Het dreumestopic (1 - 2 jaar) deel 365

Misschien er zelf niet zo'n groot iets van maken? Kort en krachtig afscheid; een kus en vrolijk 'tot straks!' bijvoorbeeld. Ik merk aan Lou dat ik het zelf groter maak dan het is, dus uitgebreid vertellen wat er gaat gebeuren en dat ik weg ga etc etc, dat ze het veel erger vind dan dat ik haar bij de gastouder laat. En ze neemt mijn stemming ook over. Voel ik me schuldig om weg te gaan, dan komt er hysterie.

quote:

Op zondag 19 juni 2016 10:07 schreef JufMariska het volgende:
Oef, wat lastig idd En fijn van de lieve oppas Een tip van de kdv-dames bij ons toen Lucas laatst weer een verlatingsangst-fase had was veel kiekeboe spelen.

Zat ik ook al aan te denken aan zoiets. Evt met oppas erbij. Steeds heel kort uit zicht gaan en terug komen en uitleggen wat er gaat gebeuren. Maar ergens hoop ik dat het over een paar maanden gewoon over is een dat hij het dan wel snapt.

quote:

Op zondag 19 juni 2016 10:11 schreef Skittles het volgende:
Misschien er zelf niet zo'n groot iets van maken? Kort en krachtig afscheid; een kus en vrolijk 'tot straks!' bijvoorbeeld. Ik merk aan Lou dat ik het zelf groter maak dan het is, dus uitgebreid vertellen wat er gaat gebeuren en dat ik weg ga etc etc, dat ze het veel erger vind dan dat ik haar bij de gastouder laat. En ze neemt mijn stemming ook over. Voel ik me schuldig om weg te gaan, dan komt er hysterie.

Dat deden we altijd maar zoals gezegd is de verlatingsangst enorm toegenomen de laatste week. Daarom dat ik het nu probeer uit te leggen.

Ohja dat 'soooooooowww' bij alles is hier ook JM.

Chanty, we hebben hier ook een hele tijd gehad dat W moest huilen als hij de oppas zag. Hell, hij schrok al en begon te huilen als de deurbel ging. Inmiddels is dat niet meer zo, was echt een fase. Kiekeboe is een goeie idd! Met een korte spanningsboog worden kinderen toch geprimed op dat mama/papa weer terugkomt etc.
Denk je echt dat het komt door die 40 min met je ouders? is het niet denkbaar dat de veranderende situatie in zijn geheel (mama is thuis, andere routine, minder voorspelbaar dan werkweken, dingen in huis veranderen) ook een rol speelt?
Herkenbaar wel wat het met je moederhart doet ik vroeg me al half af toen "wat doet zij met mijn kind dat hij zo moet huilen en moeten we niet een andere oppas huuu! "

quote:

Op zondag 19 juni 2016 10:16 schreef Crumpette het volgende:
Ohja dat 'soooooooowww' bij alles is hier ook JM.

Chanty, we hebben hier ook een hele tijd gehad dat W moest huilen als hij de oppas zag. Hell, hij schrok al en begon te huilen als de deurbel ging. Inmiddels is dat niet meer zo, was echt een fase. Kiekeboe is een goeie idd! Met een korte spanningsboog worden kinderen toch geprimed op dat mama/papa weer terugkomt etc.
Denk je echt dat het komt door die 40 min met je ouders? is het niet denkbaar dat de veranderende situatie in zijn geheel (mama is thuis, andere routine, minder voorspelbaar dan werkweken, dingen in huis veranderen) ook een rol speelt?
Herkenbaar wel wat het met je moederhart doet ik vroeg me al half af toen "wat doet zij met mijn kind dat hij zo moet huilen en moeten we niet een andere oppas huuu! "

Routine is voor hem eigenlijk niet veranderd want hij gaat gewoon met als altijd naar het kdv. Denk wel dat hij aanvoelt dat er dingen gaan veranderen mbt baby op komst en dat dat meespeelt. Maar er is echt een omslag sinds vorige week.

Zondag nadat mijn ouders er waren geweest kwam mijn schoonzus voor uitleg hoe alles werkt ed. Man wilde even de autostoel laten zien en trok zijn schoenen aan. Ondanks dat ik gewoon opnde bank zat ging Lucas helemaal door het lint. Echt pure paniek en hij wilde mee. Prima, dus zijn schoenen aan gedaan maar hij bleef krijsen ook toen ik hem op de arm had en mee naar buiten liep. Hij kalmeerde pas weer echt toen schoonzusje in de auto stapte.

