OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Oorspronkelijke OP:
OUD / Depressief door de hormonen, deel 10
Voor problemen en emoties rondom een anders verlopen bevalling:
OUD / Als de bevalling onverhoopt anders loopt.
Om je verhaal te doen over de dingen waar je in het moederschap tegenaan loopt:
OUD / [OUD] Hoe gaat het met ons? #18
[ Bericht 8% gewijzigd door Kyara op 15-03-2016 21:02:44 ]
Voor pre- en postnatale depressies kun je hier terecht:quote:Op woensdag 12 maart 2014 20:10 schreef Stormqueen het volgende:
Vanuit Z&G heb ik toch besloten om een topic over dit onderwerp aan te maken, omdat ik het gevoel had dat er meer behoefte aan was dan alleen vanuit mijzelf en mensen het soms moeilijk vinden om dit soort dingen bespreekbaar te maken in een algemeen topic .
Ik ben nu 9 en een halve week zwanger. Het is mijn derde zwangerschap en het wordt, als alles goed gaat, ons eerste kindje. Mijn eerste zwangerschap bleek met 9,5 week een missed abortion, de tweede was een spontane vroege miskraam met 6 weken. In de eerste zwangerschap was ik opgewekt, blij en voelde ik mezelf haast vibreren van positieve spanning. Ik was zwanger, ik kreeg een kindje, dat was geweldig! Natuurlijk was er een kans dat het mis zou gaan maar och, die kans was zo klein, daar dacht ik nauwelijks aan. Hoe hard de moker aan kwam toen het toch heus wel mis bleek te zijn is moeilijk te beschrijven.
Sindsdien merk ik dat alles wat met zwanger en kleine kinderen te maken heeft, ontzettend nare gevoelens bij me oproept. Er is me iets ontnomen, een bepaalde zorgeloosheid, mijn blijheid, en ik krijg het niet meer gevonden. De tweede miskraam kwam eigenlijk niet eens als een verrassing. En bij de derde zwangerschap zit ik alleen nog maar te wachten op het moment dat het fout gaat. Want dat het fout gaat, is voor mij nu net zo logisch als dat ik de eerste keer er van overtuigd was dat het goed zou gaan. Ook al heb ik al een echo gehad met 7,5 week met een embryo die precies op schema lag en een sterke hartslag had. De volgende keer dat ik een echo krijg, is het dood. Dat kan niet anders.
Dit soort gedachten gaan de hele godganse dag door. Ik had gehoopt dat het na een goede echo minder zou worden, maar dat duurde maar een dag of drie. Daarna kwamen de gevoelens in alle hevigheid terug. Ik durf niet vooruit te kijken. Ik kan alleen achteruit kijken, naar de ervaringen die ik heb, en krijg dat niet meer los. Kinderen krijgen is iets voor andere mensen, wie ben ik om zo arrogant te denken dat ik dat ook zal krijgen? Hoe meer ik er aan denk, hoe verder ik er in wegzak. Ik zal nooit schopjes voelen, of een kamertje inrichten, of een naam bedenken, of noem het maar op.
Daarbij ben ik ook nog steeds erg gevoelig voor mensen met zwangere buiken of kinderwagens met kleine babies. Ook al ben ik zelf zwanger, ik zie ze bijna als een andere diersoort. Iets wat ik niet kan of zal zijn.
Graag zou ik het onderwerp hier bespreekbaar maken, zonder daar andere topics mee te overschaduwen. Ik weet zeker dat er meer mensen zijn die hier last van hebben. Of last van hebben gehad. Hoe ga je er mee om? Waar put je kracht uit?
OUD / Depressief door de hormonen, deel 10
Voor problemen en emoties rondom een anders verlopen bevalling:
OUD / Als de bevalling onverhoopt anders loopt.
