R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik heb dit vroeger meerdere malen geflikt, ongeveer vanaf een jaar of 14, maar heb 't nooit echt gedurfd. Ik was dan meestal het even helemaal zat, pakte een grote rugzak, water erin, voedsel erin, OV-kaart mee, geld mee, goeie schoenen aan en warme kleding en dan kon ik wel 1 a 2 dagen weg zijn. Waar ik sliep? tussen 2 bomen op een veld of bij een vriend. Niet fijn, maar het was beter dan thuis zijn, afgelopen jaar ook nog gedaan, maar dat was om een andere reden.
M'n ouders maken namelijk al vanaf jongs af aan ruzie, schreeuwen naar elkaar,heel soms duwen/vastpakken, nooit echt geweld maar het kwam wel eens in de buurt. Het heeft mijzelf verpest en dat besef ik heel goed aan hoe ik met mijn toenmalige vriendin ben omgegaan, die mede doordat nu een ex is. Ik heb het gedrag van mijn ouders naar elkaar jarenlang moeten meemaken en het was bijna onmogelijk om het te vermijden. Ze willen niet scheiden, dus ik blijf er mee zitten tot ik uit huis ben. Elke dag ruzie, elke dag geschreeuw, niet gezond in ieder geval, En daarnaast is dat ook precies hoe ik ruzies heb opgelost voordat ik maandenlang bij een psycholoog heb gelopen, mede doordat dat traject vreselijk zwaar voor me was, heb ik dit jaar m'n school zowat verpest, omdat ik me niet meer kon concentreren tijdens de lessen. Ik was alleen daar mee bezig.
Mensen die mij goed kennen, kennen de shit waarin ik ben opgegroeid, in het begin doe ik altijd alsof het me niks deed en alsof ik 't allemaal wel gewend was, ja ik ben 't gewend, sterker nog, ik wil mensen het niet eens vertellen omdat ze dan misschien een ander beeld krijgen van m;n ouders, maar fijn was het niet en soms dan breek je gewoon. Hier kwam ik achter toen ik bijna 17 jaar was, ik had 't altijd weggestopt, met niemand over gepraat, behalve jeugdzorg, die naar mijn inzien totaal nutteloos waren. Het klinkt misschien heel dom, maar ik had m'n eerste echte date met een meisje die ik toen heel leuk vond, maar ik had het idee dat dat niet wederzijds was en ik wist niet waar het aan lag. Dacht dat ik weer iets fout had gedaan, dat weer iets was mislukt en dat het aan mij lag, en toen dacht ik ook aan de kutsituatie met m'n ouders, gebroken geweest die nacht en sindsdien is het nog heel vaak door m'n hoofd geweest, ik ben toen anders gaan nadenken, ineens gaf ik van alle slechte dingen de schuld aan mezelf. Ik heb toen een lichte depressie gehad, vond alles kut in het leven, kon niet eens meer lachen, ging naar school en deed alsof alles maar oke was terwijl ik het zwaar kut vond van binnen, het heeft me onzeker gemaakt, ik ben altijd bang om het te verpesten als ik mensen leer kennen, want pas als ik ze echt echt goed ken, en pas als ik om mensen geef ga ik me gedragen zoals ik me toen heb gedragen, tenminste, voor therapie. En dat is altijd iets onderbewusts geweest, ik wilde me niet zo gedragen, wilde anders zijn, een goed voorbeeld, iemand waar je van kon zeggen dat hij een goede jongen is, en dat was ik ook wel voor de meeste, maar die kenden mijn andere kant niet, een kant waar ik niet trots op ben. Ex en vriendin van me hebben 't ook tegen me gezegd, ik had 2 kanten, een kant waar menig mens jaloers op zou worden en een kant die 't allemaal verpestte, en met die kant bedoel ik geen agressieve kant, ik kon boos worden ja maar zal nooit geweld gebruiken om m'n zin ergens voor te krijgen. Eerder een kant die er qua emotie en kwa stem alles aan zal doen om m'n gelijk te krijgen, van manipuleren tot schuldgevoel aanpraten tot zelf emotioneel worden tot noem het maar op. Minder erge dingen tot ergere dingen. En dan zal je denken dat is best ongezond voor een jongen van 18, en dat is het ook, en aan de buitenkant zal je het echt niet van me aflezen, maar het zat er wel in.
Ik heb er meerdere malen over nagedacht om gewoon weg te lopen, en dan niet op de irrationele manier maar er echt goed over nadenken en een plan trekken. Mensen snappen me niet thuis, ze snappen niet waarom ik het laatste halfjaar kutcijfers heb gehaald, ze snapten niet waarom ik het afgelopen halfjaar zo vaak weg was van huis of niet met ze wilde praten. Ik heb veel geleerd van m'n psycholoog, kan goed met mensen omgaan, reageer niet meer zoals vroeger op mensen om wie ik geef en als ik terugkijk naar hoe ik toen deed, zou ik zeggen dat diegene gewoon een lul was die klappen verdiend voor hoe die zich heeft gedragen, maar dat kan nou eenmaal niet.
Ik word binnenkort oom van een klein meisje, en ik voel me toch een soort van voorbeeld om gewoon het goed te doen, ook omdat ik dat meisje heel vaak ga zien en mee zal zijn de komende jaren. Ik weet dat er al veel is veranderd, maar deze gedachte blijft gewoon nog heel vaak door m'n hoofd gaan, alles is zo anders nu.
Naja, ik loop een beetje vast nu op wat ik eigenlijk wil zeggen, ik weet gewoon ff niet wat ik hiermee aan moet. Zijn er mensen die zich hierin kunnen vinden?
[ Bericht 1% gewijzigd door BredeBroeder op 03-03-2016 12:15:26 ]
M'n ouders maken namelijk al vanaf jongs af aan ruzie, schreeuwen naar elkaar,heel soms duwen/vastpakken, nooit echt geweld maar het kwam wel eens in de buurt. Het heeft mijzelf verpest en dat besef ik heel goed aan hoe ik met mijn toenmalige vriendin ben omgegaan, die mede doordat nu een ex is. Ik heb het gedrag van mijn ouders naar elkaar jarenlang moeten meemaken en het was bijna onmogelijk om het te vermijden. Ze willen niet scheiden, dus ik blijf er mee zitten tot ik uit huis ben. Elke dag ruzie, elke dag geschreeuw, niet gezond in ieder geval, En daarnaast is dat ook precies hoe ik ruzies heb opgelost voordat ik maandenlang bij een psycholoog heb gelopen, mede doordat dat traject vreselijk zwaar voor me was, heb ik dit jaar m'n school zowat verpest, omdat ik me niet meer kon concentreren tijdens de lessen. Ik was alleen daar mee bezig.
