[Etappe 13] Bourg-Saint-Andéol - La Caverne du Pont-d'Arc (ITT) #6 Tom

Etappe 13: Bourg-Saint-Andéol - La Caverne Pont du Pont-d'Arc, 37,5 km (ITT)

Ik heb al veel gekke dingen gezien, maar dit nog nooit. Een rennende wielrenner. In pure paniek naar boven joggend op een berg. Iedere keer als ik er weer aan denk schiet ik in de lach. Het zorgde ervoor dat een etappe die op niets uit leek te draaien ineens een memorabele etappe werd, waar we het jaren later nog steeds over gaan hebben. De etappe begon met een grote kopgroep van 14 man, die al vrij snel een grote voorsprong kregen van het peloton. Toen het na een tijd goed begon te waaien schoot het peloton toch in gang en leek het voor de kopgroep toch nog lastig te worden. Dit veranderde toen Simon Gerrans op kop van het peloton onderuit ging en wat Skyborgs in zijn val meenam. De rem ging erop in het peloton en de vluchters mochten gaan bepalen wie er zou winnen. Het werd weer een geweldige dag voor de Belgen, De Gendt en Pauwels bleven over. Navarro leek nog even terug te komen, maar de Spanjaard, die normaal toch beter zou moeten klimmen dan de Belgen, was er toch wel helemaal klaar mee. In de sprint die niet echt een sprint was bleek De Gendt duidelijk de betere. Zo heeft hij nu een overwinning op de Stelvio en de Ventoux op zijn palmares staan. Het blijft een merkwaardige renner. Hoewel we dit ook weer niet kunnen zien als een echt overwinning op de Ventoux, aangezien we zes kilometer onder de top bleven hangen, door de wind. Hij is wel de eerste winnaar bij Chalet Reynard, ook wat waard.

Ondertussen probeerde Quintana wat in de groep daarachter, maar hij kwam niet weg. Froome probeerde het ook een keer en hij kwam wel weg. Porte volgde al meteen, maar de rest was daar niet toe in staat. Quintana viel stil, wat toch best verrassend was. Mollema leek goed te zitten en op het moment dat je dat begon te denken viel hij meteen aan. Zo sterk als tijdens deze Tour heb ik hem nog niet gezien. Hij reed relatief simpel naar Froome en Porte toe. Ze leken tijd te pakken op de rest, tot we ineens een opstopping zagen. Er leek iets gebeurd te zijn met een motor, maar wat precies was niet duidelijk. Tot Porte in beeld kwam, die met zijn fiets aan het kloten was. Ineens schakelde de regisseur naar iemand in het geel. Die aan het rennen was. Huh? Froome was aan het rennen. De Keniaan in hem kwam naar boven. Totaal verbijsterd en in totale paniek rende hij als een kip zonder kop rond. Blijkt maar weer dat hij toch echt totaal geen koersinzicht heeft. Als er iets is met je fiets moet je wachten op je reservefiets, niet wegrennen van de neutrale wagen en de wagen van de ploeg. Hij leed er alleen maar meer tijdsverlies door, omdat eerst het groepje achter hem er voorbij moest voor hij eindelijk een auto zag. Van de auto van Mavic kreeg hij een fiets die niet echt geschikt voor hem was, waardoor het er allemaal nog lulliger uit begon te zien. Hij kon niets met die fiets, het geheel werd nu echt slapstick. Uiteindelijk kreeg hij dan toch een fiets van de ploeg en ging hij verder naar de streep. Hij verloor heel veel tijd. Daar leek het tenminste op. Uiteindelijk zijn er allerlei gekke dingen gebeurd. Iedereen zou nu de tijd hebben gekregen van het moment van de aanrijding. Beetje vreemd.

Het is een raar precedent. Natuurlijk konden Froome en Porte waarschijnlijk niet veel doen aan de valpartij, maar we bevinden ons nu wel op een hellend vlak. Nu moeten we voor ieder incident ineens gaan goochelen met tijdsverschillen, als je consequent wil blijven. Je kan er nu echter al vanuit gaan dat het niet consequent gaat zijn. Als zoiets alleen Mollema was overkomen had er geen haan naar gekraaid, vermoedelijk. Technisch gezien had Froome uit koers genomen moeten worden, omdat het verboden is om je zonder fiets richting de finish te verplaatsen. Natuurlijk had hij niet uit koers genomen moeten worden, maar het is toch ook vreemd dat iemand die de regels overtreedt juist beloond wordt. Hij komt best goed weg, mogen we wel zeggen. Het is wel de vraag wat we van dit incident moeten leren. Er waren eigenlijk teveel supporters en misschien ook wel teveel motoren. Toch is het tijdens iedere bergrit hetzelfde en altijd gaat het goed, alleen nu even niet. Je zou ook kunnen zeggen dat incidenten bij de koers horen en dat je er verder niets mee hoeft te doen. Het is in ieder geval te hopen dat we dit soort incidenten niet meer krijgen, dat zou al een hoop discussie schelen. Toch blijft etappe 12 van de Tour de France van 2016 voor altijd in ons geheugen. Het leverde geen tijdsverschillen op, maar gelukkig hebben we de beelden nog!






De eerste tijdrit van deze Tour de France heeft Bourg-Saint-Andéol als startplaats. Dit is een debutant in de Tour, nog nooit eerder is men in dit dorpje met 7500 inwoners geweest. We zitten in de Ardèche, regio Rhône-Alpes. Een stukje ten noordwesten van de Mont Ventoux, aan de oevers van de Rhône, ligt dit schattige dorpje. Ze zijn wel bekend met wielrennen, ieder jaar passeert de Classic Sud Ardèche hier. Daarnaast hebben ze al eens een andere wedstrijd van de ASO mee mogen maken. In 2010 kwam er een rit in het Criterium du Dauphiné aan in Bourg-Saint-Andéol. De overwinning ging naar de Argentijn Juan José Haedo. Vaak zie je wel dat beklimmingen of dorpen eerst debuteren in de Dauphiné, voor ze een plaatsje in de grote Tour krijgen. De start van deze korte maar lastige tijdrit is in het centrum van het dorp, bij een rotonde met een fonteintje en langs een aantal gezellige terrasjes. Het lijkt me best een aangenaam dorpje. Mooie ligging aan een rivier, maar ook mooie gebouwtjes, waaronder een mooie kerk.



De tijdrit begint meteen met een beklimming van bijna zeven kilometer aan 4,9%. De eerste meters zijn nog vlak, maar zodra de renners Bourg-Saint-Andéol buitenrijden begint het meteen gevoelig op te lopen. Voor de renners het dorp verlaten krijgen ze eerst nog met twee rotondes te maken, waarvan de tweede nog wel enige stuurmanskunst vereist. Het loopt omhoog over een brede weg. In het begin van de klim zijn er een paar flinke bochten, maar daarna gaat het een paar kilometer rechtdoor en is het vooral op de grote plaat naar boven stampen. Richting de top komen er weer een paar bochten en is het klimmetje nog wat lastiger. Na zeven kilometer van deze tijdrit komen de renners boven op de Côte de Bourg-Saint-Andéol, bij een of andere lelijke zendmast. Op de top hebben de renners al meer dan 300 hoogtemeters overwonnen, om maar aan te geven dat het niet echt een simpele tijdrit is. Na zeven kilometer wordt ook al de eerste tussentijd gemeten. Gelukkig zijn er genoeg meetpunten opgenomen in deze tijdrit. We gaan een goed beeld krijgen van de prestaties van de renners onderweg.



