Transsiberie - zomer 2016

quote:

Op vrijdag 16 september 2016 13:32 schreef BeamofLight het volgende:
Heb het effe doorgescrolled maar wat vond TS nu eigenlijk van Mongolie?

Lees post nr 47.

quote:

Op vrijdag 16 september 2016 15:20 schreef misteriks het volgende:
Ik wijk af van het topic en het zijn mijn zaken niet, maar ik ben verbaasd dat deze, weliswaar vervelende, incidenten, kunnen leiden tot een relatiebreuk Er moet dan toch al langer iets aan het broeien geweest zijn. Maar sterkte iig, nou niet bepaald de zomer van je leven...

OT Ikzelf had ook altijd de Transsiberie-lijn heel hoog op de whishlist. Vorige jaar heb ik hem dan ook , zij het heel gedeeltelijk, gedaan. Op bezoek bij de schoonouders. Heb per trein enkel Ekaterinaburg-Omsk gedaan. Voor mij was 14uur voldoende als sample.. Ik ben heel blij dat ik de raad van mijn vrouw gevolgd heb, en netjes vluchten naar St Petersburg en Ekaterinaburg geboekt hebben ipv ellendig lang op treinen te zitten.

Off-topic: Je hebt gelijk. Ten eerste het zijn niet de incidenten maar hoe we ermee omgingen. Als je 10 dagen lang negatief bent, steeds met elkaar in confrontatie komt etc, dan is de lol er snel vanaf. Daarnaast hadden we onze verschillen - iets dat ik op prijs stelde... en zij blijkbaar niet meer. Voor mij kwam het ook een beetje als bliksem op klaarlichte dag.

OT: Ik vond de treinen geweldig. 55uur tussen Sverdlovsk/Yekaterininburg en Irkutsk ging prima en ik overwoog om terug te keren om het rondje Irkutst-Severobaikalsk-Vanino-(misschien Sakhalinsk)-Vladivostok-Irkutsk.

Okido. Here comes -

Deel I. De voorbereidingen.

Zoals ik in een eerdere post schreef, vonden we het nodig om dingen goed vooraf te plannen. Dat zou mijn ex-vriendin meer rust geven. Ik doe dingen liever iets losser want als ik een plan heb, dan houd ik mij er ook graag aan.

Wij keken eerst naar de vluchten die er te vinden waren. Vrij snel bleek dat Moskou naar Beijing de betere optie was - goedkoper, maar de vluchttijden zijn dusdanig dat je in de praktijk een dag wint. Wij begonnen met het vlucht Beijing-Brussel. Een enkeltje met Ukraine International Airlines was maar ¤328 en de tijden waren top. We hadden veel keuzes voor Brussel-Moskou, maar uiteindelijk kozen wij voor Aeroflot - ¤137 elk.

Stap 2 was de route. Ik ging uren lang puzzelen op de website van de Russische spoorwegen om een strak schema in elkaar te steken. We besloten om de volgende stops te doen: Vladimir & Soezdal, NIzhny Novgorod, Kazan, Yekaterininburg, Irkutsk&Baikal, Oelaanbator. De treintickets voor treinen in Rusland zijn makkelijk online verkrijgbaar. Internationale treinen niet. Het bleek dat het sneller goedkoper was om de bus te pakken vanuit Oelan-Oede naar Oelaanbator. Daarnaast vonden we het boeken van de trein van Oelaanbaatar naar Beijing erg wazig. Verschillende bedrijven hadden allemaal verschillende (hoge) prijzen. Een vlucht met AirChina a ¤150 was goedkoper en we zouden 2 dagen besparen (omdat het een vlucht is van nog geen uur tegenover 30u met de trein en omdat er maar 2x per week een trein is).