Om je verhaal te doen over de dingen waar je in het moederschap tegenaan loopt:
OUD / [OUD] Hoe gaat het met ons? #18
[ Bericht 8% gewijzigd door Kyara op 15-03-2016 21:02:44 ]
Everything will be fine in the end. If it's not fine, it's not the end
Dit kun je waarschijnlijk niet alleen. En het is 50-50. Je weet nooit hoe het zal verlopen. Ze zeggen ook weleens: 3 keer is scheepsrecht en dus heb je straks een prachtig kindje in je armen liggen, want het is je 3e zwangerschap.
Hi ladies, ik heb dit topic de laatste tijd een beetje gemonitord en ik denk dat de huidige onderwerpen het oorspronkelijke doel van het topic ruimschoots voorbij gaan. Het lijkt nu te verzanden in een algemeen depressietopic terwijl het in eerste instantie juist niet voor depressie bedoeld was, maar ging over vervelende gedachten en angsten die je zwangerschap kunnen overschaduwen. Ik zou dus graag zien dat het topic weer ontopic gaat.
Voor depressie in het algemeen is er een heel subforum R&P waar dat onderwerp bespreekbaar is en voor pré- en postnatale depressie is er een topic "Depressief door hormonen" waar dat goed in terecht kan. Ik ben bang dat de huidige tendens mensen misschien wat afschrikt om hier over het oorspronkelijke onderwerp te posten.
Graag dus weer ontopic hier
Voor depressie in het algemeen is er een heel subforum R&P waar dat onderwerp bespreekbaar is en voor pré- en postnatale depressie is er een topic "Depressief door hormonen" waar dat goed in terecht kan. Ik ben bang dat de huidige tendens mensen misschien wat afschrikt om hier over het oorspronkelijke onderwerp te posten.
Graag dus weer ontopic hier
disclaimer
Zeker!quote:Op dinsdag 15 maart 2016 15:41 schreef Burdie het volgende:
Misschien kan je dat andere topic een schopje geven, SQ?
OUD / Depressief door de hormonen, deel 10
disclaimer
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:Burdje, je hebt m'n gegevens dus je mag altijd spuien want ik weet hoe het voelt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
disclaimer
Ah ja, ik was te snel en zag idd dat de op niet bij mij hoorde, sorry! 
Everything will be fine in the end. If it's not fine, it's not the end
Ik was deze nog vergeten:
OUD / Als de bevalling onverhoopt anders loopt.
Voor nare gevoelens rondom de bevalling.
OUD / Als de bevalling onverhoopt anders loopt.
Voor nare gevoelens rondom de bevalling.
disclaimer
Klopt, die hadden we inderdaad ook nog:quote:
Er was toch ook ooit een hoe gaat het met (verse) moeders topic?
OUD / [OUD] Hoe gaat het met ons? #18
disclaimer
Ik heb dit topic al zovaak aangeklikt en weer weg geklikt. Zwangerschap nummer 5 inmiddels. Na twee vroege miskramen, een gemiste miskraam en een buitenbaarmoederlijke zwangerschap was het vertrouwen op en zijn we een icsi-pgd traject gestart. Alles verliep zonder hobbels en de eerste keer was raak.
Maar nu, hoewel we al twee echo's hebben gehad, precies op schema met een goede hartslag zit ik nog steeds in de ontkenningsfase. Elke echo verwacht ik dat het toch niet goed is, dat het hartje gestopt is en dat de arts zegt: 'ik heb heel, heel verdrietig nieuws voor jullie.'. En ik weet dat het nu geen ongebalanceerde translocatie heeft en het voelt ook wel goed, anders dan voorheen. Maar toch is er dat stemmetje dat zegt: 'bereid je maar voor op het ergste, dan doet het straks niet zoveel verdriet.'.
Maar nu, hoewel we al twee echo's hebben gehad, precies op schema met een goede hartslag zit ik nog steeds in de ontkenningsfase. Elke echo verwacht ik dat het toch niet goed is, dat het hartje gestopt is en dat de arts zegt: 'ik heb heel, heel verdrietig nieuws voor jullie.'. En ik weet dat het nu geen ongebalanceerde translocatie heeft en het voelt ook wel goed, anders dan voorheen. Maar toch is er dat stemmetje dat zegt: 'bereid je maar voor op het ergste, dan doet het straks niet zoveel verdriet.'.
Cygne met jouw voorgeschiedenis vind ik dat ook helemaal niet gek
Ik, en waarschijnlijk heel veel met mij hier op Fok!, laten onze duimen overuren draaien dat je na een maand of 9 een gezond kindje in je armen mag sluiten
Ik, en waarschijnlijk heel veel met mij hier op Fok!, laten onze duimen overuren draaien dat je na een maand of 9 een gezond kindje in je armen mag sluiten
Lieve schat, dat lijkt me met jouw voorgeschiedenis niet vreemd, je durft niet meer te hopen of blij te zijn " want het zal toch wel weer afgepakt worden"quote:
Ik heb dit topic al zovaak aangeklikt en weer weg geklikt. Zwangerschap nummer 5 inmiddels. Na twee vroege miskramen, een gemiste miskraam en een buitenbaarmoederlijke zwangerschap was het vertrouwen op en zijn we een icsi-pgd traject gestart. Alles verliep zonder hobbels en de eerste keer was raak.
Maar nu, hoewel we al twee echo's hebben gehad, precies op schema met een goede hartslag zit ik nog steeds in de ontkenningsfase. Elke echo verwacht ik dat het toch niet goed is, dat het hartje gestopt is en dat de arts zegt: 'ik heb heel, heel verdrietig nieuws voor jullie.'. En ik weet dat het nu geen ongebalanceerde translocatie heeft en het voelt ook wel goed, anders dan voorheen. Maar toch is er dat stemmetje dat zegt: 'bereid je maar voor op het ergste, dan doet het straks niet zoveel verdriet.'.
Ik hoop oprecht dat met elke week en elke goede controle het vertrouwen ook mag groeien en dat er in Maart een heel gezond translocatieloos kindje bij jullie komt.
Je weet me te vinden.
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Cygne! Wat een achtergrond heb je natuurlijk ook, ik hoop zo dat deze baby pas als minimaal zevenponder uit je buik komt. 
Ik heb weinig te zeggen behalve dat ik heel hard meeduim. Mijn twee miskramen zijn heel niet-complex verlopen, en ik was steeds al heel snel weer zwanger. Wel kan ik je vertellen dat zelfs met die ervaring van miskramen met 9 en 5 weken ik echt werkelijk de minuten weg kon kijken, ik vond het eerste trimester echt verschrikkelijk. Ik had mijn eerste echo met 8 weken, en die was goed, vooraf hoopte ik dat dat mijn angst zou wegnemen. Dat was echter niet zo. Wel werd het heeeeel geleidelijk minder na goede echo's met 10 en 12 weken. Pas na een goede controle met +- 15 weken durfde ik het te vertellen, en pas toen ik baby voelde was ik echt ontspannen. Die weken daarvoor waren gewoon kut en onzeker en bizartraag. Maar, en daar heb je nu niets aan, het vervolg van mijn zwangerschap heb ik wel positief ervaren, en echt, je hebt nu zo'n goede kans dat deze zwangerschap echt tot een mooi babietje gaat leiden. Die statistieken heb je geen kont aan, maar het kán, het kan heel goed. Dat is zo gaaf.
Ik heb weinig te zeggen behalve dat ik heel hard meeduim. Mijn twee miskramen zijn heel niet-complex verlopen, en ik was steeds al heel snel weer zwanger. Wel kan ik je vertellen dat zelfs met die ervaring van miskramen met 9 en 5 weken ik echt werkelijk de minuten weg kon kijken, ik vond het eerste trimester echt verschrikkelijk. Ik had mijn eerste echo met 8 weken, en die was goed, vooraf hoopte ik dat dat mijn angst zou wegnemen. Dat was echter niet zo. Wel werd het heeeeel geleidelijk minder na goede echo's met 10 en 12 weken. Pas na een goede controle met +- 15 weken durfde ik het te vertellen, en pas toen ik baby voelde was ik echt ontspannen. Die weken daarvoor waren gewoon kut en onzeker en bizartraag. Maar, en daar heb je nu niets aan, het vervolg van mijn zwangerschap heb ik wel positief ervaren, en echt, je hebt nu zo'n goede kans dat deze zwangerschap echt tot een mooi babietje gaat leiden. Die statistieken heb je geen kont aan, maar het kán, het kan heel goed. Dat is zo gaaf.
Lieve Cygne, hoe ontzettend klote en kut het nu ook is voor je, hoe je je voelt is denk ik echt heel normaal voor iemand in jouw situatie. Ik heb er ook erg last van gehad en dat was al bij "maar" twee miskramen.
Die angst kan echt verlammend zijn en er is helaas weinig wat je er tegen kan doen. Statistieken zeggen je niks meer, want je kent maar 1 uitkomst. En dat is jouw "normaal".
Niemand kan dat wegnemen behalve de tijd. En hou er rekening mee dat het ook kan zijn dat je je de héle zwangerschap bang en somber voelt. Hoe het ook gaat, neem het jezelf niet kwalijk.
Ik weet dat niet iedereen een voorstander is, maar ik gebruik nu al een ruime week mijn angelsounds en ik vind het hartje echt nog niet altijd binnen twee minuten maar ik vind het wel altijd. Dat heeft echt bijna al mijn angst weggenomen. Ik luister dagelijks even en stop zodra ik het hartje hoor. Die bevestiging is voor mij nu genoeg om gewoon normaal met deze zwangerschap om te gaan. Misschien is het voor jou ook iets om over een paar weken te overwegen.
Die angst kan echt verlammend zijn en er is helaas weinig wat je er tegen kan doen. Statistieken zeggen je niks meer, want je kent maar 1 uitkomst. En dat is jouw "normaal".
Niemand kan dat wegnemen behalve de tijd. En hou er rekening mee dat het ook kan zijn dat je je de héle zwangerschap bang en somber voelt. Hoe het ook gaat, neem het jezelf niet kwalijk.
Ik weet dat niet iedereen een voorstander is, maar ik gebruik nu al een ruime week mijn angelsounds en ik vind het hartje echt nog niet altijd binnen twee minuten maar ik vind het wel altijd. Dat heeft echt bijna al mijn angst weggenomen. Ik luister dagelijks even en stop zodra ik het hartje hoor. Die bevestiging is voor mij nu genoeg om gewoon normaal met deze zwangerschap om te gaan. Misschien is het voor jou ook iets om over een paar weken te overwegen.
disclaimer
Oh, Cygne, wat goed dat je het opschrijft. Ook na 1 miskraam had ik een soortgelijk gevoel. En het is een vervelend gevoel maar ook een goed overlevingsmechanisme hè! Als het na de 12 weken nog lang blijft is het wel goed om te kijken of je er nog wat mee kunt doen. Die onzekerheid is ook iets wat bij moederschap hoort, en het is wel fijn als je wat manieren hebt om er mee om te gaan. Maar voorlopig klinkt het herkenbaar en normaal, maar het is heel jammer om het zo te beleven als je er al zo lang naar toe leeft.
Het vervelende is ook dat ik bijna elke vorm van miskraam wel zo'n beetje meegemaakt heb. En een goede zwangerschap dus niet. Dat voelt ook nog steeds als een utopie. Zélfs nu de oorzaak van de miskramen weg is. Het neemt wel een beetje stress weg maar niet alles en er zit natuurlijk nog een hoop verdriet.