Na dit klimmetje volgt er niet gelijk een afdaling. De renners bevinden zich op een plateau en daar blijven rijden ze een aantal kilometer over. We zitten in een bos, dus de wind zal hier niet veel invloed hebben. Het loopt lichtjes naar beneden, dus dit is vooral een stuk voor de jongens die een enorm grote plaat rond kunnen draaien. Als de renners een kilometer of vijf door een bos hebben gefietst bereiken ze wel wat meer open terrein en daar kan de wind wel wat invloed hebben. Er zitten een paar kleine knikjes in de weg waar het een beetje omhoog loopt, maar het loopt voornamelijk lichtjes naar beneden. Er zitten niet heel veel bochten in dit deel van het parcours. Pas in de buurt van Saint-Remèze, waar de renners na 15,5 kilometer passeren, komen er weer wat obstakels. Bij het binnenrijden van dit dorp is er een rotonde waar de coureurs links af moeten slaan. Best een link bochtje. Ze verlaten dan ook de grote weg en komen op een wat smaller weggetje terecht, dat dwars door het dorp gaat. Aan het eind van dit straatje moeten de renners een bocht naar links nemen en direct weer een bocht naar rechts. Dit allemaal dwars tussen de huizen door. Linke passage. Even verderop is er weer een bocht naar rechts die wat lastiger is, met daarna nog een bochtje naar links. Daarna is het niet meer zo moeilijk en rijden ze simpel het dorp uit.



Een paar kilometer buiten het dorp, in het gehucht Les Arredons, ligt het tweede meetpunt van de dag, na 18,5 kilometer van de tijdrit. We zitten hier zo'n beetje op de helft van de tijdrit dus. Volgens het profiel is de weg hier vlak, maar het lijkt er eerder op dat de weg zo nu en dan nog vals plat omhoog loopt. Het terrein is niet volledig open, er staan behoorlijk wat bosjes en struikjes langs de kant van de weg. Het is tijdens deze tijdrit eigenlijk nooit echt vlak. Het gaat steeds op en af. Er zitten ook aardig wat bochten in het parcours en dat gaat in de komende kilometers alleen nog maar erger worden. Het einde van het plateau komt bijna in zicht en daarna zal de afdaling van deze rit gaan beginnen. Voor de echte afdaling begint zijn er al een paar stroken waar het naar beneden loopt met een paar bochten die door de dichte begroeiing langs de kant van de weg lastig in te schatten zijn. Na 22,5 kilometer komen de renners aan op Col du Serre de Tourre en daar wordt de weg weer een stuk breder. Hier is een prachtig uitzicht over de omgeving, we zijn inmiddels aangekomen bij de Gorges de l'Ardèche. De kloof van de Ardèch is best mooi te noemen.



Toch kunnen de renners nog niet echt genieten van dit uitzicht. Er gaat namelijk een aantal kilometer naar beneden gereden moeten worden. De afdaling is niet lang, maar wel steil. Er ligt nieuw asfalt in de afdaling, dat maakt het allemaal wel wat aangenamer. Erg veel lastige bochten zitten er niet in, hoewel er wel een paar bochten zijn die iets moeilijker in te schatten zijn. Aan het begin van de afdaling rijden de renners door een mooi tunneltje en daarna krijgen ze te maken met een haarspeldbocht. Ondertussen hebben ze eigenlijk continu een prachtig uitzicht over de omgeving. Het gaat even een kilometer rechtdoor, daarna is er een stevige bocht naar rechts gevolgd door een flinke bocht naar links en dan is het dalen alweer gedaan. Na het dalen begint het bijna meteen weer omhoog te lopen. Heel lichtjes, maar toch. Helemaal vlak is het weer niet. De renners blijven langs de Ardèche fietsen en komen na 28 kilometer uit bij het derde tussenpunt van de dag, bij Pont d'Arc. Dit is een natuurlijke brug over de rivier de Ardèche. De rotsen vormen een brug die bijna 60 meter lang is en 34 meter hoog. In de winter staat het water hier blijkbaar heel hoog en op die manier is in de loop der jaren deze natuurlijke boog uitgesleten. Het is in de omgeving van deze boog hypertoeristisch. Campings, hotelletjes en vooral heel veel mensen. Mensen vinden het ook leuk om hier te kanoën.



