Aansluiting

-je hoeft niet te reageren-

[ Bericht 84% gewijzigd door Copycat op 23-02-2016 15:16:47 ]

-je hoeft niet te reageren -

[ Bericht 76% gewijzigd door Copycat op 23-02-2016 15:16:17 ]

Als je niets behalve gezeik op TS hebt bij te dragen, blijf dan vooral weg uit dit topic.

Datingapps/sites zou ik wel blijven gebruiken als je het moeilijk vindt om met mensen in contact te komen. Er hoeft maar net 1 juiste tussen te zitten. Daarnaast zijn op de bekende plekken (bv sportschool etc) genoeg aanknopingen om nieuwe mensen te ontmoeten.

Eens gedacht aan het verwisselen van omgeving? Nieuwe stad, nieuwe mensen...

En Deezer, ik denk dat het ook voor jou hoog tijd wordt eens met je huisarts te praten over je isolement en hoe je jezelf, met hulp, daaruit kunt trekken. Alleen lukt het je duidelijk niet.

Goed dat je in ieder geval nu actief bezig bent met het afronden van je studie.

_{Mensen met het aspergersyndroom hebben vaak het gevoel dat ze niet echt thuishoren op deze wereld.}

Bron: http://www.relatietherapie-brabant.nl/asperger-relaties

Kortom; zoek hulp bij een professional. Dat gevoel van er niet bij horen veranderd niet met het verkrijgen van een relatie.

Deezer,

Hoe denk je in een relatie met jouw directheid en gesteldheid op je eigen vrijheid iemand gelukkig te kunnen maken? Je mist de vaardigheden voor het maken van contact en dus ook het onderhouden van een relatie!

En alle aandacht die je hier gegeven wordt herken je ook niet met een gevoel dat je ergens bij hoort. Dus als je al wel een beetje vaardigheden zou opdoen (of iemand met minder genoegen zal nemen) dan herken je de behoeftes van een ander in een relatie nog steeds niet!

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 15:10 schreef Deezertje het volgende:
Voor je het weet ben ik 30 en dan gaat het hard.

Nou bedankt hè, ik word volgende week 30 en ik kan me aardig vinden in je OP.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 15:33 schreef Deezertje het volgende:

[..]

En ook: ''Ze worden vaak mysterieus, attent, betrouwbaar, rustig, goed geïnformeerd en intelligent gevonden'' Oftewel mijn 'nice guy definitie'.

En ook: "Vaak worden mensen met het syndroom van Asperger door hun omgeving beschouwd als excentriek, wereldvreemd of als heel individualistisch (Einzelgängers)."

En: "Liefde is voor iemand met het syndroom van Asperger een lastige emotie, omdat de diepere betekenis ervan te abstract blijkt te zijn. Liefde is immers niet logisch en analyseerbaar."

Zoek hulp. Dat is geen zwakte maar dapper.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 15:40 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Ik zie een relatie als een vriendschap en intimiteit in één. Puur intimiteit (ONS) is voor mij niet weggelegd, iig niet via die apps merk ik. Bovendien moet je daar ook wel een beetje sociaal voor zijn, iig mensen het gevoel geven dat je vertrouwen bent en ze op hun gemak kan stellen.

Ik heb nooit gezegd dat een relatie voor mij makkelijk is, maar als ik nooit de kans krijg om het te proberen zal ik het nooit weten. Het is ook iets waar je geen grip op hebt: niet ik heb zin in boerenkool vanavond, nou dan koop ik een zak boerenkool in de supermarkt. Een relatie kan je niet kopen in de winkel met geld, maar heb je gevoelens voor nodig.

Dit ging over hoe je de gevoelens van een ander gaat herkennen en vervullen. En het ontgaan dat je wel ergens bij hoort gezien alle aandacht die je hier ontvangt.

En het feit dat je hier al tig topics hebt geopend over het feit dat het je niet lukt om contact te maken, en dus ook de vaardigheden mist om een relatie te onderhouden.

Werk aan de winkel jongen!
Bij voorkeur met mensen die begrijpen wat de handicaps van asperger kunnen inhouden. Dat zijn er hier denk ik niet veel

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 15:47 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Ze raden mij een EMDR-therapie aan, alleen moet ik dat zelf ophoesten en gezien ik van voraf resultaat houdt weet ik niet of een slimme zet is.

Dat heeft toch te maken met traumatische ervaringen?

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 15:47 schreef Deezertje het volgende:

Ze raden mij een EMDR-therapie aan, alleen moet ik dat zelf ophoesten en gezien ik van voraf resultaat houdt weet ik niet of een slimme zet is.

Vooraf resultaat ga je nooit krijgen, natuurlijk. En ook krijg je vooraf geen garantie over het te behalen resultaat. Maar om het daarom niet te doen, is wel erg gemakzuchtig. En dom. Zie het als een broodnodige investering in jezelf.
Ik heb er zelf ook ervaring mee en zou het je zeker ook aanraden.

Hoezo moet je EMDR zelf ophoesten? Dat valt toch onder GGZ?
Er zijn wel goede resultaten mee behaald, tenminste van de mensen die deze therapie hebben gehad (ervaringsdeskundigen dus) hoor ik veel goeds. Ik zou het gewoon proberen als ik jou was. Wat heb je te verliezen? Alleen geld dan toch? Naja dat kan je toch niet meenemen je graf in dus go for it.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 15:52 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Het kan via de GGZ ja, maar het valt onder je eigen risico en die is van mij heel hoog. Dus de eerste 885 euro kan ik zelf ophoesten. Nou zal het wel niet zoveel kosten schat ik in, maar een keer of vier (dus tussen de 200-350) ben je wel kwijt.

Nou ipv 12.000, 11.700 op je rekening maakt je niet ongelukkiger hoor.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 15:52 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Het kan via de GGZ ja, maar het valt onder je eigen risico en die is van mij heel hoog. Dus de eerste 885 euro kan ik zelf ophoesten. Nou zal het wel niet zoveel kosten schat ik in, maar een keer of vier (dus tussen de 200-350) ben je wel kwijt.

Ja dat is dom om met Asperger een max eigen risico te nemen

Ze zullen waarschijnlijk maar 1 keer per jaar declareren, dus het bedrag ben je in 1 keer kwijt. Gewone therapie is zo rond de 9000,- per jaar overigens.

Ik denk dat het voor jou ook goed is om wat opener naar mensen te kijken. Niet gelijk als er maar 1 minpunt de persoon ditchen omdat hij/zij niet goed genoeg is.

Van andere mensen, met andere visies, interesses en persoonlijkheden kun je heel veel leren en opdoen.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 15:56 schreef Deezertje het volgende:
De vraag is of mijn materie genoeg is voor een huisarts.

De enige die je dat kan vertellen, is je huisarts. Bel op en maak een afspraak. Wat heb je nu te verliezen?

Hey TS,

Ik kan mij goed vinden in jouw problematiek, zeker qua relaties. Ik heb wel genoeg contact met meisjes en soms ook wel afspraakjes, maar het lijkt erop dat telkens als het wat wordt, ze hem flippen en eoa persoonlijke reden hebben waarom de relatie niet gaat werken. Dat is mijn grote frustratie (En Stiekem heb ik ook het labeltje asperger). Ik ben al twee jaar afgestudeerd en heb moeite in mijn woonplaats vrienden te maken. Wel heb ik nog een shitload aan vrienden bij mijn studentenstad, wat ik heel erg waardeer. (Ik loop daar op de markt zaterdag en zie zoiezo 2-3 bekenden.).

Ik sport nu wel veel, waar ik wel sociaal contact heb en nu ook een vriend uit gehaald.
(Helaas is Krav Maga geen sport voor chickies )

Als je een (klein) beetje nerderig bent heb ik nog wel een leuke hobbie waar je geheid meisjes tegen het lijf loopt en een leuk weekend hebt .
Ik heb nog een autistische vriendin die ik aan iemand wil koppelen (True story).

DM maar :p

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 15:56 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Daar heeft mijn indicatie niks mee te maken. Heb jaren niks gehad, vorig jaar alleen de dermatoloog, maar dat is nu klaar en geen kosten meer dus vandaar weer de max genomen.

Ik lees ook dit: Allereerst kan EMDR therapie vanuit de generalistische basis GGZ (geestelijke gezondheidszorg) worden vergoed als een vorm van psychologische/geestelijke zorg. Toegang tot de GGZ geschied via de huisarts. Deze maakt zelf of met behulp van een Praktijk Ondersteuner Huisarts (POH) een inschatting van je klachten en wordt je via sessies geholpen bij psychische of psychosociale problemen. Als blijkt dat de huisarts of POH niet de gewenste (hoeveelheid) hulp en zorg kan leveren, kan besloten worden om door te verwijzen naar de basis en (eventueel) specialistische GGZ, waarbij, afhankelijk van de klachten, verschillende behandeltrajecten mogelijk zijn, zo ook EMDR-therapie.

Als het via je huisarts blijft kost het je niks? De vraag is of mijn materie genoeg is voor een huisarts.

Nee, en ja.

Ik zou zeker naar de huisarts gaan. Als je genoeg hebt aan de behandeling van de huisarts en de praktijkondersteuner dan is het gratis.
Maar als je problemen te complex zijn (je hebt asperger, dus ja) dan zal je worden doorverwezen naar een GGZ. En dan komt je eigen risico om de hoek kijken.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 15:51 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Ja, maar het gevoel er niet bijhoren of gepest door je uiterlijk vroeger kan dat onbewust misschien zo zijn. Als ik in de spiegel kijk weet ik dat ik niet lelijk ben, maar het wil niet doordringen deze informatie te gebruiken (dus zelfverzekerd over te komen) tijdens het daten of gewoon contact.

Als een professional jou dat advies heeft gegeven lijkt het me niet verstandig om dat te gaan ontkennen.

Zelf heb ik ook vervelend dingen meegemaakt in mijn jeugd, en later ontdekt dat dit zijn invloed heeft gehad op mijn karakter in negatieve zin. Ik wou dat ik eerder dit had beseft. Zou mij (en ook mijn omgeving ) een hoop teleurstellingen hebben bespaard. Met andere woorden mijn ontwijkingsgedrag waarvan ik dacht dat het me beschermde heeft me onnodig stuctureel frustraties gebracht.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 15:51 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Ja, maar het gevoel er niet bijhoren of gepest door je uiterlijk vroeger kan dat onbewust misschien zo zijn. Als ik in de spiegel kijk weet ik dat ik niet lelijk ben, maar het wil niet doordringen deze informatie te gebruiken (dus zelfverzekerd over te komen) tijdens het daten of gewoon contact.

Ik ben geen therapeut maar EMDR is iets voor traumatische gebeurtenissen en beleving daarvan te verminderen. En dan moet het ook gaan om specifieke momenten. Ga eens met je huisarts praten Deezer. Zelf kom je er niet uit, dat erkennen is geen zwakte maar getuigt juist van ballen.

En je huisarts hoeft je niet zozeer te helpen, zolang die maar een duidelijk beeld krijgt van je situatie, dan kan die je aan de hand daarvan doorverwijzen.

Al deze topics zijn herhaling van zetten en leveren je toch niets op. Zoek professionele hulp en onderneem actie. Je blijft volharden in de denkfase. Deze situatie los je daarmee niet op.

En er is ook zo iets als "al doende leert men". Mensen zonder stoornis oefenen op deze wijze dus waarom iemand met een stoornis niet?

