Hoe gaat het nu?quote:Op zondag 4 maart 2018 22:44 schreef faptist het volgende:
Melancholia_war
Wat naar om te lezen dat het je allemaal zo overspoelt. Ben je onder behandeling? Kun je met iemand praten of heb je daar geen behoefte aan? Ik wens je snel weer wat grond onder de voeten.
Hier gaat het momenteel ook dieper dan zwart. Ik erger me alleen maar aan m’n man. Zoals ik me nu voel zou ik klaar zijn om te scheiden. Snauw hem op alles af. Ben zelf erg moe en opgebrand. Woorden van dingen die gezegd zijn door derden hakken er op de raarste momenten keihard in.
Kan ook echt niet meer relativeren of me bedenken dat ik even rustig aan moet doen. Chill. Bedenken dat dit niet het einde van de wereld is terwijl het wel zo voelt.
Ik heb vandaag bijvoorbeeld mijn hele dag laten verpesten, omdat Mn man halfslapend zei dat hij pancakes ging maken als ontbijt. Ik beneden kwam; geen ontbijt. We opeens snel moesten opschieten voor een event en daardoor onderweg iets moesten eten wat ik absoluut niet trok.
Sindsdien wil ik al keihard krijsen en schreeuwen, mezelf pijn doen en me vol proppen met eten, maar ik beperk het tot snauwen. Geniet nergens van. Niet van comic con. Niet van de bios. Niet van de stad. Liep en zat erbij als een zombie. Mn tranen zitten hoog, maar de slaap prikt harder. Heb mezelf afgezonderd en hoop dat niemand me komt opzoeken.
Morgen moet ik weer werken, maar hoe in vredesnaam
Lief dat je het vraagt.quote:
Wat mooi dat je toch weer wat rust ervaart. Ik moet zeggen dat de zoektocht naar een geschikte AD voor mij een lange, soms vermoeiende, weg is geweest. Nu gebruik ik AD waar ik redelijk tevreden over ben (vooral omdat ik er niet zulke heftige bijwerkingen van heb).quote:Op maandag 5 maart 2018 22:44 schreef faptist het volgende:
[..]
Lief dat je het vraagt.
Ik ben nu rustiger. Komt ook wel omdat ik vandaag kennismaakte met mijn nieuwe psychiater. We gaan nu het gesprek aan met een andere psychiater, zodat ik aan de medicatie mag.
Ik trek het niet meer zonder. Ik wil me ziekmelden, maar dat kan niet naar mijn gevoel. Er staat een leuke cursus ingepland voor de middag die ik niet wil missen.
Maar wo/do/vrij ga ik sowieso niet. Ik moet opladen. Hoe dan ook.
Dus nu begint de zoektocht naar een geschikt AD. Eentje waar ik niet van wil aankomen gezien mijn alreeds bestaande overgewicht.
Via via heb ik gehoord dat Sertraline best oke is. Heeft 1 van jullie daar ervaring mee?
Het verbaast me hoe rustig ik dit nu kan typen. Een half uur geleden zat ik krijsend op de zolder, omdat ik alles te zwaar vind momenteel.
Hoe is het met jullie?
Moet zeggen dat het bericht van Lastpost me ook lucht geeft. Wat ontzettend fijn dat je zo rustig bent! En dat je niet getriggerd werd door de reactie van de bewoner.
Goed bezig!quote:Op maandag 5 maart 2018 21:55 schreef Lastpost het volgende:
Ik kan echt voor het eerst in 15 maanden zeggen dat ik een week heb gehad waarbij ik bij vlagen weer mezelf herkende, oprecht kon genieten van de dingen om me heen, minder bang buiten en gewoon vrij opgewekt en kalm/rustig zowel qua woedeaanvallen als algeheel gevoel in m'n lijf.
Vandaag ook voor het eerst (nodig voor m'n behandeling, maar stond nog niet op het programma als móetje deze week) terug geweest op de plek waar het allemaal gebeurde. Sta ik daar wat foto's te maken van de plek, komt er iemand schreeuwend op me af lopen wat ik in godsnaam aan het doen ben. Bleek hij daar inmiddels te wonen, schrok me rot.
Maar al met al ging het best aardig, bleek wel dat mijn herinnering wat vertroebeld was t.o.v de werkelijke situatie (qua omgeving) gek genoeg.
Morgen in ieder geval weer een nieuwe sessie (Imaginaire exposure en in vivo) waar ik haast naar uitkijk om te kunnen zeggen dat ik me eigenlijk best fijn gevoeld heb afgelopen week.
