook niet meer. Denk dat zijn vertrouwen echt een flinke deuk heeft opgelopen toen. Ik was er altijd voor hem en toen ineens niet. Dat is op zich allemaal weer hersteld maar heeft echt wel even geduurd. En de verhoudingen werden natuurlijk ook anders met nog 2 baby's in huis.
voor jou. En verstandig om even wat een op een tijd zonder baby met hem door te brengen. Heeft hier ook geholpen
Poeh dat lijkt me heftig zeker met twee van die kleintjes in het ziekenhuis en zelf herstellend zijn. Het is ook wel een hele impact voor een kind die gezinsuitbreiding waar hij niet om gevraagd heeft, dat realiseer ik me ook heel goed. Daarom voelt het ook aan als extra falen als ik er wel voor hem wil zijn. Precies wat jij zegt idd. Ben wel "blij" dat het herkenbaar is. Ik vraag me soms wel af of het niet mijn schuld is omdat ik wel eens zo boos op hem word rationeel weet ik wel dat het veel complexer in elkaar zit en dat het nu eenmaal fases zijn.
rationeel weet ik wel dat het veel complexer in elkaar zit en dat het nu eenmaal fases zijn.
Chanty's wegen zijn ondoorgrondelijk :p
Ja, en hij is natuurlijk ook nog maar klein en hij kan het ook allemaal nog niet onder woorden brengen. Het evenwicht in huis is veranderd, het ene kind kan zich beter aanpassen aan de nieuwe situatie dan het andere. Het is hoe dan ook ingrijpend, voor iedereen. En er zit ook een groot verschil tussen rationeel kunnen verklaren en het ook daadwerkelijk zo voelen.
Andere tip die misschien kan helpen is door hem echt te laten merken dat hij ook heel belangrijk is. Dat lijkt heel logisch maar met een baby in huis loop je toch snel even bij de oudste weg omdat de baby iets nodig heeft of huilt. Ik heb wel eens een baby heel even laten huilen omdat ik het op dat moment belangrijker vond om er voor M te zijn. Hij had me ook nodig. En dat is niet fijn want ik ben helemaal niet van het laten huilen maar het was wel even goed. Het was ook niet lang, maar lang genoeg voor M om te merken dat de baby's niet altijd voor gingen.
Andere tip die misschien kan helpen is door hem echt te laten merken dat hij ook heel belangrijk is. Dat lijkt heel logisch maar met een baby in huis loop je toch snel even bij de oudste weg omdat de baby iets nodig heeft of huilt. Ik heb wel eens een baby heel even laten huilen omdat ik het op dat moment belangrijker vond om er voor M te zijn. Hij had me ook nodig. En dat is niet fijn want ik ben helemaal niet van het laten huilen maar het was wel even goed. Het was ook niet lang, maar lang genoeg voor M om te merken dat de baby's niet altijd voor gingen.