Stap 3 waren de visa. Mongolië was het makkelijkst. Formuliertje invullen en afleveren met je paspoort en een week later weer afhalen. Het afgeven ging bij ons mis - ze waren gesloten op "kinderdag" - 1 juni... Total damage was ¤65 elk. Het afgeven/ophalen werd door mijn ex gedaan.
Daarna moesten we direct door naar China. De visa waren bijna ¤130 per persoon. Daarnaast hadden we onze vluchtgegevens nodig (UB-Beijing moest geboekt worden) en we moesten een hotel boeken. Dat werd The Emperor Qianmen (5*) - een beetje luxe op het einde kon geen kwaad. Ik mocht onze paspoorten afgeven en ophalen.
Je kunt een Russisch visum maximaal 45 dagen van tevoren aanvragen. We hadden een invitation letter nodig (kun je krijgen voor zo'n ¤15 van tig verschillende websites) en ik had een extra reisverzekering nodig omdat mijn gewone reisverzekering geen repatriëring zou uitkeren (nog ¤20). De visa zelf waren 65 en waren na een weekje klaar. We moesten beiden aanwezig zijn bij het afgeven, maar mijn ex mocht beide units ophalen. Wij hadden 15 dagen aangevraagd, maar terplekke bleek dat je voor meer dan 15 dagen nog een extra document nodig zou hebben "detailed program" oid - een duur geintje. We hadden maar 14 dagen ingepland en mochten ter plekke onze aanvragen aanpassen. Uiteindelijk kregen we alsnog 15 dagen - tja.

Stap 4 was het boeken van de treinen. Dat is echt makkelijk. Ze hebben een prijssysteem a la Ryanair en je kunt maximaal 45 dagen van tevoren boeken. Omdat wij wisten welke treinen we moesten hebben kon ik ze elke keer 45 dagen van tevoren boeken. Makkie. De treinkaartjes (steeds 2e klas) waren in totaal precies ¤250. Niet slecht voor 5600km inclusief 6 overnachtingen. De bus van Oelan-Oede naar Oelanbaatar hadden we geboekt bij Za Baikalom voor 1800 roebel (26 euro).

Stap 5 waren de hotels. Het werd een mengelmoes van goedkope hotels, hostels en luxere hotels. De Kitaj-Gorod in Moskou (2*), Marins Park in Nizhny (4*), de Rolling Stones Hostel in irkutsk, Lesnaya 7 in Bolshie Koty, en Danista Nomads in UB. De overige overnachtingen waren of op de trein of in een ger in Mongolië.

Stap 6 was het boeken van onze rondreis in Mongolië. We zouden 4 dagen hebben om het platteland te ontdekken en kozen voor een van de "short trips" van Danista Nomads. We zouden $90 per persoon per dag moeten betalen als we met z'n tweetjes zouden gaan, maar gelukkig konden we 4 anderen vinden, dus dat werd maar $50 per persoon per dag.

Stap 7 was een trip naar Decathlon om onze uitrusting aan te vullen.

Deel II - Rusland

Alles begon met een vlucht van Brussel naar Moskou op een zaterdag. Ik was al eens in Moskou geweest, mijn ex niet. We stegen op rond 12u op in Brussel, en kwamen rond 4u aan op Sheremetyevo in Moskou. De paspoortcontrole duurde vrij lang (het ging gewoon te langzaam) maar uiteindelijk mochten wij eindelijk Rusland binnen. Met de aeroexpress (geboekt online) waren we in no time in Moskou. Eenmaal daar aangekomen moesten we geld scoren voor metrokaartjes. Dit bleek moeilijker dan gedacht - de eerste geldautomaten waren buiten dienst en de volgende accepteerden alleen visa... Het duurde een dik kwartier voordat we een werkende automaat vonden en zelfs daar gold een maximum van ongeveer ¤100 per pinbeurt (vrij karig). De metro was erg handig, je moet alleen rekening houden dat de metrostations verder van elkaar af staan dan in de meeste andere landen. Wij hadden een Troika kaart gekocht - een soort OV-chipkaart voor Moskou. Je betaalt echterper rit en mag een kaart gebruiken voor meerdere reizigers - handig.
Ons hotel was in Kitaj-Gorod, wat China-town betekent (blijkbaaar slaat Kitaj niet op China, maar van vlechten,maardit terzijde). Wij waren echt op 10 minuten lopen van het Rodeplein. We gingen meteen op een wandeling en konden geweldige foto's maken (zie hieronder). We vonden een sushi restaurantje op Maroseyka (Dve Palochki, wat twee stokjes betekent oid)



Op zondag brachten we een bezoek aan Kameraad Lenin in zijn mausoleum (best een lange rij, maar gratis. Je ziet zijn mummy en de graven van Stalin en co.) de Tetriakovgalerij (Russische schilderijen), een deel van Gorky park en gingen eventjes shoppen in de Arbat (een winkelstraat).




