Rob Geus komt met nieuw programma: Smerige zaken.

quote:

Rob Geus werd bekend door het belichten van smerige horecazaken. In zijn nieuwe programma Smerige Zaken kaart hij nu maatschappelijke misstanden aan. "Iedereen kan verbeteren, als ik bij jou thuis kom kan ik jou ook tips geven."
Dat zegt de presentator in gesprek met NU.nl.

Rob Geus verwierf in 2002 landelijke bekendheid toen hij voor het SBS6-programma De Smaakpolitie restaurants, cafetaria's en snackbars doorlichtte op zoek naar gebrekkige hygiëne.

Gehuld in een witte overjas haalde Geus zijn vinger langs afzuigkappen, koelkastkieren en wekpotten en velde hij een oordeel met zijn kenmerkende kreten: 'dat dit kan in Nederland', 'hier word ik niet vrolijk van' en 'man, man, man'.

Daarna volgden soortgelijke programma's en zette Geus zich samen met Alberto Stegeman in om gestrande vakantiegangers in het buitenland te helpen.

In het nieuwe programma Smerige Zaken wil de 44-jarige Rotterdammer zijn onderzoeksveld uitbreiden en inspecteert hij onder meer basisscholen en appartementen.

Kakkerlakken
"Dit programma is ontstaan, omdat ik veel klachten kreeg toegestuurd. Het verbaasde me hoeveel plekken er in Nederland zijn waar mensen zich zorgen over maken. Ik kreeg een melding van iemand die een bak nasi kocht waar een kakkerlak in zat. Dan denk je: 'Dit kan niet waar zijn.' Die lijst aan klachten werd zo divers dat we besloten er een programma van te maken", zegt Geus in gesprek met NU.nl.

Wat is jouw eerste reactie als je een klacht krijgt? Het gelijk van die persoon bewijzen?

"De intentie is altijd een oplossing te vinden. Eerst luisteren we naar iemand die iets heeft meegemaakt. Ik spreek met degene af en besluit daarna of ik een eerste onderzoek uitvoer. Als die persoon gelijk heeft, dat is tot nu toe altijd gebleken, duik ik er vol in. Dan neem ik het niet alleen voor die persoon op , maar ook voor heel Nederland."

"De veroorzaker van de problemen moet goed beseffen dat hij slecht bezig is. Maar ik vind het ook belangrijk dat hij een oplossing van ons krijgt. Dat laatste is vaak een uitdaging, maar ik laat niet los tot dat doel bereikt is. Ik heb bewezen dat ik de hygiëne in Nederland met mijn programma's verbeterd heb."

Heb je daar genoeg erkenning voor gekregen?

"Ik hoor om mij heen dat ze, tot in Den Haag toe, blij zijn met dit programma. Ook een instantie als de Voedsel en Warenautoriteit heeft laten weten blij te zijn dat ik dit soort kwesties aan de kaak stel. Het is een missie en als daarover gesproken wordt denk ik dat ik daar best wel een klein beetje trots op mag zijn. Iedereen kan verbeteren, als ik bij jou thuis kom kan ik jou ook misschien wat tips geven."

Dat denk ik niet.

"Nee, maar kijk, mensen kunnen mij ook wat leren."

Wat dan bijvoorbeeld?

"Ja, wat kunnen mensen mij leren? Dat vraag ik me eigenlijk wel af." (lacht)

Je maakt dit soort programma sinds 2002, wat heb je in die veertien jaar geleerd van de mensen die jij geholpen hebt?

"Dat het mij enorme voldoening geeft als ik bedrijven beter kan maken en mensen die letterlijk en figuurlijk in de shit zitten uiteindelijk toch nog iets kan aanbieden."

Waarom kijken mensen naar jouw programma's?

"Het succes van mijn programma’s heeft te maken met een aantal onderdelen: het is heel herkenbaar. Het is een stukje informatie, een stukje ontspanning. En uiteindelijk kom je bij de oplossing, dat is emotie."

Ben ik een rotzak als ik daar leedvermaak aan toevoeg?

"Ja, dan vind ik je wel een rotzak als je dat zegt."

Maar mensen vinden het toch ook gewoon lekker om iemand te zien ploeteren?

"Je moet wel met iets komen wil de kijker daar op maandagochtend geboeid bij het koffiezetapparaat over napraten, dat ben ik met je eens."

Je bent begonnen als een soort cafetaria-inspecteur. Nu behandel je nationale, maatschappelijke misstanden, bijvoorbeeld op basisscholen. Kun je die ontwikkeling beschrijven?

"Ik twijfelde heel erg toen ik voor De Smaakpolitie werd gevraagd. Veel mensen zouden gelijk ja hebben gezegd. Een nieuw programma op prime time. Maar ik vroeg me vooral af of het bij mijn persoontje zou passen. Uiteindelijk heb ik het gedaan. Ik dacht: 'Als ik nou iets kan neerzetten in Nederland waar iedereen iets in de toekomst aan kan hebben, dan zal dat me geen windeieren leggen.' Ik ben mezelf en het programma blijven ontwikkelen. De tijd is nu rijp om meer diepte te laten zien. Ik wil meer redactiewerk doen, meer experts aan het woord laten."

"Bij De Smaakpolitie was het, met alle respect, heel veel wijzen en roepen. Nu komen we met een gerichte klacht, we starten een vooronderzoek en ik laat experts aan het woord. Dat is bere-interessant man. Dat is gaaf."

Noem eens twee plekken in Nederland die door jouw nieuwe programma schoner zijn geworden?

"Ik heb een aantal horecazaken een make over gegeven. En ik heb een jongen in een sterk vervuild huis geholpen. Instanties hebben zeven jaar lang geprobeerd om met hem in contact te komen, mijn team en ik hebben dat binnen een aantal dagen voor elkaar gekregen."

Waarom lukt jou dat wel?

"Ik ben boos geworden en bij de huurvereniging met een dossier naar binnen gestapt. Ik word gek van instanties die alleen binnen kantooruren dingen willen oplossen. Er bestaan veel programma's over verzamelwoede en soortgelijke ellende. Maar als je dit huis gaat zien, dat ga je niet geloven jongen. Ik heb veel meegemaakt, maar toen ik daar binnenkwam dacht ik dat er vier lijken lagen. Serieus."

Je zegt zelf dat veel programma’s zich met dezelfde onderwerpen bezighouden. Is het voor jou belangrijk om een nog smeriger huis te vinden, zodat de impact op de kijker gewaarborgd blijft?

"Een vriend van die jongen was al jarenlang bezig om instanties wakker te schudden en hen te zeggen: 'Het gaat niet goed met die vriend van mij.' De bovenbuurvrouw heeft twee jaar geleden een klacht ingediend. Iedere keer als ze haar afzuigkap inschakelde kwam er een penetrante lucht vrij. Die lucht kwam van haar onderbuurman. Ze heeft die kap uiteindelijk met tape afgeplakt. Als ik dat hoor dan zet ik gelijk een operatie op. En dan gaan we knetterhard buiten kantooruren, let op, buiten kantooruren opereren."

Hoe zorg je dat die jongen in kwestie zijn waardigheid behoudt?

"Deze jongen, dat mag je eerlijk weten, beschermen wij. Die ga jij nooit in beeld zien. Ik was zo in shock en werd zo boos omdat deze jongen geen hulp kreeg. Ik heb zijn situatie opgelost en ben na een aantal maanden naar zijn huis teruggegaan. Zonder onze hulp was het verkeerd afgelopen met hem. Ik heb die gozer een nieuw leven gegeven. Maar ik wilde zeker weten dat de instanties nu wel zorg leveren. Wij houden dat heel erg in de gaten en bieden nazorg."

Sommige kijkers vinden het misschien niet bescheiden als je zegt dat je iemand een nieuw leven hebt gegeven.

"Nee oké, maar kijk, die jongen liet niemand toe in zijn huis. Hij had geen contact meer met zijn familie en vrienden. Uit schaamte. Als ik jou vertel dat ik in dat huis beestjes heb aangetroffen die ik niet eens kon definiëren, dat de mannen in witte pakken naar buiten liepen en zeiden: 'Rob, dit is buitencategorie', dan hoef ik jou niet uit te leggen waarom ik dat zo formuleer. Het gaat nu hartstikke goed met hem en hij zei tegen mij: 'Je bent mijn redding geweest.'"

"Ik heb veel meegemaakt, ik heb lijken gewassen in eerdere programma's. Ik kan je zeggen, de lucht die ik rook toen ik dit huis binnenstapte vergeet ik nooit van mijn leven. Ik ben in Afrika geweest, in sloppenwijken waar kinderen in de open riolering spelen. Maar deze lucht was onbeschrijfelijk."

Ik geloof dat wel, maar het klinkt ook als een verhaal waardoor mensen verleid worden om te gaan kijken. Is er een wedloop wie de meest verwaarloosde personen in beeld kan brengen?

"Ander voorbeeld: ik krijg een mail van iemand die in een hotel heeft overnacht. Zeventig eurotjes voor een nacht. Die wordt wakker en schrikt zich helemaal de blaren, omdat zijn bed onder het bloed zit. Hij gaat naar de badkamer, kijkt in de spiegel en denkt: what de fuck? Schijven van vier centimeter omtrek over zijn hele lichaam en heel zijn bed zit onder het bloed. Hij gaat terug naar het bed om te kijken wat er gebeurd is en ziet daar een torretje lopen, waggelend over het bebloede bed. Hij maakt er een foto van en zoekt op Google, heel slim. En wat bleek? Hij is leeggezogen door bedluizen. Ik heb die jongen ontmoet, je wilt niet weten hoe hij eruit zag. Daar word je helemaal eng van. Ik heb een bedluizendokter ingeschakeld. Die heeft op dezelfde kamer gelogeerd en onderzoek gedaan. Blijkt dat die kamer vol zit met bedluisbaby's, dat wil je niet weten. Dat kan gewoon niet waar zijn. Dan kun jij zeggen: 'Daar komt 'ie weer met zo’n horrorverhaal.’ Maar het is de werkelijkheid! Ik weet zeker dat 80 procent van Nederland niet weet wat een bedluis is. Dat ga ik ze uitleggen."

Smerige Zaken is vanaf 22 mei op SBS6 te zien

quote:

Op zaterdag 21 mei 2016 12:21 schreef Katoenplukkert het volgende: