Zwarte gedachten en (irrationele) angsten tijdens de zwangerschap

Pfff ik maak mezelf helemaal gek.
Mijn angst voor een miskraam is heel groot en heel intens. De hele dag ben ik aan het broekloeren en de afnemende misselijkheid is nou ook niet bepaald een opluchting. Begon ik de zwangerschap met overgeven dwars door de emesafene heen, heb ik nu 1.5 week later bijna geen emesafene meer nodig.

Ik ben zo bang dat het mis gaat. Sowieso gaat het statistisch gezien vaker mis bij IVF/ICSI, maar boh...dat mag echt niet!
Ik huil momenteel heel vaak doordat de angst zo groot is. Het afgelopen jaar was zo stressvol en negatief dat ik nu nog geen seconde heb kunnen genieten van het feit dat ik zwanger ben.
Het helpt ook niet dat ik vrijdag plots bloedverlies had. Complete paniek. Gelukkig mochten we komen voor een echo en alles zag er voor het termijn er keurig uit. Voor even gerust gesteld, maar nu twee dagen later heb ik het al niet meer.
Gelukkig vrijdag weer een echo. Hopelijk dan met kloppend hartje. Maar oh, wat ben ik bang.

Och cocci wat een rottige periode zo. Eerste trimesters zijn killing he. Had je dit ook in je eerste zwangerschap?

quote:

Op zondag 19 november 2017 20:14 schreef Stormqueen het volgende:
Och cocci wat een rottige periode zo. Eerste trimesters zijn killing he. Had je dit ook in je eerste zwangerschap?

Bloedverlies vanaf 9 weken. Zo ontzettend stressvol. Maar destijds geen angst gehad met het termijn waarin ik nu zit, dat kwam pas met het bloedverlies. En nu al vanaf de positieve test. Alles wat met zwangerschap te maken heeft stop ik het liefst zo ver mogelijk weg. Laat het maar juli zijn, met een gezonde baby in mijn armen.

Oh Cocci wat naar. Die angst is zo beklemmend maar je kunt er zelf zo weinig aan doen. Of eigenlijk niets. Wel heel herkenbaar.
Kun je er goed met je man over praten? Of is er iemand anders die je (al) in vertrouwen kunt (en wilt) nemen?

Wat vervelend dat je je zo voelt, Cocci. Die eerste periode kan zo zenuwslopend zijn. Ook heel herkenbaar dat een echo je tijdelijk wat rust geeft, maar dat de zorgen al snel weer terug komen.

Verder zelfde vraag als Malteser: kun je je hart bij iemand luchten? Ik hoop dat het snel vrijdag is en dat jullie een prachtig kloppend hartje te zien krijgen.

Cocci, ik vind het zo naar voor je.
Herkenbaar ook. Het wordt steeds een beetje minder, echt.

Ik heb gelukkig een hele goede vriendin waarbij ik altijd terecht kan . Mijn man is er weer veel te nuchter in.

Morgen weer een echo. Ik zit nu al helemaal trillend op de bank van angst en zenuwen. Zo bang om (nog) geen hartje te zien kloppen.

Oh cocci dat is ook superspannend morgen. Ik hoop dat je morgen een prachtig knippertje hebt en jouw vertrouwen met de dag zal groeien.

Heb je in het verleden een miskraam gehad?

quote:

Op donderdag 23 november 2017 18:14 schreef coccinelle het volgende:
Ik heb gelukkig een hele goede vriendin waarbij ik altijd terecht kan . Mijn man is er weer veel te nuchter in.

Morgen weer een echo. Ik zit nu al helemaal trillend op de bank van angst en zenuwen. Zo bang om (nog) geen hartje te zien kloppen.

Hoe laat mag je morgen? Ik zal voor je duimen .

Oh Cocci, wat moet dat lastig zijn. Veel succes morgen Mijn duimen draaien.

savonds laat, na flink wat drinken, 2 dagen voor nod. En toch is een klein druppeltje roze afscheiding genoeg om helemaal in de stress te zitten. Het slaat nergens op maar na 4 miskramen kan ik er nog niet van genieten dus zwam ik maar even in dit topic

Och lieve Cassandra, zo begrijpelijk. Het is echt een knalstreep, en dat voor 2 dagen voor NOD. Prachtige strepen.
Maar dat helpt je niet door de onzekerheid heen. Ik hoop zo voor je dat bloed en roze afscheiding voorlopig heel erg ver weg blijft en duim voor een plakker.

Cassandra het is toch geen irrationele angst als je al 4 keer een miskraam gehad hebt, heel logisch juist dat het vertrouwen in de goede afloop er nog niet is.

Lieve Cassandra, volgens mij slaat het juist wel ergens op dat je er (nog) niet van kan genieten. Die eerste tijd is zo superonzeker, en al helemaal als je al een of meerdere nare ervaringen achter de rug hebt. Ik duim mee met de rest voor een plakker

Bah waarom heb ik nog geeneen seconde mogen en kunnen genieten van de zwangerschap. Van het feit dat er nieuw leven in mij groeit?!

Iedere keer als ik denk dat het goed gaat krijg ik een bloeding. Meestal wat veegjes/drupjes. Maar vanavond een bloedbad. Ik wist het zeker; we raken ons kindje kwijt

Maar de echo liet een spartelend kindje zien. Voor even was ik opgelucht, maar nu lig ik weer huilend in bed. De angst dat het misgaat is nog zo aanwezig! Nogsteeds worstel ik dagelijks met deze gevoelens. En als ik het gevoel eindelijk kan loslaten, bloed ik weer .

De doppler is mijn beste maatje momenteel. Iedere dag luister ik wel even. Maar na 5 minuten denk ik alweer 'zal het kindje nog wel leven?'.

Wanneer komt en blijft de roze wolk?

Cocci weten ze waar de bloedingen vandaan komen? Hier geen tips, zelfde situatie, en hier nog te vroeg voor de doptone.
Dikke knuffel

[ Bericht 0% gewijzigd door Cassandra87 op 18-01-2018 06:19:50 ]

Vermoedelijk bloedvat geknapt tijdens het overgeven. Er was gelukkig geen bloed te zien in de buurt van de baby.

Nu verlies ik gelukkig geen vers bloed meer. Enkel alleen veel oud bloed.

Hoe kan ik ooit vertrouwen krijgen in een goede afloop

Niet.. Tot je m voelt. En dan is de twijfel, beweegt hij wel genoeg?

Ik heb vanochtend toch maar de stoute schoenen aangetrokken en het zkh gebeld. Dinsdag voor het laatst echt flink bloedverlies gehad, daarna elke dag paar druppels. Hoeft niets te betekenen maar het blijft door mijn hoofd spoken. Dus ik mag voor mijn eigen geruststelling langs komen morgenochtend. En ik ben als de dood 1 of 2 kindjes te verliezen wel tof dat dat dan ook begrepen wordt en dat ik niet hoef te wachten tot de volgende echo.

Goed dat je gebeld hebt Cassandra, ik duim voor een mooie echo morgen.

Cocci wat naar dat het bloedverlies steeds je vertrouwen onderuit haalt.

Bloedverlies is gewoon onwijs kut dames Je staat zo machteloos en alle geruststelling tijdens een echo kan ook zo weer weg zijn. Ik hoop dat het snel ophoudt bij jullie want het kan echt slopend zijn

Ik heb vanaf de 9e tot en met de 19e week continue gebloed. Tot drie keer toe een fikse hoeveelheid rood bloed verloren, alle keren dacht ik dat het voorbij was. En tussendoor continu bruin. Bij mij kwam het door hematomen in mijn baarmoeder. Ook ik heb gelukkig veel tussentijdse echo's gehad en dat was heel fijn. Bij de 20 weken echo was ik pas gerustgesteld om dat al het bloedverlies en de hematomen geen enkele invloed hebben gehad op de baby. En sinds een week of twee kan ik ook genieten van de zwangerschap, ook al vind ik het soms spannend om 's ochtends naar de wc te gaan.

Hier twee prachtige kindjes gezien die zelfs voorlopen op wat ik zelf uitgerekend heb.

Ik ben er ook achter gekomen waar ik zo bang voor ben. Ik ben echt als de dood 1 te verliezen en dat ik dan vervolgens niet voldoende van het overgebleven kindje kan houden omdat het mij verdriet zal doen om aan de overleden tweeling te denken. Hormonen much?
En verder denk ik, zoveel geluk, dubbel geluk, kan ik toch niet hebben? Waar zit het addertje onder het gras?

quote:

Op vrijdag 19 januari 2018 17:40 schreef Cassandra87 het volgende:
Hier twee prachtige kindjes gezien die zelfs voorlopen op wat ik zelf uitgerekend heb.

Ik ben er ook achter gekomen waar ik zo bang voor ben. Ik ben echt als de dood 1 te verliezen en dat ik dan vervolgens niet voldoende van het overgebleven kindje kan houden omdat het mij verdriet zal doen om aan de overleden tweeling te denken. Hormonen much?
En verder denk ik, zoveel geluk, dubbel geluk, kan ik toch niet hebben? Waar zit het addertje onder het gras?

Lieve Cassandra, ik lees hier nu pas bij. Wat fijn dat alles goed gaat met allebei de kindjes!

En zoveel geluk, dubbel geluk, kan je wel hebben.
De natuur heeft dit zo voor jullie bepaald. De hele weg van de wens voor een kindje, zwanger worden en zwanger blijven is zoiets ongrijpbaars. Daar heb je geen zeggenschap over. Niemand. En dat is soms heel wrang (daarbij denk ik aan iedereen waarbij de wens (nog) niet is uitgekomen, of aan hen die een kindje verliezen) maar soms ook iets machtig moois. En dan zorgt de natuur zo maar voor twee kindjes tegelijk. Soms gebeurt dat.

[ Bericht 100% gewijzigd door DagenNachtdromer op 27-01-2018 15:55:11 ]

voor coccinelle en Cassandra. Zwanger met veel bloedingen lijkt mij helemaal de hel. Ik heb hier alleen de ervaring dat bloed foute boel is, maar gelukkig zijn er genoeg gevallen waar dat niet zo is. Zenuwslopend lijkt het mij

Even spuien:
Vandaag 8 weken zwanger en afgelopen dinsdag een kloppend hartje op de echo gezien. Sinddien echt wel momenten blij geweest, maar vandaag overvalt mij zo het gevoel dat het mis is. Dat we volgende keer geen kloppend hartje zien en we weer door die verschrikkelijke pijn heen moeten. En weer de vraag of ik ooit moeder mag worden.
Ik ben nu verder als 2 van mijn 3 miskramen, voel mij af en toe beroerd, ben moe en heb blijkbaar last van mijn hormonen, want huil bij series waar ik nooit bij huil , maar toch kan ik geen vertrouwen hebben dat er misschien echt wel een kindje gaat komen dit keer.

[ Bericht 4% gewijzigd door Fuchsia_roze op 27-01-2018 16:48:40 ]

Fuchsie helemaal niet gek dat het vertrouwen er niet is. Zou het jou helpen om wat vaker de bevestiging te krijgen dat het hartje nog klopt, dat je weer een paar dagen vooruit kan?