Ben er natuurlijk nog niet, maar dit geeft vertrouwen en voelt heerlijk na al die maanden misère.
Als ik elke week een afspraak zou hebben zou ik hier wel serieus over nadenken. Ik moet soms 3 weken wachten op een vervolgafspraak. Het gaat me veel te traag joh.quote:Op dinsdag 6 maart 2018 00:13 schreef Melancholia_war het volgende:
[..]
Ik heb van mijn behandelaar begrepen dat al haar cliënten eigenlijk niet werken gedurende een intensieve traumabehandeling. Het is ook haast niet te combineren is mijn ervaring.
Ik had 't 1 keer in de week. Soms zat er een week tussen door bijvoorbeeld vakantie of niet kunnen.quote:Op maandag 12 maart 2018 19:56 schreef faptist het volgende:
[..]
Als ik elke week een afspraak zou hebben zou ik hier wel serieus over nadenken. Ik moet soms 3 weken wachten op een vervolgafspraak. Het gaat me veel te traag joh.
Hoe vaak hebben jullie een afspraak bij jullie behandelaar?
Voel me wel weer wat beter dan vorige week. Sinds ik hier even heb gespuwd krijg ik weer wat meer lucht. Fijn dat het kan. Dankjewel allemaal.
Oh jeetje, en het is niet mogelijk om ruim van tevoren een aantal afspraken achter elkaar in te plannen? Had ook begrepen dat het met zo'n lage frequentie minder effect schijnt te hebben. Wat is jouw ervaring daarmee?quote:Op maandag 12 maart 2018 19:56 schreef faptist het volgende:
[..]
Als ik elke week een afspraak zou hebben zou ik hier wel serieus over nadenken. Ik moet soms 3 weken wachten op een vervolgafspraak. Het gaat me veel te traag joh.
Hoe vaak hebben jullie een afspraak bij jullie behandelaar?
Voel me wel weer wat beter dan vorige week. Sinds ik hier even heb gespuwd krijg ik weer wat meer lucht. Fijn dat het kan. Dankjewel allemaal.
Wat verschrikkelijk . Woorden zijn eigenlijk niet voldoende om de lading te dekken van hoe rot ik het vind voor je. Ik hoop dat de EMDR goed effect heeft en je uiteindelijk klachtenvrij zult leven.quote:Op maandag 12 maart 2018 20:25 schreef Marsenal het volgende:
Ik lees nog steeds constant mee, maar wilde effe reageren: Ik word één keer per week behandeld, zit nu weer in een EMDR sessie, al vijf afspraken achter elkaar, dit gaat nog wel eenzelfde aantal door, maar ondertussen heb ik wel gewoon een full time baan. Ik vind dit soms héél lastig, maar aan de andere kant, het gaat wel prima. Ik laat me omscholen en ga minder stressvol werk doen binnenkort, maar uiteindelijk heb ik wel 45 uur in de week kunnen werken steeds, en heb een jong gezin thuis die ook aandacht vraagt natuurlijk, en die ik zo graag wil geven.
Vandaag had ik een herbeleving tijdens m’n werk. Dan wordt ik door mijn vader en broer verkracht en in elkaar geslagen terwijl ik zit te vergaderen. Daar moest ik toen even weglopen, en dat leverde wel vragende gezichten op. Het is natuurlijk een compleet ongezonde situatie, maar de reden dat ik het al die jaren heb volgehouden: Hasj. Ik rook dagelijks onderweg naar m’n werk een minescuul brokje hasj, het mag geen naam hebben, maar het is mijn kleine geheimpje en het houdt mijn dagen licht en helpt me ontstressen.
Compleet ongezond natuurlijk, mijn behandelaar gruwelt ervan, maar kan er ook wel om lachen. Van mijn tien directe collega’s zitten er echter zeker vijf of zes dagelijks aan de coke, dus tja. Een licht vergrijp.
Vanaf volgend jaar ga ik in het onderwijs, dat schijnt ook stressvol, en verdiend een stuk minder, maar ik kijk er naar uit. En dan is de hasj ook klaar natuurlijk, ik ga niet half high voor een stel pubers staan.
Hoe dan ook, mijn punt is, dat ik een vorm heb gevonden om mijn PTSS te combineren met een normaal leven, inclusief werk. Misschien komt er een dag dat ik compleet stuk ga. Maar ik lijk fysiek simpelweg niet in staat om depressief ofzo te worden, dus dan sukkel je wel door. En laten we eerlijk zijn, iedere dag high naar je werk gaan, dat is voor de meesten een verschrikkelijke neerwaartse spiraal. Maar ik ben er wel van overtuigd dat er voor iedereen een manier is om te functioneren, en tegelijkertijd een behandeling te volgen.