Oh lieve Cygne, natuurlijk zit er angst en verdriet. En niemand kan die angst wegnemen of het verdriet afpoetsen. Ik gun je zo het vertrouwen en de liefde te voelen groeien met elke stap Heel veel liefs
Heel veel liefs
Gewoon even een Cygne! Zeker de eerste tijd is zo spannend en dan heb ik niet eens problemen gehad, kan me niet voorstellen hoe spannend het voor jou moet zijn.
Hier blijven m'n duimen ook draaien dat alles goed blijft gaan en je een toffe, mooie maartbaby krijgt!
Cygne! Zeker de eerste tijd is zo spannend en dan heb ik niet eens problemen gehad, kan me niet voorstellen hoe spannend het voor jou moet zijn. Hier blijven m'n duimen ook draaien dat alles goed blijft gaan en je een toffe, mooie maartbaby krijgt!
Was het maar zo he.. En dankjewel.quote:
Oh lieve Cygne, natuurlijk zit er angst en verdriet. En niemand kan die angst wegnemen of het verdriet afpoetsen. Ik gun je zo het vertrouwen en de liefde te voelen groeien met elke stap
Inmiddels zijn we in het tweede trimester aanbeland en over het algemeen gaat het ok. Tot er weer een echo of controle bij de verloskundige nadert. Dan ben ik er van overtuigd dat het toch ineens niet meer goed is. 
Ik heb geen voorgeschiedenis ermee maar de laatste weken overvalt me ook regelmatig het gevoel "dat het nog wel mis zal gaan" Er zit al zoveel tegen deze zwangerschap dat ik blij zal zijn als we finishen.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Morgen is het oktober, de maand waarin wij zo goed als zeker gaan finishen.
Verder even een dikke knuffel voor jullie beide.S. 2014
J. 2016
Ik weet niet zeker of jij dat was in z&g maar ik vond het veelzeggend dat er stond dat de vk de plek is waar je altijd hoort dat je kindje dood is. Dat je die plek daarmee associeert. Ik weet niet hoe dat is, het lijkt me vreselijk. Ik hoop dat het in de loop van de zwangerschap wel minder wordt, zeker als je straks je kindje goed gaat voelen. Dat is zo mooi.quote:
Inmiddels zijn we in het tweede trimester aanbeland en over het algemeen gaat het ok. Tot er weer een echo of controle bij de verloskundige nadert. Dan ben ik er van overtuigd dat het toch ineens niet meer goed is.
. Ik had de vorige zwangerschap heel veel vertrouwen, alleen de 20 weken echo vond ik even spannend. Het is heerlijk als je dat vertrouwen hebt, dat gun ik iedereen. Een soort onbevangenheid, maar jammergenoeg is dat niet altijd mogelijk, zeker niet bij deze voorgeschiedenis. Bij deze zwangerschap voel ik me veel zorgelijker tot nu toe. Dat kan ook komen door mijn slechte fysieke gesteldheid, maar het is wel iets waar ik samen met mijn vriend een beetje op ga letten. Ik mis nog de echte blijdschap over mijn zwangerschap, ik ben er momenteel vrij vlak onder en denk eerder aan alle vervelende dingen en aan wat er mis kan gaan, of moeilijk kan worden, dan aan de mooie dingen.
GM, jij ook sterkte. Zwanger zijn, is voor jou ook echt geen feestje jammergenoeg..
.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Burdie.
Het is ook dat ik na de eug eigenlijk had opgegeven dat het nog gebeuren. We zijn dat pgd-traject ook ingestapt met 'we zien wel' en 'als het niet lukt kunnen we het afsluiten'. We hadden ook helemaal niet verwacht dat het zou lukken en zelfs de eerste keer al, met zulke slechte kansen (maar 3 eicellen).
Ik ben al verder dan alle andere keren, de echo's zijn volgens het boekje en mijn buik groeit. Maar tóch kan dat nog steeds niet in mijn hoofd. Een gezond kind. Zelfs nu de oorzaak van de eerdere miskramen is weggenomen.
Franny Dat was ik ja, ik ging altijd wel eerder bloeden maar toch, die bevestiging kreeg ik bij de vk.
Het is ook dat ik na de eug eigenlijk had opgegeven dat het nog gebeuren. We zijn dat pgd-traject ook ingestapt met 'we zien wel' en 'als het niet lukt kunnen we het afsluiten'. We hadden ook helemaal niet verwacht dat het zou lukken en zelfs de eerste keer al, met zulke slechte kansen (maar 3 eicellen).
Ik ben al verder dan alle andere keren, de echo's zijn volgens het boekje en mijn buik groeit. Maar tóch kan dat nog steeds niet in mijn hoofd. Een gezond kind. Zelfs nu de oorzaak van de eerdere miskramen is weggenomen.
Franny
Dat was ik ja, ik ging altijd wel eerder bloeden maar toch, die bevestiging kreeg ik bij de vk. SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Merk ook dat al het verdriet van de afgelopen 2.5 jaar er nu ook pas uitkomt. Nu voel ik pas hoeveel pijn het heeft gedaan en hoe we eigenlijk alleen maar bezig zijn geweest met vechten om overeind te blijven staan.
GM
[ Bericht 45% gewijzigd door Cygne op 30-09-2016 18:08:12 ]
Heb je verder nog hulp bij het verwerken van alles, Cygne?
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Ja, ik heb een therapeut. En inmiddels ook een fijne vk-praktijk die hier ook vanaf weet.quote:Op vrijdag 30 september 2016 18:01 schreef Franny_G het volgende:
Heb je verder nog hulp bij het verwerken van alles, Cygne?
Die waarnemer zal waarschijnlijk ook gewoon haar best hebben gedaan en zo, maar ik kan daar wel vreselijk boos om worden. 
.
.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Ik ook. Het was ook een hele christelijke praktijk. (ik woonde in de biblebelt) En dat mag, prima. Maar als ik aangeef bij de intake hoef ik daar verder niet zoveel mee. Zeker niet op zo'n moment.quote:
Die waarnemer zal waarschijnlijk ook gewoon haar best hebben gedaan en zo, maar ik kan daar wel vreselijk boos om worden.
Cygne, het lijkt me verschrikkelijk moeilijk en conflicterend om zoveel tegelijk te ervaren. Ik vind het heel bijzonder (en bijzonder knap) dat je je verwerkingsproces voelt en toelaat Dat verdien je namelijk, en je kindje ook
Dat verdien je namelijk, en je kindje ook
Deze week de ultieme test gehad. Niersteen met zoveel pijn dat ik aan het infuus moest. Ik kon het handelen omdat baby continu actief was. Lekker liep te trollen met de echo en het hartje luisteren. Zoals normaal.
Ik ben geen seconde bang geweest dat het mis zou gaan met de baby. Het vertrouwen daarin was zo groot en ondanks de pijn was dat zo'n fijn gevoel.
Ik ben geen seconde bang geweest dat het mis zou gaan met de baby. Het vertrouwen daarin was zo groot en ondanks de pijn was dat zo'n fijn gevoel.
Hoor die nou eens dan!quote:
Deze week de ultieme test gehad. Niersteen met zoveel pijn dat ik aan het infuus moest. Ik kon het handelen omdat baby continu actief was. Lekker liep te trollen met de echo en het hartje luisteren. Zoals normaal.
Ik ben geen seconde bang geweest dat het mis zou gaan met de baby. Het vertrouwen daarin was zo groot en ondanks de pijn was dat zo'n fijn gevoel.
Niersteen?!
Sterkte
Tja, up dan toch maar omdat ik ondanks super lieve reacties niet heel Z&G wil vol klagen.
Zwanger dus. Wat uiteraard fantastisch is want zwanger worden blijkt duidelijk geen probleem. Maar zwanger blijven wel. En dat doet wat met een mens.
Twix is het prachtige resultaat van mijn derde zwangerschap. En ook nu staat de teller weer op drie (na Twix dus). Zwangerschap 6 dus.
