Goed. De provinciaaltjes gingen down town Amsterdam. Appartement gehuurd in de Lange Leidsedwarsstraat op letterlijk 4 minuten lopen van de Melkweg. Dus wij staan daar voor de deur, eigenaar gebeld, hij zei dat hij eraan kwam.
Paar minuutjes in de zon gewacht, daar kwam hij aan. Hippe donkere gast, Amerikaans. Hij leidde ons rond in het (toffe) appartement en NU KOMT HET....
(ja sorry, ik moet nu weer hardop lachen)
Hij vroeg 'ladies, what are you gonna do tonight in Amsterdam'.
Wij: "To a concert, Eurovision in Concert".
Hij: "Wait, Eurovision? That's not tonight, right?"
Wij: "No not the real Eurovision, but in Concert"(+ uitleg wat het was)
Hij: "Oh that is so nice, that's gonna be wiiiiiild. DO YOU KNOW THE VALS SINGING TWEELING??"
Wij: "You mean Double Date?"
Hij: "YES! EMAIL TO BERLIN, I MADE THAT SONG!!!"
Dus wij keken hem wat ongelovig aan en hij rukt op dat moment een rode doos uit een kast. "Check this out, still got the dresses, they were suppost to wear these but didn't at the last moment".
HAHAHAHA!
Daarna zei hij "You know I Want To Be a Hippie? Made that song also. The money from that song bought me this appartment". Daarna hebben we hem geGoogled en alles klopte. Gaaf.
Daarna wezen eten op het Leidseplein. Terwijl we daar aten zagen we op het plein de rij voor de Melkweg langer en langer worden. Echt huuuuuuuge. Alleen maar mannen
Uiteindelijk binnen (iedereen werd gefouilleerd en alle tassen moesten open) en we keken onze ogen uit. Voor ons gevoel waren er 1496 mannen en 4 vrouwen (en dat waren wij). Lekker hysterisch en huppelig sfeertje.
Afijn. Concert begon. Ik ga ze niet allemaal opnoemen, maar wat ons allemaal opviel was dat we af en toe zelfs twijfelden of het wel live was allemaal, want ALLEMACHTIG WAT ZONG IEDEREEN GOED LIVE. Mochten jullie nog de hoop hebben gehad dat er mensen afvallen door slechte live zang, vergeet het maar ben ik bang.
Ook ben ik door deze avond serieus meer gaan begrijpen van uitslagen van het Eurovisie. Soms kwamen er liedjes heel hoog in de finale die ik niet echt heel tof vond, maar na deze avond begrijp ik dat beter. Al die mannen bij dit concert gingen volslágen los op o.a. Oostenrijk en Spanje. Oh en Frankrijk. Zodra er een beetje een joecheiiii-stamprefrein in een nummer zit vliegen de vlaggen door de lucht en staat iedereen te gillen en dansen. De sfeer sloeg dan totaal om. En dit zijn de mannen die stemmen. De gemiddelde smaak in de zaal was 'als ik erop uitbundig kan springen en dansen dan looooooooooooove ik het!!!'.
Wat dat betreft viel het nummer van Douwe Bob stiekem best uit de toon. Het was knettergoed gedaan, live, echt. En uiteraard zongen veel mensen mee omdat Nederland. Maar het had niet het OMGOMGOMGOMGOMG-gehalte van sommige (veel....) andere nummers.
Wat wel de hele dag doorsijpelde was dat Douwe Bob en Mister Frankrijk (Amir) het héél goed met elkaar konden vinden. Amir heeft nog een stukje van Slow Down gezongen in het Vondelpark 's middags.
Als jullie vragen over een bepaald land hebben gil gerust. Ik vond Israël persoonlijk echt een mooi liedje en heel goed gezongen. Bij Cyprus (ERG goed live) werd de zaal ook flink wild, rocknummer. Roemenië viel het allerminst in de smaak had ik het idee.
Voortaan ga ik hier elk jaar naartoe. En voortaan elk jaar in het appartement van Jeff, van Email to Berlin.