En ook als we gewoon met z'n drieën thuis zijn reageert hij veel heftiger als een van ons even weg/ naar boven gaat.

Kdv ging eigenlijk juist heel goed de laatste tijd, maar kort huilen. Was eigenlijk alweer over als we de deur dichttrokken en hij kon zwaaien. Maar nu laat ik weer een krijsend jongetje achter. Gelukkig weten ze hem wel snel te kalmeren maar het is niet fijn weggaan zo. En het kan niet goed zijn toch voor de ontwikkeling zoiets?

Is het ook niet een fase momenteel?
Hier namelijk wel wat voorheen niet was.
Ik kan F niet op het KDV achterlaten zonder brulpartij en drama al bij binnenkomen daar.
Bij vriend is dat niet maar dat zit ook in zijn routine, mama brengt nooit.
Hier thuis kan ik ook niet echt weggaan zonder tranen en groots verdriet.
Ik ben vrij onverbiddelijk erin. Ik zeg op mama gaat nu weg, hij krijgt een kus van me, er ontstaat drama maar ik loop weg en laat hem over aan de leidster/papa/ oppas.
En ga niet ook nog eens voor het raam zwaaien.
Binnen 2 minuten is het tot een snik beperkt en 5 minuten later is het alsof er niks aan de hand is.

Oh bah Chanty, wat een nare situatie zo. .

JM heeft gisteren gelogen, hier. Ze ging helemaal geen leuke dingen met haar mannen doen. . Ze ging mijn vrijgezellenfeestje vieren. . Het was heel leuk! _{Maar het drukte me wel weer even met de neus op de feiten over hoe weinig vriendinnen ik heb. .}
Nu onderweg naar mijn ouders, I zit steeds heel blij 'pake' te roepen. .

Tsja ik moet toch langs het raam lopen dus om dan niet te zwaaien is ook zo wat

DaD wat tof En het gaat niet om de hoeveelheid maar om het soort relatie dat je hebt met mensen. Ik had vijf mensen op mijn Vrijgezellenfeest. 3 vriendinnen van de basisschool nog. 1 vriend die ik inmiddels al jaren niet meer spreek want toch geen vriend bij nader inzien en nog 1 vriend die ik helaas te weinig spreek. En ik had er ook nu verder niemand anders bij gewild (hooguit die ene persoon ingeruild). Het zijn wel mensen waar ik van op aan kan, dat vind ik veel belangrijker.

Wat hebben jullie gedaan?

Chanty, het lijkt me echt heel naar, maar het past deels ook wel bij de leeftijd en situatie denk ik.. En ik denk niet dat hij er schade van ondervindt oid. Ik hoop dat het gauw weer wat beter wordt in elk geval.

DaD, ik heb niet helemaal gelogen, ik heb eerst koffie gedronken in de stad met de boys en ben daarna doorgefietst naar jouw bachelorette En liefie, we waren misschien niet met z'n 30en, maar wat een lieve dames bij elkaar En ik ben trots en blij dat ik er bij mocht zijn

Mijn ouders komen straks op visite en uk murmelt nu ook steeds 'ooooooopa! Mmmmmmma'

quote:

Op zondag 19 juni 2016 10:12 schreef Chanty het volgende:

[..]

Dat deden we altijd maar zoals gezegd is de verlatingsangst enorm toegenomen de laatste week. Daarom dat ik het nu probeer uit te leggen.

En daardoor veranderd het normale weggaan van hiervoor nu dus in een groter iets... juist omdat je er (teveel) aandacht aan besteed, de uitkomst is voor Lucas hetzelfde, papa en mama gaan even weg, dan kun je daar 15 min over dralen of gewoon zoals normaal uitleggen, papa en mama gaan even weg, jij blijft spelen bij "oppas" en straks zijn wij weer thuis. Tot straks! "Kus en gaan"

Ik snap je echt hoor, gister moesten wij naar de 20 weken echo en was mn moeder hier om op te passen, en na t hele gedoe wil saar ook niet meer dat mama weg gaat want straks blijft ze weer heel de nacht weg... dus aan mn been hangen en gillen... maar man en ik duwen elkaar naar buiten, al benoemend tot straks, houden van jou. En voor wij de steeg uit zijn is zij stil...

Blijft lastig, zeker als je zelf ook nog stijf staat vd hormonen. Maar t komt echt weer goed.

DaD liever een paar hele goeie vriendinnen dan sloten vrienden waar je geen echte diepgang mee hebt omdat het teveel is om bij te houden

quote:

Op zondag 19 juni 2016 10:40 schreef DevilsAndDust het volgende:
Oh bah Chanty, wat een nare situatie zo. .

JM heeft gisteren gelogen, hier. Ze ging helemaal geen leuke dingen met haar mannen doen. . Ze ging mijn vrijgezellenfeestje vieren. . Het was heel leuk! _{Maar het drukte me wel weer even met de neus op de feiten over hoe weinig vriendinnen ik heb. .}
Nu onderweg naar mijn ouders, I zit steeds heel blij 'pake' te roepen. .

I was in on it nja, ik wist er van

Heeft niks met hormonen te maken Zijn reactie is veranderd DAARNA heb ik pas mijn reactie aangepast in een poging te kijken of dat voor hem werkt. Jij zet het nu neer alsof hij alles bij elkaar krijst omdat wij er een groter iets van maken. dat deed hij daarvoor al. En de gevoelens van mijn kind negeren is ook weer zo wat dus wil op z'n minst proberen of er manieren van weggaan zijn die beter behapbaar zijn voor hem.

quote:

Op zondag 19 juni 2016 10:52 schreef BlueEyes het volgende:
DaD liever een paar hele goeie vriendinnen dan sloten vrienden waar je geen echte diepgang mee hebt omdat het teveel is om bij te houden

Dit. Wat hebben jullie gedaan?

quote:

Op zondag 19 juni 2016 10:57 schreef MevrouwCactus het volgende:

[..]

I was in on it nja, ik wist er van

+1

Wat hebben jullie gedaan DaD?
En liever 1 echte goede vriendin dan 10 'kennissen die je vriendinnen noemt'. _{Die eerste categorie heb ik uberhaupt niet..}

quote:

Op zondag 19 juni 2016 11:01 schreef Chanty het volgende:
Heeft niks met hormonen te maken Zijn reactie is veranderd DAARNA heb ik pas mijn reactie aangepast in een poging te kijken of dat voor hem werkt. Jij zet het nu neer alsof hij alles bij elkaar krijst omdat wij er een groter iets van maken. dat deed hij daarvoor al. En de gevoelens van mijn kind negeren is ook weer zo wat dus wil op z'n minst proberen of er manieren van weggaan zijn die beter behapbaar zijn voor hem.

Nee dat zeg ik niet... Ik zeg alleen dat het voor Lucas niet uitmaakt of jullie 5 min over weggaan doen of 15, je gaat weg en dat is eng/verdrietig/ongewenst.

Chanty,
Wat een moeilijke situatie.
Ik geloof altijd dat kinderen heel veel aanvoelen.
Mijn moeder zei altijd dat ze al wist dat er een kindje geboren zou worden, omdat er eerst een storm kwam in huis (iedereen boos/ruzie/huilen/niets was goed en wel allemaal elkaar opzoeken) en daarna rust. Daarna beviel ze dan.
Mijn moeder heeft 6 kinderen dus ik vertrouw altijd wel op haar input.
Misschien is dit jouw storm?!
Judith knuffelen

DaD,
Vrijgezellenfeestje! Wat leuk!
Joh.. Ik heb alleen maar familie wat ik zie en 1 vriendin.
Voor de rest zie ik gelukkig veel fokdames zoals cactus, shop en ingee.
Of praat ik met mensen via fb chat. Super gezellig!
Die vriendinnen zoals je op tv ziet heb ik niet, maar ik prijs me heeeeeeel erg gelukkig met de mensen die er wel zijn.


Gisteren enorm genoten op de meet in Utrecht.
Ro werd flink verwend door mamanova met een jasje en een natuurlijk rubberen bal (die lucht )
Daarna naar huis en het huis opgeruimd. Ik kon het weer! Klinkt heel gek, maar ik had zoveel chaos in m'n hoofd dat ik er niet meer uitkwam. zag ik op tafel een pen, stapels papier, vaat, etc liggen, op de
Vloer vieze kleding van ro, verdwaalde luiers, speelgoed , boekjes, etc. en dan kon ik geen begin maken met opruimen.. Herkenbaar?
Nu dus wel
Savonds naar het lokale tuinfeest gegaan en lekker los gegaan op indierock. Te veel alcohol op, maar wat heb ik een lol gehad.
En bij thuiskomst liep ro in haar slaapzak in de woonkamer. Twee veel te vrolijke ouders die met haar gingen spelen.. Oma (oppas) lachte zich rot.