Aansluiten bij een vereniging voor mensen met autisme.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 16:22 schreef Fascination het volgende:
Aansluiten bij een vereniging voor mensen met autisme.

Dit. Ontmoetingsplaatsen bedoeld voor mensen met autisme bezoeken.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 16:22 schreef Fascination het volgende:
Aansluiten bij een vereniging voor mensen met autisme.

Klinkt leuk, maar ik wil niet tussen de kutnerds, zoals ik, blijven zitten .

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 16:25 schreef Jhovall het volgende:

[..]

Klinkt leuk, maar ik wil niet tussen de kutnerds, zoals ik, blijven zitten .

Maar je wilt anderen wel met een kutnerd zoals jij opschepen?

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 15:10 schreef Deezertje het volgende:
Ik heb het gevoel dat ik op de automatische piloot leef. Ik leef mijn eigen leven. met de nadruk op éigen. Studie afronden gaat nu weer goed door afspraken en deadlines, maar het andere probleem in mijn leven blijft: nergens bijhoren, aansluiting missen. Als mens wil je toch ergens bijhoren of het gevoel hebben dat je geaccepteerd wordt, er niet alleen voor staat. Helaas is dit wel zo, mensen spreken mij niet vanzelf aan en ik hen ook niet.

Fijn dat het op school weer wat beter gaat! Probeer die focus vast te houden en je niet negatief vast te bijten aan al die andere dingen die je mist. Zelfs mensen met een goede baan, een leuke vrouw en lieve kinderen kunnen het gevoel hebben op de automatische piloot te leven, ieder mens heeft dat. Je merkt dat als jij geen mensen aanspreekt dat andersom ook niet gebeurt, probeer daar verandering in te brengen. We leven in een tijd waarin iedereen steeds meer in zijn eigen wereld leeft. Als je in een trein om je heen kijkt zit het merendeel op zijn/haar telefoon of een boek te lezen. Het is je al vaker gezegd maar jij moet echt op een sportvereniging of hobbyclub waarmee je onder de mensen bent. Zoek mensen waarmee jij je hobby/passie kunt delen, dan heb je in ieder geval al gespreksstof en zul je merken dat de rest vanzelf gaat. Hele dagen op een forum zitten of in je eentje naar de bioscoop gaan word je niet beter van, daar pijnig je jezelf alleen maar mee.

quote:

Ik heb geen vrienden, en alle hobby's/activiteiten die ik heb zijn op zich solistisch te doen of komen mensen niet zo zeer om te socialiseren. Momenteel rond ik mijn studie af en ben veel in de bieb en stilteruimtes te vinden. Onbewust kom ik dagelijks veel dezelfde mensen tegen, maar enkel op basis van elkaar zien. Ze zijn een soort van houvast of denkbeeldige vrienden merk ik. Maar wat ik ook zie is dat ze allemaal hun eigen vrienden,studiegenootjes, hobby's e.d. hebben waardoor ik er letterlijk en figuurlijk alleen voor sta. Ik heb ook geen lessen meer dus kan moeilijk random in de pauze ergens aansluiten of 'zomaar' een les bijwonen. Sowieso is de rest van mijn klas al klaar met de studie.

Wat voor hobby's heb je dan precies naast dat je wel eens naar de bioscoop gaat? Van elke hobby kun je in principe een gezamenlijke activiteit van maken als je maar een beetje creatief bent. Zijn er geen filmclubs of iets dergelijks? Zelfs mensen die in hun eentje er op uittrekken om de natuur te fotograferen zitten in clubs. Op school ga je geen aansluiting meer vinden, daar moet je je bij neerleggen. Daarom is het belangrijk dat je het zo snel mogelijk afmaakt, een nieuw hoofdstuk kunt beginnen en daar wel weer kansen hebt om vrienden te maken. Nogmaals: pijnig jezelf niet door elke dag naar zo'n UB te gaan, kun je niet gewoon thuis werken?

quote:

Ook wil ik graag een relatie, maar ja dat kan je niet afdwingen. Datingsite/apps ben ik al talloze maanden aan kwijt zonder resultaat, maar toch iedere keer blijven proberen en hopen. Ik kan erg verdrietig worden als er om mij heen weer iemand aan het daten is, of zelfs met meerdere mensen datet.

Ik heb het idee dat jij dat hele datinggebeuren veel te veel romantiseert. In films zie je twee mensen op een eerste date meteen verliefd worden tijdens een romantisch diner met bossen rozen om aan het einde van de avond afgezet te kunnen worden bij hun deur voor een eerste kus. In werkelijkheid is het gewoon een proces waarbij je elkaar leert kennen, eventueel gevoelens voor elkaar ontwikkelt en een relatie aangaat.

quote:

Aan de ene kant heb ik mijn leven zo ingericht dat ik naast de verplichte zaken, doe waar ik zin in heb. Daar zie ik veel mensen, maar sociaal contact blijft uit omdat het niet echt geschikte locaties zijn. Als ik 's avonds terug naar huis keer heb ik toch vaak een brok in mijn keel van: en ik ga weer in mijn uppie naar huis en niemand die daar op mij wacht, heel zielig i know, maar langzamerhand ben ik het alleen zijn een beetje zat.

Praat je nu wederom over de bioscoop of heb je meerder hobby's? Het is natuurlijk wel heel onrealistisch om te denken dat je in de bioscoop een andere 'loner' gaat vinden waarmee het klikt en die je naar huis kunt nemen. Nogmaals: pijnig jezelf niet zo. De bioscoop is een plek waar je met je date naar toe gaat, niet waar je een date kunt scoren.

quote:

Natuurlijk heb ik ook pogingen gemaakt contact te maken, maar die worden niet altijd positief beantwoord. Of dat ik meer een opvulling ben, maar als ik wat voorstel om wat te gaan doen kunnen ze ineens allemaal niet.

Het klinkt hard, maar sommige mensen zijn zo saai en leeg dat ze ook niks anders fungeren dan als opvulling. Probeer er voor jezelf achter te komen wat jou zo bijzonder maakt en zoek mensen waarmee je gedeelde interesses hebt. De rest gaat vanzelf.

quote:

Ik weet niet waar ik heen wil met dit topic, maar mijn leven voelt gewoon heel erg alsof ik er niet bijhoor. Iedereen leeft zijn of haar eigen leven en ik kom nergens in die levens voor, behalve als decor zeg maar. Alsof je in een trein zit waarin iedereen weet wat de eindbestemming is, alleen ik heb geen idee waar de trein eindigt.

Niemand weet wat zijn of haar eindbestemming is, dus het heeft echt geen zin om daarover na te denken.

quote:

Deze gevoelens en ervaringen heb ik eigenlijk al mijn hele leven gehad, maar nu ik ouder wordt, worden ze sterker, ook omdat iedereen gewoon doorgaat met leven en ik maar blijf hangen in het alleen zijn en ik allang had verwacht een relatie e.d. te hebben. Voor je het weet ben ik 30 en dan gaat het hard.

En daarmee eigenlijk het belangrijkste advies: Zoek professionele hulp! Als je dit al heel je leven hebt moet er iets veranderen. Een maatje of een vriendin gaat daar geen verandering in brengen. Dit is een probleem dat compleet bij jezelf ligt. Jij moet veranderen.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 15:26 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Bij mij op de sportschool komen vooral stelletjes en fitness is vrij individualistisch. Je hebt wel groepslessen en cursussen maar daar moet je redelijk vaardig voor zijn of iig een grote drempel over.

Die apps kosten gewoon érg veel tijd, ook al zwak ik het af na een paar minuten per dag. Maar als er dan eenmaal een gesprek op gang komt ben je zo twee weken verder en als er dan geen date o.i.d. komt is het weer weggooide tijd, want de intentie van zo'n app is daten en niet in de friendzone geduwd te worden naar mijn idee.

Ik snap dat je het niet wilt horen, maar zolang jij nog geen contact kunt/durft te maken met mensen gaat dat daten nooit lukken.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 15:29 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Dat wel ja, maar het 'alleen zijn' gevoel wordt gewoon alleen maar sterker. Het voelt echt als zo'n afsluitingsperiode maar behalve mijn papiertje kijk ik niet echt vrolijk terug op de afgelopen jaren. De meeste mensen sluiten hun studententijd af met een opgebouwde vriendengroep (die dan half uit elkaar valt na de uitreiking) of een relatie. Niet dat ik zo'n huisje boompje beestje ben, maar al die fases waar ik doorheen ga kan ik enkel en alleen met mezelf delen.

Dat is bij jou niet gelukt en daar moet je je bij neerleggen. Op naar een nieuw hoofdstuk waar je weer nieuwe kansen krijgt. Blijf niet in het (mislukte) verleden hangen. Zoek professionele hulp en bepaal samen met die persoon waardoor het is misgegaan en zorg dat je die fouten niet nog eens maakt.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 15:31 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Ik moet nog 6 weken Roa slikken, wat als je gevoelig bent voor depressie of neerwaartse gedachten (wat ik wel heb, ook door de acne), de gevoelens versterkt. Maar voordat het goed uit je lichaam is praten we over begin juni.

Dat staat compleet los van je probleem.

Deezer, ik heb het idee dat je nog altijd op zoek bent naar die ene oplossing voor al je problemen, maar die is er niet! Je zult stap voor stap aan jezelf moeten werken als je een gelukkiger leven wilt. En zoals hier ook al vaker is gezegd: sta eens open voor anderen mensen. Reken niet iedereen telkens af omdat je een minpuntje ziet. Niemand is perfect, dat zou jij inmiddels moeten weten.

Over EMDR, ook ik kan het je zeker aanraden. Inderdaad, wat heb je te verliezen?

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 16:34 schreef Fascination het volgende:

[..]

Maar je wilt anderen wel met een kutnerd zoals jij opschepen?

Yup, als ze niet mijn vrienden willen zijn, hun probleem.

EMDR werkt volgens mij alleen als er een duidelijk oorzaak is uit het verleden, althans dat is mij verteld

Is er bij jullie in de buurt niet iets waar je een een soort 'snuffelperiodes' hebt aan allerlei hobbies en activiteiten? Dat je bijvoorbeeld een paar weken een ding doet, daarna een paar weken iets anders en zo kom je er achter wat bij je past. Ik weet dat ze het voor kinderen hebben dus misschien ook voor volwassenen?

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 17:00 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Nerderig niet. Enkel inhoudelijk een website vullen en aan de achterkant een beetje kloten met het CMS systeem om de website op te fleuren vind ik wel leuk.

Waarom wil je haar koppelen? Hoe autistisch is ze? Ik licht, goed stel hersens, humor, alleen sociaal wat minder dus.

Zie DM.

Bij wie wil je aansluiting vinden dan?

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 15:56 schreef broccoli. het volgende:
Ik denk dat het voor jou ook goed is om wat opener naar mensen te kijken. Niet gelijk als er maar 1 minpunt de persoon ditchen omdat hij/zij niet goed genoeg is.

Van andere mensen, met andere visies, interesses en persoonlijkheden kun je heel veel leren en opdoen.

Dat dus! Verder zal iedereen wel een aantal punten uitded OP herkennen denk ik. Dat gevoel had ik zelf ook na mijn afstuderen en het uitgaan van mijn relatie. Al had (en heb) Ik gelukkig wel vrienden die me steunden bij alles wat ik doe en deed. Maar ook ik moest flink aan mezelf werken en ja, dat is zwaar, maar jij kunt o.a. bevestigen dat het mij wel geholpen heeft.

