Na een tien- of twintigtal luisterbeurten van het nieuwe album ook maar eens tijd om mijn toppers, middelmaat en "mindere" nummers (zijn er niet) in een lijstje te presenteren.
De eerste indruk
Allereerst, mijn eerste indruk. Vanaf het eerste moment kon ik het album slecht plaatsen. Het album luisterde belachelijk gemakkelijk weg, het klonk allemaal erg toegankelijk maar tegelijk ook ontzettend lastig door de vaak complexe lyrics en zang. Had er bijna totaal geen TLSP gevoel bij en moest zeggen dat ik het bombastische bij de eerste luisterbeurt miste. De eerste helft van het album kon me maar weinig bekoren, mede doordat Aviation, EYCTE en Bad Habits al kapotgedraaid waren. Daarnaast was ik in den beginne geen fan van Dracula Teeth and The Element of Surprise.
De B-kant was echter heerlijk. Sweet Dreams, TN is uiteraard een topper, daarnaast de dreiging van Used To Be My Girl en She Does The Woods waren heerlijk old-school AM. Ik vond Pattern en The Dream Synopsis ook heerlijk. The Dream Synopsis was voor mij een echte Turner afsluiter voor een album, met als belangrijk verschil dat ik deze niet ga skippen. Waar The Time Has Come Again altijd een twijfelgeval was met luisteren.
Na tien- tot twintig keer luisteren
Nu, na het meerdere malen luisteren, teksten meelezen, live-versies bekijken, is het tijd voor het 'eind'-ordeel. Ik kan niet minder zeggen dan dat ik dit het grootste meesterwerk van Alex Turner ooit vind. En ja, ik zeg express Alex Turner en niet Miles Kane. Waar AOTU voor mij een echt album van beide was, met invloed van Miles' muzikale Rascals tijd en Alex lyrics, is dit album voor mij veel meer een werk van Alex. Niet dat ik daarmee Miles wil afdoen als onbelangrijk, zijn invloed is zeker belangrijk. Want zeg nou zelf: niemand zit te wachten op een heel album met Submarine-liedjes.
Inmiddels ben ik elk liedje sterk gaan waarderen. De Aviation/EYCTE/Bad Habits blijf ik soms lastig vinden, maar Dracula Teeth en The Element of Surprise zijn sterk gegroeid, tot mijn favorieten misschien wel. Bad Habits vond ik in bij release een teleurstelling, dit nummer is echter flink gegroeid, de punky-sound is een must-have op het album, en zorgt ervoor dat de rest in balans blijft. Met de hoge vocalen in het refrein blijft het toch erg TLSP.
Absolute topper is uiteraard Sweet Dreams, TN. Wat een prachtig nummer met Alex' zang die ik volgens mij nog nooit beter heb gehoord, wat een krachtige stem, kippenvel. Om even tot een ranking van de nummers te komen:
Absolute toppers:
• Sweet Dreams, TN
• Used To Be My Girl
• The Element of Surprise
• Miracle Aligner
• The Dream Synopsis
De middelmatige toppers:
• Dracula Teeth
• Aviation
• Everything You've Come To Expect
De minste nummers, nog wel erg goed:
• Pattern
• Bad Habits
• She Does The Woods
En nu, tot slot: waarom vind ik dit het grootste meesterwerk van Alex? Daar kan ik heel kort over zijn: dit album kent eigenlijk geen mindere nummers. Bij geen enkel nummer voel ik de aandrang om te skippen. Dit heb ik wel op eerdere albums. Neem bijvoorbeeld een Mad Sounds op AM, een Riot Van op het debuut, Fire And The Thud op Humbug, I Don't Like You Anymore op AOTU en zo kan ik nog wel wat voorbeelden opnoemen. Dit album is perfect in balans, nergens heb ik het idee naar een 'te rustige fase' (bv. twee trage nummers achter elkaar) te luisteren, of een teveel up-tempo. De balans is geweldig, startend met het up-tempo poppige van Aviation naar het zoetsappige Miracle Aligner, het qua lyrics zware Dracula Teeth, het kalme van EYTCE en de catchyness van The Element of Surprise om af te sluiten met het punky Bad Habits, ik verveel me dan geen moment.
Alex combineert op deze plaat zijn beste zang, zijn beste lyrics en zijn muziek op 1 album.
Zijn er dan ook minpunten? Ja. She Does The Woods is misschien het lichtste nummer, ook de plek op de plaat, na het in mijn oren bijna identieke Used To Be My Girl lijkt het totaal in het niet te vallen. Heb zelf moeite de overgang van de twee te horen, weet nooit of Used To Be My Girl nou afgelopen is of niet, maar She Does The Woods is duidelijk de mindere van de twee. Doordat ze na elkaar staan is het lastig om She Does The Woods 100% te kunnen waarderen.
Daarnaast vind ik het ergens ook jammer dat het bombastische van de eerste plaat weg is. De TLSP opkomst met Calm Like You tijdens hun eerste gig dit jaar staat inmiddels bovenaan mijn meest gekeken video's op YouTube.
[ Bericht 2% gewijzigd door AMDB op 31-03-2016 18:04:16 ]