Ro in haar te lieve nieuwe jasje <3

Ach Chanty, wat naar. Ik moest toevallig gisteren aan je denken. O haar opa en oma zijn net hierheen verhuisd en we waren op bezoek. Ik bestond niet meer. En dat vond ik ergens zo fijn! En toen moest ik ineens aan jou denken, dat ik dat jou ook zo gun

Even wat gedachten die bij mij opkomen. Je hebt eerder gezegd dat je het zelf niet prettig vindt om jouw ouders te laten oppassen omdat je bang bent dat het allemaal mis gaat (please corrigeer dit als ik het verkeerd heb begrepen). Zou het kunnen dan Lucas die stemming oppikt? Kinderen zijn daar heel erg gevoelig voor. Ze meten zich qua gevoelens aan hun ouders om de wereld te leren kennen. Ben ik bang voor een hond, dan vertel ik in feite aan mijn dochter dat een hond iets is om bang voor te zijn.

Verder wat concrete tips die wij in het kdv geven aan kinderen die het moeilijk vinden om weggebracht/achtergelaten te worden:
Hang foto's op van oppas/opa/oma, op een plek op Lucas' hoogte. Ga dan vaak samen naar die foto's toe en wijs ze aan en benoem wie het zijn. In het geval opa/oma kan facetimen goed helpen, als jullie ze weinig zien.

Kort en bondig afscheid nemen, en pas heel kort van tevoren vertellen dat jullie weggaan. Die mini's hebben totaal geen tijdsbesef, en "vanavond" is veel te abstract. Heel moeilijk, maar wel het duidelijkst voor L.

Stop vooral niet met weggaan. Ik zou bijna zeggen doe het vaker, juist korte bezoekjes. Al is het maar voor een blokje om het huis, tripje naar de winkel. Zo leert hij dat jullie weg zijn en al-tijd weer terugkomen. Kiekeboe en verstoppertje is ook slim, zoals eerder genoemd. Dat jij je in een andere kamer verstopt, of op de wc ofzo (dus echt "weg")

En verder veel sterkte. Het is loeizwaar en echt niet tof. Maar helaas toch iets wat een werkelijkheid is waar L aan zal moeten wennen

+1 op Room!

Het kan ook niet weg gaan. V huilt nog altijd als ik hem weg breng. Niet meer hysterisch inmiddels, maar huilen wel.

Gewoon zijn manier om de spanning te tonen.

Uitleggen werkt hier averechts, duurt het alleen maar langer en gaat hij alleen maar erger over zn toeren. Uitleggen werkt bij V nooit.

quote:

Op zondag 19 juni 2016 11:58 schreef Roomsnoes het volgende:
Ach Chanty, wat naar. Ik moest toevallig gisteren aan je denken. O haar opa en oma zijn net hierheen verhuisd en we waren op bezoek. Ik bestond niet meer. En dat vond ik ergens zo fijn! En toen moest ik ineens aan jou denken, dat ik dat jou ook zo gun

Even wat gedachten die bij mij opkomen. Je hebt eerder gezegd dat je het zelf niet prettig vindt om jouw ouders te laten oppassen omdat je bang bent dat het allemaal mis gaat (please corrigeer dit als ik het verkeerd heb begrepen). Zou het kunnen dan Lucas die stemming oppikt? Kinderen zijn daar heel erg gevoelig voor. Ze meten zich qua gevoelens aan hun ouders om de wereld te leren kennen. Ben ik bang voor een hond, dan vertel ik in feite aan mijn dochter dat een hond iets is om bang voor te zijn.

Ik laat niet merken dat ik er weinig vertrouwen in heb. Sowieso niet want dan kwets ik natuurlijk ook mijn ouders. Maar goed geen idee of hij het alsnog oppikt. Feit is dat ik wel vertrouwen heb in de oppas en in het kdv maar daar reageert hij ook zo heftig. Op mijn ouders heeft hij vanaf dat hij twee maanden oud was eigenlijk al heftig gereageerd. Ik heb er nooit een verklaring voor kunnen vinden; de reactie bij hen is echt extreem.

quote:

Verder wat concrete tips die wij in het kdv geven aan kinderen die het moeilijk vinden om weggebracht/achtergelaten te worden:
Hang foto's op van oppas/opa/oma, op een plek op Lucas' hoogte. Ga dan vaak samen naar die foto's toe en wijs ze aan en benoem wie het zijn. In het geval opa/oma kan facetimen goed helpen, als jullie ze weinig zien.

Kort en bondig afscheid nemen, en pas heel kort van tevoren vertellen dat jullie weggaan. Die mini's hebben totaal geen tijdsbesef, en "vanavond" is veel te abstract. Heel moeilijk, maar wel het duidelijkst voor L.

Stop vooral niet met weggaan. Ik zou bijna zeggen doe het vaker, juist korte bezoekjes. Al is het maar voor een blokje om het huis, tripje naar de winkel. Zo leert hij dat jullie weg zijn en al-tijd weer terugkomen. Kiekeboe en verstoppertje is ook slim, zoals eerder genoemd. Dat jij je in een andere kamer verstopt, of op de wc ofzo (dus echt "weg")

En verder veel sterkte. Het is loeizwaar en echt niet tof. Maar helaas toch iets wat een werkelijkheid is waar L aan zal moeten wennen

Foto's is wel een goed idee, denk dat ik een fotoboekje ga maken dat hij zelf kan doorkijken. Liet hem gisteren een foto van opa zien op facebook en hij wees toen meteen wel en zei opa. Op zich gaat het contact ook ok als ze er zijn; mits geen hond (:')), en als ze maar niet aan hem zitten of we hem alleen laten. Het zou leuk zijn als hij echt gek wordt op zijn opa en oma, lijkt me heel fijn wat jij omschrijft maar ik zie het voorlopig niet gebeuren.

Kort van tevoren hadden we gisteren gedaan (vijf minuten voor vertrek) maarja... Door zijn reactie werd dat dus later want wilde hem toch eerst weer rustiger krijgen. Ik ga idd eens kijken hoe ik korte perioden kan verdwijnen zonder dat hij in de stress raakt. De komende maanden wordt het simpelweg lastig om alleen weg te gaan want baby dus in die zin in de oppas ff niet nodig. Maar wil ook niet dat hij daardoor weer vervreemd. Dus zal eens vragen of ze het ziet zitten om wel af en toe een uurtje langs te komen, gewoon met z'n allen naar de speeltuin en dat ik dan ook af en toe even "weg" ga inderdaad en terug komt.

@ Away: V is nu 4 toch? Gaat hij al naar school? Volgens mij lijken onze jongens best op elkaar. Ik hoop stiekem toch dat het wat beter gaat voor die tijd

Had de foto al op fb gezien maar staat haar echt zoooo cute die rode jas Als je hem een keer verkoopt hoor ik het wel tzt

En Tas, lachebekkie Hij begint al groot te worden joh!

quote:

Op zondag 19 juni 2016 13:34 schreef Chanty het volgende:
Had de foto al op fb gezien maar staat haar echt zoooo cute die rode jas Als je hem een keer verkoopt hoor ik het wel tzt

En Tas, lachebekkie Hij begint al groot te worden joh!

Ik denk dat het zo'n jasje wordt waar ik haar op zesjarige leeftijd nog in probeer te wurmen , hehe.

quote:

Op zondag 19 juni 2016 13:30 schreef Razztwizzle het volgende:
Fijne vaderdag vandaag iedereen . En als er geen vader in beeld is: Fijne tweemoedersdag, of fijne moederdoethetalleenendatisheelstoerdag. Whatever rocks your boat, maak er een fijne dag van .

Waarom bestaan die dagen niet gewoon? Zo cool!

En room, handige tips! Ga ik proberen te onthouden voor latah.
Ijzeren glimlach. Heb ik ook.
Net als inwendig lelijk huilen en opgeven als ro weer overstuur is bij het weggaan en m'n werkdag nog moet beginnen waar ik sowieso al geen zin in had.
De laatste tijd gaat het beter trouwens. Ik geef haar meteen aan de leidster die op haar beurt meteen met haar een rondje doet in het bekijken van wat er dan ook te vinden is. Ik teken het uur af en ga weg.

Ro zat net lekker in een doos met de kat.
Daarna speelde ze alleen in de doos.
Toen een harde klap, ik-heb-heel-veel-pijn-en-ben-zo-geschrokken-huil en opeens kwam er bloed. Voor m'n gevoel duurde het 5 min voordat we konden zien waar het bloed vandaan kwam.. Was even bang dat ze het puntje van haar tong had afgebeten, maar gelukkig was het een niet te herkennen zo'n grote (!) purk met bloed. Blugh.Daarna snel m'n draagdoek in en ze werd weer rustig.
#Draagdoek4thewin
Maar m'n moederhart zit weer aardig in de craquelé.