Hallo iedereen.
Ik heb mijn vriendin verteld dat ik wat dingen te betalen heb. Dit doe ik met aflossingen. Doordat ik bij mijn huidige bijbaan weinig uren krij (8 uur per week) houd ik niet veel over per maand na de vaste lasten. Momenteel houd ik rond de 110 euro p/maand over.
Aanvankelijk zou ik in mei pas gaan werken hadden we afgesproken omdat zij dan ook stage zou gaan lopen.
Echter is mij afgelopen donderdag een baantje aangeboden waarbij ik per dinsdag kan beginnen, voor 25 uur p/week in de avond uren van ma t/m vrijdag.
Hier heb ik mee toegestemd omdat ik dan de dingen die ik moet betalen sneller afbetaald kan hebben en ik daar geen omkijken meer naar heb. Ik ga het werk tot eind juni doen, dus zo'n 12 weken.
We zijn beiden druk mn vriendin kan in het weekend niet vanwege haar werk en in het weekend werk ik op de zaterdag. Beiden studeren we ook nog, al met al een drukke periode voor de boeg.
Mijn vriendin is nu nogal boos op me, omdat ik zonder overleg heb toegestemd. Ook omdat we elkaar de komende periode veel minder gaan zien. Ik heb haar verteld dat ik het ook niet voor de lol doe en dat het eigenlijk noodzaak is, gezien het bedrag dat ik maandelijks overhoud.
Zelf gaat ze in mei stage lopen waarbij ze voor 8 weken ook 7dagen per week bezig is en niet altijd tijd zal hebben om af te spreken hier steun ik haar ook in.
Ze weet zelf niet of onze relatie het gaat redden, omdat ze het niet kan om elkaar 1x in de week te zien.
Er zijn wat dagen waarop ik wel kan overdag tot een uur of 4, maar op bijvoorbeeld de donderdag waarop we beiden vrij zijn (ik dan tot 4 ivm nieuwe bijbaan) gaat ze eerst sporten tot 13:00 waarbij ze om 14:00 kan. Ze heeft geen zin om voor een uurtje samenzijn te reizen, wat ik wel voor haar heb gedaan. Ze zegt ook dat ze die dag moet sporten, dus het is maar de vraag of een van de weinige mogelijkheden die we hebben, het ook gaat worden.
Ik begrijp haar frustratie helemaal en zekf vind ik het ook noet leuk. Dit doe ik echter uit noodzaak en doordat ze niet weet hoe het zal lopen werk ik nu met een dubbel gevoel.
Ik weet echt dat het kut is, maar het is voor 3 maanden en we kunnen elkaar blijven zien, al is het korter dan normaal.
Ik voel me niet gesteund in de noodzaklijke beslissing, ik werk nu met een schuldgevoel.