Na het derde tussenpunt moeten de erkende hardrijders nog een kleine tien kilometer afleggen tot de finish. Ze fietsen nog een aantal kilometer langs de Ardèche en de route blijft daarom prachtig. Links uitzicht op de rivier, waar je met een beetje geluk wat mensen in een kayak om kan zien slaan en rechts allerlei rotswanden langs de kant van de weg. De weg is wel bochtig en niet volledig vlak. Er zitten weer een paar stukken vals plat op de route. Richting Vallon-Pont-d'Arc is het wel weer wat vlakker. Dit dorp bereiken we na 31,5 kilometer en bij het binnenrijden slaan de renners bij de rotonde rechtsaf. Wel een brede bocht, prima te doen. Het gaat een kilometer rechtdoor, terwijl de weg al lichtjes omhoog begint te lopen. Op vijf kilometer van de streep is er een scherpe bocht naar rechts en gaan de renners op weg naar het slotklimmetje. Na deze bocht is het even vlak, iets meer dan een kilometer. Op 3,3 kilometer van de streep begint de klim naar La Caverne du Pont d'Arc. Het gaat in die laatste kilometers aan 5% omhoog, dat is na zo'n lastige tijdrit toch nog verdomd lastig. De weg is breed, maar wel heel erg bochtig. Het blijft draaien en keren tot op een paar honderd meter van de finish, pas dan gaat het wat langer rechtdoor. Na 37,5 kilometer zijn de renners boven en is de tijdrit gedaan.




In 1994 liepen een paar archeologen rond in de omgeving van Valon-Pont-d'Arc. Ze kwamen ergens op een steen een paar rode strepen tegen en dat was een duidelijk signaal dat ze iets moois op het spoor waren. Ze ontdenken de grotten van Chauvet. Achter een rotswand die duizenden jaren geleden was ingestord ontdekten ze een grote grot met enkele van de best bewaarde muurschilderingen ter wereld. De tekeningen bleken meer dan 36.000 jaar oud te zien, daarmee zijn deze tekeningen ook een stuk ouder dan andere tekeningen die zijn ontdekt in Frankrijk. De grot zelf is ook mooi, maar vooral de muurschilderingen vallen op. De tekeningen zijn ook best gedetailleerd en er komen veel verschillende diersoorten in voor. Zo kan je uit deze tekeningen afleiden dat er 36.000 jaar geleden blijkbaar ook leeuwen en neushoorns rondliepen in de Ardèche. Uiteraard is de grot na de ontdekking op de werelderfgoedlijst van UNESCO geplaatst. Een paar kilometer verder op is een exacte kopie van de grot gebouwd. Op zo'n prehistorische ontdekking komen uiteraard veel toeristen af en om te voorkomen dat deze toeristen alle muurschilderingen aan zouden tasten is besloten om ze de toegang tot de originele grotten te weigeren, maar de kopie is ook prachtig geworden. De modernste technieken zijn gebruikt, waardoor het bijna niet van echt te onderscheiden is. Helaas is er ook gekeken voor moderne architectuur, waardoor het geheel er wat lachwekkend uitziet. Ineens een paar hypermoderne gebouwen tussen de rotsen door. Er komt hier pas voor het eerst een Tourrit aan, maar dat is best logisch aangezien deze locatie pas sinds 2015 voor het publiek geopend is.



Het wordt tijdens deze rit heel warm. In Bourg-Saint-Andéol 26 graden en iets verderop in Vallon-Pont-d'Arc ook zoiets. Er is geen kans op neerslag, dus dat is dan wel weer gunstig. De wind kan weer een grote rol van betekenis gaan spelen. Het gaat vooral in de middag heel hard waaien, windkracht 6 wordt verwacht. De wind zal deels in de zij zijn en deels op de kop, maar niet vaak in de rug. Het gaat gedurende de dag ook steeds harder waaien, dus de jongens die vroeg starten zouden zouden een voordeel kunnen hebben. Hoewel de wind natuurlijk altijd onvoorspelbaar is, dus neem dit weerbericht niet te serieus. Het terrein is ook niet altijd open, het is lange tijd beschut. Toch ga je met windkracht 6 er altijd last van hebben en vooral als met tegenwind hebben vooral de kleine klimmertjes extra problemen. De eerste coureur, de nummer laatst in het klassement Sam Bennett, mag al heel vroeg aan de bak. Om 9:45, om precies te zijn. De laatste renner, gele trui Chris Froome, start om 16:39. Zijn finish wordt verwacht om 17:29, de organisatie houdt er dus rekening mee dat hij er 50 minuten over zou kunnen doen. De uitzending begint zoals altijd weer om 14:10.



Pittig tijdritje. Een deel is voor de echte specialisten, die op de grote plaat kunnen stoempen. Een ander deel is dan juist weer wat meer voor de jongens die het van hun stuurmanskunst moeten hebben en minder van de pure kracht. De tijdrit is niet overdreven technisch, maar er zijn wel technische gedeeltes. Het is ook niet echt een klimtijdrit, maar er zitten wel twee echte klimmetjes in en tussendoor loopt het ook nog vaak omhoog. De wind kan ook nog z'n rol spelen, dus ik vind het eigenlijk een best lastig tijdritje om te voorspellen. Een aantal specialisten die wat vroeger starten kunnen best met de winst aan de haal gaan. Toch kunnen enkele jongens die voor de gele trui gaan ook een uitstekende tijdrit gaan rijden. Enfin, we doen maar weer eens een voorspelling waar niets van gaat kloppen.
1. Froome. Deze tijdrit heeft bijna de afstand van een marathon, dus dat zal onze atleet wel aanspreken. Nee, ik verwacht dat hij nu zo boos is dat hij iedereen helemaal de vernieling in gaat fietsen. Hij rijdt bijna altijd goede tijdritten, maar nu zal hij er extra op gebrand zijn om een goed resultaat te boeken. Denk dat hij al zijn concurrenten op een grote achterstand gaat zetten. Tenzij hij natuurlijk teveel last heeft van zijn blessures. In principe leek dat tijdens de rit mee te vallen, maar je weet nooit. Op het eind van de dag wel fermere tegenwind, maar deze jongen slingert z'n brommer gewoon aan en dan is er niets meer aan te doen.
2. Dumoulin. Tom is natuurlijk een god, maar wel een god die vaak tweede wordt. Vooral dit jaar, in een aantal tijdritten al nipt geklopt. In de Giro zat het mee, toen won hij nipt, maar verder heeft hij nog niet echt veel geluk gehad. Ik verwacht dat er tijdens deze tijdrit ook wel weer iemand zal zijn die toevallig net betere benen heeft of in betere omstandigheden mag rijden. In de tweede tijdrit van de Giro moest hij bijvoorbeeld door de regen, terwijl de jongens die vroeger waren gestart over droge wegen mochten. Zoiets zal het nu ook wel weer zijn. Ineens ferme tegenwind terwijl het vroeg op de dag nog goed te doen was.
3. Cancellara. Bezig aan zijn laatste Tour, maar tot nu toe niet zo opvallend. Een aantal keer als knecht in beeld gekomen en ook een paar halfslachtige pogingen gedaan om iets van een waaier te forceren, meer is het nog niet. We gaan nog naar Zwitserland, daar zal hij zich ook zeker willen laten zien. Deze rit zal hij echter ook niet laten lopen. Het tijdrijden gaat hem behoorlijk goed af dit jaar. Al een paar gewonnen, o.a. in de Tirreno. Een nieuwe overwinning wordt wel lastig, er zijn wat jongens die ik op papier hoger inschat. Hij start wel behoorlijk vroeg en dat kan in z'n voordeel zijn.
4. Dennis. Won vorig jaar de tijdrit in Utrecht en dit jaar ook al een paar tijdritten gewonnen. Heeft tijdens deze Tour nog niet veel laten zien, maar een tijdrit is altijd weer een ander verhaal. Hij staat ook heel ver achter in het klassement en daardoor mag hij vroeg starten. De wind zal waarschijnlijk nog niet zo hard waaien in de ochtend en omdat de wind niet vaak in de rug zal zitten is dat een voordeel.
5. I. Izagirre. Deze Baskische eindbaas fietst vooral in dienst van Quintana en Valverde, maar ik heb goede hoop dat hij zich tijdens deze rit eens echt mag laten zien. Ion heeft een geweldig jaar en al meerdere koersen gewonnen. Onder andere een lastige tijdrit in de Ronde van Zwitserland. Deze tijdrit is ook lastig, dus ik hoop toch nog wat Baskisch genot voorin de uitslag aan te kunnen treffen.