Ik vraag me wat dat dating gebeuren dan toch ook echt af waar het mis gaat. Deezer zegt ja ik moet het niet van mijn uiterlijk hebben. Blijkbaar wel want je krijgt wel matches maar ergens tijdens de gesprekken gaat er iets mis waar ze op afknappen, ik zou best wel eens stiekem met die dating gesprekken mee willen kijken

Deezertje zou zo aansluiting kunnen vinden bij de personen die hem aangeboden hebben een keer met hem te gaan stappen. Maar dat keurt hij dan weer af. Het is een zelfgekozen gebrek aan aansluiting. .

Ik ben nog steeds van mening dat deezer eens de gesprekken moet posten die hij voert online.

Omdat t anders niet te beoordelen valt

Ik heb altijd het idee dat mensen als Deezertje hun jeugd proberen inhalen/goedmaken door een super coole vriendengroep te krijgen.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 18:49 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Dat mag dus niet van de mods hier, al een keer gedaan...

Je gaf al een keer aan dat het meer interview-vragen waren, toch? Daar zou ik ook zelf op afknappen.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 18:52 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Mijn leven gaat nu op de autopiloot en dat is weer het andere uiterste. Ik zal never nooit een gozer zijn die met iedereen kan meelullen etc. daar is het ook al te laat voor denk ik.

Het is nooit te laat. Iemand kan dat praatje hebben vanaf zijn jonge leeftijd, maar ook mensen op de latere leeftijd worden ook sociaal. Ook mensen zoals jij.

quote:

Grootste punt is iemand vinden die mij accepteert, die niet afschrikt dat je koos vriendloos bent. Status telt te veel in deze wereld, of de poging daartoe. Mensen gooien nog steeds sociale media vol met de 'kijk ons het eens leuk hebben' momentjes en de minder leuke zijn bijna nergens te bekennen.

Die iemand loopt vast ergens rond, maar op dit moment ben jij niet aantrekkelijk genoeg om die iemand te vinden. En zolang jij je niet in de wereld begeeft, of aan jezelf werkt, zal het ook lastiger worden om die iemand te vinden. Je onderneemt geen actie en je bent zoekende. Dat werkt niet samen. Zoeken helpt niet en en dat zou je eigenlijk wel door moeten hebben.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 18:56 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Dus ik zou gewoon meer moeten ondernemen? Bijvoorbeeld de eerst volgende keer dat ik in de sportschool sta degene langs mij aanspreken? Of inschrijven voor een groeples/cursus?

Bijvoorbeeld

Heb je dit echt nooit zelf bedacht?

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 18:52 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Mijn leven gaat nu op de autopiloot en dat is weer het andere uiterste. Ik zal never nooit een gozer zijn die met iedereen kan meelullen etc. daar is het ook al te laat voor denk ik. Grootste punt is iemand vinden die mij accepteert, die niet afschrikt dat je koos vriendloos bent. Status telt te veel in deze wereld, of de poging daartoe. Mensen gooien nog steeds sociale media vol met de 'kijk ons het eens leuk hebben' momentjes en de minder leuke zijn bijna nergens te bekennen.

Okay, het is vrij simpel: ga een hobbie uitvoeren, zoals ik je ook al in de DM vertelde en ga daar met mensen praten. Weet wel dat meestal niemand het echt keihard boeit dat je minder vrienden hebt als je gewoon een relaxede gast bent om mee te praten. Note, ook sporten/hobbies die raar lijken kunnen tot leuke sociale contacten leiden. (Had ook nooit verwacht dat ik in een orkest spelen leuk zou vinden, maar fuck it).

Btw tip: Het is nogal afstotend trouwens als je gelijk mijn andere hobbie vergelijkt met fetishisten die drugs gebruiken.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 18:56 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Dus ik zou gewoon meer moeten ondernemen? Bijvoorbeeld de eerst volgende keer dat ik in de sportschool sta degene langs mij aanspreken? Of inschrijven voor een groeples/cursus?

Iemand langs jou aanspreken heb je wel vaker geprobeerd, toch? Wat wil je dan gaan zeggen? Volgens mij gaan de laatste weken jouw posts over dat je niet weet hoe je een gesprek moet aanknopen. Inschrijven voor een groepsles/curus is een goed beginnetje, maar als je er alleen komt en niet communiceert, kom je er niet.

Ik zou eerst de adviezen/tips die ook in dit topic staan, om hulp te zoeken (de kosten, tja, daar moet en kan je vast een oplossing voor verzinnen), even doorlezen. Je blijft in een vicieuze cirkel zitten en je komt er niet zelf uit. Niemand hier kan je helpen, alleen jij zelf.

Misschien kom je bij die mensen die je twee woorden terug geven en verder gaan gewoon erg gestrest of geforceerd over? Heb je daar al eens over nagedacht als je aan die momenten terugdenkt?

Deezer is er bij jou in de buurt geen buurtcentrum of iets waar ze dingen organiseren voor jongere mensen?

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 18:59 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Tuurlijk wel, maar als ik een poging doe tot mensen aanspreken in de fitness is de helft muziek aan het luisteren (en moet ik dus storen) en de andere helft zegt met een beetje geluk twee woorden terug en gaat zijn eigen gang weer. Dan moet je een cursus/les proberen, maar daarvoor moet ik fysiek wel meer kunnen, anders ben je weer de gozer die er niks van kan (zoals bij de vorige cursus)

Fitness is uberkut. Gewoon niet doen.(Alhoewel het beter is dan thuis zitten).
En lekker boeiend dat je fysiek de slechtste bent, je leert er zelf wat aan, kan praten met mensen en als ze er echt om geven dat je slechter bent zijn het eikels waarmee je niet wil omgaan .

Andere tips: Ga een vechtsport doen (of een teamsport), ga naar de lokale bordspellenwinkel en vraag of er een bordspellen groep is, als het niet leuk is of er zijn onaardige mensen, dan heb je het tenminste geprobeerd

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 19:08 schreef gebakken-koekje het volgende:
Deezer is er bij jou in de buurt geen buurtcentrum of iets waar ze dingen organiseren voor jongere mensen?

mét autisme liefst.

Ik denk echt dat het hem goed zou helpen. Daarvoor zijn zulke dagen/ontmoetingsplekken. Ze hebben allemaal een ding gemeen en het is een begin om te leren omgaan met mensen. Daarna kan je verder kijken en met 'normale' mensen omgaan. En kunnen de dates om de hoek kijken, welke weliswaar succesvol kunnen verlopen.

En waarom zoek je niet ergens een bijbaan of vrijwilligers werk?

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 19:14 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Wat dan? De meeste baantjes hier zijn in de zorg, maar dat lijkt me een tikkeltje lachwekkend voor mij.

Hoezo? Je kán geld verdienen, je begeeft je onder de mensen én je wordt socialer.

Oh wacht. Ze zijn zeker geen 18-jarige meisjes met blond haar en blauwe ogen?

Doe even normaal zeg.

De rest van je argumenten/redenen kan ik me in vinden. Maar deze niet.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 19:08 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Gestrest niet, maar geforceerd hmm.. tja iemand vanuit het niets aanspreken is vaak wel eng. Eigenlijk werkt met voorbedachte raden (dat is het dan) ook niet. Je moet juist op het moment dat er iets gebeurd iemand aanspreken, dan komt het ook niet zo gek over.

Dat dus, het komt waarschijnlijk gewoon nep over op degene tegen wie je het zegt. Niet spontaan in ieder geval.

Probeer het eens zonder bijbedoeningen. Je geeft zelf het antwoord al wat je moet doen.

Loop de sportschool binnen, zeg tegen de persoon achter de balie gedag. Is het klote weer buiten? Refereer er naar. Is het druk binnen? Refereer er naar en loop naar de kleedkamer.

Sta je op de bus te wachten, zeg een ander gedag (doe je al meen ik gelezen te hebben). Is het klote weer? Refereer er naar. Is er iets in de omgeving in het nieuws geweest waar je over kan lullen? Refereer er kort naar.

Genoeg mogelijkheden om smalltalk te doen met onbekenden zonder bijbedoelingen. Je wordt vast niet 1-2-3 (beste) vrienden met je maar je kunt zo wel je sociale vaardigheden trainen!

Wat dan? Mensen helpen met computer problemen/les? Op bezoek bij eenzame ouderen/mensen met een beperking?

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 19:17 schreef gebakken-koekje het volgende:
Wat dan? Mensen helpen met computer problemen/les? Op bezoek bij eenzame ouderen/mensen met een beperking?

Ja hoe heet dat? www.studentaanhuis.nl inderdaad.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 18:52 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Mijn leven gaat nu op de autopiloot en dat is weer het andere uiterste. Ik zal never nooit een gozer zijn die met iedereen kan meelullen etc. daar is het ook al te laat voor denk ik. Grootste punt is iemand vinden die mij accepteert, die niet afschrikt dat je koos vriendloos bent. Status telt te veel in deze wereld, of de poging daartoe. Mensen gooien nog steeds sociale media vol met de 'kijk ons het eens leuk hebben' momentjes en de minder leuke zijn bijna nergens te bekennen.

Ik doelde er meer op dat jij ontzettend kritisch bent qua vrienden/vriendin zoeken. Ze moeten allemaal aan bepaalde eisen voldoen, als ze iets mankeren moet je ze al niet. Er is al talloze keren tegen je gezegd dat je contact moet zoeken met mede-autisten, om maar te zwijgen over de verschillende leden van dit forum die hebben geopperd om eens af te spreken. Maar dat wil jij niet omdat je denkt dat je een loser bent als je met zulke mensen omgaat. Zo gaat een vriendschap natuurlijk nooit werken hè. Je gaat mij namelijk niet wijs maken dat er niemand is die jou accepteert of kan accepteren.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 18:53 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Bij sommige meiden. Laatste twee dames wisten al 2 weken dat 't niets ging worden en er geen date kwam maar bleven wel doorappen... dus tja dat is dan ook een beetje hun schuld, niet?

Het is niet netjes om je aan het lijntje te houden, maar schijnbaar was je niet interessant genoeg om mee af te spreken. Dat ligt wel aan jou. Heb je feedback aan die dames gevraagd? Weet je waarom het mis ging?

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 18:56 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Dus ik zou gewoon meer moeten ondernemen? Bijvoorbeeld de eerst volgende keer dat ik in de sportschool sta degene langs mij aanspreken? Of inschrijven voor een groeples/cursus?

Dit is je nog maar duizend keer verteld, maar heel goed dat je hier zelf op bent gekomen.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 18:59 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Tuurlijk wel, maar als ik een poging doe tot mensen aanspreken in de fitness is de helft muziek aan het luisteren (en moet ik dus storen) en de andere helft zegt met een beetje geluk twee woorden terug en gaat zijn eigen gang weer. Dan moet je een cursus/les proberen, maar daarvoor moet ik fysiek wel meer kunnen, anders ben je weer de gozer die er niks van kan (zoals bij de vorige cursus)

Omdat hun doel heel anders is dan dat van jou. Grootste deel van de mensen die fitnessen hebben als doel een mooier lichaam. Ze komen binnen, doen hun oefeningen en gaan weer weg voor hun volgende afspraak. Ik ken weinig mensen die naar zo'n sportschool gaan om te socialiseren.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 19:05 schreef Mandéra het volgende:
Misschien kom je bij die mensen die je twee woorden terug geven en verder gaan gewoon erg gestrest of geforceerd over? Heb je daar al eens over nagedacht als je aan die momenten terugdenkt?

Of hij is dat scharminkel wat met iedereen contact loopt te zoeken.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 19:19 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Ik hoef ook eigenlijk helemaal niet naar de sportschool voor mijn lichaam, ben slank zat

Heb je ook een mooi gespierd lichaam? Daar vallen meisjes wel op geloof ik.

Wat doe je dan als je er bent?

Ga eens in op de rest van de posts en de rest van de inhoud van zijn post.

Als het zo in de gesprekken met meiden ook zo gaat kan ik het wel voorstellen dat ze afhaken, je reageert steeds op een klein ding en ziet totaal de bedoeling van wat iemand zegt niet

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 19:22 schreef gebakken-koekje het volgende:
Als het zo in de gesprekken met meiden ook zo gaat kan ik het wel voorstellen dat ze afhaken, je reageert steeds op een klein ding en ziet totaal de bedoeling van wat iemand zegt niet

Jep. Vermoeiend.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 19:19 schreef Deezertje het volgende:

Ik hoef ook eigenlijk helemaal niet naar de sportschool voor mijn lichaam, ben slank zat

Jezus, is dat echt weer het enige waar je op kunt reageren? Zodra er ook maar een beetje zelfreflectie aan te pas kom haak je al af hè...

Waarom ga je trouwens niet gewoon naar een plek waar het om socialiseren draait: het uitgaansleven. Drink jezelf wat moed in en spreek gewoon wat mensen aan. Ik stond ook altijd bekend als een rustige saaie jongen, totdat ze mij op de dansvloer zagen. Alcohol kan soms echt zo ontzettend helpen.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 18:49 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Dat mag dus niet van de mods hier, al een keer gedaan...

Wss omdat het voor daar ttotaal niet ontopic was of doordat je persoonlijke info of dergelijke info erbij gaf.
Je mag best aangeven hoe de gesprekken gaan door wat zinnen te kopiëren of over te typen.

Ik denk dat TS wel wil, maar gewoon te onzeker is, kan dat zo zijn?

Gesprekken laten zien als je de namen weg haalt en eventuele persoonlijke info kan toch wel?

oh wat Cue zegt dus

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 19:29 schreef Jhovall het volgende:
Ik denk dat TS wel wil, maar gewoon te onzeker is, kan dat zo zijn?

Ik weet haast wel zeker.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 19:19 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Ik hoef ook eigenlijk helemaal niet naar de sportschool voor mijn lichaam, ben slank zat

Iemand schrijft een redelijk lange reactie, dan helpt het ook als je daar zelf wat uitgebreider op in gaat.

Ik heb je al eerder aangeraden om een cursus sociale vaardigheden te gaan doen. Waarom is dat eigenlijk geen optie? Je zit met gelijkgestemden, komt mensen tegen net als jij (grote kans dat je andere autisten tegen het lijf loopt waarmee je ervaringen kunt delen) en je krijgt direct feedback op wat je doet, in een veilige omgeving. Niemand die jou daar zal afwijzen of uitlachen om wat je doet en intussen leer je over hoe sociale situaties werken. Waarom zou dit je niet kunnen helpen?

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 15:10 schreef Deezertje het volgende:
Ik heb het gevoel dat ik op de automatische piloot leef. Ik leef mijn eigen leven. met de nadruk op éigen. Studie afronden gaat nu weer goed door afspraken en deadlines, maar het andere probleem in mijn leven blijft: nergens bijhoren, aansluiting missen. Als mens wil je toch ergens bijhoren of het gevoel hebben dat je geaccepteerd wordt, er niet alleen voor staat. Helaas is dit wel zo, mensen spreken mij niet vanzelf aan en ik hen ook niet.

Als je definitie en tactiek om verbinding te krijgen, afwijkt van hoe anderen dat in (willen) vullen en (h)erkennen ga je dat niet zo makkelijk krijgen. Jij wil je graag verbonden voelen door anderen die interesse in jou tonen, maar omgekeerd geef je mensen kennelijk niet voldoende het idee dat je echt interesse in hen toont. Dan blijf je op een ander spoor zitten, langs elkaar en zal er iets concreet moeten veranderen om elkander alsnog ergens tegen te komen. Ergens in het midden van wat beide partijen willen zeg maar..

quote:

Onbewust kom ik dagelijks veel dezelfde mensen tegen, maar enkel op basis van elkaar zien. Ze zijn een soort van houvast of denkbeeldige vrienden merk ik. Maar wat ik ook zie is dat ze allemaal hun eigen vrienden,studiegenootjes, hobby's e.d. hebben waardoor ik er letterlijk en figuurlijk alleen voor sta. Ik heb ook geen lessen meer dus kan moeilijk random in de pauze ergens aansluiten of 'zomaar' een les bijwonen. Sowieso is de rest van mijn klas al klaar met de studie.

Bewust, want je observeert vooral en trekt daar conclusies uit ter ondersteuning van jouw visie terwijl je ondertussen ook iets had kunnen doen om te kijken naar de visie van anderen en hoe jullie daar elkaar eventueel in tegemoet zouden willen/kunnen komen.

quote:

Ook wil ik graag een relatie, maar ja dat kan je niet afdwingen. Datingsite/apps ben ik al talloze maanden aan kwijt zonder resultaat, maar toch iedere keer blijven proberen en hopen. Ik kan erg verdrietig worden als er om mij heen weer iemand aan het daten is, of zelfs met meerdere mensen datet.

Als je weet dat je tactiek niet het gewenste effect heeft, dan gaat meer van hetzelfde niet geheel onverrassend je niet zoveel opleveren. Het is begrijpelijk dat je verdrietig bent dat het niet gaat zoals je wil, maar het is jouw keuze om min of meer op dezelfde weg door te blijven gaan en daar vooral over te blijven zeuren. Jij voelt je miskent in je verdriet en gaat daarom nog meer er van tentoon spreiden, maar die hoeveelheid is nou juist wat de negatieve reacties oproept. Aan één kant een catch 22, want beide partijen voelen zich miskent in hun ongenoegen en dat schept afstand. Aan de andere kant is negatieve aandacht ook aandacht..

quote:

Aan de ene kant heb ik mijn leven zo ingericht dat ik naast de verplichte zaken, doe waar ik zin in heb. Daar zie ik veel mensen, maar sociaal contact blijft uit omdat het niet echt geschikte locaties zijn. Als ik 's avonds terug naar huis keer heb ik toch vaak een brok in mijn keel van: en ik ga weer in mijn uppie naar huis en niemand die daar op mij wacht, heel zielig i know, maar langzamerhand ben ik het alleen zijn een beetje zat.

Begrijpelijk, maar dat zou ook een motivatie kunnen zijn om nog eens kritisch te kijken naar wat je nou echt nodig hebt om dichterbij je doel te kunnen komen en de effectiviteit van bepaalde tactieken.

quote:

Natuurlijk heb ik ook pogingen gemaakt contact te maken, maar die worden niet altijd positief beantwoord. Of dat ik meer een opvulling ben, maar als ik wat voorstel om wat te gaan doen kunnen ze ineens allemaal niet.

Wellicht omdat zij jouw contactpogingen niet zo ervaren als jij het bedoelt. Of juist wel, dat zij, niet geheel onterecht, ook het gevoel krijgen maar gewoon opvulling te zijn in jouw leven en je interesse in hen als persoon niet zo goed naar voren komt.

quote:

Ik weet niet waar ik heen wil met dit topic, maar mijn leven voelt gewoon heel erg alsof ik er niet bijhoor. Iedereen leeft zijn of haar eigen leven en ik kom nergens in die levens voor, behalve als decor zeg maar. Alsof je in een trein zit waarin iedereen weet wat de eindbestemming is, alleen ik heb geen idee waar de trein eindigt.

Net zoals met je andere topics en vrijwel al je posts wil je denk ik vooral graag gehoord worden en begrepen voelen. Voor jou voelt dat misschien als verbinding, maar dat is voor veel mensen te eenzijdig. De handen die je hier toegestoken krijgt, lijk je vooral af te wijzen en daarmee geef je anderen het idee dat er niet met je te verbinden valt tenzij men precies doet wat in jouw plaatje past. Zo een specifiek speldje ga je in de hooiberg des werelds niet zo makkelijk scoren, waarvan akte zoals je al hebt gemerkt.

quote:

Deze gevoelens en ervaringen heb ik eigenlijk al mijn hele leven gehad, maar nu ik ouder wordt, worden ze sterker, ook omdat iedereen gewoon doorgaat met leven en ik maar blijf hangen in het alleen zijn en ik allang had verwacht een relatie e.d. te hebben. Voor je het weet ben ik 30 en dan gaat het hard.

De tijd gaat voor iedereen hard, daar helpt jouw poging om toch maar stil te blijven staan als een soort krampachtig vasthouden niet aan mee. Je creëert zelfs meer afstand, want je moet het spoor dat leidt naar waar je heen wil nog vinden en dat lukt je niet met je huidige tactiek.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 15:26 schreef Deezertje het volgende:
Die apps kosten gewoon érg veel tijd, ook al zwak ik het af na een paar minuten per dag. Maar als er dan eenmaal een gesprek op gang komt ben je zo twee weken verder en als er dan geen date o.i.d. komt is het weer weggooide tijd, want de intentie van zo'n app is daten en niet in de friendzone geduwd te worden naar mijn idee.

Het gaat niet alleen om jouw idee, al zou het wel helpen als je ook wat duidelijker bent in het communiceren van je definities. Je wil vooral verbinding met een partner en niet in het algemeen, dus daar kun je ook gewoon naar handelen. Dat doe je feitelijk ook, want je bent duidelijk niet op zoek naar vriendschap. Verpak het dan ook niet als vriendschap en sta achter je keuze om dingen al dan niet af te kappen in plaats van te zeuren dat zo een meisje niet doet wat je wil terwijl je er zelf lijdzaam in mee gaat.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 15:40 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Ik zie een relatie als een vriendschap en intimiteit in één. Puur intimiteit (ONS) is voor mij niet weggelegd, iig niet via die apps merk ik. Bovendien moet je daar ook wel een beetje sociaal voor zijn, iig mensen het gevoel geven dat je vertrouwen bent en ze op hun gemak kan stellen.

Dat is wat jij denkt dat mensen denken en daar handel je naar, zonder echt mee te nemen of dat ook wel zo ervaren wordt door de tegenpartij en of dat überhaupt is wat zij willen. En dan heb je sowieso meer behoefte aan iemand die intimiteit met je wil delen dan dat je ook echt bevestiging wil op dat je echt te vertrouwen bent, dus discrepanties al om..

quote:

Ik heb nooit gezegd dat een relatie voor mij makkelijk is, maar als ik nooit de kans krijg om het te proberen zal ik het nooit weten. Het is ook iets waar je geen grip op hebt: niet ik heb zin in boerenkool vanavond, nou dan koop ik een zak boerenkool in de supermarkt. Een relatie kan je niet kopen in de winkel met geld, maar heb je gevoelens voor nodig.

Jij ervaart het als geen kans krijgen, maar omgekeerd kan een meid het net zo ervaren en dat zul je nooit weten als je vooral zo met jezelf en jouw denkbeelden bezig blijft. Het is geen gebrek aan gevoelens van jouw kant uit, het is hoe je die uit en hoe je die van anderen meent te moeten interpreteren waar het een beetje misgaat..

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 15:51 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Ja, maar het gevoel er niet bijhoren of gepest door je uiterlijk vroeger kan dat onbewust misschien zo zijn. Als ik in de spiegel kijk weet ik dat ik niet lelijk ben, maar het wil niet doordringen deze informatie te gebruiken (dus zelfverzekerd over te komen) tijdens het daten of gewoon contact.

Het gaat dan ook niet zozeer om je vermeende lelijkheid en dat weet je zelf ook aangezien je constateert dat zat lelijke mensen wel een partner kunnen krijgen. Zelfde geldt voor (on)zekerheid. Je bent teveel bezig om te voldoen aan het beeld wat jij in je hoofd hebt, dat je niet bezig bent met echt contact te maken met degene die tegenover je zit.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 15:52 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Het kan via de GGZ ja, maar het valt onder je eigen risico en die is van mij heel hoog. Dus de eerste 885 euro kan ik zelf ophoesten. Nou zal het wel niet zoveel kosten schat ik in, maar een keer of vier (dus tussen de 200-350) ben je wel kwijt.

Het is je eigen keuze geweest om je eigen risico zo hoog te zetten en het is ook je eigen keuze om weer een advies naast je neer te leggen. Wat blijft er realistisch gezien over als je vooral je zin wil krijgen, zonder echt een andere tactiek te proberen?

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 18:52 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Mijn leven gaat nu op de autopiloot en dat is weer het andere uiterste. Ik zal never nooit een gozer zijn die met iedereen kan meelullen etc. daar is het ook al te laat voor denk ik. Grootste punt is iemand vinden die mij accepteert, die niet afschrikt dat je koos vriendloos bent. Status telt te veel in deze wereld, of de poging daartoe. Mensen gooien nog steeds sociale media vol met de 'kijk ons het eens leuk hebben' momentjes en de minder leuke zijn bijna nergens te bekennen.

Als je van een ander wil verwachten dat die je accepteert zoals je bent, dan is het ook handig om dat enigszins terug te kunnen geven. Het gaat er niet om dat je geen vrienden hebt als je daar geen trek in hebt, maar dat je aan één kant het wel zegt te willen en er eigenlijk niet zoveel aan wil doen terwijl je ondertussen vooral ongelukkig bent. Jouw wereld mag dan vooral uit social media bestaan, maar er is meer en daar is status echt niet zo belangrijk. Maar goed, zat topics van anderen die je het tegendeel zouden kunnen bewijzen, maar ook daar lijkt er geen contact te verkrijgen, omdat je meer waarde hecht aan je eigen beeld en de ondersteuning daarvan..

Dus het wordt tijd voor een keuze: Duidelijk zijn in wat je nu echt wil en daarnaar handelen. Of je neemt de verantwoording dat je op de huidige manier niet zo makkelijk aan een meid komt zoals jij dat wil of concretere doelen gaan stellen zodat de mensen die nog wel moeite willen doen je daar ook daadwerkelijk bij kunnen ondersteunen.

Oh en om maar even de FOK! mentaliteit aan te houden: goed om te lezen dat je nu daadwerkelijk vorderingen maakt met je scriptie. Als dit zo blijft doorgaan dan moet het vast lukken om het voor de zomer af te krijgen.

Ik ben trouwens wel benieuwd naar je reactie op mijn vorige bericht over sociale vaardigheidstraining.

Ik ben benieuwd naar heel veel dingen maar wat niet in Deezer zijn straatje past gaat gewoon onder de negeer knop dus die antwoorden krijgen wij niet.

Waarom niet een training met andere mensen met autistme
Waarom gaan bijbaantje/vrijwilligerswerk
Waarom niet mee gaan met die jongens die het aangeboden hebben
Waarom constant alleen maar reageren op kleine zinnetjes uit lange berichten

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 19:08 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Gestrest niet, maar geforceerd hmm.. tja iemand vanuit het niets aanspreken is vaak wel eng. Eigenlijk werkt met voorbedachte raden (dat is het dan) ook niet. Je moet juist op het moment dat er iets gebeurd iemand aanspreken, dan komt het ook niet zo gek over.

In een sportschool maak je een praatje als je bijvoorbeeld iemand om advies wil vragen, fitnessgerelateerd dat wel. Naarmate je degene vaker ziet, en als er een klik is, groeit er vanzelf wel een band en voel je vanzelf wel aan om degene eens een keer uit te nodigen voor een activiteit buiten de sportschool. Alleen is dit wel een moeizaam proces, omdat je waarschijnlijk niet steeds dezelfde mensen tegenkomt en dus niet de gelegenheid krijgt om iemand snel beter te leren kennen en vaak genoeg te zien krijgt, wat dus het sluiten van vriendschappen bemoeilijkt. Aan de andere kant in de sportschool heb je een sportsbar en mensen die daar rondhangen staan open voor gesprekken.

Je kan altijd iemand aanspreken en er een praatje mee maken. Zelf ben ik eens een door een vreemde aangesproken na een tentamen en had ik daarna een dagje met hem doorgebracht, wat gegeten in de stad en gepoold. Of at random in de stad gevraagd door een meisje of ik met hen op de foto wilde, wat weer aanleiding was voor verder contact. Ik wil alleen maar aangeven dat er zat mensen zijn die zomaar mensen aanspreken voor gezelschap. Alleen moet je het actief opzoeken, daarvoor heb je clubs, verenigingen en meet-ups. Voor fitness kan je bijvoorbeeld een trainingsmaatje zoeken op fb of forums of via zo'n beginnerscursus die in sportscholen worden georganiseerd.

[ Bericht 1% gewijzigd door wiskundenoob op 23-02-2016 21:05:01 ]

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 19:21 schreef SantaClausNorthPole het volgende:

[..]

Heb je ook een mooi gespierd lichaam? Daar vallen meisjes wel op geloof ik.

Wat doe je dan als je er bent?

Ga eens in op de rest van de posts en de rest van de inhoud van zijn post.

Alleen de meest oppervlakkige snollen vinden een gespierd lichaam belangrijk Dat is echt grote onzin. Zolang je maar gewoon slank/atletisch gebouwd bent en een goede kledingsmaak en zelfvertrouwen hebt dan zal 95% van de vrouwen je niet afkeuren omdat je niet lijkt op Dwayne Johnson

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 20:19 schreef gebakken-koekje het volgende:
Ik ben benieuwd naar heel veel dingen maar wat niet in Deezer zijn straatje past gaat gewoon onder de negeer knop dus die antwoorden krijgen wij niet.

Waarom niet een training met andere mensen met autistme
Waarom gaan bijbaantje/vrijwilligerswerk
Waarom niet mee gaan met die jongens die het aangeboden hebben
Waarom constant alleen maar reageren op kleine zinnetjes uit lange berichten

Gokje? Asperger is oa herhalende en systematische handelingen preferen boven verandering. Zijn hobby is toevallig iets met content management systemen.

Verder, als je gepest bent (bij hem is het erg genoeg dat er trauma theraphie voor wordt geadviseerd) ontwikkel je een afweermechanisme. Pesten is contact, en hij heeft zichzelf aangeleerd (is misschien ook wel zijn natuur) dat af te weren.

Helaas voor hem creëert dat ook een gebrek aan genegenheid en sociale binding, terwijl hij daar behoefte aan heeft.

De wishful thinking dat zijn angstmijdingsgedrag opeens niet tegen hem werkt is bekend. Structureel blootstellen aan contact geeft hem veel te veel prikkels. Hij zegt niet voor niets dat hij geen behoefte heeft aan vriendschap?

Misschien kan hij beter werken aan acceptatie van een solitair bestaan. Hij heeft zelf al aangegeven dat hij zich goed voelt bij op zichzelf te zijn.

Wat minder obsessief met relaties bezig zijn zou hem goed doen. Voor liefde op het eerste gezicht hoef je immers niet 'alle sociale protocollen' af te werken. Mijn ervaring is dat liefde op het eerste gezicht alleen gebeurd als je lekker in je vel zit. Hij kan zich m.i. beter richten op hoe hij lekker in zijn vel komt te zitten door zijn vrijheid te benutten. Dat past beter bij hem.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 19:59 schreef Scary_Mary het volgende:

Als Deezertje niet reageert doe ik het wel. Ik vind dat je het heel goed verwoord hebt en de spijker op zijn kop slaat. Aan de hand van Deezertje zijn posts zou ik bijvoorbeeld geen vriendschap met hem aangaan. Niet omdat hij mij een verschrikkelijk persoon lijkt, maar vooral omdat het allemaal eenrichtingsverkeer is. En niks is zo vermoeiend als een vriendschap waarbij het telkens maar om één persoon draait.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 19:56 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Alcohol vind ik niet eens lekker en verlies ik de controle snel mee niet als te veel drinken maar echt mezelf niet zijn en kunnen denken.

Wel al eens gedronken dan? Soms kan het wel eens goed zijn om even de controle te verliezen, zeker in jouw geval denk ik.

Kun je trouwens iets meer vertellen over je pestverleden? Ik begreep uit je vorige posts dat je voornamelijk geen aansluiting kon vinden, maar over dat pesten heb je nooit zoveel gezegd.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 23:39 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Dat vat je mooi samen, ik MOET doen aan een beeld wat ik in mijn hoofd heb. Dus perfecte huid, leuk kapsel, etc. Bovendien wordt ik altijd jonger geschat ondanks pogingen om ouder of stoerder over te komen, dus ik heb het gevoel dat mensen mij niet serieus nemen.

Jouw beeld in jouw hoofd geeft weinig ruimte aan het beeld van wat anderen hebben. In hun eigen kan dat overkomen als /care. Perfecte huid en leuk kapsel maken je niet per definitie een leuker, aantrekkelijker mens voor anderen. Als jij er beter door in je vel gaat zitten kan het helpen, maar niet in de issue dat jij zo met je zelfbeeld bezig bent dat andere mensen zich niet serieus genomen voelen.

quote:

Reden is dat ik ook nooit echt een relatie/vrienden heb gehad dus ik blijf mezelf maar voorhouden dat ik nog niet perfect ben.

Niemand is perfect en dat wordt ook niet verwacht. Als jij dat na wil streven dan is dat prima, maar jouw keuze omdat jij vindt dat je nog niet perfect genoeg bent. Het is alleen niet de kern van je probleem in contact met anderen proberen te leggen en ook niet de oplossing daarvoor, dus je gaat er weinig mee opschieten. Zeker niet als jij bevestiging wil zien in de vorm dat anderen ineens wel met je willen blijven praten enzo, dus als dat belangrijk is voor je perfectiegevoel ga je vermoedelijk niet erg veel fijner voelen met deze tactiek..

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 23:43 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Soort trauma: Bij mij is er abrupt een einde gekomen aan een échte jarenlange vanaf groep 3 vriendschap op de basisschool (laatste dag van groep 8). Niet vanuit het andere kind, maar vanuit de ouders van dat kind. En het kind kon daar niks aan doen maar het is nooit meer zo geworden als het eerst was met diegene. Het was een hele smerige streek.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Het lijkt me niet zo een debiele gedachte om twee handen op één buik eens uit elkaar te halen, zodat ze misschien wat anders en meer zelfstandig kunnen ontwikkelen. Lol kun je ook buiten school om hebben en zijn ouders zullen misschien ook niet geweten hebben wat voor een impact het op jou zou hebben. Ook omdat je ASS hier denk ik mee speelt en je die diagnose nog niet had toen, nog even afgezien dat jij niet hun verantwoording bent.

Het klinkt alsof je het hem kwalijk neemt dat hij niet meer moeite doet om het contact te onderhouden. Misschien is het niet zo realistisch om terug te blijven kijken naar de basisschoolperiode, terwijl jullie beide inmiddels het nodige meegemaakt hebben en veranderd zijn. Dat hij meer een sociaal leven heeft opgebouwd en prioriteiten moet stellen als hij weer eens in Nederland is, is niet zo raar. Zeker niet aangezien jullie contact gewoon verwaterd is, want dan heb je gewoon veel minder basis om door te gaan.

Wat als hij wel contact op zou nemen, hoe zie je zo een afspraak dan voor je? Waar zouden jullie het met elkaar over kunnen hebben denk je?

Natuurlijk zit hij er niet meer mee, het was in groep 8, jullie zijn nu 25... Met alle respect, maar als je hier nog steeds mee zit denk ik dat professionele hulp zeker geen overbodig iets is.

quote:

Op woensdag 24 februari 2016 00:10 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Nou ja het was gewoon niet leuk gegaan.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Jullie waren 12/13, dus dan kun je plannen wat je wil, maar je ouders zijn met reden eindbeslissers. En zijn ouders hebben gewoon gelijk gehad als je nu nog met droge ogen beweert dat je zonder slag of stoot gewoon om had gewisseld, puur omdat je vriendje naar een andere school ging. Je had dus geen eigen motivatie om naar de school te gaan waar je je ingeschreven had, dus wat heeft wie de hoogste score had er dan ineens zo ironisch mee te maken?

Wat maakt het uit of zijn ouders het wel of niet aan zagen komen? Het is niet ongewoon dat je als volwassene dingen gaat ondernemen zonder dat je alles overlegd enzo.
Zo gewoon is bijpraten niet voor je, dus niet verwonderlijk dat je weer probeert te skippen. Maar hey, als jij liever van een afstandje pissig wil blijven op zijn ouders, dan heb je gelijk dat hij in ieder geval wel een stuk verder is in het opzicht dat hij zich niet heeft laten weerhouden. Hoeft niks te zeggen over of hij niet nog met een en ander zit, maar dat is jouw pakkie an niet als jij zelf nog zo met dingen zit waar je niet mee aan de slag gaat..

quote:

Op woensdag 24 februari 2016 00:23 schreef Deezertje het volgende:

[..]

En de manier waarop het is gegaan vind je normaal?! Ik zie het ook een beetje in lijn met met mijn indicatie later (leven mislukt), maar daar was toen geen sprake van want iedereen (ja iedereen) vond ons gewoon goede en leuke vrienden. Hij was zelf liever ook doorgegaan.

Het is nu niet ineens relevant want men toen zogenaamd voor positieve gedachten over jullie vriendschap had en fijn dat hij liever was doorgegaan, maar daar kun je verder geen rechten aan ontlenen.
Je leven is niet mislukt, omdat je vriendje onverwacht naar een andere school in. Ja, het was kut, maar je bent inmiddels een volwassene die beter zou moeten weten dan vast te blijven houden aan het verleden, terwijl je zeurt dat het heden gewoon langs je glijdt en je bang bent voor de nieuwe fase in je toekomst.

quote:

Op woensdag 24 februari 2016 00:28 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Zijn ouders zeiden letterlijk: het lijkt ons beter voor de resultaten van ... dat hij niet samen op school / in de klas zit met Deezertje. En hij heeft dik een niveau lager gestudeerd, en ik heb sowieso hoger en zelfs bijna HBO. Dan is die hele reden toch ironisch? Het heeft alleen gewerkt dat hij net zoals ik zijn middelbare diploma heeft, maar niet dat hij meer bereikt heeft qua niveau.

De ironie zit hem meer in dat jij denkt dat dit om jou draaide, dat je na al die jaren nog steeds daar aan vast wil houden onderwijl implicerend hij met jou misschien ook wel het HBO had gered.

quote:

Uiteindelijk gingen er maar weinig mensen uit mijn plaats naar mijn school en wonderbaarlijk zat ik ook nog eens niet bij ze in de klas!! Dus ik liep echt alleen door de school omdat de plaatsgenoten eigen (nieuwe) vrienden kregen, andere lestijden hadden etc.

Lullig, maar hier wordt het weer de Deezertjeshow. Dat jouw wereld vooral om jou draait zal best, maar je laat alleen maar zien waarom die ouders echt wel een punt hadden dat het juist goed was om jullie uit elkaar te halen. Hij heeft er kennelijk wel wat van geleerd, gezien zijn zelfstandigheid die je als gemiddelde expat toch wel moet bezitten.
Jij blaat ondertussen nog steeds over het onrecht wat jou is aangedaan en geeft je eigen falen daar gedeeltelijk de schuld van, maar dat kun je zijn ouders echt niet verwijten.

quote:

Op woensdag 24 februari 2016 00:32 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Op zo'n leeftijd heeft dat gewoon impact, helemaal de manier waarop en dat hij zelf ook door wou maar zijn ouders niet. Letterlijk de hele basisschool samengeweest he. Sowieso worden de meeste schoolkeuzes nog steeds gemaakt op 'wie naar welke school gaat' en je als ouder niet ineens de opgebouwde vriendschappen van je kind op zeep helpen, behalve als het niet anders kan door een te lage score of dat het niveau niet op die school wordt aangeboden. Het is inderdaad geen verplichting dat je met dezelfde mensen doorgaat als op de basisschool, maar het kan de toch al zo nieuwe periode wel fijner laten verlopen.

En hier wordt weer duidelijk dat jij vooral gehoord wil voelen in je leed, terwijl het niet ontkent wordt dat het moeilijk is voor je en de kritiek meer zit in je onrealistische beredenering. Kun je nog veel meer tekst aan gaan besteden, maar dan vinden we het naast nog steeds kut alleen nog maar vervelender klinken dat jij het zo op jezelf betrekt en geen oog hebt voor andere motivaties. Aan de andere kant valt het dan wel weer mee dat je niet boos bent op je eigen ouders, die je beter hadden moeten leren omgaan met zulke emoties..

quote:

En als ze nou vaker hun twijfels hadden uitgesproken, oké, maar dit was echt de eerste keer.

Nee schat, als 12-13-jarige heb je echt niets te schaften met hun procesvorming. Dat jij beter voorbereid had kunnen worden ja, dat is begrijpelijk. Alleen niet zo geloofwaardig, want je had zelf al aangegeven dat je dan gewoon alsnog meteen was overgestapt naar zijn school..

Ik heb geen Asperger, maar heb wel met dezelfde gevoelens als jij rondgelopen, en eigenlijk nog steeds wel, geregeld. Moeite met afronden van studie, gevoel geen aansluiting te hebben (alhoewel dit bij mij meer als 'vals ik' voelde, ik heb en had wel degelijk contacten alleen die liet ik weinig toe bij mijn gevoel), en erg gericht op het krijgen van een relatie. Ik heb toen therapie gevolgd omdat er sprake was van een psychotherapeutisch probleem. En ik heb nu weer een soort opfrisperiode. De oorzaken zijn bij mij wezenlijk anders dan Asperger, voor alle duidelijkheid. Ga ik hier niet volledig neerzetten.

Ik ben onvoldoende bekend met jouw stoornis, maar ik ken iemand met hetzelfde die het erg goed gelukt is zich sociale codes eigen te maken en een bevredigend sociaal leven op te bouwen. Dat zal voor mensen met Asperger altijd wat instrumenteel blijven (als-danrelaties, zeg maar), en nou niet bepaald uit het gevoel komen, maar goed, als het maar werkt. Ik zou je willen aanraden daar een goede psycholoog bij te vragen of een coach o.i.d. Daarnaast kun je zelf al wat doen door bewust verenigingssituaties op te zoeken. Een creatieve club, een teamsport, een ideele club, in ieder geval iets waarbij je in groepen komt. De sportschool is echt te individueel, da's geen oplossing, joh. Tenminste, niet voor mensen die sociaal niet vaardig zijn. Ik heb wel contacten weten te leggen, maar ik ben jou niet. Ik ga trouwens ook meer investeren in clubjes, weer mijn leven invullen met de dingen die ik vroeger leuk vond. Zat laatst te denken dat mijn leven zo veel leuker was toen ik of de jazzballet, of de studentenvereniging had, als vast ijkpunt in de week.

Nou, genoeg over mij. Blijf niet in de put zitten. Ben je al eens getest op dysthymie/depressie, trouwens?

quote:

Op woensdag 24 februari 2016 00:40 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Het hele punt was dat we samen gingen he. Hij was mijn enige en beste vriend, dus op de laatste dag horen dat je toekomst er na de zomer ineens een stuk anders uitziet komt dan keihard aan, zeker de manier waarop (een dag te laat).

Nee, dat is wederom jouw punt en de hangende grammofoonplaat, dus ik ga het hierbij laten omdat je bevestiging wil op nog meer van je zieligheid en het niet meer gaat om een realistisch beeld of concreet wat je daar mee zou kunnen.

quote:

Op woensdag 24 februari 2016 00:48 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Nou dan kan ik de kosten van de therapie wel in mijn zak houden want ze zullen vast aanraden: neem contact met 'm of zijn ouders op en kijk hoe hij tegen deze situatie aankijkt/keek, praat het uit en laat het achter je.

Als je hetzelfde blijft doen als nu, zul je hetzelfde blijven krijgen en dan gaan steeds meer mensen denken dat je toch wel enigszins gelukkig zal zijn ermee omdat je niet iets anders probeert enzo. Jouw keuze..

Waarschijnlijk vanwege je autismespectrumstoornis, staar je je blind op die situatie met die vriend. Verklaarbaar, maar het helpt je niet om te veranderen. En ja, het kan best zijn dat een hulpverlener je een brief laat schrijven naar die vriend of zijn ouders. Zonder hem te versturen, overigens. Nou en? Geen gekke werkvorm, hoor, in de hulpverlening.

Je moet het wel willen, veranderen. Niet veranderen levert je vast ook iets op, anders deed je het namelijk wel. Wat is gezond? Ik zeg wel degelijk durven veranderen. Pak het aan, Deezertje, je bent al maanden aan het sippen. Goed dat je de studie bij de horens hebt gevat, heel goed van jou! Doe dat ook met de rest. HIer zitten mensen die echt het beste met je voor hebben en dikwijls zelf het een en ander hebben meegemaakt. Het wordt echt gezegd met de beste bedoelingen, we zijn er niet op uit om je in de val te lokken. Maar je moet wel zelf moeite doen, we hebben geen hapklare brokken voor je.

quote:

Op woensdag 24 februari 2016 01:03 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Niet dat ik weet, maar mijn andere wederhelft gaat binnenkort zo'n behandeltraject in, dus kan best erfelijk zijn maar ik denk dat het meer te maken heeft met dat ik geen vaste dagindeling meer heb als in: opstaan werk, eten, vrije avond, slapen. Iedere dag doen waar je 'zin' in hebt is killing voor mij.

Dagindeling is essentieel als kapstok waarop je je leven baseert. Maar wat doen, is zo ongezond. Ik kan het weten.

quote:

Op woensdag 24 februari 2016 01:03 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Niet dat ik weet, maar mijn andere wederhelft gaat binnenkort zo'n behandeltraject in, dus kan best erfelijk zijn maar ik denk dat het meer te maken heeft met dat ik geen vaste dagindeling meer heb als in: opstaan werk, eten, vrije avond, slapen. Iedere dag doen waar je 'zin' in hebt is killing voor mij.

Wie bedoel je met je andere wederhelft?

Waarom speelde je niet samen na schooltijd dan? Jammer dat je niet naar dezelfde school ging, maar dat belemmert jullie vriendschap toch niet? En al helemaal als je in dezelfde straat woont. Het is trouwens niet zo ongewoon dat je als brugklasser op de middelbare school niemand kent, en na 2 jaar brugklas krijg je toch weer een nieuwe klas, dus dan zou je weer zo'n trauma oplopen?

[ Bericht 10% gewijzigd door wiskundenoob op 24-02-2016 02:49:39 ]

quote:

Op woensdag 24 februari 2016 01:03 schreef Andromache het volgende:
Niet veranderen levert je vast ook iets op

Meestal spijt

En wanneer ga je nou eens echt een stap zetten? Laten we eerlijk zijn: je hebt al tig advies gekregen. Elk topic is in essentie hetzelfde. Wat me opvalt is dat je juist uitvluchten zoekt om het vooral niet te doen. Dat vind ik raar, want je wilt toch verandering?

Natuurlijk is het niet makkelijk maar jouw problematiek gaat veel dieper. Daar kunnen wij simpele zielen niet bij helpen. Een eerste stap zou de huisarts moeten zijn. Geef gewoon toe dat je serieuze hulp nodig hebt. Wil je zo door blijven modderen?

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 23:36 schreef Deezertje het volgende:

Waarom niet mee gaan met die jongens die het aangeboden hebben
Eng.

Dit begrijp ik nog steeds niet. Je stuurt wel DM's naar random vrouwen hier op FOK! , zoekt matches op datingapps en sites met de intentie om af te spreken. Maar een kop koffie en een praatje met iemand die het aan jou aanbied vind je eng.

Waarom is het eng? Denk je dat het minder eng zal zijn als er een planning gemaakt wordt voor een dergelijke afspraak zodat je weet wat er wanneer gaat gebeuren? Is het oncontroleerbare wat je tegenhoud?

quote:

Op woensdag 24 februari 2016 00:48 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Nou dan kan ik de kosten van de therapie wel in mijn zak houden want ze zullen vast aanraden: neem contact met 'm of zijn ouders op en kijk hoe hij tegen deze situatie aankijkt/keek, praat het uit en laat het achter je.

Ja, blijf vooral dingen van te voren invullen, zodat je zelf geen actie hoeft te ondernemen.

Er gaat op deze manier niets veranderen. En dat ligt volledig bij jou.

Ik snap het ergens wel hoor. Het is makkelijker en veiliger om niets te doen. Maar je schiet er niets mee op, en al die topics beginnen irritant te worden.

quote:

Op woensdag 24 februari 2016 00:48 schreef Deezertje het volgende:

Nou dan kan ik de kosten van de therapie wel in mijn zak houden want ze zullen vast aanraden: neem contact met 'm of zijn ouders op en kijk hoe hij tegen deze situatie aankijkt/keek, praat het uit en laat het achter je.

Dat denk ik niet. Sterker, ik weet wel zeker van niet. Maar voor jou weer een reden om niets te doen en te blijven zwelgen op je vierkante centimeter.

Naar FB verplaatst.

[ Bericht 96% gewijzigd door Copycat op 24-02-2016 10:08:21 ]

Deezertje, er zijn twee dingen die je kunnen helpen: professionele hulp (emdr, therapie, sociale vaardigheden training, wat dan ook) en ophouden met naar anderen kijken. Dat laatste is wat in al je posts terugkomt: anderen hebben jou van alles aangedaan, anderen hebben wel een leuk leven, anderen hebben wel een relatie, anderen komen niet naar jou toe, anderen tonen geen interesse in jou.

Die 'anderen' doen er niet toe. Niet om als schuldigen aan te wijzen voor allerlei negatieve zaken en niet om verantwoordelijk te maken voor jouw (on)geluk. Jij bent hierin de enige die iets kan betekenen voor jezelf. Neem het heft in eigen handen.

Kijk, daarom ben ik voor inkomensafhankelijke verzekering. Je kunt niet van mensen met problemen verwachten dat ze goed hun verzekering kunnen kiezen.

Maar on-topic. Ik snap Deezertje wel, als in dat zijn manier van doen en denken heel erg in het autisme spectrum ligt. Aangezien autisme vrij complex is, kan niemand hier op Fok Deezertje goed helpen, want al zijn problemen zitten met elkaar verweven.

Dus Deezertje, zoek hulp! Fokmensen weten niet hoe ze met jouw problemen om moeten gaan en op moeten lossen en ze kunnen het alleen erger maken.

[ Bericht 8% gewijzigd door Mathemaat op 24-02-2016 10:40:38 ]

quote:

Op woensdag 24 februari 2016 10:01 schreef Copycat het volgende:

[..]

Dat denk ik niet. Sterker, ik weet wel zeker van niet. Maar voor jou weer een reden om niets te doen en te blijven zwelgen op je vierkante centimeter.

Dat lijkt me ook heel sterk. Een therapeut gaat jou niet aanraden om iets wat je op 12-jarige leeftijd is "overkomen" nog groter laten maken. Die gaat je helpen om dit soort zaken los te laten.
Je maakt het groter dan het is, de ouders van een 12-jarig kind maakten een beslissing waar jij het als 12-jarige niet mee eens was, het probleem is dat je dat op je 25e (!!) nog steeds niet kan loslaten.

Je had toch ook nog gewoon na schooltijd met die jongen kunnen afspreken? Jullie woonden bij elkaar in de straat.

quote:

Op woensdag 24 februari 2016 10:39 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Dat niet naar anderen kijken is gewoon enorm lastig. Ik ben er gevoelig voor. Maar ik wordt er soms automatisch mee geconfronteerd. Gisteren zat ik zo'n 4-zits en komen er ineens 3 meiden van mijn leeftijd bijzitten. Ze hadden het uitgebreid over hun relaties en andere belevenissen van afgelopen weekend.. Tja, logisch ook want ze kennen mij niet en zijn gewoon met hun eigen leven bezig maar horen wat je mist is niet fijn. Op mijn leeftijd begint iedereen zich langzaamaan te settelen.

Ja, je loopt achter en je mist veel. Heel klote. Maar wat kan JIJ doen om dit om te draaien?

Bel vandaag de huisarts eens, die kan je doorverwijzen naar een psycholoog, voor een laagdrempelig gesprekje, dat is GRATIS. Dan heb je een stap gezet, en kan je dan nog bepalen of het jou je tijd en geld waard is.

Maar Deezertje, wat is nou je doel met steeds dezelfde uitspraken blijven doen? Aan één kant kun je stellen dat je een en ander misschien niet verwerkt hebt en daarom blijft hameren op hoe kut alles wel niet is. Aan de andere kant is dit misschien wel je meest effectieve tactiek so far om aandacht te genereren, al werkt het overduidelijk niet bevredigend genoeg.

Wat wil je nou eigenlijk graag horen?

quote:

Op woensdag 24 februari 2016 10:44 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Afgezien van andere lestijden en huiswerk maken had ik er ook geen zin meer in..

Je hebt het dus zelf laten verwateren.

quote:

Op woensdag 24 februari 2016 10:44 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Afgezien van andere lestijden en huiswerk maken had ik er ook geen zin meer in..

Dan heb je het dus ZELF verpest en moet je daar de verantwoordelijkheid voor nemen en dat naast je neerleggen.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 23:43 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Soort trauma:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Oh, het pesten: op de gewone middelbare vanwege mijn uiterlijk (acne) en zoals pubers dan zijn hebben ze zo een hele groep mee icm met mijn kwakkelende schoolresultaten = buitenbeentje. Op HBO niet echt gepest maar al het contact moest wel vanuit mij komen en dat ik niet op kamers woonden heb ik nooit wat buitenschools gedaan (ze nodigden mij ook niet uit). Iedere dag braaf naar huis.

Dus eigenlijk heb je je hele leven al geen aansluiting? Die ene vriendschap is duidelijk de uitzondering geweest. Immers, kleine kinderen maken onderdeel uit van een groep op de basisschool en leren daar en bij verenigingen socialiseren? Dit noemen ze secundaire socialisatie. Je ouders zijn je primaire socialisatie (of ten minste dat zouden ze moeten zijn).

Ik weet niet of je de oorzaak hiervan wil leggen bij je stoornis of dat een andere gebeurtenis je een afweermechanisme heeft doen maken voor enge sociale dingen (of misschien versterkt de een de ander), maar weet:

You are not defined by your past. It was a lesson. Not a life sentence!

Je bent daarom ook bij de HBO niet gepest zoals de middelbare school. Die vooruitgang is er geweest. Persoonlijk denk ik dat de volgende stap, geaccepteerd worden zoals je bent, pas zal slagen als je jezelf geaccepteerd hebt. Daarvoor is het behulpzaam als je begrijpt waarom jij de dingen doet zoals je ze doet. Inzicht in jezelf krijgen (bv dmv Past Reality Integration therapie - als het onder je aanvullende zorgverzekering valt dan is er geen eigen risico).

Dat krijg je alleen maar als je dingen uit eigen ervaring ondervindt, en stopt met het verdedigen en beschermen van je onbewuste en bewuste angsten. Je bent geen kind meer. Je kan veel meer dingen aan dan je denkt, maar reageert nog steeds op dezelfde manier als toen je een kind was!

Welke vorm van therapie het ook is, het zorgt ervoor dat je veelzijdiger wordt .Het is Charles Darwin die ooit mooi zei: het is niet de meest sterke of meest intelligente persoon die overleeft, maar de persoon die zich het best kan aanpassen.

Aanpassen zal lastig genoeg voor je zijn maar het is niet onmogelijk? Begin met jezelf bloot te stellen aan groepen. Probeer meer harmonieus te zijn met je omgeving. Er is geen andere manier om aansluiting te vinden!

Deezertje .. Je vernielt op deze manier je eigen leven, door geen enkele actie te ondernemen en alleen te zwelgen. En dat is volledig je eigen schuld, en van niemand anders.

En ja, die keuze heb je, het is je goed recht. Maar besef dan wel dat het jouw eigen keus is om te blijven waar je nu bent. Je kiest er wellicht niet voor om ongelukkig te zijn, maar je kiest er wel bewust voor om ongelukkig te blijven. En dat kan je anderen niet blijven verwijten door steeds weer die vergelijkingen te maken. Neem dan ook verantwoordelijkheid voor die keuze.

Aan de andere kant staat actie ondernemen. Actief hulp zoeken. Therapie. Wellicht meerdaags in de vorm van deeltijdbehandeling. En dat is verschrikkelijk moeilijk. Eng en confronterend. Hoewel ik niet dezelfde problematiek heb, ben ik een poos enorm depressief geweest. En dan wordt je doodleuk verteld dat je weer dingen moet gaan doen in je leven. Hoe tegenstrijdig dat ook voelt. Maakt niet eens uit wat, hoe je daar over denkt of dat je het überhaupt leuk vindt. Toch doen. Enorme symptoombestrijding, maar verschrikkelijk belangrijk.

Je zit inmiddels zo diep in je eigen ellende dat jouw perceptie van de wereld niet meer klopt. Je oordeel is vertekend, en daar kan je niet meer op vertrouwen. Laat je alsjeblieft leiden door professionals.

quote:

Op woensdag 24 februari 2016 00:23 schreef Deezertje het volgende:

[..]

En de manier waarop het is gegaan vind je normaal?! Ik zie het ook een beetje in lijn met met mijn indicatie later (leven mislukt), maar daar was toen geen sprake van want iedereen (ja iedereen) vond ons gewoon goede en leuke vrienden. Hij was zelf liever ook doorgegaan.

Normaal of niet, zijn ouders vonden het schijnbaar noodzakelijk om het op die manier te doen en dat is ook niet voor niets denk ik. Misschien kan ik het een beetje relativeren met een persoonlijk verhaal.

Toen ik op de basisschool zat had ik ook een vriend die een klein beetje zoals jij was. (Nog steeds contact mee trouwens) Hij had adhd, werd gepest en vond ook geen aansluiting bij zijn klas. Ik zat op een andere school en ik kon het wel goed met hem vinden. We speelden samen, gameden veel, ruilden Pokémonkaarten, je weet wel hoe het gaat. Na een tijdje begon hij mij een beetje te claimen, hij woonde een aantal huizen verder dan ik en kwam elke dag langs. Ik was zijn enige en daarmee ook beste vriend. Voor mij voelde dat niet zo, ik had in mijn eigen klas vrienden aan overvloed, maar dat liet ik niet aan hem merken want ik wist ook wel hoe moeilijk hij het had.

Op een gegeven moment liep het echt uit de hand. Elke dag in het weekend/vakantie stond hij om 9 uur al voor onze deur, hij wachtte mij op na school en kwam op een gegeven moment gewoon via de achterdeur ons huis binnen zonder even te melden dat hij er aan kwam. Zelfs wanneer ik andere vriendjes over de vloer had of buiten was met anderen ging hij zich er in mengen, wat vaak tot ruzie leidde met die vriendjes want hij was gewoon echt geen makkelijk persoon als je hem niet kende. Het werd echt een verstikkende vriendschap, hij was een wereld aan het creëren waarin alleen wij twee een deel van maakten. Voor mijn moeder was het op een gegeven moment echt de laatste druppel en toen heeft ze hem scheldend het huis uitgestuurd. Misschien ook niet de juiste manier, maar het was wel effectief. Later kwam zijn moeder aan onze deur en toen hebben onze ouders er over gepraat. Later moest hij noodgedwongen naar een andere middelbare school dan ik, een school waar veel aandacht werd besteed aan kinderen met adhd en andere stoornissen. Het heeft zichzelf min of meer opgelost, hij kwam in een nieuwe omgeving met mensen die hetzelfde waren als hij en kon opeens wel vrienden maken.

Je kunt het niet meer terugdraaien Deezer, het heeft geen zin om na al die jaren een wrok naar die mensen te hebben. Je zou het namelijk een klein beetje kunnen relativeren. Waarschijnlijk was jij enorm claimerig naar die vriend toe alleen zag je dat zelf niet zo.

Ik vind het trouwens wel bijzonder dat dit zo naar boven komt bij je en je nog steeds professionele hulp wegwuift. Jij hebt volgens mij gewoon een trauma opgelopen tijdens je jeugd en nooit verwerkt. Het is niet gezond om als 25-jarige nog steeds last te hebben door iets wat op de basisschool is gebeurd.

Maar goed, het is al vaker gezegd: je verschuilt je enorm achter allerlei excuses die vooral bij een ander liggen. Ligt het niet aan die vrouwen die geen interesse in je tonen, dan ligt het wel weer aan een basisschoolvriendje die je liet zakken. Als je dat hebt verwerkt zal het wel weer allemaal aan je ouders liggen die er te weinig mee deden. Jij zoekt telkens een zondebok voor je problemen terwijl het overkoepelende probleem toch echt bij jezelf en je autisme ligt.

quote:

Op woensdag 24 februari 2016 10:56 schreef Deezertje het volgende:

Wat zou jij doen na zo'n rotstreek van die ouders. Dan voel je je niet echt meer welkom toch? We hadden een prima vriendschap en die zouden we samen voortzetten.

Dit valt onder de noemer: ja idd kut en klote, maar geschiedenis.
Jij hebt nu twee opties, of kijken of je de vriendschap kan herstellen met hem (niet de ouders)
of je laat het erbij en accepteert het.

Zoals Scary Mary al aangeeft, wat is het doel om telkens het negatieve te herhalen. Mijn ervaring is dat het ervoor zorgt je ook enkel negatief blijft denken.

quote:

Op woensdag 24 februari 2016 10:56 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Wat zou jij doen na zo'n rotstreek van die ouders. Dan voel je je niet echt meer welkom toch? We hadden een prima vriendschap en die zouden we samen voortzetten.

Mijn 12-jarige ik zou vast ook heel boos zijn, mijn 25+ jarige ik snapt dat een 12-jarige niet de capaciteiten of het inzicht heeft om over dit soort beslissingen te gaan.

Sidenote: ik ging naar een andere school dan al mijn klasgenoten, dus ook alleen naar de middelbare school, het heeft mij juist geholpen

quote:

Op woensdag 24 februari 2016 10:56 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Wat zou jij doen na zo'n rotstreek van die ouders. Dan voel je je niet echt meer welkom toch? We hadden een prima vriendschap en die zouden we samen voortzetten.

Het is een rotstreek. Maar niet iets onoverkomelijk voor de meeste mensen? Dus hoe nu verder?

Straks krijg je een keer een vriendinnetje, en dan gaat het uit (die kans is aanwezig. Mensen vinden je op dit forum al verstikkend/ topic claimerig). Ga je jezelf dan weer jaren lang straffen door bij de pakken neer te gaan zitten?

Het leven is voor 10% iets wat je overkomt, en 90% hoe je ergens mee omgaat. Jij lijkt alles wat er in je leven gebeurd onder die 10% te scharen?

En die ouders hebben ervoor gezorgd dat hun zoon niet afhankelijk werd van 1 persoon maar leerde zichzelf aan te passen (zie hem o.a. naar het buitenland gaan). Daar zou je jaloers op moeten zijn!

[ Bericht 8% gewijzigd door Hineni op 24-02-2016 11:08:40 ]

Zonder stappen te ondernemen blijf je hierin.. zoals in elk van jouw topics van toepassing is

Wat verwacht je van de mensen hier? Dat je een pilletje krijgt die ineens als je problemen oplost, ofzo?

Zo heb ik vroeger nooit een pony gekregen van mijn ouders. Oneerlijk want ze konden het heus wel betalen. Op mijn 12e was dat echt onrecht. Inmiddels begrijp ik de redenen daarachter. Ja, ik had topamazone kunnen zijn, nee, ik ben het niet, misschien vanwege die beslissing van mijn ouders. That's life, als ik daar nog verdrietig om zou moeten zijn...

quote:

Op woensdag 24 februari 2016 11:01 schreef sibella2 het volgende:

[..]

Mijn 12-jarige ik zou vast ook heel boos zijn, mijn 25+ jarige ik snapt dat een 12-jarige niet de capaciteiten of het inzicht heeft om over dit soort beslissingen te gaan.

Ja dit.
Die ouders wilden gewoon wat hen het beste leek voor HUN ZOON. Het was niet om jou te zieken.

quote:

Op woensdag 24 februari 2016 10:56 schreef Deezertje het volgende:

[..]

Wat zou jij doen na zo'n rotstreek van die ouders. Dan voel je je niet echt meer welkom toch? We hadden een prima vriendschap en die zouden we samen voortzetten.

Ik denk dat ik het op die leeftijd al had kunnen relativeren en niet zou betrekken op die vriend. Er is genoeg tijd na school en in het weekend, zeker op die leeftijd, om de vriendschap voor te zetten. Zeker als je daarnaast helemaal geen vrienden had. Je doet nu trouwens of het een enorm drama was, maar dat valt ook wel mee. Een basisschoolklas wordt nou eenmaal verscheurd als ze naar de middelbare school gaan. Je geeft aan dat hij veel lager scoorde dus zal hij ook wel een ander niveau gedaan hebben, je zou dus sowieso al niet met hem in één klas hebben gezeten. Je maakt het wederom weer groter dan het is en je doet net alsof dat het keerpunt in je leven was dat je opeens geen vrienden meer kon maken. Dat terwijl je daarvoor eigenlijk ook al geen vrienden kon maken, maar toevallig wel een maatje had.

quote:

Op woensdag 24 februari 2016 11:21 schreef Bananenpap het volgende:

[..]

Ik denk dat ik het op die leeftijd al had kunnen relativeren en niet zou betrekken op die vriend. Er is genoeg tijd na school en in het weekend, zeker op die leeftijd, om de vriendschap voor te zetten. Zeker als je daarnaast helemaal geen vrienden had. Je doet nu trouwens of het een enorm drama was, maar dat valt ook wel mee. Een basisschoolklas wordt nou eenmaal verscheurd als ze naar de middelbare school gaan. Je geeft aan dat hij veel lager scoorde dus zal hij ook wel een ander niveau gedaan hebben, je zou dus sowieso al niet met hem in één klas hebben gezeten. Je maakt het wederom weer groter dan het is en je doet net alsof dat het keerpunt in je leven was dat je opeens geen vrienden meer kon maken. Dat terwijl je daarvoor eigenlijk ook al geen vrienden kon maken, maar toevallig wel een maatje had.

Hij heeft gewoon letterlijk een trauma opgelopen. En dit heeft hem belemmert om nieuwe relaties aan te gaan na zijn basisschool. Ik denk dat ie slechts het beginpunt van het probleem probeert te schetsen.

Het zou best een keerpunt in Deezers leven kunnen zijn. Dat kunnen wij niet voor hem bepalen.
Als dat echt zo is, heeft ie ook wel echt wat om aan te werken, dus misschie n heeft die EMDR wel nut voor hem (waar hier vraagtekens bij werd gezet soor sommigen en ook mij)

In ieder geval is het niet bevordelijk als iets van zo lang terug je nog steeds zo dwars kan zitten en zou professionele hulp , op wat voor manier dan ook, van toegevoegde waarde zijn

quote:

Op woensdag 24 februari 2016 11:28 schreef wiskundenoob het volgende:

[..]

Hij heeft gewoon letterlijk een trauma opgelopen. En dit heeft hem belemmert om nieuwe relaties aan te gaan na zijn basisschool. Ik denk dat ie slechts het beginpunt van het probleem probeert te schetsen.

Een basisschoolkind dat maar één vriend heeft is in mijn ogen niet sociaal sterk. Je zou kunnen zeggen dat het vanaf dat moment allemaal mis is gegaan, maar daarvoor had Deezertje ook al moeite met het aangaan van nieuwe vriendschappen. Ik denk dat je die gebeurtenis eerder als bevestiging kunt zien van zijn sociale incapabiliteit. Je kunt wel zeggen dat die gebeurtenis een keerpunt is in zijn leven, maar de problemen waren er al veel langer. En schijnbaar waren de ouders van die ene vriend de enige die dat zagen.