Is geloof in God wel mogelijk?

Ik ben de laatste tijd veel aan het nadenken over geloof. Vroeger deed ik dat door allerlei geloven naast elkaar te zetten en te kijken wie gelijk zouden hebben maar tegenwoordig denk ik meer na over het aspect denken en geloven zelf.

Een van de dingen waar ik in ben gaan geloven is dat je als mens nooit volledig objectief kan zijn. Je wordt altijd beïnvloed door externe en interne factoren. Daarnaast is iets volledig bewijzen ook onmogelijk. Bewijs maar eens dat jij als mens niet gewoon droomt en alles en iedereen om je heen een projectie is van je droom. Of dat andere mensen een bewustzijn hebben. Je voelt dat het zo is en neemt het aan, maar rationeel gezien is dat onmogelijk.

Om die reden vraag ik me ook af of een geloof in God überhaupt redelijk is. Je zou zeggen als God bestaat, dan zou dat zeker redelijk moeten zijn (mits God om ons zou geven), maar dan geld weer de vraag, BESTAAT God? En even los van de ultieme realiteit: als je gelooft dat hij bestaat (want dat is het enige wat je kan, geloof heeft causaal geen invloed op de werkelijkheid, neem ik aan), is dan voelen dat God bestaat genoeg om dat te geloven of moet dat dan met bewijzen?

In dat laatste geval kom ik zelf voor een rationeel probleem te staan (net zoals met de vorige voorbeelden). De cirkelredenering die dan bij mij ontstaat is als volgt:

1. Bestaat God?
2. Zoeken naar bewijzen voor het bestaan van God
3. Kan je als mens die bewijzen wel eerlijk beoordelen en de juiste conclusie trekken over het bestaan van God?

Antwoord op deze vraag weet ik niet. Dus ga ik uit van een Ja of Nee.

Zo Nee, dan is het niet relevant om wel of niet te geloven in God omdat wij er niet toe in staat zijn. (eind van cirkel)

Zo ja, dan zou dit mogelijk moeten zijn omdat als God bestaat (en hij wilt dat wij hem vinden) hij ons de mogelijkheid gegeven moet hebben om aan de hand van de huidige bewijzen hem te kunnen vinden

Maar.... dan moet God wel bestaan, anders dan kan hij niet de bewijzen en ons vermogen gegeven hebben om hem te vinden.

Maar bestaat God dan (zodat hij ons de mogelijkheid en bewijzen kon geven)??

En zodoende kom ik weer bij het begin van de cirkel:

1. Bestaat God?
2. Zoeken naar bewijzen

Etc.

Om het nog even extra toe te lichten in andere woorden:
Als wij mensen 100% objectief waren, waren wij God geweest (omdat God qua bewustzijn de totale som van alles zou moeten overzien). Dit zijn wij echter niet (anders wisten we alles wel). Dus als God bestaat en hij wilt dat wij hem moeten vinden, zouden wij los van onze objectiviteit alsnog voldoende bewijs kunnen vinden. Maar om daarvan uit te gaan moet je wel eerst er vanuit gaan dat God bestaat. Dus eigenlijk kan pas er van uit gaan dat je onderzoek naar bewijzen valide is als je er al van uit gaat dat God bestaat.

Ik denk niet dat dat een goede manier is om iets te onderzoeken omdat wanneer je ergens al vanuit gaat je wordt beinvloed door je voorkeur (comfirmation bias). Hetzelfde als je al uitgaat van de evolutietheorie en op basis daarvan informatie gaat zoeken.

Er zijn dan trouwens ook altijd nog gelovigen die zeggen dat geloof in God helemaal geen speurtocht hoeft te zijn, en dat simpel om je heen kijken al genoeg bewijs moet geven voor het feit dat alles is 'ontworpen'. Met mijn menselijke geest denk ik dan inderdaad ook van, goh, het is wel allemaal heel mooi, dat kan toch niet zomaar ontstaan zijn? Maar eigenlijk is dat dan meer een gevoel dan een rationele gedachte. Maar is zo een gevoel dan corresponderend met de werkelijkheid of wellicht onjuist vanwege gebrek aan 100% objectiviteit? En zo ben ik weer terug bij af.

Edit:

Wat misschien ook zou kunnen is dat wij met onze ratio genoeg tools hebben om de juiste conclusies te trekken, maar hoe kan je dit aantonen? Dit lijkt me de meest voor de hand liggende stap voordat je uberhaubt onderzoek gaat doen toch?

[ Bericht 9% gewijzigd door peterkailey op 02-07-2016 15:53:58 ]

quote:

Op zaterdag 2 juli 2016 15:51 schreef Jovatov het volgende:
Je vooronderstelling is dat geloof in God rationeel en logisch moet zijn.

Terwijl geloof in God mijns inziens inherent niet rationeel en onlogisch is.

Verder stel je terechte vragen over de objectiviteit van de mens. Je stipt de beperktheid van de mens aan, en dan kan je je inderdaad afvragen of de mens uberhaupt ooit iets echt objectief kan weten. Over deze werkelijkheid alleen al, laat staan over zoiets ontastbaars als God.

Des te meer reden om te stellen dat geloof in God niet rationeel/logisch te bewijzen valt. Zolang je je vooronderstelling 'geloof in God moet rationeel/logisch zijn' aanhoudt kan je dus met een gerust hart geloof wegwuiven.