Veel sterkte trouwens, ik blijf meelezen en snap heel goed dat het voor iedereen hier soms erg zwaar kan zijn.
Ja precies, zo voel ik dat ook. Moet je natuurlijk wel werk doen waar je goed in bent, of waar je energie uit haalt. En dat is natuurlijk lastig, in Nederland lijkt dat soms wel eens een luxe positiequote:Op maandag 12 maart 2018 20:35 schreef Melancholia_war het volgende:
Ik werd uiteindelijk enorm suïcidaal van de herbelevingen en de alsmaar toenemende triggers. Het hielp ook niet dat ik destijds voor een commercieel bedrijf werkte waar iedereen bij wijze van een nummer is. Ik ging ook juist steeds meer en meer werken om aan mezelf te ontkomen. Het haalde me in.
Zelf ben ik ervan overtuigd dat werk voor een heel fijne balans in de weg naar herstel kán zorgen.
Zit je in de financiële sector (als ik vragen mag)?quote:Op maandag 12 maart 2018 20:53 schreef Marsenal het volgende:
[..]
Ja precies, zo voel ik dat ook. Moet je natuurlijk wel werk doen waar je goed in bent, of waar je energie uit haalt. En dat is natuurlijk lastig, in Nederland lijkt dat soms wel eens een luxe positie
Strategiën ja. Moeilijk volk hoor. Geld geld geld geld geld. Zondagskinderen. Volgende gebouw waar ik werk is van steen en hout, niet van staal.quote:Op maandag 12 maart 2018 21:38 schreef Melancholia_war het volgende:
[..]
Zit je in de financiële sector (als ik vragen mag)?
Wekelijks (1.5 uur). Dan nog periodiek bij de arts langs daar.quote:Op maandag 12 maart 2018 19:56 schreef faptist het volgende:
[..]
Hoe vaak hebben jullie een afspraak bij jullie behandelaar?
Dat is erg dapper.quote:Op maandag 19 maart 2018 13:36 schreef magnetronkoffie het volgende:
Weet niet of ik 't al gezegd had, maar mij helpt 't om bepaalde plekken waar iets gebeurd was weer op te zoeken. Dan zie je ook dat 't eigenlijk maar een plek is. Meestal bezoek ik zulke plekken meerdere malen.
Ik deed dit ook met plekken waar ik geen negatieve associaties mee had. Zo leerde ik ook beter omgaan met de stortvloed aan gedachten die zo'n plek bij me kan ontketenen (en die stortvloed hoeft niet uit louter negatieve associaties te bestaan ).quote:Op maandag 19 maart 2018 16:58 schreef Melancholia_war het volgende:
[..]
Dat is erg dapper.
Heb ik inderdaad ook al eens over nagedacht.. ben alleen te bang voor wat het teweeg zou brengen in mijn hoofd. Misschien ooit.
Alles wat ik zo snel kan bedenken aan "positieve" plekken is bezoedeld. Zal een andere manier moeten vinden .quote:Op maandag 19 maart 2018 17:26 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ik deed dit ook met plekken waar ik geen negatieve associaties mee had. Zo leerde ik ook beter omgaan met de stortvloed aan gedachten die zo'n plek bij me kan ontketenen (en die stortvloed hoeft niet uit louter negatieve associaties te bestaan ).
Neutrale plekken? Het terugvinden van een bepaalde plek in Limburg was wat dat betreft wel een leuke mini-uitdaging voor mij. Ik heb uiteindelijk een paar jaar later een exact stukje grasveld met uitzicht terug kunnen vinden en opnieuw een foto van gemaaktquote:Op woensdag 21 maart 2018 09:30 schreef Melancholia_war het volgende:
[..]
Alles wat ik zo snel kan bedenken aan "positieve" plekken is bezoedeld. Zal een andere manier moeten vinden .
Aan neutrale plekken heb ik niet veel. Die bezoek ik immers sowieso en heb ik geen problemen mee. Omdat ze neutraal zijn.quote:Op woensdag 21 maart 2018 10:16 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Neutrale plekken? Het terugvinden van een bepaalde plek in Limburg was wat dat betreft wel een leuke mini-uitdaging voor mij. Ik heb uiteindelijk een paar jaar later een exact stukje grasveld met uitzicht terug kunnen vinden en opnieuw een foto van gemaakt
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |