Ik vind jullie verhalen over grotere knutselende / pratende / tellende dreumesjes zo leuk om te lezen.

Ik vind N. nog steeds met de dag leuker worden en ik kan helemaal blij worden als ik lees hoe die ontwikkeling alleen maar verder en verder gaat.
Vannacht heeft N. weer de hele nacht op haar eigen kamer geslapen.

Ze begon om 2 uur met jammeren en na wat dentinox was ze 10 minuten stil. Vanaf dat moment bleef ze maar jengelen en jammeren met tussenpozen van 5 a 10 minuten. De nacht ervoor deed ze dat ook, en man nam haar toen bij ons in bed maar vanaf dat moment sliep niemand meer goed. Vannacht hebben we voet bij stuk gehouden en zijn we gedurende 1,5 uur haar elke 5 minuten gaan troosten (tenzij groot verdriet, dan direct) en ja die 1,5 uur viel ze zelf weer in slaap tot 07.30.
Ergens voelt het niet 100% goed om het zo te doen, maar na de afgelopen weken van enorm belabberd slapen is dit onderaan de streep toch voor iedereen het beste. En ik werd vanochtend alsnog op een brede grijns getrakteerd toen ik haar uit bed haalde, dus no hard feelings hopelijk.
Oef Crump, dat lijkt me inderdaad zwaar zo tegen het einde aan. Speeltuin en zelf walvissen op een bankje een idee? Of een kleedje mee naar het park? Geen idee of je dat lichamelijk nog trekt hoor.