Mensen die mij goed kennen, kennen de shit waarin ik ben opgegroeid, in het begin doe ik altijd alsof het me niks deed en alsof ik 't allemaal wel gewend was, ja ik ben 't gewend, sterker nog, ik wil mensen het niet eens vertellen omdat ze dan misschien een ander beeld krijgen van m;n ouders, maar fijn was het niet en soms dan breek je gewoon. Hier kwam ik achter toen ik bijna 17 jaar was, ik had 't altijd weggestopt, met niemand over gepraat, behalve jeugdzorg, die naar mijn inzien totaal nutteloos waren. Het klinkt misschien heel dom, maar ik had m'n eerste echte date met een meisje die ik toen heel leuk vond, maar ik had het idee dat dat niet wederzijds was en ik wist niet waar het aan lag. Dacht dat ik weer iets fout had gedaan, dat weer iets was mislukt en dat het aan mij lag, en toen dacht ik ook aan de kutsituatie met m'n ouders, gebroken geweest die nacht en sindsdien is het nog heel vaak door m'n hoofd geweest, ik ben toen anders gaan nadenken, ineens gaf ik van alle slechte dingen de schuld aan mezelf. Ik heb toen een lichte depressie gehad, vond alles kut in het leven, kon niet eens meer lachen, ging naar school en deed alsof alles maar oke was terwijl ik het zwaar kut vond van binnen, het heeft me onzeker gemaakt, ik ben altijd bang om het te verpesten als ik mensen leer kennen, want pas als ik ze echt echt goed ken, en pas als ik om mensen geef ga ik me gedragen zoals ik me toen heb gedragen, tenminste, voor therapie. En dat is altijd iets onderbewusts geweest, ik wilde me niet zo gedragen, wilde anders zijn, een goed voorbeeld, iemand waar je van kon zeggen dat hij een goede jongen is, en dat was ik ook wel voor de meeste, maar die kenden mijn andere kant niet, een kant waar ik niet trots op ben. Ex en vriendin van me hebben 't ook tegen me gezegd, ik had 2 kanten, een kant waar menig mens jaloers op zou worden en een kant die 't allemaal verpestte, en met die kant bedoel ik geen agressieve kant, ik kon boos worden ja maar zal nooit geweld gebruiken om m'n zin ergens voor te krijgen. Eerder een kant die er qua emotie en kwa stem alles aan zal doen om m'n gelijk te krijgen, van manipuleren tot schuldgevoel aanpraten tot zelf emotioneel worden tot noem het maar op. Minder erge dingen tot ergere dingen. En dan zal je denken dat is best ongezond voor een jongen van 18, en dat is het ook, en aan de buitenkant zal je het echt niet van me aflezen, maar het zat er wel in.
Ik heb er meerdere malen over nagedacht om gewoon weg te lopen, en dan niet op de irrationele manier maar er echt goed over nadenken en een plan trekken. Mensen snappen me niet thuis, ze snappen niet waarom ik het laatste halfjaar kutcijfers heb gehaald, ze snapten niet waarom ik het afgelopen halfjaar zo vaak weg was van huis of niet met ze wilde praten. Ik heb veel geleerd van m'n psycholoog, kan goed met mensen omgaan, reageer niet meer zoals vroeger op mensen om wie ik geef en als ik terugkijk naar hoe ik toen deed, zou ik zeggen dat diegene gewoon een lul was die klappen verdiend voor hoe die zich heeft gedragen, maar dat kan nou eenmaal niet.
Ik word binnenkort oom van een klein meisje, en ik voel me toch een soort van voorbeeld om gewoon het goed te doen, ook omdat ik dat meisje heel vaak ga zien en mee zal zijn de komende jaren. Ik weet dat er al veel is veranderd, maar deze gedachte blijft gewoon nog heel vaak door m'n hoofd gaan, alles is zo anders nu.
Naja, ik loop een beetje vast nu op wat ik eigenlijk wil zeggen, ik weet gewoon ff niet wat ik hiermee aan moet. Zijn er mensen die zich hierin kunnen vinden?
[ Bericht 1% gewijzigd door BredeBroeder op 03-03-2016 12:15:26 ]
ps heb je haar nog steeds of kan je haar nog bereiken?quote:Op woensdag 2 maart 2016 02:53 schreef BredeBroeder het volgende:
maar ik had m'n eerste echte date met een meisje die ik toen heel leuk vond,
ik kan haar nog bereiken ja hoezo?quote:Op woensdag 2 maart 2016 03:11 schreef possetje het volgende:
[..]
ps heb je haar nog steeds of kan je haar nog bereiken?
Ten eerste
Schrijf een brief aan je ouders waarin je uitlegt waarom je je zo kut voelt, daarmee ook gelijk de oorzaak vertellen zodat je ze als het ware terecht stelt in hetgeen ze jouw gevoel vroeger opzij hebben geplaatst in de ruzies die zij hadden en hoe jij daarover en in hebt gevoeld. Spaar niemand. De waarheid heeft lang genoeg op zich laten wachten. Wellicht volgt een goed gesprek. Vind je dat er nogal een negatief gevolg aan dat besluit vastzit - houd dan de brief in eigen bezit en als je voldoende fundament hebt om op eigen benen te kunnen staan, geef hem dan aan je ouders. Schrijven helpt - je kunt je denkwijze in ander vaarwater begeven omdat je dat deel, wat je opgeschreven hebt, een plek gegeven hebt; op papier.
Ten tweede
Word ervan bewust wie je bent en waar je naartoe wil in het leven. Maak een soort opstel over jezelf met een aantal verschillende hoofdstukken: persoonlijke informatie, wat wil ik, wat wil ik niet, interesses, dromen en wensen. Uit de dromen en wensen haal je drie realistische uit, zet dit in een tijdsplan dat strekt tussen nu en vijf jaar. Wees ook hier realistisch in; Rome was niet in één dag gebouwd. Volg het tijdsplan. Verder kun je uit je interesses een aantal hobby's halen.
Ten derde
Zoek hulp in de vorm van een psycholoog met verwijsopties. Vanwege je ervaringen met je ouders, je kunt de ervaringen in deze staat van dienst gerust een trauma noemen en aangezien je er zoveel last van hebt, ben je er nu niet psychologisch op berekend om de lasten van de toekomst te kunnen dragen. Met andere woorden, je zult met je psychologische rugzak wat extreme lastenverlichtingen moeten toepassen. Dat kán gewoonweg niet zonder professionele hulp.
Denk je voor dit alles niet genoeg motivatie op te kunnen brengen, denk dan aan het meisje wat over een aantal jaar, wanneer ze kan praten, je de betiteling 'oom' mag geven. Een menselijk leven verandert wanneer iets kleins en daarmee hulpbehoevend in het midden komt, en met jouw huidige psychologische lasten komt die verandering als een donderslag in een hagelbui. Oom worden is geen wonder, het is extra verantwoordelijkheid. Hoewel de ouders in de eerste instantie het kind groot zullen brengen, zal de rest van de familie (indien zij actief de rol van familie willen vervullen) ook hun steentje bij moeten dragen.
[ Bericht 1% gewijzigd door Metalfrost op 02-03-2016 03:42:25 ]
Schrijf een brief aan je ouders waarin je uitlegt waarom je je zo kut voelt, daarmee ook gelijk de oorzaak vertellen zodat je ze als het ware terecht stelt in hetgeen ze jouw gevoel vroeger opzij hebben geplaatst in de ruzies die zij hadden en hoe jij daarover en in hebt gevoeld. Spaar niemand. De waarheid heeft lang genoeg op zich laten wachten. Wellicht volgt een goed gesprek. Vind je dat er nogal een negatief gevolg aan dat besluit vastzit - houd dan de brief in eigen bezit en als je voldoende fundament hebt om op eigen benen te kunnen staan, geef hem dan aan je ouders. Schrijven helpt - je kunt je denkwijze in ander vaarwater begeven omdat je dat deel, wat je opgeschreven hebt, een plek gegeven hebt; op papier.
Ten tweede
Word ervan bewust wie je bent en waar je naartoe wil in het leven. Maak een soort opstel over jezelf met een aantal verschillende hoofdstukken: persoonlijke informatie, wat wil ik, wat wil ik niet, interesses, dromen en wensen. Uit de dromen en wensen haal je drie realistische uit, zet dit in een tijdsplan dat strekt tussen nu en vijf jaar. Wees ook hier realistisch in; Rome was niet in één dag gebouwd. Volg het tijdsplan. Verder kun je uit je interesses een aantal hobby's halen.
Ten derde
Zoek hulp in de vorm van een psycholoog met verwijsopties. Vanwege je ervaringen met je ouders, je kunt de ervaringen in deze staat van dienst gerust een trauma noemen en aangezien je er zoveel last van hebt, ben je er nu niet psychologisch op berekend om de lasten van de toekomst te kunnen dragen. Met andere woorden, je zult met je psychologische rugzak wat extreme lastenverlichtingen moeten toepassen. Dat kán gewoonweg niet zonder professionele hulp.
Denk je voor dit alles niet genoeg motivatie op te kunnen brengen, denk dan aan het meisje wat over een aantal jaar, wanneer ze kan praten, je de betiteling 'oom' mag geven. Een menselijk leven verandert wanneer iets kleins en daarmee hulpbehoevend in het midden komt, en met jouw huidige psychologische lasten komt die verandering als een donderslag in een hagelbui. Oom worden is geen wonder, het is extra verantwoordelijkheid. Hoewel de ouders in de eerste instantie het kind groot zullen brengen, zal de rest van de familie (indien zij actief de rol van familie willen vervullen) ook hun steentje bij moeten dragen.
[ Bericht 1% gewijzigd door Metalfrost op 02-03-2016 03:42:25 ]
Google is your friend, abuse your friends
Herkenbaar. Ben ook opgegroeid met zeer regelmatig ruzie-ende ouders.
Ben vroeg het huis uit gegaan. Middelbare school in ander deel van het land af gemaakt. Even later gingen mijn ouders scheiden. Een van mijn ouders kwam ook mijn richting op ivm reorganizatie op werk dus samen gaan wonen. Kon de andere ouder niet verkroppen. Na jaren lang gezeik en verwijten contact verbroken.
Geen negatieve dingen meer in mijn leven. Opnieuw een vervolgopleiding geprobeerd en bleek dat ik opeens wel redelijk kon leren nu er geen emotionele afleiding meer was. Daarvoor was school altijd een drama (en in de ogen van mijn ouders toen de aanleiding van hun ruzies - nu beseffen ze ook wel dat dit slechts een bliksemafleider van hun eigen karakters was. Daarom klapte hun huwelijk ook snel nadat ik het huis uit was). Jammer genoeg werd mijn relatie aan het eind van die studie ook minder en begonnen de school drama's weer. Die ruzies maken me onzeker. Brengen oude 'reflexen' weer boven die ik juist met zoveel moeite probeer onder controle te houden.
Ik heb geen tips voor je behalve dan te snappen welke randvoorwaarden jij nodig hebt om te functioneren en daarna te handelen. Het voor jezelf zorgen en van jezelf houden gaat groeien als je niet meer bezig hoeft te zijn met (negatieve) randzaken.
Ergens dus minder reactief worden op je omgeving en meer proactief bezig zijn met jezelf.
Ben vroeg het huis uit gegaan. Middelbare school in ander deel van het land af gemaakt. Even later gingen mijn ouders scheiden. Een van mijn ouders kwam ook mijn richting op ivm reorganizatie op werk dus samen gaan wonen. Kon de andere ouder niet verkroppen. Na jaren lang gezeik en verwijten contact verbroken.
Geen negatieve dingen meer in mijn leven. Opnieuw een vervolgopleiding geprobeerd en bleek dat ik opeens wel redelijk kon leren nu er geen emotionele afleiding meer was. Daarvoor was school altijd een drama (en in de ogen van mijn ouders toen de aanleiding van hun ruzies - nu beseffen ze ook wel dat dit slechts een bliksemafleider van hun eigen karakters was. Daarom klapte hun huwelijk ook snel nadat ik het huis uit was). Jammer genoeg werd mijn relatie aan het eind van die studie ook minder en begonnen de school drama's weer. Die ruzies maken me onzeker. Brengen oude 'reflexen' weer boven die ik juist met zoveel moeite probeer onder controle te houden.
Ik heb geen tips voor je behalve dan te snappen welke randvoorwaarden jij nodig hebt om te functioneren en daarna te handelen. Het voor jezelf zorgen en van jezelf houden gaat groeien als je niet meer bezig hoeft te zijn met (negatieve) randzaken.
Ergens dus minder reactief worden op je omgeving en meer proactief bezig zijn met jezelf.
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Dat eerste heb ik al gedaan, tijdens mijn sessies met de psycholoog werd me namelijk exact hetzelfde aangeraden, ik ben toen in gesprek gegaan met mijn moeder (waar de meeste problemen vanaf komen), maar dat heeft op lange termijn weinig opgelost. Ik heb een brief klaarliggen, ik durf alleen niet de confrontatie aan te gaan om dat nu voor te leggen, wellicht als ik uit huis ga ja.quote:
Ten eerste
Schrijf een brief aan je ouders waarin je uitlegt waarom je je zo kut voelt, daarmee ook gelijk de oorzaak vertellen zodat je ze als het ware terecht stelt in hetgeen ze jouw gevoel vroeger opzij hebben geplaatst in de ruzies die zij hadden en hoe jij daarover en in hebt gevoeld. Spaar niemand. De waarheid heeft lang genoeg op zich laten wachten. Wellicht volgt een goed gesprek. Vind je dat er nogal een negatief gevolg aan dat besluit vastzit - houd dan de brief in eigen bezit en als je voldoende fundament hebt om op eigen benen te kunnen staan, geef hem dan aan je ouders. Schrijven helpt - je kunt je denkwijze in ander vaarwater begeven omdat je dat deel, wat je opgeschreven hebt, een plek gegeven hebt; op papier.
Ten tweede
Word ervan bewust wie je bent en waar je naartoe wil in het leven. Maak een soort opstel over jezelf met een aantal verschillende hoofdstukken: persoonlijke informatie, wat wil ik, wat wil ik niet, interesses, dromen en wensen. Uit de dromen en wensen haal je drie realistische uit, zet dit in een tijdsplan dat strekt tussen nu en vijf jaar. Wees ook hier realistisch in; Rome was niet in één dag gebouwd. Volg het tijdsplan. Verder kun je uit je interesses een aantal hobby's halen.
Ten derde
Zoek hulp in de vorm van een psycholoog met verwijsopties. Vanwege je ervaringen met je ouders, je kunt de ervaringen in deze staat van dienst gerust een trauma noemen en aangezien je er zoveel last van hebt, ben je er nu niet psychologisch op berekend om de lasten van de toekomst te kunnen dragen. Met andere woorden, je zult met je psychologische rugzak wat extreme lastenverlichtingen moeten toepassen. Dat kán gewoonweg niet zonder professionele hulp.
Denk je voor dit alles niet genoeg motivatie op te kunnen brengen, denk dan aan het meisje wat over een aantal jaar, wanneer ze kan praten, je de betiteling 'oom' mag geven. Een menselijk leven verandert wanneer iets kleins en daarmee hulpbehoevend in het midden komt, en met jouw huidige psychologische lasten komt die verandering als een donderslag in een hagelbui. Oom worden is geen wonder, het is extra verantwoordelijkheid. Hoewel de ouders in de eerste instantie het kind groot zullen brengen, zal de rest van de familie (indien zij actief de rol van familie willen vervullen) ook hun steentje bij moeten dragen.
Ik weet heel goed wie ik ben en wat ik wil, heb doelen voor ogen voor de komende jaren. Mijn thuissituatie maakt het alleen lastiger. Ik heb een broer en een zus, beide een hele goede band mee over het algemeen, zeker met mijn broer. Het probleem is wel dat m'n broer dit gezeik nooit heeft meegemaakt, hij is 11 jaar ouder dan ik en de ruzie's ontstonden pas toen hij al "opgegroeid" was, kort daarna was hij vaak van huis met zijn vriendin of hij zat de hele dag te studeren dus hij heeft er maar weinig van meegekregen. M'n zus daarentegen kon er nog wat minder goed mee omgaan dan ik, heeft in depressie gezeten, medicatie daarvoor gehad, ergere dingen. Zij is nu een jaar naar het buitenland dus ik sta er alleen voor.
Mijn zus was iemand die ruzies oploste zoals ik het vroeger deed, ouders aanspreken op gedrag, net zo hard terug schreeuwen, escaleren. Die aanpak hanteer ik niet meer, ik probeer redelijk te blijven tegenover m'n moeder maar die is nog te kinderachtig om mij serieus te nemen. Ik besef naarmate ik ouder wordt steeds meer hoe klote deze gezinssituatie wel niet is en hoe 't heeft gehinderd in m'n ontwikkeling, daarom wil ik ook zo snel mogelijk hier weg ja.
Over je derde punt, ik ben naar een psycholoog gegaan, was een erg lastige keuze om dat te doen gezien ik niet heel makkelijk ben over openlijk over emoties praten. Het heeft goed uitgepakt, ik ben mezelf beter leren kennen en weet wat wel en wat niet hoort. (bewust iig).
Over m'n prenatale nichtje, wordt de dochter van m'n broer, zoals ik al zei heb ik een hele goede band met m'n broer, en als ik wil kan ik ook serieus met hem (en zijn vriendin) een goed gesprek hierover aangaan, het probleem is alleen dat hij mij niet 100% zal begrijpen omdat hij het niet heeft meegemaakt zoals ik dat heb. Mijn broer kent mijn andere kant ook niet, ik weet niet waarom, ik heb nooit problemen met hem gehad (ja behalve over de playstation
), maar hij stond er altijd boven, weet bijv. nog wel dat ik boos was en zat te haten op iets dat ie gwn m'n kop in de sneeuw drukte voor 10 minuten en dat ik 'm daarna een lul noemde en 't klaar was. Hij had altijd een soort van gezag dat ik het niet kon flikken bij hem, iets wat ik totaal niet bij mijn moeder en zus heb. Bij m'n vader durf ik het ook niet. Dat is nog steeds iets wat ik niet snap, ik doe het alleen als de situatie het zich toelaat, ook bij m'n ex toen, in het begin had ik er niet eens over nagedacht om me zo raar te gedragen aangezien ik er ten eerste geen rede voor had, en ten tweede omdat ik haar pas net kende. Zo ook met anderen, raar allemaal.Maar over m'n nichtje, Die gaat niet verpest worden, 't is dan miss niet m'n eigen kind maar voor mij wel een bijzonder familielid, zeker omdat ik nooit een broertje of zusje heb gehad voelt het toch wel een beetje als een speciaal iets. Nichtje wordt ook ouder ja, maar als die pas een besef heeft van wat er allemaal om haar heen gebeurd ben ik 25 en hoop ik allang uit huis. En ik ben er ook 100% zeker van dat mijn broer en zijn vriendin veel betere ouders zullen zijn dan onze eigen ouders, ik ken hem en ik weet hoe hij in elkaar zit. Ik wil ook zeker helpen, oppassen in de vakantie's, wellicht als dat kind wat ouder is een dagje uit met m'n broer en zn vriendin ofzo.
Financiele situatie denk ik, ik weet het verhaal eigenlijk niet en dat willen ze ook niet vertellen. Ik ben de laatste tijd wel achter veel dingen gekomen waar ik niet blij mee ben om te horen, de afkeer tegen m'n moeder is groter geworden, soms vraag ik waarom schreeuw je nou zo? En dan altijd: "zo ben ik opgevoed", en dan kom ik erin van dus omdat jij slecht bent opgevoed reageer je 't af op de rest van je fam? En dan is het stil of word ik compleet genegeerd.quote:Op woensdag 2 maart 2016 10:10 schreef Jaimy_Luca het volgende:
Waarom - in hemelsnaam - gaan je ouders dan niet uit elkaar?!
Ik mag haar niet, soms wel, maar over het algemeen niet. Ik en m'n broer zijn de enige die nog redelijk met onze ma om kunnen gaan.
1 ding weet ik zeker, en dat is vanaf het moment dat ik uit huis ben, dat mijn zus binnen een paar maanden ook weg is en dat m'n moeder aan de andere kant van het land gaat wonen.
Ik begrijp het ergens wel wanneer je heel vaak ruzie hebt, je desondanks toch niet uit elkaar wil gaan omdat je heel veel van elkaar houdt, soms doet scheiden dan toch meer pijn dan dat je elke dag ruzie hebt maar nog wel samen. Het is misschien niet beter maar kan het wel begrijpen. Vind het alleen jammer voor TS dat hij dit allemaal zo heeft moeten meemaken en dat je ouders geen rekening met je hebben gehouden. Vind het altijd jammer wanneer kinderen de dupe worden van zulke situaties en bij jou is het behoorlijk uit de hand gelopen als ik het zo lees. Je kunt het in ieder geval goed verwoorden en goed reflecteren.quote:
Waarom - in hemelsnaam - gaan je ouders dan niet uit elkaar?!
FOK! is een primaire levensbehoefte. FOK! bevredigt mijn ziel.
Ik herken je eigenlijk helemaal niet in hoe jij jezelf hier omschrijft; als iemand die de fout altijd bij zichzelf zoekt en onzeker is en ik volg je al wat jaren hier op Fok!
Ik heb je hier leren kennen als iemand met een behoorlijk hoge dunk van zichzelf, die het als snotneus beter dacht te weten dan oudgedienden. Je havo verkloot (schuld van de school) en toen VeVa grondoptreden niveau 3 gaan doen. Belerende toon in je jubeltopic daarover; jij was geweldig, super, vooral het sporten, klappen krijgen, commando's halleluja.. maar je klasgenoten waren ruk en niet veel later was eigenlijk de opleiding ook ruk.. en de docenten en de stages.. Nu ja.. alles eigenlijk. Dus gooide je het bijltje weer neer en wilde terug naar de havo.. waar ze je maar niet zomaar toelieten.. met weer veel verwijten richting die school en geen zelfreflexie waar die afwijzing eigenlijk vandaan kwam. En ja.. je had een vriendinnetje, jong ding nog met ouders en zo. En die ouders waren ruk want jij mocht niet alles met haar doen waar jij zin in had.. Tsjonge zeg.. die randdebielen hadden zelfs huisregels en ze moest op bepaalde tijden thuis zijn en ze werden nog boos ook als jullie te laat waren 'omdat jullie langzamer gefietst hadden'.. Pffff...
Actief was je ook in fitnesstopics want jij was een halve bodybuilder met babyvet.
Nu ja, goed. Nu ben je dus terug op de havo en je cijfers zijn (weer) niet zo best. Nu ligt het dus aan jouw ouders (waar je eerder zo over te spreken was want van hen mocht jij alles) want je bent er door je verleden met hen, je opvoeding, niet met je gedachten bij...
Je hele leven heb je de fout bij jezelf gezocht (
) en nu, eindelijk, zie je dan in dat het helemaal niet aan jou ligt maar aan de school, de opleiding, de klasgenoten, de ouders van de vriendin, de vriendin en je ouders dus.
Yeah right.
En daar heb ik niet eens voor naar je PoHi hoeven kijken.
Ik heb je hier leren kennen als iemand met een behoorlijk hoge dunk van zichzelf, die het als snotneus beter dacht te weten dan oudgedienden. Je havo verkloot (schuld van de school) en toen VeVa grondoptreden niveau 3 gaan doen. Belerende toon in je jubeltopic daarover; jij was geweldig, super, vooral het sporten, klappen krijgen, commando's halleluja.. maar je klasgenoten waren ruk en niet veel later was eigenlijk de opleiding ook ruk.. en de docenten en de stages.. Nu ja.. alles eigenlijk. Dus gooide je het bijltje weer neer en wilde terug naar de havo.. waar ze je maar niet zomaar toelieten.. met weer veel verwijten richting die school en geen zelfreflexie waar die afwijzing eigenlijk vandaan kwam. En ja.. je had een vriendinnetje, jong ding nog met ouders en zo. En die ouders waren ruk want jij mocht niet alles met haar doen waar jij zin in had.. Tsjonge zeg.. die randdebielen hadden zelfs huisregels en ze moest op bepaalde tijden thuis zijn en ze werden nog boos ook als jullie te laat waren 'omdat jullie langzamer gefietst hadden'.. Pffff...
Actief was je ook in fitnesstopics want jij was een halve bodybuilder met babyvet.
Nu ja, goed. Nu ben je dus terug op de havo en je cijfers zijn (weer) niet zo best. Nu ligt het dus aan jouw ouders (waar je eerder zo over te spreken was want van hen mocht jij alles) want je bent er door je verleden met hen, je opvoeding, niet met je gedachten bij...
Je hele leven heb je de fout bij jezelf gezocht (
) en nu, eindelijk, zie je dan in dat het helemaal niet aan jou ligt maar aan de school, de opleiding, de klasgenoten, de ouders van de vriendin, de vriendin en je ouders dus.Yeah right.
En daar heb ik niet eens voor naar je PoHi hoeven kijken.
Dit is exact de reactie die ik van jou had verwacht. De Ouder1 die zich verheven voelt boven alles en iedereen toch? Altijd het laatste woord hebben. Ik vond het inderdaad onzin dat ze mij niet aan hadden genomen, gezien ik prima cijfers haalde, maar jij houdt er zo van om mij de grond in te trappen en alles wat ik zeg is gelogen toch? Ja ik heb fouten gemaakt, met die ouders van m'n ex, met hoe ik me heb opgesteld alles. Maar toch ff natrappen toch? Zielig ding dat je bent.quote:
Ik herken je eigenlijk helemaal niet in hoe jij jezelf hier omschrijft; als iemand die de fout altijd bij zichzelf zoekt en onzeker is en ik volg je al wat jaren hier op Fok!
Ik heb je hier leren kennen als iemand met een behoorlijk hoge dunk van zichzelf, die het als snotneus beter dacht te weten dan oudgedienden. Je havo verkloot (schuld van de school) en toen VeVa grondoptreden niveau 3 gaan doen. Belerende toon in je jubeltopic daarover; jij was geweldig, super, vooral het sporten, klappen krijgen, commando's halleluja.. maar je klasgenoten waren ruk en niet veel later was eigenlijk de opleiding ook ruk.. en de docenten en de stages.. Nu ja.. alles eigenlijk. Dus gooide je het bijltje weer neer en wilde terug naar de havo.. waar ze je maar niet zomaar toelieten.. met weer veel verwijten richting die school en geen zelfreflexie waar die afwijzing eigenlijk vandaan kwam. En ja.. je had een vriendinnetje, jong ding nog met ouders en zo. En die ouders waren ruk want jij mocht niet alles met haar doen waar jij zin in had.. Tsjonge zeg.. die randdebielen hadden zelfs huisregels en ze moest op bepaalde tijden thuis zijn en ze werden nog boos ook als jullie te laat waren 'omdat jullie langzamer gefietst hadden'.. Pffff...
Actief was je ook in fitnesstopics want jij was een halve bodybuilder met babyvet.
Nu ja, goed. Nu ben je dus terug op de havo en je cijfers zijn (weer) niet zo best. Nu ligt het dus aan jouw ouders (waar je eerder zo over te spreken was want van hen mocht jij alles) want je bent er door je verleden met hen, je opvoeding, niet met je gedachten bij...
Je hele leven heb je de fout bij jezelf gezocht (
Yeah right.
En daar heb ik niet eens voor naar je PoHi hoeven kijken.
Ach... erm. Maar hoe verhoudt je verhaal zich nu met je eerdere verhalen? Ik lees van hetzelfde laken een pak... maar volgens jou is het nu juist heel anders. Kan je daar op in gaan ipv te gaan tieren?quote:
[..]
Dit is exact de reactie die ik van jou had verwacht. De Ouder1 die zich verheven voelt boven alles en iedereen toch? Altijd het laatste woord hebben. Ik vond het inderdaad onzin dat ze mij niet aan hadden genomen, gezien ik prima cijfers haalde, maar jij houdt er zo van om mij de grond in te trappen en alles wat ik zeg is gelogen toch? Ja ik heb fouten gemaakt, met die ouders van m'n ex, met hoe ik me heb opgesteld alles. Maar toch ff natrappen toch? Zielig ding dat je bent.
Ik zie trouwens dat je de OP na mijn bericht toch maar hebt aangepast?
Slechts wat bijgevoegd, niks aangepast als je de oude OP nog herinnert.quote:
[..]
Ach... erm. Maar hoe verhoudt je verhaal zich nu met je eerdere verhalen? Ik lees van hetzelfde laken een pak... maar volgens jou is het nu juist heel anders. Kan je daar op in gaan ipv te gaan tieren?
Ik zie trouwens dat je de OP na mijn bericht toch maar hebt aangepast?
Zoals ik al zei, ik weet ook wel dat ik fouten heb gemaakt m.b.t. m'n ex, dus daar kan je me nu wel opnieuw over gaan afzeiken, maar wat voor nut heeft dat?
Sommige dingen die ik riep waren terecht, schuld schuif ik nog steeds op school af ja dat klopt. Dat jij zegt dat ik er niet goed voor stond is dikke onzin want ik stond er vorig jaar juist heel goed voor. Maar ik ben jou geen verantwoording verschuldigd.
Ga jij maar weer pochen over je zoon (officier in opleiding toch nu?) met zijn avond havo en zijn strakke sixpack.
Dat ze van elkaar houden geloof ik trouwens echt helemaal niks van. 90% van de tijd negeren ze elkaar, er wordt niet eens naar elkaar gevraagd, helemaal niks, behalve soms dat dit niet goed is of dat dat niet goed is blabla, gewoon onzin.quote:
[..]
Ik begrijp het ergens wel wanneer je heel vaak ruzie hebt, je desondanks toch niet uit elkaar wil gaan omdat je heel veel van elkaar houdt, soms doet scheiden dan toch meer pijn dan dat je elke dag ruzie hebt maar nog wel samen. Het is misschien niet beter maar kan het wel begrijpen. Vind het alleen jammer voor TS dat hij dit allemaal zo heeft moeten meemaken en dat je ouders geen rekening met je hebben gehouden. Vind het altijd jammer wanneer kinderen de dupe worden van zulke situaties en bij jou is het behoorlijk uit de hand gelopen als ik het zo lees. Je kunt het in ieder geval goed verwoorden en goed reflecteren.
Heb serieus de behoefte om gewoon ff 2 weken weg te zijn.
quote:
Ik herken je eigenlijk helemaal niet in hoe jij jezelf hier omschrijft; als iemand die de fout altijd bij zichzelf zoekt en onzeker is en ik volg je al wat jaren hier op Fok!
Ik heb je hier leren kennen als iemand met een behoorlijk hoge dunk van zichzelf, die het als snotneus beter dacht te weten dan oudgedienden. Je havo verkloot (schuld van de school) en toen VeVa grondoptreden niveau 3 gaan doen. Belerende toon in je jubeltopic daarover; jij was geweldig, super, vooral het sporten, klappen krijgen, commando's halleluja.. maar je klasgenoten waren ruk en niet veel later was eigenlijk de opleiding ook ruk.. en de docenten en de stages.. Nu ja.. alles eigenlijk. Dus gooide je het bijltje weer neer en wilde terug naar de havo.. waar ze je maar niet zomaar toelieten.. met weer veel verwijten richting die school en geen zelfreflexie waar die afwijzing eigenlijk vandaan kwam. En ja.. je had een vriendinnetje, jong ding nog met ouders en zo. En die ouders waren ruk want jij mocht niet alles met haar doen waar jij zin in had.. Tsjonge zeg.. die randdebielen hadden zelfs huisregels en ze moest op bepaalde tijden thuis zijn en ze werden nog boos ook als jullie te laat waren 'omdat jullie langzamer gefietst hadden'.. Pffff...
Actief was je ook in fitnesstopics want jij was een halve bodybuilder met babyvet.
Nu ja, goed. Nu ben je dus terug op de havo en je cijfers zijn (weer) niet zo best. Nu ligt het dus aan jouw ouders (waar je eerder zo over te spreken was want van hen mocht jij alles) want je bent er door je verleden met hen, je opvoeding, niet met je gedachten bij...
Je hele leven heb je de fout bij jezelf gezocht (
Yeah right.
En daar heb ik niet eens voor naar je PoHi hoeven kijken.
Je zou mij willen zijn gladde sales boy en na het werk crimi
Niet met maar ook niet zonder elkaar kunnen. Lijkt me heel lastig.quote:
[..]
Ik begrijp het ergens wel wanneer je heel vaak ruzie hebt, je desondanks toch niet uit elkaar wil gaan omdat je heel veel van elkaar houdt, soms doet scheiden dan toch meer pijn dan dat je elke dag ruzie hebt maar nog wel samen. Het is misschien niet beter maar kan het wel begrijpen. Vind het alleen jammer voor TS dat hij dit allemaal zo heeft moeten meemaken en dat je ouders geen rekening met je hebben gehouden. Vind het altijd jammer wanneer kinderen de dupe worden van zulke situaties en bij jou is het behoorlijk uit de hand gelopen als ik het zo lees. Je kunt het in ieder geval goed verwoorden en goed reflecteren.
Dit klopt best aardig volgensmij, maar wat verwacht je dan van een puber.quote:
Ik herken je eigenlijk helemaal niet in hoe jij jezelf hier omschrijft; als iemand die de fout altijd bij zichzelf zoekt en onzeker is en ik volg je al wat jaren hier op Fok!
Ik heb je hier leren kennen als iemand met een behoorlijk hoge dunk van zichzelf, die het als snotneus beter dacht te weten dan oudgedienden. Je havo verkloot (schuld van de school) en toen VeVa grondoptreden niveau 3 gaan doen. Belerende toon in je jubeltopic daarover; jij was geweldig, super, vooral het sporten, klappen krijgen, commando's halleluja.. maar je klasgenoten waren ruk en niet veel later was eigenlijk de opleiding ook ruk.. en de docenten en de stages.. Nu ja.. alles eigenlijk. Dus gooide je het bijltje weer neer en wilde terug naar de havo.. waar ze je maar niet zomaar toelieten.. met weer veel verwijten richting die school en geen zelfreflexie waar die afwijzing eigenlijk vandaan kwam. En ja.. je had een vriendinnetje, jong ding nog met ouders en zo. En die ouders waren ruk want jij mocht niet alles met haar doen waar jij zin in had.. Tsjonge zeg.. die randdebielen hadden zelfs huisregels en ze moest op bepaalde tijden thuis zijn en ze werden nog boos ook als jullie te laat waren 'omdat jullie langzamer gefietst hadden'.. Pffff...
Actief was je ook in fitnesstopics want jij was een halve bodybuilder met babyvet.
Nu ja, goed. Nu ben je dus terug op de havo en je cijfers zijn (weer) niet zo best. Nu ligt het dus aan jouw ouders (waar je eerder zo over te spreken was want van hen mocht jij alles) want je bent er door je verleden met hen, je opvoeding, niet met je gedachten bij...
Je hele leven heb je de fout bij jezelf gezocht (
Yeah right.
En daar heb ik niet eens voor naar je PoHi hoeven kijken.
Je bent 19 en krijgt stufi. Zoek een kamer. Weglopen van huis doen 12 jarigen.quote:
Ben weg, zoveelste keer dit word er hememaal gek van
Domme trutquote:
[..]
Je bent 19 en krijgt stufi. Zoek een kamer. Weglopen van huis doen 12 jarigen.
Stufi op de havo?quote:
[..]
Je bent 19 en krijgt stufi. Zoek een kamer. Weglopen van huis doen 12 jarigen.
Laat jezelf toch niet zo op de kast jagen. Als de situatie voor jou onhoudbaar is, dan moet je op je zelf gaan wonen. Je bent 18, geen 12. Velen zijn je voor gegaan.
Je woon opties zullen niet vallen onder de noemer 'villa met zwembad'. Maar het is wel een plek voor jezelf. Een oom worden is super tof!
Je woon opties zullen niet vallen onder de noemer 'villa met zwembad'. Maar het is wel een plek voor jezelf. Een oom worden is super tof!
Wordt misschien tijd om te stoppen met een pussy te zijn en te beginnen met je verantwoordelijkheid te nemen.
Oké, het heet geen stufi en is geen lening maar een gift:quote:
Basistoelage: thuiswonend ¤ 112,62 en uitwonend ¤ 262,58
Afhankelijk van het inkomen van je ouders kan je ook nog aanvullende toelage krijgen tot ¤86,10 voor bovenbouw havo.
Ja, inderdaad.quote:Op woensdag 2 maart 2016 18:27 schreef Jaimy_Luca het volgende:
[..]
Niet met maar ook niet zonder elkaar kunnen. Lijkt me heel lastig.
FOK! is een primaire levensbehoefte. FOK! bevredigt mijn ziel.
Nog ontwikkelingen TS? Ben wel benieuwd hoe het met je is. Heb je mensen waar je eventueel terecht kunt als het echt onhoudbaar wordt?
Ik neem trouwens aan dat die 'stufi' een tegemoetkoming scholieren betreft?
Ik neem trouwens aan dat die 'stufi' een tegemoetkoming scholieren betreft?
Tja.. Hij hád natuurlijk die VeVa af kunnen maken, dan was hij deze week geslaagd.. Solliciteren en AMO doen als binnenslaper.quote:
Op Maar dat is achteraf gelul en een gepasseerd station. Nu kan hij zich richten op het vinden van een kamer en een bijbaan. Maar weglopen is natuurlijk spannender en vereist minder inspanning/inzet/verantwoordelijkheid. Hopelijk slaapt hij op de bank bij een vriend met ouders die hem kunnen overtuigen zijn eigen leven op te pakken. Dat is wel het minste dat we hem kunnen gunnen want zijn ouders veranderen niet.
Hij kan nog steeds heel veel qua opleidingen doen als hij 21 is.
Als jong volwassene ben je lichamelijk en psychisch nog niet volgroeid, en heb je het daar druk mee. Als je dan op op het thuisfront ook nog eens continue negatieve afleiding hebt, blijft er soms weinig concentratievermogen over. Met als consequentie dat je tussentijds ook nog eens niet er in slaagt om de vorderingen op school te maken die je klasgenoten wel maken. Dat doet je zelfvertrouwen geen goed, en met een beetje pech denk je ook nog eens dat het aan jezelf ligt. Dit terwijl het aan randvoorwaarden ligt en nog niet de autonomie hebt om daarover te beslissen.
Dus zorg voor je eigen inkomsten en houdt mensen die je omgeving verstoren op afstand. Je leven begint pas!
Als jong volwassene ben je lichamelijk en psychisch nog niet volgroeid, en heb je het daar druk mee. Als je dan op op het thuisfront ook nog eens continue negatieve afleiding hebt, blijft er soms weinig concentratievermogen over. Met als consequentie dat je tussentijds ook nog eens niet er in slaagt om de vorderingen op school te maken die je klasgenoten wel maken. Dat doet je zelfvertrouwen geen goed, en met een beetje pech denk je ook nog eens dat het aan jezelf ligt. Dit terwijl het aan randvoorwaarden ligt en nog niet de autonomie hebt om daarover te beslissen.
Dus zorg voor je eigen inkomsten en houdt mensen die je omgeving verstoren op afstand. Je leven begint pas!
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Thuis geslapen, wilde de laatste trein naar Amsterdam pakken om daar bij een maat te slapen maar ben omgepraat, heftig gesprek gehad met m'n ma
Ben je iets opgeschoten met het gesprek; heeft je moeder door wat de impact van haar gedrag en dat van je vader is op jou?quote:
Thuis geslapen, wilde de laatste trein naar Amsterdam pakken om daar bij een maat te slapen maar ben omgepraat, heftig gesprek gehad met m'n ma
Ja ze heeft 't door, maar 't gaat toch niet veranderen. Ze schuift de schuld af op dr eigen ouders, en de helft van de vragen kreeg ik geen logisch antwoord op. Iig, ik zie wel, slaap vandaag iig niet thuisquote:
[..]
Ben je iets opgeschoten met het gesprek; heeft je moeder door wat de impact van haar gedrag en dat van je vader is op jou?
En nu? Wat ga je doen om je situatie te verbeteren? Wat ga je doen om je cijfers te verbeteren?quote:
[..]
Ja ze heeft 't door, maar 't gaat toch niet veranderen. Ze schuift de schuld af op dr eigen ouders, en de helft van de vragen kreeg ik geen logisch antwoord op. Iig, ik zie wel, slaap vandaag iig niet thuis
Ik ben een beetje de tijdlijn kwijt, dus help me even; Het staat me bij dat je in de eerste maanden van 2015 ergens met de VeVa was gestopt? En toen heb je niets gedaan of gewerkt tot september 2015? Zit je nu in havo 4 of 5?
Welke opleiding deed je ook al weer voor de VeVa? Er staat me bij dat je iets riep over vwo en toen door slechte cijfers naar havo?
Maar nu heb je het over goede cijfers vorig jaar (was dat havo of VeVa?) en heb je het over mijn zoon die volgens jou al op de KMA zou zitten? Jouw (en mijn zoons) lichting VeVa heeft deze week eindexamen gedaan en met een havodiploma schijn je niet meer op de KMA te komen; daar heb je hbo voor nodig.
En hoe oud ben je nu. 19 toch? Geen 18 volgens mij. Hoelang moet je nu nog de havo doen als je dit jaar blijft zitten? En welke hbo opleiding wil je daarna gaan doen? Ik had tenminste begrepen dat je nog steeds naar de KMA wil...
Is het probleem echt de sfeer in huis? Of heb je moeite om je inzet en motivatie langer hoog te houden? In de zin dat je enthousiast aan dingen begint maar vrij snel gedemotiveerd raakt waardoor je niets afmaakt?
Ik weet dat je gefrustreerd raakt als ik je op je zwakke punten wijs, maar ik wil je alleen maar helpen want zo wordt het ook niets. Als het echt de sfeer in huis is dan helpt alleen op jezelf gaan wonen.
Edit: Ff zelf nagekeken; je bent in 2014 gestopt met de VeVa. Eén jaartje volgehouden dus. En je bent idd 19.
[ Bericht 1% gewijzigd door Ouder1 op 05-03-2016 13:14:15 ]
Al die topics en verhalen ook gelezen idd. Mooie samenvatting over BB op Fok.quote:
Ik herken je eigenlijk helemaal niet in hoe jij jezelf hier omschrijft; als iemand die de fout altijd bij zichzelf zoekt en onzeker is en ik volg je al wat jaren hier op Fok!
Ik heb je hier leren kennen als iemand met een behoorlijk hoge dunk van zichzelf, die het als snotneus beter dacht te weten dan oudgedienden. Je havo verkloot (schuld van de school) en toen VeVa grondoptreden niveau 3 gaan doen. Belerende toon in je jubeltopic daarover; jij was geweldig, super, vooral het sporten, klappen krijgen, commando's halleluja.. maar je klasgenoten waren ruk en niet veel later was eigenlijk de opleiding ook ruk.. en de docenten en de stages.. Nu ja.. alles eigenlijk. Dus gooide je het bijltje weer neer en wilde terug naar de havo.. waar ze je maar niet zomaar toelieten.. met weer veel verwijten richting die school en geen zelfreflexie waar die afwijzing eigenlijk vandaan kwam. En ja.. je had een vriendinnetje, jong ding nog met ouders en zo. En die ouders waren ruk want jij mocht niet alles met haar doen waar jij zin in had.. Tsjonge zeg.. die randdebielen hadden zelfs huisregels en ze moest op bepaalde tijden thuis zijn en ze werden nog boos ook als jullie te laat waren 'omdat jullie langzamer gefietst hadden'.. Pffff...
Actief was je ook in fitnesstopics want jij was een halve bodybuilder met babyvet.
Nu ja, goed. Nu ben je dus terug op de havo en je cijfers zijn (weer) niet zo best. Nu ligt het dus aan jouw ouders (waar je eerder zo over te spreken was want van hen mocht jij alles) want je bent er door je verleden met hen, je opvoeding, niet met je gedachten bij...
Je hele leven heb je de fout bij jezelf gezocht (
Yeah right.
En daar heb ik niet eens voor naar je PoHi hoeven kijken.
Tweetalig vwo - vmbo tl - veva hele jaar afgemaakt - havo 4 - havo 5, goede cijfers waren h4, ben 18 jaar oud. h5 blijf ik niet zitten, probleem is eerder dat m'n cijfers niet goed genoeg zijn voor overstap naar v5, wil geen hbo doenquote:
[..]
En nu? Wat ga je doen om je situatie te verbeteren? Wat ga je doen om je cijfers te verbeteren?
Ik ben een beetje de tijdlijn kwijt, dus help me even; Het staat me bij dat je in de eerste maanden van 2015 ergens met de VeVa was gestopt? En toen heb je niets gedaan of gewerkt tot september 2015? Zit je nu in havo 4 of 5?
Welke opleiding deed je ook al weer voor de VeVa? Er staat me bij dat je iets riep over vwo en toen door slechte cijfers naar havo?
Maar nu heb je het over goede cijfers vorig jaar (was dat havo of VeVa?) en heb je het over mijn zoon die volgens jou al op de KMA zou zitten? Jouw (en mijn zoons) lichting VeVa heeft deze week eindexamen gedaan en met een havodiploma schijn je niet meer op de KMA te komen; daar heb je hbo voor nodig.
En hoe oud ben je nu. 19 toch? Geen 18 volgens mij. Hoelang moet je nu nog de havo doen als je dit jaar blijft zitten? En welke hbo opleiding wil je daarna gaan doen? Ik had tenminste begrepen dat je nog steeds naar de KMA wil...
Is het probleem echt de sfeer in huis? Of heb je moeite om je inzet en motivatie langer hoog te houden? In de zin dat je enthousiast aan dingen begint maar vrij snel gedemotiveerd raakt waardoor je niets afmaakt?
Ik weet dat je gefrustreerd raakt als ik je op je zwakke punten wijs, maar ik wil je alleen maar helpen want zo wordt het ook niets. Als het echt de sfeer in huis is dan helpt alleen op jezelf gaan wonen.
Edit: Ff zelf nagekeken; je bent in 2014 gestopt met de VeVa. Eén jaartje volgehouden dus. En je bent idd 19.
anyway, ik weet het nog niet. tel is bijna leeg dus moet ff opladen, iig probeer me nu af te zonderen.
[ Bericht 2% gewijzigd door BredeBroeder op 05-03-2016 13:29:22 ]
Tweetalig vwo - vmbo tl dat is een behoorlijk dropout..quote:
[..]
Tweetalig vwo - vmbo tl - veva hele één jaar afgemaakt van de 2,5 jaar- havo 4 - havo 5, goede cijfers waren h4, ben 18 jaar oud. h5 blijf ik niet zitten, probleem is eerder dat m'n cijfers niet goed genoeg zijn voor overstap naar v5, wil geen hbo doen
Tja.. je kunt wel niet willen.... maar als je het niet haalt blijft er weinig anders over. In 1 jaar je hbo propedeuse halen en je kan solliciteren voor de KMA..
Op zich geen slechte leerweg als je nog steeds defensie voor ogen hebt; je kan dan volwaardige stufi krijgen en daarmee en een bijbaantje een kamer gaan huren. Als je aangenomen wordt voor de KMA kan je dan juli/september 2017 binnenslaper worden. Bouw je ook minder studieschuld op.
Waren er vorig jaar minder ruzies in huis dat het toen wél goed ging?
Nadeel is dat je kansen om aangenomen te worden iets kleiner zijn.
defensie is niet m'n eerste keuze meer, en zeker geen kma, aangezien ik geen interesse heb in de KL. Ik wil een opleiding afronden, niet alleen een P halen. Defensie is leuk, een jongensdroom maar nu ik er realistischer naar kijk (de toekomst) lijkt het me misschien leuk voor een paar jaar maar daarna wil ik ook gewoon wat anders doen. Wil misschien ook backpacken, naja dat wil ik sowieso maar ik bedoel op korte termijn, denk dat dat wel goed voor me is om ff een jaartje van huis te zijn en een beetje rondtrekken en mezelf ontwikkelen.quote:
[..]
Tweetalig vwo - vmbo tl dat is een behoorlijk dropout..
Tja.. je kunt wel niet willen.... maar als je het niet haalt blijft er weinig anders over. In 1 jaar je hbo propedeuse halen en je kan solliciteren voor de KMA..
Op zich geen slechte leerweg als je nog steeds defensie voor ogen hebt; je kan dan volwaardige stufi krijgen en daarmee en een bijbaantje een kamer gaan huren. Als je aangenomen wordt voor de KMA kan je dan juli/september 2017 binnenslaper worden. Bouw je ook minder studieschuld op.
Waren er vorig jaar minder ruzies in huis dat het toen wél goed ging?
Nadeel is dat je kansen om aangenomen te worden iets kleiner zijn.
Het is klote dat je ouders altijd ruzie hebben gemaakt, en ik vind ook best dat je ze daar mee mag confronteren door middel van een brief of iets dergelijks.quote:
Ben weg, zoveelste keer dit word er hememaal gek van
Maar je kan niet al je problemen in je leven afschuiven op een ander, en je posthistorie laat toch echt wel zien dat dat iets is wat je standaard doet, het is nooit jouw schuld maar door anderen of omstandigheden.
En ik denk dat je dat moet veranderen, ook eigenlijk gewoon stoppen met zoeken wie schuldig is, soms gebeuren dingen,en dat is klote, maar daar deal je mee en je gaat verder.
Weglopen heeft geen nut, dat is inderdaad iets wat kleine kinderen doen, ik ben ook van huis weggelopen toen ik 6 was maar ik mocht de weg niet oversteken dus bleef maar in rondjes om het huis lopen.
Of je gaat gewoon op jezelf wonen, of je blijft waar je zit en probeert de situatie beter te maken.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
quote:
Weglopen heeft geen nut, dat is inderdaad iets wat kleine kinderen doen, ik ben ook van huis weggelopen toen ik 6 was maar ik mocht de weg niet oversteken dus bleef maar in rondjes om het huis lopen.
Your life is your life: go all the way
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
https://youtu.be/2lK4LrD8Ii4
Schattigste post 2016.quote:
[..]
Het is klote dat je ouders altijd ruzie hebben gemaakt, en ik vind ook best dat je ze daar mee mag confronteren door middel van een brief of iets dergelijks.
Maar je kan niet al je problemen in je leven afschuiven op een ander, en je posthistorie laat toch echt wel zien dat dat iets is wat je standaard doet, het is nooit jouw schuld maar door anderen of omstandigheden.
En ik denk dat je dat moet veranderen, ook eigenlijk gewoon stoppen met zoeken wie schuldig is, soms gebeuren dingen,en dat is klote, maar daar deal je mee en je gaat verder.
Weglopen heeft geen nut, dat is inderdaad iets wat kleine kinderen doen, ik ben ook van huis weggelopen toen ik 6 was maar ik mocht de weg niet oversteken dus bleef maar in rondjes om het huis lopen.
Of je gaat gewoon op jezelf wonen, of je blijft waar je zit en probeert de situatie beter te maken.
Dan moet er een positief advies liggen van je docenten/decaan:quote:
h5 blijf ik niet zitten, probleem is eerder dat m'n cijfers niet goed genoeg zijn voor overstap naar v5,
quote:Overstappen van 5 HAVO naar 5 VWO
Aan leerlingen, die overstappen van 5 HAVO naar 5 VWO worden toelatingseisen gesteld met betrekking tot:
1.het behaalde HAVO-diploma;
2.de behaalde resultaten in 4 en 5 HAVO en/of advisering vanuit de school;
3.het gevolgde profiel en de gekozen vakken op de HAVO in relatie met de profielkeuze binnen het VWO.
Ad 1: Een HAVO-leerling is toelaatbaar tot 5 VWO als hij een HAVO-diploma heeft behaald.
Ad 2: Als het gemiddelde van de eindcijfers van alle gevolgde vakken op de HAVO een 7,0 of hoger is, dan is de leerling zonder meer toelaatbaar tot 5 VWO. Is dit gemiddelde lager is dan 7,0, dan is de leerling alleen toelaatbaar tot 5 VWO als het advies met betrekking tot de overstap van 5 HAVO naar 5 VWO positief is. Het advies dat wordt uitgebracht is het gevolg van het afstemmingsoverleg tussen de decaan HAVO en de decaan VWO van de betrokken locatie(s). Het wordt uitgebracht aan de adjunct-directeur(en) van de ontvangende Vwo-locatie en is gebaseerd op:
1.het oordeel van de huidige HAVO-leraren met betrekking tot de overstap 5 HAVO – 5 VWO op grond van cijfers en door de leerling verworven competenties;
2.de resultaten van het intakegesprek dat het decanaat van de beoogde VWO-afdeling voert met de leerling die wil overstappen.
Uitgangspunt bij advisering is dat de leerling capabel is om in twee jaren het Vwo-diploma te halen, dus: de leerling weet eventuele achterstanden in te lopen, kan zich de manier van werken op de VWO eigen maken en is in staat het gekozen Vwo-programma met een diploma af te sluiten in die twee jaren.
Wordt nog een uitdagingquote:
[..]
Dan moet er een positief advies liggen van je docenten/decaan:
[..]
Dunno, soms kap ik ergens mee als ik uit m'n ritme raak, is nu ook een paar x gebeurd toen ik begon met cutten maar ben niet van plan om op te geven. Ik heb vaste structuur nodig, maar dat ontbreekt nog wel eens, meestal is het 100% van dit en 0% van dat en ik vind het lastig om dan voor een tussenweg te kiezen. Ben ook maandenlang gestopt met liften toen ik een vriendin kreeg terwijl ik daarvoor gewoon standaard 3x pw ging voor een lange tijd. Vond haar toen belangrijker, en had het makkelijk kunnen combineren maar was eigenwijs. Ben ook gestopt een keer toen ik een week ziek was, 1 week uit m'n ritme, ja dan boeit 't allemaal niet meer kan ik net zo goed deze keer ook niet gaan (en zo herhaalt het dan zich).quote:
[..]
Waarom haak je steeds af in het leven, zowel met school als in het bodybuildingdraadje?
Met school hetzelfde, ben met 100% motivatie aan H4 begonnen, cijfers waren er zeker naar, maar toen ook, ex kwam kijken, weg structuur, lagere cijfers. Nou viel 't in H4 nog wel te overzien, maar sinds het begin van H5 is alles weg. Begon gemotiveerd, wilde cum-laude slagen, weet ook dat ik dat kan als ik zie hoe ik oude toetsen gemaakt heb, 1 week na start school maakt m'n ex het uit en ging het naar de shit. Toen nog iets meer dan een maand in dezelfde sleur blijven hangen, besloten om er verandering in te gooien en ben naar een psycholoog gegaan en heb alle problemen daar neergelegd. 2.5 heftige maanden, was weer gemotiveerd voor school, maar het lukte gewoon niet. Na die 2,5 mnd ging het beter, maarja, de 3e SE-week ga ik ook gewoon goed maken, alleen zit soms weer ff in die sleur dat 't allemaal niet uitmaakt en dan ja..
|
|
