TTKLPT

quote:

Op donderdag 26 mei 2016 06:58 schreef LelijKnap het volgende:

[..]

Women, face it: marriage can never be feminist – Julie Bindel | Comment is Free

aldus the Guardian

Vermoeiend gedoe, dat feminisme.

Mijn ongehuwde status is wel een principedingetje. Ik blijf een vrije vrouw. Ik wil me niet op die manier binden, het is al erg genoeg zo. .

quote:

Op donderdag 26 mei 2016 15:14 schreef Franny_G het volgende:
Mijn ongehuwde status is wel een principedingetje. Ik blijf een vrije vrouw. Ik wil me niet op die manier binden, het is al erg genoeg zo. .

Ik heb het huweljik al. Trouwen is voor mij meer een kwestie van de bruiloft al dan niet willen.

quote:

Op donderdag 26 mei 2016 15:14 schreef Franny_G het volgende:
Mijn ongehuwde status is wel een principedingetje. Ik blijf een vrije vrouw. Ik wil me niet op die manier binden, het is al erg genoeg zo. .

Ik ben dan wel geen vrouw, maar mijn ongehuwde status is ook wel een principedingetje.

Vrije jongens zijn we - maar aardige vrije jongens. Al zeg ik 't zelf.

quote:

Op woensdag 25 mei 2016 09:28 schreef Franny_G het volgende:
Dat zou je denken he, maar bijvoorbeeld mijn vader van 83 heeft nog steeds veel moeite met zijn aftakeling en sterfelijkheid. Hij zegt zelf dat zijn lijf weliswaar zo oud is, en dat hij dat natuurlijk dondersgoed weet, maar in zijn hoofd denkt hij over de dood nog net zoals toen hij 30 was. (zijn eigen woorden). De dood wel of niet accepteren heeft niet zoveel met leeftijd te maken, volgens mij. Ik denk overigens wel dat die manier van denken er bij mijn vader voor heeft gezorgd dat hij tot op zeer hoge leeftijd een enorme levenslust vertoonde en ook is blijven werken tot z'n 80ste. Ik moet dus wel 'vertoonde' schrijven, want hij wordt tegenwoordig zo geteisterd door zoveel lichamelijke ongemakken dat die levenslust inmiddels wat ver(der) te zoeken is. . Maar er is nog altijd veel verzet ertegen, hij kan niet goed accepteren dat hij zo is. Zit in de familie, mijn opa was ook zo.

Nee, jouw vader haalt mijn woensdagochtendtheorietje mooi weer onderuit.
Ik hoop echt dat ie herstelt, en zich nog zeker tien jaar in de geest dertig mag voelen.

Verder vind ik het een troostrijke gedachte, voor de mensheid in het algemeen, dat zelfs de strengste opvoeding en zelfdiscipline zoveel wilde levenslust niet kunnen temmen.

Op de correspondent:

"Ik bekeek onlangs That Sugar Film, een documentaire over de suikerindustrie (nu te zien in de bioscoop). Op zeker moment wordt daarin ingezoomd op een gebied in de staat Kentucky waar hele dorpen verslingerd zijn aan Mountain Dew, een Pepsivariant die per liter zo’n 34 suikerklontjes bevat. Veel bewoners kampen met een zogenoemde ‘Mountain Dew Mouth’ – een mond vol verrotte tanden.

De vraag is wie daarvoor verantwoordelijk is. De fabrikant, die het drankje opzettelijk zo verslavend mogelijk maakt maar de gevaren ontkent? De winkelier, die het spul blijft inkopen en goedkoop aanbiedt, ook aan klanten met een rot gebit? Of toch gewoon de gebruiker, die zich maar beter zou moeten laten informeren en meer wilskracht zou moeten tonen?"

Nouja, jullie begrijpen wel wat ik hiermee wil zeggen over individuele verantwoordelijkheid. Wel heb ik zelf steeds minder begrip en geduld met mensen die dit niet willen onderkennen. Man man man, wat een volk, en wat een mensen

In vrij Nederland stond een stuk over geprivatiseerde gevangeniscorporaties in Amerika, die miljarden omzetten. Weer een mooie vrucht van het kapitalisme, meer graag

De stammetjeshandel loopt zo goed dat ik alleen nog maar op mijn werk de tijd heb om rustig te FOK!-en. Alhoewel, dan moet ik ook al alle FB-berichten beantwoorden.
Uit de kruin van de bomen haal ik ook veel klompen raar gevormd hout. Die zaag ik dan onder een bepaalde hoek door en zet ik bij de rest van de handel. Dat zijn dan geen stammetjes meer, maar objecten. Ik geef ze namen als 'Dem Tageslicht entrissen" of "Impasse 1964" en dan vraag ik er 15 euro voor.
Als de mensen ze kopen zeg ik heel eerlijk dat ik ze vroeger stuksloeg voor de kachel, maar dat er zoveel knoesten inzaten dat ik last van mijn rug kreeg. Dat maakt ze niks uit, ze zijn allemaal heel tevreden.
Ik wacht nog op dit soort mensen, en dan ga ik mijn prijzen nogmaals 10x over de kop doen:

Ik moet nog 4 bomen omdoen. Vandaag de kettingzaag schoongemaakt en de ketting geslepen, dan kan ik er morgen weer tegenaan. Helaas zal daarna een einde komen aan deze handel.

quote:

Op zondag 29 mei 2016 04:35 schreef Mainport het volgende:
Op de correspondent:

"Ik bekeek onlangs That Sugar Film, een documentaire over de suikerindustrie (nu te zien in de bioscoop). Op zeker moment wordt daarin ingezoomd op een gebied in de staat Kentucky waar hele dorpen verslingerd zijn aan Mountain Dew, een Pepsivariant die per liter zo’n 34 suikerklontjes bevat. Veel bewoners kampen met een zogenoemde ‘Mountain Dew Mouth’ – een mond vol verrotte tanden.

De vraag is wie daarvoor verantwoordelijk is. De fabrikant, die het drankje opzettelijk zo verslavend mogelijk maakt maar de gevaren ontkent? De winkelier, die het spul blijft inkopen en goedkoop aanbiedt, ook aan klanten met een rot gebit? Of toch gewoon de gebruiker, die zich maar beter zou moeten laten informeren en meer wilskracht zou moeten tonen?"

Nouja, jullie begrijpen wel wat ik hiermee wil zeggen over individuele verantwoordelijkheid. Wel heb ik zelf steeds minder begrip en geduld met mensen die dit niet willen onderkennen. Man man man, wat een volk, en wat een mensen

Als die mensen geen Mountain Dew konden krijgen dan spoten ze heroïne in hun armen of stookten ze giftige alcohol. Sommige mensen zijn nu eenmaal voorbestemd voor zelfvernietiging. Die fabrikant is ongetwijfeld een aardige man met een leuk gezin en knappe dochters.

Er komt allerhande volk af op de stammetjes. Een van de dingen die mij opviel is dat mensen met veel geld (tenminste met een dure auto) standaard afdingen op de prijs. Mensen met hele eenvoudige en oude autootjes zijn veel bescheidener en ze lijken wel dankbaar dat ze stammetjes bij mij mogen kopen.
Ook zijn die mensen met goedkope auto's veel terughoudender. Die parkeren hun auto op de openbare weg, terwijl de mensen met dure auto's zonder na te denken met aanhanger en al mijn oprijlaan op scheuren.

Zijn die mensen met geld nu brutaler omdat ze meer geld hebben, of hebben ze meer geld omdat ze brutaal zijn? Ik ding bij dit soort handeltjes ook altijd af. Toch weer 5 euro bespaard.

Meer geld omdat ze brutaal/assertief zijn. Dat vind ik het meest aannemelijk.

Ik kan niet afdingen. Ik gun mensen het geld gewoon altijd. . En ik kan ook slecht met geld omgaan, trouwens.

quote:

Op woensdag 1 juni 2016 09:55 schreef Franny_G het volgende:
Meer geld omdat ze brutaal/assertief zijn. Dat vind ik het meest aannemelijk.

Ik kan niet afdingen. Ik gun mensen het geld gewoon altijd. . En ik kan ook slecht met geld omgaan, trouwens.

Ik gun de mensen het geld ook best wel, maar afdingen is ook gewoon een spel. Ik vind het absoluut niet erg (als verkoper) dat mensen dit proberen. Ik heb meer respect voor iemand die afdingt als voor iemand die schaapachtig betaald wat gevraagd wordt.

Ik kan echt mijn best doen om 5 euro af te dingen en daarna 50 euro uit te geven in een restaurant en een fooi erbij. Het gaat niet zozeer om het geld.