En de spanning is hels. Want wanneer gaat het nu mis? En met welke symptomen deze keer? Of misschien toch weer drie keer scheepsrecht?
Zwanger dus. Wat uiteraard fantastisch is want zwanger worden blijkt duidelijk geen probleem. Maar zwanger blijven wel. En dat doet wat met een mens.
Twix is het prachtige resultaat van mijn derde zwangerschap. En ook nu staat de teller weer op drie (na Twix dus). Zwangerschap 6 dus.
En de spanning is hels. Want wanneer gaat het nu mis? En met welke symptomen deze keer? Of misschien toch weer drie keer scheepsrecht?
Lieve malteser wat een onzekere tijden. Het is gewoon bijna onmogelijk om vertrouwen te hebben in een goede afloop als het al zo vaak mis is gegaan. Ik vind dat je je er nog kranig doorheen slaat.
wat een onzekere tijden. Het is gewoon bijna onmogelijk om vertrouwen te hebben in een goede afloop als het al zo vaak mis is gegaan. Ik vind dat je je er nog kranig doorheen slaat.
disclaimer
Lieve Malteser, wat doe je het goed. Ik kan me niet voorstellen hoe je je voelt. Ik denk veel aan je, en hoop op een herhaling van 2015, met weer een paar weken verschil tussen jouw Snickers en mijn XX.quote:
Tja, up dan toch maar omdat ik ondanks super lieve reacties niet heel Z&G wil vol klagen.
Zwanger dus. Wat uiteraard fantastisch is want zwanger worden blijkt duidelijk geen probleem. Maar zwanger blijven wel. En dat doet wat met een mens.
Twix is het prachtige resultaat van mijn derde zwangerschap. En ook nu staat de teller weer op drie (na Twix dus). Zwangerschap 6 dus.
En de spanning is hels. Want wanneer gaat het nu mis? En met welke symptomen deze keer? Of misschien toch weer drie keer scheepsrecht?
Hang in there!
Heb al een paar keer met de telefoon in mijn handen gestaan om de vk te bellen maar steeds niet gedaan want zij kunnen nu ook nog niks en sowieso geen garanties geven.
Wat ik nodig heb, kan niemand me nu bieden. Want de zekerheid heb je nooit dus die kan niemand me bieden.
Ondertussen probeer ik veel afleiding te zoeken maar daarin ben ik inmiddels wat beperkt door een buik die buitensporig groeit. Dus de dagen, zeker die alleen thuis met Twix, kruipen voorbij.
Wat ik nodig heb, kan niemand me nu bieden. Want de zekerheid heb je nooit dus die kan niemand me bieden.
Ondertussen probeer ik veel afleiding te zoeken maar daarin ben ik inmiddels wat beperkt door een buik die buitensporig groeit. Dus de dagen, zeker die alleen thuis met Twix, kruipen voorbij.
Malteser Ik had even gemist dat je opnieuw zwanger bent. Gefeliciteerd!
Wat een loodzware tijd voor jou. Hoever ben je nu?
Ik had even gemist dat je opnieuw zwanger bent. Gefeliciteerd! Wat een loodzware tijd voor jou. Hoever ben je nu?
Wat een hoop verdriet zal je beleefd hebben en hoe zwaar moet het nu voor je zijn. Misschien dat je het al gedeeld had ergens, maar is er een oorzaak gevonden voor de miskramen die je hebt gehad, of is het puur heel veel pech gehad hebben?
Cygne, thanks
.
Ik vermoed nu ergens tussen de 6 en de 7 weken zwanger te zijn. Exact weet ik het niet vanwege onregelmatige cyclus na de miskramen.
Wat lief, een berichtje van jouquote:
Malteser
Wat een loodzware tijd voor jou. Hoever ben je nu?
.Ik vermoed nu ergens tussen de 6 en de 7 weken zwanger te zijn. Exact weet ik het niet vanwege onregelmatige cyclus na de miskramen.
Het is niet onderzocht. In 'ons' ziekenhuis onderzoeken ze het na drie opeenvolgende miskramen tenzij je er zelf expliciet om vraagt. Dat hebben wij nooit gedaan vanwege het vertrouwen van mijn man dat het 'vanzelf' weer een keer goed zou gaan, net als bij Twix. Bij Twix bleek drie keer scheepsrecht, daar gaat man nu weer vanuit.quote:
Wat een hoop verdriet zal je beleefd hebben en hoe zwaar moet het nu voor je zijn. Misschien dat je het al gedeeld had ergens, maar is er een oorzaak gevonden voor de miskramen die je hebt gehad, of is het puur heel veel pech gehad hebben?
Ah, helder. En hoe voelt het voor jou dat je man het vertrouwen durft te hebben in deze zwangerschap? Is dat iets waar jullie het goed over kunnen hebben?
Ik vind het trouwens lastig om goed over te komen, zo digitaal. Alles wat ik schrijf is goed bedoeld en mijn interesse is oprecht. Als je sommige vragen vervelend vindt, negeer je ze maar gewoon hoor!
Ik vind het trouwens lastig om goed over te komen, zo digitaal. Alles wat ik schrijf is goed bedoeld en mijn interesse is oprecht. Als je sommige vragen vervelend vindt, negeer je ze maar gewoon hoor!
En wat vind je zelf? Ik kan me heel goed voorstellen dat jij (of een vrouw) een miskraam en een zwangerschap toch anders beleeft dan een/je man. Zou jij het wel willen laten onderzoeken? Heb je bijvoorbeeld iets aan de wetenschap dat er een verklaring is voor de miskramen (stel dat hoor)?quote:
[..]
Het is niet onderzocht. In 'ons' ziekenhuis onderzoeken ze het na drie opeenvolgende miskramen tenzij je er zelf expliciet om vraagt. Dat hebben wij nooit gedaan vanwege het vertrouwen van mijn man dat het 'vanzelf' weer een keer goed zou gaan, net als bij Twix. Bij Twix bleek drie keer scheepsrecht, daar gaat man nu weer vanuit.
Niet dat ik denk dat jullie hier niet samen een beslissing in nemen, integendeel! Maar laat jouw onzekerheden/stress en niet overheersen door zijn vertrouwen en je wens om blij te kunnen zijn met je zwangerschap. Optimisme is goed, maar cijfer jezelf niet weg he
Oh en bel gewoon wél je verloskundige. Hier zijn ze ook voor. Ze kennen jou, je geschiedenis, en gewoon een simpel gesprek om je zorgen te delen kan jou net een dag door helpen misschien.
Maar je mag al je verloskundige bellen voor een gesprek. Ook voor het prille en rete onzekere. Daar kunnen ze ook steun aan geven.
Wat een ontzettende onzekere tijd.
Ik hoop zo ontzettend dat deze baby blijdt plakken. Maar je buik groeit dus al mooi groot?
Wat een ontzettende onzekere tijd.
Ik hoop zo ontzettend dat deze baby blijdt plakken. Maar je buik groeit dus al mooi groot?
Schudden voor gebruik
Het is dubbel. Hij heeft oprecht veel vertrouwen in deze zwangerschap. En dat spreekt hij ook uit. Ik heb dat vertrouwen niet. Hij gebruikt het dus ook om me op te beuren. We hebben het er samen wel over maar hij spreekt daarbij ook uit dat hij het anders voelt en dat het wellicht ook zo anders voelt omdat het in mijn lijf gebeurt.quote:
Ah, helder. En hoe voelt het voor jou dat je man het vertrouwen durft te hebben in deze zwangerschap? Is dat iets waar jullie het goed over kunnen hebben?
Ik vind het trouwens lastig om goed over te komen, zo digitaal. Alles wat ik schrijf is goed bedoeld en mijn interesse is oprecht. Als je sommige vragen vervelend vindt, negeer je ze maar gewoon hoor!
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |