Mijn eerste reisverslagje. Geen idee of het leuk lezen is, tips voor de volgende keer zijn welkom

.
West Highland WaySamen met een vriend heb ik van vrijdag 22 t/m maandag 25 juli de West Highland Way in Schotland gelopen. Het was mijn eerste wandelvakantie, terwijl het de tweede was van die vriend van mij. Tijdens de wandeling zijn we geheel zelfvoorzienend, we hebben een tent (met voortentje), eten en een waterzak bij ons, naast wat kleding en energierepen. In totaal waren beide rugzakken zo'n 19kg. Dit zal even wennen zijn, aangezien mijn enige training een wandeling van 13km is met 14kg op mijn rug.
Omdat we wat krap zitten wat tijd betreft besluiten we het eerste deel over te slaan en donderdagavond na de landing van het vliegtuig een taxi te pakken naar Balmaha. Hier zetten we iets van het pad onze tent op en vallen we gelijk in slaap.
Dag 1 Balmaha -> Strandje
's Ochtends als we om 7:30 wakker worden regent het. We wachten even, maar de regen lijkt niet af te nemen, dus om 8:15 pakken we de tent in de regen in. Heerlijk Schots weer!
![34f1eso.jpg]()
Naast het pad, een stukje uit het zicht
De tocht beginnen we langs Loch Lomond en na een uur begint de regen gelukkig minder te worden. Even langs de camping om een gasflesje te scoren en weer op pad! Erg mooie omgeving met mooi uitzicht over het meer. De flora is super groen en ook de imponerende bergen om ons heen maken veel indruk. Het pad is grotendeels goed te lopen en soms moet er wat geklauterd worden over stenen en boomwortels. Na een stuk of 10 wandeluren (met tussendoor wat pauzes) komen we aan bij een
strandje, waar we de tent opzetten en even het meer in duiken. Er zitten meer mensen, waarmee we even aan de praat raken, maar na het koken vallen onze ogen al snel dicht en besluiten we maar naar bed te gaan.
Dag 2 Strandje -> Bridge of Orchy
Om 6:00 gaat de wekker, het is droog! Dat is een stuk prettiger koken en de tent inpakken. 'Afwassen' in een beekje is wel even wennen, maar even na 6:30 waren we al op pad. Afwassen staat tussen haakjes omdat je met koud water niet echt goed de vette etensresten van het je servies krijgt.
![2cymbye.jpg]()
Leuk uitzicht in de ochtend
![14mt7co.jpg]()
Vaatwasser
Al snel naderen we het einde van het meer en komen we langs wat prachtige watervallen. Het wandelpad is een stuk drukker dan de dag ervoor, waarschijnlijk omdat het inmiddels zaterdag is en alle schotten natuurlijk in hun vrije tijd naar onze billen willen komen kijken. Erg leuk om met de enthousiaste wandelcollega's te spreken over vanalles en nog wat! Overigens schrokken veel mensen wel als we zeiden vandaag tot de Bridge of Orchy te willen lopen. De meesten deden daar vanaf dit punt 2 of 3 dagen over, terwijl de bagage door een taxi werd gebracht.
Ondanks dat we wat moe worden aan het einde van de wandeling, besluiten we toch nog even door te zetten zodat we de volgende dag volgens planning kunnen starten en daadwerkelijk de WHW uit kunnen lopen binnen de tijd die we hebben. Aangekomen bij Bridge of Orchy worden we direct belaagd door midges. Dit is de eerste keer dat we hier zoveel last van hebben en de Deet niet meer werkt. Gelukkig hebben we ons huiswerk gedaan en hoofdnetjes in de tas gestopt. Lekker koken met een charmant netje op onze kop, terwijl de locals ons uit lijken te lachen. Het scheelt heel wat irritante vliegjes in neus, oor en mond, dus wij vinden het wel prima. Na het eten duurt het wederom niet lang voordat we in slaap kukelen.
Dag 3 Bridge of Orchy -> Kinlochleven
Als om 6:00 de wekker gaat zit het hele doek van de buitentent onder de vliegjes. Gelukkig viel het in de binnentent mee!