Op maandag stond het Kremlin op ons programma. We hadden onze kaartjes vooruit geboekt op het internet waarmee we de lange rijen konden vermijden. Het slechte weer was helaas niet te vermijden. 16 graden en heel veel regen. Tsja. Wat doe je eraan. Je krijgt een tijdsraam van 2 uur voor je bezoek aan de schatkamer, maar daar wod je niet echt aan gehouden. Wij waren een uur te vroeg, maar konden meten doorlopen (waardoor het rustiger was). Anders had je de hele tijd te maken met enorme groepen chinezen. Het was op maandag dat we de Russische kantines hadden ontdekt. Het lijkt net op een werkkantine - je hebt de keuze uit verschillende Russische maaltijden die je je laat opdienen door een kantinejuf en je rekent daarna af voordat je een plek kunt zoeken om te eten. Vrij handig omdat je een betere idee krijgt wat je krijgt te eten. Je komt met alleen Engels niet zo ver in andere budget resaurants.



Op dinsdag ochtend begonnen we met de transsiberieexpres met een Strizh-dienst naar Vladimir. Strizh-treinen zijn de op-één-na-snelste treinen in Rusland. Moskou-Vladimir isnog geen 2 uur tegenover bijna 4 uur met een elektrichka. In de praktijk rijdt een Strizh ongeveer net zo snel als een intercity in Nederland. Ze stoppen alleen minder vaak. Qua comfort is het ook vergelijkbaar met een IC.
Eenmaal aangekomen in Vladimir gingen we meteen door naar Soezdal een uur verder met de bus. Soezdal werd hier al sterk aanbevolen door ultra_ivo en SeLang. Ze hadden gelijk. Het voelt echt als een open lucht museum, Je hebt er een prachtige Kremlin,vele oude kerkjes en een viertal kloosters. Het was ook super rustig met alleen nog een paar busladingen toeristen (alweer:vooral chinezen).
We reden terug naar Vladimir om ook daar de belangrijkste bezienswaardigheden te zien. Die vielen mee en we waren blij dat we ze konden zien.
Als dit nog niet genoeg was voor één dag, moesten we nogmaals de Strizh pakken om naar Nizhny Novgorod te geraken (2 uurtjes) om daar te overnachten. We waren doodop maar voldaan.




Op woensdag mochten we rustig Nizhny Nogorod bekijken. Onze trein naar Kazan was namelijk pas rond 10u 's avonds. Nizhny is een industriële stad (bekend van de GAZ-vrachtwagens en de Volga-autos), maar je hebt er nog een prima Kremlin en een net museum voor hedendaagse kunst. Je hebt bovendien geweldige uitzichten over de samenvloeiing van de Volga en de Oka. We wisten ook nog een superlekker Georgisch restaurantje te scoren (de khinkali...)
Op woensdag avond hadden we onze eerste nachttrein. Het was voor maar 9 uurtjes want we zouden rond 6u 's ochtends aankomen in Kazan. In ons coupé waren nog 2 jonge Russen die ook een beetje Engels konden. Omdat een firmenii trein was, waren de wagons beter en we kregen een maaltijd aangeboden (nog erger dan in een vliegtuig). We gingen slapen...

Deel III - Nog steeds Rusland

Zes uur later kwamen we aan in Kazan. Je slaapt prima in een Russische trein, maar zeker niet zo goed als thuis of in een hotel. Je bent immers in beweging, mensen lopen de hele tijd langs, je stopt op stations etc. Toen we aankwamen rond een uur of halfzes waren we super moe. Daarnaast was alles nog steeds gesloten. De tassen werden achtergelaten op het station en we zochten meteen daarna een bankje op in een parkje in de Kremlin van Kazan en gingen een dutje doen.
Kazan heeft een erg mooie Kremlin dat gedomineerd wordt door een wit-blauw moskee. Voor de rest heb je niet erg veel - een museum over de geschiedenis van Tatarstan en een kleine vestiging van de Hermitage. Daarnaast heb je een winkelstraat uit de eind jaren 1800 en een paar kerken in Russische stijl. Het interessantste is eigenlijk de mengelmoes van Tataren (moslims) en etnische Russen - het voelt anders aan dan elders in Rusland. Kazan is de hoofdstad van Tatarstan (een deelrepubliek van Rusland) en ze genieten sterk van hun (gelimiteerde autonomie). Een bewijs daarvan is de Ministerie van Landbouw van Tatarstan, gebouwd in neoklassieke stijl, maar dan in de 21e eeuw met nepstenen.
Onze trein naar Jekaterinburg was rond 8 uur 's avonds. We hadden dus iets in de buurt van 14 uur in Kazan. Dat was veel te veel - we sliepen best lang in het parkje en in de Hermitage.





Elke trein in Rusland heeft een nummer. Des te lager des te sneller en des te beter de wagons. Onze reis naar Jekaterinenburg was in de 378Й, een trein naar Noviy Oerengoj - ergens in het Noorden van Rusland waar aan anthrax gestorven elanden aan het ontdooien waren. Wij deelden een coupé met een Russische vrouw en haar zoon Vanja. Zij waren op vakantie geweest bij zijn oma en ze gingen terug naar huis (ergens in het Noorden, in de Jamaloe-Nenets Okrug). Zij sprak geen Engels, maar ze bod ons thee aan. Dat was lief. De treinrit duurde in totaal iets meer dan 14 uur. Daarnaast is Jekaterinburg 2 uur later dan Moskou (en Kazan). We kwamen dus pas om een uur of half 1 aan in Jekaterinenburg. We hadden daarom maar een halve dag om te zien wat er te zien viel, maar dat was voldoende.
Het belangrijkste bezienswaardigheid is een kathedraal op de plek waar de Romanovs werden vermoord. Daarnaast heb je een rode lijn op de trottoirs die alle toeristische plekken met elkaar verbindt. Het is dus erg makkelijk om je weg te vinden. Er was niet zo veel te zien eigenlijk. Wat we wel grappig vonden was dat er een speedboatrace plaatsvond in een van de vijvers in het centrum. Ik kan me herinneren dat we erg lekker hadden gegeten in Nigora, een Oezbeeks restaurant, net naast Grinvitch - een van de grootste malls die ik ooit heb gezien.





Jekaterinenburg was niet geweldig, maar het is een bijna verplichte stop - je hebt daarna dagen vol niets anders dan bossen. In ons geval ging het om 55 uur naar Irkoetsk. Sommige mensen stappen af in Omsk, Novosibirsk or Krasnojarsk. Wij werden niet geboeid door deze steden en bleven daarom op de trein. We deelden het coupé met Richard uit Zwitserland (een jaar of 45) en een Russische vrouw. De Russin zei twee dagen lang bijna niets en was verdomd pissig dat ze in een coupé zat met 3 mensen die geen Russisch konden. Daar konden wij niets aan doen - ik probeerde in ieder geval een praatje te maken en dat kon zij wel waarderen.
De landschappen die je te zien krijgt zijn eigenlijk vrij eentonig. De Trans-Siberiëlijn blijft ongeveer de hele tijd op dezelfde hoogte hangen. Een paar Russische vrienden hadden me eigenlijk aanbevolen om de trein van Noord naar Zuid te pakken omdat je zo veel meer verschillende klimaatzones zou zien. Bon, dat hadden we dus niet opgevolgd, dus we kregen 3 dagen lang niets anders te zien dan berkenbossen. Pas bij Krasnojarsk werd het interessant - bergen en naaldwouden.
Het leven op de trein is eigenlijk vrij comfortabel. Je leest veel, je luistert naar muziek en je eet junkfood. En je slaapt. Veel. Ik kon Honderd Jaar Eenzaamheid eindelijk uitlezen!
Elk treinstel heeft een samovaar waar je heet water kunt halen. Geweldig voor ramen noedels en thee. Je kunt prima op en neer lopen en bij elke langere halte kun je je benen strekken. De treinen zijn vrij schoon (ja zelfs de WC's) en je krijgt verse lakens als je opstapt. Het enige is dat er eigenlijk geen stromend water is. Je moet dus een beetje improviseren. Douchen zit er ook niet echt in. Wij hadden babydoekjes. Heel veel babydoekjes.

[ Bericht 6% gewijzigd door miro86 op 18-10-2016 00:31:52 (nu ook met foto?s) ]

Deel IV - Rusland is wel erg groot

Na 55 uur in de trein kwamen we aan in Irkoetsk. Het weer was omgeslagen. 16 graden en motregen. Een ramp. We gingen meteen naar onze hostel (de Rolling Stones) en gingen douchen. De Rolling Stones is een prima hostel. Wij hadden een tweepersoonskamer, maar ook de slaapzalen oogden erg fijn. Mijn ex was doodop en wou nog even slapen. Omdat we een dagje gingen wandelen in het Baikal natuurpark moest ik de toestemmingen regelen. Normaal gezien zou dat makkelijk moeten gaan, maar helaas dat lag anders. Het bureau is gelegen in een buitenwijk van Irkoetsk. Officieel zou het aan de Baikalska straat moeten zijn, maar in de praktijk moet je naar Baikalski Trakt. Alsnog gevonden en de toestemmingen gehaald (3 euro in totaal). Ik had het gevoel dat ik de enige was die dat ooit voor een toestemming had betaald, maar soit, ik wou het volgens de regels doen.
De volgende dag namen we de boot naar Bolshie Koty - een dorp zo’n 15 kilometer ten noorden van Listvyanka aan de kust van het Baikalmeer. In the middle of nowhere zou een understatement zijn. Er wonen 50 man in Bolshie Koty, maar ‘s zomers heb je nog een aantal toeristen. Het weer was behoorlijk slecht dus we bleven grotendeels in ons hutje in Lesnaya 7. Pas laat ‘s middags scheen de zon een beetje door en konden we een korte wandeling maken rond het dorpje.
De dag daarop gingen we terugwandelen naar Listvyanka, zo’n 15km langse de kust van het Baikal (een onderdeel van The Great Baikal Trail). Het weer was een stuk beter en de panorama’s waren indrukwekkend. Ik vond het een prima wandelingetje. Mijn ex-vriendin vond het erg zwaar, maar ze heeft ook geen conditie. Eenmaal aangekomen in Listvyanka namen we een busje terug naar Irkoetsk en de Rolling Stones.




We hadden nog één dag om Irkoetsk zelf de zien. Tsja. De Russische steden zijn over het algemeen niet leuk. Irkutsk was oké. Je hebt daar heel veel houten gebouwen nog van de 19e eeuw. Het Europa-huis was het meest indrukwekkend. We bezochten ook het Volkonsky-huis. Volkonsky nam deel aan de Decembristenopstand in 1825 en werd daarna verbannen naar Siberië. Hij en zijn vrouw Maria brachten de Europese cultuur naar Irkoetsk - leul allemaal qua geschiedenis, maar het huis zelf was nogal saai. Ons avondeten was in Rassolnik, een restaurant waar ze geraffineerde Sovjet keuken serveren. Ik vond het een beetje tegenstrijdig, maar het was echt lekker. Rassolnik is in Kvartal 130 - een winkelgebied opgezet in houten huisjes. De Russen vinden het geweldig, ik vond het allemaal nep, net zoals een McArthur-Gelnoutletdorp. Smaken verschillen.


Daarna hadden we een nachttrein naar Ulan Ude. We kwamen aan rond 4 uur ‘s ochtends en moesten 2 uur wachten op het station voordat we werden opgehaald richting het busstation waar we nog anderhalf uur moesten wachten op onze bus baan Ulaanbaatar

Deel V - Mongolië en Beijing

We kwamen aan in UB rond 8 uur en besloten dat het beter zou zijn om een taxi te nemen naar ons hotel. Slecht idee. De 7km naar ons hotel kostten ons bijna 2 uur en een hoop geld. Standaard taxioplichting, met de erbij horende dreigingen en geschreeuw van beide kanten. Toen we er eindelijk waren gingen we meteen slapen. Bedbugs. Klote. Nieuwe kamer met maar een enkelbed. Karig.
De volgende dag ontbijten en de boeddhistische klooster gaan zien. Dan de State Department store. Onderweg naar Chinggis Square wordt mijn mobiel gejat. Naar de politie, naar een ander bureau en nog naar een derde omdat geen hond Engels kan. Kut. Avondeten was wel lekker (ook de enige keer dat we goed eten hadden in Mongolië).
De volgende ochtend vertrokken wij voor 4 dagen/3 nachten om Mongolië te zien. Platte band. Nog een. En nog een. Slecht eten. Kamelenritje. Slapen in een ger. Wc's zijn een gat in de grond en heel erg vies. Stank. Koud. Regen. Mijn ex kreeg last van reizigersdiarree. Heel veel tijd in een busje. Kharkorin, een boeddhistische klooster. Slecht eten. Nog meer tijd in dat busje. Indrukwekkende panorama's. Natuurpark. Waterval. Slecht eten. Slapen in een ger. Ex heeft nog steeds last van diarree. Pijnlijk. Paardenritje. Val van paard. Klote. Alweer uren in dat busje. Trektocht naar een klooster op een berg. Nog langer in dat busje. Slapen in een ger naast een meer. Meer niet gezien want te laat aangekomen en te vroeg weg. Nog uren in het busje. Natuurpark om Przewalskipaarden te zien. Geen paarden. Terug naar Ulaabaatar en door naar Beijing.








Beijing was wel oké ik was er al geweest dus we deden alles voor mijn ex: Verboden stad, dode Mao, Zomer Paleis, Chinese muur, tempel van de Hemel, Yonghetempel. Niets bijzonders. We sliepen in de Qianmen Emperor. Echt een top hotel voor een zacht prijsje, incl een zwembad op het dak. Op het einde terug via Kiev.









- EINDE-

[ Bericht 0% gewijzigd door miro86 op 13-11-2016 12:47:30 ]

quote:

Op zondag 13 november 2016 10:30 schreef polariteit het volgende:
Leuk geschreven weer met mooie foto's. Krijg de indruk dat Mongolië geen blijvertje is

Nee, dat klopt. Ik kom daar nooit meer terug. Wel indrukwekkende landschappen daar.

De foto's zijn zoals ik het zag. Geen geknoei met photoshop of uren gespeel met de instellingen van mijn camera.

quote:

Op zondag 13 november 2016 17:45 schreef Ewelina het volgende:

[..]

Heb je voor de verzekering niet een bewijs van aangifte nodig?

Dit inderdaad.
Ik had eigenlijk wat meer dan 80 euro verwacht en tja, je hebt toch niet zo veel te doen in Ulaanbaatar. We hebben alleen het Nationaal Museum van Mongolië moeten overslaan en dan krijg je alsnog geld toe...Bovendien het is een avontuur an sich.

Dit gezegd, het blijkt dat de Mongoolse politie heel goed weet wie de dieven zijn. Mocht je verlies waardevoller zijn en mocht je genoeg tijd hebben, schijnen ze de jochies te kunnen pakken. Ik had mijn verlies genomen met mijn bewijs van aangifte.

quote:

Op maandag 14 november 2016 22:52 schreef Loll het volgende:
Mongolië klinkt behoorlijk kut ja.

Klopt. Maar ook erg mooi. Dat moet ik ze wel gunnen.