Hoezo kun je slecht met geld omgaan dan?

Ik ben wel altijd aan het kijken of ik ergens wat binnen kan harken of een handeltje zie. Dat zit er gewoon in. 15 jaar geleden gingen wij met het leger voor het eerst naar Polen, naar een oude Russische vliegbasis. Toen ik daar rondsnuffelde vond ik een enorme berg uniformjasjes van de Russen, met de koperen knopen met hamer en sikkel er nog aan! Toen heb ik er een stuk of 5 meegenomen als souvenir. Die knoopjes kun je nu zeker voor 4 euro per stuk verkopen, die ben je zo kwijt. Ik had ik een uurtje zeker 800 knopen kunnen verzamelen. Af en toe denk ik daar aan terug en dan heb ik nog steeds spijt dat ik die kans heb laten liggen!

quote:

Op woensdag 1 juni 2016 10:01 schreef LXIV het volgende:

Ik kan echt mijn best doen om 5 euro af te dingen en daarna 50 euro uit te geven in een restaurant en een fooi erbij. Het gaat niet zozeer om het geld.

Hoezo kun je slecht met geld omgaan dan?

De relatie die een mens met geld heeft, is volgens mij vaak vrij complex. Dat jij zoiets ziet als spel is mij bijvoorbeeld wezensvreemd. Zoals ik ook niets heb met mensen die speculeren op de beurs. Het is misschien ook mijn calvinistische achtergrond weer. Altijd mooi hoe je dat bij ongeveer alles als excuus kan aandragen. .

Maar goed, bij mij is het zo: ik denk niet na over geld. Als ik het niet heb, dan kan ik daar prima mee omgaan. Heb periodes gehad dat ik met weinig moest rondkomen, en dat ging heel goed. Heb ik het wel, dan gedraag ik me er ook naar. Ga ik ineens dure kleding kopen, geef ik veel te ruim fooi en laat ik het soms letterlijk rondslingeren. Ik heb dan helemaal geen zin om bijvoorbeeld energie te steken in afdingen, of om uit te zoeken waar ik iets het goedkoopst kan krijgen. Kortom, geld 'verdwijnt' dan vrij makkelijk in een soort zwart gat. Ik ben dan ook heel slecht in sparen.

Ik was gisteren bij een 'schrala', een gelegenheid waar je voor 15 euro onbeperkt kunt zuipen in rok. Er zijn vervelendere activiteiten, vooral omdat iedereen lang voor het einde al stomdronken is.

Net als een film bestaat zo'n avond voornamelijk uit dialoog; je kunt ook stellen dat elke dag voornamelijk uit dialoog bestaat, en dat men er daarom maar beter bedreven in kan zijn.

Ik werd gisteren aangetrokken door mooie vrouwen die omschreven kunnen worden als getergd, onbegrepen, verdwaald en lichtelijk melancholisch, zeker als ze dronken zijn. Ze zeggen dingen als: 'Iedereen heeft allemaal verwachtingen van mij, maar ik wil gewoon schoonmaken.'

Ze zoeken een begripvol oor en wat medelijden, wat ik ze wel kan geven, maar tegelijkertijd denk ik: waar zijn de andere mannen met een beetje inlevingsvermogen, wat moet ik hier in godsnaam mee? Dan kijk ik om me heen en zie een boel opgegeilde gasten die hun beurt afwachten (of soms ook niet afwachten) om toe te slaan. Arme vrouwen! denk ik. Zoveel weltschmerz en zoveel harde piemels!

Ik geef het ze te doen.

[ Bericht 0% gewijzigd door Mainport op 02-06-2016 17:30:40 ]

Knap dat je in een stukje over minderjarige meisjes toch weer een of andere link met moslims weet te leggen

quote:

Op donderdag 2 juni 2016 17:29 schreef LelijKnap het volgende:
Als puber kon ik er door verlegenheid niks mee, en nu ben ik te oud. Dagelijks geconfronteerd met deze tragedie levert pas echt een gerechtvaardigd gevoel van weltschmerz op. Geen gezemel over verwachtingen. Die schud je met zo van je af. Dat doe ik ook terwijl ik met mijn capaciteiten aan het maaien ben en van alle kanten begluurd wordt.

'Te oud'. . Ja, het leven heeft je echt genaaid, LK.

Het is tijd voor een plaatje.

Dan gooi ik deze er even in.