![ort3bb.jpg]()
Midges
Even snel ontbijten en om 6:30 zijn we alweer op pad. Vandaag zou de dag van de mooie uitzichten worden, met als eindbestemming Kinlochleven. Een zware tocht, maar het uitzicht maakt zoals gehoopt veel goed. Op een aantal windstille stukken wemelt het van de midges en de 5 lagen Deet die we hadden meegenomen werkt niet. Gelukkig verschijnt er snel weer wat wind, waardoor de beestjes weer verdwijnen. Ook met de lunchpauze moeten we in de wind blijven zitten. Heel verkeerd is het niet, want bij het sjouwen met de zware tas is wat verkoeling hartstikke welkom.
Inmiddels lopen we langs Kings House Hotel, waarvan anderen al zeiden dat er veel herten lopen. Waarschijnlijk stinkt mijn maat enorm, want de herten zijn nergens te bekennen. Gelukkig is het super mooi en komen onze ogen niets te kort.
![2a0bbf6.jpg]()
Prachtige omgeving
Een tijdje na Kings House Hotel beklimmen we de Devils Staircase, een mooie klim met bovenaan een mooi uitzicht. De berg gaat nog hoger, maar we kunnen onze energie beter gebruiken om de eindhalte te halen. De route naar beneden zou nog lang genoeg zijn. En dat kwamen we te weten, de lange afdaling deed ons beiden pijn aan de knieën en er leek maar geen einde aan te komen. De kilometers leken nu toch wel een uitdaging te worden.
Bij het bereiken van Kinglochleven zoeken we ergens achter in een parkje zo snel mogelijk een plek voor de tent en precies als de tent staat begint het te regenen. Ideaal, zo hebben we ook geen pottenkijkers die kunnen gaan zeuren dat de tent hier illegaal staat!
Dag 4 Kinlochleven -> Fort William
De laatste dag begint wederom om 6:00 en de eerste stappen gaan niet zo soepel. We lijken beiden wel 50 jaar ouder geworden te zijn in één dag! Toch maar rustig aan doorlopen. Na de eerste stappen komen we weer wat losser en mogen we gelijk een berg op klimmen. Nog even achterom kijken voor een prachtig uitzicht over het dorp voordat we tussen de bergen duiken. Hier zien we typische Schotse ansichtkaart-foto's. Erg mooi! Het begint te regenen en zo zou het voor ongeveer 3 uur blijven. Niet super gezellig, maar als het droog wordt hebben we het grootste gedeelte van de laatste dag er opzitten, wat stiekem toch wel prettig is.
![2jb62kz.jpg]()
Lekker in regenpak
Het laatste gedeelte van de route gaan we door bossen, langs wat mooie watervallen en veel mooie partijen met mos aan bomen en op de grond en overal eigenlijk

. Aan het einde van het bos viel er nog wat te klimmen met als kers op de taart een mooi uitzicht op de Ben Nevis. Vanaf dit punt was het een lange flauwe afdaling richting de eindhalte; Fort William. Een groot gedeelte loopt de route langs een autoweg, tot aan het stadje.
Even op de foto met de meneer van brons en snel de kroeg in. Wat smaken ze dan lekker en wat slaan ze hard in! Hier wordt tevens gezegd dat we de tent op kunnen zetten in het park tegenover de McDonalds, terwijl dat achteraf helaas niet toegestaan bleek te zijn. De volgende dag om 7:00 vertrekt onze bus richting Glasgow, dus we zoeken ergens in een parkje achter wat bosjes een plek voor de tent.
![2cxjoue.jpg]()
Stiekem op de Cow Hill kamperen @ Fort William
De volgende ochtend snel spullen pakken, de bus in en in de bus nog een laatste keer onze ogen uitgekeken op het mooie landschap. Leuk om delen van de route vanaf een andere kant te zien!
Het wandelen is ons erg goed bevallen. De andere mensen op de route waren allemaal super aardig en leuk om mee te praten. En de midges waren ook een leuke ervaring, ondanks dat ze op het moment zelf vervelend waren. We gaan zeker vaker stukken wandelen in de bergen!
Ik vraag me af of mensen tot zover lezen, maar ik zit heerlijk na te genieten bij het typen van dit verhaal
[ Bericht 0% gewijzigd door sjaak_trekbek op 12-08-2016 19:21:26 ]