Als we dan toch openhartig bezig zijn, hier nog wat.
Weet je? Ik was ook zo'n depressieve sneuneus toen ik hier postte zo'n 16 jaar geleden. Toegegeven, ik had ook wat redenen om depressief te zijn. Jarenlang gepest, en zelfs als ik er nu vrij hard en kritisch op terugkijk zie ik ook geen reden waarom ik gepest zou moeten worden, behalve dan dat ik niet de lichtste was en wat 'ouwelijker was', geen aansluiting met leeftijdsgenoten, maar verder helemaal niets.
Kuttijd op de basis en middelbare school en toen ik wat ouder was vele malen 's avonds laat op het strand gezeten en gedacht 'wat als ik nou gewoon de zee in zwem tot ik niet meer kan, niemand gaat me missen'. Ik had wat bekenden die hielpen, misschien waren het ook wel vrienden, ik weet het niet, en ik ga er ook niet meer achterkomen, tegen het einde waren het sowieso geen vrienden meer, en dat was mijn eigen schuld denk ik. Die hielpen en waren er voor me, in het begin. De aandacht was wel fijn, je kunt wat praten over je problemen en mensen leven mee, en weet je, dat voelt verdomd goed als je verder nergens je verhaal kwijt denkt te kunnen en alleen maar afgekat en/of genegeerd wordt. En dat voelt op een gegeven moment zo fijn en comfortabel dat je gaat denken 'nou ja, ik voel me dan wel kut, maar doordat ik me zo kut voel zijn er wel mensen die er voor me zijn, dat is beter dan niets'.
Het was érg makkelijk om daar in te blijven hangen. Want positieve aandacht vanwege negatieve redenen is óók aandacht en beter dan helemaal alleen zitten. Dit was niet bewust, dit was niet iets waarvan ik dacht 'dat ga ik doen, dit is mijn tactiek om onder de mensen te komen en ze met me te laten praten', maar het voelde enigszins veilig, ookal is dat raar. En er zat ook totaal geen logica achter. En datzelfde zie ik hier op FOK! nu met andere mensen gebeuren, en ondanks dat ik zelf ook die fouten heb gemaakt kan ik alleen maar schreeuwen: "KAP ER MEE, JE WINT ER NIETS MEE".
Negatieve aandacht is aandacht --> Nee!!!!
Positieve aandacht omdat je je aanstelt --> Nee!!!!
Je mag je ergens verbolgen om voelen, verdrietig, machteloos, en daar hulp en steun bij vragen van anderen. Dat mág, en dat is niet erg, of je dat nu hier op FOK! doet of bij mensen in je directe omgeving. Maar als het een gewoonte wordt om je kut te voelen en je went aan de 'veilige' aandacht die het geeft als je verder niets doet om eruit te komen graaf je je eigen graf. Ik had het geluk geen aanwijsbare mentale issues te hebben als een vorm van autisme of wat dan ook, en had er genoeg aan om mezelf op een dag in de spiegel aan te kijken en te besluiten dat ik geen slachtoffer meer wilde zijn. Maar als je dat niet kan en wél extra hulp nodig hebt daarbij, GRIJP DIE KANS EN BEGIN AAN JEZELF TE WERKEN. Het is het niet waard om anderen de schuld te blijven geven van je eigen falen en lijden, het is het niet waard om je geluk af te laten hangen van het handelen van anderen en te verwachten dat zij wel naar jou toe komen en blijven komen.
Stop met jankstralen, stop met het genoegen nemen, al dan niet onbewust, met aandacht om de verkeerde redenen. Vraag om échte hulp daarbij als je het niet alleen kunt, maar ook dán is het slechts hulp, je moet nog steeds die hulp toepassen. Jezelf zielig vinden is triest, de schuld bij anderen leggen nog triester, maar verwachten dat anderen jouw problemen op gaan lossen en blijven hangen is het meest trieste wat je kunt doen. Het leven is te kort om er niet zélf proberen iets van te maken.
[ Bericht 0% gewijzigd door motorbloempje op 13-05-2016 10:36:39 ]
Ja doei.