Hypochondrie

Hoezo, denk je dat je dat hebt?

Ja, ik ken het. En nu?

quote:

Op zaterdag 7 mei 2016 19:50 schreef yordihulleman het volgende:

[..]

Hi Janneke,

Ik heb sowieso hypochondrie, is al door mijn psychiater vastgesteld. Ik hoopte hier mensen te kunnen vinden die het ook hebben, om daar mee te praten. Want door de spanningen en stress die hypochondrie veroorzaken, heb ik allemaal lichamelijke klachten... en ben bijna elke week bij de dokter voor geruststelling hij zegt je bent gezond, maar dan denk ik als nog dat ik iets ergs heb..

Krijg je er al therapie voor?

Stress kan inderdaad zorgen voor veel klachten en je kan jezelf een heleboel inbeelden als je te veel let op wat je voelt in je lichaam.

quote:

Op zaterdag 7 mei 2016 20:20 schreef yordihulleman het volgende:
Ja het is toch dom dat je zulke dingen dan denkt...

Domheid heeft er weinig mee te maken. Het lijkt mij vooral een soort emotie..

quote:

Op zaterdag 7 mei 2016 20:37 schreef yordihulleman het volgende:
Ja het is ook een soort van emotie, het zit tussen me oren .. .

Precies. Emoties zijn niet rationeel, maar het kan wel helpen om je irrationele angst te rationaliseren. Zorg dat je gezond leeft en dan is de kans erg klein dat er iets ernstigs met je aan de hand is.

Mijn voormalig huisgenoot heeft last gehad (en nog steeds wel een beetje, maar hij zit nu in therapie) van hypochondrie. En die lag hele dagen op bed te hyperventileren omdat hij van elk pijntje of klopje in zijn lichaam dacht dat hij doodging. Alles moest doodgekookt worden en kip mocht bijna niet meer klaargemaakt worden want hij dacht dat hij dood zou gaan aan salmonella.

En daar heb ik het best moeilijk mee gehad.

quote:

Op zaterdag 7 mei 2016 21:12 schreef yordihulleman het volgende:
Ja, ik ben blij dat ik therapie krijg... maar vind het gewoon irritant dat ik denk dat ik iets heb, maar heb natuurlijk niets.. nou ga ik maandag weer de huisarts bellen, voor een bloedonderzoek ...

Maar je bent je bewust van je probleem? Zo ja, kun je het dan niet een keer proberen om eens niet de dokter te bellen als je denkt iets te hebben? Of iets doen waardoor je rustiger in je hoofd wordt?

Mijn huisgenoot werd bijvoorbeeld rustig als ik bij hem kwam zitten en dat we samen gingen bedenken wat hij zou kunnen hebben. Hij kwam er altijd nuchterder uit dan dat ie erin ging. Maar dat is natuurlijk persoonlijk.

quote:

Op zaterdag 7 mei 2016 21:34 schreef yordihulleman het volgende:

[..]

Ik ben me eigen er bewust van dat ik hypochondrie heb ja... en dat de klachten door hypochondrie komt

Heb je het bovenstaande, wat ik heb geopperd, al eens geprobeerd?

quote:

Op zaterdag 7 mei 2016 21:39 schreef yordihulleman het volgende:
Ik kan dat wel proberen, maar de angst blijft dan toch bestaan..

Klopt, maar dat moet je ook met therapie zien op te lossen.

Het helpt iig wel om wat nuchterder te worden, en alles wat meer te relativeren.

Posts gebezemd. Trollen doe je maar elders.

Wat ik mij altijd afvraag bij deze stoornissen: als je weet dat je hebt, waarom dan nog wel elke week naar de huisarts gaan voor elk pijntje? Valt zoiets echt niet te relativeren? Niet lullig bedoeld, ik vraag het mij oprecht af.

Mijn oma heeft er trouwens wel een smeer van, voor een groot deel is het een beetje aandacht vragen. Als ze dan uiteindelijk iets heeft is ze gewoon opgelucht, heel bizar.

quote:

Op maandag 9 mei 2016 13:41 schreef Bananenpap het volgende:
Wat ik mij altijd afvraag bij deze stoornissen: als je weet dat je hebt, waarom dan nog wel elke week naar de huisarts gaan voor elk pijntje? Valt zoiets echt niet te relativeren? Niet lullig bedoeld, ik vraag het mij oprecht af.

Ik heb een soort milde vorm van hypochondrie, en ik snap dat op zich ook niet. Ik weet ook wel dat de kans dat er iets mis is niet zo groot is, dus ga ik er ook de huisarts niet mee opzadelen. Het maakt me niet veel geruster, zelf, maar daar hoeft zo'n huisarts verder ook niet mee te dealen. Het is vooral mijn probleem, zeg maar.

Het bang zijn dat kleine dingen iets zijn vergroot de symptomen, en kan zelfs symptomen veroorzaken. Zeer vermoeiend. Bij mij komt het in fases, maar vaak wel als ik echt iets heb, en dat ik dan denk dat het vele malen erger is dan een vrij makkelijk oplosbare blessure. Ergste was toen mijn rugblessure héél erg was, en deze maar niet beter werd, tot het moment dat ik zelfs niet meer kon staan of lopen zonder door mijn benen te zakken van de pijn. Dat was eng en kwam samen met een hele grote angst voor iets héél ergs, dat het dus niet alleen een blessure was, maar iets onderliggends. Toen ben ik wel eindelijk eens (op aandringen) naar de dokter gegaan. Maar toen het weer langzaam beter werd werden de hypochondrieklachten ook minder.

Er zijn pillen voor te krijgen. Sertraline etc zijn voor angstaandoeningen. Die heb ik een tijdje gebruikt toen het heel erg was, maar die zijn dodend voor je seksdrive en ik voelde me er verder niet heel fijn bij, dus na een tijdje af gaan bouwen en sindsdien (10 maanden verder) gaat het wel OK.

Dag allemaal,

Samen met een fotograaf ben ik bezig met een verhaal + portrettenserie over mensen met hypochondrie voor een mooi Belgisch magazine. We willen hiermee een aantal vooroordelen en misverstanden hierover uit de weg helpen.

We zoeken nog mensen die hun verhaal willen doen en daarbij op de foto willen.

Wil je meedoen? Stuur me even een mailtje: keesvanunen@gmail.com