R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Lees dit zelf nog een keer. Als je hier niets aan doet wordt dit 'the story of your life'; Ergens vol enthousiasme en inzet aan beginnen en dan om welke reden dan ook er met de pet naar gaan gooien of het bijltje erbij neersmijten. De verantwoordelijkheid schuif je dan af op anderen waardoor jij er niets aan kunt doen dus niets aan zult doen.quote:Op zondag 6 maart 2016 16:48 schreef BredeBroeder het volgende:
[..]
Dunno, soms kap ik ergens mee als ik uit m'n ritme raak, is nu ook een paar x gebeurd toen ik begon met cutten maar ben niet van plan om op te geven. Ik heb vaste structuur nodig, maar dat ontbreekt nog wel eens, meestal is het 100% van dit en 0% van dat en ik vind het lastig om dan voor een tussenweg te kiezen. Ben ook maandenlang gestopt met liften toen ik een vriendin kreeg terwijl ik daarvoor gewoon standaard 3x pw ging voor een lange tijd. Vond haar toen belangrijker, en had het makkelijk kunnen combineren maar was eigenwijs. Ben ook gestopt een keer toen ik een week ziek was, 1 week uit m'n ritme, ja dan boeit 't allemaal niet meer kan ik net zo goed deze keer ook niet gaan (en zo herhaalt het dan zich).
Met school hetzelfde, ben met 100% motivatie aan H4 begonnen, cijfers waren er zeker naar, maar toen ook, ex kwam kijken, weg structuur, lagere cijfers. Nou viel 't in H4 nog wel te overzien, maar sinds het begin van H5 is alles weg. Begon gemotiveerd, wilde cum-laude slagen, weet ook dat ik dat kan als ik zie hoe ik oude toetsen gemaakt heb, 1 week na start school maakt m'n ex het uit en ging het naar de shit. Toen nog iets meer dan een maand in dezelfde sleur blijven hangen, besloten om er verandering in te gooien en ben naar een psycholoog gegaan en heb alle problemen daar neergelegd. 2.5 heftige maanden, was weer gemotiveerd voor school, maar het lukte gewoon niet. Na die 2,5 mnd ging het beter, maarja, de 3e SE-week ga ik ook gewoon goed maken, alleen zit soms weer ff in die sleur dat 't allemaal niet uitmaakt en dan ja..
En toch zijn het niet de omstandigheden maar jijzelf die vindt dat 'het allemaal niets uitmaakt' en daar kan je dus weldegelijk iets mee.
Je zegt zelf dat je ouders al je hele leven ruzie maken dus dat deden ze vorig jaar ook en toen haalde je wel goede cijfers. Het lijkt dus meer bij jou te liggen dan bij je ouders en ik krijg sterk de indruk dat je die ruzies nu gebruikt om je niet in te hoeven zetten voor je school omdat je dat leren nu al weer zat bent en je motivatie wegebt.
Het feit dat je niet serieus ingaat op de adviezen hier om op jezelf te gaan wonen lijkt ook aan te tonen dat je geen oplossing wilt. Met kinderlijk weglopen schuif je de verantwoording weer naar je ouders want die moeten dan maar met een 'oplossing' komen. Hoe kunnen zij iets oplossen dat in jouw manier van dingen aanpakken ligt? Al zouden zij door een wonder opeens de perfecte relatie krijgen, dan zal er al snel weer iets anders zijn waardoor jij het bijltje er weer bij neergooit.
Ben ik het niet mee eens, vorig jaar had ik stukken minder gezeik dan dit schooljaar, en daarnaast ook nog andere aspecten die vorig jaar beter waren. Vanaf het moment van de start van het schooljaar tot ongeveer december, kon ik uberhaupt niet de concentratie opbrengen om te leren, vooral tijdens regelmatig psycholoogbezoek niet, ik focusde me daarop zodat ik geen last meer zou hebben ervan later en dat ik niet dezelfde fouten zou maken als voorheen, dat is gelukt, en sindsdien gaat het ook een stuk beter. Motivatie voor school is nu ook niet het probleem, het is alleen dat die ruzie's me vaak tegenwerken en dat irriteert me. Ik weet dat uit huis gaan een oplossing is, maar dat is geen kleine stap en heeft veel voor/nadelen. Ik wil sowieso dit jaar nog thuis afmaken.quote:
[..]
Lees dit zelf nog een keer. Als je hier niets aan doet wordt dit 'the story of your life'; Ergens vol enthousiasme en inzet aan beginnen en dan om welke reden dan ook er met de pet naar gaan gooien of het bijltje erbij neersmijten. De verantwoordelijkheid schuif je dan af op anderen waardoor jij er niets aan kunt doen dus niets aan zult doen.
En toch zijn het niet de omstandigheden maar jijzelf die vindt dat 'het allemaal niets uitmaakt' en daar kan je dus weldegelijk iets mee.
Je zegt zelf dat je ouders al je hele leven ruzie maken dus dat deden ze vorig jaar ook en toen haalde je wel goede cijfers. Het lijkt dus meer bij jou te liggen dan bij je ouders en ik krijg sterk de indruk dat je die ruzies nu gebruikt om je niet in te hoeven zetten voor je school omdat je dat leren nu al weer zat bent en je motivatie wegebt.
Het feit dat je niet serieus ingaat op de adviezen hier om op jezelf te gaan wonen lijkt ook aan te tonen dat je geen oplossing wilt. Met kinderlijk weglopen schuif je de verantwoording weer naar je ouders want die moeten dan maar met een 'oplossing' komen. Hoe kunnen zij iets oplossen dat in jouw manier van dingen aanpakken ligt? Al zouden zij door een wonder opeens de perfecte relatie krijgen, dan zal er al snel weer iets anders zijn waardoor jij het bijltje er weer bij neergooit.
Je kan je dus maar op één ding tegelijk concentreren? Lijkt me lastig leven; zo alles of niets. Wat zegt je psycholoog daarvan?quote:Op maandag 7 maart 2016 14:14 schreef BredeBroeder het volgende:
[..]
Ben ik het niet mee eens, vorig jaar had ik stukken minder gezeik dan dit schooljaar, en daarnaast ook nog andere aspecten die vorig jaar beter waren. Vanaf het moment van de start van het schooljaar tot ongeveer december, kon ik uberhaupt niet de concentratie opbrengen om te leren, vooral tijdens regelmatig psycholoogbezoek niet, ik focusde me daarop zodat ik geen last meer zou hebben ervan later en dat ik niet dezelfde fouten zou maken als voorheen, dat is gelukt, en sindsdien gaat het ook een stuk beter. Motivatie voor school is nu ook niet het probleem, het is alleen dat die ruzie's me vaak tegenwerken en dat irriteert me. Ik weet dat uit huis gaan een oplossing is, maar dat is geen kleine stap en heeft veel voor/nadelen. Ik wil sowieso dit jaar nog thuis afmaken.
Je snapt duidelijk niet hoe zwaar ik het traject bij de psycholoog nam, ja ik kan me op meerdere dingen concentreren, maar als je dingen wilt veranderen die al jarenlang hetzelfde zijn, daarvoor dingen moet leren begrijpen en doen, dan kost dat mentaal nogal veel moeite. Zo was ik dagelijks ook doodmoe en sliep ik elke dag wel zo'n 12-13 uur. En ja dat was de eerste keer in m'n leven dat ik zoiets had meegemaakt, maar het heeft we degelijk zin gehad.quote:
[..]
Je kan je dus maar op één ding tegelijk concentreren? Lijkt me lastig leven; zo alles of niets. Wat zegt je psycholoog daarvan?
Mijn psycholoog begreep me, heeft ook van te voren gezegd dat het erg zwaar zou kunnen zijn.
|
|
