Marel, heel herkenbaar! De eerste weken moest ik ook echt elk uur iets eten (en dan ook echt wat substantieels, op een paar stukjes komkommer kan ik niet overleven zeg maar

). Nu is het beter, al moet ik nog steeds oppassen dat ik er niet te veel tijd tussen laat zitten.
Mijn man is heel erg lief hoor, maar no way dat hij speciaal naar de winkel/Mac gaat als mijn hormonen honger zouden hebben. En groot gelijk geef ik hem.

In de eerste weken zorgde hij wel altijd dat er een banaan/pak koekjes oid binnen handbereik lag en bakte hij ook wel eens een tosti oid voor me, dus ik mag echt niet klagen.
Ha Cygne, zo'n huis klinkt echt ideaal! Als wij gaan verhuizen over een paar jaar moeten we ook ergens zoiets vinden. Sterkte met de misselijkheid.
Eresh, wat balen van die harde buiken.

Maar gelukkig goede controles.
Hopelijk zet er iets door Marjolijntje!