Maar op het moment dat je loslaat dat geloof in God rationeel of logisch moet zijn, is er van alles mogelijk.
Althans, zo zie ik het.

Maar wat ik me dan afvraag is dat ALS God bestaat, is het dan NOG STEEDS irrationeel om in God te geloven?
Of hoe zou dat dan in dat hypothetische geval werken?

quote:

Op zaterdag 2 juli 2016 16:17 schreef Jovatov het volgende:

[..]

Ik denk dat geloof in God nooit rationeel sluitend te maken is. Dus: Als God bestaat en je gelooft erin, dan maakt dat het geloof daarin nog niet tot een rationeel besluit.

Stel dat je een munt opgooit en je gelooft dat het op munt zal vallen, en dat doet hij. Het feit dat je goed hebt gegokt maakt het nog niet tot een rationeel besluit. Net als op welke kant de munt valt is het (volgens mij) niet rationeel mogelijk te weten of God bestaat

Mee eens. Maar dat houdt wel in dat de mens per definitie niet rationeel kan zijn lijkt me?
Want dan geldt dat toch voor alles?

[ Bericht 6% gewijzigd door peterkailey op 02-07-2016 17:54:06 ]

quote:

Op zaterdag 2 juli 2016 17:20 schreef alwaysbenice het volgende:
Ik vind het geen gek idee, en in mijn ervaring kan de realiteit het zich doen bewijzen door een aaneenvoeging van synchroniciteit te laten zien.
Voordat dit voor mij gebeurde werd mij dit verteld dat voorkomt wanneer je meer van je echte zelf wordt (echte zelf gedefinieerd als je ziel basically, die bestaat als bewustzijn los van de menselijke cultuur), door eerlijker te zijn naar jezelf en je omgeving, je passie te volgen (dus te doen wat jij leuk vind), en weet dat het verbonden is met alles.

En het heeft zichzelf aan mij persoonlijk sterk bewezen.
Los hiervan kan men ook de persoonlijke ervaring hebben dat men een ervaring heeft die bewustzijns-vergrotend is en dat inderdaad een soort ego-loos Gods perspectief duidt.

Daarnaast zijn de volgende argumenten sterk:
-We zien een leven dat intelligentie bevat, intelligente systemen en patronen. Bijv. in de wis en natuurkunde, die patronen hebben we ontdekt en niet bedacht.

-We hebben allemaal bewustzijn. Hoe is het in godsnaam mogelijk (no pun intended) dat uit zogenaamde dode materie allemaal de zelfde awareness doet verschijnen.

-Het menselijk bewustzijn heeft als mogelijkheid om alle abstracte dingen te ervaren zoals muziek, humor, dans, creativiteit etc.

Het komt dus neer op de vraag, is het logischer om er van uit te gaan dat al deze dingen als toeval zijn ontstaan uit dode materie?
Of het logischer dat een onderliggend intelligent bewustzijn dit bedacht heeft.

En de 2e optie komt overeen met ervaringen zoals synchroniciteit, bijna doods ervaringen, mystieke eenheids ervaringen, Gods ervaringen, gedeelde dromen, etc.

En ook laat quantum mechanica overigens zien dat materie niet bestaat als een vast deeltje zolang het nog niet geobserveerd wordt, maar als een golf van niet gemanifesteerde waarschijnlijkheden.

Interessante punten die je opnoemt. Ik heb ook wel van nature dat ik dan het idee krijg dat een ontwerp logischer is. Maar kan ik op die besluitvorming wel vertrouwen? Is het dan ook per se logischer?

Ik was net even weg van FOK! en zat nog even door te denken over het onderwerp/ Het feit dat we kunnen redeneren en logisch kunnen nadenken is op zich wel duidelijk. 1 + 1 = 2, bij deze heb ik iets logisch beredeneerd. Maar of dat ook op het niveau van 'wat is realiteit' mogelijk is heb ik nog mijn twijfels bij.. Als dat echt zo was dan zou iedereen op basis van deze realiteit op dezelfde conclusie uitkomen. Toch zie je dat iedereen op een andere manier denkt over de realiteit, wat aantoont dat onze overtuigingen niet alleen zijn gebaseerd op logica.

Daarnaast is het onderwerp een stuk complexer dan een simpel retorische situatie zoals jij bent een mens, mensen nemen zuurstof in zich op dus jij neemt zuurstof in je op. De dingen die je noemt zorgen ervoor dat ik gevoelsmatig uit ga van ontwerp, maar ik stel me zelf dan weer de vraag, is mijn conclusie die IK logischer vind dan de andere wel correct?

Zijn we daar toe in staat? Kunnen wij met de observaties die we nu hebben van de realiteit en de mens zeggen dat wij mensen instaat zijn de juiste conclusies te trekken over de realiteit? (lijkt weer een nieuwe cirkelredenering)

En stel nou eens voor dat dat vorige waar blijkt te zijn (ongeacht of wij dat kunnen bewijzen of niet), weet jij dan of de conclusie van jouw punten wijst op een God als persoon of een 'perfecte' balans van alles en niets tegelijkertijd (alsof het niet anders kon zijn). Of is dat misschien wel het zelfde?